Tagarchief | bedrijfsarts

2022 Een onverwacht einde aan mijn carrière

mrt26

Ik heb me aan mijn woord gehouden. Voor wat betreft de uitvoering van mijn mijn werk heb ik me voor de volle 100% ingezet.  Zeker de nieuwe collega’s weten niets over mijn verleden met mijn werkgever en voor zover ik weet heeft men hier ook niets van gemerkt. Mijn werkzaamheden zijn inmiddels overgenomen door derden en ik kan me toeleggen op mijn herstel. De bedrijfsarts doet niet moeilijk deze keer.

Aangezien ik al gedeeltelijk ben afgekeurd was ik verplicht mijn ziekmelding van september te melden aan het UWV. Omdat het dezelfde ziekte is volgt er in januari een herkeuring waarbij mijn mogelijkheden om weer te werken opnieuw worden beoordeeld. In verband met corona is het gesprek met de verzekeringsarts telefonisch. Al met al heeft dit gesprek ongeveer 1,5 uur geduurd. Dan valt in februari de beslissing van het UWV in de bus.

Ik word met terugwerkende kracht vanaf 14 september 2021 volledig en duurzaam arbeidsongeschikt verklaard en zal een IVA uitkering ontvangen. Baf, dat komt even binnen zeg. In juni 2026 zou ik met pensioen gaan maar dat heb ik net niet gehaald. Na 31 dienstjaren bij dit bedrijf zit het erop. Al snel ontvang ik alle papieren thuis en is het  klaar voor mij.

Vrij snel word ik gebeld door een HR adviseur van mijn bedrijf. Het “hoe nu verder” wordt besproken. Officieel blijf ik nog ik dienst tot 14 september 2023 omdat dan pas de wettelijke termijn van 2 jaar ziekte om is. Ik heb echter geen re integratie verplichtingen meer en de betalingen worden met terugwerkende kracht overgenomen door het UWV. Ik vertel haar dat ik zelf mijn collega’s op de hoogte wil stellen. Mijn leidinggevende nr. 8 heeft inmiddels een andere baan en er is op dit moment nog geen vervanger. Ik schrijf een email voor mijn collega’s en krijg direct veel lieve reacties terug.

Ook wordt mij gevraagd om na te denken hoe ik mijn afscheid wil regelen. Hoewel mijn werkgever mij in dienst moet houden totdat de wettelijke termijn van 2 jaar ziekte voorbij is, raden ze mij aan om nu alvast afscheid te nemen. Diep in mijn hart heb ik hier helemaal geen behoefte aan. Mensen die mij zoveel pijn hebben gedaan in het verleden zie ik liever niet meer terug. Helaas kom ik er niet onderuit en de nieuwe collega’s weten van niets. In goed overleg heb ik besloten een etentje te willen met een klein groepje mensen die me altijd hebben gesteund. Achteraf was dit heel gezellig en kreeg ik ook de bekende afscheidstoespraak.

Ik heb geen enkele verplichting meer ten opzichte van mijn werkgever en dat voelt raar. Vanaf nu hoef ik nooit meer te werken. Het voelt erg dubbel, aan de ene kant ben ik opgelucht omdat ik heel erg tegen het weer opnieuw re integreren opzag en aan de andere kant voel ik me schuldig want ik kan toch nog wel iets doen? Ik voel me een beetje afgeschreven maar men zegt dat dat gevoel over gaat.

In september 2022 word ik weer geopereerd. Mijn 2e knie is aan de beurt en ik krijg ook daar een volledige knieprothese. Het is fijn dat ik me niet meer ziek hoef te melden en te verantwoorden. Ik kan me volledig richten op herstel zonder verdere zorgen.

Juni 2023
De 2 jaar na mijn laatste ziekmelding nadert. In september zal ik dus officieel ontslagen worden. Per die datum heb ik recht op een transitievergoeding. Vroeger noemde men dit een ontslagvergoeding. De werkgever kan deze vergoeding als hij aan alle eisen voldaan heeft meestal terug vorderen bij het UWV.

Tijdens mijn laatste gesprek met de HR adviseur hebben we gesproken over deze transitie vergoeding waarbij zij ervan uitging dat dit berekend gaat worden over de 18 uren die ik nog werkte na mijn gedeeltelijke afkeuring in 2016. Volgens mij is dit niet juist en heb ik ook recht op een transitie vergoeding over de 16 uren waarvoor ik in 2016 in de WIA terecht ben gekomen. In juni stuur ik een email naar de salarisadministrateur en vraag hoe de transitie vergoeding precies berekend gaat worden. Ik krijg al snel antwoord dat hij hierover in overleg gaat met HR.

Ook van HR krijg ik snel antwoord. Het is een email waarin gesproken wordt over de Hoge raad, slapende dienstverbanden, aangepaste functie en meer waardoor ik geen recht zou hebben op een volledige transitievergoeding. Deze email komt heel overtuigend over en de gemiddelde lezer zal de mail niet direct begrijpen en dus geloven wat er staat. Als werknemer mag je er toch vanuit gaan dat de werkgever je niet nadelig behandeld, zal je denken. Ik steek net iets anders in elkaar en heb dit onderwerp inmiddels besproken met een advocaat. Deze is net als ik ervan overtuigd dat de transitievergoeding ook berekend moet worden over de uren waarvoor ik eerder al in de WIA gekomen ben. Dit baseren we op uitspraken van de Hoge Raad. Al met al gaat het na 31 dienstjaren toch om een aardig bedrag.

Omdat ik het niet zie zitten om deze discussie zelf met mijn werkgever te voeren gaat de advocaat dit voor mij doen. Hij schrijft namens mij een keurige mail naar de HR Adviseur met daarin zijn zienswijze. HR is nu aan zet en wij wachten op de VSO. Dit is een Vast Stelling Overeenkomst waarin de datum van ontslag moet staan en de berekening van de transitie vergoeding. Hopelijk wordt dit geen lang lopende zaak en gaan ze de transitie vergoeding berekenen zoals het hoort.

De WIA komt eraan

mei23

Donderdag 12-05-2016
Het onvermijdelijke is daar. Ik ontvang een brief van het UWV dat ik bijna (in september) 2 jaar ziek ben. Daarom moet ik nu alvast een WIA uitkering aanvragen. Natuurlijk heb ik hier al over nagedacht want ik wist dat het eraan zat te komen. Toch voelt het raar. Op dit moment kan ik niet meer dan 18 uur werken per week terwijl mijn contract 34 uur is.

Ik heb er 9 jaar voor gevochten om na iedere ziekteperiode weer voor 100% herstel te gaan. Deze keer voelt het anders. De bestralingen en het verleden hebben een grote impact op mij gehad en heeft zijn sporen nagelaten. Ik heb een aantal beperkingen en voor het eerst ben ik me pijnlijk bewust geworden van het feit dat werk maar bijzaak is in het leven.  Ik moet leven in het nu en mijzelf en mijn gezin op de 1e plaats zetten. Dat kan alleen maar door niet al mijn energie op te gebruiken voor het werk. Daarom denk ik dat ik er klaar voor ben.

Dinsdag 17-05-2016
De WIA aanvraag moet bij het UWV binnen zijn voor 14 juni. Ik heb vakantie vanaf 3 juni dus ik heb nog een kleine 3 weken de tijd om alle gevraagde stukken bij elkaar te vergaren en de aanvraag in te dienen. Vandaag is de bedrijfsarts aanwezig en van haar heb ik het “actueel oordeel bedrijfsarts” nodig. Ik bel haar met de vraag of ik even langs mag komen.  Jammer, ik heb geen tijd vandaag. Nou, die is zeker nog steeds boos omdat mijn leidinggevende het niet eens was met haar opbouwschema. Nu ben ik de dupe.
Ik leg haar uit dat ik het document nodig heb en dat ik in verband met mijn vakantie niet kan wachten tot de volgende afspraak. Nou, dan zal ik het in orde maken en het document naar HRM sturen. Nu maar hopen dat ze dit ook daadwerkelijk meteen doet.

Ik mail mijn leidinggevende ook en vraag of ze het proces bij HRM in gang wil zetten voor mij. Bijna direct krijg ik antwoord terug. De dame die dit proces begeleid is op vakantie tot dinsdag 24 mei. Zodra ze terug is zal ze contact met mij opnemen. Zo wordt het wel heel kort dag allemaal en mijn geduld wordt weer eens op de proef gesteld.

Dinsdag 31-05-2015
Ik kom net bij de bedrijfsarts vandaan. Het was een moeizaam bezoekje. Hoewel het gesprek van beide kanten vriendelijk verlopen is was de ondertoon van de bedrijfsarts duidelijk. Het gesprekje met mijn leidinggevende (die haar vertelde het niet eens te zijn met de urenopbouw omdat dit teveel is voor mij) zit haar volgens mij nog steeds behoorlijk hoog. Ze blijft bij haar advies van de vorige keer dat ik makkelijk 20 uur per week kan werken. Ik moet me niet aanstellen want 2 uurtjes erbij is echt niet zo veel vindt ze. Ik geef aan dat 4,5 uur werken op 1 dag teveel is omdat ik dan fouten ga maken en ik dat in mijn hoofd niet aan kan. Op dit moment werk ik de tekort gewerkte uren van doordeweeks zelfs in het weekend.

Dan moet ik maar vaker en langer pauze nemen zodat ik het wel aan kan op doordeweekse dagen en niet meer in het weekend werken. Ik zeg nog dat het toch niet de bedoeling kan zijn dat ik voor 4 uur werken 6 uur aanwezig moet zijn, altijd gehaald en gebracht moet worden en vervolgens uitgeput thuis kom en tot etenstijd naar bed ga. Dat is een kwestie van goed opbouwen is het commentaar.

Ik moet naar de sportschool om mijn energie meer op te bouwen en te zorgen dat ik weer kan tennissen. Het is gezien de blessures die ik gehad heb en de zweepslag die ik de laatste keer met tennissen opgelopen heb duidelijk dat ik op een andere manier moet opbouwen.  Dat je restschade hebt is duidelijk en we hebben je uren al teruggeschroefd naar 20 uur per week. Je moet wel je uiterste best doen om dat te halen want dat lukt best. Wanneer ik dan naar de sportschool moet vertelt ze niet. Ik ga er maar niet verder meer op in want dat is blijkbaar zinloos.

Ik vraag of ze de formulieren voor het UWV in orde wil maken. Ze zal dat voor 14 juni doen. En stuur je dit dan naar HRM toe? Nee, er staat medische informatie in en die stuur ik alleen naar jou. Ik zorg dat je het voor de 14e hebt. Maar dat kan niet want ik ga vrijdag op vakantie. Kan ik een machtiging tekenen dat je het naar HRM kunt sturen zodat zij dat voor mij in orde kunnen maken of het via de mail aan hen versturen zodra het klaar is? Nee, dat doe ik niet. Ik heb mijn beroepsgeheim en daar hou ik me aan, de informatie ontvang je alleen per post. Ik heb donderdag een afspraak met een medewerker van HRM en zij vertelde mij dat als ik vandaag naar de bedrijfsarts moet dat alle papieren op tijd binnen zijn. Zij kan niet over mijn agenda beschikken en ik heb ook mijn deadlines en prioriteiten. Voor de 14e is het klaar. Ik kan echt geen rekening houden met alle vakantieafspraken van de medewerkers.

Ja, maar daarom heb ik 14 dagen terug direct gebeld toen ik de brief van het UWV ontving, om te melden dat ik met vakantie ging en u heeft toen gezegd dat u het in orde zou maken. Ja, dat klopt, het staat ook iedere week in mijn agenda maar ik heb er nog geen tijd voor gehad. Ik weet niet of het vandaag nog lukt maar ik ga mijn best doen, ik stuur het je zodra het klaar is. Ik probeer het nog één keer. Maar ik ben echt weg en heb een probleem als ik het UWV de spullen niet op tijd terug stuur. Als je het adres van het UWV geeft dan stuur ik het daar wel naar toe. Hoewel ik weet dat ze dat adres als bedrijfsarts dondergoed weet heb ik het bij me dus schrijft ze het op. Nu maar hopen dat ze haar woord houdt.

Zij vat ons gesprek nog even samen. Na je vakantie ga je gewoon je uren opbouwen tot 20 uur per week. Als dit niet lukt moet je meer flexibel zijn en de uren over 5 dagen in plaats van over 4 dagen verdelen. Niet meer in het weekend werken maar die uren op maandag gaan werken. Dat je andere afspraken heb op maandag maakt niet uit. Er mag van jouw best wel wat meer flexibiliteit verwacht worden want daar krijg je ook voor betaald zegt ze.

Ik schrijf een kort verslagje voor mijn leidinggevende en krijg al snel antwoord. Ze vindt het erg vervelend dat er zo’n nare ondertoon bij de bedrijfsarts zit. Ze stelt voor om het maar even te laten sudderen. In de tussentijd zal ze kijken of een manier kan bedenken om de bedrijfsarts te overtuigen. Voor mezelf ben ik er inmiddels wel uit zeg ik tegen Leo. Die bedrijfsarts bekijkt het maar. Het gaat nu eenmaal niet en ik doe het ook niet. Binnenkort verwacht ik de uitnodiging voor de medische keuring bij de WIA arts. Ik wacht zijn oordeel wel af en tot die tijd ga ik niet meer werken.

Woensdag 01-06-2016
Dan gaat één van de grote directeuren eindelijk met pensioen en er komt een 2 koppige Raad van Bestuur. Zo begint er weer een nieuwe schoonmaakronde en de geschiedenis herhaalt zich. In 2017 moet ook de directeur van de afdeling Kwaliteit & Veiligheid eraan geloven. Ik krijg dan een nieuwe leidinggevende en de directeur wordt mijn collega. Ik heb dit al zo vaak meegemaakt dat het mij allang niet meer verbaast. Ik ben verbitterd en ik heb geen vertrouwen meer in het beleid wat gevoerd wordt. Het is nog steeds slikken of stikken, want wie het niet met het beleid eens is wordt vriendelijk doch dringend verzocht vrijwillig verplicht te vertrekken.

Donderdag 02-06-2016 
Vanmiddag heb ik een afspraak in Purmerend om de WIA papieren in orde te maken voor verzending naar het UWV. Ondanks dat ik van de bedrijfsarts nog niets ontvangen heb ik ga ik er evengoed naartoe. Dan stuur ik alvast naar het UWV op wat we hebben. Dan hoor ik dat er iets in de brievenbus wordt gestopt. Het zal toch niet? Ja hoor. Het zijn de benodigde gegevens van het ziekteverzuim bureau die ik mee moet sturen naar het UWV. Wat een geluk dat de post vroeg is vandaag en dat ik nog niet weg ben.

Ik wordt vriendelijk ontvangen door de mevrouw van HRM. Ze heeft alles wat meegestuurd moet worden al klaar liggen en samen vullen we het bijgesloten aanvraagformulier verder in. Voor wie het interessant vindt…….. Het volgende moet worden meegestuurd: De probleemanalyse en advies, het plan van aanpak en alle bijstellingen daarop, de gespreksverslagen, alle periodiek evaluaties, Het actueel oordeel met de functionele mogelijkhedenlijst en medische informatie, het oordeel van de werkgever over het verloop van de re-integratie, de evaluatie van mijzelf en mijn toelichting erop. Als extra stuur ik een 6 pagina’s tellend overzicht van het AVL mee waarop al mijn 150 afspraken met de diverse artsen staan en een lijst van alle opnames en operaties. Als we klaar zijn is het een dik pakket. Ze kopieert de hele stapel voor mij en de originelen sturen we direct op naar het UWV.

Maandag 18-07-2016
Het is zover. Vanmiddag heb ik een afspraak staan bij de verzekeringsarts van het UWV. Op internet heb ik veel gelezen over hoe zo’n keuring in zijn werk gaat. Eerlijk gezegd ben ik er door al dat lezen niet vrolijker op geworden. Er staan veel tips op over wat je moet zeggen en hoe je je moet gedragen op zo’n keuring. “Ik weet het niet hoor, ik blijf liever bij mezelf. Ik vertel gewoon eerlijk hoe het gaat en ik zie wel hoe het afloopt” zeg ik tegen Leo. Als ik wel weer voor meer dan 18 uur aan het werk moet dan accepteer ik dat en meld ik me gewoon wat vaker ziek als het niet gaat. Ik ga me niet over de kop werken, daar hoef je echt niet bang voor te zijn. Leo vind dat ik gerust mag zeggen dat 18 uur werken echt het maximale is.

 

Stipt op tijd worden we opgehaald door een vriendelijke man. We moeten 1 verdieping hoger zijn, lukt dat of zullen we met de lift gaan? Ik geef aan dat ik met de trap kan. Onderweg stoppen we even bij de koffiemachine en we krijgen drinken aangeboden. Meteen als we zitten neemt hij het woord. Op een vriendelijke toon begint hij het gesprek. Als eerste wil ik je zeggen dat ik je geen moeilijke vragen zal stellen. Ik heb je ziektegeschiedenis uitvoerig bestudeerd en ik vind het onvoorstelbaar knap dat je jezelf iedere keer weer tot 100% herstel opgewerkt hebt. Dat je nu weer voor 18 uur per week werkt getuigt van een enorm doorzettingsvermogen en ik respecteer dat enorm. Het is goed zo. Eh, dank u wel. Ik weet even niet hoe ik hierop moet reageren. Uiteraard moet ik wel een aantal vragen doorlopen om mijn rapport te schrijven maar als jij zelf ook vindt dat 18 uur werken voldoende is dan ben ik het daar helemaal mee eens.

Voor mij werkte deze aanpak blijkbaar goed want gedurende het gesprek ging ik steeds meer vertellen en kwamen al mijn beperkingen als vanzelf ter sprake. De arts geeft zelf aan dat luisteren beter werkt dan vragen en bij mij is dit zeker het geval. Ook Leo is uitgebreid aan het woord geweest en ook dat was iets wat we beiden niet hadden verwacht. Tijdens het gesprek maakte hij telkens aantekeningen in de computer en tot slot ging hij mijn ziektebeeld samenvatten. Dit was een groot schrikmoment voor mij. Nu hij zo opnoemde wat ik allemaal heb gehad en wat punt voor punt mijn beperkingen zijn kreeg ik het wel even moeilijk. Ook dit begreep hij en hij legde uit dat dit moment voor de meeste mensen erg confronterend is.

Verder vertelde hij dat dit ook voor hem een leermoment is. Eigenlijk maak ik nooit een terugkoppeling naar de bedrijfsarts maar deze week zal ik haar een email schrijven. Haar houding ten opzichte van jou was niet terecht en met alle respect is dit toch te wijten aan een stukje onervarenheid. Als medisch specialist heb ik een jarenlange ervaring achter de rug, ook in diverse academische ziekenhuizen. In jouw geval kun je niets doen aan de beperkingen die je nu nog hebt. Je moet daarmee leren leven en ik verwacht eerlijk gezegd niet dat hier in de toekomst nog meer verbetering in zal zitten.

Als je je hierin kunt vinden zal ik adviseren dat je nog voor 18 uur per week kunt werken en voor de overige 16 uur arbeidsongeschikt wordt verklaard. Daar kan ik me zeker in vinden. Het is een standaard procedure dat er nog een gesprek komt en wel bij de arbeidsdeskundige. Ook zij moet zich kunnen vinden in mijn advies. Vertel haar duidelijk dat je heel graag gedeeltelijk wilt blijven werken want het zou zo maar kunnen dat je anders voor een hoger percentage afgekeurd gaat worden.

Het gesprek zou ongeveer een uur duren maar we hebben zeker 1,5 uur bij deze man binnen gezeten. Wat een opluchting dat deze arts zoveel ervaring heeft en dat dit gesprek achter de rug is zeg. Ik heb er toch wel erg tegenop gezien om weer alles te moeten vertellen en uit te leggen. Nu de arbeidsdeskundige nog.

Na het bezoekje aan de keuringsarts van het UWV blijft het stil, terwijl de tijd begint te dringen. Het is al 8 augustus en voor 1 september moet er een uitspraak komen. Leo belt voor mij naar het UWV. Ze gaan uitzoeken waarom ik nog geen uitnodiging van de arbeidsdeskundige heb gehad. Nog diezelfde middag word ik teruggebeld. Foutje, duizend maal excuus. Aanstaande vrijdag 12 augustus staat er nu een afspraak gepland.

Vrijdag 12-08-2016
Om 15.00 uur word ik verwacht voor een arbeidsdeskundige onderzoek. De UWV arts had al uitgelegd wat ik hiervan verwachten kan en ik heb erover gelezen op internet. Echt zenuwachtig ben ik niet maar Leo vind dat ik me er beter op had moeten voorbereiden. Nou, ik vertel gewoon eerlijk hoe het gaat en verder geen nieuws.

Stipt op tijd zijn we aan de beurt. Net als de arts heeft zij ook mijn dossier goed doorgenomen. Ze was ook al tot de conclusie gekomen dat zowel de bedrijfsarts als ikzelf aan onze verplichtingen volgens de wet Poortwachter hebben voldaan. Van de keuringsarts heeft zij een rapport ontvangen met een bijbehorend advies. Als ik me er ook in kan vinden neemt ze dit advies over. Dat betekent dat ik 18 uur mag blijven werken en voor de overige 16 uur word afgekeurd.

Nou, daar kan ik me zeker in vinden. Op deze manier tel ik nog steeds mee en kan blijven werken op een manier waarbij mijn lichaam genoeg tijd krijgt om te herstellen na inspanning en er ook nog een stukje leven gewaarborgd is. Er was een uur ingepland voor dit gesprek maar eigenlijk waren we na 3 minuten al klaar. We praten nog wat ontspannen door over hoe het nu verder gaat. Nu iedereen het met elkaar eens is over 18 uur werken zal dit door het UWV ook als zodanig worden verwerkt. De officiële beslissing krijg zowel ikzelf als de werkgever thuisgestuurd. Toch wel enigszins opgelucht lopen we naar de auto terug.

Waar ik in het verleden moest vechten om mijn 100% herstel gerealiseerd te krijgen heb ik in de laatste ziekteperiode moeten vechten om genoeg uren ziek te mogen blijven. Een noodzakelijk kwaad helaas maar de bedrijfsarts vond dat ik meer mijn best moest doen en makkelijk 20 uur per week kon blijven werken. Het definitieve oordeel is nu aan het UWV en daar zal ik me aan moeten houden. Natuurlijk kun je altijd tegen een beslissing in verweer gaan maar de praktijk heeft uitgewezen dat dit meestal zinloos is.

Mijn werkgever als zodanig heeft mij deze keer bij mijn re-integratie geen haar in de weg gelegd. Ik ben mij er dondergoed van bewust dat dit komt doordat 100% werken niet meer haalbaar is voor mij en dat het financiële risico nu gedekt is en niet omdat ze mij hebben leren kennen als een serieuze medewerker. Voor veel werkgevers draait alles om de centen en telt jouw persoonlijke situatie niet mee. In mijn geval was dit tot nu toe niet anders. Het doel was om mij minimaal gedeeltelijk in de WAO te krijgen en dat doel is nu behaald. Deze ervaring heeft mij getekend voor het leven.

Dit in tegenstelling tot enkele vorige en huidige leidinggevende die mijn kwaliteiten wel waardeerden en alles hebben gedaan om mij te steunen bij mijn re-integratie. Ze hebben voor mij bemiddeld waar ze maar konden. Ik heb mijn baan kunnen behouden op een leuke afdeling. Ik hoef niet meer 2x per week naar Purmerend te reizen maar heb een vaste werkplek op locatie Alkmaar. Per week werk ik 2 dagen thuis en 2 dagen in Alkmaar. Als ik moe ben en eerder wil stoppen met werken mag dat en kan ik die uren op een ander tijdstip thuis werken. Op deze manier is reizen, rusten en werken gewaarborgd op een plezierige manier. Het enige wat daarvoor nodig is is vertrouwen en dat vertrouwen zal ik niet beschamen. Begin dit jaar is de wet veranderd en mag de werkgever thuis werken niet meer verbieden tenzij hij hier gegronde redenen voor heeft. Ik had dit dus ook kunnen afdwingen maar dankzij mijn leidinggevende is mij deze weg bespaard gebleven.

Dinsdag 16-08-2016 
Eindelijk valt het verlossende antwoord in de bus.
Beslissing: toekenning WIA-uitkering
Beslissing over uitkering: U krijgt vanaf 31 augustus 2016 een loongerelateerde WGA uitkering.
Ik ben dus vanaf die datum 51,28% arbeidsongeschikt wat er in de praktijk op neerkomt dat ik per week nog maar 18 uur hoef te werken.

Wat een opluchting zeg, eindelijk duidelijkheid. Met een dikke middelvinger naar de bedrijfsarts, ha ha. Tegelijk met deze beslissing wordt er van alles meegestuurd. Een toelichting op de beslissing met daarin allerlei berekeningen. Een verslag van het onderzoek van de arbeidsdeskundige. Een verzekeringsgeneeskundige rapportage inclusief functionele mogelijkheden lijst en een eindconclusie van de verzekeringsarts. Het gaat te ver om hier alle rapporten uitgebreid te bespreken.

Wel wil ik erover kwijt dat het verzekeringsgeneeskundige rapport met functionele mogelijkheden lijst erg confronterend was. Nu staat er ineens zwart op wit wat mijn mogelijkheden en beperkingen in allerlei opzichten zijn en op welke manier ik in staat ben om die 18 uur te werken.

Dinsdag 04-10-2016 
We zijn nu 1,5 maand verder en het gaat goed met Marga. Het feit dat ik nu niet meer het gevoel heb dat ik me constant moet verantwoorden heeft een positieve invloed. Het geeft een stukje rust waardoor ik alles wat beter kan accepteren. Na 10 jaar heb ik eindelijk het gevoel dat ik mijn leven weer kan oppakken en verder kan gaan. Hoewel dit met enkele beperkingen is ben ik een gelukkig mens. Ik weet de belangrijke en onbelangrijke dingen in het leven beter van elkaar te scheiden en stel mijn prioriteiten zowel privé als in het werk.

EINDE HOOFDSTUK 8

klik hier om door te gaan naar hoofdstuk 9: de draad weer oppakken

 

De bedrijfsarts

mrt29

Dinsdag, 29-03-2016
Zo, dat was een pittig gesprekje vandaag. Bij binnenkomst krijg ik meteen de complimenten dat ik er zo goed uit zie. Veel beter dan de vorige keer. Waar heb ik dat eerder gehoord??? Ze kijkt in de computer naar haar aantekeningen van de vorige keer. Hoe gaat het met eten val je nog steeds af? Gelukkig niet, het kost me wel moeite maar ik blijf op gewicht. Ik ben een heel klein beetje aangekomen maar als ik een dag slecht eet is het er weer af. Tja, daar zal je mee moeten leren leven dat is het ergste niet.

En je speeksel en je gebit? Ik vertel dat mijn gebit door de mondhygiëniste in de gaten gehouden wordt en dat het speeksel iets teruggekomen is maar waarschijnlijk op dit niveau zal blijven. Fluorbehandelingen doe ik nog steeds dagelijks en ‘s nachts word ik nog steeds meerdere keren wakker van de droge mond.

Ben je nog op controle geweest? Nee, ik moet 10 mei pas weer, de controles zijn om de 3 maanden. Oh, eerst was het om de 2 maanden, dan gaat het dus goed? Voor zover ik weet wel maar de eerste 3 jaar blijven de controles wel iedere 3 maanden. En je tennist ook weer, gaat dat goed? Volgende week ga ik het voor het eerst weer proberen want dan start het zomerseizoen, ik ben benieuwd hoe dat gaat.

Hoe is het werken gegaan? Ik ben blijven steken op 14 uur. Ik heb gemerkt dat 4 x 3 uur achter elkaar werken genoeg is. Daarna ben ik moe en kan me niet meer goed concentreren. Toen heb ik besloten om de resterende uren thuis te werken maar dat lukt niet. De psychische druk dat ik nog moet werken op de dag dat ik al gewerkt hebt is te groot. Ik krijg hoofdpijn en word er chagrijnig van. Toen ben ik op zaterdag of zondag thuis gaan werken maar dat vind mijn man niet goed. Ik heb nu bedacht om wat eerder te beginnen in plaats van langer door te gaan, om te kijken of ik dan wel 3,5 uur kan werken.

Ik zou je aanraden om de uren in ieder geval hier te werken in plaats van thuis en dit dan toch langzaam op te bouwen. Je zult je toch aan het opbouwschema moeten houden en dat heb je niet gedaan terwijl het best haalbaar is om weer volledig aan de slag te gaan. Het werken gaat goed, er zijn geen problemen op het werk of met collega’s, je kunt het huishouden doen, wandelen tennissen en boodschappen doen. Als je dat allemaal kunt kun je wel werken ook. Er is geen enkele reden waarom je niet meer dan 3 uur achter elkaar zou kunnen werken. Medisch gezien kan ik dat niet onderbouwen. Je zal gewoon weer aan het werk moeten. Ik blijf bij mijn advies dat je best kunt opbouwen tot volledig werken.

Ik raak lichtelijk geïrriteerd. Natuurlijk kan ik deze dingen doen maar wel gedoseerd. Mijn man doet de boodschappen en helpt in het huishouden. Als ik ’s morgens wat in huis gedaan heb ga ik niet ’s middags ook nog dingen ondernemen. Het is of het één of het ander. Bovendien is 3 uur werken achter elkaar voor mij al heel veel, ik kan me dan ook niet meer goed concentreren. Ik kan er niets aan doen en doe mijn uiterste best maar op is op. Ik slaap ook nog steeds iedere middag een paar uur. Ook daar heeft ze een antwoord op: ”Ik ben ook moe als ik 3 uur gewerkt heb. Een normaal mens kan ook niet 3 uur achter elkaar achter de computer zitten. Ja, maar als ik werk dan wil ik die uren ook productief zijn en dat lukt niet langer. Dan ga je maar wat vaker een kopje koffie drinken of een rondje lopen. Het gaat erom dat je er bent en niet om wat je doet”.

Maar als ik aan het werk ben wil ik niet alleen maar aanwezig zijn maar wil ik ook mijn werk goed doen! Ondertussen raak ik behoorlijk geïrriteerd en zeg dat ook. Ik ben het zo zat om dit iedere keer weer opnieuw te moeten uitleggen. Het is zoals het is, ik doe mijn uiterste best maar ik ben niet van plan om net zoals in het verleden alles op alles te zetten om alleen maar te kunnen werken. Ik heb ook nog een leven naast het werk en dat is net zo belangrijk.

“Oké, maar daar speelt natuurlijk ook je ervaring met de werkgever een rol in en die problemen zijn er nu niet, dat zeg je zelf. Concentratie en werk moet je opbouwen en als we dat langzaam doen zie ik daar echt geen problemen in. Nogmaals, 1 uur per 2 weken opbouwen is niet te veel stelt echt niets voor. Als je het daar niet mee eens bent dan moet je maar een deskundigenoordeel bij het UWV aanvragen. Als zij het wel met jou eens zijn dan is dat zo maar mijn advies is gewoon weer aan het werk. Wie is je leidinggevende ook al weer, dan zal ik haar eens bellen. Heb je haar telefoonnummer? Nou, dat weet ik echt niet uit mijn hoofd natuurlijk maar ze werkt op locatie Purmerend. Goed, dan zal ik haar bellen en mijn advies op papier zetten. Ik kan gaan!

Nu heb ik alleen dit verslagje maar getypt (ja ja, tijdens werktijd) en heb het alweer helemaal gehad. Ik zit met hoofdpijn achter mijn bureau. Maar ja, ook dat is logisch hè naar zo’n gesprek. Daar moet je maar mee leren omgaan zou de bedrijfsarts zeggen.

Ik ben net klaar met het typen van dit verslag als de telefoon gaat. Mijn leidinggevende belt me net om te vertellen dat ze net gebeld is door de bedrijfsarts. Het was een heel onplezierig gesprek en de bedrijfsarts is kwaad dat we haar advies niet opgevolgd hebben. De bedrijfsarts vertelde dat haar adviezen medisch onderbouwd zijn en dat de komende weken een opbouw naar 20 uur werken voor mij zeker haalbaar is.

Mijn leidinggevende zegt dat ze de opbouw van 1 uur erbij per week geen goede opbouw vind omdat dat volgens haar te snel gaat voor mij. Zeker nu gebleken is dat ik op 14 uur ben blijven steken. Hier werd de bedrijfsarts boos om en vindt dat mijn leidinggevende niet op de stoel van de arts kan gaan zitten. Ja maar het is toch een advies wat u geeft, dat is toch niet bindend zegt ze nog. Dat ik bij 14 uur gestopt ben met het verder opbouwen is onzin volgens de bedrijfsarts.

Als we haar advies niet opvolgen dan heeft mijn werkgever te weinig moeite gedaan om mij weer aan het werk te krijgen en zal door het UWV een boete krijgen opgelegd in de vorm van nog een jaar het loon doorbetalen.
Het enige wat we kunnen doen als we haar advies niet op willen volgen is een deskundigenoordeel aanvragen. Dit hadden we volgens de bedrijfsarts meteen al moeten doen op het moment dat we besloten om haar advies niet op te volgen. Daar zijn we nu wat laat mee en dat is onze schuld!!!

Mijn leidinggevende zegt dat ze diverse keren naar het ziekteverzuim bureau heeft gebeld om contact met haar op te nemen en dat er een terugbel notitie is gemaakt. Daar wist de bedrijfsarts niets van. Ik moet het eerst proberen en niet bij de eerste tegenslag stoppen met opbouwen. Mijn leidinggevende heeft maar niets meer gezegd want ze kreeg er geen speld tussen. Ze zal dit gesprek melden en bespreken met haar leidinggevende; de directeur.

Woensdag 30-03-2016
Ik lig de hele dag te malen, te woelen en te draaien. Ik kan er maar niet over uit dat na alles wat ik heb meegemaakt en waar ik iedere dag nog steeds grote gevolgen van ondervind zo behandeld word. Als de wekker gaat heb ik het gevoel niet geslapen te hebben en ben geestelijk niet in staat om naar mijn werk te gaan. Ik heb het helemaal gehad.

Leo begrijpt me en ik meld me ziek. Ik bel ook de huisarts om een afspraak te maken voor een gesprek. Ik doe van alles om te herstellen maar blijkbaar is het niet genoeg. Ik wil van hem weten of ik me echt zo aanstel. Zelf denk ik van niet. Heb ik misschien inderdaad (meer) psychische hulp nodig? Moet de antidepressiva weer worden opgehoogd? De medicijnen voor de hartkloppingen zijn vorige maand nog opgehoogd, moet dit nog hoger? Kan ik nog meer doen om de verslechtering van mijn gebit tegen te gaan?  Kan ik nog meer doen om mijn energie verder op te bouwen? Kan ik nog meer doen om mijn speekselklieren weer te laten werken? Kan ik nog meer doen om die irritante vermoeidheid tegen te gaan? Kan ik nog meer doen zodat ik weer normaal kan eten en slikken? Kan ik nog meer doen zodat ik weer volledig kan werken?

Kortom, ik dacht dat ik goed bezig was maar twijfel nu aan alles. Als ik in de spiegel kijk zie ik een oude vrouw die hondsmoe is en 35 kilo aan gewicht verloren heeft. In één jaar tijd ben ik zo grijs als een duif geworden en de glans is uit mijn ogen verdwenen.

Donderdag 31-03-2016
Ook nu heb ik weer een slechte nacht. Het inslapen lukt niet. Het gesprek met de bedrijfsarts blijft maar door mijn hoofd spoken. Ik doe zo mijn best maar het is blijkbaar niet genoeg. Toch moet ik me morgen beter melden voor 15 uur per week want de ondertoon van het gesprek was dreigend genoeg.

Ik moet een deskundigenoordeel bij het UWV vragen als ik me niet aan haar advies hou om mijn werkbare uren uit te breiden. In verband met de naderende WIA keuring is dit niet verstandig want ik kan haar beter niet tegen me krijgen. Op een juridische site hierover heb ik gelezen dat deze keuring meestal niet in het voordeel werkt. Het advies van de bedrijfsarts weegt zwaar en wordt vaak overgenomen. Hoewel het deskundigenoordeel niet bindend is zal een rechter dit oordeel ook vaak wel volgen. Zelfs als de huisarts of specialist van mening is dat ik niet zoveel kan werken heeft de bedrijfsarts het laatste woord.

Ik krijg er hartkloppingen van. In het verleden heb ik telkens weer en ook wel eens ten koste van mijn gezondheid, alles op alles gezet om weer voor 100% hersteld gemeld te worden. Ik heb daar veel tegenwerking bij ondervonden. Ook nu heb ik het idee dat mijn werkgever mij graag in de WIA ziet belanden. Ik heb de energie niet om daar weer tegenin te gaan. Ik kan het niet meer opbrengen en heb genoeg aan mijzelf. Dat gaat nu voor en bovendien is Leo er ook nog. Die verdient ook iemand die nog energie heeft om er ook voor hem te zijn.

Marga, maak je niet zo druk. Dat is niet goed voor je, zeg ik tegen mezelf maar ik kan er niets aan doen. De bedrijfsarts wil ook graag haar baantje houden, ze is er voor opgeleid om mij te overbluffen en te doen voorkomen alsof mijn ziekte en beperkingen niets voorstellen. Het is nu eenmaal haar job om mij voor zoveel mogelijk uren aan het werk te sturen. Ik weet het allemaal best maar ik ben niet assertief genoeg om mij tijdens het gesprek genoeg te verdedigen.

Om 3 uur ga ik er maar uit. Het heeft geen enkele zin om nog langer in bed te blijven. Leo slaapt als een os en heeft gelukkig niets in de gaten. Het is niet de manier maar ik schenk mezelf een groot glas wijn in. Misschien kan ik dan wel slapen straks. Ondertussen ga ik alvast een email typen voor mijn leidinggevende waarin ik vertel dat ik mezelf voor 15 uur per week hersteld ga melden. Die kan ik dan morgenvroeg meteen versturen. Ik doe nog een spelletje en ga pas na vieren naar bed. Gelukkig val ik nu snel in slaap.

Het 2e ziektejaar

sep1

Dinsdag 22-09-2015
De laatste maand heeft het herstel een beetje stil gestaan lijkt het wel. Het ophogen van de uren van 2 keer 2 uur per week naar 2 keer 3 uur per week viel tegen. Ik begrijp het zelf ook niet maar de vermoeidheid kwam als een bom weer terug. Daarom heb ik pas sinds vorige week het werk uitgebreid met 1 dag van 3 uur. In overleg heb ik me nog niet hersteld gemeld voor deze 3 uur zodat ik naar huis kan indien nodig. Het ging gelukkig goed maar de vrijdag heb ik nodig om bij te komen.

Vandaag ga ik het verloop bespreken met de bedrijfsarts. Net als de vorige keer is ze nu ook weer vol begrip en dat praat toch wel een stuk makkelijker. We bespreken hoe we de toekomst zien voor wat betreft het herstel. Ik vertel dat ik heel graag weer 100% wil werken als dat gaat maar dat ik tijd nodig heb om zover te komen.

Het probleem is dat ik inmiddels een jaar ziek ben en dat een tweede spoor traject normaal gesproken ingezet gaat worden. Dat betekent dat een arbeidsdeskundige gaat kijken hoeveel ik nog kan werken en wat voor werk ik nog kan doen. Gezien mijn enthousiasme, het starten van eigen werk en de stabiele medische situatie wil ze dit nog even uitstellen en over 2 maanden evalueren hoe het gaat. Daar ben ik heel erg blij om.

Ook spreken we af dat ik nog 3 tot 4 weken 3 keer 3 uur per week ga werken en daarna probeer om dit weer op te hogen met 3 uur. Deze 3 uur kan ik dan thuis invullen. Uiteraard alles in eigen werk. Ik ben hier heel erg blij mee en ga opgelucht weer aan het werk. In het verslag dat ik later krijg heeft ze zelfs geschreven dat volledig herstel voor eigen werk in het komende halfjaar te verwachten is.

Dinsdag 29-09-2015
Ik word verwacht voor een gesprekje in Purmerend. Leo brengt me met de auto want om 1,5 uur heen en 1,5 uur terug te reizen is wat overdreven voor een gesprekje van 3 kwartier. Hij moppert er wel een beetje over. Als ze met je mee zouden denken hadden ze naar Alkmaar moeten komen. Maar ja, zo werkt het nu eenmaal niet. Het is een gesprek met de directeur en mijn leidinggevende.

Het gesprek loopt precies zoals ik heb verwacht. Als eerste worden de beleefdheden weer uitgewisseld. Verder gaan we de planning zoals met besproken met de bedrijfsarts aanhouden. De werkafspraken die we de vorige keer hebben gemaakt heb ik niet kunnen nagekomen. Simpelweg omdat de autorisaties voor de diverse programma’s nog niet geregeld waren. Nu is dat in orde op 1 autorisatie na. Dat loopt. Op 21 oktober krijg ik uitleg over dat programma en kan ik eindelijk “eigen werk” gaan doen. Het uitbreiden van taken gebeurt d.m.v. het overnemen van de ritten controle voor de bedrijfsauto’s.

Gelukkig verveel ik me nooit en heb ik via mijn interne contacten een leuke klus gekregen waar de regio directeur uit Alkmaar volledig achter staat. Sterker nog, het was zelfs haar idee. Ik ben een digitaal archief aan het opzetten voor de medische- en zorgdossiers. De archiefdozen kunnen nu naar een externe opslag en de gegevens zijn duidelijk terug te vinden.

Eind oktober krijg ik een MRI scan en een echo van de hals. Begin november volgt de uitslag tijdens de periodieke controle. De planning is om daarna uit te breiden naar 4 x 3 uur beter melden. Van de bedrijfsarts mag dit ook eerder maar de directeur dringt er toch op aan nog even op deze voet door te gaan. Nu werk ik dus 3 x 3 uur op locatie Alkmaar. De uitbreiding van 3 uur ga ik thuis werken. Begin december volgt dan in ieder geval een vervolgafspraak.

Ik mag gerust meer uren thuis gaan werken als ik dat wil en hoef echt niet alle keren naar locatie Alkmaar op en neer. De maand november mag ik in tegenstelling tot mijn afspraak met de bedrijfsarts niet meer uren gaan werken dan de huidige 12 per week. Na het volgende gesprek bespreken we dan weer het hoe nu verder. Er staat geen enkele druk achter en ik wordt eerder gestimuleerd om het rustig aan te doen als andersom. Ik weet het niet maar het is mij allemaal een beetje te vrijblijvend en ik heb er geen goed gevoel bij.

Het 2e ziektejaar is begonnen en tussen de regels door is het voor mij is het duidelijk dat ik wat mijn werkgever betreft zolang mogelijk gedeeltelijk ziek moet blijven. Ze zullen dit zeker proberen tot het einde van dit jaar want een gedeelte in de WIA heeft voor de werkgever alleen maar voordelen. Voor mij heeft een percentage WIA van 0 tot 35% alleen maar nadelen maar dat vertelt niemand mij.

Natuurlijk moet ik ervan uitgaan dat ze het goede met mij voor hebben maar dat kan ik van een werkgever zoals de mijne niet geloven. Ik geloof wel dat mijn leidinggevende vol goede bedoelingen is maar voor de rest heb ik geen reden om het beleid te vertrouwen. Zakelijk gezien ben ik toch een kostenpost met een hoge risicofactor op dit moment.

Dinsdag 03-11-2015
De dag van de waarheid is aangebroken. Vorige week heb ik een scan en echo gehad en vandaag krijg ik daar tijdens de controle de uitslag van. Het is geweldig! Er is helemaal niets meer te zien, geen kankercel meer te bekennen in mijn mond. Wat een opluchting. Wat een euforie. Blij stel ik iedereen op de hoogte, ook mijn leidinggevende. Ze reageert direct door te mailen dat dit goed nieuws is.

Woensdag 04-11-2015
Ik ben zo blij dat het goed gaat. Met deze uitslag staat niets mij meer in de weg om me weer voor 3 uur extra beter te melden. Totaal zit ik dan op 12 uur werken per week en dat kan ik aan. Ik verdeel deze uren over 4 dagen zodat er tijd genoeg overblijft om voldoende rust te nemen. Dus meld ik me meteen als ik binnenkom bij de receptie voor 12 uur per week hersteld.

Donderdag 05-11-2015
Ik heb lekker gewerkt en ben druk met de nieuwe opdracht die ik gekregen heb. Ik moet de kilometerregistratie van de bedrijfsauto’s gaan controleren. De belastingdienst stelt hier strenge eisen aan. Het gaat om veel auto’s. We zijn een grote organisatie met een heel groot rayon ook aan thuiszorg en het is de bedoeling dat alle medewerkers die in een bedrijfsauto rijden 1x per 2 maanden in een willekeurige week worden gecontroleerd.

Hier heb ik 3 verschillende programma’s voor nodig en de medewerking van de betreffende personen en leidinggevenden. Een hele uitdaging want dit is nieuw voor mij. Ingewerkt word ik niet. Gelukkig heeft mijn voorgangster dit traject sinds kort opgestart en alle stappen keurig beschreven. Ook mag ik haar mailen als ik vragen heb en dat is een hele geruststelling. Ik ga er vol tegenaan.

Vlak voordat ik naar huis ga komt er een korte email van mijn leidinggevende binnen en krijg ik een keiharde klap in mijn gezicht. Citaat: Mooi dat je je zoveel beter voelt dat je meer uur kunt werken. Ik had alleen gedacht dat we het nog daarover zouden hebben. Gaat het inderdaad goed en wat ga jij dan doen in de extra uren. Ik denk dat het goed is om dat laatste dan in ieder te bespreken. Bijvoorbeeld aansluitend aan het afdelingsoverleg 17-11. Onderweg naar huis blijven de woorden maar door mijn hoofd spoken. Wat is dit? Ik weet niet beter dan dat ik met de directeur heb afgesproken dat ik bij een goede uitslag mijn uren verder kon uitbreiden en dat ik dit thuis mocht gaan doen.

Leo vindt dat ik me er niet druk om moet maken. Zij beslist niet of je je wel of niet hersteld mag melden. Dat doe jij zelf en de bedrijfsarts is het ermee eens dus er is niets aan de hand. Dat zou je zeggen maar zo werkt dat bij mij op het werk niet hoor, dat weet je toch. Als ik niet doe wat ze zeggen word ik weer tegengewerkt en dat wil ik niet nog eens meemaken. Ik sta met mijn rug tegen de muur en dat weten zij ook. Ze heeft wel mijn vertrouwen maar in hoeverre kan ik haar echt vertrouwen? Ze moet wel 2 bazen dienen wil ze haar baan behouden.

Ik ben zo uitgeput dat ik maar naar bed ga. Eenmaal in bed kan ik de slaap niet vatten. De adrenaline golft door mijn lijf. Alles wat ze in het verleden gedaan hebben om mij maar te ontmoedigen in mijn herstel komt voorbij. Zie je wel, mijn gevoel heeft weer gelijk maar wat zijn ze van plan? Ze gaan er in ieder geval alles aan doen om ervoor te zorgen dat ik me niet volledig hersteld ga melden dit jaar. Maar hoe gaan ze dit aanpakken?

Het is allemaal maar speculeren wat ik doe maar ik weet bijna zeker dat ik er niet ver naast zit. Ik zal een tegen plan moeten bedenken. Ik verwacht dat ze gaan zeggen dat ik mijn werk niet goed doe. De directeur heeft al eerder aangegeven dat ik maar moet afwachten of ik mijn werk nog wel kan doen. Het is immers bekend dat er concentratieproblemen kunnen optreden. De nieuwe klus is best pittig maar ik zal het redden. Die triomf gun ik ze niet.

Ik heb gezegd dat ik me alleen hersteld meld als ik ervan overtuigd ben dat dit ook zo is en dat ik mijn werk goed kan doen. Daar moeten ze op vertrouwen. Of ik 100% werken weer ga halen dat weet ik niet maar ik ga het wel proberen. Ik zit nu op 12 uur per week maar volledig herstel is voor mij 34 uur per week. Ik heb er meer aan als ik gestimuleerd word in plaats van tegengewerkt.

En dan die zin waarin mijn leidinggevende mij vraagt wat ik dan ga doen in de extra uren. Waar slaat dat op? Mijn collega’s komen om in het werk. Er is werk zat! Bovendien is er in de afgelopen maand iemand aangenomen voor 4 uur om de MIC meldingen te beoordelen terwijl ze wisten dat ik mijn uren weer wilde ophogen. Bovendien kan ik dat werk ook. Sterker nog, dat werk heb ik gedaan en ik heb zelfs nog een officieel schrijven dat ik ben toegevoegd aan de MIC commissie maar wat helpt mij dit? Degene die is aangenomen is de dochter van de directeur. Daar kan ik toch nooit tegenop? Ik ga mijn bed maar weer uit.

Maandag 09-11-2015
Het is zo gemeen. Eindelijk had ik een reden om weer onbezorgd te gaan slapen en binnen 2 dagen wordt dat teniet gedaan met zorgen over mijn werk. Ik ben zo boos en in plaats van in slaap te vallen krijg ik een knallende hoofdpijn. Ik wil geen zorgen meer, maar het zijn juist de mensen die zeggen de zorg hoog in het vaandel te hebben die mij dit aan doen. Eigenlijk wil ik hier geen energie in steken maar ik zal wel moeten.

Ik zal het dus op eigen kracht moeten doen. Oké, dan heb ik dus 17 november een afspraak over mijn werkzaamheden en verder herstel. Hoe zal dat aflopen? De zorgen laten me maar niet los en ik loop al dagen met hoofdpijn in de rondte. Ik ben blij dat ik morgen een afspraak met de bedrijfsarts heb.

Dinsdag 10-11-2015
De bedrijfsarts vraagt hoe het met me gaat en ik kan niet anders dan te zeggen dat het wat de gezondheid betreft fantastisch gaat. Ik vertel over de uitslag van de scan en de onderzoeken. Je ziet er ook weer veel beter uit! Ook bespreken we de bijwerkingen die ik nog heb, de droge mond die ik levenslang zal houden, mijn beperkingen met het eten, de vermoeidheid en concentratie. Net als ik ziet ze nog steeds mogelijkheden om op te bouwen naar 100% herstel.

Ik vertel dat ik me niet zoals afgesproken in oktober weer voor 3 uur extra hersteld heb gemeld omdat de directeur het er niet mee eens was. En dat ik dit dus pas afgelopen woensdag heb gedaan. De email van mijn leidinggevende heb ik uitgeprint en geef hem aan de bedrijfsarts. Dit is de reactie van mijn leidinggevende op mijn hersteld melding.

Ik begrijp niet waarom ze steeds zo moeilijk doen. Wat wel zo is, is dat ik je werk niet kan beoordelen. Dat kan je leidinggevende en zij kan daar een loonwaarde aan hangen. Als deze loonwaarde lager is dan je salaris dan kan dat betekenen dat ze je voor een deel nog arbeidsongeschikt acht maar dat is op dit moment niet aan de orde. We praten hier uitgebreid over. We maken een opbouwschema van 4 maanden. Mochten er in de komende maanden problemen voordoen dan kan ze niet anders dan de spoor 2 re-integratie op te starten. Doet ze dit niet dan worden er sancties opgelegd. Dat begrijp ik.

Ik krijg ook het advies om geen medische gegevens meer met haar of de directeur te bespreken. Ze zullen daar conclusies uittrekken die niet juist medisch onderbouwd zijn. Daar hebben ze de opleiding niet voor. Normaal ben ik een open boek dus dat gaat nog moeilijk worden.

Ook als ik mijn uren ga uitbreiden en ze zijn het er niet mee eens moet ik mij daar niet meer zo druk om maken. Mocht je het ooit nodig hebben, alles staat genoteerd in je dossier, alle gewerkte uren krijg je voor 100% uitbetaald en dat is het. Hoe zij het administratief afhandelen zoeken ze maar lekker uit. Al met al was het een heel positief en lang consult. Ik ben helemaal opgelucht en ga weer positief aan de slag.

Dinsdag 17-11-2015
Vandaag is het afdelingsoverleg en daarna heb ik mijn afspraak met mijn leidinggevende. Ik ga kijken hoe dit uitpakt. Ik ben best wel zenuwachtig. Wat moet ik verwachten? Het voelt goed om weer bij mijn collega’s in Purmerend te zijn. Iedereen is zo aardig en het is leuk om te horen hoe het met iedereen gaat. Na de nodige kletspraatjes zoek ik mijn vertrouwenspersoon op. Ik leg haar de situatie uit en vraag of ik een beroep op haar mag doen als dat nodig is. Dat mag altijd gelukkig maar ze kan zich bijna niet voorstellen dat mijn leidinggevende niet oprecht goede bedoelingen heeft met mij.

Dan is het overleg afgelopen en heb ik het gesprek. De directeur is er niet bij dit keer. Nou, ik heb me weer eens druk gemaakt om niets. Ik zei haar dat we echt hadden afgesproken dat ik me bij een goede uitslag hersteld mocht melden (voor zover zij daar inspraak in hebben). Ze gaf meteen aan dat ze dat niet meer precies wist maar dat de directeur dat bevestigt heeft.

Het gesprek was heel informeel en ze zei dat ze gewoon wilde weten hoe het met me gaat. Ze was heel geïnteresseerd en positief en ik had er ook wel een goed gevoel bij gelukkig. Komt vast omdat de directeur er niet bij was. Vorige week ben ik bij de bedrijfsarts geweest en ze vond het opbouwschema (binnen 4 maanden 100% hersteld) wel wat voorbarig en snel. Ik heb haar uitgelegd dat de bedrijfsarts dit moet doen omdat ze eigenlijk het spoor 2 traject moet opstarten omdat ik het 1e ziektejaar overschreden heb. We vinden dit allebei zinloos maar om sancties te voorkomen moet ze dan wel vastgelegd hebben dat ze gelooft in 100% herstel.

Ik was in de veronderstelling dat iedere langdurige zieke 1x per maand besproken wordt met de leidinggevende en de afdeling HRM of bedrijfsarts. Mijn leidinggevende ook maar die heeft nog nooit enig contact gehad met hen over mij. Ook niet over andere langdurig zieke collega’s en dat verbaasde haar. Wat ze weet heeft ze dus van mij of uit het periodieke verslag van de bedrijfsarts.

We hebben het ook nog kort over mijn werk gehad en ze vindt het prima zoals ik het aanpak geloof ik. Duzzzzzzzzzzzz, zoals het er nu voor staat hoef ik me helemaal geen zorgen te maken lijkt het. Ik zal zelf moeten veranderen ben ik bang en meer moeten vertrouwen op de goede bedoelingen van mijn leidinggevende.

Dinsdag 01-12-2015
Vanaf 4 november werk ik 12 uur per week verdeeld over 4 dagen en heb mijn uren nog niet verder uitgebreid. Van 9 uur werken per week naar 12 uur is een te grote stap geweest. Ik ging van 3 dagen naar 4 dagen werken terwijl ik de 4e dag eigenlijk nog steeds nodig heb om bij te tanken. Ik vind dit moeilijk te accepteren. Wat stelt het nu eigenlijk voor? 3 Uurtjes werken op een dag is niets en toch put het me uit. Het voelt als een enorme druk die ik mezelf opgelegd heb en ik kan niet anders dan toegeven dat het teveel is.

Hoe moet dat nu verder? Ik voel me schuldig en een beetje een aansteller. Mijn werkgever geeft me alle ruimte en legt me geen druk op. Ik doe het mezelf aan. Ik krijg steeds meer klachten van medische aard. Het lijkt wel alsof ik nu pas begin te verwerken wat ik de laatste 9 jaar heb meegemaakt.

Dinsdag 15-12-2015
Ik moet me gaan verantwoorden bij de bedrijfsarts vandaag, tenminste zo voelt het. Ik slaap al een paar nachten slecht en zie tegen de afspraak op. Hoe moet het nou verder? Mijn ego zegt gewoon doorgaan en verder opbouwen terwijl mijn geest en lichaam zegt “pas op de plaats”.

Blijkbaar kent de bedrijfsarts me inmiddels een beetje en ze overtuigt me ervan dat het niet erg is. Ze is echter ook aan de wet Poortwachter gebonden en die zegt dat er nu een 2e spoor ingezet moet worden. Dat betekent dat ze moet bewijzen dat we er alles aan gedaan hebben om zoveel mogelijk uren te blijven werken. Er zal een arbeidsdeskundige ingeschakeld worden die gaat bepalen of ik met eventueel aangepast werk of werk bij een andere werkgever meer belastbaar ben.

We vinden het beiden in mijn geval onzinnig omdat ik mijn eigen werk doe en mijn beperkingen van die aard zijn dat duidelijk is dat ander werk in mijn geval geen oplossing is. Maar het moet nu eenmaal. Ze zal een beperkingenlijst opstellen voor de arbeidsdeskundige. Voorlopig blijf ik 12 uur per week werken en in februari volgt een nieuwe afspraak.

Vrijdag 22-01-2016
Met de bedrijfsarts is afgesproken dat we het “eerste spoor” vervolgen. Dit betekent het opbouwen van uren in eigen werk, indien mogelijk. Verder heeft ze ook “spoor 2” in werking gezet en hiervoor een beperkingenlijst opgesteld. Het is de bedoeling dat het re-integratiebureau kijkt of er mogelijkheden zijn om meer uren te werken in een passende functie bij het eigen of een extern bedrijf.

Vandaag is dan de afspraak. Als eerste is heeft mijn leidinggevende een gesprek van een half uur. Dan ben ik aan de beurt waarvoor een uur is gereserveerd. Daarna is er een nabespreking van een half uur.
Ik ben op tijd aanwezig en zoals verwacht word ik wat eerder geroepen voor mijn aandeel. De arbeidsdeskundige stelt wat algemene vragen, luistert naar mijn verhaal en noteert mijn beperkingen. Ze is heel geïnteresseerd in mijn protonenbehandeling maar het is mij al snel duidelijk dat ze geen medische achtergrond heeft en geen idee heeft waar ze over praat. Ook wij praten het uur niet vol en mijn leidinggevende komt erbij voor het afrondend gesprek.

Het is duidelijk dat de werkgever aan al zijn verplichtingen heeft voldaan. Ik mag thuis werken waarvoor een VPN verbinding is gemaakt. Ook hoef ik niet meer onnodig naar Purmerend te reizen. Het werk zelf voldoet aan de eis dat het fysiek licht werk is en de functiebelasting sluit aan bij mijn functionele mogelijkheden zoals de bedrijfsarts heeft aangegeven. We zijn het er alle 3 over eens dat zij verder niets voor mij kan betekenen en voor mij eindigt hier het 2e spoor.

Dinsdag 02-03-2016
Ik mag weer verschijnen op het spreekuur van de bedrijfsarts. Bij binnenkomst bespreken we eerst het verslag van de arbeidsdeskundige. Ze sluit zich er volledig bij aan en zet in haar advies naar de werkgever dat het 2e spoor traject niet zinvol is. Ik werk nog steeds 12 uur per week.

Hoe gaat het verder? Best wel goed eigenlijk vertel ik blij. Het eten gaat wat beter omdat ik steeds creatiever word en ik ben zelfs een klein beetje aangekomen. Heel stom van mij! Je moet het nooit zeggen als je het gevoel hebt weer wat op te krabbelen want dan word je direct afgestraft. Moe ben ik nog steeds maar dat komt toch omdat ik nog steeds meerdere keren per nacht eruit moet om iets te drinken en de gel tegen de droge mond te gebruiken. Ik val dan niet direct weer in slaap want het maalt dan in mijn hoofd. Ik denk dat ik nu pas aan het verwerken ben wat er in de afgelopen jaren is gebeurd.

En wat doe je daartegen? Ik heb inmiddels medicijnen tegen hartkloppingen en depressiviteit maar de angst om te stikken door de droge mond blijft. Als je daar zo’n last van hebt kun je beter een gesprek aanvragen met een psycholoog. Die kan je daarin wel helpen. Dat heb ik al eerder gehad en dat zie ik niet zitten.
En die vermoeidheid, wat doe je daar dan aan? Eh, niks eigenlijk. Ik slaap ‘s middags om de verloren uren in te halen. En ik heb me opgegeven voor het zomer tennis waar ik erg veel zin in heb. Dat zal me ook weer positieve energie geven. Nou, als je kunt tennissen kun je wel werken ook! Baf, die komt aan zeg. Ik wil wel maar het gaat gewoon niet. Die vermoeidheid is een bekend probleem en het lijkt mij een logisch gevolg van alles.

Nou, dat gaat het UWV niet pikken hoor. Je zult toch meer moeten werken. We doen het heel langzaam aan maar we moeten wel laten zien dat we ons best doen. Ik zal een opbouwschema voor je maken. Ik ben helemaal uit het veld geslagen en niet ad rem genoeg om ertegen in te gaan. Ik doe zo mijn best.
Vanaf nu moet ik gedurende 3 weken iedere week 1 uur opbouwen. Dan 3 weken zo houden en dan verder opbouwen tot ik op 21 uur werken per week zit. Nu zit ik op 12 uur. Ik kan gaan en loop meteen langs de receptie om me voor 13 uur werken hersteld te melden.

Van mijn leidinggevende ontvang ik een email dat ze het niet eens is met de opbouw en dat ze de bedrijfsarts hierover gaat bellen. Ik vind het prima en reageer er niet op. Ik heb geen zin meer om telkens te moeten uitleggen hoe ik me voel. Misschien dom, want nu moet ik meer werken terwijl het eigenlijk niet gaat. De bedrijfsarts moet toch beter weten?

We zijn 2 weken verder maar het gaat niet beter maar eerder slechter met me. Ik heb veel hoofdpijn en ben voor mijn gevoel constant met het werk bezig. Van 12 uur ben ik naar 14 uur opgeklommen. Deze uren verdeel ik tussen locatie Alkmaar en thuis werken maar ik kan me er moeilijk toe zetten. Soms werk ik ‘s avonds en soms op zaterdag of zondag om aan mijn uren te komen. De druk is te groot en dat heeft ook gevolgen voor mijn relatie en mijn nachtrust.

 

Eerlijk en oprecht

jul2

Dinsdag 01-07-2014
Ik krijg woensdag 2 juli de uitslag van de pet scan. Ik zou de uitslag eerst a.s. vrijdag krijgen maar dan is mijn eigen arts er niet en die is van alles op de hoogte. Aan een andere arts heb ik niets want die zal ook eerst mijn eigen arts willen raadplegen. Daarom heb ik een bel afspraak gemaakt voor na onze vakantie.

Donderdag 03-07-2014
Ik weet niet of je mijn website gezien hebt maar de uitslag van de scan is binnen. Het carcinoom zit nog steeds alleen op de tong maar de arts wil dit toch nog verder onderzoeken en nieuwe biopten nemen. Als het kan haalt hij de plek meteen weer weg.
Terwijl ik eerst nog dacht dat hij misschien alleen zal onderzoeken en niet opereren is de boodschap inmiddels wel doorgedrongen dat ik ervan uit moet gaan dat hij meteen behandeld. Gisteren had ik al een envelop in de bus met de voorlichtingsboekjes (die ik zo ondertussen wel kan dromen) en een afspraak met de anesthesist voor aankomende woensdag 9 juli.

Ik heb besloten dat de opname deze maand moet zijn en dat ik het anders pas na 23 augustus laat doen want ik wil koste wat kost naar de bruiloft van onze zoon. Als ik dan nog niet goed eten en drinken kan is niet erg maar ik wil wel op een redelijke manier aanwezig zijn. Ik heb op mijn werk nog niemand ingelicht. Ik denk dat ik dat doe op het moment dat bekend is wanneer de opname is. Als ze het toevallig eerder horen of mijn website lezen dan is dat maar zo.

Donderdag 17-07-2014
Inmiddels heb ik mijn voorgaande leidinggevende c.q. vertrouwenspersoon ingelicht over het naderende verzuim. Ik baal er zo van, ben ik eindelijk weer lekker aan het werk en dan wacht er nu alweer een nieuwe behandeling. De laatste keer was in november 2013 dus nog maar 8 maanden terug. Tussen de vorige 2 behandelingen zat 2 jaar, dat is tenminste acceptabel maar dit……. Hoe zal men er dit keer op reageren? Eindelijk had ik de laatste keer eens geen problemen met re-integreren en nu moet ik weer.

Ik zou het zo graag openlijk tegen mijn leidinggevende willen zeggen maar dat durf  ik niet. Aan de andere kant zit ik zo niet in elkaar. Meestal ben ik een open boek maar ik weet niet wat de gevolgen zijn als ik het nu al zeg. Leo zegt dat ik geen slapende honden moet wakker maken en het niet eerder moet vertellen dan dat ik weet wanneer de opnamedatum is.
Leo heeft gelijk. Dat heb jijzelf in de gesprekken die in het verleden geweest zijn ook al aangegeven. Je vertrouwen is beschadigd en het kost tijd om dat weer te herstellen. En terecht. Ik vind nog steeds dat ze je onheus bejegend hebben. Hoe erop gereageerd wordt dat weet ik natuurlijk niet maar ik weet wel dat je hier inmiddels je visitekaartje hebt achtergelaten. Voorheen was je een medewerker uit Alkmaar die wat aan haar tong had. Nu heb je ze er een gezicht bij gegeven en ben je een gewaardeerde collega geworden. Ze kennen je nu en weten hoe je werkt. Geloof maar dat ze heel erg blij met je zijn.

Vrijdag 08-08-2014
De vakantieperiode loopt op zijn eind en zo is ook mijn leidinggevende weer terug. Vanaf volgende week heb ik 2 weken vrij. We gaan naar Tsjechië waar onze zoon zal trouwen en dat feest wil ik niet missen. Dit is dus de laatste week dat ik werk. Het is inmiddels bekend dat ik de 1e week van september word geopereerd, alleen de precieze dag is nog onbekend. Tijd dus om open kaart te spelen. Zodra ik in Purmerend ben ga ik meteen naar mijn leidinggevende om te vragen of ze tijd voor mij wil inplannen vandaag. We spreken vanmiddag af.

In de loop van de ochtend ontvang ik via de elektronische agenda van mijn leidinggevende een uitnodiging voor een werkoverleg voor………. je raadt het al……… de 1e week in september. Ik geef meteen aan dat ik niet beschikbaar ben op die dag. Even later komt ze het kantoor inlopen met de vraag waarom ik verhinderd ben.  Ja, daar wilde ik je juist over spreken maar als je nu tijd hebt? Oh, dat is goed. Ze pakt een stoel en gaat erbij zitten en wacht op wat komen gaat.

Ik vertel haar dat ik weer geopereerd moet worden en dat dat in de 1e week van september gaat gebeuren. Ze schrikt en is heel belangstellend. Het gebied blijft beperkt tot de tong en daar zitten veel onrustige cellen. Omdat ik er teveel last van heb en de plek groter wordt moet dit door middel van laserresectie worden weggehaald, krijg ik een onderzoek onder narcose en worden er weer biopten genomen.
Ik zal proberen om net als de vorige keer weer zo snel mogelijk te starten met werken. Ik wil echt heel graag betrokken worden bij de invoering van het nieuwe kwaliteitssysteem. Ook ben ik ervan overtuigd dat het Excel bestand wat ik gemaakt heb veel waardevolle informatie bevat. Deze informatie is noodzakelijk om de overgang naar het nieuwe programma zo goed mogelijk te laten verlopen.

Eind augustus komt er ook weer een aantal dagen een externe auditor in huis om te kijken of we de HKZ certificering nog steeds waardig zijn. Het programma is nog niet bekend maar als er ook een document controle plaats vindt kun je door middel van mijn programma aantonen dat er hard gewerkt wordt om eventuele tekortkomingen te herstellen. Ik laat haar nog wat bijzonderheden zien en ze is erg tevreden.

We praten er nog wat over na en ze vind het oprecht heel vervelend voor mij dat ik weer geopereerd moet worden. Ik zag er best tegenop om het te vertellen maar achteraf  is het een heel fijn gesprek geworden. Ik heb er wel vertrouwen in!

Zondag 07-09-2014
Ik stuur een email naar mijn leidinggevende om te vertellen hoe de operatie gegaan is en om te bedanken voor de lieve kaart die ik namens alle collega’s uit Purmerend ontvangen heb. Woensdag 3 september ben ik geopereerd. Er is een behoorlijk stuk ziek slijmvlies weggehaald en er zijn extra biopten genomen. Ik moest in eerste instantie 1 nachtje blijven. Donderdag hoorde ik van de dokter dat uit het bloedonderzoek bleek dat mijn nierfuncties niet goed werkte en dat ik niet naar huis mocht. Ik kreeg een infuus en moest blijven. Zaterdagmiddag mocht ik gelukkig naar huis.

Woensdag 17-09-2014
Gisteren heb ik de 1e controle na de operatie gehad. De snijranden van het weggehaalde deel zijn niet schoon. Alle biopten die genomen zijn en het verloop tot nu toe worden nu opnieuw bekeken en besproken in het grote artsenoverleg wat begin oktober plaatsvindt. Het kan zijn dat er geen vervolgbehandeling komt maar het kan ook zijn dat ze voor bestralen gaan kiezen. Dit wordt duidelijk na het overleg waaruit een advies komt en ik heb op 14 oktober een vervolgafspraak om dit advies te bespreken. Uiteraard mail ik dit door aan mijn leidinggevende en ik krijg al snel een korte email terug.

Hoi Marga,
dat valt tegen…..Veel sterkte met het afwegen en nemen van een besluit, wel of niet bestralen. Ik denk aan jullie! Nou, dat is aardig toch?

Dinsdag 23-09-2014
Het is alweer een week na mijn laatste controle bezoek in het AVL. Het herstel zet goed door maar heeft tijd nodig. Maandag ben ik begonnen met het afbouwen van de pijnmedicatie. Gisteren heb ik mijn 1e bakkie koffie weer gedronken. In tegenstelling tot de voorgaande keren smaakte het meteen lekker. Verder eet ik weer warm en ik kan je wel vertellen dat dat heerlijk is. Ik eet voornamelijk groenten, zacht vlees en vis. De aardappels, kruiden e.d. bewaar ik nog even voor later. De yoghurt komt zo ondertussen mijn oren uit en ik zit voor de rest van het jaar aan mijn tax wat melk en papjes betreft. De resterende flesjes drinkvoeding blijven op de plank wachten op slechtere tijden.

Ik heb vandaag weer de 1e afspraak met de bedrijfsarts. Ze is erg aardig en zegt mij vriendelijk dat ze vindt dat ik medisch gezien wel weer kan beginnen met werken. Ik zeg haar dat mijn hoofd daar zowel geestelijk als lichamelijk niet naar staat en dat ik liever de controle van 14 oktober afwacht. Je mond geneest ook wel tijdens het werk en voor de geest is afleiding alleen maar goed. Je kunt niet zomaar thuis blijven. Als je wel bestraald wordt dan kun je tussendoor ook makkelijk werken. Er zijn genoeg mensen die dat doen hoor! Dit is mijn advies en verder moet je het maar met je leidinggevende regelen. Het is niet helemaal mijn stijl maar ik heb geen zin en energie om me boos te maken en ga er niet verder op in.

Mensen, ga nu niet meteen de bedrijfsarts veroordelen. Zij doet ook maar gewoon haar werk en is een radertje in het systeem. Als zij haar baan wil behouden zal ze hier in mee moeten draaien en de patiënten zien te overbluffen dat het allemaal wel meevalt wat ze mankeren. De werkgevers, maar meer nog de overheid, is hier schuldig aan. Ziek zijn mag niet meer tegenwoordig en zolang je nog niet half dood bent kun je gerust werken is de stelling. De kranten staan er bol van. Dit is indirect een van de gevolgen van nieuwe wet en regelgeving over alles rondom ziekte en zorg in Nederland.

Mijn huisarts vertelde mij toen ik daar met hem over sprak het volgende: Houdt er rekening mee dat de bedrijfsarts met een hele andere pet op zit dan ik of de specialist. Daarom kan ook het advies verschillen. En weet je wat? Hij heeft gelijk!

Ik stuur een email naar mijn leidinggevende om verslag te doen van het bezoekje aan de bedrijfsarts. Ik vraag gelijk hoe het er voor staat met het documentenbeheer. Het plan was om in januari over te stappen naar een nieuw programma. Ik wil me daar graag wat in gaan verdiepen maar voor zover ik weet is het een jaartje uitgesteld. Of misschien is er iets wat ik thuis kan doen? Niet te moeilijk, het liefst bulkwerk of zo. Als dat voor een andere afdeling is dan vind ik dat ook prima. Dan doe ik toch iets nuttigs op een moment dat ik me goed voel.

De wond is nog niet genezen maar dat klopt en heeft tijd nodig. Ik ben afgelopen maandag begonnen met het langzaam afbouwen van de pijnmedicatie. Vandaag heb ik mijn 1e kopje koffie weer gedronken en ik eet weer warme groenten, zacht vlees en vooral vis. Nou, heb ik me van de goeie kant laten zien of niet?

Vrijdag 26-09-2014
Op vrijdagmorgen heeft mijn leidinggevende altijd een overleg met de directeur kenniscentrum ATP en HRM. Ik verwacht dat mijn leidinggevende dan mijn email van afgelopen woensdag gaat bespreken en daarna pas reageert naar mij toe.

En zo gaat het precies. Ze stelt voor om na 14 oktober weer te starten met 1 a 2 keer per week 1 uur te werken op locatie Alkmaar. Op dit moment weet ze nog niet of ik eventueel thuis iets kan doen. Omdat ik min of meer gezien word als de expert op het gebied van Excel heeft het hoofd van de afdeling HRM gevraagd of ik iets voor haar afdeling zou willen doen.

Ha ha ha, dat is lachen zeg. Wie had ooit gedacht dat het hoofd van de afdeling HRM mij zou vragen om iets voor haar afdeling te doen. Laat de HRM adviseur waar ik zo’n goeie band mee heb het maar niet horen.  Ik zal mijn leidinggevende mailen dat ik het graag doe en dat ze de vraag en gegevens naar mijn privé mail mag sturen. Het voorstel om na 14 oktober weer te starten vind ik prima alleen lijkt me 1 uur werken te weinig, daar mag ze ook 3 uur van maken.

EINDE HOOFDSTUK 7

klik hier om door te gaan naar hoofdstuk 8: wia of werken

1e Halfjaar 2014

jun3

1e Kwartaal
In januari ben ik weer voor 16 uur per week gaan werken. In februari meld ik 100% beter maar de praktijk wijst uit dat dat iets teveel van het goede is. Ik val weer terug naar 16 uur. In april heb ik dit opgebouwd naar 20 uur per week en aan het eind van die maand is dat opgebouwd naar 24 uur werken per week. Dit alles was netjes zoals de wet Poortwachter dat beschrijft  in een plan van aanpak vastgelegd.

Dinsdag 08-04-2014
Ik krijg een email van mijn leidinggevende. Wij hadden namelijk samen een plan opgesteld met daarin eind april als streefdatum voor 100% beter. In het plan van de bedrijfsarts staat echter half april, dat is raar. Vervolgens heeft zij bij HRM gevraagd of dat aangepast kon worden. Hier de reactie: “Indien half april niet haalbaar is, dan stel ik voor de begeleiding van de bedrijfsarts voort te zetten en haar binnen 2 weken te laten oproepen”.

Mijn leidinggevende wil de beslissing of half april haalbaar is aan mij laten. Ze denkt zelfs dat eind april weer 100% beter, lastig te halen is. Ik ben er voor dat het streven naar 100% beter eind april is, maar liever nog eind mei schrijft ze. Ze wil eventueel een nieuwe afspraak met de bedrijfsarts vragen. Dat lijkt mij ook een goed idee. Ik wil me graag houden aan het plan van aanpak dat wij samen hebben opgesteld. Ik wil heus niet moeilijk doen of zo maar eerder lukt gewoon niet. Ik ga mijn uiterste best doen om eind april wel te halen.

Dinsdag 03-06-2014
Vandaag meld ik me beter voor 100%. Dit had ik reeds afgesproken met mijn leidinggevende. Hoewel ik alweer een tijdje last heb van mijn tong, en wel op de tongbasis, houd ik me toch aan de afspraak. Ik ben fit genoeg om 100% te werken en in de toekomst kijken kan ik niet. Ik ben wel op controle geweest en ik heb gezegd dat ik het niet zie zitten om me weer aan mijn tong te laten opereren. Mijn arts vond dat heel begrijpelijk. Wel heb ik gisteren een pet-ct scan gehad maar de uitslag daarvan krijg ik pas op 2 juli. We gaan eerst lekker op vakantie.

Ik ben ook weer aan de Celebrex. Dit medicijn heeft al eerder gewerkt. Het heeft namelijk een gunstige invloed op het slijmvlies en de kans is groot dat dit nu ook weer werkt. Als dit zo is zal er zeker geen operatie volgen. De voorgaande keer heeft dit medicijn ervoor gezorgd dat ik 2 jaar lang geen behandeling hoefde te ondergaan.

Maandag 30-06-2014
Goed, ik heb me dus hersteld gemeld en dat is nu een kleine maand terug. Het is raar. Mijn leidinggevende doet aardig en is blij dat ik weer volledig kan werken en van de directeur of van die vervelende dame van HRM heb ik geen enkele reactie gekregen. Het lijkt erop dat ze mijn herstelmelding gewoon accepteren. Vreemd hoor! Misschien heb ik mijzelf bewezen de laatste 1,5 jaar?

 EINDE HOOFDSTUK 6

klik hier om door te gaan naar hoofdstuk 7: visitekaartje

Opnieuw ziek en beter

okt29

29-10-2013
Vandaag werk ik in Purmerend. Er is een overleg waarbij iedereen aanwezig is. Wat zal ik doen? Alvast zeggen dat ik waarschijnlijk weer geopereerd word of nog even mijn mond houden? Leo vind het verstandiger om nog even geen slapende honden wakker te maken.

Mijn ad interim leidinggevende uit de voorgaande hoofdstukken valt ook onder bureau kwaliteit en ik vertel het haar als eerste. Ik had haar beloofd om haar op de hoogte te houden dus dat doe ik ook. De reactie is duidelijk. Hier ga je wel problemen mee krijgen, dat weet je toch hè? Ja, en of ik dat weet. Dat ik problemen krijg is wel zeker, maar ja, ik heb hier ook niet om gevraagd. Het enige wat ik kan doen is hopen dat ik niet al te lang zal uitvallen. In de voorgaande ziekteperioden ben ik telkens snel achter elkaar geopereerd. Als het nu bij deze ene operatie blijft hoop ik toch weer snel hersteld te zijn.
Mijn ad interim leidinggevende (hierna benoem ik haar als collega omdat zij onder dezelfde afdeling valt als ik) verwacht dat ze me na de komende ziekteperiode niet meer hersteld gaan melden en vraagt hoe ik ertegenover sta als ze me straks gedeeltelijk ziek willen laten staan. Nou, daar heb ik nog niet over nagedacht. Dat zou ik sowieso eerst met Leo willen bespreken en het hangt van de behandeling en het werkelijke herstel af. Als mijn werkgever begint met eerlijk te zijn komen we al een stuk dichter bij elkaar.

Ik zal straks eerst mijn huidige leidinggevende maar op de hoogte brengen. Zo gezegd zo gedaan en ik probeer het zo luchtig mogelijk te brengen. Ik vertel erbij dat het ook zo kan zijn dat ik niet geopereerd wordt en dat het bij een onderzoek blijft. Ik beloof haar op de hoogte te brengen zodra er een datum van mijn opname bekend is.

Nu is het avond en zit ik het verhaal over vandaag uit te typen. Alle emoties van de laatste jaren komen plotsklaps weer boven drijven en ik voel me weer net zo boos worden als toen ik eerder was. Ik ben nog niet eens ziek gemeld en ik maak me al druk over mijn herstelmelding daarna. Het is toch wat verdomme. Ik maak me drukker over mijn werk dan over de naderende operatie. Dat zegt volgens mij genoeg over de impact die het gedrag van mijn werkgever in eerdere ziekteperiodes heeft gehad.

Dinsdag 12-11-2013
Er is een projectgroep van start gegaan: “De 4 V’s. Wat wil je ervaren als je naar je werk gaat en als je zoals onze bewoners, er woont. We willen allemaal vriendelijk begroet worden en respect hebben voor elkaar, ons veilig voelen, dichtbij elkaar zijn en professioneel zijn en de bewoner wil goed geholpen worden. Ja ja, ze weten dus wel hoe het hoort!

In ieder geval zitten we te lunchen als er verschillende dames met een rode strik om hun middel binnen komen. In het kader van de 4 V’s schrijft ze voor ieder van ons iets vriendelijks op een kaartje. Nog even om het geheugen op te frissen, wat betekenen die 4 V’s ook alweer:
– Vriendelijk
– Veilig
– Vakbekwaam
– Vlakbij

Hieronder het kaartje wat  voor mij was bestemd.

4Vs

Vrijdag 22-11-2013
Voorlopig is dit mijn laatste werkdag.  Mijn leidinggevende heeft overleg gehad met de directeur kenniscentrum ATP en HRM. Zij komt mij namens hem sterkte wensen.
Ik kom er niet langer onderuit en stuur vandaag een email naar mijn collega’s:
Volgende week dinsdag en woensdag ben ik vrij. Donderdag 28 november word ik voor 1 of enkele dagen opgenomen in het NKI-AVL ziekenhuis. Er wordt een onderzoek onder narcose gedaan en er worden enkele biopten uit mijn mond/tong genomen. Als het mogelijk is (en daar moet ik wel vanuit gaan) krijg ik gelijk een behandeling/laserresectie op de tongbasis. In dat geval ben ik enkele weken niet aanwezig. Hoelang dit precies gaat duren kan ik op dit moment nog niet inschatten.

Donderdag 28-11-2013
Dit is de dag van de operatie. Alles is goed gegaan en ik mag ‘s avonds weer naar huis.

Maandag 09-12-2013
Vandaag heeft het ziekteverzuim bureau weer gebeld. Zoals gebruikelijk breng ik ook meteen mijn leidinggevende op de hoogte. Dit keer heb ik de triagist zelf gesproken, ze was erg vriendelijk. Ze wilde weten waarom ik precies ziek ben en wat er gedaan is, dat heb ik haar verteld. Als ik het goed begrepen heb geeft ze dit door aan de bedrijfsarts en dan volgt er later een oproep voor het spreekuur. Meestal komt de oproep in de 4e of 5e week na ziekmelding.

Met mij gaat het naar omstandigheden best goed. Ik gebruik nog steeds volledige pijnstilling maar ondanks dat is het slikken erg gevoelig. De plek in mijn keel geeft het gevoel dat er iets zit wat ik niet weg kan slikken en dat is naar. Voor zover ik het kan zien geneest het wel goed. Normaal eten gaat nog niet. Naast de vla en water heb ik wat hele zachte dingen geprobeerd. Ik ben al trots op het gekookte ei wat ik opgegeten heb en de poffertjes. Vanavond heb ik groentesoep gegeten en dat ging goed maar dat kan morgen zomaar weer anders uitpakken.

Woensdag 11-12-2013
De uitslag na de operatie is eigenlijk hetzelfde als de voorgaande keren. Ook nu breng ik mijn leidinggevende weer op de hoogte. In de biopten en op de snijranden van de plek die weggehaald is zijn onrustige cellen gevonden maar deze cellen zijn nog niet ingegroeid. Uit het onderzoek komt Carcinoma in Situ naar voren en het slijmvlies in het hele gebied is erg onrustig. Een vervolgbehandeling is op dit moment niet nodig maar we moeten het heel goed in de gaten houden en iedere verandering in het gebied serieus nemen.

Ook nu krijg ik weer een vriendelijke email van haar terug. Vervelend dat het toch weer onrustige cellen zijn, wel goed nieuws dat behandeling niet nodig is. Het blijkt weer dat jouw gevoelens kloppen, als je twijfelt of het nog goed gaat. Daar kun je in ieder geval op blijven vertrouwen. Ik hoop dat de pijn in je mond snel minder wordt (dan wordt de lucht waarschijnlijk ook weer anders). Het duurt nog even weg maar de kerstpakketten komen eraan. Ik vraag of je collega uit Alkmaar een kerstpakket voor jou meeneemt. Dan kan Leo het bij de receptie ophalen.

Vrijdag 20-12-2013
Vandaag op controle bij de bedrijfsarts. Ik blijf nog voor 100% ziek maar er moet wel een plan van aanpak gemaakt worden. Mijn leidinggevende neemt het advies van de bedrijfsarts over en we spreken af dat ik 14 januari weer voor 16 uur per week ga werken.

Loopt het toch nog goed af

jul24

Dinsdag, 24-07-12
De gemoederen zijn weer wat bekoeld en leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit belt mij op om te zeggen dat ze een vervelend gevoel heeft over het gesprek van vorige week en dat ze het jammer vindt dat het gesprek zo geëindigd is. Dat vind ik ook zeg ik meteen.

Ja, daarom wil ik graag nog even met je praten in een persoonlijk gesprek want ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Ik ben vanaf vrijdag 4 weken met vakantie en wil het graag nog voor die tijd bespreken. Hoe zit je met je tijd, zou donderdag uitkomen voor jou? Ja hoor dat is prima, daar maak ik gewoon tijd voor. Vind je het prettig als je ex casemanager meekomt? Ik heb haar gevraagd en zij kan ook donderdag. Oh ja hoor, hartstikke goed. We spreken af voor a.s. donderdag om 13.00 uur. Tijd heb ik zat maar dat ga ik niet vertellen natuurlijk. Nog steeds krijg ik geen werk aangeleverd.

Donderdag, 26-07-2012
Om 13.00 uur heb ik afgesproken met mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit en met mijn ex casemanager. De 1e jaars-evaluatie moet nog ondertekend worden en daar beginnen we mee. Deze evaluatie moet ondertekend worden door de bedrijfsarts, mijn leidinggevende of case manager en ikzelf. Dit klopt en staat ook zo beschreven in de wet Poortwachter. Inmiddels heeft ze mij ook 100% hersteld gemeld dus wat mij betreft is dat onderwerp nu afgesloten.

Ik merk dat we elkaar aan het aftasten zijn maar de sfeer is toch ontspannen. Waarom was je nu precies zo boos tijdens het gesprek? vraagt ze. Ik snapte het niet en het gesprek ging alleen nog tussen jullie 2. Nou ik werd boos omdat ze constant liegt en manipuleert en dat ben ik zat. Ik doe er niet meer aan mee. Ik heb gebeld naar het UWV en kreeg daar te horen dat zij zo’n advies zoals zij zegt nooit zullen en kunnen geven. Bovendien heeft de mevrouw van het UWV mij dit schriftelijk bevestigd en nog draait ze erom heen. Daar word ik boos van. De HRM dame is of niet capabel voor haar werk of ze belazert de boel en voert het voorgeschreven beleid uit.

Ze kijkt me aan alsof ze water ziet branden. Heb je de email niet gelezen soms? vraag ik. Welke? Nou, de HRM adviseur heeft van mevr. W. van het UWV een email ontvangen waarin ze zegt dit advies niet gegeven te hebben en in diezelfde email legt ze de regels nog eens uit. Ik heb een cc van deze email gekregen en was in de veronderstelling dat jij deze ook had ontvangen. Helaas heb ik hem niet hier maar je krijgt hem van mij. Dat hoeft niet hoor, ik geloof je. Nu is mij ook duidelijk waarom men mij in het gesprek met de HRM dame niet kon volgen.

Waarom blijf je eigenlijk nog bij deze werkgever werken? Ik heb niet het idee dat het leuk is zoals het nu gaat. Nee, leuk is het zeker niet maar ik heb geen keus. Bij een andere werkgever ben ik kansloos. Zodra ik zeg dat ik onder behandeling bij het AVL ben kan ik wel inpakken. Ja, dat klopt zegt mijn ex casemanager, ik heb dat zelf ook meegemaakt. Oh, zit dat zo, daar heb ik nooit aan gedacht. En wat nu, moet ik de TFO nog afmaken?

Ja hoor, het werk als medewerker kwaliteit geniet nog steeds mijn voorkeur maar het struikelblok blijft de plaats van uitvoering. De verhoging van de reiskosten en het door weer en wind reizen met 3 verschillende bussen en 2 keer 10 minuten lopen vind ik te bezwaarlijk en niet redelijk. Ten opzichte van mijn huidige reistijd komt er per dag zo’n 2,5 á 3 uur bij mits ik alle aansluitingen ga halen. Eén kleine vertraging kan er voor zorgen dat mijn reistijd behoorlijk verlengd wordt en dat zie ik echt niet zitten omdat ik puur computerwerk doe.

Mijn casemanager merkt op of ik eventueel gedetacheerd zou willen worden. In Heerhugowaard is wel een verzorgingshuis waar je een kans maakt. Als je naar je voormalige leidinggevende nummer 4 belt wordt je direct aangenomen, dat weet ik zeker. En onze toenmalige regiodirecteur zit daar in de raad van bestuur. Een fusie met dit bedrijf en het onze zit er dus nooit in. Nou, daar heb ik nog niet aan gedacht want ik wil mijn vaste dienstverband niet opgeven. Ik weet niet zo goed wat de voor en nadelen van detachering zijn maar ik sta er zeker niet negatief tegenover. Het ligt aan de voorwaarden.

Oh ja, en leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM heeft nog geïnformeerd bij de nieuwe regiodirecteur om te kijken of er in Alkmaar toch nog mogelijkheden zijn, ik zat er zelf bij. Nou dat valt me dan weer mee. Ik had niet verwacht dat hij dit echt zou doen. Zou je wel alvast willen beginnen met het herschrijven van de procedures? Ja graag, daar zit echt veel werk in. Dat werk ligt me ook wel en ik kan het aan. Dan zal ik aan je collega vragen of hij je de Word bestanden wil e-mailen zodat je daarmee kunt beginnen.

Na een uurtje gaan de dames weer richting Purmerend. De lucht is weer geklaard. Ik denk dat leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit mij nu beter begrijpt en ik ben blij dat ze gekomen is om erover te praten. En het mooiste is natuurlijk dat ik eindelijk werk aangeleverd krijg. De klus die gedaan moet worden geeft mij het eerste jaar wel werk denk ik. Even later ontvang ik een cc-tje met het verzoek aan mijn collega om mij de bestanden te sturen. Joepie!

Ik stuur leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM een email waarin ik vertel dat ik een heel plezierig gesprek heb gehad met leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit en dat ik hoop dat er iets positiefs uit voortvloeit. Klein detail is dat ik als bijlage de email van mevr. W. van het UWV mee stuur met een cc naar leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit en naar mijn ex casemanager.

Omdat mijn leidinggevende nummer 7 vertelde dat ik inmiddels hersteld gemeld ben is dat onderwerp wat mij betreft nu afgesloten. Met deze hersteld melding is een einde gekomen aan mijn 4e ziekteperiode.

EINDE HOOFDSTUK 4
Klik hier om door te gaan naar hoofdstuk 5: eind goed al goed?!

Het 3e gesprek

jul19

Donderdag, 19-07-2012
Om 13.00 uur word ik weer geacht te verschijnen voor een gesprek met de inmiddels bekende delegatie op de gouden gang. Voordat het zover is heb ik eerst nog afgesproken met mijn ex casemanager zodat ik haar even kan bijpraten. Ik vertel haar over het deskundigenoordeel, het niet nakomen van gemaakte afspraken door nr. 6 en het telefoontje naar de bedrijfsarts door nr. 7. Leo heeft zijn tablet mee zodat ze het verslag van de voorgaande dagen kan lezen alsook de email van de mevrouw van het UWV. Ik vertel haar dat ik helemaal klaar ben met nr.6 en de HRM adviseur. Nummer 7 krijgt nog even het voordeel van de twijfel.

Nr. 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM houdt zich nog steeds niet aan zijn afspraken. Ik ben nog net zover als bij ons 1e gesprek in 2008, ook toen zijn beloftes gedaan. De HRM adviseur liegt bewust en probeert mij te manipuleren en te intimideren door mij uitspraken te ontlokken. Door op mijn gevoel in te praten probeert ze me ertoe te bewegen om mee te gaan in het niet hersteld melden. En dan hebben we nog leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Hoewel zij degene is geweest die naar de bedrijfsarts heeft gebeld krijgt ze van mij toch het voordeel van de twijfel. Mijn gevoel zegt dat ze van goede wil is. Je moet als leidinggevende toch blind kunnen varen op het woord van een HRM adviseur? Ik denk dat zij ook niet de juiste informatie ontvangt en gewoon niet weet wat wel en niet toegestaan is.

Terwijl ik bij het vorige gesprek nog heb overwogen om voor de goede orde mee te gaan in het niet hersteld melden is dat nu niet meer aan de orde. Dit keer zijn ze net iets te ver gegaan en komen ze niet meer geloofwaardig op mij over. Ik speel dit spel niet meer mee. En dan is het 13.00 uur en gaan we richting “de gouden gang”. Ik hoop dat ik me kan beheersen.

De volgende personen zijn aanwezig:
– Leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP en HRM
– Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit
– HRM adviseur
– Ex Case manager
– Marga, salarisadministrateur vervallen

Als wij aankomen is iedereen al in positie dus we kunnen meteen beginnen. Nr. 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM pakt nog even zijn telefoon en legt deze demonstratief voor hem op tafel. Ik zit naast de directeur. Ik denk dat hij het hele gesprek opneemt met zijn telefoon. Hij begint met de vraag hoe het is en ik antwoord naar waarheid “goed”. Zo dat hebben we ook weer gehad. Ik ben heel erg zenuwachtig.

Het concept van de functieomschrijving ligt op tafel. Er moet nog iets aan de werkzaamheden toegevoegd worden, de controle op de “Administratieve Organisatie en Interne Controle” (AO/IC) en de vraag is of ik het ermee eens ben. Ik zeg dat ik dat goed vind, waarop mijn ex casemanager vraagt of er indien nodig scholing zal worden geboden. Het antwoord is ja.

Dan begint leidinggevende nummer 6 over het hersteld melden. Ik wil met jou werken aan je herstel en samen een plan maken om tot volledig herstel te komen. Dat hoeft niet hoor, zeg ik. Ik ben al hersteld vanaf 25 maart en het is nu juli. Ja, zegt de HRM dame spottend, de vorige keer zei je nog dat je moe was en ging slapen. Ik vraag haar meteen waarom ze zomaar aangenomen heeft dat ik deze uren ziek was en mij zelfs gekort heeft op mijn salaris zonder mij iets te vragen of te zeggen. Há, moet ik dat vragen roept zij honend. Natuurlijk ben je gekort op je salaris. Ik beheers me en zeg niets. Herrekenen kan altijd achteraf nog!

Ik had al een opmerking hierover verwacht en richt me tot leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM. Je hebt de email van het UWV toch gelezen. Ik heb me niet ziek gemeld en ben steeds beschikbaar voor werk geweest. Dat ik een aantal keren eerder naar huis ben gegaan komt inderdaad door vermoeidheid maar dan vermoeidheid door verveling, het niet aanleveren van werk en het gepieker over alle tegenwerking tijdens mijn re-integratie. De bedrijfsarts weet hiervan en vindt net als ik dat dit geen reden is voor een ziekmelding. Hier reageert hij niet op. Maar hoeveel uur werk je dan? Hoewel ik hem dit eerder zowel mondeling als schriftelijk gemeld hebt geef ik maar antwoord. Gewoon 8,5 uur per dag. Ja, maar werk je die uren dan ook echt. Ja natuurlijk dat zeg ik toch? Oké, dan melden we je vanaf vandaag wel beter. Nee, ik ben hersteld vanaf 25 maart, pùnt. Ik ben er nu helemaal klaar mee en als jullie dat niet juist in de administratie verwerken dan is dat niet mijn probleem.

We hebben het nog over de urenverdeling. Nu werk ik op papier deels (28 uur) voor de afdeling kwaliteit en veiligheid en deels (6 uur) voor de FEZ. Deze kostenverdeling zal door mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM verder geregeld worden maar daar zal ik niets van merken. In de praktijk werk ik alle uren voor de afdeling K&V zegt hij.

Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd van de afdeling kwaliteit stelt voor om 2 dagen in Alkmaar en 2 dagen in Purmerend te werken. Nou 2 dagen per week naar Purmerend lijkt me wel wat veel hoor. Mijn werk is hoofdzakelijk administratief, en dat doe je achter een computer. Of deze computer nu in Alkmaar staat of in Purmerend maakt niet uit.
De HRM dame springt er meteen weer tussen. Ho even, we hebben afgesproken dat het 2 om 2 zou worden dat staat duidelijk in het verslag. Ze pakt het verslag van het vorige gesprek leest een klein stukje voor, zie je wel. Luister, er kan zoveel in dat verslag staan maar dat zegt niets. We hebben besproken dat als de TFO klaar is dat leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit zou nadenken over de plaats van de werkzaamheden. Niet waar, het staat hier toch roept ze en ze wijst naar het verslag.

Nu valt leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit mij bij en zegt dat het waar is dat zij erover na zou denken en dat dit het voorstel is. Ik ben het daar echt niet mee eens hoor. Ik vind het echt niet redelijk dat jullie van mij verlangen om mijn werkdag van 8,5 uur te verlengen met een extra reistijd van 2,5 à 3 uur per dag. Wat stel jij dan voor vraagt mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur? Ik denk aan maximaal eens in de 14 dagen 1 dag als het nodig is. Dat moet genoeg zijn want de werkzaamheden zijn hoofdzakelijk administratief.

De HRM dame trekt haar grote mond weer open en doet heel beledigend. Wat denk je wel? Je mag blij zijn dat we je nog een baan aanbieden. Sorry? Volgens mij heb ik een baan hoor en die is op locatie Alkmaar. Een baan? Nou wat is dat dan??? Je hebt geeneens een functie, hoor maar, salarisadministrateur vervallen, hier staat het. Ik ben witheet en dat was natuurlijk precies de bedoeling. Leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM houdt zijn mond.

Toentertijd was het een deel van de onderhandelingen. Ik heb toen met leidinggevende nummer 2, tevens manager FEZ besproken dat ik mijn baan als salarisadministrateur op wilde geven als daartegenover stond dat ik in Alkmaar kon blijven werken. Leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM mengt zich weer in het gesprek. We hebben je uitgelegd dat het contact met je collega’s erg belangrijk is en dat gaat nu eenmaal beter als je persoonlijk contact hebt i.p.v. via de telefoon of computer. Één keer per 14 dagen naar Purmerend is onbespreekbaar. Dan moeten we misschien maar uitzoeken of het inderdaad redelijk en billijk is om mij naar Purmerend te sturen. Iemand vraagt hoe dat dan gaat en nummer 6 legt het uit.

We zitten in de afrondende fase en nr. 6 stelt voor dat ik alvast 2 dagen per week naar Purmerend ga omdat het reizen toch nog in de baas z’n tijd is. Ik vraag hoe het zit met de reiskostenvergoeding en de HRM adviseur springt er meteen weer in. De onkosten worden vergoed volgens sociaal plan. Schei nou toch eens uit over dat sociaal plan. Er is geen sociaal plan meer. We leven in 2012 en niet in 2007/2008. Reiskosten krijg je vergoed op basis van openbaar vervoer net als iedereen. Voor het gemak vergeet ze me weer te vertellen dat er een eigen bijdrage van rond de € 95,00 per maand is en dat ze spreekt over woon/werk verkeer. Een volledige vergoeding van de reiskosten lijkt me redelijker. Het is namelijk geen woon werk verkeer maar het zijn zakelijke reiskosten.

Mijn standplaats is Alkmaar en als ik naar Purmerend moet dan valt dat onder dienstreizen en dat wil ik net als ieder ander volledig vergoed hebben. Ze zegt dat ze gaat uitzoeken wat de vergoeding dan zal zijn en zal dit op papier zetten. Zolang er niets op papier staat ga ik niet naar Purmerend. Moet je luisteren, het is voor mij erg belangrijk om in Alkmaar te blijven werken en daar heb ik best wel wat voor over. De werkzaamheden die jullie voorstellen lijken mij heel leuk en ik zal me er voor 500% voor inzetten. Maar als het niet anders kan dan moeten jullie mij maar iets anders bieden.

OK, dan word je toch voedingsassistent roept de HRM dame meteen, die zitten in schaal 30, dan moet je daar maar op solliciteren. Nou, dat solliciteren zal niet gebeuren. Maar het maakt mij niet zoveel uit wat ik moet doen hoor, zet maar een voorstel op papier. Heb je beperkingen vraagt de HRM dame. Nee hoor, helemaal niets, ik kan alleen niet iets doen waar ik veel bij moet praten of telefoneren. Deze opmerking sticht wat verwarring. Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit weet het even niet meer. Wat moet ik nu doen met de TFO? Moet ik die nog aanpassen ja of nee? Ja, natuurlijk roept de grote mond meteen. Als zij het niet doet dan is er een vacature.

De laatste 10 minuten van het gesprek zijn een regelrecht drama. De HRM adviseur blijft maar doorgaan met melken en ik ga eropin. Omdat ze merkt dat ik mij nogal opwind sterkt dit haar. Je liegt me recht in mijn gezicht voor zeg ik op een gegeven moment. Dat vind ik nogal zware woorden zegt mijn leidinggevende nr.6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM. Ik wil graag dat je die woorden terugneemt. Absoluut niet, het is toch waar. En trouwens zelf kom je ook je afspraken niet na, zeg maar dat het niet waar is.

En jawel hoor, daar begint de HRM adviseur weer. Nou ja zeg bladiebladiebla, ze raast maar door over het gesprek met de mevr. W van het UVW. Ik heb haar vanmorgen nog gesproken en in jouw geval is het wel mogelijk om je ziek te laten staan. Weet je wel hoelang je al ziek bent geweest? We kunnen wel even gaan rekenen hoor. Gelukkig ga ik er nu niet meer op in maar volgens mijn case manager sprak mijn gezicht boekdelen en gaf mijn lichaamstaal precies weer wat ik dacht.

Ik vind het zwak van mijn leidinggevende nr. 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM dat hij als directeur niet ingegrepen heeft. Gelukkig komt mijn case manager tussenbeide en vat het gesprek van vanmiddag kort samen. Daarna sluit nr. 6 af en bedankt mij voor het gesprek. We staan op en gaan. Nr. 6 en nr. 7 bedank ik ook voor het gesprek en de HRM adviseur negeer ik. Ik denk dat de keuze om juist deze HRM adviseur erbij te zetten heel bewust gemaakt is. Het is er één met een enorme grote bek, die constant probeert om je onderuit te halen, te manipuleren en te intimideren.

Als we naar buiten lopen zeg ik al meteen tegen mijn case manager, dat ging niet zo goed hè? Nee, de laatste 10 minuten zeker niet. Jullie (de HRM adviseur en ik) stralen zo’n spanning naar elkaar uit dat is echt niet normaal. Persoonlijk vind ik dat de HRM adviseur vervangen moet worden door iemand anders zegt ze. Volgens mij heeft dit niet zoveel zin omdat er een beleid uitgevoerd moet worden wat niet deugt. Als een andere HRM adviseur ditzelfde beleid uitvoert is het zinloos om deze dame in te wisselen voor iemand anders.

Het 2e gesprek

mei1

Dinsdag, 15-05-2012
Vanmiddag om 15.00 uur heb ik het 2e gesprek. De volgende personen zijn aanwezig:
– Leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP en HRM
– Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit
– HRM adviseur
– Ex Case manager
– Marga, salarisadministrateur WH vervallen

Ik heb de reis met het openbaar vervoer al uitgeplozen. Als het gesprek één uur duurt ben ik daarvoor in totaal in 5 uur uit en thuis kwijt. Niet alles sluit namelijk even netjes op elkaar aan zo midden op de dag. Leo heeft vanmorgen een kleine operatie aan zijn been gehad en mag totdat de verdoving uitgewerkt is niet autorijden. Hij vindt het zo vervelend dat ik zo lang onderweg ben en zo vaak moet overstappen van bus naar trein naar bus en bus dat hij me persé weg wil brengen. Het is een hele opluchting want ik zag erg tegen de reis op. Mijn case manager komt bijna gelijk met ons aan en we drinken met z’n drietjes nog even een kopje koffie. Ik heb niets voorbereid voor vandaag. We laten het maar over ons heen komen. Ik denk dat de TFO besproken gaat worden.

Klokslag drie uur kloppen we bij de directiekamer aan. We worden ontvangen met koffie en een praatje om het ijs te breken. Het voelt wat onwerkelijk maar de directeur vraagt belangstellend hoe het me vergaan is na het vorige gesprek is en hoe het met mijn gezondheid is. Uiteraard geef ik vriendelijk en eerlijk antwoord. Al snel gaan we over tot de orde van de dag.

We beginnen met de TFO. Samen met het hoofd kwaliteit heb je de TFO gemaakt. Kun je je vinden in de uitwerking of heb je nog opmerkingen of aanvullingen? Ik vind het een hele mooie TFO, vooral omdat de nadruk op het administratieve vlak ligt. Ik heb geen opmerkingen maar wel 2 vragen. De directeur geeft een duidelijke uitleg. Het hoofd kwaliteit zegt dat deze functie moeilijk te wegen is omdat er geen vergelijkbare functie te vinden is. De HRM adviseur bevestigt dit en stelt dat dit op de afdeling HRM verder uitgeplozen wordt. Voor mij is deze weging niet zo interessant omdat ik salarisgarantie heb en wordt betaald als salarisadministrateur. Alleen als de FWG indeling hoger is dan mijn huidige salaris wordt het salaris aangepast maar daar heb ik geen illusies over.

Ook vindt ze het moeilijk om in te schatten hoeveel uur de werkzaamheden per week in beslag zullen nemen. Ik weet zeker dat ik tijd tekort kom. Dat brengt het gesprek op mijn contract en de splitsing van mijn uren. Mijn loon wordt betaald voor 28 uur uit het budget van kwaliteit en voor 6 uur uit het budget van de financiële afdeling. Die betaalt mij dus al jaren zonder dat ze er iets voor terug krijgen. Dat is toch raar, roep ik meteen. Die manager leest de rapportages toch wel?

Dat brengt mij op mijn huidige werkzaamheden. Het in- en uitlenen, registreren en controleren van de tilmatten volgens de voorgeschreven norm. Als ik dat blijf doen is meteen het probleem van die 6 uur opgelost. We bespreken hoe dit in de andere huizen geregeld is en dat er eigenlijk een uniforme werkwijze moet zijn. De directeur gaat uitzoeken hoe de 6 uur ingevuld moet gaan worden.

De HRM adviseur begint over mijn ziekteverzuim maar ik geef meteen aan dat ik daar niet nog een keer over wil praten. Dat hebben we de vorige keer al gedaan en nu wil ik vooruit kijken. Waar ik het wel over wil hebben is het deskundigenoordeel. Is dat al aangevraagd? Nee, ik heb gebeld met mevrouw W. van het UWV en het is niet mogelijk om in dit geval een deskundigenoordeel te laten maken. Nou, volgens mij kan dat juist wel hoor! Het deskundigenoordeel is juist voor dit soort situaties. Ze vertelt een lang verhaal met indrukwekkende termen waar niemand van de aanwezigen iets van snapt. De mevrouw van het UWV heeft mij zelf geadviseerd om jouw gedeeltelijk ziek in het systeem te laten staan dus dat doen we ook. Ik zeg dat ze liegt en wordt boos.

En zo komen we weer op het gedeeltelijk ziek laten staan. De vorige keer heb je gezegd dat als ik voor een klein percentage ziek gemeld blijf staan dat er geen nadelen zijn voor mij toch? Ja, dat klopt. Nou volgens mij zijn er wel nadelen hoor. Als ik nu gedeeltelijk ziek blijf staan loopt de wachttijd voor de WIA keuring door. Maar wat nog erger is, is dat ik dan in het 2e ziektejaar zit. Stel dat ik wel weer opnieuw ziek word of geveld word door de griep of iets dergelijks dan val ik direct 30% terug in salaris omdat in dat geval nog maar 70% van het loon doorbetaald zal worden. Misschien voor jou geen nadeel maar ik vind dat nogal wat. Waarom heb je dat niet gezegd?

Er volgt weer een heel verhaal waarin ze zegt er niet aan gedacht te hebben maar dat ik toch ooit dat jaar loonbetaling van 70% door zal moeten. Hoezo dan? Dit keer komt ze er niet zo makkelijk af. De directeur en hoofd van de afdeling kwaliteit zijn hier blijkbaar niet van op de hoogte en stellen hier vragen over. Het komt op mij over dat ze het echt niet weten. In dit soort gevallen wordt er advies gevraagd aan de afdeling HRM en ik denk dat ze er vanuit zijn gegaan dat deze mensen weten waar ze mee bezig zijn. Er zijn nu 2 mogelijkheden: 1. HRM belazert de medewerkers bewust en 2. De medewerkers zijn niet deskundig genoeg. Ik denk zelf dat beide mogelijkheden aan de orde zijn.

De toonzetting van de HRM medewerker verandert nu merkbaar. Als ik een vraag stel over het UWV probeert ze me in een hoek te drukken door opmerkingen als “je weet alles toch zo goed? Waarom vraag je het dan”. Ook blijft ze herhaaldelijk terug komen op het feit dat ik al zoveel geld gekost heb en of ik het normaal vind dat mijn werkgever dat moet betalen. Het kost wat moeite maar ik blijf vriendelijk en zeg dat dat nu eenmaal het risico van ondernemen is. Ik heb hier ruim 20 jaar hard gewerkt en vind dat ik mijn sporen verdiend heb. Maar wij zullen het nooit met elkaar eens worden omdat jouw belang heel anders ligt dan het mijne.

Alsof het nog niet genoeg is en ik vriendelijk blijf gooit ze het over een andere boeg. Je ziekte is al zo vaak teruggekomen dus de kans is groot dat dat nu ook weer gebeurd. Hoe vaak ook alweer, 21 keer toch? Nee hoor, ik ben 11 keer behandeld maar zolang mijn specialist erin gelooft doe ik dat ook. Dat zal wel moeten ook anders kan ik niet verder. Ik denk dat je dat alleen kunt begrijpen als je het zelf meegemaakt hebt. Dus als jij opnieuw ziek wordt ga je weer je loonbetaling claimen? Ja, als ik daarna weer kan werken wel. En dat vind jij normaal? Zo gaat ze nog even door maar ik laat me niet gek maken. Bovendien maakt ze zichzelf hierdoor niet geloofwaardiger. Daarom leg ik nog één keer uit dat ik het CAO en de WET niet bedacht heb. Ik geniet nu eenmaal bescherming tegen werkgevers die zich niet aan de regels houden. Er zijn genoeg rechtspraken van soortgelijke zaken. Bij het stellen van vragen door de leden van de kamer aan de regering zijn de antwoorden duidelijk. Iemand administratief ziek houden is strafbaar.

De directeur vindt dat het gekissebis genoeg geweest denk ik. Hij zegt zelf uit te gaan zoeken hoe het één en ander in elkaar steekt. Blijkbaar heb je genoeg informatie verzameld zegt hij tegen mij en vraagt of ik het aan hem wil mailen. Ja hoor, graag, want het moet nu een keer over zijn. Ik wil duidelijkheid. Aan de HRM medewerker verzoekt hij om de mevrouw van het UWV te vragen om haar uitspraken op papier te zetten. Ze kijkt niet zo blij. Voordat ik op vakantie ga zal ik hierop terugkomen en mijn standpunt duidelijk maken.

Hij vat alles wat er vandaag besproken is nog eens kort samen en sluit de bijeenkomst. Het was weer een gesprek van 1,5 uur. Ik had nooit van mijzelf verwacht dat ik me nog eens zo zou durven verweren. Hoewel, het zit wel ik mijn aard dat ik niet tegen onrecht kan. Al met al heb ik wel een goed gevoel over vanmiddag. Er is naar me geluisterd en ik heb bepaalde stellingen goed kunnen weerleggen. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik serieus genomen word. Zal het dan toch nog goed komen allemaal?

21-05-2012
Zoals afgesproken in het 2e gesprek stuur ik wat relevante info naar de directeur. Het is een kleine greep uit mijn digitale archief. Voor de oplettende lezer, de aanspreektitel van leidinggevende nummer 6 is gewijzigd van directeur AOK naar directeur Kenniscentrum ATP en HRM.

Ik ontvang al snel een ontvangstbevestiging. “Dank voor het toesturen. Ik ga mijn afweging binnen 14 dagen afronden. “ Dat wordt nu dus afwachten wat mijn werkgever met deze info gaat doen. Volgens mij zit de directeur in een heel lastig pakket inzake Marga.

Dinsdag, 22-05-2012
Ik heb een afspraak met de bedrijfsarts om de eerstejaars evaluatie te maken. Dit is verplicht volgens de wet Poortwachter. Nu is het wel makkelijk dat ze zo dichtbij in de gang zit. Zo kost het geen extra tijd en ik hoef er de deur niet voor uit.

Ze vraagt hoe het met me gaat en of er al wat meer duidelijkheid is over mijn herstel en werkzaamheden. Ik vertel haar over het 2e gesprek en dat de HRM adviseur beweert dat er in mijn geval geen deskundigenoordeel aangevraagd kan worden. Dat is niet juist. Je kunt ook zelf een deskundigenoordeel aanvragen hoor. Dat kost je éénmalig € 50,= en desnoods spreek je met je werkgever af dat degene die ongelijk heeft betaald.

Ik ben daar geen voorstander van omdat ik wil dat de situatie wel werkbaar moet blijven voor mij en als ik buiten mijn werkgever om toch een deskundigenoordeel aan ga vragen zal dit misschien wel negatief voor mij uitpakken. Houdt er rekening mee dat niemand en ook het UWV niet, jou voor een deel ziek zal laten zijn hoor. Zeker als je aangeeft dat je kunt werken. Nou, dat brengt me op het volgende probleem. Ik krijg geen werk aangeleverd zolang ik blijf volhouden dat ik 100% kan werken.

Citaat uit het verslag: “Je geeft aan dat je het idee hebt dat de werkgever van je af wil. Wij bestrijden dit en willen juist door een vangnetsituatie te creëren, zorg dragen voor continuïteit binnen de straks door jou in te vullen functie. Alleen hierdoor kunnen we jou zinvolle werkzaamheden laten verrichten”.

Omdat ik toch niet hersteld gemeld word en er geen werk aangeboden wordt heb ik besloten om vanaf 18 april de uren die ik nog ziek sta vrij te nemen. Dit zijn in totaal 6 uur per week die ik verdeeld over 4 dagen gewoon eerder naar huis ga. Ik begin de strijd een beetje moe te worden. Als ik thuis kom lig ik meestal eerst 1,5 uur te slapen. Nu doe ik dat dus mooi in de baas zijn tijd. En hoe vindt je werkgever dat? Ik heb het ze in het 2e gesprek verteld en volgens mij vonden ze het prima. Maar ik kan om deze reden niet 6 uur per week arbeidsongeschikt adviseren. Mijn advies blijft 100% hersteld voor eigen werkzaamheden. Prachtig! Dat is ook precies wat ik wil.

Woensdag, 23-05-2012
Aan het eind van de middag loopt er een vreemde man mijn kantoor in. Ik zie een nieuw gezicht in deze kamer zegt hij. Hij komt me vaag bekend voor. We geven elkaar een hand en als ik zijn naam hoor dan weet ik het meteen. Het is het enige lid van de raad van bestuur van het complex waar ik werk. We maken kort een praatje. Dus dit is nu de man die het beleid bepaald en waar iedereen zo bang van is. Met zijn moderne zwarte bril heeft hij inderdaad een streng gezicht. Ik doe zo vriendelijk als ik maar kan en hoop maar dat mijn gezicht niet mijn gedachten verraad.

Als ik thuis kom ligt de 1e jaars evaluatie van de bedrijfsarts in de bus. Ze is altijd erg snel met het schrijven van de rapporten. Dat moet ze gistermiddag gelijk verstuurd hebben. Nieuwsgierig naar het verslag scheur ik de envelop meteen open.
Stand van zaken: werkt 28 uur per week, 6 uur op ziekte basis
Advies: Medewerker is medisch volledig geschikt voor haar eigen werkzaamheden
Gemaakte afspraken: Over 6 weken nieuwe afspraak bij bedrijfsarts ter evaluatie
Prognose: Medewerker is medisch geschikt voor eigen werk
Ik ben dik tevreden met deze uitspraken. Ben benieuwd hoe de directeur Kenniscentrum ATP en HRM hierop reageert.

Vrijdag 25 mei
Het hoofd van de facilitaire dienst komt naar mij toe. Marga, ik vind het heel erg maar je moet weer verhuizen. Moet ik alweer naar een ander kantoor? Ja, het is in opdracht van de rechterhand van de directeur (Raad van Bestuur). Er is iemand aangenomen die de manager Z&D gaat vervangen en die moet in dit kantoor komen.

Kan ze tijdens de inwerkperiode niet bij de huidige manager Z&D zitten? Zijn kantoor is groot genoeg en deze plek bevalt me wel. Waar ga je me plaatsen? Ik denk dat ik jou boven moet plaatsen. Hoe kan dat nou, er staan zat kantoren op de gang leeg, daar kan ik dan toch wel in? Tja meid, het is nu eenmaal zo besloten.

Als ze weg is moet ik aan een lotgenoot denken die ook bij een groot bedrijf werkte wat de post bezorgde in Nederland. Hij belandde uiteindelijk aan een bureau in de kelder. Dan gaat er ineens een lichtje branden. De directeur heeft mij hier gisteren zien zitten en dit kantoor is natuurlijk veel te luxe voor zo’n lastig personeelslid. Nu snap ik waarom ik naar zolder moet.

Woensdag, 30-05-2012
De secretaresse komt vandaag enkele uurtjes werken. Ze heeft een zware operatie achter de rug en wil nu weer langzaamaan beginnen met werken. Het is ouderwets gezellig en met verschillende collega’s drinken we koffie in haar kantoor. Iedereen is blij dat ze zich zo goed voelt en dat de operatie succesvol was. Tijdens dit koffie-uurtje worden natuurlijk ook de laatste nieuwtjes uitgewisseld.

De huidige manager Z&D (Zorg en Dienstverlening) is niet betrokken bij de sollicitatie procedure omtrent zijn opvolgster, dat is oké maar hij is ook nog niet op de hoogte dat zijn opvolgster per 4 juni gaat beginnen. Fraaie boel is dat zeg, zo goed wordt er hier dus gecommuniceerd. De functienaam manager Z&D gaat met ingang van 4 juni ook veranderen. De nieuwe dame krijgt de titel “directeur”. De dame die komt is bekend met de zorg dus dat is zeker een pré en haar meisjesnaam is makkelijk te onthouden. Deze is namelijk hetzelfde als de naam van de directeur Kenniscentrum ATP en HRM. Is dit familie van de directeur of is het toeval dat haar meisjesnaam hetzelfde is als zijn achternaam? Wie het weet mag het zeggen.

Ik verwacht dat ik dus op 4 juni verdwenen moet zijn van mijn huidige werkplek. Ik heb alleen nog geen nieuw kantoor toegewezen gekregen. tot die tijd blijf ik dus maar zitten waar ik zit. Er is trouwens op verschillende plaatsen weer aardig in de pot geroerd op locatie Alkmaar want velen schijnen het nodig te vinden om tegen mij hun ongenoegen over onze werkgever uit te spreken.

Later op de dag vertrouwt een collega mij toe dat onze werkgever haar niet hersteld wil melden en dat ze niet tegen loonwaarde werkt op dit moment. Ook ontvangt ze daarom nu ook geen reiskostenvergoeding. Onzin!!! Alle re-integratie activiteiten worden gewerkt tegen loonwaarde, dit staat duidelijk in het CAO. Al kom je alleen maar op de koffie om te re-integreren dan nog moet dit 100% betaald worden. En natuurlijk heb je wel recht op reiskostenvergoeding voor de dagen waarop je werkt of aanwezig bent. Kijk, daarom is het nu zo belangrijk om je uren declaratie zo precies in te vullen en te bewaren, leg ik haar uit. Alleen als daar de juiste informatie op staat krijg je het op de juiste manier uitbetaald. Hoe vervelend het ook is, de mensen op de salarisafdeling zijn nog steeds niet helderziend ook al denken ze soms van wel. Maar eerlijk is eerlijk, ze zijn voor de uitvoer natuurlijk wel afhankelijk van de juiste aanlevering van de gegevens.

Een andere collega komt mij vragen hoe het zit als je ziek bent als gevolg van zwangerschap. Er is haar gezegd dat ze vanaf nu 70% salaris krijgt doorbetaald omdat ze in het 2e ziektejaar zou zitten. Voor haar zwangerschapsverlof is ze namelijk ook al ziek geweest en dat tellen ze erbij op. Terwijl ze hier allang van hersteld is ziet onze werkgever dat anders. Wat een boeven zeg. Van het UWV ontvangt de werkgever in haar geval 104 weken ofwel 2 jaar 100% van het loon. Dit loon behoort aan de werknemer te worden doorbetaald. Ondanks haar bezwaar betaalt onze werkgever maar 1 jaar UWV uitkering aan haar door en steekt de rest in eigen zak.

Ik zet het één en ander voor haar op papier en geef het advies om het UWV om hulp te vragen en zo snel mogelijk een rechtsbijstand verzekering af te sluiten. Hoewel, een brandend huis kun je niet verzekeren maar voor de toekomst lijkt het mij verstandig. Ik vraag haar wel om mijn naam bij de werkgever niet te noemen want dat zal mij geen goed doen.

Maandag, 04-06-2012
Het is vandaag precies 14 dagen terug dat ik de directeur de info heb gestuurd over het onterecht ziek laten staan van mijn persoontje. Als hij zich aan zijn woord houdt moet er nu dus een berichtje met daarin zijn reactie in mijn mailbox zitten. Morgen weer te werk dus ik ben heel benieuwd.

Dinsdag, 05-06-2012
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Ik zet snel mijn computer aan om in mijn mailbox te kijken. Jammer, de directeur heeft zich echt niet aan zijn woord gehouden. Hij heeft niet zoals beloofd, zijn afweging om mij hersteld te melden, binnen 14 dagen afgerond. Hoe kan het ook anders!

Op dinsdag en donderdag werk ik altijd samen met de ergo coördinator. Ondanks dat ik nog steeds niet hersteld gemeld ben weet zij wel zinvolle klussen te bedenken zodat ik in ieder geval iedere dag toch iets te doen heb.

377[1]Het hoofd van de facilitaire dienst komt zich verontschuldigen voor het feit dat ik alweer moet verkassen. Vrijdag moet het kantoor voor de nieuwe directeur klaar zijn dus ik moet er nu echt uit. Waar ik naartoe moet weet ze nog niet precies.Tijdelijk kan ik in het kantoor tegenover haar zitten. Tijdens mijn vakantie kan ze dan nadenken waar ze met mij heen moet. Dan pak ik mijn boeltje toch weer in! Ik mag 1 kast meenemen en de rest van de spullen moeten zolang maar in een kar blijven liggen.

Ik ga alvast kijken op het kantoor waar ik naartoe moet. Tsjonge tsjonge wat een troep zeg. Het lijkt wel een opslagplaats van oude kantoormeubelen. Ik kan er nog net bij dus dat valt dan weer mee. Ik zie alleen geen computer staan. Dat klopt zegt het hoofd van de facilitaire dienst, daar moet ik nog voor onderhandelen met de afdeling ICT. Nou, dan zoek ik wel een flexplek op om te werken. Ik ga er maar geen drukte om maken. Nog 2 dagen werken en dan heb ik vakantie. Wat ben ik blij als het tijd is om naar huis te gaan zeg, ik heb het helemaal gehad.

378[1]

Eenmaal thuis wacht de volgende verrassing mij op. Het verslag van het 2e gesprek is gesprek is er. Leo heeft het al gelezen. Ik denk niet dat je er zo blij mee bent, zegt hij alvast. Nee hè, wat nu weer? Nou lees het zelf maar. Dat doe ik en ik geloof mijn eigen ogen niet. Het verslag is geschreven door het hoofd van de afdeling kwaliteit maar van wie de woorden zijn die op papier staan daar zet ik grote vraagtekens bij.

Er zijn bewust dingen niet vermeld en andere dingen zijn verdraaid. Er staat niets in over het deskundigen oordeel waar we over gesproken hebben. Wel staat er dat de arbeidsdeskundige van het UWV heeft geadviseerd om mij voor een klein deel ziek te laten staan en om mij vervolgens rond 25-03-2013 een WIA beoordeling te laten doen. Pure bluf van de firma List en Bedrog. Bovendien doet het UWV niet zomaar van dit soort uitspraken. Drie maal raden wat ik ga doen morgen. Inderdaad, het UWV bellen.

Verder staat er in dat de directeur voor 1 juli een advies geeft over zijn afweging om mij hersteld te melden. Hiermee is de uiterste datum van vandaag dus overruled. Verder schuift men alle beweringen van tafel en gaat men er kennelijk vanuit dat ik voor een deel in de WIA kom. Dit terwijl ik gewoon kan werken en dat er volgens de bedrijfsarts waarschijnlijk nooit een WIA keuring zal komen. Ook in haar adviezen en 1e jaars evaluatie vindt ze mij 100% arbeidsgeschikt voor eigen werk maar mijn werkgever trekt zich hier niets van aan.

In de laatste alinea van dit verslag staat zelfs een raadselachtige redenering die ik gedaan zou hebben. Ik heb werkelijk geen idee waar ze dat vandaan getoverd hebben maar wat er staat zijn niet mijn woorden. Ik kan van het hele verslag niet meer maken dan dat het een hoopje gebakken lucht is waar niemand iets mee kan.

Eigenlijk spelen ze precies hetzelfde spel wat de ad interim manager in 2008 ook gespeeld heeft. Ze doen alsof ze van niks weten en hebben tijd nodig om uit te zoeken hoe de regels in elkaar steken. Telkens komen ze met een ander verhaal en andere beweringen om mij onzeker te maken en af te branden. Is dat nu wat men leert op die peperdure management cursussen?

Ik informeer nog even of mijn ex case manager het verslag al heeft ontvangen. Nee dus. Toevallig heb ik het al digitaal dus kan ik het haar meteen toesturen. Wat een aanfluiting dat ze zoiets durven te versturen en totaal voorbij gaan aan wat er daadwerkelijk is gezegd tijdens deze bijeenkomst. Het liefst zou ik reageren door het verslag terug te sturen met de mededeling dat ik het verslag gezien de inhoud als niet ontvangen beschouw. Maar dat zou natuurlijk weer niet verstandig zijn.

Ik heb net naar het UWV gebeld om te vragen of het UWV onderstaand advies aan mijn werkgever heeft kunnen geven, daarbij heb ik de tekst letterlijk voorgelezen: “HRM heeft een arbeidskundige gesproken (Mw W. van het UWV). Haar advies was om jou voor een heel klein percentage ziek gemeld te laten staan: 0,01%. Vervolgens na 2 jaar een WIA beoordeling laten doen. Dit zou rond 25-3-2013 zijn.”

Het antwoord wat ik krijg is zonder enige twijfel duidelijk: Neen! Het UWV zal absoluut nooit zo’n advies aan een werkgever geven. Als er een meningsverschil over de herstel melding is kan er een deskundigen oordeel worden aangevraagd. Er is er maar één die kan bepalen of u weer volledig kunt werken en dat bent uzelf. Op mijn vraag of er überhaupt wel een mevrouw W. werkt bij het UWV kon hij mij geen antwoord geven. Wel vindt hij het raadzaam om desnoods zonder medewerking van de werkgever een deskundigen oordeel aan te vragen.

Nu kan ik natuurlijk HRM bellen om het telefoonnummer of email adres van mevrouw W. te vragen maar ik ben bang dat ze mij dat niet gaat geven. Daarom heb ik besloten om mijn hersenen te deleten en niet meer aan het verslag te denken. Eerst maar onbezorgd op vakantie en daarna zien we wel verder.

Wat een gore onbeschofte huichelaars zijn het toch. Ik kan op het ogenblik niets anders bedenken. Ik ben witheet als ik lees wat er over het UWV in het verslag staat. Dit is de bekende druppel. Ik ben zo vreselijk boos. Ik moet moeite doen om dit stukje te schrijven maar ik wil het perse af hebben. Ook mag mijn boosheid wel weer eens op papier staan. Echt, ik heb in mijn leven gelukkig nog nooit met zulke onbetrouwbare mensen te maken gehad. Wat spelen ze een gemeen spel.

Verder heb ik vanmorgen mijn boeltje weer ingepakt om naar het kantoor tegenover het hoofd van de facilitaire dienst te verhuizen. Dat is het enige beschikbare op dit moment. Het kantoor is in gebruik als opslag en mijn spullen en ik kunnen er nog maar net bij. Helaas, er staat geen computer. Die moet ze nog zien los te peuteren bij ICT. Vreemd! Als ik dus wat achter de computer moet doen, wat gelukkig niet zo vaak voorkomt, in ieder geval niet meer dan 8 uur per dag, dan kan ik een flexplek gaan opzoeken. Ze verontschuldigt zich alweer en hoopt dat ze na mijn vakantie een definitieve werkplek voor mij heeft.

Zondag, 10-06-2012
Eindelijk vakantie! Wat ben ik blij zeg. Even geen geleuter over ziek of niet ziek maar gewoon lekker vakantie. Ik heb me voorgenomen om zo min mogelijk aan mijn werk te denken en helemaal wil ik proberen om er niet over te praten. Even niets. En zo zijn we gisterochtend aangekomen in het dorpje Ötz in Tirol/Oostenrijk. Wat is het hier toch mooi. We hebben 2 weken geboekt in een fantastisch appartement. Het weer is schitterend en we vervelen ons nog lang niet.

a1180[1]

Het huisje is de week na ons nog niet verhuurd. We hebben het zo naar de zin dat we besluiten om de vakantie met een week te verlengen. Wat een goede en verstandige keuze. We hebben het gevoel dat we het nu veel rustiger aan kunnen doen en blijven zelfs een paar dagen gewoon bij het huisje om te genieten van de riante tuin en het prachtige uitzicht. En het leukste is…………….. de boodschappen zijn binnen dus is het verblijf “all inclusieve”.

Zaterdag, 30-06-2012
387[1]Met pijn in ons hart gaan we na 3 weken onbezorgd leven weer huiswaarts. We zien er allebei als een berg tegenop om weer in de malle molen van het werk te vallen. Het is niet helemaal gelukt om niet aan het werk te denken of erover te praten. Maar als één van ons tweeën er al over begon dan was het een kort gesprekje. Dit weekend moeten we weer terug op aarde komen want a.s. dinsdag word ik geacht weer te gaan werken.

Ik ben zo benieuwd. Zou er werkelijk een kantoor en een computer voor mij beschikbaar zijn of moet ik weer tussen de rommel zonder computer? Ik hoop van niet maar ben er niet gerust op.

Dinsdag, 03-07-2012
388[1]Mijn 1e werkdag na onze vakantie. Ik kom binnen en word meteen aangesproken door een receptiemedewerker. Marga, je zit op flexplek 2, hier heb je de sleutel. We kletsen nog wat over de vakantie en dan ga ik naar boven. Tegenover flexplek 2 zie ik mijn collega van de afdeling ARBO. Ze is heel druk want ze heeft wat afspraken maar ze kan me nog net vertellen dat ik niet op de flexplek hoef te zitten maar dat we nu samen één kantoor hebben tegenover flexplek 2. Omdat er maar 1 computer beschikbaar is in dit kantoor heeft ze flexplek 2 gereserveerd omdat daar wel een computer staat.

In het roddelcircuit hoor ik dat ik geen eigen kantoor en geen eigen computer meer mag hebben omdat er nog niet bekend is wat er met mij gaat gebeuren en waar ik ga werken. Als ik wil werken moet ik maar een flexplek opzoeken. Op locatie Alkmaar hebben wij wel 2 flexplekken waar ook een computer staat. Deze flexplekken kunnen alleen niet gereserveerd worden. Vooral op dinsdag is het erg druk en moet je vroeg zijn om een flexplek te bemachtigen.

Daarom heeft het hoofd van de hoteldienst in Alkmaar bedacht dat ik samen met de arbo coördinator op één kantoor kom zodat ik dan toch nog een eigen werkplek heb. Mijn collega werkt 2 dagen per week en gaat die dagen op flexplek 2 zitten als zij een computer nodig heeft, lief hè! Bij mijn werkgever is het beleid dat je als je minder dan 24 uur per week werkt je geen recht meer hebt op een eigen werkplek met computer.

Wij hebben geluk dat we met zijn tweeën één kantoor delen met ook nog eens genoeg kastruimte. We kunnen alle transfer hulpmiddelen kwijt in de kasten. Alles moet nog worden uitgepakt en de kasten moeten worden ingedeeld. Na de lunchpauze ga ik de kasten schoonmaken en inrichten. Op de kamer van flexplek 2 staat nog een kast dus die pikken we ook meteen maar in.

Op de gang kom ik de bedrijfsarts tegen. We hebben vanmiddag een afspraak maar je mag ook over 10 minuten komen hoor. Ik vind het prima, tot zo. Nu kom ik net bij de bedrijfsarts vandaan en heb een uitgebreid gesprek gehad. Ze heeft de verslagen van de gesprekken met mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM, leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit en de HRM adviseur doorgelezen en was hogelijk verbaast over de schriftelijke beweringen/uitspraken van de HRM adviseur.

Dit kan helemaal niet zegt ze verbaasd! Het is onmogelijk dat het UWV het advies heeft gegeven om jou tot 25-03-2012 ziek te laten staan. “Dat gaat het UWV echt niet op papier zetten”. Als jij aangeeft dat je ziek staat maar gewoon werkt dan zal het niet eens tot een WIA keuring komen. De kans is zelfs groot dat het UWV de werkgever een sanctie oplegt”. Als ik 100% werk mogen ze mij niet korten op mijn salaris. In het verslag van 15-05-2012 staat ook dat leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM advies vraagt aan de bedrijfsarts. Daar weet ik niets van zegt ze, er is door niemand contact met mij opgenomen.

Ze adviseert toch om zelf bij het UWV een deskundigenoordeel aan te vragen en hierin duidelijk de vraag te stellen of ik 100% arbeidsgeschikt ben. Mocht het achteraf tot een gerechtelijke procedure komen dan heb ik dit oordeel ook nodig. Ik zeg dat ik zo lang mogelijk wil wachten met het inschakelen van een advocaat omdat ik niet wil dat er een onwerkbare situatie ontstaat. Dat kan ze wel begrijpen. Ze vindt het wel een goed idee om nogmaals aan te geven dat ik nog steeds 100% arbeidsgeschikt en beschikbaar voor werk ben. Ik loop meteen naar de receptie om mijn oude herstelmelding, voorzien van bovenstaande opmerking te laten scannen voor de afdeling HRM en voor mijn leidinggevende nummer 7, hoofd afdeling kwaliteit.

En zo is mijn 1e werkdag na de vakantie alweer bijna om. Ik moet alleen nog even een email sturen naar mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM en hem confronteren met het feit dat hij zich weer niet aan zijn afspraken heeft gehouden.
Feit:
In het gesprek van 15 mei heeft hij gezegd dat ik voor 1 juli een advies omtrent mijn herstelmelding gereed zou hebben. Via email op 21 mei heeft hij beloofd zijn afweging om mij hersteld te melden binnen 14 dagen af te ronden. Op beide beloftes heb ik niets gehoord. Ook vraag ik om een kopie van het advies van het UWV waarin staat dat ze adviseren om mij voor een klein gedeelte ziek laten staan tot 25-03-2013 en dan de WIA keuring af te wachten. Volgens de HRM consulente zou de mevrouw van het UWV dit zeker wel schriftelijk willen bevestigen.

Vanaf maart 2012 ben ik 100% hersteld en beschikbaar voor werk. Nog steeds is mijn werkgever het daar niet mee eens. Nu is het juli en vind ik het de hoogste tijd om een antwoord af te dwingen.

Woensdag, 04-07-2012
Met regelmaat kijk ik in mijn mailbox om te zien of er al reactie is van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM.

391[1]Dan komt er tegen kwart voor 3 eindelijk een reactie. “Dank voor je bericht. Ik wilde je over het advies van hersteld melden persoonlijk spreken, maar door vakantie en bezoek aan de bedrijfsarts is de afspraak pas in te plannen op of rond 19 juli. Omdat je op een antwoord wacht, zal ik je voor het weekend berichten”. Wat hij precies bedoeld met dat hij me voor het weekend zal berichten weet ik niet.

Donderdag, 05-07-2012
Ik heb besloten dat als ik niet voor het weekend een bevestiging van mijn herstel heb ontvangen ik per direct het deskundigenoordeel bij het UWV ga aanvragen. Ik ga het hele epistel uitprinten en begin alvast met invullen.

392[1]Mijn nieuwe werkplek bevalt me wel. Ik zit boven in de allerlaatste ruimte tegen het magazijn aan. Het kantoor is ruim genoeg voor 2 personen en er is genoeg kastruimte. Mijn collega werkt alleen op dinsdag en donderdag en de rest van de week zit ik alleen. Op deze dagen is het wel heel erg stil en vaak ben ik de enige op deze gang. Soms zie ik een levend wezen als er iemand van het magazijn langs loopt. Het geeft me een beetje het 3 hoog achter gevoel.

Vrijdag, 06-07-2012
Normaal gesproken ontvang ik de dag na mijn bezoek aan de bedrijfsarts het evaluatierapport. In dit evaluatierapport staat hoeveel uren ik werk en of ziek ben, welke afspraken er gemaakt zijn en de te verwachtte herstelperiode. Dit keer duurt het langer en ontvang ik het rapport pas na 3 dagen. Vreemd, dat is nog niet eerder gebeurd. Zoals afgesproken belt Leo mij meteen en leest het evaluatierapport voor. Verbazing alom! Het volgende staat erin: Stand van zaken: werkt niet volledig, Prognose: volledig herstel eigen werk. Ik werk wel volledig, dat heb ik zelfs nog met haar besproken en de prognose is niet van toepassing omdat ik al 100% hersteld ben. Ik snap er niets van, zou ze inmiddels opdracht hebben gehad van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM?

Ik spuug vuur. Leo gaat direct voor mij bellen met het ziekteverzuim bureau. Een paar minuten later belt hij alweer terug. Hij heeft met de assistente gebeld en die zegt dat dit erin staat omdat ik nog voor 6 uur per week als ziek sta geregistreerd. Leo legt haar de situatie uit en vertelt dat ik dit weekend de aanvraag voor het deskundigenoordeel de deur uit wil doen. Ze zal proberen of ze de bedrijfsarts nog bereiken kan. Maar ja, het is vrijdagmiddag en dan weet je het wel hè? Het zal vast niet lukken en dan moet ik dus wachten tot a.s. dinsdag. Dan is ze er weer.

Dan belt mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Ze informeert keurig hoe mijn vakantie is geweest en ik vertel haar keurig dat het erg leuk was. Van beide kanten zit er iets onechts in de stem en dat is duidelijk hoorbaar. De mail die leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM aan mij gestuurd heeft is via cc ook doorgestuurd naar haar. Ze belt om te vragen of ik al iets heb gehoord. Nee dus. Nou dan zal ik hem straks even bellen. Maar we zouden nog weer een 3e gesprek hebben. Dat wilden we doen op 3 juli maar toen moest je naar de bedrijfsarts. De eerstvolgende mogelijkheid is op donderdag 19 juli, kun je dan? Ja hoor dat is prima, ik schrijf het meteen op.

Oh, en aan je TFO (Taak Functie Omschrijving) wordt gewerkt hoor. Door onderbezetting op de afdeling HRM is het er niet eerder van gekomen. Inmiddels is er een nieuwe medewerker die ik heb gesproken. Zij gaat een weging maken om het salaris vast te stellen maar dat is voor jou niet zo belangrijk want je salaris blijft toch gelijk. Ze zegt dat ze dit binnen 2 weken klaar heeft. Dan kan je het ondertekenen zodat het dan officieel jouw functie is. Dan kunnen we ook de functienaam “salarisadministrateur laten vervallen” en omzetten naar die van medewerker kwaliteit. Ik weet niet of het wijzigen gaat lukken voor mijn vakantie want ik ga al op 27 juli weg voor 4 weken. Nou, zeg ik, dat gaat je zeker niet lukken. Er zullen eerst nog een aantal zaken besproken moeten worden en we moeten het ook nog hebben over de plaats van mijn werkplek.

Ik weet niet of je het druk hebt maar anders kun je misschien alvast wat doen aan de documenten waarin de procedures en zo beschreven staan. Ja, dat had ik toch al voorgesteld, dat kan goed en het maakt voor dat werk ook niet uit waar dit gebeurt. Nou dan zal ik kijken of ik een afspraak met P. kan maken zodat jullie het kunnen bespreken. Als je wilt graag want ik heb er erg veel zin in.

Je zegt in de email naar leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM dat je ook een mail hebt gestuurd naar HRM en naar mij maar ik heb niets ontvangen hoor, wat staat erin? Dat is raar je moet hem hebben, ik heb hem afgelopen dinsdag verstuurd. Er staat in dat ik nog steeds 100% hersteld en beschikbaar voor werk ben. Maar je werkt toch maar 7 uur op een dag? Je hebt zelf gezegd dat je dan moe bent en een paar uur slaapt. Ik ga er niet op in. Ik werk volledig.

Goed, nou ik zal nr. 6 nog een keer bellen, als ik hem niet te pakken krijg hoor je het nog. Dan stuur ik je ondertussen nog een keer de email die ik je dinsdag ook gestuurd heb. Zo gezegd zo gedaan en ik krijg al snel antwoord terug dat ze hem nu wel heeft. Nou ik ga nog even proberen of ik nr. 6 kan bereiken.

Een uurtje later belt Leo mij op. Er is email van je leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM gekomen. Weliswaar op mijn privé email maar dat mag de pret niet drukken. En wat staat er in? Er is een afspraak gepland op 19 juli. Zie je nu wel, wat heb ik je gezegd? Ze gaan je niet beter melden en blijven de boel maar rekken. Ja, Leo je hebt gelijk. Pffffffffffff. En dat hele gesprek met nr. 7 is volgens mij ook vooropgezet. Ik denk dat ze van iemand het één en ander ingefluisterd heeft gekregen. Misschien iemand die zelf niet durft te bellen?

394[1]Ik tik meteen een verslagje voor op mijn website. Nu heb ik tenslotte alles nog vers in het geheugen met mijn aantekeningen ernaast. Dit is geen toeval maar meer een gewoonte. Voordat ik op mijn werk de telefoon opneem pak ik altijd eerst een pen en papier. Het is nog best een lang stuk geworden en ik mail het snel naar huis. En dan is het weekend. Ik ben nog maar een week terug van vakantie maar het lijkt veeeeeeeeel langer.

Ik ben alweer een paar uurtjes thuis en inmiddels is het 22.30 uur. Ik duik nog maar even achter de pc om het verslagje van vandaag op mijn website te plaatsen. Oh en ik lees ook nog het evaluatierapport van de bedrijfsarts door. Ik ben echt met stomheid geslagen alsof ik het nu net voor het eerst hoor. Het staat er echt! Werkt niet volledig! Hoe is dit mogelijk? Ben ik misschien niet duidelijk genoeg geweest? Ik heb zo’n vermoeden dat de bedrijfsarts door mijn werkgever onder druk is gezet. Dat is bij de vorige bedrijfsarts en bij die 2 daarvoor ook gebeurd dus waarom nu niet? Ik voel de woede weer opkomen en dat is niet de bedoeling want ik ga weekend vieren. Maar één ding is zeker. Dinsdag is de bedrijfsarts weer op locatie Alkmaar en ik denk dat ik haar eerste klant van die dag ga zijn.

Zondag, 08-07-2012
Leo en ik hebben er lang over gepraat en hebben besloten om toch zelf een deskundigenoordeel bij het UWV aan te vragen. Mijn werkgever zal daar niet blij mee zijn maar ik wil bevestigd zien door een onafhankelijke arts dat ik hersteld ben, dat ik kan werken en dat mijn werkgever niet in zijn recht staat om mij voor een klein deel ziek te laten staan. Heb ik ongelijk dan zal ik dit eerlijk toegeven en mijn excuus aanbieden aan mijn werkgever. Als ik in mijn gelijk gesteld word zal ik mijn werkgever vragen dit oordeel over te nemen.

Nu ben ik dan in het weekend toch weer met mijn werk bezig en ik merk aan mezelf dat ik niet veel meer kan hebben. Er spookt van alles door mijn hoofd en het huilen staat me nader dan het lachen. Ik probeer om niets te laten merken aan Leo want hij is deze situatie ook meer dan zat. Ik zit dus boven achter mijn pc en ga beginnen aan het vragenformulier. Het is een hele klus waar ik de rest van de middag mee bezig ben. Ik moet veel invullen en daarbij de nodige toelichtingen geven. Een hele klus maar ik moet dit toch doen. Je weet nooit of ik het achteraf nog nodig zal hebben.

Het is me niet gelukt om het formulier vanmiddag af te krijgen. Ik moest veel dingen nazoeken en het is gewoon moeilijk om alles goed en beknopt verwoord op papier te krijgen. Leo verwent me gelukkig met een heerlijk bordje patat met een loempia. Eerst had hij de pan schoongemaakt en nieuwe olie erin. Na dit heerlijke maal ga ik weer naar boven en spreek Stefan nog even via Skype. Daarna ga ik weer verder met het formulier. Het is een hele klus, ik moet veel nalezen en bijlages meesturen. Nog steeds is er een lichte twijfel. Als ik alle vragen eerlijk beantwoord en ook nog eens de bewijzen mee stuur dan komt mijn werkgever er wel heel slecht van af. Wat gaat het UWV met deze informatie doen denk ik dan. Het wordt in ieder geval wel weer heel spannend.

Maandag, 09-07-2012
Het heeft wat hoofdbrekens gekost maar het aanvraagformulier voor het deskundigenoordeel is klaar en afgegeven bij het postkantoor. Het is best wel een hele klus geweest want ik wil alles zo beknopt en duidelijk mogelijk invullen. Ik heb het formulier compleet naar waarheid ingevuld. Nu maar afwachten. Ik hoop zo dat het UWV het oordeel voor het volgende overleg van 19 juli a.s. klaar heeft. Het streven van het UWV is om binnen 14 dagen een oordeel klaar te hebben. Spannend.

396[1]We zitten nog even gezellig in de serre als er om 23.00 uur nog email binnenkomt. Hij is van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM. Citaat: Via deze weg wil ik je laten weten, dat we met jou willen werken aan een volledige werkhervatting. In het vorige gesprek dat we hadden gaf je aan dat je weliswaar medisch gezien hersteld bent, maar dat volledige dagen van 8,5 uur nog erg vermoeiend waren. Tot op heden werk je daarom nog 7 uur per dag.

De stappen voor volledige hervatting naar 100% willen we samen met jou uitwerken in het gesprek op 19 juli 2012. In de hoop en vertrouwen dat we samen tot een goed plan voor dat resultaat kunnen komen. Nou die is ff lekker zeg. In het gesprek van 15 mei heb ik inderdaad gezegd dat ik op dat moment 7 uur werkte en dat ik normaal gesproken na het eten even ga liggen en dat ik dat nu net zo goed ’s middags kan doen. Ik heb me niet ziek gemeld voor deze uren en dat ook niet aangegeven. Sterker nog, ik heb heel duidelijk gezegd dat ik nog steeds 100% hersteld en beschikbaar voor werk ben. Dat heb ik ook besproken met de bedrijfsarts.

Een van de redenen van het eerder naar huis gaan was inderdaad vermoeidheid maar dan vermoeidheid van verveling, het niet aanleveren van werk en het gepieker over alle tegenwerking en het hele gedoe eromheen. Onder het mom van “ze kunnen het krijgen als ze per se willen” ben ik toen eerder naar huis gegaan. Niet erg slim natuurlijk om dat dan ook nog te gaan zeggen maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Je kunt ook te eerlijk zijn. De bedrijfsarts weet ervan en is net als ik van mening dat het eerder naar huis gaan niets te maken heeft met het feit dat ik niet hersteld zou zijn. Ik ga toch nog even zitten om de email te beantwoorden. Lekker klusje zo vlak voor de nacht.

Citaat: Zoals ik in mijn email van afgelopen dinsdag, 4 juli al had geschreven ben ik nog steeds 100% hersteld. Het is dus niet nodig om een stappenplan te maken want ik ben al 100% arbeidsgeschikt voor eigen werk. De medische kant heb ik inmiddels besproken met de bedrijfsarts. Ik werk 8,5 uur per dag en geen 7. Zo, en nu naar bed.

Dinsdag, 10-07-2012
Nu kom ik net bij de bedrijfsarts vandaan. Ik ben naar haar toegegaan om opheldering te vragen over de periodieke evaluatie waar zij bij stand van zaken “werkt niet volledig” heeft ingevuld. Dit heeft zij gedaan omdat mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en projecten haar een email heeft gestuurd waarin staat dat ik 7 uur per dag werk. Maar dat is niet juist!!! Ja, zegt ze maar als ik een email van je leidinggevende ontvang dan ga ik ervan uit dat het ook zo is en verwerk ik dat.

Ik ga me niet mengen in een conflict wat jij hierover hebt met je leidinggevende. Daar wil ik echt buiten blijven, ik heb het beste met je voor en dat weet je best. Ik heb aangegeven dat je 100% arbeidsgeschikt bent voor eigen werk en dat moet genoeg zijn. Maar ik weet zeker dat mijn werkgever mij hier achteraf over gaat aanvallen of dit gaat gebruiken om te bewijzen dat ik niet volledig werk. Dat conflict moet je echt zelf oplossen met je leidinggevende. Kan je dan niet aangeven bij de stand van zaken dat de werkgever zegt dat ik niet volledig werk maar dat ik dit in de praktijk wel doe? Nee, dat hoeft niet want dat staat in de email. Ik vraag of ik de email mag zien. De email zelf heb ik niet gezien maar wel haar aantekening in het systeem. Citaat: Leidinggevende (nr. 7) belt dat het in de 1e jaars evaluatie lijkt alsof betrokkene volledig aan het werk zou moeten. Werknemer redt dit niet. Houdt 34 uur p/w niet vol. Werkt nu 28 uur in eigen werk.

Maar dit klopt helemaal niet. Dat ik het niet red en 34 uur per week niet volhoud is puur een verzinsel of een foute conclusie van eerdergenoemd gesprek. Ik had al een vermoeden dat mijn eerlijkheid nog wel eens tegen me gebruikt zou worden. Ze zullen wel gedacht hebben: “Kip ik heb je” Ik hoop maar dat de deskundige van het UWV hier iets over gaat roepen.

Ik vrees dat ik ook met de bedrijfsarts niet verder kom en vraag daarom of ik de email van A. mag lezen. Dat mag en ik vraag haar de email naar mij door te sturen. Ze doet dit meteen. Als ik weer terug op kantoor ben krijg ik hevige buikpijn. We zijn nu een paar uurtjes verder maar het zakt niet af en wordt al erger. Ik ben er misselijk van en heb het gevoel dat ik zo moet overgeven. Rechtop zitten of lopen gaat moeizaam en zelfs met ademen doet het zeer. Ik neem 2 paracetamol tabletten in en hoop dat het straks wat beter gaat. Het heeft geholpen, na de lunch heb ik geen last meer. Stel je voor dat ik er nog een maagzweer aan over hou zeg, daar moet ik niet aandenken. Maar als het zo is zal ik mijn werkgever zeker aanklagen.

Woensdag, 11-07-2012
Toch nog een positief berichtje deze week. Ik heb een afspraak in het AVL en wat denk je?????????? De specialist is zo tevreden dat ik pas over 4 maanden terug hoef te komen. Oh jé, daar zal mijn werkgever niet bepaald blij mee zijn maar ik wel. Samen met Leo maken we er een feestje van.

Vrijdag, 13-07-2012
Er is post binnen van het UWV. Spannend!!! Leo heeft de brief al gelezen en ik val aan zodra ik thuis ben. Het UWV kan helaas geen deskundigenoordeel geven. Ze leggen keurig uit waarom dit niet kan en achteraf gezien is dit ook logisch. Toch ben ik blij dat ik deze bevestiging heb.

Citaat: U stelt aan ons de vraag of u 100% hersteld bent en of u als financieel vangnet moet dienen. Zoals blijkt uit de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts acht deze u op medische gronden volledig geschikt voor uw eigen werkzaamheden. Concreet betekent dit dus dat u volledig kunt hervatten in uw eigen werk en zou er geen sprake meer kunnen zijn van een percentage ziekmelding. Ook betekent dit dat uw werkgever u uw eigen werk moet aanbieden. Een deskundigenoordeel is daarom niet nodig en ook niet mogelijk. Alleen indien er sprake is van een verschil van mening op medische gronden tussen u en/of de werkgever en de bedrijfsarts is een deskundigenoordeel mogelijk. Aangezien u en de bedrijfsarts dezelfde mening hebben, is een deskundigenoordeel niet aan de orde.

Nou, dat is dan duidelijk voor mij. Ik besluit dat ik in het gesprek van volgende week naar waarheid zal aanhouden dat ik 100% arbeidsgeschikt ben voor eigen werk. Hoe mijn werkgever dat administratief verwerkt is niet mijn probleem.

Ik heb ook gevraagd of mevrouw W. van het UWV daadwerkelijk aan mijn werkgever heeft geadviseerd om mij voor een klein deel ziek te laten staan, om mij vervolgens rond 25-03-2013 een WIA beoordeling te laten doen. Volgens het UWV is dit geen vraag die gesteld kan worden in het kader van een deskundigenoordeel. Als ik daar antwoord op wil hebben kan ik contact opnemen met de UWV telefoon werknemers met het verzoek om door die mevrouw teruggebeld te worden.

Maandag, 16-07-2012
Ik wil toch boven tafel hebben wat de mevrouw van het UWV nu precies heeft gezegd en vraag of Leo voor mij wil bellen. Hij belt het UWV en legt de situatie kort uit. Leo is veel beter door de telefoon dan ik. Er is een notitie gemaakt met de vraag of de mevrouw van het UWV ons wil terugbellen. Dat wordt óf vandaag óf morgen voor 12.30 uur. Nou, ik ben benieuwd. Inmiddels is het avond en is er geen telefoon geweest. Nou, dan morgenochtend maar afwachten.

Dinsdag, 17-07-2012
Het gedoe rondom mijn persoontje begint al aardig op een echte soap te lijken. Ik ga naar mijn werk en Leo blijft bij de telefoon om de mevrouw van het UWV te woord te staan. Helaas, net als gisteren blijft de telefoon stil. Leo belt zelf en de vriendelijke dame die hij aan de telefoon heeft gaat meteen uitzoeken waarom er niet terug gebeld is. Het duurt niet lang en dan komt de verklaring. Ik kan zien dat men er mee bezig is geweest maar ik weet niet waarom ze niet teruggebeld heeft. Leo legt uit dat het echt heel belangrijk is dat hij haar te spreken krijgt en na enig aandringen zegt de vriendelijke dame dat ze er persoonlijk voor zal zorgen dat Leo vandaag nog teruggebeld wordt.

Leo is echt goed door de telefoon en een man lijkt toch altijd iets meer invloed te kunnen uitoefenen dan een vrouw. Maar helaas, ook ’s middags wordt Leo niet teruggebeld. Gelukkig houdt Leo vol en belt hij zelf rond half 5 weer naar het UWV. Alweer zo’n vriendelijke dame gaat weer in het systeem kijken. Meneer, uw vraag is in behandeling, dat staat er echt maar meer kan ik ook niet zien. Doorverbinden met de mevrouw van het UWV lukt echter niet want zij mogen niet doorverbinden. Maar de mevrouw van het UWV heeft tot morgenochtend 11.35 uur de tijd om u terug te bellen. Als ze dit niet gedaan heeft en u belt weer dan maken we er een calamiteitenmelding van. In dat geval moet zij binnen 3 uur reageren.

We moeten dus alweer geduld hebben en tot morgen wachten. De werknemers van het UWV worden goed afgeschermd voor de buitenwereld. Zelf contact opnemen lukt niet en erheen gaan heeft ook geen zin want zonder afspraak kom je niet eens de deur door. Ik kan me zo goed voorstellen dat sommige mensen ertoe in staat zijn om iemand daar over de balie heen te trekken. Ligt het nu aan mijn achterdocht of zijn er 2 mensen die een probleem hebben? Wat een verrassing. Een kwartier nadat Leo het UWV voor de 2e keer heeft gebeld, dus rond 17.00 uur zie ik op mijn telefoon dat er een email op mijn privé adres binnenkomt.

Het is een email afkomstig van mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Onderwerp: Vergadering geannuleerd: overleg beter melden en taken Marga. De email bevat verder geen tekst. Wat ontzettend laf en kinderachtig zeg. Zou men de confrontatie donderdag niet aan durven?

Woensdag, 18-07-2012
Direct bij binnenkomst op mijn werk om 08.15 uur stuur ik een email naar mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Citaat: “Wat jammer dat het gesprek niet doorgaat donderdag, ik heb best wel het één en ander voorbereid. Zou je me willen vertellen waarom het gesprek niet doorgaat en wanneer het gesprek nu gepland staat? Zou je deze mail nog voor je vakantie willen beantwoorden? Hartelijke groet en alvast een fijne vakantie, Marga”.

Op mijn werk gebruiken we Novell GroupWise en dat werkt goed. Zo kan ik bij de eigenschappen van het bericht precies zien hoe laat mijn bericht ontvangen is en/of hoe laat de ontvanger de mail geopend heeft. Lang leve GroupWise.

Ik zie dat de mail niet geopend wordt maar dat zegt niet dat ze hem niet gelezen heeft. Als de email vanaf huis gelezen wordt kan ik dat niet zien. Oké, dan doe ik het anders. Zolang een bericht door de ontvanger nog niet geopend is kan ik er nog van alles mee. Ik verwijder het bericht uit haar postbus en stuur hetzelfde bericht nogmaals. Dit keer stuur ik de email niet alleen naar mijn leidinggevende maar tevens cc naar alle andere genodigden voor het gesprek.

Nu wordt mijn email wel geopend en krijg ik ook een reactie. Hoewel mijn email aan leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit is gericht krijg ik antwoord van leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM. Citaat: “Ik denk dat er een misverstand is. Het overleg gaat gewoon door. Mogelijk is schuiven in mijn agenda door secretariaat aanleiding geweest voor een automatisch bericht over annulering. Ik zie jou en de anderen morgen graag komen!” Ja hoor, hoe geloofwaardig kun je nog zijn? Ik heb gezien dat ik de bewuste email heb ontvangen van leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit terwijl de directeur zegt dat deze door het secretariaat automatisch verzonden is. Vreemd.

De klokt tikt door en Leo zit te wachten maar eindelijk gaat om 10.50 uur dan toch de telefoon. Een alweer vriendelijke mevrouw van het UWV belt en vraagt wat Leo wil weten over het deskundigen oordeel. Helemaal niets zegt hij. Wij kunnen ons helemaal vinden in de brief/antwoord van het UWV en hebben er geen vragen over.

Ik heb gevraagd om teruggebeld te worden door mevrouw W. Nou, dat kan ik hier niet zien maar mevr. W. doet alleen WIA beoordelingen. Gelukkig laat Leo zich niet zo gauw afschepen en weer doet hij zijn verhaal. Jawel hoor, het kwartje valt. Ik loop nu naar haar toe en vraag of ze u direct terugbelt.

Geloof het of niet, mevr. W. belt terug. Ze ratelt aan één stuk door en Leo kan er bijna niet tussen komen. Dan vindt hij toch een gaatje en vraagt haar of de bewering van de HRM adviseur klopt. Nee hoor, dat kan ik absoluut niet gezegd hebben, zulke adviezen geven wij niet. En als uw vrouw weer volledig werkt dan komt er niet eens een WIA keuring. Leo vertelt dat ik al een tijdje op sukkel ben en dat ik in 2008 op verzoek van de werkgever wel een WIA keuring heb ondergaan terwijl ik gewoon 100% werkte. Toen werd mij door de keuringsarts gevraagd wat ik eigenlijk kwam doen terwijl ik 100% hersteld was. Hetzelfde verhaal als nu dus.

Maar ik heb de bewering van de HRM adviseur op papier hoor. U kunt het vinden bij de aanvraag van het deskundigenoordeel. Leo heeft mevr. W. wel een kwartier aan de telefoon gehad. Er wordt nog wat heen en weer gepraat en dan zegt ze: Ja, zulke adviezen moet ik ook niet via de telefoon geven. Wat bedoelt ze hiermee? Dit riekt naar………

Een beetje wazig allemaal. Liegen ze nu allebei? Even later gaat de telefoon. Leo pakt op en het is mevrouw W. weer. Blijkbaar heeft ze ons verhaal even nagetrokken want ze heeft gebeld met mijn werkgever. Ze weet ook te vertellen dat ik morgenmiddag om 13.00 uur weer een gesprek heb. De HRM adviseur is vandaag toevallig vrij. Haar collega heeft wel iets gehoord maar weet er het fijne niet van. Dezelfde collega vertelt dat de HRM adviseur ook thuis haar email leest. De mevrouw van het UWV gaat haar nu direct mailen en zal ons een cc sturen. Nu maar hopen dat de HRM adviseur nog een beetje kan genieten van haar vrije dag.

Het cc’tje is binnen en ik moet zeggen dat mevrouw W. van het UWV woord heeft gehouden. Het is een pittige email waarin zij in duidelijke bewoording vertelt dat zij de beweerde uitspraak niet heeft gedaan. Ook staat erin dat een werkgever een herstel melding niet mag weigeren als de bedrijfsarts en de betrokkene het daarover eens zijn. Ze legt ook het beleid van het UWV uit waarin staat dat er geen WIA aanvraag in behandeling wordt genomen als de betrokkene weer volledig hersteld is.

Voor jezelf duidelijkheid scheppen over waarop je precies hoopt, vervult je van actieve en stimulerende gedachten.

Een dooie mus?

mrt28

Donderdag, 28-03-2012
Gisteren was het een week geleden dat ik het gesprek in Purmerend heb gehad. Het verslag van dit gesprek heb ik nog niet voorbij zien komen. Net als de beloofde TFO of een afspraak voor het deskundige oordeel van het UWV. Misschien ben ik te ongeduldig of ben ik voor de zoveelste keer weer blij met een dooie mus?

Eerlijk gezegd verwacht ik niet dat ik op korte termijn nog iets hoor. Het zal wel net zo gaan als bij het gesprek van vorig jaar en het jaar daarvoor. Toen was er ook een hoop blabla en verder niets. De geloofwaardigheid van dit gesprek is bij mij alweer behoorlijk gedaald. Juist in mijn geval had het verslag binnen een paar dagen in de bus moeten liggen.

Vrijdag, 29-03-2012
Mijn case manager is overgeplaatst naar de locatie in Purmerend. Nu zijn we nog met z’n tweeën over. De arbo coördinator en mijn persoontje. Wel zo rustig toch? En helemaal “self supporting”.

Via de interne post ontvang ik mijn loonstrookje. Het zal mij benieuwen of de vergoeding voor mijn beeldschermbril erbij zit. Ik heb het ruim voor de verwerkingsdatum ingeleverd. Gauw de envelop open maken. Ach, kijk nou! Ze zijn het vergeten, wat jammer! Of zou ik er misschien geen recht op hebben omdat ik al genoeg gekost heb?

Ik ga me er maar niet druk over maken. Misschien ontvang ik het volgende maand. Dan verwacht ik ook de kilometervergoeding voor mijn gesprek in Purmerend.

Dinsdag, 03-04-2012
Vandaag heb ik weer een afspraak bij de bedrijfsarts. Ik heb daar bij het laatste bezoek op aangedrongen omdat ik problemen voorzag bij mijn “volledig hersteld” melding. Bij het eerste bezoek aan haar was ze er heel stellig in dat ik gewoon weer 100% kon herstellen. Ik wil graag weten of ze hier nog steeds zo stellig in is.

De deur staat open en ik kan meteen doorlopen. Hoe is het ermee? Heel erg goed, ik werk weer helemaal volledig en dat gaat erg goed. De proefbehandeling is ook een succes. Bij de laatste controle zag mijn tong er erg rustig uit en als het zo blijft ben ik dik tevreden. Al snel komt het gesprek op mijn herstel en dat ik nog voor 18% ofwel 6 uur per week als ziek te boek sta. Nou, het is natuurlijk zo dat jij wel meer risico loopt dan andere werknemers om opnieuw ziek te worden. En weer moet ik in de verdediging.

Vanuit de werkgever gezien vind ik het heel redelijk om een termijn van enkele maanden af te spreken om te kijken hoe het gaat en het dan daarna nog eens opnieuw te bezien zegt ze. Baf, daar gaan we weer. Weet u nog? Al bij het eerste gesprek met u heb ik al gezegd dat dit zou gebeuren. Ik vind dat ik mezelf genoeg bewezen heb. De voorgaande 2 keren is het op precies dezelfde manier gegaan. Vergeet ook niet dat ik altijd gewerkt heb tussen de behandelingen door.

We hebben het nog even over het financiële vangnet wat gecreëerd wordt als ik voor een gedeelte ziek blijf staan. Dit mag dan voordelig zijn voor de werkgever maar voor mij is het dat niet. Stel nu dat ik wel weer opnieuw ziek zal worden dan zit ik wel meteen in het 2e ziekte jaar. Per direct krijg ik dan een terugval in het salaris van 100% naar 70% en een eventueel ontslag voor het % waarvoor ik ziek ben komt dan weer dichterbij.

Is het nou niet mogelijk om gewoon in het evaluatie verslag op de schrijven dat ik 100% werk? Dat is namelijk wat doe ik. Natuurlijk wel maar wat voor werk doe je, zijn dit je eigen werkzaamheden? Geen idee, ik heb geen TFO (taak functie omschrijving) maar het valt vast onder kwaliteit. Dan zijn het inmiddels je eigen werkzaamheden omdat je al zo lang op deze manier werkt. Het maakt dan niet uit of er wel of geen TFO is. Nou, dan schrijf ik wel dat je 100% werkt in je eigen werkzaamheden. Als zij het dan administratief op een andere manier afhandelen dan moet je daar maar over met hun in gesprek gaan. Hèhè, dat is prima hoor. Ik heb 1,5 week terug net een gesprek gehad en heb toen aangedrongen op een deskundige oordeel bij het UWV. Maar ik denk niet dat dit er ooit komt hoor. De dame van HRM zei: Als je daar gaat vertellen dat je 100% werkt dan nemen ze dat vast over in hun advies.

Ikzelf vind het juist wel een goed plan want beide partijen moeten zich aan de uitspraak houden. Maar je kunt zo’n oordeel ook zelf aanvragen hoor. Ja, dat weet ik wel maar waarom zou ik dat doen? Ik werk gewoon 100% punt. Als zij daar een probleem mee hebben dan moeten ze het maar oplossen ook. Mijn case manager is in huis dus ik loop meteen even bij haar langs om haar bij te praten.

Woensdag, 04-04-2012
Zoals altijd is de bedrijfsarts reuze snel met de periodieke evaluatie. Gisteren op consult en vandaag al via de post het verslag in de bus. Helemaal top! Ik ben zo benieuwd wat ze erin geschreven heeft. Snel maak ik de envelop open.

Stand van zaken: Medewerkster doet volledig eigen werk.
Advies: Medisch arbeidsgeschikt voor eigen werk.

Nou, ze heeft zich aan haar woord gehouden en daar ben ik heel erg blij om. Nu staat in ieder geval op papier hoe de zaken ervoor staan. En dat voor de 2e keer want in een eerdere prognose heeft zij ook geschreven dat mijn vermoedelijke 100% herstel is maart is. Wat er nog meer op papier staat verrast me niet echt. Het is het verloop van mijn ziekteverzuim zoals mijn werkgever het geadministreerd heeft. Het valt meteen op dat ik nog voor 18% ofwel 6 uur per week als ziek sta geregistreerd. En er is meer wat ik nog niet wist. Ik zie dat mijn voorgaande hersteld meldingen ook niet allemaal juist verwerkt zijn. Ze doen daar maar wat want er is geen logica in te ontdekken.

Donderdag, 05-04-2011
Mijn case manager is alweer op locatie Alkmaar. Zij heeft inmiddels ook het periodieke evaluatie verslag van de bedrijfsarts ontvangen. Het was haar ook al opgevallen dat ik nog steeds voor 6 uur per week als ziek te boek sta. Dat was niet de afspraak maar ik laat het maar zo voorlopig. Ik vraag haar om de overzichten die zij ontvangt van de afdeling PSA aan mij door te sturen maar dat gaat helaas niet.

Sinds ik in Purmerend werk krijg ik geen ziekte verzuimoverzichten meer zegt zij. Ook hoef ik de gewerkte uren van jou niet meer te accorderen. Ik denk dat leidinggevende nummer 6, tevens directeur A.O.K. dat nu doet. Oh, goed dat ik het weet. Maar de grote vraag is dan natuurlijk wel wie nu mijn case manager is. In principe niemand natuurlijk want ik ben niet meer ziek. Maar hoe zit het dan met het percentage waarvoor ik nog ziek in het systeem sta? Is er misschien iemand die nog wat snapt van deze logica?

Heb je het verslag al ontvangen over het gesprek van 22 maart? Nee, natuurlijk niet en ik verwacht ook niet dat dit komt. Nou, ik heb het concept al gelezen via de email dus het komt eraan. Ik vond het niet netjes om dit concept aan jou door te sturen. Het is een vrij zakelijk verslag geworden met veel datums erin. Jij moet zelf maar kijken of dat allemaal klopt. Jij zal het verslag anders lezen dan ik omdat jij de emoties erbij hebt en ik niet. Je krijgt het verslag per post opgestuurd. Nou, ik ben benieuwd.

Vrijdag, 13-04-12
Vrijdag de dertiende doet zijn naam weer eer aan. De hele week slaap ik al slecht. Ik word niet alleen ’s nachts wakker maar ben ook lang voor de wekker al klaarwakker. Inslapen lukt dan niet meer en ik blijf maar piekeren. Nu word ik alweer doodgezwegen, hoe moet het nu verder? Het gesprek is 3 weken terug en ik heb niets meer gehoord. Het werk begint ook op te raken. Ik werk al zo langzaam mogelijk en probeer zo hier en daar wat werk los te peuteren.

Zolang ik niet meewerk aan het financiële vangnet zal men mij geen zinvolle werkzaamheden kunnen laten verrichten is er letterlijk in het gesprek gezegd. Dit alles houdt me constant bezig en ik kan er niet meer tegen. Het lijkt wel alsof ik tegen overspannen aan zit. Er hoeft maar dit te gebeuren en ik schiet uit mijn slof of begin bijna te huilen. Concentreren is erg moeilijk en iets onthouden lukt ook niet meer. Mijn hoofd is vol.

Mijn ouders van 86 snappen er helemaal niets van. Ik heb ze niet verteld over de problemen op mijn werk maar ze vermoeden wel iets denk ik. Ook zij hebben indirect behoorlijk te leiden onder het regime van mijn werkgever. We halen ze bijna niet meer op voor een middagje visite omdat ik het geduld niet meer kan opbrengen en als ze iets vragen ben ik in staat ze af te snauwen. Ze hebben het al maanden over hun 60 jarige huwelijk wat ze in oktober op hun manier groots gaan vieren. Ik kan er maar amper naar luisteren en ben het spuugzat. Dat is erg, heel erg en doet mij best verdriet maar het kan niet anders op dit moment.

Ik kan de dag van vandaag niet volmaken. En heb net als de voorgaande dagen enorme pijn in mijn hoofd en ogen. Ik voel me helemaal niet schuldig als ik een paar uurtjes eerder naar huis ga, eindelijk weekend.

Dinsdag, 17-04-2012
Als Leo mij op komt halen van het werk vertelt hij dat het verslag van het gesprek gekomen is. En, vraag ik, wat staat er in? Ja dat moet je zelf maar lezen hoor. Het klopt wel een beetje met jouw verhaal. Dan lees ik hem straks wel. Hoewel de datum op donderdag 12 april staat ontvang ik deze brief pas vandaag, de 17e. Leo gaat aan het eten en ik doe een spelletje op mijn tablet. Ik lees de brief bewust niet vlak voor het eten.

Na het eten ga ik een uurtje naar bed. Omdat ik ook mijn slaapje niet wil laten bederven lees ik de brief ook nu nog niet. Het is al tegen negenen als ik eindelijk de brief pak en begin te lezen. Ik heb me voorgenomen om de brief niet meteen van commentaar te voorzien maar om deze na het lezen eerst wat te laten bezinken. Verstandig hè? Dit is eigenlijk niets voor mij maar ik voel dat het beter is om het nog even aan de kant te schuiven. Ook samen met Leo praten we er niet over.

Woensdag, 18-04-2012
Omdat ik op mijn werk toch bijna niets te doen heb neem ik de brief mee naar mijn werk om hem daar nog eens voor de 2e keer rustig door te lezen, van commentaar te voorzien en eventuele informatie op te zoeken op internet. Hou er rekening mee dat men in Purmerend precies kan zien wat jij op je computer doet hoor waarschuwt Leo mij. Maar dat mogen ze toch best zien als ze dat willen? De brief is ook in werktijd geschreven en geloof me maar dat daar door 4 man genoeg tijd in gestoken is. Als ze willen dat ik een reactie geeft moet ik toch eerst uitzoeken waar ik sta en waarom zou ik dat dan niet in werktijd mogen doen?

Op woensdag zijn er meestal 2 HRM medewerkers in Alkmaar aanwezig. Ik wil heel graag weten voor welk percentage ik op dit moment nog als ziek genoteerd sta. Dit moet ik namelijk opgeven aan mijn verzekering. De 2 dames zijn echter bijna de hele ochtend in bespreking. Nadat de dames uit vergaderd zijn loop ik even bij de HRM medewerker binnen die tegenover mij zit. Ik vraag vriendelijk of ze mijn ziekte historie voor mij wil uitprinten. Eh, ja dat kan ik wel maar dat staat toch ook in het evaluatieverslag dat je van de bedrijfsarts ontvangt? Ja, zeg ik maar dat verslag is al van een week terug en daar staat in dat ik volgens het systeem 6 uur per week ziek ben. Ze kijkt het even na en komt mij vertellen dat ik nog steeds voor 18% ofwel 6 uur per week als ziek sta geregistreerd.

Wil je het toch voor mij uitprinten vraag ik nogmaals. Ik heb het namelijk nodig voor mijn verzekering. Ja, dat is goed. De deur gaat dicht en ik hoor haar bellen. Even later komt ze naar mij toe en is bijzonder aardig. Alleen, het printen lukt niet omdat het systeem telkens naar een andere locatie verwijst. Uiteindelijk zijn we er samen uitgekomen en is het gelukt om mijn verzuim historie te printen. Ik bedank haar vriendelijk voor alle moeite.

Ik bel Leo om te zeggen dat hij me wat eerder mag ophalen. Zoals ik me nu voel heb ik die 6 uur ziekte in de week hard nodig om bij te komen. Bovendien zal ik voor die 6 uur per week gekort worden op mijn salaris. Ik heb er op dit moment geen behoefte aan om ook nog tegen deze salariskorting van 30% te moeten vechten. “Het beleid” wil me gedeeltelijk ziek hebben, nou ze hebben het eindelijk voor elkaar. Wat nu Wet Poortwachter?

Tijd voor de lunch! Direct na de lunch ga ik het verslag van mijn gesprek nog een keer rustig doorlezen. Het is een redelijk goed verslag van wat mijn werkgever allemaal wil maar ik betwijfel of mijn pleidooi mij iets zal opleveren. Het verslag is een bevestiging van hoe de zaken liggen zonder al te veel aandacht te schenken aan mijn reactie hierop, mijn wensen en mijn mogelijkheden.

Vrijdag, 20-04-2012
Met frisse tegenzin ga ik weer naar mijn werk. Onder elkaar noemen we het de dagopvang. Dit omdat ik nu bijna dezelfde tijden op mijn kantoor verblijf als de cliënten van bijvoorbeeld de dagopvang. Daar vouwen ze dweiltjes en ik vouw tilmatten. Met dat verschil dat ik ervoor betaald krijg en zij niet.

Normaal gesproken krijg ik bijna nooit telefoon maar het is nog niet eens 10.00 uur en ik ontvang nu al het tweede telefoontje van vandaag. En dat voor de vrijdag! Het is mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit! Ik wil een afspraak met je maken om de TFO (Taak Functie Omschrijving) te maken. Ik heb hem inmiddels van HRM ontvangen dus we kunnen ermee aan de slag. Dat is goed hoor. Kun je volgende week donderdag? Dat weet ik niet maar ik zal even in mijn agenda kijken. Ik blader door mijn afspraken en zie dat ik niets heb staan voor donderdag. Dan is het de 26e, ja hoor, dan kan ik wel. Zal ik dan om 9.00 uur naar jou toe komen? Dat is prima hoor (LOL, de zaken gaan vooruit).

Oh, eh… HRM is aan het uitzoeken wat de mogelijkheden zijn van de keuring. Dat is nog niet zo makkelijk en leidinggevende nummer 6, tevens directeur A.O.K. is er nu ook niet. Oh. Maar je moet weten dat we er wel mee bezig zijn. Een volgende datum voor een gesprek kan niet eerder dan 15 mei. Er komen ook wat vrije dagen aan en voordat iedereen er weer tegelijk is dan is het 15 mei. Oh, en dan krijg ik meteen meer te horen over een eventuele keuring? Ja, als het goed is wel.

Nog bedankt trouwens voor het verslag dat je gemaakt hebt. Je hebt er veel werk van gemaakt. Dank je. Ik heb onderaan de brief nog wat datums toegevoegd. Bedoel je de ziekte periodes? Ja want daar hebben we het eigenlijk helemaal niet over gehad. Ja, dat heb ik gezien dat je die vermeld hebt. Maar ben je het eens met wat er in de brief staat? Want anders moet je wel reageren hoor. Ach, ik neem de inhoud voor kennisgeving aan en verder niets. Nou dan zien we elkaar volgende week wel. Doehoeg, doehoeg terug.

Even later alweer telefoon, ik heb het druk! Tussendoor wil ik Leo toch even mijn verhaal vertellen en doe dit via de mail omdat niet iedereen het hoeft te horen. Daar zit ik toch wel weer even aan maar heb wel alles vers van de pers op papier staan.

Even later komt een medewerker van de receptie mij vragen of ik alsjeblieft wil meekomen. Samen met het hoofd van de linnen dienst proberen ze de boodschappen pasjes van de afdelingen op te waarderen maar het wil niet lukken. Ik moet ook goed kijken en in mijn geheugen graven want het is volgens mij alweer een jaar of 4 terug dat ik dit voor het laatst gedaan heb. Dan krijg ik een heldere ingeving en is het opwaarderen zo klaar. Alweer een goeie daad verricht vandaag. Ik heb een ontzettende pijn in mijn hoofd. Ik probeer de dag vol te maken maar zal blij zijn als ik vanmiddag naar huis kan.

Zaterdag 21-04-2012
Op 8 maart heb ik een declaratie ingediend voor een beeldschermbril. Vorige maand heb ik deze declaratie niet bij mijn salaris ontvangen. Vandaag ontvang ik mijn loonstrookje over april.  Als ik mijn loonstrookje wil opruimen zie ik dat er een bedrag van € 159,20 tussen staat. Mijn beeldschermbril is vergoed.

Donderdag, 26-04-2012
Om 9 uur vanmorgen heb ik een afspraak met mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. We gaan de taak functieomschrijving (TFO) van een administratieve kwaliteitsmedewerker punt voor punt bespreken aan de hand van een bestaande functieomschrijving. Er is nog geen officiële TFO die aangepast is op specifiek administratieve werkzaamheden. Het vlot lekker en na ruim een uur is de TFO klaar voor een eerste aanpassing.

Nr.7 gaat de bestaande TFO aanpassen naar een algemene TFO voor een administratief medewerker kwaliteit. Ze vindt het wel moeilijk om er een FWG indeling aan te hangen omdat er eigenlijk geen vergelijkbare functie is. Misschien is het wel te vergelijken met een andere administratieve functie. Deze TFO moet zo algemeen worden zodat ze niet direct aangepast moet worden als er bepaalde taken bijkomen of wegvallen en er moet een datum aangehangen worden om te evalueren. Voor mij blijft de salaris garantie natuurlijk.

De nadruk van de werkzaamheden in deze TFO liggen vooral op het administratieve vlak met werkzaamheden die mij heel goed passen en waar ik (al zeg ik het zelf) ook goed in ben. We hebben het er niet over gehad maar deze werkzaamheden kunnen volgens mij prima op een andere locatie plaats vinden dan in Purmerend. We hebben afgesproken dat ik de herschreven TFO krijg en daar mijn eventuele op en aanmerkingen op kan geven voordat de TFO vastgesteld wordt. Verder hebben we nergens over gesproken. Het was een erg plezierig en ontspannen onderhoud.

De volgende officiële bijeenkomst is op 15 mei. Ik heb al wat motiverende punten om in Alkmaar te blijven werken vergaard. Ook heb ik geïnformeerd of het is toegestaan om eenzijdig een contract te wijzigen. NEE dus. Als we er onderling niet uitkomen zal uiteindelijk de rechter dit moeten beslissen wie in zijn recht staat. Hij kan namelijk de overplaatsing ook WEL toestaan als de werkgever zwaarwegende belangen heeft. Het argument van mijn werkgever is tot nu toe dat ik moet kunnen overleggen met de andere collega’s en dat ik de groep zo beter leer kennen. Maar ik wil mijn collega’s helemaal niet beter leren kennen, die tijd ligt achter mij en overleg kan toch via de moderne communicatiemiddelen? De werkdag met 3 uur per dag te verlengen in mijn positie is voor mij niet te doen en vind ik heel zwaarwegend, maar ja, hoe denkt een rechter hierover?

Mijn mannelijke collega waar ik veel mee moet overleggen is maar 2 dagen in de week aanwezig op locatie Purmerend en een andere collega werkt ook op 2 locaties, waarom ik dan niet? Bovendien hebben er op de vacature voor een kwaliteitsfunctionaris verschillende sollicitanten gereageerd. Deze persoon moet een Hbo-niveau en de opleiding KAM coördinator hebben en ze moet bereid zijn om op meerdere locaties werk te verrichten, waaronder (specifiek genoemd) Alkmaar. Ik ben gewend om zelfstandig te werken maar als men mij wil sturen waarom kan deze persoon dat dan niet doen? Deze argumenten bewaar ik voor het 2e gesprek.

Donderdag, 03-05-2011
Vandaag ga ik verhuizen. De laatste kantoren in de gang zijn vergeven aan de medische dienst. Dan zit alles bij elkaar en dat is wel zo prettig. Het kantoor van mijn ex leidinggevende nummer 5 staat leeg. Daar neem ik mijn intrek. Het is een mooi kantoor met genoeg kastruimte en ik zit lekker alleen. Dat is wel zo prettig. De grote schoonmaak is volgens mij 10 jaar terug voor het laatst geweest dus ik ga de boel eerst maar eens grondig schoon soppen. Daarna kan ik verhuizen. Het vergt wel meer tijd dan ik had verwacht. Ga maar eens een paar kasten leeghalen en je staat versteld van wat er allemaal uitkomt.

De secretaresse zet mijn gewerkte uren altijd in het computersysteem waarna het door de verantwoordelijke geaccordeerd wordt. Voor de nieuwe secretaresse is het de 2e keer dat ze dit moet toen. Toen ze de uren wilde invoeren voor mij en mijn collega merkte ze dat ze niet meer in het bewuste programma kon komen. Na wat proberen en de nodige ergernis besluit ze maar naar Purmerend te bellen. Tot haar verbazing hoort ze dat ze dit niet meer hoeft te doen omdat dit overgenomen is door mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit.

Een beetje verontwaardigd komt ze het mij vertellen. Dat meldt je dan toch even? Nou, ik heb nieuws voor je. Deze werkgever communiceert nooit! Als er iets verandert kom je daar vanzelf wel achter denken ze blijkbaar. Ik heb ook nog niets gehoord hoor en ik weet ook niet op wat voor manier ze de uren dan aangeleverd wil krijgen. Ik wacht wel met doorgeven tot ze mij dat vertelt heeft.

Donderdag, 10-05-2012
Ik heb vanmorgen eens gekeken hoelang het laatste gesprek in Purmerend terug is. Schrik niet, het is inmiddels bijna 7 weken terug. Het verslag van dit gesprek heb ik 3 weken later ontvangen. Hoewel ik aangedrongen heb op een deskundigenoordeel van het UWV staat in het verslag dat HRM mij wil laten keuren voor de WIA. Er staat wel in dat ik hier niet voor ben. Ook staat er letterlijk: “HRM informeert wat in dit soort situaties de mogelijkheden zijn: keuring via de WIA of evt. een deskundigenoordeel. Totdat we daar uitsluitsel over hebben, en we verwachten dat binnen een paar weken te weten, melden wij je niet beter”. Maar ik vind het zo lang duren voordat ik er iets over hoor of ligt dat aan mij?

Daarom ga ik wat informatie opzoeken. Op de website van het UWV (www.uwv.nl) vind ik alle informatie die ik hebben wil. Hierin staat ook dat de werkgever en de werknemer beiden bericht krijgen over de aanvraag. Alleen heb ik nog niets gehoord. Tijd voor een telefoontje naar het UWV! Na het intikken van mijn 9 cijferige BSN nummer word ik doorgeschakeld met een aardige telefoniste die mij in één keer doorverbindt met de juiste persoon. Wauw, dat maak je niet vaak meer mee tegenwoordig.

Ik vraag of het deskundigen oordeel überhaupt wel aangevraagd is. De dame is heel zeker van haar zaak en bevestigt mijn vermoeden. Er is niets aangevraagd, geen deskundigenoordeel en geen WIA keuring!!! Ze vertelt ook dat binnen een termijn van 2 tot 4 weken na de aanvraag van bijvoorbeeld een deskundigenoordeel, de beoordeling gemaakt moet zijn. Hoe kan ik toch zo stom zijn om telkens opnieuw te geloven dat mijn werkgever doet wat hij belooft? En weer komt die dooie mus om de hoek kijken.

 

Het 1e gesprek:

mrt1

Donderdag, 22-03-2012
Ik heb er nog eens goed over nagedacht en meld me vandaag voor 100% beter. Eigenlijk wilde ik me a.s. dinsdag volledig hersteld melden maar vandaag lijkt me beter. Kunnen we dat meteen meenemen in het gesprek vanmiddag. Ik voel nu wel wat genoegdoening. Zo zie je maar, soms zitten er ook leuke kanten aan het ziek zijn. Maar wat nog veel belangrijker is, is het volgende. Als ik 4 weken 100% hersteld blijf en ik word wel opnieuw ziek dan gaat het nieuwe ziekte termijn van 2 jaar weer opnieuw in. Voor mij een stukje zekerheid voor de toekomst. Hoe de reactie elders is kan ik wel raden.

Vandaag is voor mij een wel hele belangrijke dag. Als ik wakker word malen er meteen weer allerlei gebeurtenissen over het werk door mijn hoofd. Nu moet ik me weer gaan verdedigen en vechten voor mijn baan. Ik zit te trillen en moet bijna huilen. Zo kan ik toch niet het gesprek ingaan vanmiddag, dat wordt helemaal niks. Leo en ik hebben gisteravond uitgebreid gesproken over hoe ik me het beste kan opstellen tijdens het gesprek. Ook van mijn case manager heb ik wat tips gekregen. Ze hebben allebei gelijk en zo wil ik het ook doen. Maar ja, dan moet ik dat nog wel kunnen.

Voor een operatie krijg je in het AVL ziekenhuis altijd eerst een tabletje oxazepam. Ik heb uit het ziekenhuis een keer wat tabletjes meegekregen maar die heb ik nog nooit gebruikt. Ik denk dat nu het moment is dat ik zo’n tabletje nodig heb. Ik neem er één in en stop een 2e als reserve in mijn tas.

Mijn collega’s in Alkmaar zijn vandaag extra lief voor mij. Een schouderklopje, een knuffel en ik word zelfs achter mijn bureau vandaan getrokken om koffie te komen drinken. Het pilletje doet zijn werk en ik kom de ochtend rustig door. Leo wil niet dat ik met het openbaar vervoer vanaf de locatie in Alkmaar naar de locatie in Purmerend ga en komt mij op tijd ophalen met de auto.

Op dit tijdstip ben ik om op de locatie te komen met het openbaar vervoer één uur en drie kwartier onderweg en terug ook weer in omgekeerde volgorde. Lang leve het openbaar vervoer:
1. Lopen naar de bushalte Alkmaar(6 minuten)
2. Stadsbus 2 naar het station Alkmaar
3. Lopen naar het treinperron (4 minuten)
4. Intercity naar Amsterdam centraal
5. Lopen naar bushalte CS  (7 minuten)
6. Bus 304 naar Purmerend
7. Lopen naar de werklocatie

We komen gelijk met mijn case manager aan en staan nog even in het zonnetje voordat we naar binnen gaan. Leo haalt een kopje koffie in het restaurant, hij mag niet mee en gaat buiten zitten wachten tot het gesprek achter de rug is. Er is een uur ingepland.

We worden verwacht in het kantoor van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur. We lopen door de gouden gang. Deze gang wordt zo genoemd omdat alle bobo’s hun kantoor hier hebben en omdat het voor de gewone medewerkers een stap is om hier te komen. Gelukkig voel ik dat niet zo. Komt vast door alle negatieve ervaringen waardoor ik eerder op deze mensen neer- dan opkijk. We wachten netjes op de gang totdat we geroepen worden.

De deur gaat open en we mogen binnenkomen. Na het handen schudden wordt er een kopje koffie gehaald en het gesprek kan beginnen. De volgende personen zijn aanwezig:
– Leidinggevende nummer 6, tevens directeur A.O.K.
– Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit
– HRM adviseur
– Ex Case manager
– Marga, salarisadministrateur WH vervallen

Nr. 6 opent het gesprek met de mededeling dat we bij elkaar zitten om mijn werkzaamheden en aansluitend de duurzaamheid van mijn herstel te bespreken. De toon is gezet en dan niet in positieve zin. Ik luister zeg ik. Vrijwel direct begint nr. 6 mij te verwijten dat ik met de bedrijfsarts afgesproken heb om mij precies op 29 april a.s. hersteld te gaan melden. Precies op de dag dat ik 2 jaar ziek ben. Vreemd, maar ik houd keurig mijn mond, geef geen reactie en luister naar wat hij verder te zeggen heeft. Het is moeilijk praten als je geen respons krijgt.

Ik wil dat alles voor 1 mei a.s. geregeld is. Er zal een TFO (Taak Funktie Omschrijving) gemaakt moeten worden. De HRM adviseur zegt dat er wel een TFO is. Oh ja? Zeg ik. Waarom heb ik die dan niet? Nou, die TFO is algemeen en voor jou moet er één speciaal op maat geschreven worden. Je krijgt tenslotte ook nog salarisgarantie. Ja, natuurlijk zeg ik er bot bovenop, dat zou helemaal mooi worden. Je functienaam wordt administratief medewerker kwaliteit voor 24 uur in de week en 8 uur per week ben je receptiemedewerker. Maar ik heb een contract voor 34 uur per week en dit zijn samen 32 uren. Er was enige verbazing over mijn werkdagen van 8,5 uur maar dit terzijde.

Mijn mond valt open. Receptie medewerker? Weet het hoofd facilitaire dienst dit wel? Ik kan me nog herinneren dat ze mij wel wilde inzetten maar dat zij niet de kosten van mij van haar budget af wilde. Ach, dat maakt nu niet meer uit want de kosten komen tegenwoordig uit een ander potje. Wat grappig, komt zomaar mijn leidinggevende nr. 2, manager FEZ weer eens om de hoek kijken.
Nr. 6 gaat verder met een uiteenzetting van de werkzaamheden en de locatie waar deze werkzaamheden moeten plaatsvinden. Ik reageer door te stellen dat een reistijd van 2 x 1 3/4 uur dus totaal 3,5 uur reizen per dag niet reëel is in mijn situatie. Om mijn woorden kracht bij te zetten laat ik het uitgeprinte reisadvies zien. De HRM adviseur bevestigt mijn woorden omdat ze hier zelf ook al naar gekeken had.

Ik vind dat jullie zeker in mijn situatie niet van mij kunnen verwachten dat ik zo’n lange reistijd naast mijn werkdag van 8,5 uur op me moet nemen. Mede omdat er in dit digitale tijdperk makkelijk op een andere locatie gewerkt kan worden. De telefoon is geduldig en ook via de pc is er prima te communiceren. Nr.6 geeft het woord aan nr.7 die mij moet overtuigen van het feit dat het veel beter is om samen met collega’s op dezelfde locatie te zitten. Voor jouw functie is veel overleg nodig met collega’s. Nogmaals zeg ik dat ik dit geen reëel voorstel vind.

De HRM medewerkster stelt dat de reistijd wel meevalt. Je reist nu toch ook al 20 minuten. Hè? Ik ben met 10 minuten op mijn werk hoor. Niet waar, je hebt dit zelf gezegd in een eerder gesprek. Klopt dat was in 2007 maar inmiddels is het wegennet verbeterd. Ik ben niet langer dan 10 minuten onderweg. Mijn case manager bevestigt dit gelukkig. Ik vraag hoe het zit met de werkzaamheden die ik nu in Alkmaar voor de Arbo coördinator doe. Het registreren, de inname en uitgave van de transfer hulpmiddelen moet toch echt op locatie gebeuren. Deze registratie moet mettertijd locatiebreed gaan plaatsvinden.

Als je het eens bent met gedeeltelijk herstel dan kunnen er afspraken gemaakt worden over je werkzaamheden maar als je erbij blijft dat je 100% hersteld gemeld moet worden dan kan dat niet omdat je niet duurzaam arbeidsgeschikt ben. Waarom snap ik deze stelling niet?

Mijn case manager vraagt of er misschien nog ruimte zit in de verdeling van de werkzaamheden tussen locatie Purmerend en Alkmaar. Hier gaat nr. 6 niet op in. Hij reageert met een volgens hem goed voorstel. Omdat mijn vorige collega’s uit Alkmaar dit ook gehad hebben wil hij mij uit coulance 2 jaar reizen in diensttijd aanbieden. Ook het sociaal plan voorziet hierin.

Bovendien heb je destijds een brief ondertekend waarin staat dat het niet met zekerheid te stellen is dat je werkplek Alkmaar blijft. Ik stel dat er ten eerste geen sociaal plan meer is. In de periode dat dit sociaal plan geldig was en ik mijn functie opeiste zei men dat het sociaal plan niet voor mij gold omdat ik ziek was. Waarom nu dan wel weer terug vallen op dat oude verlopen sociaal plan uit 2007? Ten tweede vind ik niet dat je nu (2012) nog kan terugvallen op een brief uit 2008 terwijl daar nooit naar gehandeld is.

De HRM adviseur vraagt waarom dan niet. Ik leg ten overvloede kort en bondig uit dat ik tijdens de fusie uit mijn functie ben gezet terwijl ik volgens het sociaal plan wel een werkplek als salarisadministrateur kon opeisen. Omdat ik ziek was wilde leidinggevende nr. 2, manager FEZ mij niet plaatsen op zijn afdeling, zelfs niet in een andere functie op de salarisadministratie. Ja, ik kon terugvallen naar een veel lagere functie op de crediteurenadministratie. Zo ben ik 20 jaar terug begonnen en zag dat niet zitten.

Er was geen ander werk voor mij werd er steeds opnieuw gezegd. Omdat ik wilde re-integreren ben ik op het planbureau in Alkmaar terecht gekomen. Daar konden ze wel een helpende hand gebruiken. Via de toenmalige directrice hoorde ik dat er best wel werk voor mij was en dat er zelfs een vacature was als kwaliteitsmedewerker. Ik ben direct naar de leidinggevende gestapt en binnen 2 dagen was het rond en kon ik beginnen bij het bureau kwaliteit in Alkmaar. Dit is nooit de bedoeling van mijn werkgever geweest maar men kon er niets tegen doen. De beloofde aanvulling op mijn contract die ik zou krijgen als ik de brief ondertekende heb ik echter nooit ontvangen.

De bedoelde brief van de ad interim manager heb ik in die periode onder druk getekend en dat was het domste wat ik ooit gedaan heb. Nou dom, zeg nr. 6. Ja heel dom en ik heb er behoorlijk spijt van. De HRM adviseur stelt direct dat ik daar nu niet meer op terug kan komen. Dat doe ik ook niet natuurlijk.
Ik vraag om een voorstel op papier te zetten zodat ik het thuis rustig na kan lezen en met mijn man kan bespreken maar daar krijg ik geen reactie op. Nr. 7 zou notuleren en maakt wel aantekeningen van deze vraag. We stellen dat we afhankelijk van de inhoud van het takenpakket een besluit gaan nemen over de verdeling van de werkzaamheden in Alkmaar/Purmerend.

Dan gaan we over op mijn re-integratie. De HRM adviseur krijgt het woord. Ik moet er goed rekening mee houden dat ik de werkgever al heel veel geld gekost heb. Vanaf 2007 ben je heel veel ziek geweest. Dat klopt maar ik heb tussentijds altijd zo veel mogelijk gewerkt, dat zijn ze je vergeten te vertellen (geen reactie). Nou in ieder geval heb ik eens zitten rekenen en ik zal je vertellen wat je tot nu toe gekost hebt. Dat hoef je niet te doen want ik ben salarisadministrateur. Ik weet donders goed hoeveel ik gekost heb.

De HRM adviseur stelt dat ze het (in deze slechte tijd waarin juist op de zorg zoveel gekort wordt) kwalijk vind dat ik de stichting al zoveel geld heb gekost. Zij kunnen er tenslotte niets aan doen dat jij ziek bent. Tja, het zij zo, dat is nu eenmaal het risico van ondernemen. Bovendien wordt er gewerkt met mensen en mensen kunnen wel eens ziek worden. Maar ik weet nog wel een paar potjes waar wel wat af kan hoor. Ik moet namelijk ook eten.

Ik vraag waarom we eigenlijk deze discussie voeren? Die vraag begrijpt de HRM dame niet. Nou, deze discussie is allang uitgevochten op een heel ander niveau hoor, daar is de wet en het CAO uit ontstaan. Hier wordt niet op gereageerd en handig komt het gesprek weer op mijn herhaaldelijke verzuim.

Na veel getouwtrek geven nr. 6 en de HRM adviseur eindelijk toe dat ik nog voor een klein gedeelte als ziek sta geregistreerd omdat het een financieel vangnet is. Als je weer opnieuw ziek wordt dan neemt het UWV de salarisbetaling over. Als we je niet ziek laten staan dan gaat er weer een periode van 2 jaar loondoorbetaling in. Je snapt toch wel dat dat echt niet kan? Voor jou zitten er geen nadelen aan.

Jou ontslaan? Natuurlijk niet, dat doen we echt niet hoor. Trouwens we zullen echt geen ontslagvergunning van het UWV krijgen als zij horen dat je zoveel werkt. Dat pikt het UWV niet. Het is puur een financieel plaatje zodat we niet weer al die kosten moeten dragen.

Nou, ik ben 100% hersteld, werk dat ook en bovendien betekent het volledige herstel heel erg veel voor mij. Punt! Ik stel voor om dan maar een deskundigen oordeel bij het UWV aan te vragen. Nou, als jij daar gaat zeggen dat je 100% werkt dan weet ik wel wat het antwoord is. Nou, mooi toch? Wat de uitslag dan ook is, we zullen ons er allebei aan moeten houden. Ik dwing het min of meer af en uiteindelijk stemmen ze toe.

Op dit moment was ik even afgeleid en heb ik me laten overbluffen door het verhaal over de financiën en het feit dat het UWV geen ontslagvergunning zal verlenen als ik werk. Maar de HRM dame houdt haar mond over het feit wat er gebeurd als ik binnen het komende jaar wel weer opnieuw geopereerd moet of ziek zal worden.

Het is namelijk zo dat de ziekteperiode doorloopt zolang ik voor een deel ziek blijf staan. Omdat ik bij een volgende melding dan in het 2e ziektejaar zit zal ik direct op mijn salaris gekort worden en terugvallen op 70% salaris. Ook zal dan direct de WIA keuring eraan komen, gevolgd door eventueel ontslag. Wat nu geen nadeel voor jou? Als ik eenmaal afgeserveerd ben kom ik er nooit meer in.

Helaas, een reactie van HRM heb ik hierop dus niet. Dat hebben ze knap weten te omzeilen want dit was één van de belangrijkste punten voor mij. De HRM dame gaat nog even door met bluffen. Het is niet reëel om jou helemaal beter te melden want het verleden bewijst dat je veel meer risico hebt om opnieuw ziek te worden dan een ander. Oh ja? zeg ik. Is er dan iemand aan deze tafel die kan aantonen dat hij duurzaam arbeidsgeschikt is? Nee, die is er niet dus waarom zal ik dan vanaf nu niet duurzaam arbeidsgeschikt zijn. Misschien word ik weer ziek maar misschien ook wel niet. En als ik weer ziek word wanneer dan? Over een maand misschien, over een jaar, over 10 jaar? Zeg het maar. Jullie weten het blijkbaar dus vertel het me maar. Ik wil het heel graag weten zodat ik me er op voor kan bereiden.

Het verleden heeft uitgewezen dat er een grote kans is dat je weer ziek wordt en niet duurzaam hersteld bent. Oh, wacht even want als we het over duurzaamheid hebben weet ik er ook nog wel een: Stel dat jij (HRM) straks naar huis gaat en wordt aangereden? Dan ben je ziek. Stel dat jij (nr.7) straks een hartinfarct krijg? Dan ben je ziek. En jij (nr.6), ik hoop het niet maar stel dat jij vanavond een hersenbloeding krijgt? Dan ben jij ook ziek. Mijn casemanager maakt een grapje…….. en wat krijg ik? Jij krijgt niks antwoord ik want jij heb al wat en bent ziek genoeg.

Ik doe er nog een schepje bovenop. Nummer 6, als jij in mijn schoenen stond hoe zou jij dan reageren? Gelukkig sta ik niet in jou schoenen en hoef ik daar niet over na te denken. Oké, dan doen we het anders. Jouw vrouw heeft op dit moment ook kanker. Hoe zou je het vinden als zij zo behandeld wordt zoals jullie bij mij doen? Hier raak ik een gevoelige snaar en de tranen staan de beste man in de ogen. (Normaal zou ik zo’n gemene opmerking echt niet maken maar nu moet ik wel)

En dan nog wat, jullie mogen dan wel leidinggevende zijn maar jullie moeten je dood schamen om zo met mensen om te gaan zeg ik boos. Inderdaad ben ik meerdere keren ziek geweest maar ik ben telkens ook weer terug gekomen. Vanaf het moment dat ik weer opnieuw ziek geworden ben hebben jullie nog nooit aan mij gevraagd hoe het ermee is. Nou, zegt nr. 7, we hebben wel een kaart gestuurd. Één kaart? Toe maar! En dat als leidinggevende! Het is een grof schandaal.

Ook vanaf het moment dat ik ben gaan re-integreren heb ik geen enkele reactie van jullie gehad. Zal ik vertellen hoe jullie reactie had moeten zijn? Iets in de trant van: Goh Marga, wat fijn dat je er weer bent en wat knap van je dat je weer kunt werken. Welkom terug hoor! Zo hadden jullie moeten reageren!!! Geloof me maar dat het niet makkelijk is geweest hoor. Nummer 7 zit inmiddels met de vlekken in haar nek maar houd wijselijk haar mond. Nummer 6 biedt zijn welgemeende (denk ik) excuses aan.

Ik voel dat ik nu op het randje zit en niet verder moet gaan. Ik zeg meerdere keren dat ik vind dat we vooruit moeten denken en het verleden moeten laten rusten. Tegelijkertijd zeg ik dat ik dat erg moeilijk vind. Ik geef aan dat ik wel anders wil maar dat ik niet anders kan. Vanaf de fusie is er zoveel gebeurd. Ik weet dat we het verleden moeten laten rusten om een toekomst op te bouwen maar dan moet het beleid eerst maar eens laten zien wat ze waard zijn.

De emoties liepen best wel hoog op en waren bij mijn 2 leidinggevenden maar ook bij mij goed zichtbaar. Misschien is dat wel goed geweest om met elkaar op een normale manier verder te kunnen. Ook is het verhaal “Marga” hierdoor wat persoonlijker geworden. Nummer 6 zegt het knap van mij te vinden dat ik gezegd heb wat mij dwars zit. De delegatie zegt blij te zijn dat dat nu bespreekbaar geworden is.

Nummer 6 biedt nogmaals zijn excuses aan. Ook voor het feit dat hij het gesprek met een verkeerde toonzetting is begonnen. Ook zegt hij dat hij van te voren erg tegen het gesprek heeft opgezien. Ik accepteer zijn excuses natuurlijk. Redelijk ontspannen geven we elkaar allemaal een hand en ik heb het idee dat we allemaal weer samen door één deur kunnen. Alles bij elkaar heeft het gesprek wel 1,5 uur geduurd.

Vrijdag, 23-03-2012
Het gesprek is gisteren gelukkig goed verlopen. Ik was wel zenuwachtig maar dat waren zij nog meer denk ik. Het is inderdaad zo dat ze mij niet voor 100% hersteld willen melden. Ik heb een deskundigen oordeel van het UWV gevraagd om hen te laten beoordelen of ik voor een bepaald percentage nog ziek ben. Dat vonden ze niet zo’n goed idee. Ik heb ook gezegd dat ik het hele gesprek en zeker verschillende uitspraken die zijn gedaan op papier wil hebben.

Ik ben zo blij dat mijn case manager met mij mee was. Ze heeft weinig tot niets gezegd maar ze heeft wel alles aangehoord. We hadden van te voren goed mijn gedrag besproken en ik ben bijna het hele gesprek vriendelijk en beleefd gebleven. Echt knap van mijzelf want er was veel blabla om mij een schuldgevoel aan te praten en veel gedram over hoeveel geld ik wel niet kost voor de stichting.

En nu is mijn werkgever aan zet. Ik ben benieuwd wat er na dit gesprek gaat gebeuren. Ik was zo moe gisteravond dat ik het niet zag zitten om vandaag te werken. Het is mooi weer en er moet nog genoeg in de tuin gebeuren. Omdat ik toch SELF-SUPPORTING ben geef ik mezelf een dagje vrij. Ik mail het wel even door aan de receptie en servicedesk, aan mijn case manager en aan mijn collega’s van de afdeling opleidingen.

Mijn case manager mailt terug dat ik de snipperdag wel heb verdiend na die mega prestatie van gisteren. De stap om een punt achter het verleden te zetten is gezet. Op naar de toekomst en op naar het wegwerken van de losse eindjes, schrijft zij. Ze hoopt dat het verslag niet te lang op zich laat wachten maar heeft een paar concrete afspraken voor mij op papier gezet. Daarvoor mijn dank.

Ook zijn vandaag verschillende mensen nieuwsgierig naar het gesprek van gisteren en die doe ik natuurlijk uitgebreid verslag. Dan is het nu tijd voor wat ontspanning en de rest van de dag zit ik heerlijk met mijn handen in de prut.

Blijf ziek jij!

jan1

Dinsdag 10-01-2012
De feestdagen hebben we doorgebracht bij onze zoon Stefan. Het was erg gezellig en ik ben weer opgeladen om aan mijn re-integratie te kunnen beginnen. Het wordt toch weer eens tijd om aan de gang te gaan.

Ik heb met mijn casemanager afgesproken dat ik begin met 2 ochtenden van 3 uur. Zo gezegd zo gedaan. Het is de eerste ochtend en ik kom niet aan werken toe. Ik maak met veel mensen een praatje en drink hier en daar een bakje koffie. Het is alsof ik niet weg geweest ben. Toch wordt het iedere keer moeilijker om de draad van het werk weer op te pakken.
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager is inmiddels overgeplaatst naar Purmerend. Ze moet nog wel haar kantoor uitruimen en komt daar nog voor terug. Ze gaat voor mij informeren of zij mijn casemanager blijft. Als dat goed is dan blijf ik met haar contact houden over mijn re-integratie. Als het niet goed is zal mijn leidinggevende nr. 6, tevens directeur AOK of leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en projecten mijn casemanager worden. Beide hullen zich nog steeds in stilzwijgen.

Donderdag 19-01-2012
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager is weer een dagje in Alkmaar aan het werk. Ik vraag haar of ze mijn email gelezen heeft met daarin het opbouwschema dat ik gemaakt heb. Ja, hoor dat is een prima voorstel. Let je er wel op dat je niet teveel van jezelf vraagt? Ja hoor, dat komt wel goed. Ik heb op 7 februari weer een afspraak bij de bedrijfsarts en dan ga ik het voorstel ook met haar bespreken.

Woensdag 01-02-2012
Het gaat de goede kant op met Marga. Vandaag meld ik me voor 12 uur per week beter. Vanaf nu doe ik er per week 4 uur bij totdat ik weer op 100% hersteld zit. Als ik mijn mail doorneem bekijk ik ook even de wekelijkse vacaturekrant van mijn werk. Alsof ik er een voorgevoel van had. Tot mijn verbazing zie ik een vacature staan voor een kwaliteitsmedewerker. Deze vacature is nieuw en staat nu voor de eerste keer in de vacaturekrant. Ik lees hem goed door en mail de vacaturekrant door naar mijn privé email.

Wat hangt me nu weer boven het hoofd? Eerst had ik al van mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager gehoord dat mijn naam van de kantoorindeling is afgehaald en nu deze vacature. Betekent dit dat ik geschrapt ben als medewerker kwaliteit of betekent dit dat ik er een collega bij krijg? De nieuwe medewerker moet trouwens bereid zijn om op meerdere locaties werk te verrichten waaronder Alkmaar en dient in het bezit te zijn van een rijbewijs plus auto. Als ik hier navraag naar doe blijken ze inderdaad op zoek te zijn naar een medewerker met eigen vervoer en de geschikte opleiding om een kwaliteitssysteem op poten te zetten.

Ik verwacht niet dat ik hier iets over hoor van leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit of van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Communiceren is helaas niet hun sterkte kant. Net zoals ze mij doodgezwegen hebben tijdens mijn ziekte doen ze dit nu ook tijdens mijn re-integratie. Ik weet dat mijn interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager ze op de hoogte heeft gesteld van mijn re-integratie maar er komt geen enkele reactie. Zelfs die 5 kleine woordjes ….hoe is het met je…. krijgen ze blijkbaar niet over hun lippen en ook zelfs niet op papier in een email of zo.

316[1]Ik maak me weer veel te druk en dat moet ik niet doen. Ik voel dat ik weer een dikke bovenlip begin te krijgen. Het lijkt er verdacht veel op dat ik dit telkens krijg als er behoorlijke spanning is. Nou, al zie ik eruit als een aap, ik ga naar mijn werk morgen. Er is gelukkig nog werk voor de arbo coördinator wat ik kan doen en ik ben toevallig vandaag gevraagd voor wat ondersteuning bij het tekstverwerken in Word. Ik pak al het aangeboden werk aan maar ik pieker er niet over om zelf contact op te nemen met nummer 6 of 7.

Dinsdag, 07-02-2012
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Ik meld me voor 16 uur per week beter. Dit betekent dat ik vanaf nu 4 hele ochtenden aan het werk ben. Daar mag ik gerust trots op zijn al zeg ik het zelf. Ik heb een opbouwschema gemaakt waarin ik voorstel om er iedere week één uur per dag er bij te doen. Als het goed gaat zal ik dan half maart 100% hersteld zijn. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5, tevens case manager is het ermee eens. Nu de bedrijfsarts nog.

Ik heb weer een afspraak met de bedrijfsarts vandaag. Met mij gaat het heel erg goed. Ik durf het bijna niet hardop te zeggen maar ik denk dat de nieuwe medicijnen hun werk doen. Ik kan weer slikken zonder erbij te hoeven nadenken. Op 2 maart moet ik weer voor controle in het AVL. Ik heb een opbouwschema gemaakt. Ze bekijkt het aandachtig en heeft geen bezwaren. Ik vraag of ze in het systeem kan zien of mijn gedeeltelijke herstelmeldingen al zijn verwerkt. Dat lukt niet helemaal.

We hebben het ook nog over mijn werkzaamheden van dit moment en de betrokkenheid (0,0) van mijn werkgever . Ik zeg dat ik er niet over peins om zelf contact met ze op te nemen. Ze weten dat ik er weer ben dus als ze me nodig hebben dan komen ze zelf maar. Ik verveel me nooit en besteed veel tijd aan de registratie van de transfer hulpmiddelen. Verder kan ik diverse mensen van dienst zijn met mijn administratieve ervaringen. Er ligt werk genoeg op deze locatie.

De bedrijfsarts wil graag voor mij bemiddelen met nummer 6 of 7 maar je kunt je net zo goed hier nuttig maken en geen slapende honden wakker maken. Ze adviseert me om gewoon lekker mijn ding te doen en de zorgen om mijn werkgever naast me neer te leggen. Zij zullen niet veranderen en daar kan jij toch niets tegen doen. Daar ben ik het helemaal mee eens en zo gaan we het doen.

Ik vraag of er nog verdere afspraken met haar volgen. Je mag altijd zo binnenlopen hoor als er iets is. Ik zeg dat ik het zelf prettiger vind om er een officiële afspraak van te maken. Dat vindt ze ook goed dus ik krijg binnenkort de uitnodiging wel in de bus. In april zal ze me nog één keer oproepen om te evalueren. Ik ontvang toevallig net een email van mijn ad interim leidinggevende nummer 5, tevens case manager. Ze is donderdag in Alkmaar en komt als het lukt even bij me langs. Ik mail meteen terug of ze dan een uitdraai van mijn gedeeltelijke herstelmeldingen mee wil nemen zodat ik zelf kan zien of alles juist is verwerkt. Al met al ben ik tevreden en heb lekker gewerkt vandaag.

Donderdag, 09-02-2012
Vandaag heb ik mijn case manager weer eens gesproken. Nu ze niet meer in Alkmaar zit zie ik haar niet zo vaak meer. We bespreken mijn gezondheid en mijn werkzaamheden.

Als ik thuis komt ligt de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts in de bus. Ze heeft keurig verwoord welke afspraken we gemaakt hebben. Er staat zelfs in de laatste zin bij prognose dat volledig herstel in eigen functie in maart 2012 zal zijn.

Dinsdag, 14-02-2012
Wat gaan de dagen snel om nu ik weer aan het werk ben. Het is verdacht stil aan de overkant. Ik heb nog steeds geen reactie uit Purmerend ontvangen. Niet van mijn leidinggevende nr. 6, tevens directeur AOK, niets van leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en niets van de afdeling PSA. Geen bericht goed bericht in mijn geval denk ik dan maar. Ik ga lekker mijn eigen gang zolang het nog kan en meld me beter voor 20 uur in de week.

Woensdag, 15-02-2012
Alle varianten zijn al toegepast en misschien is dit doodzwijgen ook een methode om iemand af te voeren. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat ik een band opbouw met mijn leidinggevenden en collega’s in Purmerend want dat maakt het probleem “Marga” alleen maar groter. Mijn gevoel blijft me maar waarschuwen dat ik moet oppassen en alert  blijven. Ligt dat nu aan mij of ben ik te wantrouwend? Ook al lijkt dit beleid nergens op kun je natuurlijk zonder meer stellen dat geen beleid ook een beleid is.

Dinsdag, 21-02-2011
Gisteren heb ik de hele dag op bed gelegen. Bij het wakker worden vandaag merk ik het al. Het is nog niet veel beter. Ik baal er enorm van maar ik zie het niet zitten om zo naar mijn werk te gaan. Volgens de procedure moet ik me eerst ziek melden bij de receptie en daarna bij mijn leidinggevende. Tja!!!

Ik bel de receptie en zij gaan mij netjes weer volledig ziek melden. Toevallig staat net mijn casemanager ook aan de balie dus dat treft. Ik krijg haar aan de telefoon en zij vertelt dat ze vanmorgen bij binnenkomst door een heel ontvangstcomité is opgewacht. Niet alleen het Noro virus heerst maar ook één of ander longvirus.

Er zijn naast het personeel ook heel veel bewoners ziek. Vooral ouderen en zwakkeren zijn erg kwetsbaar. Het personeel moet een schort dragen en krijgt een mondkapje op om verdere verspreiding te voorkomen. Het wordt mij zelfs verboden om deze week nog op mijn werk te verschijnen. Ik voel me hondsberoerd en duik mijn bed weer in.

Vrijdag, 24-02-2012
De telefoon gaat. Het is de bedrijfsarts. Ik zie dat je weer volledig ziek bent, wat scheelt eraan? Ik vertel haar waarom ik thuis ben en vertel er meteen bij dat mij verboden is om deze week op mijn werkplek te verschijnen. Ja, dat is goed hoor maar daar bel ik niet voor. Ik heb een vraag van de afdeling PSA ontvangen. Zij willen in verband met je herstelmeldingen graag van mij weten hoe duurzaam het herstel is. Oké, dat wil ik zelf ook wel weten. Hoezo? is meteen de wedervraag. Nou, ik zou het heel fijn vinden als iemand mij kan vertellen of en zo ja wanneer ik weer geopereerd moet worden of ziek word.

Ik bel je even omdat ik ze wil antwoorden dat er een kans is dat je weer opnieuw uit zult vallen maar dat dat niet met zekerheid te voorspellen is. Ben je het daar mee eens, ik zal er ook een kopie van naar jou sturen. Ja hoor, stuur maar op. Dus toch nog een reactie van de overkant. Ik moet dit telefoontje even laten bezinken.

Zondag, 26-02-2012
Het telefoontje van vrijdag blijft door mijn hoofd spoken en het lontje is behoorlijk kort. Moet ik me dus weer druk gaan maken over mijn positie in dit bedrijf. Het hele scenario maalt weer door mijn hoofd. Iedere associatie met mijn werk roept misselijkmakende weerzin op en het liefst kom ik er nooit meer. Helaas heb ik die keus niet. Volgens de nieuwe wetgeving zit de WIA er niet in voor mij, daar mankeer ik te weinig voor. Ook de financiële middelen om zelf ontslag te nemen heb ik niet. Het enige wat mij rest is dus zolang mogelijk stand proberen te houden.

Toen ik op 26 juni 2011 de eerste keer op consult kwam bij deze nieuwe bedrijfsarts heb ik haar al gezegd dat dit zou gebeuren. Toen sprak ze mij tegen en zei geen enkele reden te kunnen bedenken waarom ik niet 100% hersteld gemeld zal worden. Bij mijn 2e consult op 12 juli 2011 hebben wij deze conversatie herhaald. We zijn uitgebreid ingegaan op alle voor en nadelen die er voor de werkgever zijn wanneer ik voor een klein deel ziek zou blijven staan. Ook nu weer wuift ze mijn twijfel weg. Daar is echt geen reden toe zegt ze en ik kan me rustig gaan toeleggen op 100% herstel.

Nou, dat heb ik dus gedaan. Ik heb alles op alles gezet om weer met een instelling zo positief als mogelijk is mijn werk op te bouwen. Het valt niet mee maar met wat hulp is het te realiseren. Mijn collega’s op de gang zijn stuk voor stuk heel aardig en behulpzaam en steunen mij vaak zonder dat ze het zelf beseffen door hun glimlach of schouderklopje.

Dinsdag, 28-02-2012
Ik ben weer opgeknapt en ga weer werken. Ik meld me voor 24 uur in de week beter. Een weekje later doe ik er weer 4 uur bij. Op 6 maart meld ik me voor 28 uur beter. Het werken valt me best wel zwaar. Van dinsdag tot vrijdag werk ik nu 7 uur per dag. Dat is veel, maar wat er ook gebeurd ik wil voor het einde van de maand volledig hersteld zijn en op 34 uur werken zitten. Er is zo ondertussen een machtsstrijd aan de gang tussen mijn werkgever en mij. De werkgever wil mij ziek houden en ik vecht voor herstel.

Vrijdag, 09-03-2012
Gelukkig, het is weer weekend. Even bijkomen, dat heb ik hard nodig. Het is heel erg zwaar om weer zoveel uur te werken. De wet en regelgeving verplicht mij echter om koste wat het kost aan het werk te blijven.

Als ik voor een deel ziek blijf staan en dan weer opnieuw ziek word dan mag mijn werkgever mij 2 jaar na de eerste ziektedag ontslaan. Misschien dat ik dan na enige tijd voor een klein percentage in de WIA (vroeger WAO) kan komen bijvoorbeeld van 0 tot 35%. Bij dit percentage ontvang je geen uitkering van het UWV.

Voor dit deel kan ik dan na herstel een WW uitkering aanvragen want bij mijn huidige werkgever kom ik er vast niet meer in. Er is flink gekort op de uitkeringen. Met mijn arbeidsverleden heb ik recht op de maximale periode van ongeveer 3 jaar WW uitkering. Daarna wordt het gezamenlijke inkomen aangevuld tot niet meer dan het bijstandsniveau. Dat zou weer als gevolg hebben dat mijn volledige inkomen wegvalt en we daardoor ons huis niet meer kunnen betalen en in de financiële problemen komen.

Ik heb tot nu toe mijn hele leven gewerkt en premie betaald. Helaas zijn de sociale voorzieningen al door anderen opgeslokt en kan ik er zelf geen gebruik meer van maken. Een slechte zaak vind ik zelf. Op dit moment kan ik mijn werkuren echt niet meer opvoeren. Zolang ik op het werk ben gaat het wel maar als ik eenmaal thuis ben dan ben ik bijna comateus. Ik blijf nog even op 28 uur zitten.

Ik denk dat ik tegen een burn-out aanzit. Het gebeurt steeds vaker dat ik kapot thuis kom. Ik kan er geen tegenwerking meer bij hebben en heb mijn handen vol aan mijn herstel. Zolang ik op mijn werk ben gaat het wel maar als ik thuis kom merk ik pas hoe moe ik ben. Ik kan niets meer hebben en moet regelmatig huilen van vermoeidheid. Iedereen zegt ook maar dat ik er zo goed uitzie. Ja, wat een weer. Ik heb door het vasthouden van vocht door de medicijnen een behoorlijk gevuld hoofd. Mijn hoge bloeddruk voegt daar nog een paar gezonde rode wangen aan toe. Ik had beter mijn been kunnen breken. (in alle opzichten, lol)

Er zijn enkele mensen die weten dat ik mijzelf moet zien te vermaken en geen werk aangeleverd krijg. Niet van leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK maar ook niet van leidinggevende nummer 7, hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten. Als iemand vraagt wat ik nu zoal doe op een dag zeg ik dat ik diverse afdelingen ondersteun met mijn administratieve diensten en dat het mij niet uitmaakt wat ik moet doen. Het wordt tenslotte iedere dag weer opnieuw 5 uur zeg ik dan stoer. Ik moet doorgaan alsof er niets aan de hand is en aan niemand iets laten merken maar “mijn harde schijf is helemaal vol”.

Mijn werkgever mag dan aangeven dat ik vaak ziek ben maar ze vergeten erbij te zeggen dat ik in de bedoelde periodes wel zoveel mogelijk gewerkt heb. Meermalen zelfs tot 100% herstel. Ik zal God op mijn blote knieën danken als ik niet meer naar mijn werk hoef. Ik ben er helemaal klaar mee en heb wel genoeg gezien om überhaupt nog te willen werken. Mijn werkgever wil graag van mij af. Nou dat is geheel wederzijds! Wat mij betreft mogen ze me voor een flink bedrag uitkopen maar ik ben bang dat ik daar net niet belangrijk genoeg voor ben.

Dinsdag, 06-03-2012
Ik doe maar net alsof ik gek ben en doe er weer 4 uur bij. Ik zit nu op 28 uur werken per week. Met verschillende mensen bespreek ik het gedrag van mijn werkgever en we komen allemaal tot dezelfde conclusie. Niemand durft zijn mond open te trekken omdat men stuk voor stuk bang is voor de gevolgen. Zo gaat het nu altijd! Er schijnt een ware angstcultuur te heersen in Purmerend. Men spreekt nu al over het vertrek van de algemeen directeur en hoopt dat het daarna beter zal gaan. Dit vertrek is over ongeveer 2 jaar.

Ik maak duidelijk dat ik niet kan begrijpen dat mensen hun werk blijven doen terwijl ze weten dat er dingen gebeuren die niet juist zijn. Dan kun je jezelf toch nooit meer recht in de ogen kijken? Of is het zo dat de mensen daar echt niet beter weten en alles geloven en doen wat ze voorgeschoteld krijgen?
In dat geval wordt het tijd dat men eens ernstig gaat twijfelen aan de kwaliteiten van het bedoelde personeel in de ondersteunende diensten. Ook komen we tot de conclusie dat het voor mij het beste is dat ik ten opzichte van mijn werkgever een afwachtende houding aanneem en lekker mijn eigen ding ga doen op de locatie in Alkmaar. Zolang ze in Purmerend maar niet geconfronteerd worden met mijn persoontje is er ook geen probleem en hoeft niemand een beslissing te nemen.

Er komen voorbeelden voorbij van mensen die tegen het beleid ingingen en die nu hun baan kwijt zijn. Ook van iemand die in een bepaalde projectgroep zat en niet meeging met de genomen besluiten is botweg uit deze groep gezet.

Donderdag, 8 maart
Ik heb nog een leuk verhaal van iets wat ik gelezen heb eerder deze week. In de digitale gids van mijn werk wordt 1x per maand geschreven welke nieuwe procedures, werkbeschrijvingen of formulieren er zijn en waarom. Iets wat natuurlijk meteen mijn interesse wekt. Als ik de nieuwe artikelen doorblader lees ik de procedure wanneer men in aanmerking kan komen voor een beeldschermbril en hoe men de kosten van een beeldschermbril kan declareren.

Laat ik nu in november 2011 een speciale beeldschermbril gekocht hebben en voldoen aan de voorwaarden. Volgens artikel 5.11 van het Arbo besluit en artikel 44 van de Arbowet is de werkgever verplicht de kosten van deze bril te dragen. Nou, het moet me vast wel lukken om de afdeling PSA weer eens op stang te jagen. Ik download het daarvoor bestemde declaratieformulier en vul het in. De rekening en het betalingsbewijs voeg ik erbij. Mijn case manager ondertekent het alvast.

Daarna stuur ik het formulier naar mijn vermeende leidinggevende nummer 7, hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten. Voor de zekerheid mail ik nog even. Ter verificatie dat het echt om een beeldschermbril gaat laat ik de nota van mijn gewone bril aan mijn case manager zien zodat ze kan bevestigen dat het echt een beeldschermbril is. Ik heb namelijk eerst een gewone bril gekocht en 2 weken later de beeldschermbril. De vergoeding is maximaal € 172,00. Ze zullen vast wel iets verzinnen om het niet te hoeven uitbetalen. Wordt vervolgt.

Mijn vermeende leidinggevende nummer 7, tevens hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten heeft tegen mijn casemanager gezegd dat de afdeling PSA twijfelt aan de duurzaamheid van mijn herstel. Daar gaan we weer! Bestaat er überhaupt iemand die kan stellen duurzaam arbeidsgeschikt te zijn? Het is waar, ik heb enkele ziekteperiodes meegemaakt en de kans bestaat dat ik ergens in de toekomst opnieuw geopereerd moeten worden maar dit is niet met zekerheid te stellen.

En stel dat ik wel weer geopereerd moet worden, wanneer dan? Binnen 14 dagen, binnen een jaar of over 10 jaar? Wie het weet mag het zeggen want ikzelf en ook mijn specialist kunnen dit niet voorspellen. Als de afdeling PSA en mijn leidinggevende nr. 6, tevens directeur AOK dit zonder enige medische kennis en inhoudelijke informatie wel kunnen, vind ik dat heel knap.

Donderdag, 15-03-2012
Er is alweer een week om en mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten heeft nog niet gereageerd op mijn verzoek voor de vergoeding van de beeldschermbril. Dan ontvang ik halverwege de middag toch een reactie van haar. Het is de eerste keer sinds mijn ziekmelding dat ik iets van haar hoor. Jawel hoor, deze email loopt dan ook weer over van belangstelling. Hieronder haar antwoord, en voor alle duidelijkheid, dit is de complete email:

>>>  15-3-2012 15:31 >>>
Is ondertekend en verstuurd.
groeten.

Woensdag, 21-03-2012
Na de koffie en het wegwerken van wat lopende zaken ga ik eens kijken wat er in mijn mail box zit. Wat verrassend, alweer een email van mijn vermeende leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit. Het is een uitnodiging voor een gesprek op a.s. maandag 25 maart in de kamer van leidinggevende nummer 6, tevens directeur A.O.K. In dit gesprek wil men de duurzaamheid van mijn herstel bespreken.

Er wordt grof geschut ingezet. Bij dit gesprek zullen de volgende personen aanwezig zijn: Leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK, leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit, een HRM adviseur die ik niet ken en mijn persoontje.

Gaan ze mij nu intimideren? Het is een bewezen feit dat mensen altijd zekerder en sterker zijn als zij een gesprek op hun eigen vertrouwde plek hebben. Een gesprek op de kamer van de directeur is dus hun 1e winst. Het uitnodigen van meerdere “belangrijke” mensen is hun 2e winst. Wie zal ik eens meenemen?

Waarom nodigen zij mij nu precies uit op mijn vrijde dag (ik ben de laatste 15 jaar altijd vrij op maandag) en waarom op zo’n korte termijn? De bedrijfsarts is er altijd op dinsdag dus daar kan ik niet mee overleggen. Zou dat toeval zijn? Ik krijg niet lang de tijd om na te denken. Een minuutje na het openen van mijn email (de tijd van het lezen van de email kan de afzender zien) belt mijn vermeende leidinggevende nummer 7 tevens hoofd afdeling kwaliteit mij.

Zij: Ik heb je een email gestuurd heb je deze ontvangen?
Ik: Ja hoor.
Zij: Naar aanleiding van de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts willen we graag met je praten over de duurzaamheid van je herstel. stotter, stotter.
Ik: Okè.
Zij: Ja, want de bedrijfsarts heeft de afdeling HRM over de duurzaamheid van je herstel geïnformeerd. Zij hebben dit weer aan mij doorgegeven met de vraag over hoe nu verder. Eh, en ik weet nog van de vorige keer dat er wat problemen waren over je herstel. En eh ik weet ook niet zo goed hoe het allemaal gaat. Daarom heb ik aan leidinggevende nummer 6, tevens directeur ATP & HRM advies gevraagd. Nu gaat alles via de mail maar we willen het graag in een gesprek toelichten, stotter, stotter. (ja, ik zou ook stotteren als ik zo’n verhaal moest ophangen. Ik en de oplettende lezer, weet dat het anders is gegaan maar ik geef geen reactie.)

Ik: Oh, alleen kan ik maandag niet.
Zij: Kan je niet?
Ik: Nee, maandag is mijn vrije dag en dan heb ik andere bezigheden.
Zij: Oh ik wist niet dat je op maandag altijd vrij bent.
Ik: Ja dat ben ik al jaren
Zij: Ja, eh, eh dan moet ik maar aan de secretaresse van dhr. .. vragen of zij een andere afspraak kan plannen.
Ik: Ja.
Zij: Nou, ik zal kijken of het lukt en dan hoor je het nog wel.
Ik: Okè.
Zij: Doeg.
Ik: Doeg.

Na dit gesprek zit ik te trillen als een rietje en moet moeite doen om niet in tranen uit te barsten. Dat gaat weer een hele strijd worden maar eigenlijk wist ik dat al. Eerst Leo bellen. Potverdorie hij is er niet. Ik ga een bakkie koffie halen en probeer het nog een keer. Weer wordt er niet opgenomen. Dan bel ik zijn mobiel maar hij loopt in de bouwmarkt. Ik zeg dat ik later terug bel. In de tussentijd schrijf ik een verslagje over het gesprek. Ik merk dat het helpt en tegen de tijd dat alles op papier staat ben ik weer rustig.

Ik heb contact met mijn case manager en er volgt een mailwisseling met goede adviezen. Omdat zij niet mijn officiële leidinggevende is zal zij niet bij het gesprek aanwezig zijn. Later bedenk ik me dat zij in haar functie als case manager juist wel bij deze afspraak hoort te zijn. Van werken komt niet veel meer. Ik moet vanmiddag even met mijn moeder naar een afspraak en daarna ga ik naar huis.

Ik heb nog niet eens mijn jas uit als de telefoon al gaat. Het is mijn case manager. Zij is inmiddels op de hoogte van de afspraak. Mijn vermeende leidinggevende nummer 7, tevens hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten heeft haar gebeld omdat ze mij niet kan bereiken. Ze wil mij niet thuis bellen. De afspraak is verzet naar morgenmiddag, of ik dan kan. Ja hoor, doe maar.
We praten nog wat na over een aantal zaken. Zij heeft inmiddels gehoord dat het niet op prijs wordt gesteld als ik iemand meeneem naar het gesprek. Om de boel niet meteen op scherp te zetten adviseert ze mij om zonder Leo het gesprek in te gaan. Als collega en case manager wil zij wel met mij mee en van dat aanbod maak ik dankbaar gebruik.

Enfin, het houdt de gemoederen weer aardig bezig en Leo en ik praten er lang over. Ik denk dat ze mij morgen wat onder druk willen zetten om mij zover te krijgen dat ik gedeeltelijk ziek blijf staan. Of misschien zullen ze mij wel proberen te chanteren en dat ze mij alleen hersteld melden als ik naar Purmerend wil om te werken. Spannend! De afspraak is om 14.30 uur.

Vanavond blader ik eens door mijn digitale archief. Er staat mij iets bij over een rechtszaak voorafgegaan door een aantal Kamervragen. Joepie, binnen 10 seconden gevonden. Ik heb verschillende actuele rechtspraken in mijn archief zitten. Meer interessant zijn de Kamervragen die gesteld zijn in de 2e kamer. De antwoorden van minister Kamp (de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid) over het arbeidsongeschikt melden voor enkele procenten, spreken voor zich.

ah-tk-20102011-3578
ISSN 0921 – 7398
’s-Gravenhage 2011Tweede Kamer der Staten-Generaal 2
Vergaderjaar 2010–2011 Aanhangsel van de Handelingen vragen gesteld door de leden der Kamer, met de daarop door de regering gegeven antwoorden
3578

Vragen van het lid Omtzigt (CDA) aan de staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid over arbeidsongeschikt melden voor enkele procenten (ingezonden 15 augustus 2011). Antwoord van minister Kamp (Sociale Zaken en Werkgelegenheid) (ontvangen 8 september 2011).

Vraag 1
Heeft u kennisgenomen van de uitspraak van de rechtbank Zwolle-Lelystad van 22 juli 2011, waarin de rechtbank bepaald heeft dat een werknemer volledig hersteld verklaard dient te worden bij werkhervatting en niet voor één of enkele procenten ziek gemeld kan worden om zo de Wet Werk en Inkomen naar Arbeidsvermogen (WIA) termijnen door te laten lopen (in het laatste geval loopt de wachttijd voor de WIA door)?
Antwoord:
Ja.

Vraag 2
Deelt u de mening dat een werknemer die zijn werk volledig hervat heeft en niet voor één of enkele procenten ziek gemeld mag worden en zeker niet voor maanden? Zo nee, waarom niet?
Antwoord:
Ik deel uw mening in die zin dat een werknemer die na een ziekteperiode de bedongen arbeid volledig heeft hervat, niet administratief voor één of meer procenten arbeidsongeschikt kan worden gelaten. De op schrift gestelde situatie is dan immers niet in overeenstemming met de werkelijke situatie.

Vraag 3
Hoeveel werknemers en (semi-)ambtenaren zijn op dit moment «voor 1 of enkele procenten» (maximaal 5 procent) arbeidsongeschikt gemeld bij de arbodiensten?
Antwoord:
Er wordt geen landelijke registratie bijgehouden over het ziekteverzuim. Wel vindt door het CBS en TNO jaarlijks een onderzoek plaats naar de arbeidsomstandigheden van werknemers in Nederland. In deze Nationale enquête arbeidsomstandigheden (NEA) wordt aan werknemers wel gevraagd of, en zo ja, hoe vaak zij in het afgelopen jaar hebben verzuimd en om hoeveel werkdagen het naar schatting ging, maar niet de mate waarin men per dag heeft verzuimd. De dagen waarop men gedeeltelijk heeft verzuimd vanwege ziekte, tellen volledig mee als verzuimdagen.

Vraag 4
Op welke wijze zult u er zorg voor dragen dat de praktijk dat werknemers die hun eigen werk volledig hervat hebben, niet ziek gemeld blijven?
Antwoord:
In de casus waarover de rechtbank Zwolle-Lelystad een beslissing nam, bestond er tussen de werkgever en werknemer verschil van mening over de vraag of, en zo ja, vanaf welke dag de werknemer de bedongen arbeid weer volledig kon verrichten en of dat herstel een duurzaam karakter had. Omdat de arboarts dat laatste betwijfelde stelde hij aan de werkgever voor om de werknemer voor 1 of enkele procenten arbeidsongeschikt te laten om zo te onderzoeken of de werknemer inderdaad probleemloos zijn werk kan verrichten. Dat laatste werd door de werkgever aldus uitgelegd dat de arboarts feitelijk aangaf dat de werknemer nog niet (volledig) arbeidsgeschikt was. De werknemer was het daar niet mee eens. Er was dus sprake van een inhoudelijk verschil van mening tussen werkgever en werknemer. Dat valt met regelgeving niet te voorkomen. Wel is nodig dat meningsverschillen kunnen worden beslecht door een onafhankelijke en onpartijdige instantie. In dit geval bestaat daarvoor een speciale, laagdrempelige voorziening doordat het UWV om een second-opinion kan worden verzocht (zie ook antwoord 7).

Vraag 5
Kunt u per sector (wellicht op basis van informatie van de arbodiensten) in Nederland aangeven welk percentage werknemers voor een percentage van 1% tot 10% is ziek gemeld bij het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekering (UWV)?
Antwoord:
De werkgever dient een werknemer uiterlijk na 42 weken ziek te melden bij het UWV. De Ziektewet (ZW) kent, evenals het Burgerlijk Wetboek (BW), niet het onderscheid tussen gedeeltelijke en volledige arbeidsongeschiktheid. Een werknemer is wel of niet arbeidsongeschikt. Als een werknemer zijn arbeid niet volledig kan verrichten, dan wordt hij voor de ZW en het BW als arbeidsongeschikt aangemerkt. Een werkgever behoeft daarom aan het UWV enkel te melden dat een werknemer arbeidsongeschikt is, en dus niet of er sprake is van gedeeltelijke of volledige arbeidsongeschiktheid. Er bestaan dan ook geen cijfers over het aantal werknemers dat gedeeltelijk arbeidsongeschikt is gemeld bij het UWV.

Vraag 6
Neemt u in overweging om werkgevers te verplichten om hun werknemers ten minste één maal per drie maanden schriftelijk te informeren over hun door de arbo-arts vastgestelde (mate van) geschiktheid voor eigen werk? Zo nee, neemt u dan in overweging te bevorderen dat werknemers beter en vaker schriftelijk geïnformeerd worden over hun (al dan niet volledige) geschiktheid voor eigen werk? Zo ja, op welke wijze?
Antwoord:
Op grond van de Regeling procesgang eerste en tweede ziektejaar dient de werkgever in overleg met de werknemer een plan van aanpak op te stellen. In dit plan van aanpak dient onder meer te worden opgenomen welke activiteiten door de werkgever en werknemer zullen worden ondernomen gericht op inschakeling in de arbeid, de daarmee te bereiken doelstellingen en de termijnen waarbinnen die doelstellingen naar verwachting worden bereikt. Dit plan van aanpak dient periodiek te worden geëvalueerd. De werkgever dient dit plan van aanpak op schrift te stellen en onverwijld een afschrift aan de werknemer te geven. Naar mijn mening wordt de werknemer zodoende voldoende geïnformeerd over de wijze waarop zijn terugkeer in het arbeidsproces wordt bevorderd, meer in het bijzonder of, en zo ja, wanneer de werknemer naar verwachting weer de bedongen arbeid volledig kan verrichten.

Vraag 7
Is er een wijziging van wet- en/of regelgeving gewenst naar aanleiding van het vonnis van de rechtbank Zwolle-Lelystad van 22 juli jongstleden?
Antwoord:
Naar mijn mening vormt de betreffende casus geen aanleiding om de bestaande wet- en regelgeving aan te passen. Zoals gezegd was in die casus sprake van een verschil van mening tussen werkgever en werknemer over de vraag of, en zo ja, vanaf welke dag de werknemer de bedongen arbeid weer volledig kon verrichten en of dat herstel een duurzaam karakter had. Voor dit soort meningsverschillen is de mogelijkheid van een second-opinion bij het UWV gecreëerd. Uit de casus blijkt dat de werknemer van die voorziening gebruik heeft gemaakt. De second-opinion leidt er in veel gevallen toe dat de werknemer het verschil van mening niet aan de rechter behoeft voor te leggen, omdat de werkgever het deskundigenoordeel van het UWV volgt. Dat de werkgever dat in deze casus niet heeft gedaan, is geen reden om het huidige systeem van rechtsbescherming te wijzigen.

 

De laatste keer?

okt1

Ik ben nog niet eens volledig hersteld als de pijn in mijn keel en oor weer begint toe te nemen. De nieuwe plekken worden groter voor mijn gevoel.

Mijn specialist wil er meer van weten. We maken een afspraak voor weer een onderzoek onder narcose. Tijdens dit onderzoek zal hij verschillende biopten nemen. Op die manier wil hij kijken of we het gebied met onrustige cellen kunnen afbakenen en daardoor beter kunnen behandelen. Hij zal het onderzoek zelf doen. We reserveren de o.k. langer zodat er ook genoeg tijd is voor laserresectie.

Noodgedwongen moet ik mij dus weer ziek melden op maandag 17 oktober. Dit is de dag van de operatie.

Dinsdag 1-11-2011
Vanmorgen staat er een afspraak met de bedrijfsarts op de agenda. De eerste na de behandeling van 17 oktober. Leuk om er even tussenuit te zijn met dat mooie weer.

Aansluitend ga ik meteen de griepprik halen. Eigenlijk kan het personeel de prik pas vanmiddag halen maar mijn leidinggevende heeft geregeld dat ik deze prik nu alvast kan halen. Echt super. Als ik het kantoor van de doktersassistenten binnenloop zie ik dat ik verwacht word, de spuit ligt al klaar. Ik krijg ook altijd een uitnodiging via de huisarts maar als het hier ook kan is dat net zo makkelijk. Bij de huisarts staat altijd zo’n lange rij.

Voordat we naar huis gaan wil ik nog even een paar collega’s gedag zeggen. Ik vind het ook raar om ze zomaar voorbij te lopen als ik toch op de gang ben. De bedrijfsarts en de doktersassistenten hebben hun kantoor in dezelfde gang als waar ik zit. Eigenlijk heb ik al teveel gepraat maar even zwaaien kan altijd. Ik kan mijn tranen niet in bedwang houden. Als we weer thuis zijn heb ik het helemaal gehad. Ik had me erop verheugd om er even tussenuit te zijn en wat bij te kletsen maar dat valt vies tegen. Ik ben hartstikke moe en heel emotioneel.

Donderdag 17 november
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager komt vanmiddag op de thee. We zitten best gezellig en ik vertel haar hoe ik me voel en hoe het met me gaat en natuurlijk komt het gesprek ook op het werk.

Ik ben nu 5 weken thuis en net als de voorgaande keren word ik ook nu weer door mijn werkgever doodgezwegen. Van zowel mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit als van haar en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK heb ik nog niets gehoord. Voor de behandeling niet en na de behandeling ook niet, dit terwijl mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager hen telkens volledig op de hoogte houdt.

Eigenlijk zijn nummer 6 en 7 alleen mijn leidinggevenden als het hen uitkomt. Toen ik tijdens mijn vorige ziekteperiode weer aan het werk wilde heeft nummer 6, tevens directeur AOK bevestigd dat ik niet hersteld gemeld mocht worden. Toen heb ik hem op mijn verzoek wel gesproken. Tijdens dat gesprek schertste hij de werkzaamheden die hij voor mij in petto had maar daar is het ook bij gebleven. Van leidinggevende nummer 7, hoofd afdeling kwaliteit heb ik één keer een email ontvangen waarin stond dat ze mijn vakantie in 2011 goedkeurde. Ook bij haar is het daarbij gebleven.

Ad interim leidinggevende nummer 5, tevens casemanager is naar mij toe heel duidelijk. Ik ben je casemanager in verband met je ziekte maar ik heb geen bevoegdheden als je leidinggevende, daar moet je voor bij nummer 6 en 7 zijn. Ze vertelt dat leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK wel met regelmaat vragen hoe het met mij gaat. Ik geloof haar niet maar begrijp wel dat ze tegen mij natuurlijk een positieve houding moet laten zien.

Mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager wil nummer 6 en 7 wel op hun gedrag aanspreken. Ik vraag haar dit niet te doen. Stel je voor dat ze me bellen. Ik ben bang dat ik me dan niet in kan houden en dat ze de wind van voren krijgen. Ik vertel haar dat ik soms droom van mijn werk. Volgens haar is mijn naam bij de kantoor- indeling van de tekening gehaald. Dat zou betekenen dat ik niet naar Purmerend hoef als ik weer beter ben.

Tijdens de onderhandelingen in 2007 over mijn positie als salarisadministrateur was het werken in Alkmaar één van de voorwaarden waarvoor ik mijn functie op wilde geven. Tot nu toe heb ik stand gehouden en werk nog steeds in Alkmaar maar wat de toekomst brengt?

Ook vraag ik mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager of ik met de feestdagen naar Tsjechië mag om zoon Stefan te bezoeken. Ze heeft er geen bezwaar tegen en vraagt mij om de datum door te geven zodra ik die weet. Het is nog niet zeker of we gaan want Leo wil alleen die kant op als ik knap kan eten.

Dinsdag 22-11-2011
Vandaag heb ik een belafspraak met de bedrijfsarts. Ze belt keurig op de afgesproken tijd en vraagt hoe het gaat en waarom ik nog niet aan het werk ben. De operatie is nu 5 weken terug. Ik vertel haar dat ik er nog niet aan toe ben om te gaan werken. Ik heb nog steeds dagelijks pijn, gebruik nog veel medicijnen en voel me de ene dag beter dan de andere. Ik vertel dat ik van de morfinespray en morfinepleisters af ben en dat ik alleen nog 4x per dag de paracetamol 1000 mg gebruik, aangevuld met Tramadol.

Wat doe je zoal de hele dag? Nou, eh niet zoveel eigenlijk, de dagen zijn zomaar om. Gisteren heb ik bijna de hele dag op bed gelegen omdat ik me niet zo goed voelde. Oh, dat moet je zeker niet doen hoor, dat is niet goed. Het is echt beter voor als je weer gaat beginnen met werken. De vorige keer ging dat ook goed dus waarom zou je dat nu niet kunnen? Ik vertel dat ik niet halfbakken aan het werk ga. Als ik ga werken dan wil ik er ook zijn en mijn werk doen en niet dat ik bang hoef te zijn dat ik om niets in huilen uitbarst.

Ach, een paar uurtjes werken kan je best wel. Weer zeg ik dat ik daar echt nog niet aan toe ben. Wanneer ben je dat dan wel? Over 2 weken? Laten we dan afspreken dat je over 2 weken weer gaat beginnen. Ik zeg dat ik dat niet kan beloven omdat ik niet weet hoe ik me over 2 weken voel. Dan roep ik je over 2 weken op voor mijn spreekuur. Dat vind ik prima. Ze moet duidelijk nog punten scoren bij de baas. Het enige wat belangrijk voor haar was in dit gesprek is de vraag wanneer ik weer ga beginnen met werken. Hoe ik me daarbij voel is blijkbaar helemaal niet belangrijk.

Een tijd terug was ik bij de huisarts en vertelde dat ik nog steeds ziek thuis ben. Ik voelde me daar toch wel schuldig over. Zeker na het opdringerige gedrag van de bedrijfsarts. De huisarts vond het helemaal niet vreemd en vond zelfs dat ik al hartstikke ver ben in het genezingsproces. Je moet goed beseffen dat ik natuurlijk met een heel andere pet op zit dan een bedrijfsarts, zegt hij.

Donderdag 02-12-2011
De post! Er is weer een mailing verstuurd door de afdeling PSA. Deze brief verwijst naar de nieuwe wetgeving, verkorte ziekteverzuim procedure en de nieuwe vakantiedagenregeling per 1 januari 2012. Zonder me er in te verdiepen vallen mij direct 2 dingen op.

1. Het ziekengeld ORT wordt nog steeds niet standaard uitbetaald. Over het ziekengeld meerwerk, bereikbaarheidsdienst en andere structurele vergoedingen wordt zelfs niet eens gepraat. De leidinggevende en de afdeling PSA zullen beslissen of je hier wel of geen recht op hebt. Bullshit natuurlijk. In het Burgerlijk Wetboek artikel 629 lid 1+9 en in de CAO VVT hoofdstuk 8, artikel 8.1, 2 sub a+b staat uitgelegd hoe dit ziekengeld berekend moet worden.

2. Over de mensen met een min/max contract wordt in het verkorte ziekteverlofprotocol niet eens gesproken maar ook die mensen hebben hun rechten. Meer hierover in het CAO VVT artikel 4.2 min/max contracten, artikel 4.3 nul urencontracten, artikel 8.1.1 loondoorbetaling bij ziekte en arbeidsongeschiktheid bij min- max contract

3. Als je niet op vakantie gaat tijdens je ziekte worden de uren afgeschreven die je op zou nemen als je niet ziek zou zijn. Wat een onzin!!! Tijdens ziekte wordt in geval van vakantie het volledige aantal uren afgeschreven die nodig zijn voor je vakantie. Uiteraard mag dit alleen als je daadwerkelijk vakantie hebt genoten. Dit is nieuw ten opzichte van voorgaande jaren en is gewijzigd en vastgelegd in het CAO per 01-01-2012.

Vrijdag moet ik weer op controle in het AVL ziekenhuis. Ik heb alweer een tijd behoorlijk last van mijn tong en keel maar ik denk niet dat mijn arts zo snel alweer wil opereren. Ik verwacht dat hij zo lang mogelijk wil wachten. Volgens de bedrijfsarts is dit geen reden om langer thuis te blijven en kan ik makkelijk weer voor een paar uur per dag aan het werk. Volgende week moet ik er weer heen. Bij het vorige bezoek heb ik om toestemming gevraagd om naar Stefan te gaan. Het was goed maar als je dat kan dan kan je ook wel te werk zei ze.

Dinsdag 13-12-2011
Vandaag moet ik weer op consult bij de bedrijfsarts. Ik vertel haar eerlijk over mijn laatste bezoek aan het AVL. Dit keer is ze wel begripvol en heel geïnteresseerd. Al snel komt de aap uit de mouw. Terwijl ze tot nu toe nog heel stellig was en mijn mening deelde dat mijn doel 100% herstel is reageert ze nu heel anders. Volledig herstel zit er misschien niet meer in zegt ze. Als ik wel weer 100% hersteld gemeld wil worden dan is het misschien raadzaam om te kijken hoe de UWV arts hier tegenover staat. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat je telkens ziek bent en dat de werkgever de financiële last moet dragen.

Deze boodschap moet ik even op me in laten werken. Leo is met me mee en we gaan langs mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager. Als ik vertel wat de bedrijfsarts gezegd heeft over mijn terugkeer en volledig herstel is zij net zo verbaasd als ik. Ze was toch heel duidelijk over de mogelijkheid om 100% te herstellen. Vanwaar deze ommekeer?

Daar gaat ie weer

mrt1

Donderdag, 31-03-2011
Ik kan het zelf bijna niet geloven maar vandaag moet ik op mijn werk gaan vertellen wat er aan de hand is. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt bij binnenkomst meteen naar mij toe om te horen hoe de controle gisteren is gegaan. Ik had haar al verteld dat ik een afspraak voor een tussentijdse controle heb aangevraagd. Toch schrikt ze van mijn verhaal.

Ik begin maar meteen over de praktische kant van mijn naderende verzuim. De geplande audits die ik af zou nemen zal zij van mij overnemen, dat is fijn. De voorbereiding voor de presentatie van volgende week gaat gewoon door en ik ga ervan uit dat ik daar nog gewoon bij ben. Verder bespreken we wie er in aanmerking komt om mijn programma up to date te houden. Ik heb wel iemand in gedachten maar dat is waarschijnlijk niet haalbaar.

Nu maar afwachten hoe mijn werkgever gaat reageren. Ik verwacht toch wel zo’n 8 á 10 weken uit de roulatie te zijn. Na deze herstel periode zal ik net als de laatste keer gewoon weer aan mijn re-integratie werken met als doel 100% herstel. Hoe moet ik zonder hulp van een advocaat mijn werkgever straks weer gaan overtuigen dat ik 100% hersteld ben? Ik voorzie hier een groot probleem maar ik probeer me er niet druk om te maken door op de zaken vooruit te lopen.

Inmiddels schijn ik opgenomen te zijn in het team van kwaliteitsmedewerkers en heb ik zelfs een uitnodiging ontvangen voor een werkoverleg. Volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 val ik nu onder de leidinggevende van deze groep. Vanaf nu stap ik blijkbaar over naar mijn leidinggevende nummer 7, hoofd afdeling kwaliteit. Leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK staat daar weer boven. Snapt iedereen het nog? In ieder geval stuur ik vandaag een email naar nummer 5 en nummer 7 met daarin een verslag van mijn bezoek aan het AVL ziekenhuis. Ik kan in het e-mailprogramma zien dat mijn email gelezen is. Er staat zelfs bij hoe laat.

Dinsdag, 05-04-2011
Mijn vermeende leidinggevende nr 7, hoofd afd. kwaliteit heeft nog steeds niet gereageerd op mijn email terwijl ze deze wel gelezen heeft. Vreemd!!! Ik kan niet begrijpen dat je als leidinggevende niet direct reageert als een medewerker met zo’n heftige mededeling komt. Al was het maar één mailtje met 1 zin erin, zo van, “goh, wat rot voor je” of zoiets. Zo betrokken en kwalitatief is deze leidinggevende dus.

Donderdag, 07-04-2011
Mijn leidinggevende nummer 7 is vandaag in huis. Ik ben met de laatste voorbereidingen van mijn programma bezig als ze voor een kort praatje mijn kantoor binnen komt lopen. Dus toch nog een reactie ook al is het pas na een week. Ze is oprecht belangstellend denk ik en ik laat haar expres mijn website met foto’s van eerdere behandelingen zien. Shocking!

Vanmiddag is de presentatie over de registratie van alle til- en transfer hulpmiddelen op de locatie waar ik werk. We hebben met 3 collega’s hard naar deze presentatie toegewerkt. De procedure is herschreven en er zijn nieuwe werkbeschrijvingen gemaakt. Het programma wat ik heb ontworpen is klaar voor gebruik. De opkomst is groot en succesvol, bijna alle genodigden zijn aanwezig. Na afloop krijg ik veel positieve reacties.

Nu is het dan avond en ik barst van de pijn in mijn hoofd. Echt vreselijk. Alles bij elkaar is het allemaal wat te veel voor me. Ik wil proberen om nog een week te werken om de puntjes op de i te zetten. Hopelijk gaat het me lukken.

Vrijdag, 15-04-2011
Het lot heeft bepaald dat er een computerstoring is en dat het systeem al 2 dagen niet naar behoren werkt. Daarom heb ik op mijn werk nog weinig te zoeken. Het programma waar ik aan werk kan ik niet afronden en daarom mail ik de hele boel naar huis om het daar af te maken. Leo komt me halen en dan merk ik pas hoe moe ik ben.

De hele middag lig ik te slapen. Het is nu avond en ik voel me ook behoorlijk depri. Nu mag het en kan ik eraan toegeven want ik heb afgesproken om vanaf volgende week dinsdag de ziektewet in te gaan. Zo werkt het dus blijkbaar in mijn bovenkamer. Alles op zijn tijd.

Donderdag, 21-04-2011
Vandaag is de dag van de CO2 laserresectie 2. De operatie verloopt goed en ik kan weer beginnen met een lang en pijnlijk herstel. Door de zware medicijnen lig ik veel te slapen.

Dinsdag, 26-04-2011 en Woensdag 27-04-2011
De telefoon gaat en Leo neemt op. Iemand van het ziekteverzuim bureau belt en wil mij graag spreken om mijn verzuim te bespreken. Vreemd!!! Ik heb nog nooit gehoord dat iemand thuis telefonisch benaderd wordt om informatie. Ik weet niet beter dan dat ik alleen met de bedrijfsarts mijn bijzonderheden omtrent mijn ziekte hoef te bespreken en dat ik aan de afdeling HRM en mijn leidinggevende alleen mijn beperkingen hoef te bespreken.

Leo mailt met mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens mijn casemanager bij ziekte, om door te geven dat we inmiddels 2 x benaderd zijn door het ziekteverzuim bureau. De beller wil perse mij spreken maar Leo maakt me niet wakker. Leo krijgt bijna direct mail terug. Zij weet nergens van en is niet op de hoogte van de telefoontjes maar gaat dit meteen voor ons uitzoeken.

Het blijkt dat ik gebeld ben door een “triagist” van het ziekteverzuim bureau. Zij wist ook niet dat dit gebruikelijk is en heeft net als ik hier nog nooit van gehoord. De afdeling PSA geeft uitleg. “De triagist heeft tot taak om 1 week na de ziekmelding contact op te nemen met de zieke medewerker en navraag te doen naar oorzaak van de ziekte en dergelijke. Dit is standaard en maakt onderdeel uit van het verzuimprotocol dan wel het contract met het ziekteverzuim bureau”.

Maandag, 02-05-2011
Vandaag worden we gewoon weer voor de 3e keer gebeld door de triagist en weer lig ik op bed en weer geeft Leo hetzelfde antwoord. Ook nu geven we het weer direct door aan mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens mijn casemanager. Direct krijgen we antwoord en ze zal nogmaals vragen aan de afdeling PSA of ze willen doorgeven aan het ziekteverzuim bureau dat ze me niet meer hoeven te bellen.

Er volgt een mailwisseling tussen mijn ad interim leidinggevende nummer 5, tevens case manager, de afdeling PSA en de triagist. Het kwartje is gevallen en ik zal niet meer gebeld worden.

Donderdag, 19-05-2011
Ik ga koffie drinken bij mijn “ad interim leidinggevende ”op mijn werk. Zij staat voor 100% achter mij en bemiddelt telkens voor mij als mijn werkgever weer eens moeilijk doet.

Gisteren heeft de specialist gebeld en de biopten zijn genomen naast het behandelde gedeelte. Niet gunstig dus want daar zit nog erg onrustig slijmvlies met daarin kwaadaardige cellen. Geluk is dat het in een vroeg stadium is en op dit moment niet meteen behandeld hoeft te worden. Zodra het gaat veranderen zal ik wel weer geopereerd moeten worden. Hoewel ik dit had kunnen verwachten voel ik me toch erg gedeprimeerd. Volgende week moet ik weer op controle en dan praten we er verder over.

Ik twijfel of ik de mededeling van de specialist in mijn verhaal op mijn site zal zetten. Als ik het niet doe streef ik het doel van mijn website voorbij. Als ik het wel doe dan loop ik het risico dat mijn werkgever mijn herstel straks weer gaat tegenwerken. Dat risico moet ik maar nemen. Mijn website is te belangrijk voor lotgenoten om dit te verzwijgen.

Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 zegt dat we gewoon weer voor 100% herstel gaan omdat ik na het herstel van de operatie ook 100% kan werken. Vanuit het bedrijf is volgens haar geen enkele twijfel over mijn functioneren en iedereen is erg tevreden over mijn inzet. Ik ben inmiddels zelfs officieel toegevoegd als lid van de MIC commissie. Mijn ad interim geeft mij een kopie van een officieel getekend stuk waar dit in staat.

Grappig, ik weet van niets. We kijken elkaar aan moeten er allebei om lachen. Er is in één van de voorgaande gesprekken wel gesproken dat ik misschien wat doen kan met de MIC’s en de MIM’s. Melding Incidenten Cliënten en Melding Incidenten Medewerkers. Ik heb toen wel gezegd dat het me erg leuk lijkt om dat erbij te pakken.

Maar net als ik heeft zij ook haar bedenkingen of het bedrijf straks met mijn herstel akkoord gaat. Ze moeten wel maar toch zullen ze proberen om mij gedeeltelijk ziek te houden denk ik. Het zal ons verbazen als het anders gaat lopen. Zelf verwacht ik dat ze een externe keuring door een verzekeringsarts van het UWV gaan aanvragen om mij gedeeltelijk in de WIA te laten belanden. het ziekteverzuim bureau heeft een nieuwe naam. We hebben het nog even over de triagist die mij gebeld heeft. Zij vindt het raar dat ik gebeld ben omdat ze zo in het dossier kunnen zien wat er aan de hand is en waarom ik niet aan de telefoon kan komen. Wel goed dat ze dit terug gekoppeld heeft naar de werkgever.

Ik denk niet dat de triagist in mijn dossier kan kijken omdat het volgens mij bij wet verboden is om mijn medische gegevens aan derden te geven. Ik vraag me zelfs af of de nieuwe bedrijfsarts ook mijn dossier van de vorige bedrijfsarts heeft gekregen of dat hij dit zelf opnieuw moet aanleggen. Ik denk het laatste. Dit is de 4e bedrijfsarts bij mijn nieuwe werkgever die gaat proberen om het hier uit te houden. Dit keer is het een vrouwelijke kandidaat maar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 weet nog niet haar naam en, of ze al in functie is. Ze gaat dit voor mij uitzoeken en zal mij mailen of ik nog contact met deze bedrijfsarts moet opnemen. Ik ga over 2 weken op vakantie en hoewel ik toestemming heb om te gaan moet ik officieel ook toestemming aan de bedrijfsarts vragen.

Ik heb ondanks de pijnstilling al de hele avond hoofdpijn. Leo denkt dat het door mijn werkbezoek komt. Ik denk het ook maar toch kan ik het me moeilijk voorstellen. Het was een ontspannend bezoekje waar ik van te voren ook niet tegenop zag of zo. Aan de andere kant draaien de raderen weer overuren.

Donderdag, 23-06-2011
Ik loop nog steeds in de ziektewet. Met schriftelijke toestemming van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 tevens beleidsmedewerker / case manager plus de toelichting van de afdeling PSA maakt, dat ik met een gerust hart weg ga. Ik ben nog niet bij de nieuwe bedrijfsarts geweest. Het is nummer 5 in de rij. Ik weet nog niet haar naam. Misschien ten overvloede maar ik stuur ook een berichtje naar de triagist van 365 dat ik t/m 25 juni niet oproepbaar ben in verband met mijn vakantie. Ik krijg keurig een bevestiging terug.

Als ik tijdens mijn vakantie mijn zoon spreek zegt hij dat er een brief van 365 is. Ik vraag hem deze te openen en hij zegt: Goh mam, je had afgelopen dinsdag op controle bij de bedrijfsarts moeten komen. Ik geloof mijn oren niet. Kunnen ze daar niet lezen soms? Het heeft meteen zijn weerslag op mijn humeur. Wat gaan ze nu weer doen? Uiteindelijk geef ik ze maar het voordeel van de twijfel en ga er vanuit dat dit (ja, alweer ja) een foutje is.

 

Donderdagavond komen we thuis maar als vrijdag de post komt ben ik niet blij. Er is weer post van 365; de periodieke evaluatie naar aanleiding van het spreekuur van afgelopen dinsdag. “Niet verschenen zonder afzegging” staat er. Een kopie is naar de werkgever gestuurd. Ik ben woest want ik zie mijn werkgever ertoe in staat om per direct mijn loon te stoppen. Leo gaat voor mij bellen met 365 en maakt een nieuwe afspraak voor aanstaande dinsdag 28 juni. De assistente zegt dat mijn werkgever mijn vakantie aan hen had moeten doorgeven en dat is niet gebeurd. Foutje zeker! We laten het maar zo en gaan verder geen discussie aan.

Dinsdag, 28-06-2011
Vandaag is dus de eerste kennismaking met de nieuwe vrouwelijke bedrijfsarts. Leo gaat weer met mij mee. Ik vraag of ze er bezwaar tegen heeft als Leo mee naar binnen gaat en dat vindt ze prima. Ik word weer geacht mijn verhaal te doen dus vooruit dan maar weer.

Het is een vriendelijk ogende jonge ambitieuze vrouw die nog denkt dat ze de wijsheid in pacht heeft. De operatie is 11 weken terug dus wordt het wel eens tijd om weer aan het werk te gaan zegt ze mij. Zou ik niet duidelijk genoeg verteld hebben wat er in het verleden gedaan is, wat ik heb en hoelang ik hier al mee bezig ben? Is het wel duidelijk dat de recente biopten niet goed zijn en dat ik nog steeds pijn heb? Begrijpt ze überhaupt wel hoe ik me voel?

Ik confronteer haar met haar uitspraken en vraag of ze eigenlijk wel enig idee heeft waarom ik thuis ben en dat ze de situatie behoorlijk onderschat. Ze zegt dat ze de situatie niet onderschat maar dat ik niet zomaar thuis kan blijven. Als je het psychisch moeilijk hebt dan is het verstandig om psychologische hulp te zoeken. Nou dat lijkt me wat overdreven en niet nodig op dit moment. Ieder normaal denkend mens zou tijd nodig hebben om dit alles te verwerken. Vervolgens krijg ik de vraag waarom ik dat vind en dat ik dan vast wel hulp in het AVL kan krijgen. Dat de biopten niet goed zijn doen blijkbaar niet ter zake. Er zullen steeds onderzoeken zijn waarna je op de uitslag moet wachten. Dat is geen reden om maar niet te werken. Ze is duidelijk niet van plan om toe te geven dus ik geef het op. Ik heb echt geen zin in een ja/nee spelletje.

Oké, zeg maar hoeveel uur ik aan de gang moet. Dan zal ik me hersteld melden. Ik ga hier verder geen discussie met u over voeren. Tja, dat was nu ook weer niet de bedoeling en dus bindt ze in. Laten we dan afspreken dat we de week na je controle bezoek een afspraak plannen en dat je erover na gaat denken of en hoeveel je weer kunt gaan werken. Dat komt wat vriendelijker over en vind ik een beter idee. Ik stem erin toe.

Verder hebben we het nog over het ziekteverzuimbeleid van mijn werkgever. Ik vraag haar alert te zijn en medewerkers te geloven als ze met een vaag verhaal aankomen. Dit omdat de theorie en praktijk niet met elkaar overeen stemmen. Ze kan en wil niet geloven dat de werkgever mij voor de 3e achtereenvolgende keer niet hersteld wilde melden. Dat dit een financieel plaatje is gaat er bij haar helemaal niet in. Ik beloof haar bij het volgende bezoek de briefwisseling hierover mee te nemen.

Vrijdag, 05-08-2011
De uitslag van de PET-CT scan is goed. Er is niets op te zien en dat is super goed. Het enige plekje waar hij wel wat kan zien zit op de plek waar al eerder geopereerd is en dat is niet verontrustend heb ik begrepen. Geen kanker in mijn lijf maar wel veel onrustige cellen op verschillende plaatsen. Er zit wel een operatie aan te komen zegt hij. Ik zie meteen mijn geest alweer dwalen. Dat wordt natuurlijk weer een gevecht op mijn werk om mij staande te houden.

Vrijdag, 19-08-2011
Ik ben alweer een maand aan het werk. Door mijn werkgever word ik nog steeds doodgezwegen. Zowel van mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit als van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK heb ik nog niets gehoord terwijl mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager hen telkens volledig op de hoogte houdt. Nummer 5 is naar mij toe heel duidelijk. Ik ben je casemanager in verband met je ziekte maar ik heb geen bevoegdheden als je leidinggevende, daar moet je voor bij nummer 6 en 7 zijn. Omdat zij de enige is waarmee ik contact heb en die ook voor mij opkomt houd ik me toch zoveel mogelijk vast aan haar.

Mijn gedane werk als kwaliteitsmedewerker in de laatste jaren begin ik steeds meer als bezigheidstherapie en van geen enkel belang te zien. Alle kwaliteitshandboeken die door mij aangepast zijn waren van nut voor de laatste audit maar daarna is er nooit meer iets mee gedaan. Dat gaat ook niet meer gebeuren vrees ik. Ik vul mijn tijd op dit moment met het verfraaien en up to date houden van mijn Excel bestand. Ik vind het heerlijk om daarin te puzzelen en ik ontdek steeds meer mogelijkheden. Verder ben ik begonnen om de MIC’s (melding incidenten cliënten) mij eigen te maken.

Woensdag, 24-08-2011
De pijn in mijn keel en oor blijft toenemen alsook de plekken op mijn tong. Tijdens de controle vandaag wordt besloten tot een onderzoek onder narcose (oon). Tijdens dit onderzoek zullen verschillende biopten genomen worden. Gelijktijdig zal er ook weer laserresectie worden gedaan.

Dinsdag, 20-09-2011
Ik heb vorige week een uitnodiging ontvangen om samen met alle medewerkers van de afdeling AOK (ARBO Opleidingen Kwaliteit) te lunchen op de locatie in Middenbeemster. Dit in het kader van gezelligheid. Het is de bedoeling dat iedereen een hapje maakt en dat meeneemt om zo een volledige lunch op tafel te zetten.

Eigenlijk heb ik hier geen zin in. Op collega’s ben ik zo afgeknapt dat ik uit zelfbescherming besloten heb om de relatie met mijn nieuwe collega’s puur zakelijk te houden en niet meer mee te doen aan activiteiten in de privé sfeer. Je denkt dat je een team vormt maar als het erop aan komt trekt iedereen zijn eigen plan en zal niemand het voor een ander opnemen. Daar heb ik van geleerd, maar ja, soms kom je er niet onderuit hè? Ik zie het maar als een vrijwillig verplichte werklunch en kom tot de conclusie dat het belangrijk is om af en toe te doen alsof ik gek ben en gewoon meedoe. Mijn collega’s kunnen niets doen aan het beleid van mijn werkgever en bovendien kunnen we niet om elkaar heen. Ook verdienen zij en ik een kans om elkaar beter te leren kennen.

Ik hoop wel dat ik mezelf kan beheersen als ik mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en haar en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK tegen kom. Als ze vragen hoe het met me gaat krijgen ze de wind van voren. Ik moet me aan de regels houden maar zij ook. Ik vind het zo schofterig (sorry) dat ze niet eens de verantwoordelijkheid nemen om zich te gedragen als een leidinggevende waarbij ook het contact met een zieke medewerker hoort.

Gelukkig, mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK is niet aanwezig bij de lunch. Mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit is er wel. Hoewel we per toeval naast elkaar komen te zitten is zij niet spraakzaam tegen mij en vraagt ze al helemaal niet hoe het met mij gaat terwijl ze weet dat ik weer op een operatie wacht. Wat moet ik daar toch mee? Is het desinteresse, onverschilligheid, onkunde of is er een advies om mij zoveel mogelijk dood te zwijgen? Ik weet het werkelijk niet maar de toon is gezet. Ik ben er klaar mee. Morgen verwacht ik een telefoontje wanneer ik opgenomen word voor weer een nieuwe operatie. Laat ik me daar maar op toeleggen.

Donderdag, 22-09-2011
Ik voelde het gisteravond al opkomen en jawel hoor. Ik word wakker met een enorme dikke bovenlip en opgezet gezicht. Ik probeer toch wat te drinken en eten maar het lukt niet helemaal zonder knoeien. Zelfs het praten is lastig en het voelt bijzonder vervelend. Ik moet huilen en baal van alles. Wanneer wordt mijn leven eindelijk weer eens normaal? En ja, daar geloof ik nog steeds in!!!

Leo belt naar mijn werk om me ziek te melden en ik tik een email voor mijn ad interim leidinggevende nummer 5. Oei, die is met vakantie. Dan stuur ik maar een email naar de directiesecretaresse, dan heb ik in ieder geval mijn best gedaan. Hoewel, buiten de arbo coördinator is er niemand die mij zal missen. Volgens mij heeft mijn nieuwe leidinggevende nummer 7 geen flauw idee wat ik uitspook iedere dag en dat wil ik graag zo houden.

Woensdag, 28-09-2011
Ik ben vandaag weer gaan werken. Ik meld me hersteld voor 16 uur per week. Het gaat goed hoor, 4 uur per ochtend en ik maak me niet zo druk meer, die tijd is voorbij.

Ik kreeg vandaag via de mail de kantoorindeling van het nieuwe kantoor in Purmerend. Ze hebben mij ook ingepland zie ik en daar ben ik helemaal niet blij mee. Het laatste woord is daar nog niet over gesproken. Ik vind 3 uur reistijd met het openbaar vervoer geen optie. Om nog maar te zwijgen van de kosten. Wat een arrogantie niet. Er is met mij nog geen woord gesproken over het hoe en wanneer maar krijg wel de indeling voorgeschoteld.

Als ik zin en tijd heb ga ik me er wel eens in verdiepen want voorlopig is de verhuizing voor mij niet aan de orde. Zolang ik (gedeeltelijk) ziek ben kunnen ze me niet overplaatsen. Eerst de behandeling van 17 oktober maar eens afwachten, de uitslag van de nieuwe biopten krijgen en herstellen. Daarna zien we wel verder.

Problemen werkgever, bedrijfsarts: De lappenmand

mrt1

p2011-4[1]

 HOOFDSTUK 4
2011 – 2012

Hoofdstuk 3 is afgelopen en ik heb de laatste maanden hard gewerkt om ervoor te zorgen dat ik weer volledig hersteld ben. Ik heb een programma gemaakt waarin de transferhulpmiddelen geadministreerd worden.

Toch moet ik jammer genoeg weer door naar een nieuw hoofdstuk want het volgende probleem dient zich aan. Er staat in 2011 weer een nieuwe operatie op stapel. Maar eerst heb ik samen met 2 collega’s een presentatie van mijn nieuwe programma. Ik heb er heel veel energie en tijd ingestoken. Hopelijk kan ik daar nog bij zijn.

In deel 4 beschrijf ik uitvoerig hoe ik ook deze ziekteperiode ben doorgekomen en hoe mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM en leidinggevende nummer 7,  mij (niet) hebben gesteund en gestimuleerd op mijn zware weg naar herstel!

Veel mensen stuiten op problemen bij de werkgever bij ziekte, de bedrijfsarts staat tussen de werkgever en de werknemer in.

Behandelingen in deze periode:
21-04-2011 CO2 laserresectie 2
17-10-2011 CO2 laserresectie 3

Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!

Weigeren van herstel

nov1

Dinsdag, 02-11-2010
Na de hectiek van de 3 daagse audits door de KEMA is de rust weer teruggekeerd. In tegenstelling tot de resultaten bij de fusiepartner is de auditor op locatie Alkmaar uitermate tevreden. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt verslag uitbrengen.

En dan nu het verhaal ziek en hersteld. Ook mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is slecht te spreken over de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts. Inhoudelijk staat erin dat hij op voorhand geen zwaarwegende medische bezwaren heeft tegen mijn werkhervatting maar dat de informatie die hij opvraagt bij de specialist van het AVL hem meer duidelijkheid moet verschaffen zodat hij eind november op het spreekuur de arbeid-(on)geschiktheid zal her beoordelen. Wat een lafbek! Ik begon hem net te vertrouwen maar dat heeft hij zelf weer afgebroken; jammer.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zegt dat ik inmiddels voor 12 uur beter gemeld ben. Ik werk echter 16 uur per week. Zij loopt ook met haar hoofd tegen een muur en adviseert mij om als het lukt gewoon door te gaan met mijn urenopbouw en mij toch telkens hersteld te melden voor de uren die ik werk.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 6, tevens directeur begrijpt volgens haar niet waarom ik er een probleem van maak omdat het gedeeltelijk ziek laten staan geen consequenties voor mij heeft. Het feit dat ik ontslagen kan worden als ik wel weer opnieuw ziek word, het feit dat het voor mij financieel nadelig is en dat ik mijns inziens meewerk aan het ten onrechte creëren van een vangnet vergeet hij haar te vertellen.

Ik zeg dat ik toch graag wil weten wat we gaan doen. Ik moet de gegevens over mijn herstel doorgeven aan mijn arbeidsongeschiktheid verzekering en daar kan ik niet langer mee wachten. Er zijn wat mij betreft 3 mogelijkheden:
1. Ik word met terugwerkende kracht beter gemeld voor de uren die ik werk. De reiskosten worden herrekend, ook de kledingtoelage wordt weer uitbetaald.
2. Men vraagt een deskundigenoordeel aan bij het UWV. Die uitspraak is bindend.
3. Marga neemt contact op met haar advocaat.

Punt is dat het niet verstandig is om mijn werkgever deze keuzes te bieden. Als ik dit te hoog laat oplopen weet ik zeker dat ik eruit gewerkt word. Eigenlijk sta ik met de rug tegen de muur en kan niets ondernemen tegen dit wanbeleid. Als kostwinner moet ik er alles aan doen om deze baan te behouden.
We spreken daarom af dat ik nog even geen actie onderneem. Vanmiddag spreekt mijn ad interim leidinggevende mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur en zij zal er nogmaals over praten. Ik vraag of ze de vraag wil stellen wat hij zou doen als hij in mijn schoenen zou staan. Zij zegt deze vraag zelfs nog meer in de privé sfeer te willen stellen. Het is het beste om er meer een persoonlijke zaak van te maken zegt ze want met het beleid komen we niet verder.

Woensdag, 03-11-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is vanmorgen aan het werk op de locatie in Midden Beemster. Hier vindt ook het kwaliteitsoverleg plaats met haar leidinggevende. Voor mij is dit leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Als zij aangeeft even over mij te willen praten wordt ook het hoofd van de afdeling kwaliteit erbij geroepen.

Ondertussen kijk ik op mijn klokje en besluit niet langer op haar te wachten. Het is 13.30 uur en ik ga naar huis. In de hal beneden kom ik mijn ad interim leidinggevende nummer 5 tegen en zij vraagt of ik nog even tijd heb om met haar te praten. Ik ben toch met de bus dus waarom niet. We gaan in haar kantoor zitten en ze begint meteen te vertellen over haar gesprek over mijn re-integratie.

Ik moet geloven dat er alleen maar goede bedoelingen zijn en dat men mij wil behoeden voor het te snel opbouwen van mijn uren. Het is namelijk bekend dat langdurig zieken vaak te snel hun uren willen opbouwen waardoor er later weer uitval is. Dat is precies wat ze bij jou willen voorkomen en waarom ze hier zo uiterst voorzichtig mee omgaan. Ik constateer dat haar rol en die van de bedrijfsarts dus niets voorstelt en eigenlijk overbodig is.
De mensen die het voor het zeggen hebben kunnen dus mijn gezondheid en arbeidsgeschiktheid beoordelen zonder dat ze hier specifieke medische info van de bedrijfsarts en mijn specialist hebben of mij persoonlijk kennen en mijn werk hebben beoordeeld. Ik vind dat heel erg knap; waar vind je tegenwoordig nog zulke mensen? De stichting mag trots zijn!!!

Samengevat komt het erop neer dat je telkens eerst 14 dagen tot 4 weken moet werken voordat je voor alle uren die je werkt hersteld gemeld wordt. Op dit moment heb jij jezelf voor 16 uur per week hersteld gemeld. In het systeem houden ze 12 uur aan en als je na 2 weken overstapt op bijvoorbeeld 20 uur werken per week dan word je hersteld gemeld voor 16 uur enz.

Ik vat het even samen om te kijken of ik het goed begrijp. Per periode moet ik mijzelf dus eerst bewijzen en werk ik een aantal uren voor de kat zijn viool. Dit betekent 70% salaris in plaats van 100% met als gevolg een lager salaris, wat dan vervolgens een lagere opbouw voor het vakantiegeld, een lagere opbouw voor de eindejaarsuitkering, een lagere pensioenopbouw, minder reiskostenvergoeding en geen opbouw voor verlofuren inhoudt. Klinkt best belachelijk al zeg ik het zelf.

Ik val haar in de rede en vraag waarom zij, ikzelf en de bedrijfsarts nog steeds een rol spelen in mijn eigen re-integratie. Ik voel me goed, de bedrijfsarts heeft geen bezwaren tegen mijn urenopbouw en jij kunt bevestigen dat ik mijn werk meer dan voldoende weer opgepakt heb. Hoe kan het dan dat mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK het beter weet en blijft volhouden dat het beter voor mij is om het werken eerst te proberen? Dat is nu eenmaal het beleid! Waar staat dit dan? Ik heb het opgestelde re-integratiebeleid bijna gespeld maar ik kan er nergens iets over vinden. Bij mijn re-integratie in 2008 was dit beleid er niet, hoe verklaar je dat dan?

Het staat inderdaad nergens maar ze mogen nu eenmaal van het CAO afwijken. Ja hoor, hoe is het mogelijk! Geloof je dat nu echt? Ik leg haar uit dat alleen van het CAO afgeweken mag worden als dit vermeld is bij het betreffende artikel in het CAO en dan nog mag er alleen vanaf geweken worden als dit ten gunste van de werknemer is. Dit hap snap beleid is echt nergens op gebaseerd.

Inmiddels ben ik behoorlijk boos en opgefokt en wil naar huis. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zegt dat ze alles voor mij op papier zal zetten en naar mijn privé adres zal e-mailen. Nogmaals, meer als dit zit er niet in en kan ik er niet uithalen voor je. Het is accepteren of doorgaan maar dan heb je straks met iedereen ruzie behalve met mij. Denk er goed over na en bespreek het met Leo. Wat je ook besluit, ik sta achter je en zal je steunen.

Als ik naar de bus loop klinken de woorden van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 door mijn hoofd. Ik doe zo mijn best om er weer bovenop te komen en mijn werk zo goed mogelijk te doen. Is het financiële risico voor mijn werkgever dan zo belangrijk dat ze het beschadigen en tot in de ziel kwetsen van een werknemer ervoor over hebben?
Cruciaal is de inschatting over de duurzaamheid van je herstel. Bestaan er dan mensen die duurzaam herstel kunnen garanderen? De tranen lopen over mijn wangen. Zou de directie zich wel eens afvragen hoe ze zelf zouden reageren als zij dit zelf of een naaste zou overkomen? Het laatste beetje respect dat ik nog had hebben ze zelf systematisch afgebroken.

Als ik thuiskom zit de e-mail van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 in mijn postvak. Ik waardeer het heel erg dat ze het beleid in deze email heeft opgeschreven en toegelicht, daar is moed voor nodig en dat waardeer ik zeer. Een citaat: Doel van je re-integratie is dan 100% herstel, dus geen vangnet van 5 of 10% ziek “in het systeem”. Dus volledig herstel, waarbij de aard van je werkzaamheden bestaat uit kwaliteitsbeheer (beheer kwaliteitsmanagementsysteem) en interne controles van administratieve processen. Ik kan jouw twijfels hierover jammer genoeg niet wegnemen, maar dat begrijp ik.

Leo heeft de mail wel 10 keer gelezen en weet niet wat hij met mij aan moet. Ik kan alleen nog maar huilen, huilen en nog eens huilen. Het is niet meer te stoppen. Alle ellende komt eruit en ik voel me zo tekort gedaan.

Donderdag, 04-11-2010
Ze hebben hun zin. Ik stuur een mail naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 dat ik er niet ben vandaag. Ik kan het niet meer opbrengen. Ziek melden kan ik me niet want ik ben niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk. Dat mag zij voor mij oplossen, ze zoeken het maar uit.

Het hele gebeuren zit me behoorlijk hoog en ik moet moeite doen om mijzelf te beheersen en niet weer in tranen uit te barsten. Leo is naar de beursvloer in Alkmaar en ik stort me maar op het huishouden. Winterdek op bed, logeerkamer in orde, stoffen en zuigen, vriezer schoonmaken, ik ga maar door. Deze GAK dag is goed besteed.
Hoe hard ik ook werk, het lukt niet om mijn gedachten te verzetten. Ben ik nu echt de enige die niet gelooft in de praatjes van mijn werkgever? Is mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nu alleen de boodschapper of gelooft ze mij echt niet als ik haar zeg dat leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK zijn eigen straatje schoonveegt?

Wat zou ik alles graag openbaar maken maar dat kan nu eenmaal niet. Ook zal ik mijzelf niet geliefd maken als ik dit dagboek publiekelijk ga delen want het is voor niemand leuk om te lezen dat hun werkgever er dubieuze handelingen op na houdt. Bovendien geeft mijn dagboek alleen mijn gedachten en gevoelens weer. Niemand is naar zijn mening of verweer gevraagd.

Vrijdag, 05-11-2010
Gelukkig, ik zie er weer een beetje toonbaar uit maar de laatste 2 dagen hebben veel energie gekost. Zonde om mijn energie hieraan te besteden maar zo ben ik nu eenmaal. Ik kan dingen die niet afgerond of onterecht zijn zo moeilijk loslaten, dat is de aard van het beessie.

Stefan komt zo en zijn vriendin komt vanavond uit haar werk hier naartoe. Als Stefan er is komt het gesprek al snel op mijn werk. Hij wil mij heel graag helpen door zich in de stof te verdiepen en daarnaast voor mij te spreken in de praktijk. ” Het lijkt mij wel leuk” zegt hij. Zelf heb ik de kennis wel maar ben niet ad rem genoeg. In een gesprek op directie niveau wordt er zo over mij heen gewalst. Stefan daarentegen is zo goed ontwikkeld dat hij in een gesprek zeker de boventoon zal voeren.

Nog steeds spoken de uitspraken en beweegredenen van leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK door mijn hoofd. Ben ik dan echt de enige die dit spel doorheeft of is de rest te goedgelovig? Liever zou ik niets meer met die lui te maken willen hebben maar ik kan mijn inkomen nu eenmaal niet missen en bij een andere werkgever maak ik met mijn medische achtergrond geen schijn van kans.

Terwijl ik dit aan het tikken ben krijg ik een vreselijke hoofdpijn. Ik zing het nog even uit maar ik heb het gevoel dat mijn hoofd uit elkaar knalt. Dat is natuurlijk precies de bedoeling; net zolang tot je er helemaal ziek van wordt, zegt Leo. Ik neem maar weer een Aleve.
Het klinkt belachelijk maar ik heb tegen mijn natuur in besloten om naar mijn werkgever toe te doen alsof mijn neus bloedt en dat ik geloof dat ze dit beleid alleen maar volgen omdat ze het beste met mij voor hebben. Mijn werkzaamheden blijf ik uiteraard naar behoren uitvoeren. Ik ga mijn ad interim leidinggevende nummer 6 wel vragen of er in december een functioneringsgesprek kan plaatsvinden.

De spreuk heb ik zelf verzonnen. Hij behoeft verder geen uitleg, laat je fantasie er maar eens op los. Daar komt ie………………………………

Gedraag je als en hond en luister naar je baas.

Maandag, 08-11-2010
Mijn laatste actie voorlopig is een vraag stellen aan de werkgeversorganisatie Actiz en de werknemersorganisatie Abvakabo FNV. Dit zijn 2 van de partijen die betrokken zijn bij het CAO overleg en ik hoop dat ze mij kunnen uitleggen hoe het nu precies zit met het ziek- en hersteld melden, het CAO en mijn re-integratie.

Actiz is voor mij niet telefonisch te benaderen dus doe ik het via email. Ik krijg snel een email terug maar zoals verwacht krijg ik bij Actiz geen antwoord op mijn vraag. Het is een organisatie speciaal voor werkgevers. Jammer want ik weet dat daar hele kundige mensen zitten omdat ik in het verleden beroepshalve regelmatig contact met ze had.

Ik wil absoluut niet dat mijn werkgever ergens op aangesproken wordt maar ik wil wel graag weten of mijn zienswijze juist is. Het is nu tijd voor een telefoontje naar de Abvakabo FNV (werknemersorganisatie/bond) waar ik lid van ben.

Ik heb 3 duidelijke vragen:
1. Is volgens het CAO VVT arbeidstherapeutisch werken nog steeds toegestaan?
2. Mag de werkgever afwijken van artikel 8.1.2, productieve arbeid en re-integratie activiteiten tijdens ziekte.
3. Mag de werkgever mijn gedeeltelijke herstelmelding weigeren terwijl ik mijn werk naar behoren uitvoer en mijn leidinggevende en bedrijfsarts mijn herstel goedkeuren?

Met daarop 3 duidelijke antwoorden:
1. Ja, maar de gewerkte arbeidstherapeutische uren moeten wel tegen 100% salaris worden uitbetaald.
2. Nee, dit is niet toegestaan.
3. Ja, voorwaarde is dat deze weigering/periode redelijk en billijk is te noemen. De bedrijfsarts heeft hierin niet meer dan een adviserende rol. Bij meningsverschillen doet de arbeid-deskundige van het UWV een uitspraak die bindend is.

Woensdag, 10-11-2010
Zo, mijn boze bui is weer gezakt en ik ben lekker aan het werk. Gisteren heb ik mijzelf voor 20 uur in de week hersteld gemeld. Ik ben dus al over de helft op mijn weg naar herstel. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft het erg druk. Ik vraag of ze tijd heeft om het één en ander door te nemen en dat is gelukkig geen probleem.

In de eerste week heb ik een simpele opdracht in mijn eigen werk gekregen om er langzaamaan weer in te komen. Die klus was snel geklaard maar gelukkig ben ik gewend om zelfstandig te werken. We zijn nu 2 maanden verder en ik zit er weer goed in. Een aantal werkzaamheden die volgens mijn inzicht belangrijk zijn heb ik opgepakt en uitgewerkt. Ik wil graag de bevestiging hebben dat het inderdaad nuttig en noodzakelijk is wat ik doe.

De uitnodiging voor het spreekuur van de bedrijfsarts is ook binnen. Precies op de dag dat er een totale maansverduistering is, 21 december 2010. Ik zou eind november al een afspraak krijgen, dat was afgesproken en staat zelfs vermeldt in het periodieke evaluatie verslag. 21 december is een maand later dan afgesproken, dat stimuleert een mens wel of is er per ongeluk een foutje gemaakt?

Onder het genot van een kopje koffie bespreken we mijn werkzaamheden. Ze is meer dan tevreden dus dat is positief voor mij. Net als ik vindt zij het ook raar dat het zo lang duurt voordat ik naar de bedrijfsarts moet. Voor mij voegt het niets meer toe, bepaal jij maar of de afspraak verzet moet worden naar eind november. Ik vind alles best. Dan laten we het maar zo.

Mijn re-integratie en het beleid heb ik afgelopen weekend uitgebreid besproken met Leo en Stefan. We hebben besloten om mijn werkgever het voordeel van de twijfel te geven en niet meer tegen het beleid in te gaan. Mijn baan is te belangrijk om ontslag te riskeren. Bij mijn vorige re- integratie periode begonnen de problemen pas toen ik me voor 100% hersteld meldde dus het verbaast me wel zoals het nu gaat. Het begint er aardig op te lijken dat ze het expres doen. Het begint er inderdaad op te lijken zegt mijn ad interim leidinggevende nummer 5 maar ook ik geef ze voorlopig nog het voordeel van de twijfel.

Ik vertel nog over het telefoontje naar de bond en zeg dat we het hier voorlopig maar bij moeten laten. Als ik eenmaal volledig hersteld ben kan ik ook in één keer een verrekening vragen want dit neemt op dit moment teveel negatieve energie van mij. Dat is goed zegt ze, maar weet dat ik het niet laat rusten en er voor je achteraan blijf gaan. Ik sta achter je.

Oh ja, nog één vraagje: Heb ik het nu goed begrepen dat ik niet alle uren die ik werk doorbetaald krijg? Ja, je krijgt de uren die je hersteld gemeld bent door PSA voor 100% en de overige uren die je werkt tegen 70% salaris doorbetaald zo is besloten. Ik heb trouwens van het hoofd arbeidszaken geen antwoord gekregen op de vraag waarom je geen kledingtoelage meer ontvangt. Ze heeft de vraag voorgelegd aan het hoofd van de salarisadministratie. Tjonge, zeg………hoe moeilijk kan het zijn?

Vrijdag, 12-11-2010
De vrijdag is altijd een rustige dag wat telefoon en aanloop betreft. Toch loopt er vandaag een manager langs. Deze manager vraagt mij of ik al hersteld gemeld ben voor alle uren die ik werk. Volgens mij ben ik niet hersteld gemeld voor alle uren die ik werk. Ik heb wel via mijn leidinggevende gevraagd naar de precieze data en het aantal uren waarvoor ik wel hersteld gemeld ben. Ik heb deze data nodig voor mijn arbeidsongeschiktheid verzekering. Helaas is daar nog geen antwoord op gekomen. Waarom vraag je dat?
De manager vraagt of ik me wel juridisch laat bijstaan en vertelt mij uit ervaring hoe de afdeling PSA (personeel- en salarisadministratie) omgaat met langdurig zieken en hoe er over langdurig zieken gedacht alsook gesproken wordt. Nu is dit natuurlijk geen nieuws voor mij maar bevestigt wel mijn nare gevoel over het toegepaste beleid.

Ik wens uit de grond van mijn hart dat niemand van de directie of mijn collega’s van de afdeling PSA ooit langdurig ziek zal worden. Dit wens je je ergste vijand nog niet toe. Maar stel dat het nu wel gebeurd? Wordt het beleid dan aangepast of krijgen ze dan een koekje van eigen deeg?

Woensdag, 17-11-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft vanmorgen in Midden Beemster een gesprek met haar leidinggevende en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Ze heeft woord gehouden en wil af van alle onduidelijkheden. Als ze weer in Alkmaar is komt ze naar me toe om te vertellen wat er besproken is. Binnenkort komt er een gesprek met z’n drieën over mijn werkzaamheden van nu en mijn werkzaamheden in de toekomst. Morgen wordt er een datum gepland.

Verder heeft ze aangegeven dat ze af wil van de manier waarop mijn gedeeltelijke herstelmeldingen worden verwerkt. Het slaat nergens op en is op niets gebaseerd. Er gaat nu een bericht uit naar de bedrijfsarts om te zeggen dat hij een uitspraak moet doen over de zogenaamde “duurzaamheid” van mijn herstel waar men zich steeds op beroept. Met andere woorden: Hij moet zich uitspreken over de vraag of en zo ja wanneer ik in de toekomst opnieuw ziek zal worden. Het duurt haar te lang om te wachten tot de volgende afspraak op 21 december. Er moet nu duidelijkheid komen. Ook vindt ze net als ik dat de toegepaste werkwijze niet bevorderlijk is voor mijn herstel. Met belangstelling zie ik de uitspraak van de beste man tegemoet.

De exacte datums en uren herstel zoals die ingevoerd zijn in het systeem zijn bij mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en mij nog niet bekend. Zij is niet geautoriseerd en kan deze gegevens niet inzien. Ze moeten opgevraagd worden. Op de vraag over de kledingtoelage heeft ze ook nog geen antwoord gekregen. Helaas worden de gestuurde e-mails van onze kant doorgestuurd naar iemand anders of gewoon niet beantwoord.

Dinsdag, 23-11-2010
Zo, we doen er weer 4 uur bij deze week. Ik werk nu 24 uur per week. Het gaat de goede kant op. Wat het werk betreft doe ik maar wat waarvan ik denk dat het zinvol is. Buiten mijn ad interim leidinggevende nummer 5 interesseert het niemand iets wat ik zoal doe de hele dag.

Zij heeft vandaag een mail gestuurd naar mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK met het verzoek om volgende week dinsdag een gesprek te plannen voor ons drieën. Ik hoop dat er in dat gesprek wat meer duidelijkheid komt over mijn werkzaamheden en functie. Nu maar hopen dat ik mijn grote mond kan houden als mij weer zoethoudertjes worden voorgehouden en onzinverhalen worden verteld. Vanaf 2008 wordt mij al een worst voorgehouden over mijn werkzaamheden, nieuwe functie, werkplek, nieuwe aanvullend contract en studiemogelijkheden. Nu zijn zij aan zet om zich waar te maken, dat wordt wel eens tijd dacht ik zo.

Woensdag 24-11-2010
Na de laatste audit heeft mijn ad interim leidinggevende nummer 5 haar eigen werk weer hervat en heeft zij niet genoeg inzicht in de werkzaamheden die ik zou moeten gaan doen. Het is een groot voordeel dat ik gewend ben om zelfstandig te werken en dat ik goed weet in te schatten welke werkzaamheden op dit moment belangrijk zijn. Vervelen doe ik me geen moment maar het zou fijn zijn als ik bevestigd zou krijgen dat het enig nut heeft wat ik doe.

Omdat we alle procedures moeten samenvoegen met de procedures die instellingsbreed gebruikt worden lijkt het me logisch dat er enig overleg plaatsvindt en dat ik wat sturing krijg. Omdat we nog geen antwoord hebben op de vraag of we volgende week langs kunnen komen voor een gesprek over mijn werkzaamheden heeft mijn ad interim leidinggevende nummer 5 vandaag nogmaals een email gestuurd.

De loonstrookjes zijn binnen. Vol verwachting open ik de envelop en geloof me of niet, ik ben sprakeloos. Het eerste wat me opvalt is dat de kledingtoelage weer uitbetaald is en dat deze zelfs ook herrekend is. Wat een topprestatie! Vlug loop ik naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 om het te vertellen. Of het ziekteverzuimpercentage en de korting ziekengeld klopt kan ik niet meteen zien maar dat reken ik vanavond thuis wel uit.

Zo gezegd, zo gedaan. Na het eten ga ik snel naar boven om achter mijn pc en rekenmachine te gaan zitten. Ik reken mezelf bijna het ziekenhuis in maar ik kan geen fout ontdekken. Het ziekteverzuim percentage klopt en de inhouding voor het 2e ziektejaar klopt ook. Dat kan toch niet? Ik moet iets over het hoofd zien…..wat doe ik fout? Hoe ik ook reken, ik kan geen fout ontdekken. Op mijn loonstrookje klopt alles dus. Het enige wat ik nu nog graag zou willen weten: is er handmatig ingegrepen in de gegevens of zijn mijn verzuimgegevens nu ook met de juiste data in het systeem gezet?

In het gesprek van 2 november dat mijn ad interim leidinggevende nummer 5 met mijn nummer 6 had heeft hij uitgebreid aan haar uitgelegd waarom ik niet hersteld gemeld word voor het aantal uren dat ik werk. Nummer 5 heeft dit keurig verwoord in een email naar mij. Het kan hem ook niet ontgaan zijn hoe belachelijk deze toegepaste werkwijze over komt. Het zal zeker ook niet de bedoeling geweest zijn dat deze uitleg in een email vastgelegd zou worden. Misschien is dat de reden waarom de gegevens nu juist op mijn loonstrook staan? Ach, wie zal het zeggen. Als het maar klopt. Champagne!

Leo zit ook boven en Stefan belt ons via Skype. Met z’n drieën discussiëren we over de vraag hoe ik me volgende week tijdens het gesprek moet opstellen. Het probleem is dat mijn gezicht altijd boekdelen spreekt. Dit gaat vanzelf en ik kan er niets aan doen. Als ik dus een opmerking maak of luister naar wat de ander zegt, kan iedereen zo van mijn gezicht aflezen wat ik denk. Ik moet maar flink gaan oefenen hoe ik het beste een neutraal gezicht kan opzetten.

Van Stefan krijg ik ook de tip om mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK volgende week hartelijk te bedanken voor zijn bemiddeling en dat ik hem zeg dat ik het heel erg waardeer dat mijn herstelmeldingen nu alsnog verwerkt zijn. Het zou namenlijk zomaar kunnen dat dit niet de bedoeling is geweest en dat iemand in zijn onschuld de juiste gegevens heeft ingevoerd is het systeem. In dat geval zal hij nu waarschijnlijk niet zeggen dat dit niet de bedoeling is geweest maar als hij om wat voor reden dan ook de opdracht heeft gegeven om mijn herstelmeldingen wel te accepteren dan heeft hij er in ieder geval waardering voor terug en blijven de verhoudingen ongeschonden.

Donderdag 25-11-2010
Vandaag ontvangen we een email van het hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten. Het is goed dat we dinsdagmorgen langs komen voor een gesprek. Nu maar hopen dat ze zich niet teveel voor het blok gezet voelen.

Dinsdag, 30-11-2010
Vandaag heb ik het gesprek met mijn leidinggevende nummer 6 tevens directeur, het hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten (zal mijn nummer 7 wel worden verwacht ik) en mijn ad interim leidinggevende nummer 5. We moeten hiervoor naar Midden Beemster. Het is onze insteek dat ik na dit gesprek wat wijzer ben over de plannen. Ik ben niet zenuwachtig en heb er nauwelijks aan gedacht. Eigenlijk verwacht ik er niet veel van.

We zijn iets te vroeg maar dat is geen probleem. Na de verplichte beleefdheden gaat de directeur uitleggen wat de AO/IC (Administratieve Organisatie & Interne Controle) voor werkzaamheden voor mij in petto heeft. Gezien mijn achtergrond zal ik veel controlerende taken krijgen en mijn takenpakket wordt doorgenomen.

Ik zal ze in het kort noemen: Het cliëntdossier met de indicatie ZZP, kloppen de verrichtingen, verantwoording en registratie en ondertekening van het zorgplan. De HKZ met de harmonisatie van de handboeken. De meetweek, de cq index (cliënten tevredenheidsonderzoek), medewerker monitor (tevredenheidsonderzoek), audits, digitale archivering, de mic en mim controle. Hij vraagt om een reactie van mij op dit pakket en ik zeg het mij allemaal heel interessant lijkt en dat ik er veel zin in heb.

Deze afdeling gaat volgend jaar verhuizen naar Purmerend en we bespreken de praktische problemen met betrekking tot het openbaar vervoer waarvan ik afhankelijk ben. Hij weet dat er een staffunctionaris bij mij in de buurt woont en zal voor mij informeren of ik met haar mee kan rijden. Werktijden/dagen moeten dan aangepast worden. Mijn loonkosten zijn gesplitst in 28 uur voor ATP (Advies, training, projecten) en 6 uur FEZ (Financieel Economische Zaken). Het hoofd van de FEZ moet hier dus ook iets over gaan roepen. (die mij niet op zijn afdeling wilde omdat ik geen continuïteit kan garanderen) mijn leidinggevende nummer 6 tevens directeur AOK wil mij wel voor 34 uur hebben maar dan moet hij daar budget voor zien te krijgen.

Ik vertel dat het mijn doel is om op 1 januari 2011 volledig hersteld te zijn. De directeur geeft aan dat het advies van de bedrijfsarts maatgevend is bij mijn herstel. Hij zal overleg plegen met de bedrijfsarts omdat hij een inschatting moet gaan maken over de duurzaamheid van mijn herstel. Dan hebben we het nog over scholing en instructie voor mij.

Mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur beloofd mij om met de besproken personen om de tafel te gaan zitten en mijn takenpakket uit te schrijven. Ik heb er weinig vertrouwen in maar houd netjes mijn mond. Naast de laptop van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur liggen 3 of 4 geeltjes. Dit zijn die kleine gele notitieblaadjes die aan één kant plakken. Daar zijn de aantekeningen van dit gesprek op gemaakt. Ik verwacht dat deze blaadjes direct in de prullenbak verdwijnen zodra ik weg ben. Een knap verslagje of bevestiging van dit gesprek verwacht ik echt niet. In 2009 heb ik bijna hetzelfde gesprek gevoerd en ook toen is er daarna niets gebeurd.

Wat voor mij belangrijk is zijn mijn huidige werkzaamheden, mijn herstelmeldingen, een functiewijziging of een aanvulling op mijn contract. Als ik een vraag stel in die richting wordt de vraag niet begrepen en krijg ik een heel verhaal waar ik op dit moment niets mee kan. Over mijn huidige werkzaamheden wordt gezegd dat ik door moet gaan zoals ik dat nu doe.

Ik vind dat ik me keurig heb gedragen tijdens het gesprek. Ik ben nergens op ingegaan, heb geen negatief commentaar gegeven en heb mijn gezicht in de plooi weten te houden. Ik was het overal mee eens en heb geprobeerd een positieve indruk achter te laten.

Het is nu februari 2012 en ik heb van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK nog steeds niets gehoord of ontvangen. Zou het nog komen???

Woensdag, 01-12-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt vragen wat ik van het gesprek vond gisteren. Nou, eigenlijk vind ik er niets van. Ik heb het allemaal al eerder gehoord en toen ik vroeg naar mijn huidige werkzaamheden zaten ze met hun mond vol tanden. Vanaf nu ben ik gewoon jouw “personal assistent” hoor. We constateren samen dat er in Alkmaar genoeg werk voor mij is en dat we het verder hier maar bij laten.

Dinsdag, 21-12-2010
Vanaf vandaag meld ik me 100% beter. Ik heb dit besproken met mijn ad interim leidinggevende nummer 6 en zij heeft geen bezwaar. Ik doe mijn werk goed, snel en zorgvuldig vindt zij. Vanmiddag staat er weer een afspraak met de bedrijfsarts gepland. Ik ben benieuwd hoe hij erover denkt.
Leo gaat weer met mij mee. Ik vind het noodzakelijk dat we in mijn geval samen gaan. Twee horen er tenslotte meer dat één. Ik heb me voorgenomen om de beste man zo min mogelijk te vertellen en alleen antwoord op zijn vragen te geven. De bedrijfsarts weet inmiddels hoe ik ben en hij heeft wat documentatie klaar liggen.

Hij heeft verschillende onderzoeksverslagen inzake orale erytroplakie op internet opgezocht en belooft deze aan mij door te mailen. Erg veel heb ik er niet aan want het is geheel in het Engels en wemelt van de medische termen. Ook heeft hij zich verdiept in het thema “duurzaamheid van herstel”. Volgens de Wet Verbetering Poortwachter (WVP) hoeft de feitelijke werkhervatting niet altijd samen te vallen met het volledige medisch herstel. Hier zijn wel restricties aan verbonden en de bedrijfsarts moet ervoor waken dat het uitstel van de herstelmelding niet onnodig lang is. Een periode van 6 tot 8 weken is volgens hem normaal.

Ik moet nu dus eerst gedurende een periode van 8 weken 100% gaan werken om te bewijzen dat ik het aankan en echt duurzaam hersteld ben. Ik vind dat ik gedurende de laatste 4 maanden (vanaf september) genoeg bewezen heb dat ik het werken aankan en ga fel tegen zijn advies in. Ik kan praten als brugman maar hij is niet van dit advies af te brengen. Het advies luidt: 95% hersteld, 100% werken en in februari als alles goed gaat ook een medisch herstel van 100%. Onder protest ga ik akkoord. De bedrijfsarts heeft een andere baan aangenomen en ik zal hem niet meer terugzien. We schudden elkaar de hand en ik wens hem succes in zijn nieuwe baan toe.

Maandag, 27-12-2010
Mijn ad interim ontvangt een email van leidinggevende nummer 6, tevens directeur. Hij vindt het advies helder en neemt dit over. Uiterlijk op 14 februari 2011 wordt de proefperiode geëvalueerd alvorens mij beter te melden.

Dinsdag, 28-12-2010
Dan ontvangt mijn ad interim een email van een medewerker arbeidszaken. “In het systeem staat Marga Engelsman nog 10 uur ziek. Wil jij via de receptie doorgeven dat er een gedeeltelijke beter melding per 21-12-2010 voor 95% komt?”. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 stuurt de mail weer door naar mij met de opmerking dat dit inderdaad nog gebeuren moet en of ik dat zelf in orde wil maken.

Ik mail haar direct terug. “Echt niet! Ik heb me op 21 december al voor 100% beter gemeld en zoals je weet ben ik het niet eens met een hersteld melding van 95%. Als MEN vindt dat dit 95% moet zijn dan moet MEN het maar regelen ook”. Ik loop direct naar haar kantoor. Grapje zeker? Zij moet er ook wel om lachen en zegt dat ze mij niet voor 95% hersteld gaat melden. Ze zoeken het maar uit daar!

Zaterdag, 22-01-2011
Ik ben nog steeds volledig aan het werk op de locatie in Alkmaar en dat gaat prima. Ik heb een interessante klus gekregen waar ik al mijn ideeën en ervaringen in kwijt kan. Het werk ligt boven het niveau van de doorsnee kwaliteitsmedewerker en dat staat me wel aan. Zo is iedereen (bijna) tevreden. Nu moet ik alleen de laatste hobbel nog nemen en ervoor zorgen dat ik volledig hersteld gemeld word.

Van de 6 tot 8 weken waarin ik moet bewijzen (grrrrrr) dat ik in staat ben om volledig te werken heb ik de eerste 5 erop zitten. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zit er bovenop en heeft ervoor gezorgd dat ik op 3 februari samen met haar een afspraak heb met het hoofd van de afdeling kwaliteit. In dit gesprek zal vastgesteld worden of ik mijn werk naar behoren gedaan heb en of ik voldoende bewezen heb dat ik weer voor de volle 100% kan werken tegen 100% salaris. Ach ja, soms moet je gewoon doen alsof je gek bent om je doel te bereiken.

De post! Een brief van mijn werkgever ligt op de mat. Ik verwacht geen post. Snel maak ik de brief open en mijn mond valt open. Ik ontvang een uitnodiging voor een training zodat ik straks mijn taken als auditor beter kan uitvoeren. Nou nou, blijkbaar begint mijn werkgever mij eindelijk serieus te nemen.

Doorzetten tot herstel

sep1

Dinsdag, 14-09-2010
Ik heb alweer een paar ochtenden gewerkt en dat gaat erg goed. Ik ben van plan om dit zo snel mogelijk uit te breiden totdat ik 100% hersteld ben. Voor minder doe ik het niet!

De papieren versie van ons kwaliteitssysteem moet gedigitaliseerd worden. Dit is een hele klus en een grote uitdaging voor de medewerkers van de afdeling kwaliteit. Het is heerlijk om al mijn nieuwe collega’s weer te zien en te spreken. Het onder de mensen zijn doet mij nu al goed. Gewoon weer meedraaien met de dingen van alledag. Dit is voor mij een ideaalbeeld wat ik niet kan loslaten.

Hoewel ik mij vanaf 8 september voor 6 uur per week hersteld gemeld heb bij de receptie en zij op hun beurt deze herstelmelding hebben door gefaxt naar de fusiepartner sta ik volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nog steeds voor 100% ziek in het systeem. Dit kan natuurlijk niet. Ik moet me aan het CAO houden dus dat verwacht ik ook van mijn werkgever. Er volgt een mailwisseling tussen mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en de bedrijfsarts.

Maandag, 20-09-2010
De bedrijfsarts heeft geen bezwaar tegen mijn gedeeltelijke herstelmelding en bevestigt dat ik met terugwerkende kracht vanaf 8 september voor 6 uur per week hersteld gemeld kan worden en dat mijn re-integratie activiteiten tegen 100% loonwaarde betaald moeten worden. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft het nu op papier staan en geeft mijn gedeeltelijke hersteld melding nogmaals door aan de afdeling PSA in Purmerend met het verzoek dit in het systeem te verwerken.

De afdeling PSA kan er nu niet meer onderuit en moet in afwijking van hun eigen beleid mijn gedeeltelijke herstelmelding / re-integratie invoeren op de enige juiste manier die er is. Dat zullen ze niet leuk vinden maar dat is niet mijn probleem. De wetgeving en het CAO is er tenslotte niet voor niets en gaat boven het zelfgeschreven beleid.

Dinsdag, 21-09-2010
Het is inmiddels 3 weken verder. Bij de laatste controle was mijn arts heel tevreden. Ik voel me ook goed en daarom pak ik er een paar uurtjes bij. Ik heb het besproken met mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en zolang ik mezelf maar in acht neem gaat zij hiermee akkoord. Vanaf vandaag werk ik 3x 3 uur per week. Uiteraard meld ik me ook voor deze uren weer netjes hersteld.

Woensdag, 06-10-2010
Zo, de eerste 4 weken zitten erop en ik ben niet ontevreden. Het werken en vooral het actief bezig zijn doet mij goed. Het is leuk om alle collega’s weer te spreken. Ik zit alweer goed in mijn werk en de werkzaamheden vlotten lekker. Ik heb me afgevraagd of ik er deze week weer een paar uurtjes bij zal nemen maar het lijkt me verstandiger om het nog maar even zo te laten.

Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 overhandigt mij eindelijk het beschreven verzuim-, re-integratie- en gezondheidsmanagement van mijn werkgever. In dit 28 pagina’s tellende document moet alles staan wat we willen weten over het beleid. Het document is opgesteld in september 2009, is besproken in het MT, heeft instemming van de OR en is vastgesteld door de Raad van Bestuur. Nu moet het alleen nog even langs Marga. Gelukkig ben ik morgen vrij en kan ik het op mijn gemakje doorlezen.

Zoals afgesproken in de eerstejaars evaluatie bespreken we vandaag hoe het werken de afgelopen week is gegaan. Dan vertelt ze dat ze gisteren behoorlijk uit haar humeur is geraakt omdat ze is gebeld door iemand van de afdeling PSA uit Purmerend. Lees maar……..

Nadat ik gedurende 2 weken 6 uur per week heb gewerkt meld ik mij in overleg met de bedrijfsarts en mijn ad interim leidinggevende nr. 5 op 21 september hersteld voor 9 uur per week. Gisteren belde een medewerker van de afdeling PSA in opdracht naar mijn ad interim leidinggevende met de mededeling dat deze herstelmelding niet is verwerkt. Waarom niet? We vinden het niet juist om de te werken uren nu al uit te breiden, dat gaat veel te snel.
Haar mond valt open en ze herroept zich op de CAO voor wat betreft de re-integratieactiviteiten. Bovendien ben ik de casemanager van Marga. Samen met de bedrijfsarts bepalen wij hoe en wanneer er gewerkt wordt en niet iemand van de afdeling PSA (personeel administratie).

De medewerker PSA zegt dat mijn re-integratie is besproken met iemand die boven haar staat namelijk met mijn leidinggevende nr.6, tevens directeur AOK en ook met het hoofd van de afdeling PSA. Die vindt ook dat mijn re-integratie te snel gaat. De PSA zegt dit besluit te kunnen nemen omdat in het verslag van de bedrijfsarts niet precies staat wanneer en hoeveel uur ik meer zal kunnen gaan werken. Bovendien is de werkgever niet verplicht om het advies van de bedrijfsarts op te volgen. Hieronder een citaat uit de eerstejaars evaluatie van de bedrijfsarts.

Ik krijg van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 het advies om als ik volgende week naar de bedrijfsarts ga, te vragen om in de periodieke evaluatie mijn herstelmelding per 21 september te bevestigen en te vermelden dat de doelstelling 100% herstel is. Om dit soort gepeupel in de toekomst te voorkomen moet de arts voortaan ook concreet beschrijven met hoeveel uur en per welke periode mijn uren maximaal mogen worden uitgebreid.

En nu komt het. Er staat nergens officieel beschreven wie mijn leidinggevende is en daarom heeft de afdeling PSA overlegd met leidinggevende nr 6, tevens directeur AOK in plaats van met mijn ad interim leidinggevende nr 5 tevens casemanager inzake mijn ziekteverzuim. Volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 ben ik wel medewerker kwaliteit en val ik wel degelijk onder haar.

In het sectieoverzicht PSA per manager staat op de afdeling Kwaliteit en Projecten Alkmaar mijn a.i. leidinggevende nr 5 genoemd. Als functieomschrijving staat er salaris administrateur WH vervallen. Onder kostensoort staat medewerker administratie. De loonverdeling is in twee delen opgesplitst. Snappen jullie het nog???

Waar halen ze in Purmerend in godsnaam de arrogantie vandaan om mij zo te behandelen. Ik wil graag weer werken en ben daar in de overeengekomen re-integratie uren uitstekend toe in staat gebleken. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is het hier helemaal mee eens en voegt daaraan toe dat hun gedrag ook niet erg motiverend naar mij toe is. De afdeling PSA kan en mag niet oordelen over jouw gezondheid met als motivatie: “Jij wordt toch weer ziek” en bovendien is het helemaal niet zeker dat je opnieuw ziek zal worden. Er zijn zoveel chronisch zieken, dat is geen excuus voor hun motivatie.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 vraagt zich af wat voor belang de werkgever kan hebben als ik langer ziek ben en waarom ze dit bij mij doen. Ik leg uit dat dit ook bij anderen gedaan wordt maar dat die niet weten wat de juiste werkwijze is en daarom overbluft worden. Omdat ik tegengas geef heb ik mezelf natuurlijk niet populair gemaakt op de afdeling PSA. Ook denk ik dat het net als de vorige keer het plan is om minimaal een financieel vangnet te creëren. Daarvoor moet ik wel “gedeeltelijk” ziek staan op het moment dat ze mij een medische keuring kunnen laten ondergaan. Als ik dan gedeeltelijk afgekeurd zal worden neemt het UWV bij een eventuele volgende ziekmelding de salarisbetaling over.

Een keuring voor de WIA kan aangevraagd worden tussen de 87e en 91e week na de 1e ziekmelding dus rond februari/maart 2011. Ik moet tegen die tijd dan nog wel “gedeeltelijk” ziek zijn. Mij voor 100% in de ziektewet te laten blijven zodat ik ontslagen kan worden zou voor mijn werkgever natuurlijk het mooiste zijn. Maar ja, hoe realiseer je dat? Pesten op het werk misschien? Zoals altijd draait alles om geld.

Zou het gepest nu weer gewoon van vooraf aan beginnen? Aan mij nu de taak om hierboven te staan en me niet te laten beïnvloeden door al deze negativiteit. Het zal me echt niet gebeuren dat ik door spanning op het werk mijzelf ziek zal moeten melden, daarvoor heb ik teveel meegemaakt.

We gaan over tot de orde van de dag en met mijn ad interim leidinggevende nummer 5 bespreek ik wat ik gedaan heb afgelopen week. Ze is blij verrast over mijn bezigheden en voornemens. Door mijn financiële achtergrond en kennis ben ik gewend om vergelijkingen te maken en controles te doen. Ik heb het één en ander aan lijsten opgezet zodat we in één oogopslag kunnen zien wie wat gedaan heeft en wat er nog moet gebeuren op weg naar de elektronische procedures. Er is werk in overvloed.

Maandag, 11-10-2010
Zo, het weekend is achter de rug en ik heb mijn tijd besteed aan het doorlezen van het verzuim, Re-integratie en gezondheidsmanagement. Het beleid telt 28 pagina’s en ik moet zeggen dat ik danig onder de indruk ben. Een knap stukje werk van het hoofd arbeidszaken; chapeau! Op een kleinigheid na kan ik op papier geen onjuistheden vinden, maar…………… de tegenstrijdigheden tussen de theorie en de praktijk zijn heel groot, dat ondervind ik aan den lijve.

Ook de verkorte versie van dit stuk “het ziekteverzuimprotocol in het kort” verschilt in theorie van de praktijk. Nog steeds maak ik me druk om het stuk over ORT bij ziekte, dat alleen ziekengeld ORT uitbetaald wordt als een medewerker hierom vraagt en er een reële achteruitgang van inkomen is. De consulente van de afdeling HRM adviseert de leidinggevende of er wel of geen ORT uitbetaald gaat worden. Mensen, laat je niets wijs maken. Iedereen die in de 3 maanden voorafgaand aan ziekte, ORT of meerwerk heeft ontvangen heeft bij ziekte recht op ziekengeld ORT of ziekengeld meerwerk. Zelfs al is het maar een paar euro; dan nog mag dit niet tot enige discussie leiden.

Dinsdag, 12-10-2010
Vanaf vandaag doe ik er weer 3 uur bij. Ik heb afgelopen weekend goed nagedacht wat ik nu aan moet met het feit dat de medewerker PSA mij niet hersteld mag/wil melden omdat het herstel te snel gaat. Ik doe maar net of ik gek ben en meld me netjes voor 12 uur per week hersteld bij de receptie. Vanmiddag moet ik toch naar de bedrijfsarts en dan bespreek ik met hem wel hoe we dit op gaan lossen.

Ik ben lekker aan het werk als mijn ad interim leidinggevende nummer 5 langs komt. Ik heb een voorstel onder voorbehoud gemaakt over het opbouwen van mijn te werken uren. Mijn doel is om per 1 januari 2011 100% hersteld te zijn. Ze leest het aandachtig door en is het eens met mijn voorstel, ondertekent het en geeft het advies om dit ook met de bedrijfsarts te bespreken en hem een kopie van mijn voorstel te geven.

Toevallig is de dame die opdracht gegeven heeft mijn herstelmelding niet te accepteren in huis. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 gaat met haar om de tafel zitten om opheldering te vragen. Daarna komt ze bij mij verslag uitbrengen, het is haar duidelijk. Tijdens mijn re-integratie zijn er 3 partijen. De bedrijfsarts, de case manager ofwel ad interim leidinggevende nr.5 en ikzelf. Samen moeten wij er uit zien te komen. Volgens mijn ad interim leidinggevende nr. 5 is iedereen van goede wil waar het Marga betreft en heeft het beste met haar voor. Ook is er een simpele verklaring waarom mijn herstelmelding niet geaccepteerd is……… “Marga heeft veel meegemaakt en we moeten daarom uiterst zorgvuldig met haar omgaan. De bedrijfsarts heeft niet uitdrukkelijk aangegeven dat Marga tegen loonwaarde gaat werken en dat is de reden waarom het niet is verwerkt.”

Wat een onzin verhaal! Ik heb tijdens mijn hele loopbaan nog nooit in een verslag de opmerking gezien dat de gewerkte uren uitbetaald moeten worden. Ze draaien de boel om. Mijn ad interim leidinggevende is (naar mij toe) overtuigd van de goede wil van de afdeling PSA maar geeft ook toe dat alles om geld draait. Verder vertelt ze dat een medewerker best arbeidstherapeutisch mag werken als beide partijen het ermee eens zijn. Zo kan men rustig uitproberen of het werken weer gaat. Als de werknemer het hier niet mee eens is dan mag er wel tegen loonwaarde gewerkt worden.

Ben ik nou zo dom of hoe zit het? Natuurlijk mag je afspreken wat je wilt zolang beide partijen het er maar mee eens zijn. De doorsnee medewerker gelooft echter in de eerlijkheid van de werkgever en zal het dus met het voorstel eens zijn. Zo lust ik er nog wel een paar.
Ik heb 3 vragen:
1. Met welke partijen moet ik rekening houden tijdens mijn re-integratie?
2. Waar vind ik de afspraken waarin mijn rechten en plichten staan?
3. Waarom staat er in het ziekteverzuimbeleid niets beschreven over zogenaamd arbeid therapeutisch werken en kan ik niets terugvinden over de methoden die mijn werkgever toepast?

De antwoorden zijn simpel:
1. Bedrijfsarts, direct leidinggevende en ikzelf.
2. Eerst komt het Burgerlijk Wetboek, daarna het CAO en als laatste het ziekteverzuimbeleid van de werkgever. Verder niets!
3. Inderdaad, omdat het niet juist is!!! Van de wet en het CAO mag NOOIT ten nadele van de werknemer worden afgeweken.

Ik heb met Leo afgesproken dat hij met mij meegaat naar de bedrijfsarts. Twee horen meer dan één. De bedrijfsarts heeft geen bezwaar dus gaat Leo lekker mee naar binnen. Het is een lang consult. Hij is het net als mijn leidinggevende eens met het voorgestelde opbouwschema. Ik vraag meteen of hij dat dan wil vermelden in de periodieke evaluatie. Er moet in komen te staan dat het doel van mijn re-integratie 100% herstel is, de datums van gedeeltelijk herstel tot nu toe, de maximaal op te hogen uren per periode en het feit dat de uren tegen loonwaarde betaald moeten worden. Dit alles op verzoek van mijn ad interim leidinggevende nr. 5.

De bedrijfsarts voelt er niet veel voor om als doorgeefluik te fungeren en zal dit ook niet in die bewoording op papier zetten. Je leidinggevende moet maar bepalen of jouw werkzaamheden wel of niet voor 100% betaald moeten worden. Hij heeft duidelijk geen zin om zijn handen ergens aan te branden. Ik zeg nog, “sorry hoor, maar ik heb dit alles niet verzonnen. Dan neemt mijn leidinggevende zelf maar contact met u op”.

Ik wil toch dat er in het re-integratieverslag een notitie komt waarin staat dat er wat problemen zijn met de uren waarvoor ik mij hersteld meld. Volgens mij is de werkgever namelijk verplicht mijn herstelmelding te accepteren anders pleegt hij wanprestatie, hier is jurisprudentie over. Er volgt een discussie waarom ik dit perse vermeld wil hebben. Ik vertel van de vervelende ervaringen uit de vorige re-integratie periode en zeg dat ik dat niet nog een keer wil meemaken.

Hij stelt een gesprek met het hoofd van de afdeling PSA voor maar ik wil liever niets meer met die lui te maken hebben. Of het gaat via u, of via een advocaat. Meerdere malen komt ter sprake dat ik geen enkel vertrouwen meer heb in mijn werkgever. Als ze het beste met mij voor hebben moeten ze dat nu maar eens bewijzen. De bedrijfsarts weet mij te overtuigen dat een advocaat op dit moment niet verstandig is en ik stem in met een gesprek als de huidige problemen niet opgelost worden.

Ook wil ik dat er in de periodieke evaluatie komt te staan dat mijn doel 100% herstel is. De bedrijfsarts vertelt dat mijn werkgever langdurig zieken altijd nog een tijd voor 5% ziek wil laten staan om te beoordelen of de langdurig zieke het wel volhoudt om te werken. Flauwekul, daar trap ik niet in. Hersteld is hersteld. Ik begrijp waarom de werkgever dit wil. Het is namelijk zo dat als je langer dan 4 weken volledig hebt gewerkt en dan weer opnieuw ziek zal worden er een nieuwe ziekteperiode in gaat met een nieuwe 1e ziektedag. Het hele circus begint dan weer opnieuw. Het 1e jaar 100% salaris, het 2e jaar 70% salaris enzovoort. Door een werknemer die hersteld is niet volledig hersteld te melden creëer je als werkgever een vangnet waardoor de werknemer bij een volgende ziekmelding eerder ontslagen kan worden en dat mag niet.

De bedrijfsarts wil hierin best bemiddelen maar voegt er gelijk aan toe dat hij voor 50% aan de kant van de werkgever staat en voor 50% aan mijn kant. Eindelijk is er iemand eerlijk. Ja, ik weet hoe het werkt maar dat is niet mijn probleem, je kunt immers geen 2 bazen dienen. Als hij zich niet aan de wet en regelgeving gaat houden heeft hij net als mijn werkgever toch echt een probleem met mij. Gelukkig is dat op dit moment nog niet aan de orde.

Dinsdag, 19-10-2010
Het is een week na mijn bezoek aan de bedrijfsarts en zowel mijn ad interim leidinggevende nummer 5 als ikzelf hebben zijn verslag in de periodieke evaluatie nog niet ontvangen. Dat is jammer want de afdeling HRM wil mij zelfs na herhaaldelijk verzoek van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nog steeds niet hersteld melden voor de uren waarvoor ik werk. Natuurlijk hebben zij daar geen zeggenschap in maar zij wringen zich in allerlei bochten om mij maar zo lang mogelijk ziek te houden. Er is zelfs een levendige mailwisseling tot stand gekomen tussen mijn ad interim leidinggevende nummer 5, leidinggevende en tevens directeur AOK nummer 6, een arbo medewerker en een medewerker HRM. Aan de schrijfstijl te zien mailt deze laatste in opdracht van haar leidinggevende.

De situatie wordt steeds lastiger omdat deze werkwijze het beleid is wat gevolgd moet worden terwijl dit niet aan CAO, wet en regelgeving voldoet. Volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zullen zij mij uiteindelijk echt wel hersteld melden omdat ze dan inzien dat ze niet anders kunnen.
Het is wel fijn dat ik mijn ad interim leidinggevende nummer 5 achter mij heb staan. Ik hoef me alleen maar met mijn re-integratie bezig te houden en zij zal om opheldering vragen. Ze heeft zich inmiddels goed verdiept in de materie over ziekte en herstel en wil de waarheid boven tafel hebben. Ze belooft mij op de hoogte te houden.

Donderdag, 21-10-2010
Het duurt lang voordat het verslag van de bedrijfsarts er is. Vorige week dinsdag ben ik bij hem geweest en normaal gesproken heb ik de periodieke evaluatie binnen een paar dagen op de mat liggen. Ik verwacht dat de arme man een probleem heeft en dit eerst wil bespreken met mijn en zijn werkgever.

Er spelen verschillende belangen die afhangen van de tekst in de periodieke evaluatie. Hij heeft 2 opties en moet voor hem de meest goede oplossing kiezen.

1. Hij kiest voor mijn werkgever en meldt mij niet hersteld tegen loonwaarde.
Gevolg: Marga accepteert dit niet en beticht zowel haar eigen werkgever als het ziekteverzuim bureau van wanprestatie.

2. Hij doet zijn werk en meldt mij hersteld voor de uren die ik werk tegen loonwaarde met als alles goed gaat, het klapstuk van mijn volledige herstel in januari 2011.
Gevolg: Mijn werkgever zal hem proberen te overtuigen op deze beslissing terug te komen, daarbij de samenwerking met het ziekteverzuim bureau gebruiken als stok achter de deur.

Wat de bedrijfsarts ook doet, hij moet bedenken dat er grote financiële belangen in het spel zijn. Mijn werkgever is met zijn vele vestigingen een goede klant en kan dreigen het contract op te zeggen waardoor het ziekteverzuim bureau een hele grote klant kwijtraakt. Duzzzzzzzzzzzz, wat is wijsheid in de casus den Engelsman en hoe komen we van haar af?

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 denkt dat mijn werkgever het er niet op aan laat komen en mij uiteindelijk volgens de regels hersteld zal melden. Omdat ze voor mij (en daardoor ook voor alle andere werknemers) opkomt verwacht ze wel dat ze binnenkort te horen krijgt dat ze (te lastig?) niet meer mijn leidinggevende is. Ondertussen heeft ze de feiten wel besproken met de zorgmanager. Wat voor gevolgen dit zal hebben kan ik niet inschatten.

Vrijdag, 22-10-2010
Ik ben door de afdeling PSA nog steeds niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk. Ik heb afgesproken dat mijn leidinggevende hier verder achteraan gaat want ik kan en wil al die sores er niet bij hebben nu. Zij zegt de onderste steen boven te halen want wat ze doen is niet terecht. Toch maak ik me er behoorlijk druk en boos over maar wacht het toch maar af. We zien wel waar het schip strandt. In ieder geval ga ik vanaf volgende week weer 4 uur meer werken. Ik kom dan op 16 uur per week uit.

En dan staat het weekeind voor de deur, zo voorspelbaar. Na 2,5 week, op vrijdagmiddag als ik thuiskom van het werk ligt eindelijk de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts in de bus. Hij houdt zich in deze brief erg op de vlakte en geeft geen concrete afspraken aan terwijl we die wel gemaakt hebben. De evaluatie is p.o. ondertekend. Erg flauw en laf vind ik het.

In de allereerste regel staat dat het naar omstandigheden redelijk met mij gaat. Redelijk? Ik heb juist naar waarheid geantwoord dat het goed ging toen hij ernaar vroeg. Leo beaamt dat. Verder staat er in dat hij mijn opbouwschema heeft gezien en dat hij op voorhand geen zwaarwegende bezwaren heeft tegen dit schema maar dat de praktijk dit zal uitwijzen. Ondanks mijn dringende verzoek om nogmaals te vermelden dat mijn doel 100% herstel is heeft hij dit niet opgeschreven.

Hij zegt dat hij nu pas de medische informatie aan mijn specialist heeft opgevraagd en wil dat mee laten wegen in de advisering over de urenopbouw en de te verwachten duurzaamheid van het bereikte herstel. Ik weet niet beter dan dat hij dat enkele maanden terug al gedaan zou hebben maar dat is blijkbaar niet zo. Op mijn volgende afspraak over 6 weken kunnen we het dan bespreken. Zo is er toch weer tijd gewonnen om mij langer ziek te houden.

Al met al valt het me behoorlijk tegen van de bedrijfsarts. Deze evaluatie is absoluut niet motiverend naar mij toe. Zijn woordkeuze en het advies bevestigen dit. Ik verdenk mijn werkgever ervan dat zij hun invloed hebben uitgeoefend op de bedrijfsarts. Zie de cirkel van invloed en betrokkenheid. Ik weet in ieder geval nu wel aan welke kant hij staat. Bedankt!!!
Mijn humeur daalt tot het nulpunt en het huilen staat mij nader dan het lachen. Wat moet ik nu? Het gaat juist heel goed en dat wordt dan op deze manier afgestraft. Ik ben zo enorm teleurgesteld en mijn vertrouwen in de mensheid is diep beschadigd. Even komt het in mij op om er de brui aan te geven en mij ziek te melden maar als ik me realiseer dat dit precies de bedoeling is veeg ik dit idee meteen weer van tafel. Wat denken ze wel niet, heb ik me daar de afgelopen 16 jaar zo voor ingezet?

De gezellige vrijdagavond is naar de kloten en het onaangename gevoel blijft me het hele weekend bezig houden. Ik ben benieuwd hoe mijn ad interim leidinggevende nummer 5 hierop reageert en wat de volgende stappen zijn. Nog steeds ben ik niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk en de bedrijfsarts heeft dit ook niet specifiek genoemd. Wat nu? Leo vindt dat ik niet op de zaken vooruit moet lopen en gewoon moet afwachten.

Dinsdag, 26-10-2010
Ik krijg mijn loonstrookje van de maand oktober. Het eerste wat mij opvalt is dat mijn herstelmeldingen nog niet verwerkt zijn, mijn reiskosten niet zijn aangepast naar het aantal gewerkte dagen en dat de kledingtoelage niet is opgestart.

Op de gang kom ik een lid van de OR tegen en vraag of we soms geen kledingtoelage meer krijgen. Ze heeft toevallig net een mailtje in haar hand en laat het mij lezen. Geloof het of niet maar in dit mailtje staat een vraag van iemand over de kledingtoelage. Wat nu, toeval? Deze persoon heeft een ander arbeidscontract gekregen en krijgt nu geen kledingtoelage meer. Als reden geeft mijn werkgever aan dat er geen aaneengesloten dienstverband is en dat iedereen met een nieuw contract geen kledingtoelage meer ontvangt. Vanmiddag op de OR vergadering zal ze dit ten tafel brengen.

Vechten voor herstel

mrt1

Vrijdag, 12-03-2010
Vandaag is de telefonische afspraak met de bedrijfsarts. Hoewel de afspraak om 11.00 uur is zit ik vanaf 8.30 uur beneden. Ik moet me toch voorbereiden op het gesprek en heb een briefje met aantekeningen voor me liggen.

Het is 11.00 uur en ik heb 2 telefoons naast het briefje liggen. De vaste telefoon en mijn mobieltje. De arts heeft namelijk beide nummers. Ik ben er helemaal klaar voor en begin aan de 2e pot koffie maar er is niemand die mij belt. Ik loop naar boven om op de brief met daarin de afspraak te kijken of ik me niet vergist heb. Nee dus. Het staat er duidelijk: vrijdag 12 maart 2010, tijdstip 11.00 uur. Ach, het zal wel druk zijn.

Inmiddels is het 14.00 uur en ik begin nu toch wel te wanhopen. Ik ga weer naar boven en neem de brief mee naar beneden. Ik vergis me toch echt niet. Wat nu??? Het zal toch geen opzet zijn? Nee, dat kan niet houd ik mijzelf voor. Ik wil het niet maar toch bekruipt mij het gevoel dat ik niet gek moet opkijken als de fusiepartner erachter zit. Het getreiter begint toch niet weer opnieuw? Nee, ik zit nog in mijn eerste ziektejaar dus dat zou wel erg flauw zijn.

Heel even overweeg ik om te bellen om te vragen hoe dit kan maar ik bedenk me. Ik ga niet nog een keer aan dit spelletje meedoen en laat me niet verleiden tot een boos telefoontje. Trouwens, het is vrijdagmiddag, word ik zeker weer tig keer doorverbonden om uiteindelijk te horen te krijgen dat er niemand is. Ik besluit om volgende week een mailtje naar het ziekteverzuim bureau te sturen. Als ik dat op dit moment doe wordt de mail vast niet aardig.

Zondag, 14-03-2010
Ik stuur een kort mailtje naar het ziekteverzuim bureau met een cc naar mijn ad interim leidinggevende nr. 5. Maandag krijg ik van het ziekteverzuim bureau bericht terug. Uw mail is doorgezet naar de groepspraktijk Amsterdam. Ook van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 ontvang ik een reactie. Ze vindt het vervelend en slordig dat het zo gelopen is en wijt dit aan gebrekkige communicatie.

Zondag, 21-03-2010
Inmiddels is het weer zondag en zijn we een week verder. Voor zover ik weet is er nog steeds geen afspraak voor mij gepland. Ik laat het maar even zo. Ik vind dat ik weer aan het werk moet en ik denk dat de buitenwereld het ook zo ziet. Aan de andere kant weet ik dat ik er eigenlijk nog niet aan toe ben. Ik wil graag weer beginnen maar dan wel zonder spanningen om mijn werkplek. Lichaam en geest zijn het weer eens niet met elkaar eens. Toch maar eerst op vakantie dan?

Dinsdag, 06-04-2010
Er is alweer een week om en ik heb nog steeds niets gehoord van het ziekteverzuim bureau over een geplande nieuwe afspraak met de bedrijfsarts. Gezien mijn ervaringen bij telefonisch contact met het ziekteverzuimbureau ga ik ze echt niet meer bellen. Wat een kwalijke zaak dat ik moet bedelen om een afspraak te krijgen. Ik stuur een mailtje naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 met de vraag of zij voor mij wil informeren hoe dit zit.

Ik krijg al snel mail terug. Ze is er meteen achteraan gegaan vanmorgen! Ook is ze al wat wijzer geworden: de telefonische afspraak zou door mijzelf in overleg met mijn leidinggevende zijn afgezegd. Er is zelfs een naam van mijn leidinggevende genoemd: Patricia! Ik heb geen idee wie dit is. Ze twijfelt gelukkig niet aan mijn welwillendheid en zegt zeker te weten dat zij geen Patricia heet en dat ik de afspraak niet heb afgezegd. Ze houdt het op een foutje (!) van het ziekteverzuim bureau. Ze zegt er een beetje humeurig van te zijn en vraagt zich af waarom er niet wat meer zorgvuldigheid is. En je hebt gelijk hoor: ik zou er niet meer achteraan gaan bellen. Je hebt je best gedaan!

De afdeling PSA van de fusiepartner schijnt er inmiddels mee bezig te zijn. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 had gedreigd om zelf het ziekteverzuim bureau te bellen maar dat hebben ze liever niet. De medewerker van de afdeling PSA heeft wel direct actie ondernomen door hun contactpersoon om terugkoppeling over mijn persoontje te vragen. Het ziekteverzuim bureau is ervan overtuigd dat ik 100% hersteld ben maar de medewerker van de afdeling PSA spreekt dit tegen. Ze vraagt om opheldering van dit misverstand.

Woensdag, 14-04-2010
Wat een vreemde situatie. Nog steeds heb ik niets gehoord op mijn verzoek voor een afspraak. Ik vind het vreemd dat het zo lang duurt voordat ik naar de bedrijfsarts toe kan. Ik waag er maar weer eens een telefoontje aan. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 snapt er ook niets van en ze vertelt dat ze eergisteren contact heeft gehad met de afdeling PSA. Deze afdeling heeft contact met het ziekteverzuim bureau en ze wachten nog op een antwoord.

Ik vertel dat ik toch echt een gesprek wil met de bedrijfsarts. Maak je geen zorgen, ik blijf er net zo lang achteraan gaan totdat je de afspraak hebt zegt mijn ad interim leidinggevende nummer 5. We spreken af dat ik zelf geen actie meer hoef te ondernemen.

Maandag, 19-04-2010
Leo dacht tot nu toe dat het gewoon een misverstand was maar nu begint hij toch ook langzaamaan te vrezen dat er opzet in het spel is. Ik snap wel hoe het zit. De fusiepartner wil mij zo lang mogelijk in de ziektewet houden en wil mij zeker niet hersteld gaan melden want als ze dat doen komen ze nooit van mij af. We overwegen om dinsdag dan maar zonder afspraak naar de bedrijfsarts te gaan en om opheldering vragen.

Dinsdag, 20-04-2010
De post. Ik geloof mijn ogen niet. Eindelijk zit er een brief bij van het ziekteverzuim bureau. Jawel hoor, bijna goed. Ik ben niet zoals ik gevraagd heb uitgenodigd op het spreekuur maar er staat wel op 22 april een telefonische afspraak gepland voor mij. Ik moet toegeven dat het ook wel wat veel gevraagd is. Langdurig ziek en dan ook nog op het spreekuur van de bedrijfsarts willen komen. Het kost al genoeg allemaal. Ik vraag me af of dit expres zo gedaan is in opdracht van de fusiepartner of dat er echt iemand bij het ziekteverzuim bureau zit die blond is. Ik zal er wel nooit achter komen.

Donderdag, 22-04-2010
Met een briefje vol aantekeningen zit ik weer te wachten op telefoon. Ik heb me goed voorbereid op het gesprek. Stel dat hij niet belt wat doe ik dan? Ik zit me alweer druk te maken terwijl er nog niets aan de hand is. Hieruit blijkt wel dat de hele situatie zoals die op mijn werk was tijdens mijn 1e re-integratieperiode me nog steeds behoorlijk hoog zit.

Dan gaat precies op de afgesproken tijd de telefoon. Net als de voorgaande keren komt de bedrijfsarts erg sympathiek op mij over. Hij wil graag weten hoe de situatie op dit moment is, wat mijn klachten zijn en wat de arts uit het AVL heeft besloten. Ik vertel dat ik voordat ik daarop inga eerst wat anders kwijt wil.
Ik spuug mijn gal over het feit dat ik vanaf februari al probeer om een afspraak op het spreekuur te krijgen. Ik ben best wel geëmotioneerd en zeg dat ik de fusiepartner ervan verdenk om opdracht gegeven te hebben om mij zo lang mogelijk in de ziektewet te houden. Zoiets moet het wel zijn, er staat vast een kruisje achter mijn naam. Anders is het toch niet mogelijk dat ikzelf, mijn leidinggevende en de medewerker van de afdeling PSA al 2 maanden bezig zijn om een afspraak op het spreekuur te organiseren en dit nog steeds niet voor elkaar gekregen hebben? Volgens de bedrijfsarts is er absoluut geen opzet in het spel en ligt de fout bij het ziekteverzuim bureau. Hij biedt hiervoor zijn excuses aan.

Verder hebben we het nog over mijn re-integratie en vraag ik toestemming om op vakantie te gaan. We spreken af dat ik na onze vakantie opgeroepen word op het spreekuur om mijn re-integratie te bespreken. Ik stel voor dat ik nog voor onze vakantie een afspraak maak met mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zodat duidelijk wordt wat er straks precies van mij verwacht wordt.

Zaterdag, 24-04-2010
Eén nul voor de bedrijfsarts. Het periodieke evaluatie verslag ligt nu al op de mat. De arts heeft ons gesprek keurig verwoord. En let op, wat niemand gelukt is heeft hij wel voor elkaar gekregen. Een afspraak op het spreekuur!!! De eerste dinsdag na mijn vakantie word ik verwacht.

Maandag, 26-04-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is weer terug na een paar dagen van afwezigheid. Ik heb haar via de mail verslag gedaan van mijn telefonische consult bij de bedrijfsarts.

Ze zegt met verbazing mijn mailtje gelezen te hebben en stuurt een berichtje terug. Als er iemand zou zijn die de opdracht geeft tot een telefonisch consult, zou ik dat moeten zijn (zijnde je direct leidinggevende) maar, en dat zal je niet verbazen, die opdracht heb ik niet gegeven! Er staken in ieder geval geen kwade bedoelingen achter hoor!

Vrijdag, 30-04-2010
We brengen 30 april in gepaste stemming door en richten ons nu op Bevrijdingsdag. Maar voor het 5 mei is heb ik vanmiddag eerst nog een gesprek met mijn ad interim leidinggevende nummer 5. In dit gesprek wil ik kenbaar maken dat mijn doel 100% herstel is en wil ik van haar graag weten hoe mijn re-integratie er in grote lijnen uit gaat zien.

Maandag, 03-05-2010
Vandaag is de afspraak met mijn ad interim leidinggevende nummer 5. Ik wil haar graag weer even zien en spreken over mijn voornemen om te gaan re-integreren. Leo brengt me weg. Met mooi weer zou hij even de stad in gaan maar het regent pijpenstelen dus gaat hij met mij mee. Het is een onofficieel gesprek dus dat is geen probleem.

We worden verwacht en we kletsen elkaar weer even bij. Op de afdeling kwaliteit is het nu drukker dan ooit. In oktober komt de KEMA weer 3 dagen audits houden in verband met de certificering. Dit betekent veel extra werk en voorbereiding. Verder is er gestart met het digitaliseren en samenvoegen van de kwaliteitshandboeken. Alle procedures moeten opnieuw beoordeeld, samengevoegd en in een andere format gezet worden. Dit is echt een mega klus en terwijl ik dit zit te typen begint het in mij te kriebelen om hier ook mee aan de slag te gaan. Dat is een goed teken.

Ze laat mij zien hoe het geheel er straks uit komt te zien en legt uit wat mijn rol in het geheel zal zijn. Het is de bedoeling dat ik straks samen met een collega het systeem ga onderhouden. Ook het organiseren en instrueren van de auditors en het up to date houden van het systeem behoort tot mijn taken. Kan ik dat wel, vraag ik verschrikt als duidelijk wordt wat er allemaal van mij wordt verwacht. Ja, dat kan jij, we weten hoe je werkt en hoe precies je bent. Mede dankzij jouw inzet en werkwijze hebben we de vorige certificering behaald. Ik vind het wel eng maar ook weer een uitdaging.

We hebben het ook nog over de formatieplaats waarop ik sta en tot mijn verbazing blijkt dat ik voor 28 uur op kwaliteit en voor 6 uur op de facilitaire dienst te boek sta. Wauw, dat is nieuw voor mij. Heb je dan geen contract wijziging ontvangen? Nee dus en ik laat haar de brief van de ad interim manager HRM lezen waarin staat dat ik nog een wijziging zou ontvangen. Verbazing alom! Mijn functie salarisadministrateur is vervallen.

Ik zeg maar gelijk dat ik voor 100% herstel ga en geen uur minder. Ja, dat lijkt me logisch. Ik leg haar uit dat dit niet zo logisch is en vertel dat de fusiepartner mij na mijn vorige ziekteperiode niet hersteld wilde melden en dat ik daarom zelfs gekort werd op mijn salaris. We hebben het nog even kort over de capriolen van de fusiepartner en ik zeg dat het me nog steeds veel pijn doet en dat ik het niet kan vergeten.

Tegelijkertijd zeg ik dat ik me heel bewust ben van het feit dat ik werk met mijn collega’s en niet met de fusiepartner. Nu begrijp ik pas waarom jij zo achterdochtig bent als we het over de fusiepartner hebben. Denk erom, vanaf nu ben ik je leidinggevende en ik beloof je dat het deze keer heel anders zal gaan. Je hoeft je echt geen zorgen te maken over je baan, er is werk genoeg. We spreken af dat ik ga beginnen met re-integreren als zij weer terug is van vakantie.

Het was een heel ontspannen en plezierig gesprek en ik ben blij dat ik geweest ben. We wensen elkaar nog een fijne vakantie toe en gaan 1,5 uur later opgewekt naar huis. Als we thuis zijn komt de spanning eruit en ben ik zo moe dat ik voor een paar uur naar bed ga.

Juni 2010
In plaats van te re-integreren word ik in juni weer opgenomen en word ik voor de 5e keer geopereerd in het AVL ziekenhuis. Er volgt weer een periode van herstel maar het komt goed. Eind augustus staat een gesprek met de bedrijfsarts op de agenda.

Dinsdag, 31-08-2010
Vandaag heb ik een afspraak op het spreekuur van de bedrijfsarts. Ik zit inmiddels in mijn 2e ziektejaar. De bedrijfsarts is een schappelijke man. Hij wil natuurlijk weten hoe het nu met me gaat en wat voor behandelingen ik heb gehad. Zijn laatste info was van mei 2009. Toen ben ik er voor de laatste keer geweest. Daarna heb ik hem nog 1 of 2 keer via de telefoon gesproken.

Hij vraagt weer waarom ik niet in mijn oorspronkelijk functie teruggeplaatst word. Ik leg uit dat dat niet mijn keuze is geweest en zal hem ter verduidelijking de relevante briefwisselingen sturen.
Ik zeg dat ik weer wil gaan werken om uit te proberen of ik me dan wat beter voel. De kanker beheerst ons hele leven. Leo zit heel vaak ‘s nachts beneden te piekeren. Ik mag zelf bepalen wanneer ik weer wil beginnen en hoeveel ik dan ga werken. We bespreken hoeveel uur verstandig is en op welke manier ik het ga opbouwen. We spreken af dat ik vanaf volgende week 2x 3 uur ga werken.

De eerste 2 weken moet ik op arbeid therapeutische basis gaan werken. Omdat arbeid therapeutisch werken niet meer bestaat ben ik het hier niet mee eens. Alle re-integratie activiteiten hebben een loonwaarde, zelfs als ik alleen maar koffie ga inschenken moeten mijn inspanningen 100% doorbetaald worden tegen mijn normale salaris. Over het salaris bouwt men ook vakantiegeld, eindejaarsuitkering en vakantie uren op. Ik heb geen zin in een lange discussie maar ik geef wel duidelijk aan dat ik het niet met deze praktijken eens ben. Het staat in het CAO en ook mijn werkgever heeft zich hier aan te houden.

De bedrijfsarts zegt hier niets van te weten en ik beloof hem de betreffende stukken uit het CAO en het wetboek toe te sturen. Ik vind het vreemd dat het hem niet bekend is en vraag me af of hij doet alsof of dat het de opdracht van mijn werkgever is om langdurig zieken eerst 2 weken op arbeid therapeutische basis te laten werken en zo maar 70% salaris uit te hoeven betalen. Ook de kledingtoelage en reiskostenvergoeding moet weer worden opgestart.

De beste man kiest eieren voor zijn geld en schrapt de term arbeid therapeutisch werken uit het advies wat naar mijn werkgever gaat. Over een week of 5 zal ik opgeroepen worden om te bespreken hoe het gaat. Het mag ook een belafspraak zijn maar ik vind het plezieriger om de re-integratie in een één op één gesprek te bespreken.

Na het gesprek met de bedrijfsarts ga ik langs mijn ad interim leidinggevende nummer 5. Ze is blij dat ik weer kom werken want het is razend druk. Ze zal werk voor mij regelen wat niet te veel werkdruk oplevert. Ook zal ze ICT de opdracht geven om mijn account weer te activeren. Mijn eigen werkplek is weg dus gaan we een plek zoeken waar ik kan zitten. Het wordt een tijdelijke werkplek in het kantoor van opleidingen.

Teleurstelling

mei14

Donderdag 14-05-2009
Mijn leidinggevende nr. 4 is nog met zwangerschapsverlof maar vanochtend komt zij koffie drinken. Best gezellig hoor, maar dan komt ze met de mededeling dat ze een andere baan heeft gevonden. De fusiepartner heeft haar al eerder verteld dat haar baan verloren gaat en dat de leidinggevende van de fusiepartner (nr. 6) haar functie overneemt.
Ik heb al heel wat goede krachten op deze manier zien vertrekken. Het is vervelend om te zien dat alle know how zomaar de deur uit wandelt. Nu bestaat bureau kwaliteit in Alkmaar nog maar uit 1 persoon en dat ben ik.

Vrijdag 22-05-2009
Omdat het gisteren Hemelvaartsdag was heb ik vandaag een extra vrije dag opgenomen. Een lekker lang weekend dus.
Ik krijg vandaag de uitslag van een biopt dat vorige week genomen is. Helaas, het is niet goed. Er zal weer een operatie volgen. Het hele weekend denk ik erover na of, hoe en wanneer ik het op mijn werk zal vertellen.

Dinsdag 26-05-2009
Uiteindelijk heb ik samen met Leo besloten om het tegen 3 mensen te zeggen waaronder mijn ad interim leidinggevende nr. 5. Ik vraag of ze het nog even binnenkamers willen houden. Dit omdat ik geen idee heb wat voor stappen de fusiepartner gaat nemen als ze weten dat ik me binnenkort weer opnieuw ziek moet melden.

Ik zeg tegen mijn ad interim leidinggevende nr. 5 dat ik het volledige ziekteverzuimbeleid wil hebben voordat ik mij opnieuw ziek moet melden. Ik wil graag vooraf weten wat mij te wachten staat. Zij is het ermee eens en beloofd er weer achteraan te gaan. Ze heeft het volledige ziekteverzuimprotocol inmiddels al 2 keer opgevraagd maar nog steeds niet ontvangen. Ook heeft ze nog geen duidelijk antwoord gekregen op de vragen die zij gesteld heeft over de ORT in het verkorte ziekteverzuimprotocol.

Ik spreek mijn twijfels uit over het ziekteverzuimprotocol zoals dat nu geïntroduceerd is. Ik heb het vermoeden dat dit beleid in de praktijk ingevoerd is zonder goedkeuring van de ondernemingsraad (OR) en vaststelling door het management team (MT). Als mijn vermoeden juist is dan gaan ze het volledige ziekteverzuimprotocol echt niet geven. En al helemaal niet aan mij, ik ben zo al lastig genoeg.
De brief die iedereen thuisgestuurd heeft gekregen is in dat geval enkel bluf geweest en heeft geen enkele waarde. Ook betekent dit dan dat het oude ziekteverzuimbeleid zoals het vermeld staat in de kwaliteitshandboeken nog steeds gehanteerd dient te worden op locatie Alkmaar.

Woensdag 17-06-2009
Tijdens de lunchpauze komt het gesprek op de nieuwe bedrijfsarts. Het schijnt een hele goeie te zijn. Bij deze man krijg je de kans niet om langer thuis te blijven dan hij nodig vindt en hij schijnt veel strenger te zijn. Ook het re-integreren van langdurig zieken gaat veel sneller dan bij de vorige arts.

Belangstellend vraag ik hoe de fusiepartner aan deze bedrijfsarts gekomen is. Het is toch een arts van het ziekteverzuim bureau? Jawel, hij komt van het ziekteverzuim bureau maar dan wel uit Purmerend en hij is de vaste arts van de fusiepartner. Hij is erg goed. Hij heeft zijn uren uitgebreid en komt 1 middag in de week hier op locatie. Ik bemoei me verder niet met dit gesprek. Helaas ben ik nu nog meer bevooroordeeld dan ik al was. Deze arts zal heel hard zijn best moeten doen om mijn vertrouwen te winnen.

Dinsdag 30-06-2009
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 is terug van vakantie. Na de gebruikelijke vakantieverhalen loop ik aan het einde van de ochtend bij haar binnen. Ze is er nog steeds van overtuigd dat het volledige ziekteverzuimbeleid en het volledige re-integratiebeleid er aan zit te komen. Ik vertel dat ze mijn naderende ziekteverzuim niet langer hoeft te verzwijgen. Er zijn inmiddels al wat mensen op de hoogte en bovendien moeten de verschillende divisies vervanging gaan regelen.

Ik spreek alweer mijn bezorgdheid uit over mijn toekomst bij de fusiepartner en over mijn werk als kwaliteitsfunctionaris. Er is geen enkele communicatie richting mij. Het werken wordt me wel heel moeilijk gemaakt zo. Ik probeer nog het een en ander van de handboeken te redden maar eigenlijk is het meer een soort bezigheidstherapie vermoed ik. Er gelden inmiddels een aantal nieuwe procedures maar welke dat zijn weet ik niet.

Het gevolg is dat de kwaliteitsboeken niet meer actueel zijn en het systeem systematisch om zeep geholpen wordt. Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 belooft hier met leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK van de fusiepartner over te praten want ook zij vindt dat doorgaan op deze manier zinloos is.

Dinsdag 14-07-2009
Vandaag ga ik met mijn ad interim leidinggevende nr. 5 naar de afdeling kwaliteit van de fusiepartner. Deze afspraak vindt op mijn eigen verzoek plaats. Mettertijd zal de leidinggevende nr. 6, tevens directeur AOK daar het stokje overnemen van mijn huidige leidinggevende. “Het bureau” zoals deze afdeling tijdelijk genoemd wordt is gevestigd is Midden Beemster. Een schattig dorpje wat heel vriendelijk aandoet. Als we uit het raam kijken zien we de weilanden waarop de koeien grazen. De locatie is prachtig alleen de bereikbaarheid met het openbaar vervoer is wat minder.

Het is een heel plezierig gesprek geworden. Mijn toekomstige leidinggevende heeft mij ervan weten te overtuigen dat mijn baan niet op de tocht staat. We bespreken welke activiteiten er tijdens mijn afwezigheid perse doorgang moeten vinden en wat er afgestoten kan worden. Ook legt hij uit wat de toekomst- plannen zijn en wat mijn rol gaat worden inzake het kwaliteitsverhaal als ik hersteld ben. De plannen staan me wel aan dus dat is positief en een leuk vooruitzicht. Aan het eind van het gesprek word ik plezierig verrast met een vrolijk boeket bloemen.

Ik ontmoet mijn aanstaande collega en de sfeer is erg ontspannen. Hij laat het nieuwe programma zien waarmee gewerkt gaat worden. De passie waarmee hij vertelt en dingen uitlegt slaat over en voordat we er erg in hebben is het tijd om het pand te verlaten.

Donderdag, 23-07-2009
In overleg met mijn ad interim leidinggevende nr. 5 heb ik mij vanmorgen ziek gemeld. Netjes zoals het hoort. Ik ben in juni ook een paar dagen ziek thuis geweest met de griep. Omdat ik binnen 4 weken opnieuw ziek ben is mijn 1e ziektedag die van de vorige ziekmelding, namelijk 25-06-2009. Vanaf deze datum zullen alle berekeningen worden gedaan.

Er volgt weer een PDT behandeling (Foto Dynamische Therapie). De inspuiting is op 30 juli en de belichting is op 3 augustus. Het herstel en de opbouw naar 100% daglicht zal misschien wel een maand of 3 gaan duren.

Het volledige ziekteverzuimprotocol heb ik niet ontvangen. Wel kan ik sinds afgelopen week op een digitale testsite van de fusiepartner komen. Hierin vind ik het ziekteverzuim- en re-integratie protocol zoals dat vastgesteld is in 2003 door mijn vermeende leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK. Het document telt 12 bladzijden. Omdat deze procedure voor de medewerkers inzichtelijk hoort te zijn neem ik aan dat het geen probleem is als ik het document print om thuis eens rustig door te lezen. Ik moet tenslotte weten welke rechten en plichten ik en mijn werkgever hebben. Mijn gevoel heeft weer gelijk. Het document voldoet niet volledig aan wet en regelgeving.

Dinsdag, 31-08-2010
Vandaag heb ik een afspraak op het spreekuur van de bedrijfsarts. Ik zit inmiddels in mijn 2e ziektejaar. De bedrijfsarts is een schappelijke man. Hij wil natuurlijk weten hoe het nu met me gaat en wat voor behandelingen ik heb gehad. Zijn laatste info was van mei 2009. Toen ben ik er voor de laatste keer geweest. Daarna heb ik hem nog 1 of 2 keer via de telefoon gesproken.

Hij vraagt weer waarom ik niet in mijn oorspronkelijk functie teruggeplaatst word. Ik leg uit dat dat niet mijn keuze is geweest en zal hem ter verduidelijking de relevante briefwisselingen sturen.

Ik zeg dat ik weer wil gaan werken om uit te proberen of ik me dan wat beter voel. De kanker beheerst ons hele leven. Leo zit heel vaak ‘s nachts beneden te piekeren. Ik mag zelf bepalen wanneer ik weer wil beginnen en hoeveel ik dan ga werken. We bespreken hoeveel uur verstandig is en op welke manier ik het ga opbouwen. We spreken af dat ik vanaf volgende week 2x 3 uur ga werken.

De eerste 2 weken moet ik op arbeid therapeutische basis gaan werken. Omdat arbeid therapeutisch werken niet meer bestaat ben ik het hier niet mee eens. Alle re-integratie activiteiten hebben een loonwaarde, zelfs als ik alleen maar koffie ga inschenken moeten mijn inspanningen 100% doorbetaald worden tegen mijn normale salaris. Over het salaris bouwt men ook vakantiegeld, eindejaarsuitkering en vakantie uren op. Ik heb geen zin in een lange discussie maar ik geef wel duidelijk aan dat ik het niet met deze praktijken eens ben. Het staat in het CAO en ook mijn werkgever heeft zich hier aan te houden.

De bedrijfsarts zegt hier niets van te weten en ik beloof hem de betreffende stukken uit het CAO en het wetboek toe te sturen. Ik vind het vreemd dat het hem niet bekend is en vraag me af of hij doet alsof of dat het de opdracht van mijn werkgever is om langdurig zieken eerst 2 weken op arbeid therapeutische basis te laten werken en zo maar 70% salaris uit te hoeven betalen. Ook de kledingtoelage en reiskostenvergoeding moet weer worden opgestart.

De beste man kiest toch eieren voor zijn geld en schrapt de term arbeid therapeutisch werken uit het advies wat naar mijn werkgever gaat. Over een week of 5 zal ik opgeroepen worden om te bespreken hoe het gaat. Het mag ook een belafspraak zijn maar ik vind het plezieriger om de re-integratie in een één op één gesprek te bespreken.

Na het gesprek met de bedrijfsarts ga ik langs mijn ad interim leidinggevende nummer 5. Ze is blij dat ik weer kom werken want het is razend druk. Ze zal werk voor mij regelen wat niet te veel werkdruk oplevert. Ook zal ze ICT de opdracht geven om mijn account weer te activeren. Mijn eigen werkplek is weg dus gaan we een plek zoeken waar ik kan zitten. Het wordt een tijdelijke werkplek in het kantoor van opleidingen.

Woensdag, 30-09-2009
Gisteren ben ik naar het AVL geweest en er zijn een aantal biopten genomen. Voordat mijn vader van alles rond gaat vertellen heb ik als eerste mijn ad interim leidinggevende nr. 5 gemaild. Mijn ouders wonen namelijk in het verzorgingshuis waar ik werk. Vandaag krijg ik een opbeurende mail van haar terug: “Er wordt veel naar je gevraagd door je collega’s en echt niet alleen die “op de gang”. Inmiddels heb ik al veel mensen verwezen naar je website!” Ik vind het fijn om te horen dat iedereen meeleeft.

Als ik straks weer hersteld ben is het de bedoeling dat ik ga samenwerken met de collega’s in Middenbeemster. Ook die collega’s zijn echt geïnteresseerd en betrokken. Er is daar zelfs al een kantoor met jouw naamplaatje op de deur dus maak je nu maar geen zorgen meer om je werk. We zijn erg welkom, schrijft mijn leidinggevende nr. 5. Ook al ben ik daar nog maar 1 keer geweest voel ik dat ook. Ik heb ook al een kaart van de nieuwe collega’s ontvangen.

Ondanks de hartelijke collega’s uit Middenbeemster en de uitspraken van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 blijven de zorgen om mijn werk telkens weer terug komen. Ik weet niet waarom ik zo negatief denk. Het voelt gewoon niet goed en meestal heeft mijn gevoel gelijk. Iedere werknemer heeft een functie en een afdeling waarop hij/zij werkt, dat wordt aangeduid door een code welke wij “de formatieplaats” noemen. Alle kosten voor die persoon worden in de administratie afgeboekt op die formatieplaats.

Tijdens de fusie is er een formatieplaats “sociaal plan” verzonnen. In juli 2009 was het sociaal plan afgelopen dus er hoort niemand meer op die formatieplaats te staan. Dat is ook zo met uitzondering van een handjevol medewerkers waarvan ze nog niet weten wat ze er mee moeten. Ik ben er daar één van. Mijn functie is nog steeds salarisadministrateur en mijn afdeling is nog steeds sociaal plan. Zolang er nog geen functiewijziging is toegepast en ik formeel nog niet toegewezen ben aan een afdeling blijf ik sceptisch over mijn toekomst bij deze werkgever. Bovendien gedraagt mijn leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK zich niet als mijn leidinggevende. Ik heb geen enkel contact met hem.

Ik geloof heus wel in de goede intentie van mijn leidinggevende nr. 6 die tevens directeur AOK van de fusiepartner is maar ik moet wel realistisch blijven. Het is een feit dat de fusiepartner mij op dit moment nog steeds niet zomaar kan ontslaan maar ik ben ervan overtuigd dat als er mogelijkheden zijn om van mij af te komen dat ze die met beide handen aangrijpen. Financieel gezien ben ik een grote risicofactor. Ik sta tenslotte niet voor niets nog steeds op de formatieplaats sociaal plan.

Dinsdag, 13-10-2009
Vandaag hoor ik de uitslag van de biopten. Ik ontvang een mailtje van ad interim leidinggevende nr. 5 om ons succes te wensen en te laten weten dat heel veel collega’s aan ons denken vandaag en duimen voor een goede uitslag. Lief hè! Helaas valt de uitslag tegen en word ik doorgestuurd naar het VU ziekenhuis zodat mijn arts kan overleggen met de professor daar voordat hij besluit welke behandeling wijs is.

Zaterdag, 17-10-2009
De post brengt mij een envelop van het ziekteverzuim bureau, snel open maken maar. De probleemanalyse en advies. Dat is leuk, ik heb nog geen contact gehad met het ziekteverzuim bureau en toch ontvang ik een advies. De informatie van het ziekteverzuim bureau is gebaseerd op mijn website, informatie van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 en informatie via de mail van arbeidszaken.

Volgens de Wet Verbetering Poortwachter is de werkgever verplicht om de probleemanalyse en advies in de 6e week van de ziekmelding door de bedrijfsarts op te laten maken. Het is nu de 18e week. Dat is dan wel 12 weken te laat maar aan de andere kant had het in verband met mijn behandeling niet erg zinvol geweest om in de 6e week dit document al op te stellen.

Dinsdag 20-10-2009
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 moet samen met mij in de 8e week een plan van aanpak maken voor terugkeer op de werkvloer. Omdat de probleemanalyse wat later ontvangen is kan het plan van aanpak nu pas worden opgemaakt. Ik ben even op de afdeling dus dat hebben we ook maar meteen in orde gemaakt. Het advies van de bedrijfsarts nemen we over.

De KEMA komt volgende maand weer een 3 daagse audit houden. Dit brengt altijd spanning en heel veel werk met zich mee. Het kost me moeite om me tijdens mijn bezoek niet met de werkzaamheden te bemoeien.

Dinsdag, 13-10-2009
Vandaag hoor ik de uitslag van de biopten. Ik ontvang een mailtje van ad interim leidinggevende nr. 5 om ons succes te wensen en te laten weten dat heel veel collega’s aan ons denken vandaag en duimen voor een goede uitslag. Lief hè! Helaas valt de uitslag tegen en word ik doorgestuurd naar het VU ziekenhuis zodat mijn arts kan overleggen met de professor daar voordat hij besluit welke behandeling wijs is.

Zaterdag, 17-10-2009
De post brengt mij een envelop van het ziekteverzuim bureau, snel open maken maar. De probleemanalyse en advies. Dat is leuk, ik heb nog geen contact gehad met het ziekteverzuim bureau en toch ontvang ik een advies. De informatie van het ziekteverzuim bureau is gebaseerd op mijn website, informatie van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 en informatie via de mail van arbeidszaken.

Volgens de Wet Verbetering Poortwachter is de werkgever verplicht om de probleemanalyse en advies in de 6e week van de ziekmelding door de bedrijfsarts op te laten maken. Het is nu de 18e week. Dat is dan wel 12 weken te laat maar aan de andere kant had het in verband met mijn behandeling niet erg zinvol geweest om in de 6e week dit document al op te stellen.

Dinsdag 20-10-2009
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 moet samen met mij in de 8e week een plan van aanpak maken voor terugkeer op de werkvloer. Omdat de probleemanalyse wat later ontvangen is kan het plan van aanpak nu pas worden opgemaakt. Ik ben even op de afdeling dus dat hebben we ook maar meteen in orde gemaakt. Het advies van de bedrijfsarts nemen we over.

De KEMA komt volgende maand weer een 3 daagse audit houden. Dit brengt altijd spanning en heel veel werk met zich mee. Het kost me moeite om me tijdens mijn bezoek niet met de werkzaamheden te bemoeien.

Maandag 09-11-2009
Mijn bedrijfsarts heeft zich op de hoogte gehouden van mijn verzuim via informatie van de afdeling arbeidszaken, mijn ad interim leidinggevende nr. 5 en door het lezen van mijn website. Vandaag heb ik mijn 1e contact met de bedrijfsarts van het ziekteverzuim bureau. Het is een belafspraak om 11.00 uur. Stipt op tijd gaat bij mij de telefoon.

Omdat we elkaar nog niet eerder gesproken hebben wil hij eerst een aantal dingen duidelijk hebben en verifiëren. Hoewel ik alleen de stem hoor is de 1e indruk goed, maar dat zegt nog helemaal niets natuurlijk. Hij zal zich eerst moeten bewijzen voordat hij mijn vertrouwen gewonnen heeft. We hebben het over mijn medische aandoening en verdere afspraken met de artsen. Ik blijf nog volledig in de ziektewet en we spreken af dat er een nieuwe telefonische afspraak volgt in december.

Hij zegt begrepen te hebben dat ik salarisadministrateur ben bij de fusiepartner en wil hier wat meer over weten. Nou, dat is een regelrechte inkopper natuurlijk. Ik vertel hem dat de fusiepartner mij in mijn 1e ziekteperiode heeft gezegd mij niet meer als salarisadministrateur te willen omdat ik in verband met mijn ziekte geen continuïteit kan waarborgen. In het kort vertel ik hoe ik behandeld ben. Hij zegt dat hij daar niets van weet en dat arbeidszaken hier niets over verteld heeft. “Dit maakt jouw ziek zijn wel wat gecompliceerder” zegt hij. Ook vraagt hij naar het contact met mijn leidinggevenden en collega’s. Van leidinggevende nr. 6 heb ik nog niets gehoord. Dit terwijl hij een dag voor mijn 1e ziektedag nog zei”: We houden contact hoor”.
Met de ad interim leidinggevende nr. 5 heb ik gelukkig een goed contact en met mijn collega’s ook.

De rest van de dag merk ik hoeveel invloed de wandaden van de fusiepartner nog steeds op mij hebben. Door er weer over te praten raak ik ervan in de war en voel al het verdriet en de boosheid weer opborrelen. Ik kan geen enkele sympathie meer opbrengen voor mijn werkgever.

Ik ben heel blij dat ik het zo goed kan vinden met mijn collega’s in Alkmaar. Ook het werk wat ik nu doe bevalt me goed en dat houdt me op de been. Volgens mijn ad interim leidinggevende nr. 5 hoef ik me geen zorgen te maken om mijn baan. Nu kan zij dat wel zeggen maar zolang er nog steeds niets formeel is geregeld zijn alle toezeggingen van de fusiepartner en mijn leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK niet meer dan gebakken lucht voor mij. Het vertrouwen is helemaal weg.

Donderdag, 17-12-2009
Ik heb weer een afspraak staan voor een telefonisch consult bij de bedrijfsarts. Leo is vrijwilliger bij het huis waar ik werk. Hij is uitgenodigd om zijn kerstpakket op te halen. Ik wil graag mee zodat ik mijn collega’s weer even gedag kan zeggen. Ik bel naar het ziekteverzuim bureau om te vragen of de bedrijfsarts mij op mijn mobiel wil bellen. Dit is geen probleem dus ik kan mee naar Alkmaar.

Gelukkig zit ik net op kantoor bij mijn ad interim leidinggevende nr. 5 als hij op mijn gsm belt. Net als de vorige keer is het een plezierig gesprek. Hij heeft veel vragen en wil van alles weten. Hij begrijpt ook niet waarom ik niet meer als salarisadministrateur aan het werk ben. De werkgever heeft re-integratie verplichtingen zo zegt hij. We hebben het er kort over maar het gaat mij te ver om daar in dit telefoongesprek uitvoerig op in te gaan.

Ik begrijp wel dat het vreemd over komt. Mijn functie is nog steeds salarisadministrateur, mijn formatie staat nog steeds op sociaal plan en mijn nieuwe leidinggevende nr. 6 tevens directeur AOK heeft tijdens mijn ziekte nog op geen enkele manier contact met mij onderhouden. Ik hoor hem nog zeggen: “ We houden contact”. Maar ja, wie is “We”?

Ook krijg ik de vraag van de bedrijfsarts of hij mij een machtigingsformulier mag opsturen waarin ik toestemming geef dat hij informatie mag opvragen bij de KNO arts in het AVL ziekenhuis. Ik vraag of het niet mogelijk is dat hij deze arts telefonisch om informatie vraagt omdat ik het niet prettig vind als er schriftelijke informatie met mijn persoonlijke gegevens met betrekking tot mijn ziekte gaan rondzwerven.

Ik zeg hem dat hij gezien mijn ervaringen met de fusiepartner, eerst mijn vertrouwen zal moeten winnen voordat ik hier toestemming voor geef. Ik stel voor om de volgende afspraak niet telefonisch te doen maar dat ik op het spreekuur kom. Ik wil eerst weten wie ik voor me heb voordat er van alles besproken wordt. Hij vindt dit een goed idee en we spreken af dat hij mij eind januari zal uitnodigen. Ik neem dan de laatste brief mee die de professor uit het AVL aan de professor van het VU gestuurd heeft. Deze brief kan hij dan inzien en daarna neem ik hem weer mee terug, dat lijkt me vooralsnog voldoende.

Nu zit ik toch met een groot dilemma. Het is mij duidelijk dat de bedrijfsarts geen genoegen neemt met het simpele antwoord dat de fusiepartner vindt dat ik geen continuïteit kan waarborgen en daarom uit mijn functie ben gezet. Wat moet ik nu? Verstandig zwijgen of de waarheid vertellen? Ik ben kostwinner en een kans op een andere baan is nihil in mijn geval.

Leo moet vanavond weg en ik ben alleen thuis. Ik heb het gevoel alsof mijn hoofd uit elkaar barst. Enkele koppen koffie willen niet helpen. Door vanmorgen met de bedrijfsarts over de voorgaande ziekteperiode gesproken te hebben komt net als bij ons eerste gesprek alles weer boven drijven alsof het gisteren gebeurd is. De manier waarop ik behandeld ben en mijn beroep ben kwijtgeraakt kan ik niet loslaten. Ik wil het wel maar het lukt me niet om het naast me neer leggen. Het grijpt me nog steeds behoorlijk aan. Ik neem 2 Aleve’s in tegen de hoofdpijn. Gelukkig zakt het na een tijdje af.

Mijn ziekte doet mij zeer maar dat kan ik kan wel accepteren. Anders ligt dat bij het gedrag van de fusiepartner. Men zegt wel eens, respect moet je verdienen. Dat klopt helemaal. Wat ze met mij gedaan hebben is niet leuk maar ik verweer me wel. Het feit dat ik weet dat ze niet alleen mij maar alle werknemers keihard voorliegen en financieel benadelen doet mij pijn en ik kan hier geen enkel respect voor opbrengen. Ik zie het als een persoonlijke belediging en aantasting van mijn integriteit in mijn beroep als salarisadministrateur. Ik heb mijn werk altijd gedaan onder het mom van “geen cent teveel” maar dan ook geen cent tekort.

Het feit dat ik mijn baan zal verliezen als ik deze praktijken openbaar maak is de enige reden dat ik mijn mond houd. Niet erg collegiaal, dat geef ik toe en dat steekt mij behoorlijk, zo ben ik niet maar op dit moment kan ik niet anders.

Dinsdag, 02-02-2010
Vanmiddag maak ik kennis met de nieuwe bedrijfsarts. Ik heb hierom gevraagd omdat ik het niet prettig vind om alleen maar telefonisch contact te hebben met iemand die ik niet ken. Ik vind mijn medische gegevens belangrijk genoeg om in een face to face gesprek te bespreken. Leo brengt mij naar Alkmaar en ik vraag hem mee naar binnen te gaan. De bedrijfsarts heeft hier geen bezwaar tegen. Ik heb een dikke ordner mee met daarin alle info over mijn ziekteverzuim, behandelingen en medische gegevens. Alles wat hij maar weten wil zit netjes in de map. De bedrijfsarts komt erg sympathiek op ons over.

Dinsdag, 22-02-2010
Inmiddels hebben de doctoren besloten dat het carcinoma in situ niet behandeld wordt. De nadelige gevolgen van een volgende behandeling wegen niet op tegen het risico dat het carcinoma in situ kwaadaardig wordt of terugkomt. Ik zie er als een berg tegenop om weer aan het werk te gaan. Volgens zeggen ga ik in een andere functie werken en ook mijn werkplek is verplaatst naar Midden Beemster. Nou, dat zullen we nog wel eens zien.

Ik wil graag met de bedrijfsarts overleggen hoe we mijn re-integratie aan gaan pakken. Daarom doe ik vandaag mijn uiterste best om de belafspraak van 12 maart met de bedrijfsarts om te zetten naar een afspraak op het spreekuur maar het is me niet gelukt. Tot 4 keer toe word ik doorverbonden, heen en weer van kantoor Amsterdam naar kantoor Utrecht. De 5e dame die ik aan de telefoon krijg vertelt mij dat de teamsecretaresse die over de afspraken gaat waarschijnlijk aan het lunchen is. Inmiddels ben ik een zenuwinzinking nabij maar verman me en zeg dat ik dan later nog wel terug bel.

Nadat mijn verpeste humeur na een uurtje een klein beetje bijtrekt probeer ik het opnieuw. Dit keer gaat het beter en krijg ik al na 1 keer doorverbinden de juiste persoon aan de lijn. Ik vraag of de belafspraak omgezet kan worden naar een afspraak op het spreekuur op locatie Alkmaar. Uiteindelijk krijg ik te horen dat het spreekuur van de beste man vol zit en een nieuwe afspraak niet gaat lukken voor eind maart.

Volgens de dame is het het echt het beste om de belafspraak te laten staan. Ik geef het op en laat de belafspraak dus staan. Ik wil graag met de bedrijfsarts praten over het “hoe nu verder”. De rest van de dag ben ik in een grafstemming. Ik stuur ter info een mailtje naar mijn ad interim leidinggevende nr. 5 zodat ze weet dat ik met de teamsecretaresse heb overlegd over de belafspraak.

Corruptie

apr25

Voordat ik met mijn verhaal begin zal ik eerst een korte uitleg geven over één van de vele betekenissen van het woord corruptie:

Corruptie is het symptoom van een slechte economische situatie, een slechte regering of een slecht ondernemingsbeleid. Het gaat ten koste van de arme of eerlijke mensen en is gunstig voor criminelen. Het beschadigt een van de fundamenten van de democratie en de openbare orde, namelijk dat iedereen dezelfde rechten heeft. Corruptie leidt tot privileges aan degene die betaalt en onthoudt deze aan degene die niet betaalt.
bron: Wikipedia

In dit deel beschrijf ik uitvoerig hoe mijn werkgever de kosten van het ziekteverzuim laag houdt over de rug van de medewerker.

Dinsdag 27-04-2009
Afgelopen maandag heeft de HRM adviseur een mailing verstuurd. Alle medewerkers van de locatie Alkmaar hebben via de post een brief ontvangen. In deze brief wordt bekend gemaakt dat we een nieuwe bedrijfsarts hebben. Tevens is de verkorte versie van een nieuw ziekteverzuimprotocol toegevoegd. Dit nieuwe protocol gaat in op 4 mei 2009 staat er in de brief.

Al met al is dit een document van 4 a4’tjes vol met geschreven tekst wat op de mat ligt. Ik kan me niet voorstellen dat er veel personeelsleden zijn die dit überhaupt gaan lezen, laat staan begrijpen.

Het nieuwe ziekteverzuimprotocol wijkt af van het bestaande ziekteverzuimbeleid. In de inleiding van “het ziekteverzuimprotocol in het kort” staat het volgende: De complete tekst van het ziekteverzuimprotocol is beschikbaar bij uw direct leidinggevende of de afdeling HRM. Nou dat ga ik zeker inzien.

Nog voordat ik een letter gelezen heb vraag ik me af of de OR al op de hoogte is van dit protocol en of het protocol ook daadwerkelijk is goedgekeurd door het Management Team. Ook moet dit protocol nog worden opgenomen in het kwaliteitssysteem. Nou, eerst maar eens rustig lezen voordat ik begin te blazen. Helaas, mijn gevoel heeft weer gelijk.

Ik ben met stomheid geslagen als ik het stukje over ORT bij ziekte lees. Het ziekengeld ORT wordt niet meer automatisch uitbetaald bij ziekte. Als de zieke werknemer denkt dat hij inkomen mist dan kan hij een verzoek indienen ter compensatie van gederfd inkomen. Dit verzoek wordt dan beoordeeld en er wordt per geval bekeken of je recht op ziekengeld ORT hebt.

Heeft de fusiepartner echt zo weinig met hun personeel op dat ze de zieke medewerkers willens en wetens belazeren? Ook een zieke medewerker moet toch te allen tijde kunnen vertrouwen op de integriteit van zijn werkgever? Of geloof ik nog steeds in sprookjes?

Lieve mensen laat je niets wijs maken. De uitbetaalde ORT behoort tot het loon en bij ziekte dient de gemiddelde ORT vanaf de 1e ziektedag gewoon te worden doorbetaald in de vorm van ziekengeld ORT. Hetzelfde geldt voor het structureel meer uren werken dan in je contract staat. Dit moet bij ziekte gewoon doorbetaald worden als ziekengeld meerwerk.

Als je in de afgelopen periode ziek bent geweest kun je het achterstallige loon alsnog vorderen maar ik denk dat als je niet precies weet wat je recht is dat je daar hulp voor nodig hebt van de bond of een advocaat. Ik verwacht dat je anders overbluft zal worden met aannemelijke verhalen en alsnog niets ontvangt. Je kunt zelf uitrekenen om hoeveel geld het gaat. Alle ORT die je de laatste 6 maanden voordat je ziek werd hebt verdiend moet je bij elkaar optellen. Het totaal bedrag deel je door 6 en je hebt het bedrag wat maandelijks aan ziekengeld ORT betaald moet worden. Geen cent meer maar ook geen cent minder. Ben je 1 of enkele dagen ziek dan dient het ziekengeld per dag berekend te worden.

Gevolgen als deze toeslagen niet doorbetaald worden:
1. Tijdens je ziekteperiode minder inkomsten
2. Een lagere pensioenopbouw
3. Lagere vakantietoeslag
4. Lagere eindejaarsuitkering
3. Bij een volgende ziekmelding (binnen enkele maanden) minder inkomsten en bij een daaropvolgende uitkering zal deze ook lager zijn.

Helaas ben ik door mijn ziekte niet in de positie om mijn vaste dienstverband op te zeggen en te solliciteren bij een andere werkgever maar ik schaam me dat ik nog bij deze organisatie werk en maak me hier erg druk om. Eigenlijk vind ik het beleid een directe belediging aan mijn adres en mijn beroep van salarisadministrateur.

Als ik later ook dit verhaal weer aan Stefan vertel krijg ik de volgende reactie: Mamma, het lijkt wel of je in dienst bent bij de maffia.
Potverdorie, het ging net weer wat beter met die onregelmatige hartslag van mij maar vanavond is deze weer helemaal van slag. Het is toch een schande dat het personeel op deze manier doelbewust misleid wordt.

Woensdag 28-04-2009
Ik heb slecht geslapen vannacht. Het maalde maar door in mijn hoofd. Ik werd om 4.00 uur wakker met een hartslag die zo hoog was dat het zeer deed. Ik zeg tegen mezelf dat ik afstand moet nemen want de fusiepartner bezorgt me nog een hartaanval als het zo door gaat en dat is het me niet waard. Ik weeg de voor en tegens tegen elkaar af en besluit er morgen met mijn ad interim leidinggevende nr. 5 over te praten. Als administratief personeel ontvang ik nooit ORT of meerwerk maar dat betekent niet dat ik niet voor de collega’s in zorg op moet komen. Ik kan toch niet zomaar niets doen terwijl mijn collega’s in de zorg straks de dupe worden?

Donderdag 29-04-2009
Ik word op mijn schouder getikt door mijn “oud” collega’s. Kunnen we hier koffie krijgen grapt 1 van de 3. Terloops vraag ik aan mijn collega salarisadministrateur of hij ook de brief met het verzuimprotocol heeft ontvangen. Nee hoor, zegt hij lachend, voor ons geldt deze procedure al. Hier zakt mijn broek van af. Ze moeten alle drie lachen omdat mijn gezicht boekdelen spreekt maar ik zie de lol er niet van in. Ik zeg maar niets meer.

Ik heb toevallig een afspraak staan met mijn ad interim leidinggevende nr. 5 om te kijken hoe we het hoofd arbeidszaken van de fusiepartner kunnen ondersteunen. Om de certificering te behouden moeten de nieuwe en oude procedures samengevoegd worden. Hier is een plan voor geschreven. Ik vertel haar over de afgelopen nacht en dat ik absoluut niet meewerk aan het implementeren van procedures waarvan ik weet dat ze niet aan wet en regelgeving voldoen.

Ze is verbaasd. Ik ben er vanuit gegaan dat het nieuwe ziekteverzuim protocol wel zal kloppen, zegt zij. Eerlijk gezegd heb ik het niet eens gelezen! Het verkorte protocol telt 3 bladzijden en volgens mij is er niemand in de zorg die dit protocol helemaal gaat doorlezen en dan ook nog eens kan aangeven of dit aan wet en regelgeving voldoet. Alleen het woord “ziekteverzuimprotocol” wekt volgens mij al desinteresse op bij de meeste mensen.

Ik wijs haar op de tekst van de brief en na verificatie besluit zij dat ze uitleg gaat vragen en dat de onderste steen boven moet komen. Desnoods breng ik het in in de eerstvolgende MT vergadering zegt ze.

Ondertussen bel ik weer met de bond om hun oordeel te vragen. Ze willen heel graag dat ik het volledige ziekteverzuimprotocol opstuur zodat zij dit kunnen beoordelen en in overleg kunnen gaan met de OR. Het schijnt zo te zijn dat het nieuwe protocol goedgekeurd moet zijn door de OR. Ik zeg weer dat ik dit echt niet niet kan doen omdat ik dan officieel klokkenluider ben. Ik sta met de rug tegen de muur en ik kan geen risico nemen dat ik mijn baan zal verliezen. Ze dringen nog wat aan en ik beloof er nog even over na te denken.

Ziek tijdens ziekte

feb1

Woensdag 11-02-2009
En dan is het februari. Het hoofd arbeidszaken uit Purmerend komt de taken van de ad interim manager HRM overnemen. Ze vraagt of ik even langskom. De ad interim manager HRM heeft alles overgedragen. Inclusief het getekende voorstel met afspraken over mijn contractmutatie. Het hoofd arbeidszaken komt heel vriendelijk en betrouwbaar op mij over.

Rustig legt ze mij uit dat ze op dit moment nog geen nieuw contract voor mij kan maken. De reden hiervoor is dat de taak/functie omschrijving nog niet ondertekend is door de daarvoor bevoegde personen. Het is nog niet duidelijk wanneer dit wel het geval zal zijn. Hoe verzinnen ze het weer, knap hoor. Ondanks de getekende afspraken met de ad interim manager HRM zal ik geen aanvulling op mijn bestaande contract krijgen maar een geheel nieuw contract.

Dat leg ik tegen die tijd maar bij de advocaat neer. Het hoofd arbeidszaken van de PSA uit Purmerend zegt dat ze al een notitie naar mijn advocaat heeft gestuurd. Als ik een week later overleg met mijn advocaat heb blijkt ook dit weer eens gelogen te zijn. Mijn advocaat heeft absoluut niets van haar gehoord. Formeel is het volgens mijn advocaat niet perse nodig een aanvulling op mijn bestaande contract te ontvangen. Dit omdat de afgesproken contractmutaties inmiddels door beide partijen getekend zijn en er in de praktijk al naar gewerkt wordt.

Verder ontvang ik vandaag de herrekende vakantie-uren. Uiteraard ga ik dit meteen narekenen. Bah, wat is dat toch een vervelend werkje. In de berekening staat dat er volgens CAO, artikel 6.1.3, drie ziektedagen naar rato zijn ingehouden. In mijn geval komt dat neer op 20,4 vakantie uren.

Helaas was ik tijdens mijn ziekteperiode ziek en heb ik niet eens de energie gehad om zelfs maar één dagje uit te gaan, laat staan op vakantie. Het zit me niet lekker en de rest van de dag blijf ik er maar aan denken. Wat moet ik doen? Zal ik het maar laten zitten of toch maar navragen? Twintig uur is best wel veel. Ik moet er maar vanuit gaan dat dit per ongeluk is gegaan en mag toch hopen dat dit geen standaard procedure is. Ik heb hoofdpijn en zal blij zijn als deze dag om is.

Donderdag 12-02-2009
Het stempel “Die is een beetje vervelend” heb ik al dus besluit ik om toch maar na te vragen hoe het met de vakantie-uren zit. Ik stuur een mailtje naar het hoofd personeels- en salarisadministratie van de fusiepartner en vraag of ze mij kan uitleggen waarom er 20,4 vakantie-uren worden afgetrokken.

Ik ontvang snel antwoord. Dit maakt deel uit van de standaard herberekening en komt uit de oude CAO V&V. Er wordt wel per persoon gekeken of het van toepassing is. Het wordt uitgezocht en dan hoor ik het nog.

Dinsdag 17-02-2009
Ik ontvang mail van het hoofd arbeidszaken van de PSA uit Purmerend. Hierin staat onder andere dat er gedurende de hele periode van mijn ziekte in totaal 9,5 uur is afgeschreven. Daar ben ik het mee eens omdat ik tussendoor gewerkt heb en een paar keer wat uurtjes heb opgenomen. Verder schrijft ze dat het bedoelde CAO artikel altijd meegenomen wordt bij de herberekeningen. Er wordt gekeken of de werknemer in de ziekteperiode “normaal gesproken” vakantieverlof zou hebben opgenomen en als dat het geval is, wordt de aftrek toegepast. Bij het opstellen van de procedure voor de herberekening wordt dit als standaard gezien.

CAO V&V 2006/2007 blz.31 artikel 6.1.3 of Burgerlijk Wetboek afdeling 3.

Als salarisadministrateur weet ik dat er altijd gekeken moet worden naar het bedoelde CAO artikel. Alleen de wijze waarop dit toegepast moet worden is anders dan hierboven beschreven. Wie ziek is, hoeft daarvoor geen vakantiedagen in te leveren. Wie ziek is en met toestemming van de bedrijfsarts op vakantie gaat kan daarvoor maximaal 3 dagen naar rato van het dienst- verband aan vakantie-uren moeten inleveren. Dit moet dan vooraf besproken zijn. Tijdens ziekte blijf je vakantie-uren opbouwen maar let op: Als je langer dan een half jaar ziek bent, bouw je alleen over het laatste half jaar van je ziekte vakantie-uren op. Over de ziekteperiode daarvoor bouw je niets op. Dit is ook de reden waarom de vakantie-uren pas herrekend kunnen worden op het moment dat je hersteld bent.

In mijn geval is het niet terecht dat er vakantie-uren worden afgeschreven omdat ik tijdens mijn ziekte geen vakantie genoten heb.
In 2006 ben ik op vakantie geweest voordat ik ziek werd. Ik heb hiervoor vakantie-uren opgenomen.
In 2007 kon ik niet op vakantie i.v.m. ziekte. Ik heb in deze periode ook geen vakantie-uren opgebouwd.
In 2008 ben ik op vakantie geweest nadat ik hersteld was. Ook hier heb ik vakantie-uren voor opgenomen.
Ik waag er nog een mailtje aan en vraag of het hoofd arbeidszaken van de PSA uit Purmerend er toch nog een keer naar wil kijken.

Donderdag 19-02-2008
De post. Er zit een dik pakket van de KEMA tussen. Snel maak ik hem open. Jawel hoor, we hebben het weer gehaald. Het nieuwe certificaat van het HKZ is binnen en is geldig tot 2012. Dat hebben we toch maar mooi voor elkaar gebokst met z’n allen. We mogen weer trots zijn.

Dinsdag 24-02-2009
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Mijn oude collega salarisadministrateur heeft een mail gestuurd naar mijn ad interim leidinggevende nr. 5. Hierin schrijft hij dat er nog een keer naar de vakantie-uren gekeken is en dat er “in principe” juist is gehandeld. Mocht ik het er niet mee eens zijn dan moet ik het maar met arbeidszaken opnemen zodat zij een besluit kunnen nemen. Raar, hij weet wel beter. En wat betekent “in principe”? Zegt hij nu dat er juist is gehandeld of zegt hij nu dat er onjuist is gehandeld? Wat een lafbek, hij durft vast de confrontatie met mij niet aan. In mijn tijd hebben we nog nooit iemand bewust belazerd.

Ik heb dus nog steeds geen antwoord op mijn vraag waarom er in tegenstelling tot wat er in het cao staat vakantie-uren afgeschreven zijn terwijl ik in mijn ziekteperiode niet op vakantie ben geweest. Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 kan mij dit ook niet uitleggen en zal nogmaals om uitleg vragen. Ik denk er even over en zeg dat het me meer om het principe gaat dan om die uren. Ik vraag mij af of ik het niet beter kan laten zitten omdat ik bang ben dat mijn ontslag op deze manier steeds dichterbij komt. Maar ze wil zelf ook weten hoe het nu zit en belooft mij om een uiterst vriendelijke mail te sturen.

Ondertussen wordt er op de afdeling HRM hard gewerkt. Ik sta net bij de printer cq kopieerapparaat te wachten op een aantal kopieën als er toevallig iets uit de printer komt rollen. Het is een verkorte re-integratie procedure aangevuld met de administratieve werkwijze en een print screen van het invulscherm. Is dit het lot? Ik kan het niet nalaten om het even door te lezen. De procedure zoals beschreven in dit document wijkt behoorlijk af van wet en regelgeving.

Er is een reactie binnen op de vraag van mijn ad interim leidinggevende nr. 5: “De regeling wordt door PSA altijd toegepast. In de praktijk zien wij nooit toestemming van de arts, zo die al gevraagd wordt. Nogmaals, wij gaan er bij het uitvoeren van het beleid van uit dat het aannemelijk is dat een werknemer in een periode van langdurige ziekte normaal gesproken toch wel minimaal 3 dagen vakantie zou hebben opgenomen, of ze nu wel of niet daadwerkelijk voor een vakantie hun huis uit gaan. Bij korter dan 1 jaar wordt er wel gekeken of in dat jaar al vakantiedagen gebruikt zijn en als dat het geval is wordt in sommige gevallen de korting wel eens geschrapt, maar nogmaals: de bedrijfsregel is dat we in de standaard herberekeningen uitgaan van wel korting.

Hoewel het bovenstaande redelijk lijkt is dit niet zo. Deze discussie is op hoog niveau al lang gevoerd en de werkgever moet nu eenmaal wet en regelgeving naleven. Eigen regels toepassen is niet toegestaan in dit geval. Ik vind dat dit niet kan en neem mij voor om deze procedure voor te leggen aan de bond en hun oordeel af te wachten.

Deze maand staat mijn jaarlijkse periodieke salarisverhoging op de kalender. Volgens het sociaal plan en de vastgelegde bevestiging van de ad interim manager HRM heb ik hier recht op. Ik wacht met spanning mijn salarisstrook af.

Maandag 09-03-2009
Ik heb nog eens goed nagedacht over het verzuimbeleid dat de fusiepartner toepast. Er wordt geen rekening gehouden met wet en regelgeving en er wordt een eigen beleid gevolgd. Iedereen verschuilt zich telkens weer achter dit beleid. Maar als ik vraag om het beleid in te zien dan weet men ineens van niets meer.

Ik wil het er toch niet bij laten zitten. Ik leg vandaag de situatie voor aan de bond en zij bevestigen dat mijn zienswijze juist is. Ik krijg een zaakwaarnemer toegewezen en mij wordt verzocht om het een en ander op papier te zetten. Dit kan ik helaas niet doen want ik wil mijn baan behouden.

Dinsdag 10-03-2009
Het hoofd arbeidszaken van de PSA uit Purmerend is vandaag in Alkmaar aan het werk. Voordat ik verdere stappen met betrekking tot de onterecht afgeschreven vakantie/verlof uren onderneem loop ik even bij haar naar binnen. Wil je voor mij de ziek- en herstelmelding procedure uitdraaien? Ik heb een meningsverschil met het hoofd salarisadministratie en dat wil ik even nalezen. Euh, dat is een beetje moeilijk. In verband met de fusie zijn we de procedure aan het herschrijven. Staat de procedure niet in jullie handboek HRM? Ik vertel dat de procedure daar inderdaad wel in staat maar dat er in de praktijk niet volgens deze procedure maar volgens het eigen beleid van de fusiepartner gewerkt wordt.

Na een korte conversatie geeft ze toe dat er inderdaad alleen vakantie/verlof uren mogen worden afgeschreven als je op vakantie gaat met toestemming van de bedrijfsarts. Ik vraag haar of ze dit wil bespreken met het hoofd van de salarisadministratie. Dit wil ze wel maar met de toevoeging; als ik het niet vergeet hoor want het is zo druk.

Ik stap weer achter mijn bureau. Om er zeker van te zijn dat het niet vergeten wordt besluit ik als geheugensteuntje een mailtje naar de beide dames te typen. In deze mail spreek ik de verwachting uit dat ze de onterechte afschrijving binnen 14 dagen zullen terugdraaien. Ik begin er aardigheid in te krijgen en hoef niet lang op een reactie te wachten. Het hoofd van de salarisadministratie belt het hoofd arbeidszaken. De deur wordt gesloten en ik hoor niets meer.

Even later komt het hoofd arbeidszaken mij vertellen dat ze de mail nogal onvriendelijk vindt en dat het erop lijkt alsof ik het hoofd salarisadministratie sommeer om iets te doen en dat kan natuurlijk niet. Jawel hoor zeg ik. Binnen 14 dagen moet het gecorrigeerd zijn, punt. Hier is geen discussie meer over mogelijk. En dat de mail onvriendelijk over komt is precies de bedoeling en ik hoop dat de boodschap duidelijk is.

Toch vindt ze dat ik haar meer tijd moet geven om het een en ander uit te zoeken. Ik spreek dit tegen. Hoeveel tijd heb je nodig dan? Op 5 augustus 2008 heb ik mijzelf hersteld gemeld, het is nu maart 2009 dat lijkt me tijd genoeg. Er zijn reeds verschillende mailtjes heen en weer gegaan. Dit terwijl jullie echt wel weten dat de bij mij toegepaste re-integratieprocedure van geen kant deugt.

Toch vindt ze dat ik het nog even de tijd moet geven. Ik raak nu toch echt lichtelijk geïrriteerd. Wat nu tijd? Is 8 maanden niet genoeg? Als jouw personeel zoveel tijd nodig heeft om dit uit te zoeken dan mag je toch wel eens ernstig aan hun capaciteiten gaan twijfelen. Ik krijg geen reactie. Van nature ben ik niet iemand die de zaken hard speelt maar nu kan ik gewoon niet anders.

We spreken beiden uit dat we graag zien dat als er iets is dat dit uitgesproken wordt, dus het kan nog leuk worden. Om het gesprek toch nog een positieve draai te geven krijg ik de complimenten over de manier waarop ik de revisie en toelichting hierop verspreid heb. We praten nog even over mijn nieuwe functie en ik vertel dat ik het tegen verwachting in erg leuk vind. Zo gaan we toch nog op een ontspannen manier uit elkaar maar weten we wel wat we aan elkaar hebben.

Kijk, dat vind ik nu professioneel handelen zoals je van iemand in die positie mag verwachten. We hebben uitgesproken wat ons dwars zit en kunnen nog steeds samen door één deur.

Woensdag 25-03-2009
Wat me vandaag toch is overkomen……….. het is bijna niet te geloven. Mijn salarisstrook is binnen en vol verwachting maak ik de envelop open. Op grond van het sociaal plan heb ik salarisgarantie en behoud ik het recht op mijn jaarlijkse periodieke verhoging. In het voorstel over de aanvulling op mijn contract heb ik dit voor de zekerheid ook laten vastleggen. Ik moet 2 keer kijken, maar het is echt waar. Mijn jaarlijkse periodieke verhoging per 1 maart is toegepast. Dat is verrassend en boven alle verwachtingen.

Donderdag 26-03-2009
Zo verrast als ik gisteren was, zo teleurgesteld ben ik vandaag. Na een gesprek met het hoofd arbeidszaken heb ik op 10 maart het hoofd salarisadministratie gevraagd om mijn ten onrechte afgeschreven vakantie/verlof uren te (laten) corrigeren. Tot op vandaag is er niets gecorrigeerd. Ik klim nog één keer in de pen en doe mijn uiterste best om een nog enigszins vriendelijk mailtje te schrijven.

Dinsdag 07-04-2009
Na een goede uitslag in het AVL kom ik na de middag op mijn werk aan. Ik lees zoals altijd eerst mijn mail en ben blij verrast. Er is mail van het hoofd van de personeel- en salarisadministratie van de fusiepartner: “In opdracht van het hoofd van arbeidszaken is de standaard CAO-correctie uit de berekening verwijderd. Bijgaand de herziene berekening”. Pffffffffff, was dat nou zo moeilijk? Mijn dag kan niet meer stuk, een dubbele overwinning vandaag.

Woensdag 08-04-2009
Het is in het begin van de middag als er iemand naar mij toe komt. Wil jij een lekkere vette roddel horen? Nou daar ben ik wel voor in. Het schijnt dat de ad interim manager HRM hier weer komt werken. Nu in de plaats van mijn leiding- gevende nr. 3 tevens regiodirecteur. Hij gaat het management aansturen. Ik moet er wel om lachen. Dat kan toch niet, zouden ze dat echt doen? Ja, blijkbaar wel. Nou het zal mij benieuwen wanneer en met wie hij zijn eerste woordenwisseling krijgt.

Zou de trukendoos nu eindelijk leeg zijn? Voor één ding ben ik nog steeds bang en dat is de laatste grote truc die nog in de doos zit. Ik hoop maar dat me dat bespaard blijft en dat de fusiepartner zo sportief is om mij mijn baan te laten behouden.

Dinsdag 21-04-2009
Ik moet een mailtje van mijn advocaat gaan beantwoorden. Ze vraagt hoe de zaken ervoor staan en of ze mijn zaak kan afsluiten. Moeilijk hoor. Een nieuw contract heb ik nog steeds niet en als je het mij vraagt komt dat er ook niet. Ik heb nog steeds mijn twijfels over mijn werk als kwaliteitsmedewerker. Mijn formatieplaats staat nog steeds op “sociaal plan” en mijn functie is nog steeds “salarisadministrateur vervallen”.

Ik durf met zekerheid te zeggen dat het de bedoeling moet zijn geweest om de afdeling kwaliteit in Alkmaar dood te laten bloeden nu de manager van bureau EIK met zwangerschapsverlof is. Ware het niet dat ik nu onbedoeld op deze afdeling zit. (lol)

Er is totaal geen communicatie richting mij als medewerker van bureau kwaliteit. Nieuwe procedures worden ingevoerd zonder ook maar enig overleg. Op deze manier is het moeilijk om de kwaliteitsboeken up to date te houden. Van de beloofde samenwerking is nog niets terecht gekomen. Eind vorig jaar is er door veel mensen werk en tijd gestoken in het actualiseren van het zorgdossier. Bij toeval zie ik een nieuw zorgdossier liggen. Baf, zonder enig overleg krijgen we te horen dat dit nieuwe zorgdossier gebruikt moet worden en dat het oude dossier vanaf nu verleden tijd is. Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 krijgt de opdracht om een handleiding schrijven en dit dossier te introduceren in onze instelling.

Woensdag 22-04-2009
Ik kom de bedrijfsarts tegen en zeg hem vriendelijk gedag. Hij begint een praatje. Ik ben hier voor het laatst vandaag. Oh ja? Ik ben erg verbaasd. Hoe kan dat nou zo midden in het jaar? Jullie gaan terug naar het voorgaande ziekteverzuim bureau en ik kan vertrekken. Eerst is de directrice weggewerkt en nu ben ik aan de beurt.

Hij is duidelijk behoorlijk ontstemd en heeft in zijn hand een doosje chocolade. Wat hebben we toch een fijne baas hè, zeg ik. Netjes bedank ik hem voor zijn diensten en we lopen allebei weer door. In het roddelcircuit hoor ik dat de samenwerking van de fusiepartner met de bedrijfsarts niet zo geweldig was. Hoe zou dat nu kunnen? Dacht hij soms teveel met de arbeidsongeschikte medewerker mee? Hij hoeft in ieder geval niet op een afscheidsbloemetje te rekenen vandaag.

HKZ certificering

nov1

Dinsdag 04-11-2008
Onder het mom van: “Ik ben gezond totdat het tegendeel bewezen is” ben ik de afgelopen periode naar mijn werk gegaan. Vandaag moet ik weer naar het AVL voor controle. Op mijn werk heb ik maar niet gezegd dat ik op controle moet. Ik heb gewoon mijn vrije dag omgeruild. De controle verloopt vlot en alles is goed.

Vrijdag 07-11-2008
We hebben echt vreselijk hard gewerkt de afgelopen week. Volgende week komt er 4 dagen lang iemand van de KEMA om te beoordelen of we de certificering mogen behouden. Heel spannend allemaal. Ik vind het wel erg jammer dat ik werk afgeleverd heb terwijl ik de stof nog niet helemaal beheers. Dat is niet mijn stijl. Helaas, het is even niet anders.

Op mijn werk gonst het van de geruchten en is er veel onrust onder het personeel. Er is heel veel onduidelijkheid over alle plannen en diverse collega’s hebben zich al ziek moeten melden. De fusiepartner is niet zo geliefd. Mijn advocaat heeft van de ad interim manager HRM nog steeds geen voorstel voor een contract wijziging ontvangen. Ik ontvang bericht dat de ICT afdeling mijn autorisatie voor het werken in het roosterprogramma heeft ingetrokken.

Woensdag 12-11-2008
Vandaag vieren we een bescheiden feestje. Nou ja, feestje……..was dat maar waar. Het is vandaag precies één jaar terug dat ik mijn gevecht om mijn beroep en baan officieel begonnen ben. Op 12 november 2007 had ik het eerste contact met mijn advocaat.

Donderdag 13-11-2008
Vandaag is het de 4e en tevens laatste dag dat de mijnheer van de KEMA in huis is. Het waren lange en zware dagen. De toetsing is echt heel zwaar en we moeten aan veel eisen voldoen om de certificering te behouden. Ik mocht alle dagen mee en heb ook bij de audits gezeten. Het was bijzonder leerzaam. Wat ik de afgelopen dagen heb geleerd valt volgens mij op geen enkele cursus te leren.

En dan nu het spannendste moment, het eindgesprek. We zullen worden voorgedragen voor verlenging van de certificering. Wauw, dat is geweldig en we zijn best trots. Tegelijkertijd voelt het als een overwinning ten opzichte van de fusiepartner. Wij hebben de certificering toch maar mooi weten te behouden terwijl zij nog geen certificering hebben.

De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur biedt mijn collega en mij een prachtige bos bloemen aan als dank voor het vele werk dat verzet is. Tegen mij spreekt zij haar waardering uit dat ik ondanks de moeilijke periode die ik achter de rug heb toch mijn enthousiasme heb weten te behouden en mij heb ingezet voor mijn werk. Het raakt me eigenlijk wel.

Donderdag 20-11-2008
Mijn advocaat is terug van een korte vakantie. Er zit een mailtje in mijn mailbox. Tijdens haar afwezigheid heb ik contact gehad met haar waarneemster. Ze wil even de stappen tijdens haar vakantie met mij kortsluiten.

Vrijdag 28-11-2008
Het werken op de afdeling EIK (Expertise, Innovatie en Kwaliteit) wordt iedere dag interessanter. Doe daar nog wat werk inzake de geldstroom bij en ik heb het helemaal naar mijn zin. Ik begin zo langzamerhand te denken dat het lot mij goed gezind is geweest. Er wordt serieus naar scholing gezocht en mijn nieuwe functie is een uitdaging.

Het enige wat ontbreekt is het gewijzigde contract. Op dit moment ben ik in principe akkoord met een aanpassing op mijn arbeidsovereenkomst mits daarin een aantal zekerheden worden opgenomen. Mijn advocaat heeft hier weer uitvoerig met de ad interim manager HRM over gesproken.

Woensdag 03-12-2008
De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur kan mij niet meer steunen in mijn strijd om een werkplek. De fusiepartner heeft zich niet aan de afspraken met haar gehouden, daarom is er een rechtszaak geweest. De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur is in het gelijk gesteld maar de samenwerking met de fusiepartner is echter niet meer werkbaar. Op dit moment is zij ziek of op non-actief thuis. Er is nog niets officieel bekend gemaakt maar het ziet ernaar uit dat de regiodirecteur niet meer terugkomt.

Donderdag 04-12-2008
Zoals de ad interim manager HRM eerst mij en mijn leidinggevende nr. 4 tegen elkaar probeerde uit te spelen doet hij dit nu bij mijn advocaat. Ik ontvang van haar een mail waarin staat dat er waarschijnlijk een impasse dreigt over de onderhandelingen en dat het wellicht verstandig is dat ik hierover praat met de ad interim manager HRM in het bijzijn van een neutrale derde partij, zijnde een mediator. Een impasse???

Een mediator is opgeleid om partijen nader tot elkaar te laten komen. De ad interim manager HRM is bereid een gesprek aan te gaan en verwacht van mij dat ik bereid bent om tot een compromis te komen. Als ik niet bereid ben een mediator gesprek aan te gaan of als blijkt dat dit gesprek geen zin heeft zal de ad interim manager HRM het reeds gedane voorstel handhaven en hier niet meer van afwijken.

Nou die durft wel zeg. Er is mij nog nooit schriftelijk een voorstel gedaan of een contractwijziging aangeboden. Ja, er zijn er door de ad interim manager HRM wat dingen geroepen zoals: “Je nieuwe functie wordt secretaresse scholing en opleiding of de taak functiebeschrijving kwaliteitsmedewerker bestaat niet, of je salaris indeling zal veel lager worden in deze functie of het enige wat we je kunnen bieden is een jaarcontract of het sociaal plan geldt niet voor jou want je was ziek op het moment dat het inging” en meer van dit soort onzin.

Door mij op bovenstaande manier te intimideren wordt weer tijd gewonnen om het nieuwe contract uit te stellen. En waarom? Ja, dat zou ik ook wel heel graag willen weten. Wat ik voor 99% zeker weet is dat de fusiepartner mij niet in mijn huidige functie wil hebben maar er niet omheen kan. Op dit moment kunnen ze mij zeker niet ontslaan. Als hiertoe een mogelijkheid was geweest dan hadden ze dat allang gedaan. Zelf ontslag nemen doe ik niet en het lijkt me dat dat zo ondertussen toch wel duidelijk moet zijn.

Natuurlijk ben ik het beste gebaat bij goede afspraken omtrent mijn functie maar voordat ik een mediator gesprek aanga wil ik eerst graag een voorstel op papier hebben. Zolang er niets op papier staat lijkt zo’n gesprek mij niet erg zinvol. Van mijn advocaat hoor ik dat de ad interim manager HRM bij ons werkt tot 19 december en dat hij voor deze datum alles geregeld wil hebben. Zonder  gesprek met de mediator zal alles weer van vooraf aan gaan lopen.

Wat een “gespeelde” haast ineens zeg. En dat terwijl ik hem eerder duidelijk gevraagd heb een voorstel op papier te zetten. Ook ik stel het op prijs om voor 19 december alles afgerond te hebben maar ik twijfel ten zeerste aan de welwillendheid van de fusiepartner. Met mijn advocaat spreek ik af dat we even afwachten of er een voorstel er op papier wordt gezet.

Dinsdag 09-12-2008
Ha, de ad interim manager HRM heeft weer een berichtje ontvangen van mijn advocaat. Ik sta net op het punt om te gaan lunchen als hij in de deuropening verschijnt. Ik heb van je advocaat gehoord dat je het een en ander op papier wil hebben. Ja, dat lijkt me logisch antwoord ik. Een contract is toch altijd schriftelijk? Ik kom alleen even zeggen dat het mijn aandacht heeft en dat ik vandaag of morgen naar je advocaat zal mailen. Ik heb dat al eerder gedaan maar dat is vast niet goed doorgekomen. Ik kijk hem met mijn allerliefste glimlach aan en zeg dat ik het wel afwacht. We zijn uitgepraat, ik pas mijn tas en ga lekker lunchen.

Vrijdag 12-12-2008
De ad interim manager HRM heeft zich na dinsdag niet meer laten zien. Natuurlijk ik heb nog steeds geen voorstel of gewijzigd contract ontvangen. Een beetje laag bij de grond vind ik het. Waarom kan niemand mij toch vertellen waarom! Ook moet hij voor de afdeling kwaliteit nog het een en ander aan info uitwerken, zeker vergeten of zo.

Maandag 15-12-2008
Ik ontvang bericht van mijn advocaat dat de ad interim manager HRM na de mailwisseling van 4 december niets meer heeft laten horen en dat zij hem hierover nogmaals zal aanspreken. Het verbaast mij echter niets dat mijn advocaat nog niets heeft gehoord. De ad interim manager HRM is nog geen enkele keer zijn belofte om iets op papier te zetten nagekomen en is dit volgens mij ook helemaal niet van plan. In juli 2009 loopt het sociaal plan af en ik heb het vermoeden dat de fusiepartner het probeert te rekken tot die tijd.

Ik mail haar terug en vertel dat de ad interim manager HRM mij hier dinsdag 9 december over heeft aangesproken met de belofte diezelfde of de volgende dag een reactie naar haar te sturen.

Dinsdag 16-12-2008
De ad interim manager HRM komt mijn kantoor binnen terwijl ik in een werkbespreking ben met een collega. Hij heeft wat dingen op papier gezet en vraagt mij dit papier te ondertekenen als ik het hiermee eens ben. Ik kan mijn oren en ogen niet geloven. Hoewel het eruit ziet als een kladje en er geen datum op staat heeft hij echt een voorstel op papier gezet. Ik stel nog een paar vragen over wat onduidelijkheden. Mijn collega voelt zich wat ongemakkelijk en vraagt of ze even het kantoor uit zal gaan. Nee hoor, dit mag je gerust horen zeg ik. Tegen de ad interim manager HRM zeg ik dat ik voorstel met mijn advocaat zal bespreken. De ad interim manager HRM vraagt mij om voor a.s. donderdag te reageren want dan kan alles nog voor de kerst worden afgerond. Eenmaal thuis neem ik direct contact op met mijn advocaat.

Woensdag 17-12-2008
Vandaag heb ik een functioneringsgesprek met mijn leidinggevende nr. 4. Het is een heel positief gesprek. Zij is meer dan tevreden over mijn werkhouding, inzet, zelfstandigheid, capaciteit e.d. Deze tevredenheid is wederzijds.

Ik heb aangegeven dat ik het ook over mijn contract wil hebben. Volgens de ad interim manager HRM is er geen TFO (taak functie omschrijving) voor een medewerker kwaliteit. Die wil ik toch wel graag inzien voordat ik op zijn voorstel inga. Mijn leidinggevende nr. 4 is verbaasd en zegt dat deze allang in bezit van de ad interim manager HRM is. Omdat ze de TFO ook digitaal heeft draait ze hem ter plekke voor mij uit.

Ik zit weer achter mijn pc als er mail binnenkomt. De directeur uit Purmerend doet de mededeling dat afgelopen donderdag het dienstverband van de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur met wederzijds goedvinden is verbroken. Waarom verbaast dit mij niet?

Donderdag 18-12-2008
De ad interim manager HRM komt al vroeg naar mij toe met de vraag of ik het met het voorstel eens ben zodat hij het vandaag kan afronden. Ik vertel dat ik het voorstel heb besproken met mijn advocaat en dat zij vandaag contact met hem zal opnemen. Er moeten nog enkele aanvullingen op papier komen zoals mijn salarisgarantie op basis van het sociaal plan en het feit dat ik voor 6 uur per week administratieve werkzaamheden voor de facilitaire dienst verricht.

Vanmiddag wordt er een kerstborrel gegeven en kunnen we het kerstpakket ophalen. Juist als ik mijn kantoor wil afsluiten komt de ad interim manager HRM er weer aan.

Marga, het gaat niet lukken om vanmiddag het voorstel aan te passen. Het is toch wel behoorlijk wat werk omdat ik het een en ander moet uitzoeken. Hoezo behoorlijk wat werk? Nou, ik moet nog uitzoeken in welke salarisschaal je zit en wat daarover in het sociaal plan staat en ik moet weten wat voor functie je hebt bij de facilitaire dienst. Dat duurt hooguit een paar minuten hoor, zeg ik. Eén telefoontje naar Purmerend en ze kunnen het je a la minute vertellen.

Je moet niet denken dat dat zo makkelijk is en bovendien heb ik het erg druk. Deze man haalt echt het slechtste in mij naar boven, het ene woord haalt het andere en inwendig kook ik van woede. Ik vertel hem luid en duidelijk dat hij nu eindelijk eens een keer zijn werk moet gaan doen in plaats van aan mijn bureau te komen zemelen. Hij zegt niet te begrijpen waarom ik zo boos word en dat we er toch over kunnen praten? Ik heb het je al eerder gezegd maar ik zeg het je nog één keer. Als er ergens over gepraat moet worden dan doe je dat maar via mijn advocaat en nu opgesodemieterd, mijn kantoor uit, ik wil je hier niet meer zien. Mijn dreigende blik heeft vast indruk gemaakt want als een geslagen hond druipt hij af.

Hoe heb ik toch zo dom kunnen zijn om te denken dat er nu eindelijk schot in de zaak zit. Mijn advocaat ontvangt een kort berichtje van de ad interim manager HRM: Het gaat niet meer lukken om het vanmiddag af te ronden, deels door nieuwe elementen die zijn aangedragen. Het wordt vervolgd op maandag. Nou dan wel zonder mij want op maandag heb ik mijn vaste vrije dag.

Even later komt mijn leidinggevende nr. 4 binnen. De stoom komt nog uit je oren zegt ze. Deze opmerking laat mij weer lachen. Tijd om het kerstpakket en de kerstborrel te gaan halen. Ik ben nog net op tijd voor de toespraak.

Vanavond ontvang ik via de mail een voorstel voor een contractmutatie. Natuurlijk is dit voorstel nog niet compleet. Er wordt om het sociaal plan heen gedraaid terwijl van mij verwacht wordt dat ik afzie van mijn aanspraak op mijn functie als salarisadministrateur. Of ik maar even wil tekenen.

Vrijdag 19-12-2008
Op mijn bureau zie ik een envelop liggen met daarin een nieuw voorstel van de ad interim manager HRM. Zou het er dan toch nog van komen dit jaar? Voordat ik dit voorstel zal ondertekenen moet er nog het nodige worden aangepast en verwacht ik ook zeker een handtekening van de ad interim manager HRM namens de fusiepartner. Maar goed, het begin is er. Ik stuur mijn reactie met op- en aanmerkingen weer naar mijn advocaat.

Dinsdag 23-12-2008
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Mijn advocaat vindt mijn op- en aanmerkingen terecht. Ze heeft het voorstel aangepast en zal hier vandaag contact over opnemen met de ad interim manager HRM.

Woensdag 24-12-2008
Als ik op kantoor kom zie ik dat er een brief voor mij onder de deur doorgeschoven is. Jawel hoor, eindelijk heeft de ad interim manager HRM het licht gezien en is het voorstel conform de afspraken aangepast. Het is netjes in tweevoud op briefpapier uitgeprint en alvast ondertekend door de ad interim manager HRM himself.

Het enige wat nu nog rest is mijn handtekening en dan kan de aanvulling op mijn contract opgesteld worden. Ik neem het voorstel toch maar eerst mee naar huis om het daar rustig en zorgvuldig door te nemen.

Zondag 28-12-2008
De kerstdagen zijn om dus is het weer tijd om het probleem “Marga en haar werk” weer op te pakken. Ik stuur mijn advocaat het getekende exemplaar van het voorstel via de mail toe. Zij kan dan alvast doorgeven dat men mijn contract op kan stellen. Zelf heb ik vakantie tot 7 januari. Door het zetten van mijn handtekening onder het voorstel heb ik ermee ingestemd dat ik van mijn aanspraak op mijn baan als salarisadministrateur af zie. Nu maar hopen dat de fusiepartner zich ook aan de afspraken houdt en mij de aanvulling op mijn contract op korte termijn zal toesturen. Later zal blijken dat ze zich wederom niet aan de afspraken houden.

Woensdag 07-01-2009
Op dezelfde manier waarop ik het getekende voorstel op mijn contract ontvangen heb krijgt de ad interim manager HRM deze, nu ook door mij ondertekend weer terug. Ik schuif de envelop vlak voordat hij binnenkomt onder de deur van zijn kantoor door. Ik zie nog net hoe hij de envelop oppakt haha. Nu maar afwachten wanneer ik de aanvulling op mijn contract ontvang.

Donderdag 08-01-2009
Het is wel opmerkelijk dat ik vandaag een vraag heb gekregen over mijn werkzaamheden inzake de geldstroom. Ik mag daar gemiddeld 6 uur per week aan besteden en men vraagt zich af of dat niet wat veel is. Raar dat die vraag nu pas gesteld wordt. De concept begroting voor 2009 is namelijk in 2008 al vastgesteld.

Maandag 12-01-2009
Ik heb van de ad interim manager HRM geen reactie gekregen op de ontvangst van het getekende voorstel en ik weet niet op welke termijn ik de officiële aanvulling op mijn contract kan verwachten. Ik mail dit ter herinnering naar mijn advocaat.

Woensdag 14-01-2009
Mijn leidinggevende nr 4 loopt even binnen en geeft mij het verslag van mijn functioneringsgesprek. Voor mij was het de allereerste keer in 16 jaar dat ik een functioneringsgesprek heb gehad en ik ben dan ook razend nieuwsgierig naar hetgeen wat op papier staat. Mijn inzet is beloond. Het is een super positief en goed verslag. Ik ben zo blij als een klein kind met een goed rapport.

Vrijdag 23-01-2008
Er is weer even aan Marga gedacht. Een collega komt mij vragen om mee te kijken naar de opgenomen vakantie uren in 2007 en het restant vakantie uren uit 2006. De fusiepartner heeft hierom gevraagd. Ik weet echt niet uit mijn hoofd wanneer en hoeveel uren ik nog over c.q. opgenomen heb maar zal het thuis nakijken. De uren die in het systeem van de fusiepartner staan kloppen bij lange na niet, dat had ik zelf al eerder geconstateerd.

De oude vakantie uren van zolang terug zijn in 2 gevallen belangrijk.
1. Na een herstelmelding van een langdurig zieke werknemer.
2. Bij ontslag van een langdurig zieke werknemer.
Je bent langdurig ziek als je langer dan een half jaar ziek bent. Ik zal uitleggen waarom de vakantie uren uit het verleden belangrijk zijn.

Tijdens ziekte bouw je alleen vakantie rechten op over het laatste half jaar van de ziekte. (over enkele jaren wordt dit recht gewijzigd en is dan niet meer van toepassing) Als je nog oude vakantierechten hebt staan moeten deze herrekend worden tot aan de eerste ziektedag. Dit is een vrij ingewikkelde berekening die teruggaat naar de dag voor je eerste ziektedag. Vaak valt deze dag in een voorgaand jaar.

Omdat de vakantie uren aan het begin van een jaar toegekend worden zal je over de berekening van dat voorgaande jaar vaak uren moeten inleveren. Ook moet er rekening gehouden worden met de gewerkte uren in de ziekteperiode. Hier zijn ook weer regels voor waarin beschreven staat wanneer je nu wel vakantie uren opbouwt en wanneer niet.

Of ik gezien deze actie ervan uit moet gaan dat er nu ook gewerkt wordt aan de aanvulling op mijn contract weet ik niet. Het één staat los van het ander. Met mijn advocaat heb ik afgesproken dat ik haar een berichtje zal sturen als ik de aanvulling op mijn contract dit weekeind nog niet heb ontvangen.

Let op als je in de WIA terecht komt en ontslagen wordt. Bij ontslag moet het restant vakantie uren van voordat je ziek geworden bent plus de opbouw van het laatste halfjaar van je ziekte uitbetaald worden. Voor de berekening moet het uurloon van dit moment genomen worden verhoogd met 8% vakantiebijslag. Vraag hierom bij je werkgever. Sommige werkgevers willen nog wel eens vergeten om deze vakantie uren uit te betalen, laat staan de vakantie bijslag over deze uren.

Woensdag 28-01-09
Zo af en toe komt de bedrijfsarts langs om te vragen of mijn contract inmiddels in orde is. Zo ook vandaag. Nee, natuurlijk niet is mijn antwoord.

Vandaag is de laatste werkdag van de ad interim manager HRM. Hij heeft zich niet aan zijn afspraak gehouden en ik heb dan ook nog steeds geen aanvulling op mijn contract ontvangen. Mijn advocaat heeft hem er nog op aangesproken maar helaas zonder succes. Voordat hij het pand verlaat komt hij mijn kantoor binnen: Ik heb alles overgedragen hoor dus het loopt nog. Ik zeg oké en ga verder met mijn werk.

Vrijdag 30-01-2009
De eerste maand van het nieuwe jaar zit erop. Wat de gezondheid betreft gaat het heel goed maar wat het werk betreft………ach dat laat nog wel te wensen over, er is mij teveel onzekerheid. Ik hoorde afgelopen week dat er binnen het management inmiddels een discussie aan de gang is of het wenselijk is dat we doorgaan met het HKZ kwaliteitssysteem van de KEMA of dat het kwaliteitssysteem in een ander jasje gegoten wordt. De fusiepartner is nog niet gecertificeerd maar ze denken wel na over een kwaliteiten-systeem. Ze willen sowieso op alle locaties hetzelfde systeem hebben.

Er is besloten dat op dit moment alles op alles gezet moet worden om de certificering te behouden. Mijn leidinggevende nr. 4 is met zwangerschapsverlof dus ik mag de kar trekken. Begin april komt de meneer van de KEMA voorlopig voor de laatste keer. Als alles goedgekeurd is behouden we de certificering weer voor 3 jaar. Daarna zal de discussie over het “hoe nu verder” in het MT opgepakt gaan worden. Wat voor gevolgen dat voor mij heeft kan ik nog niet inschatten maar erg motiverend is het niet.

Zuigen en treiteren

sep1

Vrijdag 12-09-2008
Tijdens onze vakantie in Oostenrijk is het mij niet gelukt om de perikelen rond het werk van mij af te zetten. Als we rond 1 uur ’s nachts thuiskomen ben ik dan ook razend benieuwd naar de post. Wat zal er tussen zitten? Probeert de fusiepartner mij te ontslaan en ligt mijn ontslagbrief op de mat of kiezen ze eieren voor hun geld en ligt er een eerlijk contract tussen de post?

Tijdens het uitladen van de auto heb ik alvast snel tussen de post gekeken maar geen post van de fusiepartner gezien. Als de hele auto is leeggehaald kijk ik nogmaals de post door. Helaas, mijn geduld wordt weer op de proef gesteld want er zit geen brief tussen de post. Ik heb nog één week vakantie te gaan.

Dinsdag 23-09-2008
Mijn eerste werkdag na onze vakantie. De leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur komt vertellen dat ze de ad interim manager HRM gevraagd heeft om het contract in orde te maken. Na de middag belt de ad interim manager HRM mij. De communicatie naar de advocaat is bij hem blijven liggen. Ook heeft hij mijn functieomschrijving nog niet ontvangen. Deze moet van mijn nieuwe leidinggevende nr. 4 komen. Pas als dat in orde is kan hij een aangepast contract maken. Deze week zal dit niet meer gaan lukken maar hij gaat zijn best doen om voor 1 oktober de boel rond te hebben.

Ik vraag aan mijn leidinggevende nr. 4 of ze mijn functieomschrijving al heeft gemaakt. Ze weet van niets en zegt dat dit gewoon uit te draaien is door HRM want het is immers een bestaande functie.

Ik meld nog maar eens aan het verzuimbureau dat ik met terugwerkende kracht vanaf 5 augustus 100% hersteld ben volgens uitspraak van het UWV en dat ze me nu eindelijk maar eens als hersteld in het systeem moeten zetten. We zijn inmiddels al 7 weken verder. Hier in Alkmaar weet men nog van niets zeggen ze dus kan er ook niets worden gewijzigd. Ook kan de verzuimmedewerker mij niet vertellen of de fusiepartner in bezwaar zal gaan tegen de uitspraak van het UWV. Zo gaan we gewoon weer verder waar we voor de vakantie gebleven waren en zijn we allemaal nog steeds lekker bezig.

Woensdag 24-09-2008
De bedrijfsarts komt even vragen hoe het me bevalt op de nieuwe werkplek. Gelukkig kan ik erg positief reageren want wat er tot nu toe van mij verwacht wordt kan ik heel goed aan. Eigenlijk ligt mijn nieuwe functie wel een beetje in het verlengde van mijn beroep als salarisadministrateur. Het is heel precies werk en dat ligt me wel.

Dan staat de ad interim manager HRM voor mijn bureau en hij vertelt dat hij vandaag gaat proberen om mijn advocaat te pakken te krijgen. Ik antwoord dat me dat een goed plan lijkt en daarmee is de kous af voor mij. Volgens mij krijg ik straks een supercontract. Het kan bijna niet anders want er is inmiddels al door heel veel mensen tijd ingestoken.

Donderdag 25-09-2008
De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur komt vertellen dat ze volgende week de ad interim manager HRM weer aan zijn jasje zal trekken met de vraag of de aanvulling op mijn contract al klaar is. Erg veel meer kan ze niet voor mij doen. Later op de dag krijg ik een korte mail van de ad interim manager HRM waarin staat dat hij mijn advocaat gesproken heeft.

Ah, daar komt toevallig net weer een mailtje binnen van de ad interim manager HRM. Hij bevestigd dat hij naar aanleiding van het gesprek met mijn advocaat een voorstel voor een contract wijziging zal maken en dit naar haar zal mailen. Toevallig is zij volgende week op vakantie dus kan hij hier pas weer vanaf 29 september weer contact over hebben.

Ik heb geweigerd mijn ziektedagen in te plannen dus dat heeft iemand anders voor mij gedaan. De directiesecretaresse komt mij vertellen dat ze me in mijn vakantie 1 dag ziek gemeld heeft. Dit omdat ik toch echt nog steeds 5% ziek ben. Hallo, verstaat iemand mij? Ik ben 100% hersteld. En alweer leg ik uit dat de fusiepartner een brief heeft gehad van het UWV waarin staat dat ik per 5 augustus 100% hersteld ben. Zij weet nog van niets dus tot die tijd…………… Nou ik blijf niet thuis en kom gewoon werken. Laat ze niet proberen ook maar een cent in te houden op mijn salaris.

Als ik thuis kom zie ik dat er ook mail van mijn advocaat is. Hierin staat dat de bestuursadviseur ad interim manager HRM toegeeft dat mijn re-integratie niet altijd even vlot is verlopen door hun handelen. Hiervoor bood hij zijn excuses aan. De fusiepartner wil graag afspraken met mij maken voor de toekomst. Als ik de functie van kwaliteitsmedewerker accepteer verwacht de fusiepartner wel dat ik afzie van de aanspraak op mijn eigen functie. Dit lijkt mij ook een redelijk en logisch verzoek. Verder heeft de bestuursadviseur ad interim manager HRM haar beloofd het een en ander schriftelijk te bevestigen, zodat mijn advocaat dat met mij kan bespreken.

Vrijdag 26-09-2008
Zo, de eerste werkweek in mijn nieuwe functie zit erop. Hoewel er formeel nog steeds geen overeenstemming is bereikt ben ik toch alvast in mijn nieuwe functie als kwaliteitsmedewerker begonnen. Ik zag er best tegen op want dit werk is toch heel anders dan het werk van een salarisadministrateur.

Ik puzzel nu niet meer met cijfers maar met letters. Heel langzaam aan begint het wat te wennen en ik denk dat ik goed zal aarden in mijn nieuwe functie. Er valt nog heel veel te leren dus uitdaging genoeg voorlopig. Ik heb een eigen kantoor gekregen die van alle gemakken voorzien is.

Ik loop even binnen op het verzuimbureau. Er is nog steeds niets bekend over mijn volledige herstel. Op een stapel papieren zie ik mijn naam staan. Wat is dat? Oh, de post. Tja, toevallig is de beschikking van 26 augustus net via de interne post binnengekomen.

Mijn salarisstrookje is binnen en jawel hoor. Ik ben weer gekort op mijn salaris omdat ik volgens de fusiepartner toch echt nog ziek ben. Ik had dit al verwacht en los dit later wel op. Ik schenk er vandaag maar geen aandacht aan. Volgende week maar want ik wil mijn goede humeur van vandaag niet laten verpesten. Een collega van de afdeling HRM heeft een andere baan gevonden en zij is dolgelukkig. Vanavond gaan we met z’n allen uit eten. Ook mijn “vroegere” collega’s van de EAD gaan mee. Het is heel gezellig en voor we er erg in hebben is het laat.

Zondag 28-09-2008
Ik ben nog niet zo behendig in het werken met Word als met het werken in Excel. Voor mijn werk moet ik 2 tabellen met elkaar samenvoegen en dat kreeg ik afgelopen vrijdag niet voor elkaar. Dat zit me niet lekker. Ik heb het bestand naar huis gemaild zodat ik in alle rust kan uitzoeken hoe ik dit moet doen.

Stefan en zijn vriendin waren gisteren op visite en ze zijn blijven slapen. Iedereen moet zichzelf maar even vermaken tot aan de lunch. Ik zit bij de tafel achter de laptop. Als Stefan belangstellend over mijn schouder meekijkt wordt hij een beetje boos. “Mam, jij hebt ook niets geleerd hé? Kom op zeg, het is zondagochtend 11 uur en jij bent aan het werk”, waar zit je verstand?” Ik kan niet anders dan hem gelijk geven en ermee stoppen. Ik ga zo lekker genieten van een uitgebreide lunch.

Dinsdag 30-09-2008
Met ingang van 1 januari 2006 heeft KEMA het HKZ-certificaat verzorgingshuizen aan ons toegekend. De ISO 9001:2000 is een norm die eisen stelt aan het kwaliteitsmanagementsysteem van een organisatie en de manier waarop de organisatie met het kwaliteitsbeleid omgaat. Met dit certificaat voldoet ons woon-zorgcentrum in Alkmaar aan alle kwaliteitseisen.

Het HKZ certificaat krijg je niet zomaar. Zo heeft iedere werknemer een cursus van 2 jaar gehad waarbij vooral de nadruk wordt gelegd op communicatie, kwaliteit, procedures en processen (manier van werken volgens bepaalde normen) in het werk en het verbeteren hiervan. Alle processen en procedures moeten bijna tot in detail worden beschreven in diverse boeken. Deze boeken moeten regelmatig worden aangepast omdat bepaalde werkmethoden verouderd zijn of op een andere manier gebeuren. Om de certificering te behouden moeten de beschrijvingen in orde zijn en moet er in de praktijk met grote regelmaat getoetst worden of iedereen wel werkt volgens deze beschrijvingen.

Vol enthousiasme begin ik als kwaliteitsfunctionaris de nieuwe week. Het werk is moeilijk maar heel langzaamaan begin ik de routing te begrijpen. Vandaag was de deadline voor het inleveren van alle wijzigingen die moeten worden aangepast. Op 15 oktober komt de auditor langs voor de handboek beoordeling. Het is nog een megaklus om alles op tijd af te krijgen. In december zullen de externe audits plaatsvinden.

Iedereen is naar huis en het is kwart voor 5 als de ad interim manager HRM weer voor mijn bureau staat te mauwen. Wat je contract betreft, er wordt aan gewerkt hoor. Het duurt allemaal wat langer omdat het nu ook nog eens met je advocaat besproken moet worden. En er bestaat er geen taak- functieomschrijving van kwaliteitsmedewerker. Daarom word je nu secretaresse scholing en opleiding. Deze functieomschrijving is aan je leidinggevende nr. 4 gegeven.

Ik antwoord dat er wel een functieomschrijving van een kwaliteitsfunctionaris is. Er zijn immers in het verleden meerdere mensen in deze functie werkzaam geweest. Ja, maar in Purmerend kennen ze deze functie niet, is het antwoord. Trouwens, formeel kan je contract toch niet eerder ingaan als 1 november 2008. (als ik niet hersteld zou zijn dan was 25 oktober de datum van 2 jaar ziek) Dit komt omdat eerst de uitslag van het UWV binnen moet zijn. Ik zeg dat die al op 26 augustus bekend was. OK, maar je moet altijd rekening houden met een verwerkingstijd van 2 maanden. Bovendien wordt het nu toch wel erg complex allemaal. Tja, hoe zou dat nu komen?

Je moet vast erg veel verdienen om deze onzin te mogen uitkramen. Ik wacht het wel af zeg ik en negeer de beste man maar om verder met mijn werk te gaan. Ik werk tot half 6 maar mijn collega’s gaan om vijf uur naar huis. Potverdorie waarom komt hij toch altijd naar mij toe als iedereen al naar huis is? Hij heeft het weer voor elkaar om op last van scheiden mijn humeur te verpesten.

Woensdag 01-10-2008
Ik heb vanmorgen meteen aan mijn leidinggevende nr. 4 gevraagd wat voor functieomschrijving de ad interim manager aan haar heeft gegeven. Iets van secretaresse scholing en opleidingen, maar dat ben jij helemaal niet zegt zij. Tot op heden heb ik nog niets verteld over de capriolen van de fusiepartner maar nu vind ik dat ik haar toch wat uitleg schuldig ben. Ik vertel kort over het verloop van mijn re-integratie, de loze beloften van de ad interim manager HRM en van de korting op mijn salaris.

Ze staat met haar oren te klapperen en prompt begin ik bijna te huilen. Met tranen in mijn ogen vertel ik het hele verhaal vanaf het begin van mijn re-integratie. Mijn leidinggevende nr. 4 reageert geschokt. Ook vertelt ze mij dat de functie- beschrijving van kwaliteitsmedewerker wel degelijk aanwezig is.

De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur komt langs en vraagt of mijn contract al rond is. Nee natuurlijk en ik vertel mijn verhaal over het bezoek van de bestuursadviseur ad interim manager HRM en dat ik voor 1 november geen nieuw contract hoef te verwachten. Ik krijg het advies om contact met mijn advocaat op te nemen zodat die er wat meer druk achter kan zetten. Ook bevestigt de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur dat de functiebeschrijving van medewerker kwaliteit wel degelijk aanwezig en bekend is. Ik vertel dat ik mijn re-integratie verhaal aan mijn leidinggevende nr. 4 heb verteld en dat ze hier nogal van schrok. De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur belooft even bij haar langs te gaan om het een en ander toe te lichten.

De ochtend is bijna om als de bedrijfsarts even aanwaait. Gefeliciteerd, je bent voor 100% hersteld hè? Ik wist het wel. Ik zeg dat ik benieuwd ben of ze mijn herstel gaan aanvechten. Dat doen ze vast niet hoor, zegt hij. Ik vertel dat de fusiepartner hier absoluut niet blij mee is en dat ze toch wel moeilijk doen, ook over het contract. Hij belooft dat hij zal aanbevelen om mijn herstel niet aan te vechten.

Na de lunch loop ik even bij HRM binnen. Ik geef de kopie van mijn salarisstrook en de personeelsfunctionaris zal deze doorsturen naar de afdeling PSA van de fusiepartner met het verzoek de korting op mijn salaris ongedaan te maken. Nee zeg ik, niks verzoek. Ik eis dat het tekort uitbetaalde salaris bij de eerstvolgende salarisbetaling herrekend en gestort is, vertel ze dat maar.

In de krant staat bij een collega instelling een vacature voor een kwaliteitsmedewerker. De functie eisen zijn gelijk aan mijn werkzaamheden. Nu weet ik waarom de fusiepartner zo moeilijk doet. Deze functie is ingedeeld in een FWG schaal die hoger is dan mijn huidige salaris en dat willen ze natuurlijk niet. Dan moeten ze de functiebeschrijving maar aanpassen lijkt me zo.

Die heb ik nog niet gezien vandaag. De medewerker van het verzuimbureau komt mij trots vertellen dat de fusiepartner geen bezwaar gaat aantekenen tegen mijn herstel. Natuurlijk doen ze dat niet, ze hebben geen poot om op te staan. In ieder geval zal hij me met terugwerkende kracht vanaf 5 augustus beter melden. De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur moet daarvoor tekenen, waar dat voor nodig is weet ik ook niet. Ook vertelt hij mij dat mijn salaris na de hersteld melding herrekend wordt. Tjonge zeg, 2 maanden na mijn volledige hersteld melding heeft de fusiepartner eindelijk door dat ze niet om mijn herstel heen kunnen.

Iedereen is weg en net als gisteren is het net na vijven als ik weer een bezoekje krijg van de ad interim manager HRM. Hij komt even afstemmen wat ik met mijn leidinggevende nr. 4 heb afgesproken over mijn functie en mijn salaris. En hij wil weten wat voor afspraken er gemaakt zijn. Daar kan ik duidelijk over zijn: GEEN! Het enige wat ik weet is dat ik per 1 september 2008 als kwaliteitsmedewerker aan de slag ben gegaan.

Terloops vertelt hij dat mijn nieuwe functie in een lagere schaal valt dan mijn functie als salarisadministrateur. Ook vertelt hij dat juist mijn leidinggevende nr. 4 heeft aangegeven dat ik in de functie van secretaresse scholing en opleiding moet komen. Een vaag verhaal wat ik niet geloof. Inmiddels heeft de ad interim manager HRM genoeg irritatie bij mij opgewekt. Net als bij onze eerdere gesprekken proef ik uit zijn houding hoe hij mij probeert te kleineren en te laten voelen dat ik niks waard ben. Ik ben het zat en zeg niet verder met hem in discussie te gaan. Ik adviseer hem om maar met mijn leidinggevende nr. 4 om de tafel te gaan zitten en mij een eerlijk en goed contract aan te bieden. Natuurlijk krijg ik met een heel onschuldig gezicht meteen de wedervraag wat ik onder een goed en eerlijk contract versta. Zet maar wat op papier en stuur dat maar naar mijn advocaat. Via haar hoor je wel of ik het ermee eens ben. Ik wil niet meer dat je mij hiermee lastig valt.

En nu wil ik dat je vertrekt voordat ik dingen ga zeggen waar ik later spijt van krijg. De ad interim manager HRM sputtert nog wat tegen maar ik maan hem om per direct uit mijn gezichtsveld te verdwijnen. Ik heb zojuist besloten om even niet meer actief mee te doen aan dit spel. En zo is mijn derde werkdag van deze week weer aardig aan elkaar geluld.

Vrijdag 03-10-2008
De ad interim manager HRM is niet aanwezig op donderdag en vrijdag. Geen onrust zaaiende en vage verhaaltjes dus. Ik raak steeds meer overtuigd van het feit dat het de bedoeling is dat ik voor 25 oktober afhaak en opnieuw in de ziektewet kom zodat er ontslag voor mij aangevraagd kan worden. Zeker nu het UWV mij hersteld verklaard heeft waardoor er geen financieel vangnet voor de fusiepartner meer is. Ik vertel mijn leidinggevende nr. 4 en de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur over de werkwijze van de ad interim manager HRM en over de manier waarop hij ons tegen elkaar probeert uit te spelen. Ik krijg nogmaals het advies om met mijn advocaat te overleggen en niet meer in te gaan op de uitlokkende discussies van de ad interim manager HRM.

Geestelijk ben ik behoorlijk uitgeput en ik ben blij dat het weekend is. Op mijn werk doe ik mijn uiterste best om hier niets van te laten merken. Als ik eenmaal thuis ben reageer ik mijn frustraties op Leo af. Gelukkig heeft hij een brede rug.

Maandag 06-10-2008
Ik doe er maar weer eens een mailtje uit naar de advocaat. Ik vraag om wat meer druk uit te oefenen op de ad interim manager HRM omdat er nog steeds geen letter op papier staat. Ik vertel dat het op dit moment zo is dat de ad interim manager HRM zijn uiterste best doet om onrust te creëren tussen mij en mijn leidinggevende nr. 4 en dat ik inmiddels bij hem heb aangegeven dat ik niet meer met hem in discussie ga over de aanvulling op mijn contract. Ook vertel ik dat ik op verzoek van de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur begonnen ben in mijn functie als kwaliteitsmedewerker voor 28 uur per week en dat ik voor 6 uur per week voor de facilitaire dienst werk om de geldstroom binnen het zorgspectrum in Alkmaar te registreren en te begeleiden. Ik kan me goed vinden in deze nieuwe situatie.

Tevens schrijf ik mijn motivatie waarom ik de garantie wil dat mijn werkplek Alkmaar blijft.

Ik zie af van mijn functie als salarisadministrateur omdat de fusiepartner mij niet in deze functie werkzaam wil laten zijn omdat ik volgens hen geen continuïteit kan waarborgen. De afspraak is dat als de fusiepartner mij een administratieve baan op gelijk niveau in Alkmaar kan bieden, ik van de aanspraak op mijn eigenlijke functie zal afzien. Hoewel de nieuwe functie mij erg interessant lijkt komt deze echter in niets overeen met mijn huidige beroep. Ik zal veel inzet nodig hebben en ook scholing moeten volgen om de functie als kwaliteitsmedewerker goed te kunnen uitoefenen.

Het woon-zorgcentrum in Alkmaar is HKZ / ISO 2003 gecertificeerd. Om deze certificering te behouden moeten alle verbeterpunten, processen en procedures regelmatig worden beschreven en herschreven. Dit kan alleen maar uitgevoerd worden door veel overleg en audits op locatie. Het feit dat er formatie vrij is voor een kwaliteitsmedewerker in Alkmaar is geeft volgens mij de noodzaak al voldoende aan. Het lijkt mij dus wel zeker redelijk als in mijn nieuwe contract komt te staan dat de plaats van werkzaamheden Alkmaar zal zijn.

De fusiepartner is nog niet gecertificeerd. Ik ben bang dat als ik eenmaal ben ingewerkt en de scholing heb gevolgd, ik alsnog overgeplaatst zal worden naar Purmerend om daar een certificering te helpen voorbereiden en in stand te houden. Dit hoort echter niet tot de afspraak.

Dinsdag 07-10-2008
Een nieuwe week waarin de soap rond Marga weer wordt vervolgd. Het is al in de middag als mijn leidinggevende nr. 4 vertelt dat ze met de ad interim manager HRM over mijn contract gesproken heeft. Ze vraagt welke ingangsdatum ik erin wil hebben, 1 oktober of 1 november. Zelf dacht ze aan 1 oktober. Dan zit je in ieder geval tot 1 oktober volgend jaar hier op kwaliteit. Ik vraag stomverbaasd wat ze hiermee bedoeld. Je zit hier in ieder geval voor de periode van 1 jaar want je krijgt een jaarcontract, is dat niet aan jou verteld dan? Wat er daarna gebeurd weten we nog niet omdat er plannen zijn om de afdeling kwaliteit uit Purmerend en Alkmaar samen te voegen. Even ben ik sprakeloos maar herstel me gelukkig snel.

Als mij verteld was dat ik mijn contract voor onbepaalde tijd moet inruilen voor een wurgcontract van 1 jaar dan was ik hier nooit aan begonnen en zal ik zeker niet afzien van mijn functie als salarisadministrateur. Mijn leidinggevende nr. 4 geeft mij groot gelijk. Maar je hebt natuurlijk wel een baangarantie dus kunnen ze je echt niet zomaar ontslaan. Nou, ik kan je uit ervaring vertellen dat de fusiepartner het niet zo nauw neemt met de regeltjes.

Nog steeds wordt er regelmatig door goedbedoelde lieve collega’s gevraagd hoe het nu met me gaat. Vervolgens krijg ik steevast de vraag of ik niet naar Purmerend toe moet. Tot op heden gaf ik meestal een nietszeggend antwoord in de trant van “voorlopig ondersteun ik diverse afdelingen nog met administratieve taken” maar vanaf vandaag doe ik dat niet meer. Wie er nu nog naar vraagt krijgt het ware verhaal te horen met daarbij het gratis advies om vooral geen kanker of een andere langdurige ziekte te krijgen omdat je dan in de ogen van de fusiepartner geen stuiver meer waard bent.

Woensdag 08-10-2008
Vandaag vieren we het Alkmaars ontzet. Op 8 oktober 1573 waren het de Alkmaarders die als eersten in de 80-jarige oorlog tegen Spanje een overwinning behaalden, een feestje waard dus. Helaas ben ikzelf ook wat ontzet en dat is geen reden voor een feestje.

Ik heb het idee dat ik behoorlijk gebruikt word. Het is heel erg druk op de afdeling kwaliteit en het is natuurlijk erg handig om daar iemand in te zetten die al 15 jaar meedraait. Om de HKZ / ISO certificering te behouden worden op 15 Oktober alle kwaliteitshandboeken op juistheid gecontroleerd. In december worden er gedurende 4 dagen audits gehouden. Mijn leidinggevende nr. 4 is zwanger en verwacht in februari 2009 haar 2e kindje waardoor ze dus minimaal 16 weken afwezig zal zijn. Misschien moet ik hieruit opmaken dat ik een welkome vervangster ben voor die periode?

Ik ben bang dat een jaarcontract een vervangend vangnet zal zijn nu de fusiepartner mij 100% hersteld heeft moeten melden van het UWV. Als de afdeling kwaliteit uit Purmerend en Alkmaar worden samengevoegd ben ik met mijn jaarcontract degene met de minste functiejaren en is de kans groot dat ik alsnog zal worden weggesaneerd. Een eenjarig contract zal hen toch enige zekerheid geven, namelijk: We zitten nog maximaal nog 1 jaar aan Marga vast. Ik zal tegen mijn advocaat zeggen dat dit moet worden ondervangen in de aanvulling op mijn contract.

In mijn mailbox zit een berichtje van mijn advocaat dat mijn mail van 6 oktober ontvangen is en dat ze morgen inhoudelijk op de zaak terug komt. Ik mail haar nog even de laatste ontwikkelingen door.

Zo zie je maar. Ook nu ik lichamelijk weer hersteld ben word ik nog dagelijks geconfronteerd met de gevolgen van kanker. Dit geeft heel duidelijk weer wat ik ook in de openingspagina op mijn website heb geschreven. Het is voor buitenstaanders niet voor te stellen waarmee je allemaal te maken kunt krijgen naast de lichamelijke klachten.

Donderdag 09-10-2008
Mijn advocaat mailt mij een conceptbrief voor de ad interim manager HRM. Ik kan me wel in de inhoud vinden dus wat mij betreft kan deze bijna weg. Eerst mail ik nog even naar de advocaat dat ik vanmorgen de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur heb gesproken. Zij zegt dat de afdeling kwaliteit wel samengevoegd gaat worden maar dat mijn werkplek in Alkmaar blijft. Kwaliteit moet op de locatie zelf gebeuren. Zij vertelt mij dat ze NEE heeft gezegd tegen overplaatsing van Marga. Of dit gesprek verwerkt moet worden in de mail naar de ad interim manager HRM laat ik aan de beoordeling van de advocaat over.

Toch probeer ik om mijn werk zo goed mogelijk te doen want de procedures moeten wel af. Het is een race tegen de klok. Vandaag is de deadline en voor ik er erg in heb is het alweer half 6.

Met mijn advocaat bespreek ik hoe de zaken ervoor staan en welke theoretische mogelijkheden ik heb.
– Aanspraak maken op de functie waarop ik op basis van het sociaal plan in beginsel recht op heb met alle consequenties.
– Instemmen met de functie van medewerker kwaliteit maar dan wel zonder tijdslimiet en nog enkele restricties.
Al mijn opmerkingen worden verwerkt in de definitieve brief zoals die vandaag verstuurd wordt naar de ad interim manager HRM.

Vrijdag 10-10-2008
Er is nog heel veel werk te doen voordat a.s. woensdag de controle van de kwaliteitsboeken kan plaatsvinden. Ik voel me nog niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze boeken maar ik vind het vervelend als mijn collega het hele weekend moet werken om het af te krijgen. Ik bel naar Leo om te vragen wat hij ervan vindt als ik maandag ga werken en dan mijn vrije dag omzet naar de vrijdag. Hij verklaart me onmiddellijk voor gek maar kan mij wel begrijpen. Ik werk natuurlijk wel dagelijks met mijn nieuwe collega’s samen en niet met de fusiepartner.

Maandag, 13-10-2008
Zoals afgesproken heb ik mijn vrije dag omgeruild en ga ik vandaag werken om nog het een en ander aan te passen in de boeken. Voor mijn gevoel schiet ik niet erg op. Er moet nog veel worden nagezocht. Mijn humeur wordt er niet beter op.

Net zoals op 29 september komt de directiesecretaresse mij ook nu weer vertellen dat ze bij mij de afgelopen maand 1 dag als ziek genoteerd heeft. Ook wil ze graag mijn ziektedagen voor de rest van het jaar inplannen. Dit omdat ik nog steeds gedeeltelijk ziek ben. Dit is toch niet te geloven. Ik heb toch gezegd dat ik per 5 augustus 100% hersteld ben, ik ben niet meer ziek en heb al mijn uren gewerkt. Jawel, is de reactie, maar ik moet dat niet van jou horen en officieel heb ik nog niets gehoord. Ik raak geïrriteerd en zeg dat ze me absoluut niet als ziek mag opschrijven en dat er al helemaal geen ziektedagen gepland gaan worden. Voor de laatste keer de uitspraak van het UWV is volledig hersteld vanaf 5 augustus en niet anders. Dan ga ik dat maar even vragen op het verzuimbureau hoe dat zit. Helaas is daar niemand meer aanwezig. Uiteindelijk zegt ze me toe mij niet als ziek op te schrijven en de reactie vanuit de fusiepartner af te wachten. Als het niet goed is hoor ik het wel.

Nou, de communicatie is weer geweldig. Ik zal eens kijken of er iets in de handboeken staat over hoe te communiceren. Nu ik dat bedenk schiet de gedachte door mijn hoofd dat de fusiepartner mij vast niet in deze functie wil hebben. In deze functie draait alles namelijk om wet en regelgeving. Zonder al die kennis ben ik al lastig genoeg.

Dat ik op de afdeling kwaliteit zit heb ik te danken aan de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur. Zij heeft mij op deze vacature gewezen. Volgens de fusiepartner was er namelijk binnen de locatie Alkmaar nergens een plekje voor mij.

Dinsdag 14-10-2008
De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur vertelt dat de brief van mijn advocaat inmiddels is ontvangen en dat ze de ad interim manager HRM weer zal vragen om nu eindelijk met een schriftelijk voorstel te komen. Ik heb geen tijd voor een praatje. Nog één dag te gaan voor de audit van morgen en er moet nog veel gedaan worden. Als het half 6 is stop ik ermee. De revisie is geprint maar moet nog in alle boeken worden gedaan. Dat is nog wel veel werk. Ik twijfel of ik vanavond een paar boeken mee naar huis zal nemen. Uiteindelijk besluit ik het maar niet te doen.

Woensdag 15-10-2008
De grote dag van de kwaliteitsaudit is aangebroken. Ik heb assistentie gekregen om mij te helpen om de revisie voor 9.30 uur in de boeken te hebben. Het is gelukt. Na een lange dag krijgen we te horen dat we door zijn naar fase 2. Pfffff, wat een opluchting zeg. In november komt de meneer van de KEMA om in 4 dagen diverse locaties te bezoeken en te auditeren. Hij stelt het op prijs als ik daar ook bij aanwezig ben. In die 4 dagen zul je meer leren dan op welke cursus ook, zegt hij. Wat een uitdaging zeg, ik heb er zin in.

Woensdag 22-10-2008
Een vroeg bezoekje deze morgen. De ad interim manager HRM komt vragen of ik even tijd heb. Nog voordat ik antwoord kan geven komt hij binnen en sluit de deur. Hij wil het even hebben over de brief die hij ontvangen heeft van mijn advocaat met daarin de voorwaarden waaronder ik wil afzien van mijn functie. Dat het een functie voor onbepaalde tijd wordt kan hij wel voor mij regelen. Dat de werklocatie Alkmaar blijft vindt hij geen reële eis. Daar gaat hij zich niet voor inzetten ondanks de toezegging van de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur. Dan moet zij zich daar maar voor inzetten maar denk erom, dan wordt het een zaak tussen haar en de fusiepartner. Volgens hem is dat voor mij een slechte ontwikkeling omdat de verstandhouding tussen die twee van dien aard is dat het niet om de zaak zal gaan maar dat het een persoonlijke strijd zal worden. Ik moet me goed realiseren dat ik met deze eis de ingangsdatum van het contract behoorlijk zal vertragen en dat ik het geheel nog veel complexer maak. Één ding moet ik toegeven, de ad interim manager HRM heeft wel gevoel voor humor.

Ook moet ik heel goed beseffen dat dit al een bijzondere situatie is zegt hij. Aan de intonatie van zijn zijn stem hoor ik tussen de regels door dat ik nog blij mag zijn dat de fusiepartner mij deze kans biedt. Ik reageer door vriendelijk te zeggen dat ik er geen bijzondere situatie van gemaakt hebt maar dat deze door de fusiepartner zelf is gecreëerd.

Ik voel de woede in mij opkomen maar kan mij gelukkig beheersen. Ik zeg dat ik ermee stop en deze discussie nu direct wil beëindigen. Oké, ik zal je advocaat informeren, bespreek het dan maar met haar. Ik hoor ik wel wat je gaat doen.

Later op de ochtend ontvangt mijn advocaat een mail van de ad interim manager HRM. Ik vind het moeilijk om deze mail serieus te nemen. De inhoud is niet veel meer dan wat gezwets. Op deze manier kunnen we nog wel maanden zo doorgaan. Ik heb destijds een contract gesloten met het woon-zorgcentrum in Alkmaar. De fusiepartner kan dit contract niet zonder meer eenzijdig wijzigen.

Vrijdag 24-10-2008
Het laatste dagje van de week. Het is vreselijk druk met de voorbereidingen van het bezoek van de meneer van de KEMA. Er moeten nog veel boeken geprint worden. Voor volgende week hebben we twee bijeenkomst georganiseerd om de laatste revisie uit te leggen en de agenda van de audits in november te bespreken. We moeten alle zeilen bijzetten om binnen de tijdslimieten te blijven. Aanstaande maandag ga ik weer extra werken en neem daar later wel weer vrij voor.

Mijn leidinggevende nr. 4 informeert nog even of er nu al eens iets op papier staat. Ze is verbijsterd als ze hoort dat er nog niets geregeld is. Ik leg haar uit waarom de ad interim manager HRM volgens mij de boel aan het verzieken is. Ook vertel ik dat ik heb gezegd niet meer in discussie met hem te gaan en dat als hij iets kwijt wil maar contact op moet nemen met mijn advocaat. Onze kantoren liggen tegenover elkaar en als de deur openstaat kunnen we elkaar recht in het gezicht kijken. Ik negeer hem volledig en dat bevalt mij erg goed.

Later ontvang ik een complimentje en een bedankje van mijn leidinggevende nr. 4 omdat ik me ondanks alles toch zo inzet. Kijk, daar doe je het voor. De fusiepartner is tenslotte geen collega waar ik mee moet samenwerken denk ik dan maar. En het “wij” gevoel is toch nog niet helemaal weg.

Donderdag 30-10-2008
De afdeling kwaliteit is lang onbemand geweest waardoor de inhoud van de handboeken niet meer actueel is. Daarom hebben we besloten dat de inhoud van alle boeken vernieuwd wordt. Een mega klus. Ik heb 3 dagen lang staan kopiëren en ben vandaag doorgegaan tot half zeven. Leo was het er niet mee eens. Hij vindt dat er nu eerst maar eens een aanvulling op mijn contract moet komen. Hoewel ik weet dat hij theoretisch gezien gelijk heeft wilde ik toch de klus afmaken.

Ziekte plannen

aug1

Vrijdag 01-08-2008
Ik kom net bij de leidinggevend nr. 3, tevens regiodirecteur vandaan. Wat haar en mijn toekomstige leidinggevende nr. 4 betreft, ben ik aangenomen als kwaliteitsmedewerker. Ik krijg 6 uur per week om de geldstroom te beheren en 28 uur op de afdeling kwaliteit. Voor omscholing is in eerste instantie € 2000,= gevraagd. Dat geld moet door de fusiepartner betaald worden. Ook moet de fusiepartner de goedkeuring geven voor mijn functiewisseling en de daarbij behorende zekerheden. Daarna moet ik zelf overleggen wanneer ik op het planbureau gemist kan worden. Ook moet er nog een werkplek worden gerealiseerd.

Dinsdag 05-08-2008
Hoera, het is me gelukt. Ik doe er weer 4 uur bij en meld me vanaf vandaag 100% hersteld. De betreffende personeelsfunctionaris zegt mij dat ik om administratieve redenen voor 5% als ziek in het systeem blijf staan. Ik zeg meteen dat ik dat niet wil. Hersteld is hersteld: punt! Dit zijn nu eenmaal de regels van de fusiepartner wordt mij vertelt.

Wat is dit toch voor flauwekul? Dan wil ik graag het ziekteverzuim protocol inzien. Helaas, maar dat is niet voorhanden. Gelukkig moet ik morgen weer naar de bedrijfsarts. Dan zal ik eens goed navragen hoe dit zit en of dit zomaar mag.

Ik kom de ad interim manager HRM meermalen tegen vandaag. Hij doet vriendelijk maar zegt geen woord over de aangetekende brief die mijn advocaat vorige week naar hem gestuurd heeft. Ook over de eventuele goedkeuring van het financiële plaatje voor mijn nieuwe functie zwijgt hij in alle talen. Ik vind het wel professioneel dat hij niet over de aangetekende brief met mij in discussie gaat en er ook niets over zegt.

Mijn werkdag eindigt om 17.30 uur en op de trap kom ik de ad interim manager HRM tegen. Ben je nog bij bureau kwaliteit geweest? Ik niet, is er nieuws dan? Ja maar ze moet het je zelf maar vertellen. Oké, prettige avond, zeg ik vriendelijk en ik loop naar buiten. Wat zijn dat toch voor manieren om iemand zo’n mededeling te doen op de trap na diensttijd? Ik vind het maar raar of ligt dat aan mij?

Woensdag 06-08-2008
Het wordt een bedrijvige dag vandaag. De werkzaamheden voor het planbureau zijn weer klaar voor deze maand en de druk is even van de ketel. Morgen beginnen we weer opnieuw voor de volgende maand. Vandaag ga ik me hoofdzakelijk bezig houden met de geldstroom binnen locatie Alkmaar. Van alle werkzaamheden die ik heb overgenomen maak ik checklists en werkbeschrijvingen.

Ik loop even langs bureau kwaliteit om te horen of er al iets bekend is over mijn eventuele nieuwe functie. De leidinggevende nr. 4 daar vertelt mij dat bijna alle lichten op groen staan en dat ze me heel graag bij het team wil hebben. Het enige struikelblok kan Purmerend nog zijn. Zij moeten de kosten dragen van mijn omscholing en salarisgarantie zodat het niet van het budget van kwaliteit afgaat. Het lijkt me dat dit geen probleem kan zijn omdat het sociaal plan hierin voorziet.

Na dit gesprek ga ik meteen door naar de bedrijfsarts. Hij verklaart mij weer voor 100% arbeidsgeschikt. We hebben het nog even over mijn herstelmelding en het kleine percentage waarvoor ik niet hersteld gemeld word. Ik moet me er maar niet te druk om maken. Je wordt toch opgeroepen door een keuringsarts van het UWV en die zal je net als ik toch ook 100% arbeidsgeschikt achten.

Leo gaat voor mij bij het UWV informeren hoe het zit met mijn herstelmelding en het kleine percentage waarvoor ik niet hersteld gemeld word. Na de nodige keren doorverbonden te zijn krijgt hij eindelijk iemand aan de telefoon die het schijnt te weten. Raar maar waar. Bij het UWV word je niet eerder geadviseerd voordat je € 50,= gestort hebt voor een gesprek met een arbeidsdeskundige.

De dame achter de telefoon geeft wel een telefoonnummer van het Landelijk Juridisch Loket (0900-8020). Hier kun je advies krijgen inzake arbeidsconflicten. Het 1e advies is ook nog eens gratis. Leo gaat meteen bellen en wordt door een vriendelijke dame te woord gestaan. De dame vertelt dat werkgevers dit wel vaker doen om te voorkomen dat een werknemer 28 dagen (4 weken) gaat werken en zich daarna weer ziek meldt. Na 4 weken volledig werken gaat namelijk de termijn van 2 jaar loondoorbetaling opnieuw in. Als de werknemer voor een klein deel ziek blijft staan voorkomt de werkgever dit. Als je in dat geval opnieuw ziek wordt blijft de eerste ziektedag gelden voor de telling en kan er makkelijker ontslag worden aangevraagd. Juridisch is deze werkwijze niet toegestaan maar de enige manier om de fusiepartner te dwingen mij voor 100% hersteld te melden is via een rechtszaak.

Ook hier geldt weer dat als je dát doet, de werkgever in de meeste gevallen ontslag op basis van verstoorde arbeidsverhouding zal aanvragen. Het advies van het juridisch loket is om het maar even zo te laten en de oproep van de keuringsarts af te wachten.

Dinsdag 12-08-08
Na een roerig weekend begint mijn werkweek weer. De schoolvakantie is om en zo langzaamaan komt ook al het personeel terug. Het is even puzzelen wie er wel en niet is vandaag maar dan heb ik toch weer een leeg bureau gevonden. Er is officieel nog steeds geen uitspraak over het feit dat ik bij het bureau E.I.K. kan beginnen. Ook is mij nog geen voorstel gedaan. De ad interim manager HRM heeft mij besproken in Purmerend en alle lichten lijken op groen te staan. Alleen het financiële plaatje en de voorwaarden moet volgens zijn zeggen nog rond gebreid worden.

Zolang er mij geen schriftelijk voorstel is gedaan of een aanvulling op mijn contract, is naar mijn idee nog alles mogelijk. Mijn geduld wordt danig op de proef gesteld. Ik kan me niet aan het idee onttrekken dat dit een stukje psychologische oorlogsvoering is. Toch ben ik nog steeds niet van plan om vrijwillig te vertrekken.

Ik werk met leuke nieuwe collega’s en het werk op het bureau kwaliteit lijkt me een uitdaging. Er ligt een berg werk op mij te wachten. Mijn nieuwe leidinggevende nr. 4 stelt het zeer op prijs als ik alvast voor een paar dagen kom werken dus ga ik vanaf volgende week alvast op de dinsdag en vrijdag voor bureau kwaliteit werken. Vanaf 1 september zal ik voor 6 uur per week de geldstroom binnen locatie Alkmaar verwerken en voor het restant bij de afdeling kwaliteit op bureau E.I.K. werkzaam zijn. Nu maar hopen dat ik tegen die tijd de aanvulling op mijn arbeidscontract heb ontvangen.

Na de middag komt de post binnen uit Purmerend. Er zit een brief bij van het UWV met betrekking tot mijn persoontje. De fusiepartner wordt ter verantwoording geroepen en moet aanvullende informatie c.q. uitleg geven op verschillende vragen, waaronder hun re-integratie inspanningen.

De brief is gedateerd op 5 augustus en geadresseerd op Purmerend. In Alkmaar wordt de brief pas ontvangen op 12-08-2008 terwijl op 13-08-2008 de verantwoording bij het UWV binnen moet zijn. Het niet of buiten de gestelde termijn reageren zal bij ziekte een verlengde loondoorbetalingsverplichting gedurende 52 weken als gevolg kunnen hebben. Dit betekent dat als ik binnen 4 weken opnieuw ziek zal worden er geen ontslag voor mij aangevraagd kan worden en de kosten voor het derde ziektejaar door de fusiepartner betaald zal moeten worden. Leuk om te weten toch?

Ook wil het UWV graag van de fusiepartner weten waarom ik mijn eigen werkzaamheden niet heb hervat. Is dit door ziekte of gebrek of ligt er een andere reden aan ten grondslag? Tot slot wijzen zij erop dat op geen enkele wijze mijn belastbaarheid is vastgesteld en verzoekt om alsnog de functie mogelijkheden lijst in te vullen en op te sturen.

De fusiepartner doet alsof alles in orde is en volgens het boekje gaat maar de praktijk laat veel te wensen over. Als ik heel eerlijk ben vind ik het geweldig dat de fusiepartner op zijn verplichtingen en verantwoordelijkheden jegens een zieke werknemer wordt gewezen. De meeste zieke werknemers zullen denken dat de manier van handelen en behandelen door de fusiepartner normaal is.

Bij mij heeft deze manier van handelen juist een ander effect en maakt mij ontzettend boos. Zo ga je niet met je personeel om. De werkgever behoort zich als een goed huisvader te gedragen met alle plichten die daarbij horen. Misschien is het maar voor korte duur maar op dit moment geeft deze terechtwijzing door het UWV mij een goed gevoel. Gerechtigheid.

Woensdag 13-08-2008
Alweer zo’n dag waarop ik merk dat ik behoorlijk over de tong ga. De bedrijfsarts moet vandaag reageren op de brief van het UWV dus word ik even boven geroepen. Er wordt door het UWV o.a. gevraagd of ik voor 100% hersteld gemeld ga worden.

Terwijl de bedrijfsarts mij vorige week (6 augustus) nog 100% arbeidsgeschikt achtte zegt hij nu dat ik dan wel 100% arbeidsgeschikt ben maar niet duurzaam arbeidsgeschikt en dat ik daarom voor 5% ziek blijf staan. Dit is om te voorkomen dat als ik binnen 4 weken opnieuw weer ziek word, ik niet terug kan vallen in het eerste ziektejaar en de termijn van 2 jaar loondoorbetaling opnieuw ingaat.

Als ik ziek zou blijven staan ben ik op 25 oktober 2 jaar ziek. Als ik dan ook nog door het UWV voor minder dan 35% arbeidsongeschikt word verklaard kan de fusiepartner de eerste 5 jaar altijd terugvallen op deze uitspraak en krijgen zij mijn salaris vergoed als ik weer ziek zal worden. Voor de werkgever een garantie voor de toekomst en voor mij maakt het volgens de bedrijfsarts geen verschil.

Nou, ik kan je vertellen dat er voor mij wel degelijk een verschil is tussen ziek en hersteld zijn. Ik heb in het AVL ziekenhuis genoeg, hele zieke mensen gezien. Geen haar op mijn hoofd die erover denkt om over mijn ziek zijn te faken.

Ik spring dus behoorlijk op tilt. Geen verschil??? Ik ben hersteld en ik wil weer werken. Ik wens geen rekening te houden met een mogelijk financieel voordeeltje voor de fusiepartner. Wat denken ze daar wel niet? Als het zo moet dan gaan we alles maar volgens de regeltjes doen. Dat lijkt me een beter plan. En luister goed: ik peins er niet over om mezelf voor minder dan 35% te laten afkeuren. Ik ga voor 100% herstel en niets minder, onthoud dat goed. Boos verlaat ik het kantoor van de bedrijfsarts.

Ik heb nog nooit van de term duurzaam arbeidsgeschikt gehoord dus ga ik het internet afzoeken. Bedoelde u: duurzaam arbeidsongeschikt? Neen!
Zoals verwacht kan ik nergens iets vinden over duurzaam arbeidsgeschikt. Volgens mij bestaan er helemaal geen mensen die duurzame arbeidsgeschiktheid kunnen garanderen. Volgende week maar eens navragen bij het UWV.

Oh ja, de bedrijfsarts is zeer verbaasd als ik vertel dat er nog steeds niets officieel geregeld is voor wat betreft mijn nieuwe functie en werkplek. Hij heeft van de ad interim manager HRM begrepen dat alles allang rond is.

Inmiddels is het Hoofd Arbeidszaken van de fusiepartner gearriveerd. Zij heeft een afspraak om met de ad interim manager HRM uit te zoeken wat er voor mij op papier moet komen te staan wordt mij verteld. Ik vraag vriendelijk of ze het alsjeblieft in 1 keer goed willen doen want ik heb geen zin om over het aanvullende contract ook weer te moeten bakkeleien.

De ad interim manager HRM zegt dat het hoofd arbeidszaken juist gekomen is om alles in 1 keer door te spreken en goed te regelen, ook naar mijn advocaat toe. Ik ben sceptisch en zeg dat het vertrouwen in de fusiepartner inmiddels tot het nulpunt gedaald is en dat ze zich eerst maar eens moeten bewijzen.

Dinsdag 19-08-2008
De aanvulling op mijn contract heb ik nog steeds niet ontvangen. Blijkbaar is het erg moeilijk om iets op papier te krijgen wat juridisch goed in elkaar zit. De 31e augustus ga ik 3 weken op vakantie. Maar goed, de ad interim manager HRM zegt dat zoals het er nu uitziet alles in orde komt. Alleen de directeur uit Purmerend moet nog zijn toestemming geven. Wordt vervolgd.

Na een enerverend weekend begin ik toch alvast voor 2 dagen per week in mijn nieuwe functie als kwaliteitsmedewerker. Het is erg druk op die afdeling en mijn hulp is meer dan welkom. De overige dagen werk ik tot aan mijn vakantie nog op het planningsbureau. En natuurlijk verzorg ik de geldstroom van alle contante inkomsten en uitgaven.

Nu de vakantieperiode ten einde loopt raken de aanwezige werkplekken steeds meer bezet. Voor mij wordt intussen een vaste werkplek georganiseerd in een eigen kantoorruimte. Omdat ik vandaag al 2 keer verkast ben ga ik daar alvast maar zitten. Het is er een rommeltje en er moet nog veel worden opgeruimd en uitgezocht.

Al snel krijg ik pijn in mijn rug door de foute stoel waar ik op zit. Mijn eigen stoel is meeverhuisd naar Purmerend. Eerst maar eens regelen dat die zo snel mogelijk weer terugkomt. Dat is snel, morgen komt de stoel al terug.

Donderdag 21-08-2008
Het is zover. Vandaag is de afspraak bij de verzekeringsarts van het UWV. Ik ben al om 8.45 uur aan de beurt. Leo gaat met mij mee. De arts komt sympathiek over en hij heeft zijn huiswerk goed gedaan. Hij vraagt zich af waarom ik een WIA uitkering heb aangevraagd terwijl ik alweer hersteld ben. Ik vertel dat mij gezegd is dat ik een WIA uitkering moet aanvragen voor het geval ik opnieuw ziek word. Zelf wil ik geen WIA uitkering maar wil gewoon weer aan het werk. De arts legt uit dat een WIA uitkering aanvragen helemaal geen verplichting is. Als ik binnen 4 weken weer ziek word kan het altijd nog.

Ik vertel de verzekeringsarts dat de werkgever erop aandringt dat ik voor 0 tot 35% word afgekeurd. Inmiddels ben ik bij het UWV voor 95% hersteld gemeld. Ik vertel dit absoluut niet te willen. Ik ben weer beter en wil ook als zodanig behandeld worden. Bovendien wil ik mijn verdere leven niet telkens geconfronteerd worden met het stempel WIA. Ook vraag ik aan de verzekeringsarts of hij wel eens van de term “duurzaam arbeidsgeschikt” heeft gehoord. Hij moet hier hartelijk om lachen. Deze term bestaat inderdaad niet. Ik voel me zo belazerd en dom.

De bedrijfsarts is in dienst van mijn werkgever en had mij in eerste instantie 100% hersteld gemeld. Een week later kwam hij hierop terug door mij voor 5% ziek te verklaren. Dom, dom, dom. Ik heb de bedrijfsarts volledig vertrouwd. Geen moment heb ik eraan gedacht dat hij wel eens teruggefloten kon worden en daarom op zijn eerste advies terug zou komen. Leo heeft zelfs nog naar het AVL gebeld om te vragen of zij mij ooit “duurzaam arbeidsgeschikt” zullen verklaren. Nee, dat kan je natuurlijk aan niemand beloven. Bovendien mengen zij zich niet in arbeidszaken.

In het filmpje van het AVL wat op mijn website staat en in de info op de site van het AVL wordt duidelijke taal gesproken over de behandelingen die ik heb gehad. De professoren zijn ervan overtuigd dat de PDT behandeling afdoende moet zijn.

De verzekeringsarts van het UWV is het helemaal met mij eens dat ik voor 100% hersteld verklaard moet worden. Omdat hij achteraf niet voor verrassingen wil komen te staan bespreken we uitvoerig mijn medicijngebruik, ziekteverleden, de behandelingen die ik heb gehad en wat de gevolgen daarvan zijn. Ik vertel dat ik mijn uiterste best heb gedaan om tussen de behandelingen door aan het werk te blijven. Hetzij therapeutisch in het eerste ziektejaar, hetzij gedeeltelijk hersteld. Hierover is niets bekend. Er is door mijn werkgever helemaal niets doorgegeven aan het UWV!!!

Gelukkig heb ik mijn privé archiefmap mee met daarin alle ziek- en herstelmeldingen en kan de arts kopieën maken. Hetzelfde geldt voor alle afspraken en adviezen van de bedrijfsarts. Wat ben ik blij dat ik dat bewaard heb zeg. Zo zie je maar, gooi nooit informatie weg ook al lijkt het nog zo onbelangrijk.

De arts is erg onder de indruk van mijn inzet en doorzettingsvermogen en ik word dan ook flink gecomplimenteerd. Onder het genot van een kopje koffie hebben we het nog even over de manier waarop ik behandeld word en wat voor invloed dat gehad heeft op mijn genezingsproces. Ik vertel ervan overtuigd te zijn dat ik al veel eerder hersteld had kunnen zijn als ik niet zo tegengewerkt was. De werkwijze van de fusiepartner heb ik ook moeten verwerken en een plaats moeten geven op mijn weg naar herstel.

Het hele verhaal is helder en duidelijk. De uiteindelijke beslissing wordt altijd eerst nog besproken met collega’s maar deze arts zegt het advies te gaan geven dat ik 100% hersteld ben. Als we weggaan complimenteert hij mij nogmaals door zijn waardering uit te spreken over de manier waarop ik met de hele situatie omga. Hij vindt het knap zoals ik me staande houd en dat ik de werkwijze van de fusiepartner niet als een persoonlijke aanval zie maar als het beleid. Zo’n compliment had ik net nodig.

Leo brengt me naar mijn werk waar we samen eerst even opgelucht en blij een kop koffie gaan drinken. Het zal wel aan mij liggen maar ik snap niets van de redenering van de fusiepartner. Enerzijds zeggen ze tegen mij dat ik makkelijk ander werk als salarisadministrateur kan vinden en dat ik gewoon niet moet zeggen dat ik ziek geweest ben. Anderzijds willen ze zelf wel dat ik voor 5% ziek blijf staan om zo als vangnet te fungeren voor de financiële risico’s in het geval ik weer ziek word. Raar hè?

Volgens mij houd ik een aantal mensen wel bezig want er is tot nu toe al heel wat tijd in mij gestoken. Net na de middag ontvang ik van de ad interim manager HRM een mail met daarin op voorhand de felicitaties en de mededeling dat de directeur uit Purmerend toestemming heeft gegeven voor mijn nieuwe functie. Natuurlijk moet het een en ander nog schriftelijk worden vastgelegd. Ja, alweer of is het nog steeds? Er moet nog een taak functie omschrijving worden gemaakt, een nieuwe arbeidsovereenkomst gemaakt en de zaak moet nog worden afgerond met het UWV en de advocaat. Omdat de ad interim manager HRM volgende week op vakantie is en ik daarna 3 weken vrij ben kunnen we pas daarna om de tafel gaan zitten zegt hij.

Formeel is één en ander afhankelijk van de UWV beschikking en de afloop van de twee jaar ziektetermijn. De nieuwe functie zal waarschijnlijk starten per 1 november 2008. Ik ben benieuwd.

Een uurtje later komt de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur vragen of ik even tijd heb. Het gaat over de mail die ik ontvangen heb. Omdat de bedrijfsadviseur, ad interim manager HRM er volgende week niet is en ik er daarna 3 weken niet ben stelt zij voor dat zij alvast met de ad interim manager HRM om de tafel gaat zitten. Ze belooft echt achter mij te staan en goed haar best te doen om een goed contract te krijgen maar dan moet ik haar wel vertrouwen.

Voorwaarde van de fusiepartner is echter dat ik voor 95% hersteld gemeld word en voor 5% arbeidsongeschikt blijf. Ik ontvang dan wel minder salaris maar daar staat tegenover dat ik dan ook minder mag werken door ziektedagen in te plannen. Zo loopt de fusiepartner geen financieel risico als ik weer ziek word. Nee hè, niet weer. Nu moet ik alweer uitleggen dat dit dan wel het beleid van de fusiepartner mag zijn maar dat ik daar niet aan meewerk.

En dan nog wat; stel dat het UWV mij wel voor minder dan 35% afkeurt dan is het wettelijk niet eens toegestaan om mij minder salaris uit te gaan betalen. Dit risico ligt bij de werkgever en deze is dan ook verplicht om in zo’n geval 100% salaris door te betalen. Zie de link loondoorbetaling art. 11.7 of het CAO VVT 2008-2010 bladzijde 45.

Een andere voorwaarde van de fusiepartner is dat ik de bemiddeling door mijn advocaat stop moeten zetten en dat ik afzie van aanspraak op mijn baan als salarisadministrateur. Nou, ik heb nieuws voor ze. Voorlopig zet ik helemaal niets stop en worden alle stappen besproken met mijn advocaat.

Maandag 25-08-2008
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Als ik de pc aanzet zie ik meteen dat er mail is van de verzekeringsarts van het UWV. Hij heeft overleg gehad met één van zijn collega’s en deze deelde mijn en zijn visie. De conclusie is dus dat ik volledig hersteld verklaard ben met terugwerkende kracht vanaf 5 augustus 2008. Deze conclusie is tot stand gekomen omdat er geen sprake meer is van ziekte of gebrek.

Mocht daar om welke reden dan ook (achteraf) toch sprake van zijn dan nog is er geen sprake van een situatie waarbij er een vangnet ( dus 5% in de ziektewet blijven) zou moeten zijn. Het ziektebeeld geeft daar geen aanleiding toe. Yes, hier ben ik echt heel blij mee. Geen levenslange veroordeling als WIA patiënt. En wat nog veel belangrijker is……….net als ik zijn de artsen ervan overtuigd dat er op dit moment geen kanker in mijn mond zit.

Niets staat mij nog in de weg voor een vruchtbaar arbeidsleven. Hoewel, de fusiepartner zal hier niet blij mee zijn. De kans is aanwezig dat ze in beroep gaan tegen deze uitspraak. Eén van de voorwaarden om de baan als kwaliteitsmedewerker te krijgen was dat ik voor 5% ziek moet blijven. Ik ben heel benieuwd hoe het nu verder gaat.

Tjonge jonge, we hebben het er maar druk mee met zijn allen. Alweer mail, maar nu van de advocaat. De fusiepartner heeft niets meer naar haar toe laten horen en ze is nieuwsgierig of er alweer ontwikkelingen zijn. Ik mail haar snel de laatste ontwikkelingen door.

Dinsdag 26-08-2008
Het verhaal heeft nog steeds een open eind. De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur spreekt mij aan om mij mee te delen dat er inmiddels door de fusiepartner berekend is voor hoeveel uur ik ziek moet blijven staan en dat ik daar een brief over ontvang. Ik zeg nog dat de fusiepartner bericht zal ontvangen van het UWV en dat daar in zal staan dat ik 100% hersteld ben. (niks WIA voor Marrie) “Dat maakt niet uit, dat zien we dan wel weer” zegt ze. Ik laat het er maar bij zitten want ik begin het gebakkelei zat te worden.

Nu iedereen weer zo’n beetje terug is van vakantie en alle bureaus bezet zijn, wordt het tijd om mijn nieuwe werkplek in gebruik te nemen. Ik ga het bureau schoonmaken en inrichten, de kast inruimen en de spullen van mijn voorgangster apart zetten. Als ik klaar ben ziet het er weer netjes en opgeruimd uit en kan ik aan het werk. Luxe hoor, weer een eigen kantoor. Dat bevalt me wel.

Jawel hoor. In de middag komt de directiesecretaresse mij de beloofde brief van leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur brengen. In de brief staat een verkort verslag van ons gesprek. Onder andere dat het UWV mijn re-integratieverslag beoordeeld heeft en dat de inspanningen van mijn werkgever voldoende zijn. Ook staat erin dat de bedrijfsarts die mij in 1e instantie 100% hersteld heeft gemeld en dit een week later terug draaide naar 95%, twijfelt aan de duurzaamheid van mijn herstel. Later zal ik hierop terugkomen. Als laatste lees ik over het percentage waarvoor ik ziek blijf staan en dus gekort wordt op mijn salaris. Ik moet 1,7 uur gemiddeld per week minder werken. Pfffffffffff.

Woensdag 27-08-2008
De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur komt vragen of ik de brief in goede orde heb ontvangen. Omdat ik gedeeltelijk ziek blijf staan kan ik één extra ziektedag in de vijf weken opnemen. Of ik deze ziektedagen alvast wil gaan inplannen voor dit jaar. Ik geef het op………….

Vrijdag 29-08-2008
De laatste werkdag voor mijn vakantie. Ik ben benieuwd of er nog iets spannends gebeurd vandaag. Jawel hoor, Marga houdt de gemoederen nog steeds bezig. Een oud collega die nu in Purmerend werkt komt even gedag zeggen. Via de tamtam heeft ze inmiddels gehoord over mijn baan bij het planbureau. Hoewel ik bijna niemand persoonlijk ken bij de fusiepartner schijnen ze mij wel te kennen. Het blijkt nogal moeilijk te zijn om een contract voor mij op te stellen. Nou, ik hoop dat ze me daar niet snel zullen vergeten. Ik zal wel behoorlijk over de tong gegaan zijn dus ik besluit een klein stukje van mijn kant van het verhaal aan haar te vertellen. Mijn “oud” collega lijkt verbaasd te zijn.

Nog een paar uurtjes en dan begint mijn vakantie. Zo op de valreep word ik nog even bij de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur geroepen. Ze vind dat ik gematigd enthousiast ben over mijn nieuwe baan. We hebben het ook over de rol van mijn advocaat. Ze vertelt dat de bestuursadviseur ad interim manager HRM nog niet gereageerd heeft op het aangetekend schrijven van mijn advocaat en of ik hem wil vragen dit alsnog te doen. Ik antwoord dat hij dit zelf moet regelen en dat ik daar niet tussen ga zitten. Ze zal hem er nu maandag zelf over aanspreken. Jawel, zo houden we elkaar aan het werk.

Hopelijk lukt het om tijdens mijn 3 weken durende vakantie iets op papier te zetten. Ten overvloede meld ik nogmaals dat ik het contract c.q. voorstel rechtstreeks naar mijn advocaat zal sturen om dit te laten beoordelen.

En zo zijn de spannende weken waarin ik mij naar 100% herstel gewerkt heb in gepaste vreugde voorbij gevlogen. Ik ben trots op mezelf dat ik me niet heb laten beïnvloeden door de negatieve medewerking van de fusiepartner. Wel hoop ik oprecht dat ik na mijn vakantie weer gewoon aan het werk kan gaan en dat de fusiepartner het gevecht met deze “ex” langdurig zieke medewerker opgeeft.

Als ik thuis kom is er weer mail van mijn advocaat. Vandaag heeft zij met de ad interim manager HRM gesproken. Deze gaf toe dat mijn re-integratie niet altijd even vlot is verlopen door het handelen van de fusiepartner. Hiervoor bood hij zijn excuses aan. Hij wil graag afspraken met mij maken voor de toekomst. De ad interim manager HRM heeft toegezegd dat er na de vakantie een schriftelijke reactie van hem ligt. Op dat moment komt mijn advocaat bij mij op mijn zaak terug. Nou, het zal mij benieuwen.

Fusie en werkplek

jul1

Dinsdag 01-07-2008
De teamleider HRM heeft inmiddels een andere baan en vandaag maak ik kennis met zijn vervanger. Deze ad interim manager HRM geeft leiding aan HRM en gaat de integratie van onze HRM afdeling in Purmerend stroomlijnen. Ook moet hij de werkprocessen gaan analyseren.

Als er een ad interim manager HRM aangesteld wordt volgen er bij de eerstvolgende reorganisatie vaak ontslagen of komen er ingrijpende veranderingen. Ik stel mezelf voor en voeg daar meteen aan toe “Ik ben het probleem van de fusiepartner”. Ook meld ik me vanaf vandaag voor 16 uur per week beter en ga per week 4 dagen van 4 uur werken.

Vanaf vandaag is de fusiepartner eigenrisicodrager voor de Wet Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten (WGA). Dit betekent dat als iemand in de WGA terecht komt de werkgever zelf moeten zorg dragen voor de betaling van de uitkering. Om dit risico af te dekken heeft onze fusiepartner zich elders verzekerd. Ook is de fusiepartner vanaf nu verantwoordelijk voor de re-integratie van de gedeeltelijk arbeidsgeschikte medewerker, zelfs als er geen dienstverband meer is. De medische keuring en de bepaling van de mate van arbeidsgeschiktheid blijft het UWV doen.

Woensdag 02-07-2008
Vandaag heb ik een afspraak met de bedrijfsarts. We bespreken de ontwikkelingen met betrekking tot mijn dienstverband en de invloed hiervan op mijn herstel. Een bedrijfsarts mag zich formeel niet mengen in een arbeidsconflict. Ik heb een voorstel gemaakt om mijn te werken uren uit te breiden tot volledig herstel. Als alles loopt zoals ik verwacht dan ben ik begin augustus volledig hersteld voor eigen werk. De arts begrijpt mijn motivatie om de te werken uren zo snel op te bouwen en gaat akkoord met mijn voorstel. Het is een extra lang en positief consult en we hebben de geplande tijd hard nodig.

Er moet nog wat papierwerk ingevuld worden voor mijn verzekering en voor in mijn re-integratie dossier. Inmiddels heb ik ook de aanvraagformulieren voor een WIA uitkering ontvangen. Over 4 maanden dus eind oktober zal ik 2 jaar ziek zijn. Ook al hebben periodes van ziek zijn en werken elkaar afgewisseld blijft de datum van de 1e ziektedag gelden als peildatum. Hoewel ik niet van plan ben nog 4 maanden ziek te zijn moet deze uitkering toch nu al worden aangevraagd. Stel dat ik niet hersteld ben in oktober dan is dit gedeelte alvast geregeld en komt qua tijd mijn uitkering niet in gevaar. Mijn leidinggevende moet samen met mij het eindoordeel op het WIA formulier invullen.

Aan de verzuimmedewerker vraag ik of hij alle papieren die meegestuurd moeten worden met de WIA aanvraag in orde wil maken. Nu is er een probleem. Wie gaat het eindoordeel invullen en wie is formeel jouw leidinggevende? Volgens mij is dat leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager maar die wil dit niet zijn dus ik weet het niet, Er is niemand die deze taak op zich wil nemen omdat ze dan ook de kosten voor hun kiezen krijgen. Niemand schijnt formatie vrij te hebben dus je zoekt het maar uit.

Met mijn advocaat heb ik een gesprek over de stappen die we kunnen nemen om wat duidelijkheid in mijn situatie te scheppen. Ze zal voor mij een “vriendelijke” brief schrijven. Vriendelijk omdat ik de situatie op het werk werkbaar wil houden, zeker als ik alsnog naar Purmerend overgeplaatst word vind ik dit heel belangrijk.

Dinsdag 08-07-2008
Uit hoofde van zijn functie is de ad interim manager HRM verplicht mee te denken over mijn re-integratie en plaatsing op een afdeling. Ik vertel dat ik begin augustus waarschijnlijk 100% hersteld ben. Hij vraagt zich af op welke afdeling ik dan ga werken en waarom het vervolggesprek met de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager pas eind augustus is. Ik vertel kort over het belangstellingsregistratie gesprek en over het gesprek van 24-06-2008.

Het gaat er volgens de ad interim manager HRM niet om over mijn wens om op een bepaalde afdeling te werken maar over de vraag welke afdeling geschikt is voor mij. Dit omdat ik er “al zolang” uit ben. Hij vraagt zich ook af of het wel reëel is om mijn eigen functie op te eisen. Ik vertel dat ik tussen de behandelingen door met grote regelmaat heb gewerkt en dat mijn kennis wel degelijk nog aanwezig is. Terwijl mijn werkgever zegt geen werk voor mij te hebben ben ik zelf op zoek gegaan en werk nu overal waar ze wel een extra handje kunnen gebruiken.

We bespreken tevens mijn mogelijkheden om extern te solliciteren. Hij zegt dat het niet gebruikelijk is om bij detachering een contract voor onbepaalde tijd te vragen. Ik zeg dat ik geen ontslag zal nemen om een arbeidsovereenkomst elders voor bepaalde tijd aan te gaan. Volgens hem heb je tegenwoordig nergens meer de zekerheid om voor onbepaalde tijd te kunnen blijven werken en maakt dat in de praktijk ook niets uit. Ik blijf er toch maar bij om mijn dienstverband voor onbepaalde tijd te behouden.

Ook vertelt de ad interim manager HRM mij dat het niet zeker is dat ik me kan beroepen op het sociaal plan. Het sociaal plan is namelijk allang ingegaan en op dat moment was ik ziek. Het komt erop neer dat ik daarom geen recht van spreken heb. Op deze minne opmerking ga ik niet eens in. Morgen spreekt hij de bedrijfsarts en dan zal hij mijn geval bespreken, ook met betrekking tot mijn inzetbaarheid. Hij komt er bij mij nog op terug. Ik zeg nog dat hij beter eerst met de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager kan praten en dat ik bij mijn beslissing blijf om mijn functie op te eisen als mij geen gelijkwaardig alternatief in Alkmaar geboden wordt. Ik vind het een beetje een vaag gesprek. Al met al geen lekker begin van de week. Ik heb me vandaag hersteld gemeld voor 20 uur per week maar het volhouden valt me zwaar. Het zou een stuk beter gaan als ik gewoon lekker mijn werk kon doen. In plaats daarvan moet ik op mijn hoede zijn en telkens weer opnieuw de druk die op mij uitgeoefend wordt incasseren.

Toch is het gek hoor. Iedereen die maar denkt dat hij wat voorstelt probeert mij ervan te weerhouden om mijn eigen functie op te eisen. Dit, omdat men denkt dat ik mijn beroep als salarisadministrateur niet meer kan uitoefenen en dat ze in hun recht staan om mij te weigeren op de PSA afdeling. Maar als dat zo is waarom besteden ze dan zoveel aandacht aan mij en proberen ze me er op allerlei manieren toe te bewegen om van mijn functie af te zien? Dat is toch op z’n minst merkwaardig te noemen. Al met al een hele vervelende situatie.

Woensdag 09-07-2008
Vandaag heb ik een plekje om te werken gevonden in het kantoor van de verzuimmedewerker. De bedrijfsarts loopt langs en maakt een praatje. We willen mevrouw den Engelsman weer volledig aan het werk zien zegt hij. Zonder nadenken antwoord ik: “Dan bent u wel de enige”. Hij moet lachen, nee hoor het zijn er minimaal 2…. toch? Hij heeft gelijk. Hoewel het niet altijd meevalt moet ik niet uit het oog verliezen hoeveel geluk ik heb gehad dat ik weer kan werken.
Het is de bedoeling dat de afdeling HRM volgend jaar geïntegreerd wordt bij de fusiepartner. De onzekerheid, het vertrek van de teamleider HRM en het gemis van een zieke collega eist zijn tol. De sfeer wordt er niet beter op.

De verzuimmedewerker vertelt dat het nog steeds niet duidelijk is wie voor mij het eindoordeel gaat invullen. Dit omdat het niet bekend is wie mijn leidinggevende is. Volgens mij wil niemand zijn handen branden aan het formulier omdat dit naar waarheid ingevuld moet worden. Zolang ik nog steeds salarisadministrateur ben is de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager formeel nog steeds mijn leidinggevende nr.2. De goede man geeft echter niet thuis. Iemand zal toch echt de verantwoording voor het gevolgde beleid moeten nemen en het eindoordeel op het WIA formulier schrijven.

De uiterste instuur datum van de WIA formulieren komt dichterbij en de verzuimmedewerker doet zijn uiterste best om iemand te vinden die het eindoordeel wil schrijven. Waarschijnlijk gaat de  regiodirecteur uit Alkmaar als leidinggevende nr. 3, het eindoordeel schrijven wordt mij verteld. Als het goed is volgt er nog deze week een afspraak. Ik word een beetje moe van alle onduidelijkheid en dit zet zich net als gisteren om in behoorlijke hoofdpijn. Als ik thuiskom van het werk lig ik alweer snel in bed. Nu ben ik van nature niet haatdragend of zo. Ik ben makkelijk in de omgang en vind al gauw alles goed. Toch ben ik niet van plan het kaas van mijn brood te laten eten.

Vrijdag 11-07-2008
Mijn oude leidinggevende, nr.1 moet op deze locatie zijn en komt even gedag zeggen. Later op de ochtend komen nog 2 “oud” collega’s langs en ze vragen wat ik hier zoal uitvoer. Ach ik doe maar wat, op het planningsbureau kunnen ze wel iedereen gebruiken grap ik nog. Om half drie stop ik met werken en dan is ook deze week weer om. Het is een zware week geweest. Leo haalt me op en staat buiten al te wachten.

Ik heb een belafspraak met mijn advocaat. Na uitvoerig beraad komen we tot overeenstemming dat er tussen je gelijk hebben en je gelijk halen een groot verschil zit. Als ik mijn functie opeis en de gerechtelijke procedure zal winnen dan kun je er bijna vergif op innemen dat er ontslag voor mij wordt aangevraagd op basis van verstoorde arbeidsverhouding. Als ik geen procedure aanspan valt er misschien nog wat te onderhandelen. Ik ga er het komende weekend nog maar eens goed over nadenken.

Leo gaat naar bed en ik blijf nog even zitten om het één en ander te overdenken. Ik raak over mijn toeren en kan niet meer stoppen met huilen. Ik vind het zo gemeen om mij na 15 jaar trouwe dienst op deze manier uit mijn functie en te zetten. Hoewel ik niemand iets kwalijk neem is het mij zo ondertussen wel duidelijk dat ik van mijn “oud” collega’s geen enkele loyaliteit hoef te verwachten. Het is ieder voor zich en God voor ons allen. In afwijking van mijn belangstelling en de plaatsingsprocedure van het Sociaal Plan word ik niet geplaatst op de afdeling PSA. De reden waarom ik niet welkom ben is omdat ik ten tijde van het integratieproject van de salarisadministratie ziek was en de continuïteit van het werk niet kan waarborgen. Ik zit midden in mijn re-integratie en ben binnenkort 100% hersteld, wat nou continuïteit?

Ik heb me nooit gerealiseerd dat dat éne woordje KANKER genoeg is om iemand zijn vertrouwen in de toekomst af te pakken. Het besef dat ik door mijn ziekte ook mijn beroep ben kwijtgeraakt zonder dat mij de gelegenheid is geboden om mijzelf te bewijzen doet zo’n pijn. En dan te bedenken dat mijn situatie niet eens een uitzondering is.

Op dit moment ben ik zover dat ik het even niet zie zitten. Ik zou bijna wensen dat de kanker weer terugkomt zodat ik “even” bevrijd ben van de sores op het werk. Wat vind ik nu erger? Kanker en alles wat daarbij hoort, te overwinnen of …. het gevoel een hopeloos geval te zijn waar men op een zo gunstig mogelijke manier vanaf wil komen. Het één overkomt je maar het andere word je aangedaan en maakt je ook ziek als je niet oppast. Normaal gesproken ben ik heel reëel maar op dit moment ben ik alleen maar emotioneel en voel me verdrietig.

En zo ben ik deze nacht bezig om dit alles op mijn eigen manier te verwerken. Het zou een gezellig weekend worden met een verjaardagsfeest. Ik weet nu al dat ik daar niet naar toe zal gaan. Ik heb geen zin om daar met rood behuilde ogen te zitten. Ik mag blij zijn als ik dinsdag weer een beetje toonbaar op het werk kan verschijnen. Het weekend is in ieder geval naar de alom bekende kloten.

Dinsdag 15-07-2008
Inmiddels heb ik mezelf eens stevig toegesproken en meld ik me voor 24 uur per week beter. Een echte Mantel (meisjesnaam) laat zich niet zomaar uit het veld slaan. Het gebeurt namelijk al veel te vaak dat werkgevers maar kunnen doen wat ze willen. Ik ben niet van plan om deze werkwijze zomaar te accepteren. Ik ben zo verschrikkelijk boos. Ik kan mezelf nog redelijk verdedigen en inlezen in allerlei wetten en regeltjes. Veel mensen hebben andere kwaliteiten en hebben niet zoveel met deze materie. Daarom is een zieke medewerker ook zo’n makkelijke prooi die zich door de beschreven werkwijze makkelijk zal laten overbluffen of weer opnieuw in de ziektewet belanden.

Woensdag 16-07-2008
Tijd voor de bedrijfsarts om het actueel oordeel / re-integratieverslag en de medische informatie in te vullen. Al met al best nog wel een tijdrovend klusje. We zijn er 3 kwartier mee bezig geweest en hebben alle formulieren zo eerlijk en goed mogelijk ingevuld. De werkgever is verplicht om alle formulieren in te vullen zodat het UWV kan beoordelen of de re-integratie wel volgens “het boekje” is gegaan.

Voor de 20e van deze maand moet al het papierwerk wat bij de WIA aanvraag hoort bij het UWV binnen zijn. De werkgever kan ook samen met mij een aanvraag verlenging loondoorbetaling WIA aanvragen. De werkgever betaalt dan het loon langer door waardoor ik extra tijd heb om te re-integreren. We schatten in dat de fusiepartner hier vast niet aan mee zal werken en trekken ons eigen plan.

De WIA aanvraag moet naar het UWV gestuurd worden ongeacht of ik straks hersteld ben of niet wordt mij gezegd. De arbeidsdeskundige zal me dan ook sowieso oproepen om op zijn spreekuur te verschijnen. Het opbouwen naar volledig herstel gaat heel erg snel en dat kan ik goed merken. Een stapje terug is geen optie want ik wil zo snel mogelijk volledig hersteld zijn. De werkgever kan ontslag voor mij aanvragen als ik voor 25 oktober geen 4 weken aaneengesloten heb gewerkt.

Donderdag 17-07-2008
Ik werk voor het planbureau maar vind meestal een bureau om aan te zitten op de afdeling HRM. Hier loopt iedereen door alle omstandigheden op zijn tenen en is de werkdruk erg hoog. Onbegrip, ziekte, vakanties en zo zijn hier de oorzaak van. Alle onzekerheid over de nieuwe functies en werkplek doen er nog een schepje bovenop. Ik houd maar zoveel mogelijk mijn mond en probeer te helpen waar het maar kan.

Volgens mij duurt de onzekerheid nog wel even en krijgen de medewerkers vlak voor de feestdagen pas meer informatie. Onplezierige mededelingen worden namelijk vaak bewust gepland op vrijdag, voor de zomervakantie of vlak voor de feestdagen. Zo heeft de werknemer de tijd om wat af te koelen. Bovendien zijn er dan veel mensen afwezig zodat het moeilijker is om elders informatie of advies te vragen. Het grootste voordeel voor de fusiepartner is dat er door het creëren van onzekerheid personeelsleden zijn die vrijwillig ontslag nemen of een andere baan zoeken. Makkelijker kun je toch niet van je personeel afkomen?!

In het sociaal plan staat dat er bij de fusie geen gedwongen ontslagen mogen vallen. Toch rollen er altijd koppen. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat er voor volgend jaar een reorganisatie op de agenda staat. Ik denk dat ik wel weet wie er dan als eerste uitvliegt.

Vrijdag 18-07-2008
Samen met de verzuimmedewerker vullen we het laatste formulier voor de WIA aanvraag in. Nu nog het hele pakket kopiëren en dan is het bijna klaar. Het formulier “Oordeel van de werknemer WIA” moet nog worden ingevuld. Dat doe ik van het weekend thuis. Het formulier bevat verschillende vragen over de re-integratie en de wijze waarop alle formulieren ingevuld zijn. Ook is er ruimte om opmerkingen toe te voegen. Ik ben een open boek dus schrijf ik naar eer en geweten mijn oordeel over mijn re-integratie. Tevens vraag ik het UWV om de fusiepartner aan te spreken op hun werkwijze bij langdurig zieke medewerkers. Als ik naar de keuringsarts moet zal dit wel uitgebreid aan bod komen verwacht ik. Ook al ben ik straks hersteld, ik zal evengoed opgeroepen worden voor het spreekuur zegt de verzuimmedewerker. Vreemd.

Dinsdag 22-07-2008
Meteen na binnenkomst op kantoor vraagt de regiodirecteur uit Alkmaar of ik even langskom om te vertellen hoe het met me gaat. Wat nu weer? Ik pak een bekertje koffie en ga maar meteen. Ze is een weekje afwezig geweest en wil nu graag weten hoe de afgelopen week gegaan is. Ze vertelt dat ze het heel vervelend vindt dat ik zo heen en weer geslingerd word en dat ik van de fusiepartner geen medewerking krijg om terug te keren in mijn vak.

Ik vertel dat ik het de fusiepartner voornamelijk kwalijk neem dat ze mij een stukje toekomst als salarisadministrateur ontneemt en dat ik erg teleurgesteld ben. Ik kan niet begrijpen dat men op deze manier met zijn personeel omgaat. Juist van een zorginstelling mag je verwachten dat ze de zorg voor zowel de bewoners als voor het personeel hoog in het vaandel hebben staan. Helaas is dit laatste voor mij ver te zoeken. Dit is ook één van de redenen dat ze heeft gezegd dat zij vanaf nu het stokje overneemt en dus mijn leidinggevende nr. 3 zal zijn. Ze vindt dat er zo niet met mensen omgegaan mag worden en hoopt dat ik begrijp dat zij dit nooit zo heeft gewild. De afgelopen ziekteperiode is al erg genoeg geweest.

We bespreken een “out placement” traject. Ik word dan aangemeld bij een extern bureau die mij gaat trainen en samen met mij op zoek gaat naar een andere baan. Detachering is hierbij ook een mogelijkheid. Ik maak meteen duidelijk dat ik absoluut geen ontslag zal nemen. Daarom komen we er samen uit dat dit toch geen goede optie is.

Volgens de fusiepartner is er in Alkmaar geen enkele vacature beschikbaar die ik zou kunnen invullen. Volgens mijn leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur is er wel degelijk een vacature bij het kwaliteitsbureau. Dit is ook administratief werk maar heel anders dan ik gewend ben. Ik zal dan omgeschoold moeten worden. Tijdens de Masterplan cursus vond ik het stukje kwaliteit en de audits erg leuk dus dat zie ik wel zitten. Ik werk natuurlijk 34 uur per week wat wel erg veel is.

Samen bedenken we dat ik eventueel ook een administratieve steun kan zijn voor de divisiemanager civiele dienst. De leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur gaat zich hier hard voor maken. Ze benadrukt wel dat zij er ook geen zeggenschap meer over heeft maar dat ze haar uiterste best gaat doen om hier een akkoord voor te krijgen. Nogmaals er moet dan wel een omscholingscursus gedaan worden. De uiteindelijke toestemming moet van de fusiepartner afkomen. Verder krijg ik de complimenten dat ik ondanks alles aan het werk ben en daar ook de nodige moeite voor doe. Morgen zal ze mijn situatie ook met de bedrijfsarts bespreken.

En zo krijg ik ineens hulp uit een onverwachte hoek. Eindelijk iemand die zijn nek voor mij wil uitsteken. Tot nu toe stond ik er alleen voor. De leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur laat er geen gras over groeien en even later zit ik tegenover een dolenthousiaste manager facilitaire dienst. Ik werk op dit moment 24 uur voor het planbureau. Voorlopig mag ik tijdens mijn re-integratie ongeveer 4 uur per week de zorgmanager gaan assisteren met de geldstroom op locatie Alkmaar.

Woensdag 23-07-2008
Op mijn bureau ligt al een envelop met daarin het verslag van mijn gesprek met de leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur. Na de koffie ga ik meteen met de financiën in de weer en voel me als een vis in het water met al die eurootjes. Ik zie de zon weer schijnen en voel me voor het eerst in maanden weer wat beter.

Als ik thuis kom zit ook het concept van de brief van mijn advocaat in mijn mailbox. Het is een duidelijke en vriendelijke brief met daarin alle feiten. Zoals afgesproken staat in de brief dat ik de voorkeur geef aan een minnelijke oplossing. Volgende week wordt de brief aangetekend verstuurd naar de ad interim manager HRM.

Tot op heden heeft de fusiepartner mij nog geen enkele reden tot tevredenheid, belangstelling of vertrouwen gegeven Ook voel ik me tegengewerkt en heb ik niet het idee dat ze met mij tot een oplossing willen komen. Alles wijst erop dat de fusiepartner liever ziet dat ik ontslag neem of ziek blijf zodat er in oktober (2 jaar na de 1e ziekmelding) ontslag voor mij aangevraagd kan worden. Daarom heb ik ook geen andere keus dan mij te laten bijstaan door een advocaat. Door de brief naar de ad interim manager HRM te laten sturen geef ik hem het voordeel van de twijfel. Zo kan hij zichzelf aan mij bewijzen en weet ik meteen wat voor vlees ik in de kuip heb.

Dinsdag 29-07-2008
Ik doe er weer 4 uur bij en meld me hersteld voor 28 uur per week. Ik werk nu 4 dagen van 7 uur. Ik loop even langs bureau kwaliteit om mezelf te presenteren bij de manager. Het is een prettig gesprek en in het kort wordt er uitgelegd wat er van mij verwacht wordt en wat de toekomstplannen van het bureau kwaliteit zijn. Het staat me wel aan wat ik allemaal hoor en het lijkt me ook een uitdaging. Er is nog een andere kandidaat voor deze functie. Ik hoor zo snel mogelijk wie er in de nieuwe functie geplaatst gaat worden.

Het tellen en bijhouden van de diverse kassen voelt weer vertrouwd. Wat zal het toch mooi zijn als het lukt om dit te mogen blijven doen voor enkele uurtjes per week. Hoewel er op dit moment geen formatie voor is heb ik toch goede hoop.

Woensdag 30-07-2008
Nergens gaat de roddel sneller dan in de zorg volgens mij. Ik heb nog maar net de “voorlopige” verantwoordelijkheid voor de geldstroom gekregen of de tamtam heeft dit al doorgeseind naar mijn oud collega’s in Purmerend. Jammer, want zolang er nog onzekerheid is of dit officieel kan worden gemaakt voor mijn persoontje houd ik liever nog even mijn mond. Mijn vroegere leidinggevende nr.1 komt langs om wat geldzaken te bespreken. Nou, daar zijn we gauw mee klaar. We kletsen wat en ik word voorzichtig gepolst over mijn toekomstplannen. Ze had iets gehoord over een opleiding. Zolang er nog niets zeker is heb vooralsnog geen reden om erop in te gaan.

Er wordt vandaag weer pittig gevist in de vijver. Na de middag komt de volgende voor mijn bureau staan. De ad interim manager HRM wil graag weten wat mijn plannen zijn als ik 100% hersteld ben en hoe mijn zaken ervoor staan. Ik vertel dat ze me bij het planbureau op dit moment nog hard nodig hebben en dat er genoeg werk is. Volgende week zit ik dus nog steeds op deze stoel.
Raar hoor, als ad interim manager HRM hoor je toch te weten wat je personeel doet? Mijn advocaat heeft hem vandaag de aangetekende brief verstuurd. Misschien dat er dan wat meer duidelijkheid komt. De fusiepartner is nu aan zet en zal met een aanvaardbaar voorstel moeten komen.

EINDE HOOFDSTUK 1
Klik hier om door te gaan naar hoofdstuk 2: re integreren

List en bedrog

jun1

Er zijn alweer 2 weken voorbij. Ik begin me wat meer thuis te voelen op het planbureau. Bovendien ben ik heel blij dat ik vanaf de 1e dag nuttig werk te doen heb gekregen en me kan verdiepen in de cijfertjes. Hierdoor voeg ik daadwerkelijk iets toe op deze afdeling en ik heb er plezier in.

Het is heel gek maar ik zeg altijd dat bij bepaalde beroepen, bepaalde personen horen. Niet om mensen in een hokje te stoppen maar gewoon omdat ze bij het beeld in mijn hoofd passen. Zo is er ook een groot verschil tussen “HRM” mensen en salarisadministrateurs. Waar ik vraag naar een personeelsnummer zeggen mijn HRM collega’s: “Wij werken niet met nummers maar alleen maar met namen”. Waar ik val over de exact gewerkte- en dus ook uit te betalen uren zijn zij veel meer flexibel. Ook werken zij heel erg klantvriendelijk maar dat is typerend voor locatie Alkmaar. De telefoon staat regelmatig roodgloeiend maar voor iedereen wordt tijd vrij gemaakt voor een vriendelijk of opbeurend woordje terwijl het contact met de salarisadministrateur meestal vriendelijk maar toch meer zakelijk is. Grappig hè?

Hoewel het best goed gaat zie ik het nog niet zitten om de uren op dit moment verder uit te breiden. Het werken vergt veel energie en het kan toch niet de bedoeling zijn dat ik met regelmaat uitgeput op bed lig. Bovendien heb ik in de komende weken een tweetal afspraken in het AVL staan wat ook weer veel energie kost.

Door de fusiepartner word ik doodgezwegen. Als ik vragen stel over wat er nu verder gaat gebeuren krijg ik geen antwoord. Het enige wat ik van de teamleider HRM te horen krijg is dat de re-integratie stap voor stap gaat en dat ik eerst maar eens beter moet worden. Een vaste werkplek heb ik op dit moment niet en daarom moet ik regelmatig van bureau wisselen. Het is wel gebeurd dat ik op 1 dag aan 5 verschillende bureaus heb gezeten omdat ik plaats moest maken voor andere werknemers. De fusiepartner laat mij zwemmen in onzekerheid en dat is heel frustrerend. Hoe lang ik op het planbureau kan blijven wordt niet verteld. Of ik nog in mijn eigen functie terug kom en wat de verdere plannen met mij zijn zegt niemand te weten. Kortom, ik word aan het lijntje gehouden en kan daar niets tegen doen. Blijkbaar is iedereen bang om zijn verantwoording te nemen.

In het roddelcircuit schijnt men meer te weten. Via via hoor ik dat mijn functie inmiddels is vergeven aan mijn collega salarisadministrateur en dat de contracten al zijn getekend. Dit terwijl ik volgens het sociaal plan die baan kan opeisen. Even komt het in me op om me weer ziek te melden maar omdat dat misschien ook wel de bedoeling is van mijn werkgever besluit ik toch maar om te doen alsof ik gek ben en gewoon aan het werk te blijven. Ik doe alles in overleg met de adviseur van de rechtsbijstand en vraag daar hoe ik me in deze zaak moet opstellen.

Woensdag 18 juni 2008
Met de bedrijfsarts bespreek ik de uitslag van de echo en de controle in het AVL. We zijn het er beiden over eens dat het naar omstandigheden erg goed me gaat. Nu is het nog een kwestie van verantwoord opbouwen tot volledig herstel. Helaas doet de fusiepartner door het stilzwijgen en creëren van onzekerheid geen goed aan de situatie.

Op dit moment werk ik 3x 3 uur per week. Gezien de huidige situatie lijkt het mij niet verstandig om de te werken uren uit te breiden. Er is nog steeds geen duidelijkheid over mijn plaats in de organisatie en ook niet over het te volgen re-integratieproject.

Dinsdag 24 juni 2008
Vandaag staat er op mijn verzoek eindelijk een gesprek op de agenda. Ik wil weten waar ik aan toe ben. De teamleider HRM heeft een andere baan gevonden en gaat ons binnenkort verlaten. De insteek van het gesprek van vandaag is: “hoe nu verder met Marga en wie is haar aanspreekpunt na het vertrek van de teamleider HRM”. De teamleider HRM uit Alkmaar en mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager FEZ uit Purmerend zullen hier beiden bij aanwezig zijn. Ik ben heel benieuwd of er voor mij al iets op papier is gezet.

Bij binnenkomst wordt door mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager gevraagd hoe het met me gaat. Mijn antwoord is dat het erg goed gaat en dat het mijn streven is om uiterlijk binnen een termijn van 1 á 1,5 maand volledig hersteld te zijn. Vrijwel direct wordt gezegd dat terugkeer naar de salarisadministratie niet meer mogelijk is voor mij. De enige functie (waarnemend hoofd Personeel en Salarisadministratie) die vrij is, is toegezegd aan mijn collega salarisadministratie.

De leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager zegt dat de contracten al zijn getekend. Dit terwijl ik in het belangstellingen-registratiegesprek op 17 december 2007 heel duidelijk heb aangegeven dat ik voor deze functie wil gaan en deze ook volgens sociaal plan zal opeisen.

Ik ben toch wel zenuwachtig voor dit gesprek en mijn handen trillen. Ik wil een slokje koffie nemen maar tril te erg en zet het bekertje maar weer snel neer.

Gelukkig herpak ik me snel en wijs mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager op het feit dat mijn functie nog steeds salarisadministrateur is en dat ik formeel gezien dus nog steeds onder zijn visie val. Ik zeg hem dat ik wil dat hij als mijn leidinggevende zijn verantwoordelijkheid neemt. Het feit dat ik overal buiten gehouden word zit mij erg hoog. Ik dring aan op eerlijkheid en duidelijkheid en vertel hem dat ik niet tegen onrecht kan.

Ik zeg ook dat de manier waarop ik na 15 dienstjaren behandeld word mij veel pijn doet en dat het voelt alsof ik de vuilnisbak ben die vol afval aan de weg wordt gezet. Ik ben aan het re-integreren en deze situatie van onzekerheid heeft een grote negatieve invloed op mijn herstel. Daar houd ik hem verantwoordelijk voor.

Volgens mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager is alles wel eerlijk en open verlopen. Maar als alles dan zo open en eerlijk is gegaan waarom heeft dan niemand mij iets verteld over het kennismakingen etentje dat geweest is? Mochten mijn collega’s hier soms niets over zeggen? Volgens zeggen was de hele afdeling PSA uit Purmerend en de afdeling HRM en EAD uit Alkmaar uitgenodigd. Waarom heb ik geen uitnodiging ontvangen? Zelfs een zieke werknemer moet eten. Mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager geeft toe dat dit niet zo netjes was en dat het met de uitnodigingen niet helemaal goed gegaan is. Ik zeg dat ik het een slechte zaak vind dat voor zoiets belangrijks een zieke werknemer “vergeten” wordt. En dat dit achteraf wel een heel erg slap excuus is.

En dan wil ik het ook meteen over het naderende teambuildings uitje hebben, daar ben ik ook niet voor uitgenodigd. Is dit ook per ongeluk vergeten? En hoe kan het dat al mijn oude collega’s al nieuwe contracten hebben getekend terwijl ik niets heb ontvangen? Ben ik daarbij ook per ongeluk vergeten? De leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager voelt zich hier zichtbaar wat ongemakkelijk onder. De rollen zijn nu omgekeerd en ik geniet rustig van mijn koffie.

De leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager herhaalt nog maar eens dat hij geen formatie meer over heeft om mij op de afdeling PSA te plaatsen. “Dan moet er maar iemand anders plaats maken” zeg ik. Hebben alle medewerkers van de afdeling PSA een dienstverband van langer dan 15 jaar? Voor zover ik weet ben ik de enige uit Alkmaar maar ook uit Purmerend met zoveel functie- en dienstjaren. Waarom moet ik dan plaatsmaken en waarom hoeft niemand anders weg? Waarom wordt het sociaal plan niet gevolgd, dat is er toch niet voor niets?
Ik stel voor dat we gewoon het sociaal plan volgen en dat jullie maar iemand anders naar de crediteurenadministratie sturen. Hier wil de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager niets van horen. De keuze is gemaakt en de deur is dicht voor mij. Als ik het daar niet mee eens ben moet er maar een gerechtelijke procedure komen. Ik leg nogmaals rustig uit dat als ik naar Purmerend moet ik dat graag wil doen in een functie die mijn passie heeft en waar ik goed in ben.

Er is maar één optie mogelijk waarin ik afzie van mijn functie als salarisadministrateur en dat is alleen als ik geplaatst kan worden in een gelijkwaardige administratieve functie op de locatie in Alkmaar. Het werken in Alkmaar heeft zoveel voordelen voor mij dat ik daar wel wat voor wil opgeven. Dit echter alleen als er duidelijk op papier komt te staan dat deze functie blijft bestaan en dat ik al mijn verworven rechten en ook mijn salarisgarantie zal behouden.

En weer wordt door de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager benadrukt dat ik geen keus heb en dat de deur naar de afdeling PSA echt dicht is. Het sociaal plan wordt in mijn geval niet gevolgd. Mijn collega heeft de functie gekregen omdat hij inmiddels van alle “ins en outs” op de hoogte is en omdat hij op het cruciale moment van de overstap naar Purmerend aanwezig was en ik ziek thuis was. Ik zeg nog: Ik neem aan dat zijn contract toch minimaal de clausule ”tijdelijk voor de ziekte van …” bevat? Dit is niet het geval. Voor jou is er enkel een functie op de crediteurenadministratie, iets anders kunnen we je niet bieden. En alweer zeg ik hem dat ik daar niet mee instem.

Dan wordt mij een spoor 2 re-integratie geboden. In dat geval word ik aangemeld bij een re-integratie bureau die mij zal helpen om een baan elders te vinden. Mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager vertelt dat goede salarisadministrateurs veel gevraagd worden. Ik beaam dat ik inderdaad goed in mijn vak ben en zeg tegen de teamleider HRM dat hij dat ook weet. Bovendien heb ik al een baan. De teamleider HRM kan dit dan ook alleen maar beamen. Via een spoor 2 re-integratie is het de bedoeling dat ik ontslag neem bij mijn huidige werkgever en in dienst kom bij een nieuwe werkgever. Vaak wordt dan een jaarcontract geboden met bij gebleken geschiktheid de mogelijkheid tot een contract voor onbepaalde tijd. Nou, dat lijkt me nou niet zo’n goed idee, zeg ik. Ik ga niet mijn vaste contract opgeven.
De teamleider HRM zegt mij dat ik bij een nieuwe werkgever niet meer risico loop dan dat ik nu doe bij mijn huidige werkgever. Stel dat je wel weer opnieuw ziek wordt dan ontvang je gewoon een WIA uitkering. En als het contract niet verlengd wordt krijg je gewoon WW.

Wat een geluk dat ik me heb voorbereid zeg. Ik leg de heren uit wat de werkwijze is bij bovengenoemd voorbeeld. Stel dat ik wel weer opnieuw ziek word dan zal ik in dat geval ook weer genezen. Ik ontvang dan na herstel geen WIA uitkering maar “gewoon” een WW uitkering. De voorwaarden om deze uitkering te krijgen zijn behoorlijk aangescherpt. In mijn geval duurt een WW uitkering maximaal 1 jaar en 3 maanden. (bij 15 volledige dienstjaren in 2008) Daarna kun je terugvallen op een uitkering die aangevuld wordt tot bijstandsniveau. Er wordt dan gekeken naar het gezamenlijke inkomen. Het inkomen van Leo alleen komt al boven het bijstandsniveau uit wat betekent dat ik geen recht meer heb op een uitkering. Mijn volledige inkomen zal dan wegvallen wat inhoudt dat na 15 maanden mijn inkomen 0,00 euro zal zijn. Ik krijg geen reactie van de heren dus ga ik nog even door.
Net als de fusiepartner zal ook een nieuwe werkgever niet op mij zitten te wachten. Ik word straks 50 en ben ook nog eens een “ex kankerpatiënt” die regelmatig naar Amsterdam moet voor controle.

Nu wordt het pas echt leuk. De teamleider HRM zegt mij dat ik niet verplicht ben om mijn nieuwe werkgever over mijn ziekte te vertellen en adviseert mij dat ik daar maar het beste mijn mond over kan houden. Ook hier ben ik het niet mee eens want zo zit ik niet in elkaar.
Het ligt niet in mijn aard om bewust dingen te verzwijgen. Tevens leg ik de heren uit dat er in dit geval wel degelijk gedragsregels van toepassing zijn waar ik me aan wil houden. Het verzwijgen van een ernstige ziekte (en dus ook de daarbij behorende controles) kan ernstige gevolgen hebben. Er is zelfs een uitspraak van de Hoge Raad met daarin ontslag op staande voet en het niet betalen van loon. De heren zeggen deze gedragsregels en sancties niet te kennen. Een slechte zaak dat zowel de manager Financiële Economische Zaken als de teamleider HRM deze regels niet kennen. Doen ze alsof of zijn ze echt zo dom? Ze krijgen van mij het voordeel van de twijfel. Ik beloof ze lachend de link van de rechtspraak te sturen.

In het verdere gesprek wordt steeds weer gezegd dat ik niet op de afdeling PSA kan werken en opeens wordt erbij gezegd dat dit niets met mijn ziekte te maken heeft. Vreemd want tijdens ons gesprek van 17 december 2007 is mij duidelijk gezegd dat ik niet op de afdeling PSA mag werken omdat ik door mijn ziekte geen continuïteit kan waarborgen en dat dit ook de reden is om mij niet meer in mijn eigen functie te zetten. Sterker nog, jullie wilden me zelfs niet in een ondersteunende functie op de salarisadministratie. Zo’n opmerking vergeet je echt niet zomaar!!!

Ik vertel dat de kanker weg is en dat iedere andere collega net zoveel kans maakt om arbeidsongeschikt te worden. Ik ben nog steeds dezelfde persoon als die ik was voordat ik ziek werd. En alweer is de enige reactie die de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager kan geven: “Nogmaals, de deur is voor jou dicht”. Dus zeg ik: Nogmaals dan hebben jullie bij deze een probleem. Als dit probleem niet opgelost wordt en jullie stellen dat het tot een gerechtelijke procedure komt dan moet dat maar. Ik ben niet van plan mijn beroep als salarisadministrateur op te geven voor een functie op de crediteurenadministratie.

Over één ding zijn we het alle drie eens. We gaan vanmiddag niet tot een oplossing komen. De teamleider HRM stelt dat het belangrijkste is dat ik weer gezond moet worden en verder ga met re-integreren op locatie Alkmaar. Hij stelt voor om bijvoorbeeld over een half jaar te kijken hoe het met de re-integratie is gegaan en dan pas de volgende stap nemen. Ook hiermee ben ik het weer niet eens. We voeren vandaag bijna exact hetzelfde gesprek als in december 2007 en ik verwacht dat we, als we nu geen afspraken maken, we de volgende keer hetzelfde gesprek rustig nogmaals voeren en daar heb ik geen zin in. Ik stel voor dat mij binnen 14 dagen een schriftelijk voorstel wordt gedaan.
In verband met de naderende vakantieperiode en het vertrek van de teamleider HRM naar een nieuwe werkgever vindt de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager dit geen redelijk termijn en stelt voor om op 25 augustus 2008 de nieuwe afspraak te plannen. Dat is pas over 2 maanden. Ik wil het graag eerder maar de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager houdt voet bij stuk. Tijdens het hele gesprek wordt er telkens weer aangedrongen op een functie op de crediteurenadministratie. Heel storend en ik moet tot vervelends aan toe uitleggen dat ik hier echt geen interesse in heb. Mijn passie ligt op het gebied van loon- administratie, daar ben ik goed in. Ook wordt er meermalen gezegd dat er dan een gerechtelijke procedure volgt. Het geheel komt op mij behoorlijk intimiderend over.

De teamleider HRM zal een verslag schrijven van deze bijeenkomst en herhaalt nog even de keuzemogelijkheden die op papier moeten komen.
1. Plaatsing op de crediteurenadministratie
2. Een passende functie binnen de locatie Alkmaar. Er wordt nog even gepraat over een beroepskeuze test maar hier ga ik niet op in.
3. Detachering waarbij ik opmerk dat ik in dienst van de fusiepartner wil blijven met alle zekerheden die daarbij horen. De leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager vraagt naar de contractueel te werken uren van mijn dienstverband en dat is 34 uur per week. Hoezo weet hij dit niet?
4. Spoor 2 re-integratie. Dit lijkt mij niet interessant. Ik geef aan dat ik mijn dienstverband bij de fusiepartner onder geen beding ga verbreken.
Als ik thuis ben maak ik ook zelf een verslag van deze bijeenkomst omdat alles nu nog vers in het geheugen zit.

Vrijdag 27-06-2008
De lang verwachte envelop van het UWV ligt in de bus. Ik ben in oktober pas 2 jaar (gedeeltelijk) ziek, dat duurt nog 4 maanden. Toch moet volgens de bedrijfsarts de aanvraag voor een WIA uitkering nu de deur uit ondanks dat ik zo snel mogelijk mijn werk weer wil oppakken.

De laatste 1,5 jaar ging ik naar bed en stond ik op met de gedachte aan “kanker” in mijn hoofd. Gelukkig gaat het nu een stuk beter en probeer ik me weer op de toekomst te richten. Helaas ga ik nu naar bed en sta ik op met de gedachte aan mijn werk en mijn toekomst hierin. Ik ben er kapot van. Toch neem ik me voor om me niet zomaar klein te laten krijgen. Ik ben half mei aan mijn re-integratie begonnen en heb mijzelf beloofd dat ik eind juli 100% hersteld zal zijn. Of de fusiepartner dit nu leuk vindt of niet. Het is heel jammer en pijnlijk dat de fusiepartner zo’n negatieve invloed op mijn genezing heeft. Dit neem ik ze erg kwalijk.

Zaterdag 28-06-2008
Het gesprek van de 24ste zit me behoorlijk hoog en ik krijg het maar niet uit mijn hoofd. Alle scenario’s zijn meerdere keren de revue gepasseerd. Ik moet iets doen om het vervelende gevoel kwijt te raken. Ik mail mijn advocaat om advies en vraag meteen maar of het verstandig is om op dit moment de OR en de Bond te informeren over de werkwijze van de fusiepartner.

Zondag 29-06-2008
In de zondagskrant ontdek ik een leuke vacature. Precies wat ik zoek en nog in de buurt ook. Als ik wil kan ik er op de fiets naartoe. Het is een combinatie van 2 parttime functies die ook in één dienstverband vervuld mogen worden. Als ik zelf solliciteer maak ik natuurlijk geen schijn van kans. Mijn werkgever wil mij kwijt en voorziet geen problemen dus laat zij het maar regelen dan. Zij zeggen tenslotte dat ik in mijn positie makkelijk ander werk kan vinden. Als ik hierom vraag zijn ze ineens niet thuis. Wat een verrassende reactie.

Weer aan het werk

mei1

Ik voel me weer wat beter na de chirurgische ingreep van 3 april en besluit dat het tijd is om weer aan het werk te gaan. Ik weet zelf niet of ik er al aan toe ben maar als het opbouwen langzaamaan kan gaan wil ik het toch proberen. Ik tik een mailtje naar HRM (vroeger heette dit gewoon personeelszaken) met het verzoek een afspraak voor mij bij de bedrijfsarts te regelen.

Woensdag 07-05-2008
De afspraak is snel geregeld. Vandaag kan ik al bij de bedrijfsarts terecht en aansluitend meteen een gesprek met het hoofd HRM, locatie Alkmaar.

Re-integratie in Purmerend is voor mij geen optie. Dit omdat zowel heen als terug 1,5 uur met het openbaar vervoer gereisd moet worden. We spreken af om de re-integratie heel rustig op te starten met 2 ochtenden per week waarin ik dan 2 á 3 uur werk. Volgende week ga ik beginnen. Er ligt een leuke administratieve klus te wachten op het planbureau en ik heb er zin in.

Dinsdag 14-05-2008
Zoals afgesproken is vandaag mijn 1e werkdag. Ik meld me voor 6 uur beter. Ik ga per week 2 dagen van 3 uur werken. Ik wil sowieso minimaal 3 uur werken want anders is het de moeite niet. Eindelijk wordt de wekker weer eens gezet. Ik kan gelukkig rustig aan doen want ik heb afgesproken om half 10 te beginnen. Leo brengt me weg en haalt me weer op dus over het vervoer hoef ik me niet druk te maken.

Het is vreemd om weer op de mij zo vertrouwde gang te lopen. De deur van ons oude kantoor is dicht, mijn collega’s werken nu in Purmerend en de kantoorruimte is inmiddels verhuurd aan voor mij onbekende mensen.
Ik ga naar het kantoor van de afdeling HRM waar alle vertrouwde gezichten gelukkig nog wel aanwezig zijn. We praten elkaar weer even bij en daarna hebben we het over mijn inbreng op het planbureau. Dat is namelijk de plek waar ik ga re-integreren. Er is vanochtend ook nog een vergadering c.q. werkoverleg waarbij ik ook uitgenodigd ben. Op deze manier ben ik meteen op de hoogte van de actuele zaken.

Om half 1 ga ik naar huis. Als ik eenmaal weer thuis ben merk ik wat een energie deze ochtend heeft gekost. Het weer aanwezig zijn tussen meerdere mensen, de telefoon die telkens gaat en de praatjes met allerlei bekenden die even gedag komen zeggen eist zijn tol. Met hoofdpijn duik ik voor de rest van de middag mijn bed in.

Woensdag 15-05-2008
Mijn 1e week en ik heb al direct een klein conflict met de teamleider HRM. Hij weigert namelijk om mij hersteld te melden want hij vindt dat ik het eerst maar een paar weekjes zo (arbeid therapeutisch) moet gaan proberen. De bedrijfsarts heeft mij verteld dat arbeid therapeutisch werken niet meer bestaat dus sta ik erop dat ik hersteld word gemeld en dat ik de uren die ik werk ook tegen 100% salaris uitbetaald krijg. Niks arbeid therapeutisch! (Zie Burgerlijk Wetboek artikel 7:658 A. of het CAO. Productieve arbeid en re-integratie activiteiten tijdens ziekte. CAO V&V, artikel 9.1.3-A, bladzijde 38 of CAO VVT van 2008-2010, artikel 8.1.2-A, bladzijde 44).

Dinsdag 27-05-2008
Na 2 weken pak ik er een ochtend bij. Oef, dat is niet helemaal de bedoeling geloof ik. Nu word ik wel hersteld gemeld maar dan met de toevoeging “voor aangepast werk”. Wat nu aangepast werk? Ik ben 100% hersteld voor de uren die ik werk. Dat mij geen werk in mijn eigen functie geboden wordt is niet mijn probleem. Ik ben het dus alweer niet eens met het beleid maar bespreek dat later wel met de bedrijfsarts.

Ik heb van verschillende mensen de vraag gehad hoe het gaat op mijn werk. Ach, dat gaat best goed. Ik werk voorlopig voor het planbureau. Het werk is mij niet vreemd alleen is mijn werkwijze wat anders dan die van mijn nieuwe collega’s. Iedereen is erg aardig. Omdat er niet altijd een bureau vrij is doe ik mijn werk veel op de afdeling HRM. Ook op deze afdeling heerst in verband met de fusie veel onzekerheid. De afdeling HRM moet aan het eind van dit jaar ingepast worden bij de fusiepartner en het is nog niet duidelijk hoe dat eruit gaat zien.

Het is een heel gepuzzel om de juiste mensen op de juiste plek te krijgen. Als er op een bepaalde afdeling in het huis personeel tekort is dan wordt op het planbureau personeel geregeld om dit tekort op te heffen. Er worden dan mensen uit de flexpool gebeld om te vragen of ze willen werken. Als het niet lukt dan worden uitzendkrachten ingehuurd.

Alle uren die deze mensen en het overige personeel gewerkt hebben moeten worden geregistreerd en in de computer gezet. Het is een nauwkeurig werkje. Als de mensen op bepaalde uren en tijden werken, ontvangen zij een toeslag (ORT). De uren en dagen waarop wordt gewerkt is bepalend voor de hoogte van de toeslag. Het leuke van dit alles is dat de urenregistratie vóór de fusie door de salarisadministratie werd gedaan. Het werken met ORT is dus niet vreemd voor mij en het sluit mooi aan op mijn werk als salarisadministrateur.

Collegialiteit

jan1

Dinsdag 01-01-2008
Ik meld mij 12 uur per week hersteld. Ik ga per week 4 dagen van 3 uur werken. Er is besloten dat ik op het directiesecretariaat ga beginnen met re-integreren. Men vindt dit beter voor mij omdat op mijn eigen afdeling alleen nog afrondend werk te doen is. Er is nog werk genoeg te doen op mijn afdeling weet ik maar ik meld me toch maar op het secretariaat.

Dinsdag 08-01-2008
Ik werk op mijn verzoek weer op mijn eigen afdeling en kan daar nog wel wat nuttig werk doen. Men zegt dat er nog niets bekend is over de definitieve plaatsing van mij of mijn collega salarisadministrateur. Toch is de sfeer anders dan voorheen, meer gespannen lijkt het wel. In mijn bijzijn wordt er krampachtig over de fusie gezwegen.

Door mijn collega salarisadministrateur word ik, alleen als ik ergens naar vraag en hij er echt niet onderuit kan nog maar mondjesmaat bijgepraat. Beroepsinformatie over de wijzigingen die per 1 januari zijn ingegaan zoek ik dan ook zelf maar op en ik heb het gevoel dat er steeds op mij wordt gelet. Er wordt gezocht naar foutjes waarop ik dan vervolgens duidelijk en in het bijzijn van alle  collega’s terecht gewezen word.
Het komt mijn zelfvertrouwen niet ten goede en het is niet leuk om zo te moeten werken maar ‘t is niet anders. Ik werk nog steeds 3 ochtenden per week en verder doe ik wat klusjes in huis of ga met Leo mee boodschappen doen.

Er is besloten dat ik een 2e PDT behandeling moet ondergaan. Op zaterdag 2 februari word ik verwacht voor de inspuiting. Hoewel mijn collega het erg voor mij vindt zal hij diep in zijn hart wel blij zijn dat ik voor een 2e behandeling moet. Ook zal het de fusiepartner wel goed uitkomen. Met een beetje geluk kunnen ze nu van mij af komen zonder gezichtsverlies. Zo komt een oud spreekwoord weer uit.

Woensdag 30-01-2008
Vandaag heb ik alweer een afspraak bij de bedrijfsarts. Na mijn verhaal over de afgelopen periode worden de nodige formaliteiten in de computer opgeslagen en plannen we de volgende afspraak in april. Nog 2 dagen werken voor de dag van inspuiting. Hij gaat ermee akkoord om vanaf morgen alvast de ziektewet in te gaan.

Vrijdag 01-02-2008
In het AVL krijg ik te horen dat de PDT behandeling morgen niet doorgaat. In plaats daarvan wordt een nieuw biopt genomen.

Dinsdag 18-03-2008
Na een spannende maand moet ik weer op controle in het AVL ziekenhuis. Er is besloten een chirurgische ingreep te doen. Als alles doorgaat moet ik 3 april onder het mes.

Via via hoor ik dat mijn collega’s naar Purmerend zijn verhuisd en dat de werkplekken verdeeld zijn. Ik weet niet of er al aanvullende contracten zijn aangeboden. Men is nu druk in de weer om een etentje te plannen. De collega’s van de EAD en HRM uit Alkmaar en de collega’s van de afdeling PSA uit Purmerend kunnen zo in een ongedwongen sfeer nader met elkaar kennismaken. Ik heb geen uitnodiging gekregen en blijkbaar durft niemand hier iets over aan mij te vertellen.

Maandag 03-04-2008
Vandaag is de operatie in het AVL.

Woensdag 09-04-2008
Het is de zesde dag na de chirurgische ingreep. Mijn collega’s uit Alkmaar komen tijdens diensttijd op de koffie. Het voelt als een verplicht bezoekje. Eén collega verontschuldigt zich omdat ze zo’n lange tijd niets van zich hebben laten horen. Over het werk, de contracten of het naderende etentje wordt angstvallig gezwegen. Ik heb ook geen zin om de confrontatie aan te gaan op dit moment. Na een uurtje stappen ze weer op.

Fusie perikelen

nov2

Ik ben herstellende van de PDT behandeling. De 1e vier weken zitten erop. Telefoon. Mijn leidinggevende nr.1 belt om te informeren hoe het met me gaat. Om het ziekteverzuim terug te dringen is bij ons de leidinggevende verplicht om 1 x per week contact op te nemen met de zieke. Dit hoort bij het takenpakket en is dus werk.

We kletsen wat en ze vertelt dat iedereen van de afdeling binnen 2 weken opgeroepen wordt voor een persoonlijk gesprek. Dit in verband met de fusie. Ik zeg meteen dat ze mij ook op de agenda moeten zetten. In dit gesprek zal medegedeeld worden hoe we in de nieuwe structuur ingedeeld worden en of we onze eigen functie wel of niet kunnen behouden. Zelf heb ik er een heel slecht gevoel over.

Mijn ziekte spreekt niet in mijn voordeel. Ik heb zelfs sterk het gevoel dat dit nog wel eens tegen me gebruikt kan worden. Helaas, maar waar, meestal heeft mijn gevoel gelijk. Ook is het nu duidelijk dat wij niet in Alkmaar kunnen blijven werken maar vanaf 1 januari naar Purmerend moeten. Dit heeft een behoorlijk langere reistijd als gevolg. Vanaf Heerhugowaard naar Purmerend doe ik er met het openbaar vervoer ruim 1,5 uur over en terug is hetzelfde verhaal.

Maandag 12-11-2007
Het werk zit me niet lekker en ik tik een mailtje naar de rechtsbijstand. Ik vraag naar mijn rechten en plichten inzake de fusie. Tevens mail ik het sociaal plan om wat aanvullende informatie. Ik ontvang meteen al mail terug. Voor een exact advies is nog wat extra informatie nodig zoals contracten e.d. Per omgaande mail ik deze terug.

Dinsdag 20-11-2007
Auto rijden doe ik nog niet dus Leo mag weer vrijwillig verplicht mee. We gaan even naar kantoor om mijn collega’s gedag te zeggen. We drinken gezellig een bakkie koffie mee en ik word weer aardig bij gekletst. Voor wat de gevolgen van de fusie betreft heerst er nog steeds grote onduidelijkheid. Er zijn nog geen gesprekken geweest dus officieel weet niemand waar hij aan toe is. Dat wordt nu toch wel eens tijd dacht ik, het is zo januari en dan moeten we naar Purmerend. Voor zover bekend zijn de gesprekken nu half december gepland. Zoals verwacht blijf ik weer veel te lang op kantoor hangen.

Als we weer thuis zijn moet ik meteen iets uitzoeken. Ik heb met mijn collega salarisadministrateur overlegd dat ik wat werk overneem door dit thuis te doen.

Maandag 26-11-2007
Ik ontvang informatie dat de OR nog geen instemmingsaanvraag ontvangen heeft voor het reorganisatie- en formatieplaatsenplan. Dit zal op korte termijn ontvangen worden. Ondertussen zullen er individuele gesprekken plaatsvinden door het hoofd FEZ uit Purmerend met de medewerkers van de EAD uit Alkmaar. Een datum is nog steeds niet bekend.

Woensdag 28-11-2007
Vandaag moet ik naar de bedrijfsarts toe. Dit is mooi te combineren met een bezoekje op de EAD en bij mijn ouders.

We beginnen op de EAD waar we even zitten te kletsen. De individuele gesprekken zullen half december gaan plaatsvinden. Op maandag 17 december is er een gezamenlijk gesprek met het hoofd HRM om te praten over reistijd e.d. Ik geef direct aan dat ik daar ook bij zal zijn.

De bedrijfsarts zit 1 deur verder en we zijn mooi op tijd aan de beurt. Omdat ik nog niet weet hoe het een en ander gaat lopen spreken we een nieuw consult af op 19 december. Dan kunnen we kijken hoe ik ervoor sta en of ik in januari weer kan beginnen.

Vrijdag 30-11-2007
Ik word gebeld door de rechtsbijstand. Ik krijg uitgebreid advies wat later schriftelijk bevestigd wordt.

Op dit moment werkt u samen met slechts één collega op de salarisadministratie. Uw collega is echter minder lang werkzaam in deze functie dan u. Hierdoor dient u (ten opzichte van uw directe collega) op basis van het Sociaal Plan in aanmerking te komen voor behoud van uw functie. Het is in ieder geval niet zo dat uw werkgever u kan verplichten een andere functie te aanvaarden, omdat u op dit moment helaas nog arbeidsongeschikt bent. U kunt namelijk te allen tijde aanspraak maken op uw eigen functie. Duidelijk verhaal toch?

Een collega is vandaag 12,5 jaar in dienst dus ga ik even koffie drinken op mijn werk. Nu ik er toch ben informeer ik meteen naar de cursus over het werken met het nieuwe salarisprogramma. In januari zou dat moeten gebeuren. Er is nog niets bekend wordt mij gezegd. Denk eraan dat ik ook graag mee wil hoor, zeg ik nogmaals. Het voelt niet goed, net alsof men iets verzwijgt.

Gelukkig loopt het roddelcircuit nog wel soepel. Ik heb gehoord dat er volgende week bij de fusiepartner een uitleg is over het roosterprogramma? Ik ga mee hoor, zet me er maar bij op de lijst. En zo ga ik dus aanstaande maandag met mijn collega mee naar Purmerend. Weer vraag ik wanneer de cursus over het nieuwe salarisprogramma is gepland. Als de cursus inderdaad in januari is dan moet er nu toch wel een datum gepland zijn? Nee dus, er schijnt nog steeds niets over bekend te zijn. Mijn gevoel zegt me dat hier iets niet klopt.

Maandag 17 december
Vandaag is het eindelijk zover. Om 13.15 uur heb ik een afspraak met de teamleider HRM uit Alkmaar en mijn toekomstige leidinggevende nr. 2, financieel manager (FEZ) uit Purmerend voor een belangstellingen-registratiegesprek. Eindelijk komt er wat duidelijkheid in het verhaal. De roddels kloppen. Er is inderdaad maar plaats voor één salarisadministrateur. Of mijn collega of ik moet naar een andere functie. Ik vermoed dat de keuze allang al gemaakt is.

Tijdens het gesprek geef ik meermalen duidelijk aan dat ik aanspraak wil maken op mijn functie op de salarisadministratie. De heren zijn hier niet blij mee en proberen mij op allerlei manieren in de richting te duwen van de crediteurenadministratie. Dit trekt mij absoluut niet dus zeg ik meermalen dat ik een functie op die afdeling niet zie zitten. Ze zeggen dit jammer te vinden. Uiteindelijk geven ze toe dat ze liever mijn collega op de salarisadministratie willen hebben. De reden hiervoor is omdat daar minder risico’s aan zitten.

Jij kunt in verband met je gezondheid geen continuïteit waarborgen en daarom willen wij jou niet op de salarisadministratie hebben wordt er letterlijk gezegd. Baf dat komt aan zeg en even ben ik met stomheid geslagen. Na een jaar vechten voor mijn gezondheid denk ik nu toch echt dat de toekomst er goed uitziet voor mij. Ik kan tot ik volledig hersteld ben toch ondersteunende werkzaamheden op de salarisadministratie doen? Nee, we hebben liever geen mensen met kanker op de afdeling.

Hoewel ik er rekening mee gehouden had dat er een discussie zou komen over de terugkeer in mijn eigen functie had ik toch niet verwacht dat ik zo openlijk gediscrimineerd zou worden vanwege mijn gezondheid. Gelukkig heb ik me goed voorbereid op dit gesprek. Ik zeg dat er dan vanaf nu een probleem ligt en dat ik mijn functie ”hoe vervelend dan ook” zal opeisen.
Er is één mogelijkheid waarin ik mijn functie niet zal opeisen en dat is als ze mij een vaste baan kunnen bieden als salarisadministrateur (uiteraard met alle zekerheden) bij een andere zorginstelling hier in de buurt of dat ze mij een andere gelijkwaardige administratieve baan op locatie Alkmaar aanbieden.

De heren gaan veel in op de reistijd en zeggen aan re-integratie bij een andere werkgever te denken. Dit alles omdat dat zoveel prettiger voor mij zal zijn. Ook willen ze mij een keuring laten ondergaan waar dan uit moet komen of ik nog wel geschikt ben als salarisadministrateur. Pure bluf natuurlijk. Ik ga hier natuurlijk niet in mee omdat een keuring helemaal niet aan de orde is. Bovendien is het niet toegestaan om dit van mij verlangen. Ik stel voor dat ze met een goed voorstel komen en dat op papier zetten zodat ik het thuis rustig kan bekijken. Hier zijn de heren geen voorstander van, ze hebben liever een 2e gesprek.

Woensdag moet ik weer naar de bedrijfsarts en de heren willen graag weten hoe de bedrijfsarts over terugkeer in mijn huidige functie denkt. De bedrijfsarts is in loondienst. De goede man kan dus beïnvloedbaar zijn. Er is geen externe bedrijfsarts. Ik weet dat ik het recht heb om een second opinion bij het UWV aan te vragen. In geval van nood zal ik dit zeker doen.

Donderdag 20-12-2007
Ik word gebeld door mijn leidinggevende nr.1. Morgen worden voor de laatste keer de salarissen betaald vanaf de oude locatie dus hebben we wat te vieren. Daarom wordt mijn collega salarisadministrateur in het zonnetje gezet. Maar ik werk toch sinds jaar en dag samen met hem als salarisadministrateur en we hebben dezelfde functie. Ja maar het gaat speciaal om zijn inzet tijdens jouw afwezigheid. Er zijn wat hapjes en er is een aardigheidje voor hem gekocht. Of ik ook kom.
PARDON??? Nee, ik heb echt geen zin om daar bij te zijn.