Maandag 17-11-2014
We staan vroeg op want er moet een hoop gedaan worden vandaag. Nog voordat we gaan ontbijten staat Stefan al bij de receptie om te informeren of de koffers bezorgd zijn. Nee dus. Hij gaat bellen voor de koffers maar wordt niet veel wijzer. Het is niet duidelijk of ze er nu wel of niet zijn maar men verzekert hem dat het vandaag in orde komt en dat ze bij het hotel worden afgegeven.

Met het hotel hebben we afgesproken dat de koffers die we wel hebben in de kamers mogen blijven staan en zij zullen de andere koffers voor ons in ontvangst nemen als die bezorgd worden. Als we een appartement vinden en daar daadwerkelijk in kunnen dan checken we uit na de afspraak bij Provision. Stefan weet ondertussen waar de dichtstbijzijnde Mall is. Na het ontbijt gaan we er meteen naartoe om een TomTom te kopen voor in de huurauto. Het scheelt een hoop geld want als je hier een auto huurt waar al een navigatiesysteem in zit ben je zomaar € 4,00 per dag meer kwijt. Nu hebben we er één gekocht voor € 65,00. Verder hebben we het appartement bezichtigd. Het is prachtig mooi en we hebben het geaccepteerd.

De nieuwe TomTom nemen we meteen in gebruik. Het apparaat wijst ons keurig de weg naar het opgegeven adres. Stefan heeft de verhuurster gebeld en ze staat ons al op te wachten. Zo, dat is groot en mooi zeg. Hier kunnen we wel wennen. We nemen de sleutel in ontvangst en moeten vanmiddag alleen nog even langs het kantoor om wat papieren te ondertekenen.

Ik zie een vlo weg springen. Dat kan toch niet waar zijn? Nee, ik verbeeld het me, ben vast een beetje neurotisch aan het worden. Ik houd mijn mond maar zeg het later wel tegen Leo en Stefan.

Van kwart over 2 tot half 6 zijn we bij Provision geweest. Het ligt op een prachtige locatie en we zien een aantal mooie gebouwen. Als we het gebouw binnen gaan worden we vriendelijk ontvangen en alles ziet er keurig en luxe uit. De 1e indruk is zeer goed. Er ligt heel wat papierwerk op ons te wachten en Stefan helpt me met het invullen. Daarna word ik door een vriendelijke zuster opgehaald voor een lang gesprek/intake met mijn dokter voor de periode dat ik hier ben. Het is een vriendelijke man die erg sympathiek overkomt. Hij neemt alle tijd voor ons en wil graag wat meer horen over de voorgaande behandelingen. Ik laat hem wat foto’s van de PDT behandeling zien. Hij is zeer verrast en geïnteresseerd.

Verder bespreken we mijn medicijngebruik en bijzonderheden zoals bijwerkingen of allergieën. In verband met de laatste opname waarbij de nierfuncties niet helemaal goed waren laat hij meteen bloedonderzoek doen. Voor morgen staat de pet scan gepland. Omdat ik ook met contrastvloeistof word ingespoten wil hij eerst de uitslag van het bloedonderzoek zien voordat ik de pet scan krijg. Ik twijfel of ik het moet zeggen van de pijn aan de linkerkant in mijn mond maar ik doe het toch maar. Ik vertel dat ik niet het het idee heb dat het in mijn tong zit omdat ik het meer voel met slikken. Misschien verbeeld ik me het wel omdat ik er zo gefocust op ben maar als er wel iets zit dan moet dat ook behandeld worden. Hij zegt dat de plek die ik aanwijs al in het te bestralen gebied ligt en dat hij er notie van genomen heeft.

Ook legt hij uit hoe protonentherapie werkt. Leo en Stefan willen meer weten en hij haalt zijn laptop om uit te leggen hoe protonentherapie precies werkt. Ik moet er rekening mee houden dat ik aan het eind van de behandeling erg ziek zal zijn en hij vertelt kort wat ik kan verwachten. Hij denkt dat ik 32 behandelingen nodig heb verdeeld over 7 weken. De eerste week nadat de bestraling gestopt is zal ik waarschijnlijk nog niet in staat zijn om te reizen.

Alles wordt zo snel mogelijk ingepland maar voordat we daadwerkelijk gaan bestralen duurt nog wel een dag of 10. Het berekenen is precisiewerk en vergt tijd en controles. Hij gaat even weg en de aardige zuster doet de standaardcontroles. Dan mag ik mee naar een ander kamertje waar bloed wordt afgenomen. Hoppa, we gaan nog een deur verder en daar staat de dokter weer. Hij wil mijn mond onderzoeken. Met het cameraatje? Nee hoor, vandaag niet. Oh, gelukkig en ik ga braaf in de stoel liggen en hij onderzoekt en bevoelt mijn tong en nek.

Hij doet het onderzoek heel voorzichtig allemaal. Wat mij betreft mag het wel wat sneller en iets minder voorzichtig. Ik ben aan dit onderzoek gewend en als het sneller gaat heb ik er minder last van en is het eerder voorbij.

Voor vandaag zijn we klaar. We drinken nog een kopje koffie in de gezellige en comfortabele lounge voordat we gaan. Al met al is het een heel uitgebreid en plezierig gesprek geweest. We hebben het nog druk, te beginnen met het ophalen van onze koffers en het uitchecken uit het hotel. De zoekgeraakte koffers zijn  nog steeds niet afgeleverd vandaag. Toen snel wat eten en wat kleding, ondergoed en toiletartikelen kopen voor Stefan want hij had alles in die ene koffer. Wij mogen ook het nodige aanschaffen maar zowel Leo als ikzelf kan de energie niet opbrengen. We hebben voor één dag reserve in onze handbagage zitten. We willen naar het appartement en de koffers gaan uitpakken.

Daar aangekomen ga ik meteen naar het toilet en jawel hoor. Weer een vlo, dit keer op de vloer. Ik weet hem te pakken en stuk te drukken en leg hem als bewijs op een wit stukje toiletpapier. Nog één bij de wasbak. Jongens, tassen dicht houden hoor, we gaan weer. Ze kijken me schaapachtig aan en ik pak triomfantelijk het bewijs. Stefan gaat weer bellen en regelen.

Het kost heel wat overredingskracht maar  uiteindelijk komen we om 23.30 uur in een ander appartement aan. We zijn bekaf en gaan meteen slapen. Ondanks de opstartproblemen  hebben we alle 3 wel een heel goed gevoel over Provision.