Goedemorgen,

Het wordt vast een heel relaxed berichtje wat ik dit keer ga schrijven. We zijn namelijk op dit moment in het huis van mijn ouders en ik heb net een heerlijk stoombad, scrubje, maskertje, etc. achter de rug. Heerlijk! Ik schrijf “we” en daarmee bedoel ik Robert en ondergetekende. Zoals als eerder bericht, zijn de kinderen met mijn ouders een weekendje weg.

Robert mocht vrijdagmiddag naar huis en is door zijn vader opgehaald. Robert heeft de kinderen nog eventjes kunnen zien en knuffelen voordat ze met Opa Arie en Oma Jannie naar Duitsland togen. Robert was vrijdag nog wel erg misselijk en heeft nog een keer moeten overgeven. Daarbij was hij erg moe en heeft hij veel op bed gelegen. Achteraf gezien zou dat misschien te wijten kunnen zijn aan de minimale verhoging van de morfine. Je lichaam moet daar weer aan wennen. Robert is dus met een morfinepomp thuisgekomen. Vrijdagavond is er een wijkverpleegkundige langs geweest en die heeft ons wat foefjes uitgelegd hoe met het apparaat om te gaan. Dinsdag komt de wijkverpleegkundige weer langs om het apparaat te controleren en natuurlijk om de situtatie van Robert te monitoren. Gelukkig dus niet elke dag, zoals eerder door het AVL aangegeven. Dat heeft weer zo’n inbreuk op je gezinsleven tot gevolg.

Donderdag moet Robert weer naar het AVL voor een botscan. Zekerheidshalve willen ze een scan maken. Richard, vriend, is zo lief met Robert mee te gaan. Dinsdag en donderdag zijn de dagen dat de kinderen thuis zijn. We hebben al niet zo’n gewoon gezinsleven en proberen afspraken die (natuurlijk vaak) op dinsdag of donderdag in het ziekenhuis te plannen door familie of vrienden mee te laten gaan. Mits het geen hele belangrijke afspraken zijn, zoals controle afspraken of uitslagen. We vinden het belangrijk dat, onze kinderen, ondanks de ziekte van Robert, een zo normaal mogelijk leven leiden.

De kinderen hebben het prima naar hun zin op het familieweekendje. Het is, as usual, een inspannend weekend voor de kinderen. Vanavond zijn ze weer thuis. We blijven dan nog een nachtje in Langbroek (wel zo gezellig) en gaan dan in de loop van de maandag naar Houten. Robert gaat dan zijn nieuwe systeem installeren. Daar verheugt hij zich erg op. Hij maakt allerlei schema’s waar wat moet komen. Ik heb er niet zo’n kaas van gegeten. Ik hoor wel wat er straks uit de speakers komt!

Het gaat nu goed met Robert. De pijn is eigenlijk goed onder controle en gisteren was hij, in vergelijking tot vrijdag en voorgaande dagen, niet zo moe en misselijk. Dat is fijn.

Nu zijn we lekker aan het rommelen. Heerlijk. Lekker boekje lezen, internetten, kopjes koffie drinken zonder gestoord te worden door de kinderen. Heerlijk. Gisteravond hebben we saampjes op ons gemakje een heerlijk bospaddestoelensoepje met tapas, heerlijke kaasjes, paté en quiche gegeten, waar we erg van hebben genoten. Eind van de middag ga ik richting Elst om nog even de afsluiting van het familieweekend mee te maken. Daar verheug ik me wel weer even op. Even gezellig wokken. Robert blijft, zoals we het nu zien, hier rustig thuis. Kan hij even zijn eigen gang gaan. Daarbij denken we dat het veel te druk is met 30 man familie in een wokrestaurant.

Al met al gaat het nu even een paar daagjes weer lekker met ons. Ik hoop dat we deze stijgende lijn voort kunnen zetten.

Als uitsmijter een foto van Robert en mij (heel flatteuze foto :-)) van het partijtje van vorige week.

Lieve groeten, Janine