Lieve allemaal,

De stilte is aangebroken. Robert is niet meer fysiek bij ons, maar continue in onze gedachten. Bij simpele dingen komt het gemis en verdriet naar boven. Soms weet ik iets niet en dan denk ik: “dat moet ik aan Robert vragen”, maar dat kan niet meer.

We kijken terug op een mooie, indrukwekkende afscheidsbijeenkomst voor Robert. Het was precies zoals Robert dat voor ogen had, een persoonlijke bijeenkomst met zijn muziek. Het doet ons goed dat er zo veel aanwezigen waren bij de afscheidsbijeenkomst. Ik ben trots dat Robert naar zijn laatste rustplaats is gebracht door zijn vrienden. Dat is wat Robert graag wilde. Ook ben ik trots op de mooie woorden van de vrienden en de familie, waarin Robert is herdacht. Het maakt het gemis niet minder, maar het is wel fijn om te merken dat er zoveel mensen van Robert houden en hebben gehouden.

Hoe nu verder? Na de bijeenkomst zijn we weer ‘gewoon’ naar huis gegaan. Vrienden Brenda, Jeroen, Pas, Su en Arnout hebben geholpen alles weer een beetje op orde te krijgen in huis. Nout is blijven eten en ’s avonds zijn mijn ouders langs geweest en is mijn vader blijven slapen. Gisteren hebben we een beetje gerommeld in huis. Arthur heeft veel geslapen en Isabelle heeft hele verkleedpartijen gehouden. Prima, laat ze maar ff hun gang gaan. Isabelle lijkt het allemaal wel te beseffen dat Robert begraven is en niet meer hier is. Arthur daarentegen gaat wel op zoek naar zijn vader. Verdrietig om te zien. We zijn nu vooral moe en gaan even pas op de plaats doen om bij te komen en tot rust te komen. Na alle hectiek is het voor de kinderen nodig weer structuur in ons dagelijks leven te brengen.

Graag wil ik met jullie een link delen met een soort van In Memoriam door een goede vriendin van Robert; Marleen Holtkamp. Robert had met haar plannen om voor de kinderen een herinneringsfilm te maken. Helaas is het daar niet meer van gekomen.

Ik sluit dit bericht nu af, weet even niet zo goed meer wat te schrijven.
Veel lieve groeten van ons (Janine, Isabelle en Arthur) X