Nu ben ik het echt zat. De plek in mijn mond lijkt nog groter te worden en ik heb doorlopend een vieze smaak in mijn mond. Mijn adem is ook niet al te fris en ik word er misselijk van. Zelfs een pepermuntje heeft weinig effect.

De kaakchirurg-oncoloog en de huisarts zijn het nog steeds niet met elkaar eens en ik zit daar als lijdend voorwerp tussen. Het vervelende is dat de oorzaak van SJS volgens de huisarts bijna niet aantoonbaar is. Ik heb nog aan de huisarts voorgesteld om mij een dosis medicijnen toe te dienen waarvan hij denkt dat ik allergisch voor ben maar hij durft het risico niet te nemen. De toekomst zal het wel uitwijzen. De nortrilen begint langzaam aan zijn werk te doen. Die arme Leo heeft het zwaar te verduren gehad met mij.

De huisarts laat nu verdere behandeling aan de kaakchirurg-oncoloog over en volgt de ontwikkelingen vanaf de zijlijn. Het lijkt erop dat iedere keer als ik stop met een prednisolon kuur de pijn weer terug komt. Ook nu is de pijn weer terug en loopt de zere plek van achter in mijn keel tot aan het puntje van de tong.

Ik ben blij met het besluit van de kaakchirurg-oncoloog. Hij gaat proberen om de “foute” cellen weg te laseren. Omdat de plek vrij groot is en er na de verwijdering brandblaren zullen ontstaan is het nog niet bekend of 1 behandeling voldoende is. Als het erg diep zit dan moet er veel worden weggehaald en volgt er dus nog een tweede behandeling. De eerste behandeling is 8 december a.s. Met het uitzicht op deze behandeling ben ik nu toch weer wat positiever gestemd.

Of het nu SJS is of iets anders maakt me op dit moment niets uit, als ik maar van de pijn af ben. We hebben nog niet om een second opinion gevraagd.