Maandag 25-01-2010
Net als iedereen heb ook ik zo af en toe wat vage gezondheidsklachten die niets met kanker te maken hebben. Ik spaar deze klachten meestal op zodat ik als ik naar de huisarts ga dan alles in één keer kan vragen. Ook nu heb ik weer een waslijst vol. Ik heb al een aantal maanden wat rare vlekjes op mijn scheenbeen. Ik heb er geen last van en het jeukt niet maar het wil maar niet overgaan. Zelf wijd ik het aan stress. In januari ben ik hiervoor bij de huisarts geweest. Ze kan de plekjes niet thuisbrengen en ik krijg een creme voorgeschreven waarmee ik de plekjes 2x per dag dun moet insmeren. Ze wil me over 2 weken terug zien, ongeacht of de plekjes nu wel of niet weg zijn.

Omdat ik ook alweer een tijdje klachten heb over mijn ademhaling en hartslag bespreek ik dat ook maar meteen. De hartslag en bloeddruk worden gemeten en de dosering van mijn medicijnen mag verdubbeld worden. Al na een paar dagen lijkt de nieuwe dosering goed te werken.

De klachten zijn flink minder en een leuke bijkomstigheid is dat zelfs mijn opvliegers bijna helemaal over zijn. Helaas duurt deze vreugde maar kort. Al snel beginnen alle klachten opnieuw. Regelmatig voel ik ook de druk op mijn borst weer. De plekjes op mijn been zijn ook niet minder geworden dus ga ik met frisse tegenzin nog maar een keer een afspraak met de huisarts maken.

Woensdag 10-03-2010
Mijn arts roept er een collega bij en samen bekijken ze de plekjes. Boven de plekjes zit onderhuids ook een bultje. Ze hebben geen idee wat het is en de creme wordt vervangen voor een zalf. Na 1,5 week moet het over zijn. Zo niet dan verwijzen we je door naar de dermatoloog. Pffff, alsof ik daarop zit te wachten.

Omdat de klachten met betrekking tot de druk op de borst en de hartslag niet over zijn vraag ik of ik de medicatie 3x per dag mag innemen in plaats van 2x. Hier is ze geen voorstander van omdat deze medicijnen ook de bloeddruk verlagen. Mijn dossier wordt er op nageslagen en de arts vraagt of ik wel bij de cardioloog geweest ben na mijn klachten tijdens de 1e PDT behandeling. Ik niet, moest dat dan? Ja dus, de cardioloog heeft toen aangegeven mij te willen zien zodra ik weer in het licht mocht. Dit heb ik niet begrepen of het is langs me heen gegaan maar ik ben nooit bij de beste man geweest. Dan ga ik nu een verwijsbrief voor je schrijven. Welja, als je denkt dat dat nodig is dan moet het maar.

Woensdag 17-03-2010
De assistente van de cardioloog heeft inmiddels wat afspraken gepland. Vandaag krijg ik uitleg over een kastje wat ik 24 uur bij me moet dragen. Dit kastje wordt ook wel “holter” genoemd. Door dit onderzoek kan de cardioloog de hartslag bekijken. Zo moet er meer duidelijkheid komen over mijn klachten. Volgens mij is alles gewoon te herleiden is naar stress.

Stipt op tijd ben ik aan de beurt. Het kastje wordt om mijn nek gehangen en de plakkers worden opgeplakt. Ik krijg een korte uitleg en mag de komende 24 uur niet douchen. Het is ook de bedoeling dat ik al mijn activiteiten invul op het daarvoor bedoelde formulier. Na enkele minuten sta ik alweer buiten. Morgen moet ik het kastje bij de balie weer inleveren.

Als we thuis zijn wandel ik naar mijn tandarts om een afspraak te maken voor een reparatie aan mijn voortand. Nu is er weer een stukje van een andere tand afgebroken. Ik zal eens vragen hoe dit kan. Komt dit doordat mijn speeksel misschien niet helemaal goed is of zal het gewone slijtage of ouderdom .i

Zaterdag 20-03-2010
Ik heb mijn dag niet vandaag. Bij het minste wat tegen zit barst ik in huilen uit. Leo snapt er niets van en gaat boodschappen doen. Zomaar ineens bekruipt mij een naar gevoel over de plekjes op mijn been. Ze gaan nog steeds niet weg. Een paar plekjes lijken wel een bobbeltje te worden. Ook voel ik onder de huid een bultje zitten maar daar is aan de buitenkant weer bijna niets van te zien. Het zal toch geen huidkanker zijn? Tijdens het douchen gaat er weer van alles door mij heen.

Mijn huid is na de behandelingen extreem gevoelig geworden voor zonlicht. Ik heb na de 1e PDT behandeling wel een paar keer een korte broek aan gehad maar ben niet verbrand geweest. Ook is het even doorzetten als ik een lekker luchtje op doe. De parfum/eau de toilette brandt dan op mijn huid. Ook de metalen die in een ketting kunnen zitten laten rode plekken achter op mijn huid. Zouden al deze klachten verband kunnen hebben met de foscan die in mijn lichaam achtergebleven is? Gelukkig krijgen we vanavond visite en kan ik mijn gedachten verzetten.

Maandag 22-03-2010
De tandarts heeft mijn stukkende tand gerepareerd en ik kan weer voor de kramen langs. Zoals altijd is hij weer zeer geïnteresseerd in mijn tong.

Gisteren zijn we naar Stefan geweest. De zon scheen en ik zat in mijn blouse met korte mouwen in de auto. Al snel voelde ik de zon op mijn armen prikken en heb deze afgedekt met een sjaal. Ik was iets te laat waardoor mijn armen licht verbrand zijn. Omdat ik de sjaal over mijn armen had gedaan was de nek niet meer afgedekt. Ja hoor, ook verbrandt dus. Ik heb er behoorlijk last van. Dat kan weer een leuke zomer worden!

Woensdag, 24-03-2010
Ik had het al verwacht. De plekjes op mijn been zijn niet weg dus staat voor vandaag weer een bezoekje aan de huisarts gepland. Ze schrijft een verwijsbrief voor de dermatoloog. Ik vraag haar of ze aan huidkanker denkt. Als dat zo is ga ik liever naar het AVL omdat ik daar al onder behandeling ben. Nee hoor, dat denk ik niet. Alleen wat het wel is kan ik ook niet zeggen. Okee, dan ga ik naar de dermatoloog.

Donderdag 25-03-2010
We hebben het er maar druk mee. Voordat ik naar de cardioloog ga lopen we langs de dermatoloog om een afspraak te maken. Jippie, ik kan snel terecht en kan aanstaande dinsdag al komen. Dat komt goed uit, dan kan ik daarna door naar het AVL.

Om 13.15 uur staat de afspraak voor een hartfilmpje. Aansluitend word ik verwacht bij de cardioloog. Het hartfilmpje ziet er goed uit. Mijn klachten en medisch verleden worden uitgebreid besproken. Er volgen nog een tweetal onderzoeken en dan moet ik weer terug naar de cardioloog. Het is heel fijn dat dat allemaal op dezelfde dag kan.

Ik word geroepen voor een echocardiogram. Het woord zegt het al, er wordt een echo van het hart gemaakt. Via een spiegel kan ik meekijken op de monitor en zie mijn eigen hart kloppen. Ziet er goed uit, al zeg ik het zelf. 🙂

Ik moet even wachten en krijg daarna een inspannings onderzoek van het hart. Er worden weer allerlei plakkers op mijn lijf geplakt en ik krijg een band om waarmee de bloeddruk tijdens het fietsen wordt gemeten. Ik moet het fietsen zo lang mogelijk proberen vol te houden. Iedere minuut wordt de fiets wat zwaarder gezet. De test is wel voortijdig gestopt omdat ik geen inspanning meer kon leveren.

Vervolgens komen we weer bij de cardioloog terecht. Mijn gevoel heeft weer gelijk. Er zijn geen afwijkingen gevonden. De medicatie tegen hoge bloeddruk en die om de hartslag te verlagen blijven op de dosering zoals ik die nu gebruik en worden niet verhoogd. Verder is het verstandig om toch de oxazepam te nemen bij klachten. Ik ben hier geen voorstander van maar ga het zeker wel uitproberen. Zo zie je maar weer wat stress met je lichaam kan doen.

Dinsdag 30-03-2010
De afspraak bij de dermatoloog is al om 9.15 uur. Dat is mooi want het spreekuur kan nog niet zo heel erg uitgelopen zijn. Stipt op tijd ben ik aan de beurt. Leo gaat mee naar binnen want 2 horen meer dan 1. Ik mag op de onderzoektafel gaan zitten en de arts bekijkt de plekjes. Ik zeg direct dat ik onder behandeling ben in het AVL ziekenhuis en dat als er een vermoeden is van huidkanker ik dan graag naar Amsterdam doorverwezen wil worden.

De plekjes worden bestudeerd en de arts kan mij geruststellen. “Zo te zien heeft het niets met kanker te maken. Het lijkt wel een psoriasische aandoening te zijn”. Er wordt gevraagd of dit in de familie voorkomt omdat veel huidziekten erfelijk kunnen zijn. Ik vraag of het niet gewoon plekjes van stress kunnen zijn. Dat is het absoluut niet. Wat wel zo kan zijn is dat stress de aanzet is geweest waardoor dit zich openbaart.

Hij besluit om een biopt te nemen. Op die manier kan hij met zekerheid vaststellen wat het wel en wat het niet is. Met een ballpoint tekent hij een rondje zodat de assistente weet waarvan de arts een biopt wil hebben. Het scheenbeen wordt verdoofd zodat er daarna een klein stukje weefsel uit de plek geknipt kan worden. Het prikje is heel venijnig. Volgens de assistente is het niet het prikje wat ik voel maar is het de verdovingsmiddel wat een branderig gevoel geeft. Ze prikt even om te kijken of de verdoving goed is. Ik voel niets dus kan ze het biopt nemen. Het wondje is best diep en kan wat nabloeden. Het is het beste om het gaasje een dag of drie te laten zitten en het plekje mag niet nat worden.

Daar ga ik weer met mijn busje met daarin het biopt en mijn dossier in mijn hand. Ik wil graag een belafspraak zeg ik tegen de assistente. “Dat wordt dan donderdag 15 april”. Ik krijg dan de uitslag van het biopt en hoor dan over het hoe nu verder. We zijn sneller klaar dan verwacht en gaan door naar Amsterdam voor een controle afspraak.

Klik om verder te lezen op: controles enzo 2010 2e kw.