Tagarchief | cao vvt

Opkrabbelen

dec1

En zo zijn we in het grote onbekende avontuur belandt. We verblijven in Knoxville, Tennessee, Amerika waar ik bij Provision center for Proton Therapy, diverse onderzoeken gevolgd door 34 bestralingen zal ondergaan.
De behandeling is heel zwaar. Als we eind januari thuiskomen beland ik direct voor een week in het ziekenhuis. Ik word steeds zieker en leef 8 weken op sondevoeding. Daarna sta ik op dik vloeibaar en uiteindelijk kan ik weer een beetje eten aangevuld met drinkvoeding. De medicatie wordt heel langzaam afgebouwd.

Al die tijd is het contact met de directeur, leidinggevende en collega’s heel goed te noemen. Het ontbreekt me niet aan belangstelling. Met regelmaat ontvang ik email, kaarten, bloemen en bezoekjes. Uiteindelijk kan ik eind april 2015 weer heel voorzichtig gaan beginnen met re-integreren.

Zondag 26-04-2015
Met Leo heb ik besproken dat ik weer voor een paar uurtjes naar mijn werk kan gaan. Van de bedrijfsarts heb ik nog geen oproep ontvangen maar dan bespreek ik het wel met mijn leidinggevende. Als de uitslag van de scan van 7 mei en de laatste controle goed is wil ik daarmee starten.

Ik begin weer wat interesse te krijgen voor de rest van de wereld en zie dat ik nog het een en ander van de administratie moet scannen en opruimen. Zo kom ik ook een email met mijn loonstrookje tegen. Ik ruim het netjes op in het daarvoor bestemde postvak. Ineens schiet me wat te binnen. Het cao. Waren er geen wijzigingen met betrekking tot het salaris? Ik weet het niet zeker dus ga opzoek via internet.

Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan dus tik ik het meteen in Google: Wijzigingen cao VVT 2014-2016. In het eerste artikel staat dat er in januari 2015 een eenmalige uitkering plaatsvindt van 0,25% van 12 maal het maandsalaris van januari en een loonsverhoging per 1 maart. Ik zoek meteen de loonstrookjes erbij. Mooi, de eenmalige uitkering is ontvangen en de loonsverhoging in maart is correct toegepast, net als mijn salarisgarantie. Dat valt mee.

Nu ik toch met mijn werk bezig ben kijk ik ook maar gelijk even in het programma waarin je kunt zien wanneer je moet werken, wat de jaarplanning is en hoeveel vakantie-uren je hebt en wanneer je iets hebt opgenomen. Ik controleer de berekening van de vakantie-uren 2015 en dat klopt.

Ik kijk ook in 2014 om te zien of het restant vakantie-uren klopt. Het zijn er 17 minder dan in mijn eigen berekening. Als ik het nakijk zie ik het meteen. In december zijn 4 vakantiedagen afgeschreven. Die van 25 en 26 december kan ik me voorstellen omdat iedereen die normaal  op die dagen werkt en nu niet daar uren voor moet inleveren. Bij de toekenning van vakantie-uren is hier ook rekening mee gehouden.

Anders is het voor de afschrijving van 17 uur op 23 en 24 december. Ik lag toen doodziek op bed en dat leek in de verste verte niet op vakantie. Wat moet ik daar nu weer mee aan? Ik besluit om me er niet druk om te maken en het maar te laat zitten.

Maandag 27-04-2015
Het is halverwege de nacht als ik mijn bed uit moet voor een toiletbezoek en om mijn droge mond te spoelen. Normaal gesproken val ik daarna direct weer in slaap maar nu wil het me niet lukken. De vakantie-uren. Het gaat me niet om de vakantie-uren zelf want die heb ik genoeg, maar meer over het feit dat mijn werkgever zomaar vakantie-uren inhoudt terwijl ik ziek op bed lag. Dit hebben ze bij een voorgaande ziekmelding al eerder gedaan.

De motivatie was toen: “als je niet ziek was geweest had je ook vakantie opgenomen”. Dit slaat natuurlijk nergens op en na een verhitte discussie met het hoofd van de afdeling HRM heeft zij uiteindelijk toegegeven dat dit niet is toegestaan en heeft opdracht gegeven om de onterecht ingehouden vakantie-uren terug te boeken.

Ze hebben er dus niets van geleerd en blijven de zieke medewerker willens en wetens benadelen. Ik kan nu helemaal niet meer slapen en alle streken die ze in voorgaande jaren toegepast hebben komen weer voorbij. Wat staat me deze keer weer allemaal te wachten? Ik dacht juist dat ik mezelf inmiddels wel bewezen had. Ja, voor mijn collega’s en leidinggevende misschien maar voor de baas zelf blijf je een onzekere factor die geld kost. Dat moet ik niet vergeten.

Zondag 03-05-2015
Ik stuur mijn leidinggevende een email met een update en vraag meteen 1 week vakantie aan omdat we een paar dagen naar Stefan in Tsjechië willen gaan. Ik zet er meteen in dat ik het niet met de afschrijving van de 17 vakantie-uren eens ben. In december lag ik ziek op bed. Ik ben vanaf september ziek en de bovenwettelijke vakantiedagen zijn al opgenomen. Ik heb op dit moment geen energie om hier verder tegenin te gaan.

Donderdag 07-05-2015
Ik krijg een email van mijn leidinggevende terug met daarin de toestemming op vakantiedagen op te nemen. Ik moet zelf ook nog toestemming aan de bedrijfsarts vragen. Dat zal ik doen! In de email staat ook dat ze uit gaat zoeken of ze de vakantie-uren in december terecht afgeschreven heeft.

Vrijdag 08-05-2015
Ik stuur een email naar de bedrijfsarts om toestemming voor mijn bezoek aan Stefan te vragen. Ik verwacht niet dat ze hier problemen mee heeft. Ik hoop dat ze nog weet wie ik ben want mijn laatste afspraak die ik met haar had is van eind oktober 2014. Toen heeft zij in verband met de bestraling al doorgegeven dat ik het 1e halfjaar arbeidsongeschikt ben. Verder vertel ik haar dat ik weer wil beginnen met re- integreren. Ik denk zelf aan 2x 2 uur per week.

Dinsdag 02-06-2015
Ik heb een gesprek met de bedrijfsarts aangevraagd en vandaag is de afspraak. Het lijkt me verstandig om weer voor een paar uurtjes naar mijn werk te gaan. Of me dit gaat lukken weet ik niet. Het gesprek verloopt heel positief en ik ga op arbeid therapeutische basis weer voorzichtig voor een paar uurtjes aan het werk. Na het bezoek aan de bedrijfsarts heb ik een plezierig gesprek met mijn leidinggevende.

Als we in de auto zitten merk ik wat een impact deze gesprekken hebben gehad. Ik voel me raar en uitgeput. Als we thuis zijn gaan we lunchen en daarna ga ik naar bed. Om 17.30 uur maakt Leo me wakker. Ik ben er weer!

Woensdag 09-06-2015
Vandaag ga ik een paar uurtjes werken. Woensdag is altijd een heel stille dag en mijn collega heeft vakantie. Ons kantoor is boven en ik verwacht geen collega’s te zien vandaag. Eerlijk gezegd vind ik dit wel zo lekker want nu kan ik rustig beginnen om mijn email te lezen. Ik heb nog wel wat in te halen want ik heb voor het laatst in augustus 2014 mijn email gelezen.

Op kantoor is nog niets veranderd. Ik zet de computer aan maar wat ik ook probeer, het lukt me niet om in te loggen. Ik bel de afdeling ICT om te vragen of zij me kunnen helpen. Ja, ik kan zien dat je niet meer kunt inloggen maar er staat niet bij waarom niet. Kun je dit dan even in orde maken? Jawel zegt de aardige meneer maar dat mag ik niet. Dat moet je leidinggevende dan eerst aanvragen. Dat kan wel zo zijn maar mijn leidinggevende is altijd vrij op woensdag. Dan moet degene die boven haar staat het doen. Ja hoor, dat is de directeur kwaliteit en veiligheid. Die kan ik hier toch niet voor storen? Tja, dan moet je wachten tot morgen. Ik ben er klaar mee en ga maar weer naar huis.

Maandag 27-07-2015
De directeur kwaliteit en veiligheid belt mij op. Hij informeert vriendelijk hoe het er mee gaat en hij lijkt oprecht geïnteresseerd. Iets wat ik wel waarderen kan natuurlijk. Tot nu toe heb ik ook geen klagen over belangstelling en begrip van collega’s en leidinggevenden. Wel heb ik vaak het gevoel dat ik me moet verantwoorden. Vooral op het werk zegt men vaak dat ik er zo goed uit zie. Hartstikke lief bedoeld hoor maar dat is wel de buitenkant. Ik vind het moeilijk om hier mee om te gaan.

Ik heb bericht gekregen van HRM dat je 2e ziektejaar eraan komt. Dit betekent dat je vanaf dat moment 70% salaris ontvangt. Nu weet je dat wel natuurlijk maar ik wilde het toch persoonlijk vertellen voordat je ineens een brief op de deurmat vindt. Ja, ik weet het. 30% Minder salaris is veel geld maar zo werkt het nu eenmaal. Ik doe op dit moment lichte werkzaamheden voor andere afdelingen zoals kopiëren en wat Excel opdrachtjes. Ik werk nog 1 week en dan heb ik 2 weken vakantie.

Daarna wil ik aan mijn leidinggevende vragen om mij weer werk te geven voor de afdeling kwaliteit. Alleen door het te doen kom ik erachter of het wel of niet gaat. Als ik mij hersteld meldt dan wil ik ook volledig inzetbaar zijn voor de uren die ik werk. Als dat niet zo is dan doe ik dat niet, daar kun je vanuit gaan. Dat weten we en zo kennen we je ook en dat waarderen we zeker. Het is goed om daar over na te denken en over te praten. Als het voor jou beter is dat je thuis werkt behoort dat ook tot de mogelijkheden. Misschien dat je op die manier wat meer inzetbaar bent en kunnen we je inkomstenderving beperken.

Als je naar de bedrijfsarts gaat wil je dit dan met haar bespreken? Natuurlijk, ik heb morgen een afspraak en dan praat ik erover. Zullen we dan na de vakantie afspreken  dat we samen met je leidinggevende om de tafel gaan zitten om te kijken hoe we dit vorm kunnen geven? Ja heel graag. En zo eindigen we na een heel ontspannen gesprek.

Dinsdag 28-07-2015
Tjonge jonge, het is eindelijk gelukt. Ik ben door mijn email en nieuwsbrieven vanaf september 2014 tot nu heen. De mail was niet zo spannend maar de nieuwsbrieven wel. Er gebeurt veel in de organisatie en hoewel ik niet alles in mij opneem hoop ik toch dat de belangrijkste dingen blijven hangen.

Het is half 11, tijd voor de bedrijfsarts. Het is wederom een goed gesprek. Op dit moment werk ik 2 x 2 uur per week. Dat gaat goed maar ik vind de tijd net te kort om in mijn werk te komen. Ook denk ik dat ik voor genoemde uren mijn eigen werk weer kan oppakken.
Ik heb vanaf volgende week 2 weken vakantie. Daarna ga ik mijn uren uitbreiden naar 3 dagen van 3 uur in eigen werk. De volgende afspraak is 22 september a.s.

Donderdag 20-08-2015
De vakantie is voorbij en zoals afgesproken heeft mijn leidinggevende voor vandaag een gesprek gepland met haarzelf, de directeur Kwaliteit en Veiligheid en mijn persoontje. Er is een uur voor dit gesprek uitgetrokken en we gaan mijn werkzaamheden en re-integratie bespreken. Leo brengt me naar Purmerend want met het openbaar vervoer die kant op is wat te veel. Hij zit relaxed in het restaurant aan de koffie waar collega’s van mij een praatje met hem maken.

Het is een plezierig gesprek waar voldoende tijd voor uitgetrokken is. We bespreken met welke werkzaamheden ik ga beginnen. Ik zal alle nodige informatie toegestuurd krijgen. Ook wordt mij de mogelijkheid geboden om eventueel thuis te werken. Zo kan ik productief zijn op de momenten dat ik me goed voel zonder tijd aan reizen kwijt te zijn. Het lijkt mij een goed idee. Ik heb de mogelijkheid thuis dus waarom niet.

Wat me wel bezig houdt is wat ik kan verwachten tijdens mijn re-integratie. Ik gooi het maar gewoon in de groep. Ik heb in mijn voorgaande ziekteperiode nogal wat problemen ondervonden bij het hersteld melden. Wat kan ik nu verwachten? Als het me lukt wil ik toch gaan voor 100% herstel. De directeur geeft antwoord.

Kijk, het lijkt me sowieso verstandig dat we iedere 6 weken even met elkaar om de tafel gaan zitten om te bespreken hoe het werken gegaan is. Je geeft zelf al aan dat je op dit moment niet in kunt schatten of 100% herstel wel of niet gaat lukken. We kunnen dan zien hoe de voorgaande periode gegaan is en wat dan het vervolg is. Voor nu vind ik het goed dat je je voor 6 uur per week hersteld gemeld hebt en als je je over enkele weken voor 9 uur hersteld meld is dat ook geen probleem. Maar daarna moeten we eerst evalueren.

Ik kan niet anders dan hiermee instemmen en ik vind het ook redelijk. Toch heb ik het gevoel dat ze een herstel voor 100% straks niet gaan accepteren. Ik moet maar niet teveel op de zaken vooruitlopen denk ik.

 

De laatste keer?

okt1

Ik ben nog niet eens volledig hersteld als de pijn in mijn keel en oor weer begint toe te nemen. De nieuwe plekken worden groter voor mijn gevoel.

Mijn specialist wil er meer van weten. We maken een afspraak voor weer een onderzoek onder narcose. Tijdens dit onderzoek zal hij verschillende biopten nemen. Op die manier wil hij kijken of we het gebied met onrustige cellen kunnen afbakenen en daardoor beter kunnen behandelen. Hij zal het onderzoek zelf doen. We reserveren de o.k. langer zodat er ook genoeg tijd is voor laserresectie.

Noodgedwongen moet ik mij dus weer ziek melden op maandag 17 oktober. Dit is de dag van de operatie.

Dinsdag 1-11-2011
Vanmorgen staat er een afspraak met de bedrijfsarts op de agenda. De eerste na de behandeling van 17 oktober. Leuk om er even tussenuit te zijn met dat mooie weer.

Aansluitend ga ik meteen de griepprik halen. Eigenlijk kan het personeel de prik pas vanmiddag halen maar mijn leidinggevende heeft geregeld dat ik deze prik nu alvast kan halen. Echt super. Als ik het kantoor van de doktersassistenten binnenloop zie ik dat ik verwacht word, de spuit ligt al klaar. Ik krijg ook altijd een uitnodiging via de huisarts maar als het hier ook kan is dat net zo makkelijk. Bij de huisarts staat altijd zo’n lange rij.

Voordat we naar huis gaan wil ik nog even een paar collega’s gedag zeggen. Ik vind het ook raar om ze zomaar voorbij te lopen als ik toch op de gang ben. De bedrijfsarts en de doktersassistenten hebben hun kantoor in dezelfde gang als waar ik zit. Eigenlijk heb ik al teveel gepraat maar even zwaaien kan altijd. Ik kan mijn tranen niet in bedwang houden. Als we weer thuis zijn heb ik het helemaal gehad. Ik had me erop verheugd om er even tussenuit te zijn en wat bij te kletsen maar dat valt vies tegen. Ik ben hartstikke moe en heel emotioneel.

Donderdag 17 november
Mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager komt vanmiddag op de thee. We zitten best gezellig en ik vertel haar hoe ik me voel en hoe het met me gaat en natuurlijk komt het gesprek ook op het werk.

Ik ben nu 5 weken thuis en net als de voorgaande keren word ik ook nu weer door mijn werkgever doodgezwegen. Van zowel mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit als van haar en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK heb ik nog niets gehoord. Voor de behandeling niet en na de behandeling ook niet, dit terwijl mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager hen telkens volledig op de hoogte houdt.

Eigenlijk zijn nummer 6 en 7 alleen mijn leidinggevenden als het hen uitkomt. Toen ik tijdens mijn vorige ziekteperiode weer aan het werk wilde heeft nummer 6, tevens directeur AOK bevestigd dat ik niet hersteld gemeld mocht worden. Toen heb ik hem op mijn verzoek wel gesproken. Tijdens dat gesprek schertste hij de werkzaamheden die hij voor mij in petto had maar daar is het ook bij gebleven. Van leidinggevende nummer 7, hoofd afdeling kwaliteit heb ik één keer een email ontvangen waarin stond dat ze mijn vakantie in 2011 goedkeurde. Ook bij haar is het daarbij gebleven.

Ad interim leidinggevende nummer 5, tevens casemanager is naar mij toe heel duidelijk. Ik ben je casemanager in verband met je ziekte maar ik heb geen bevoegdheden als je leidinggevende, daar moet je voor bij nummer 6 en 7 zijn. Ze vertelt dat leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK wel met regelmaat vragen hoe het met mij gaat. Ik geloof haar niet maar begrijp wel dat ze tegen mij natuurlijk een positieve houding moet laten zien.

Mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager wil nummer 6 en 7 wel op hun gedrag aanspreken. Ik vraag haar dit niet te doen. Stel je voor dat ze me bellen. Ik ben bang dat ik me dan niet in kan houden en dat ze de wind van voren krijgen. Ik vertel haar dat ik soms droom van mijn werk. Volgens haar is mijn naam bij de kantoor- indeling van de tekening gehaald. Dat zou betekenen dat ik niet naar Purmerend hoef als ik weer beter ben.

Tijdens de onderhandelingen in 2007 over mijn positie als salarisadministrateur was het werken in Alkmaar één van de voorwaarden waarvoor ik mijn functie op wilde geven. Tot nu toe heb ik stand gehouden en werk nog steeds in Alkmaar maar wat de toekomst brengt?

Ook vraag ik mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager of ik met de feestdagen naar Tsjechië mag om zoon Stefan te bezoeken. Ze heeft er geen bezwaar tegen en vraagt mij om de datum door te geven zodra ik die weet. Het is nog niet zeker of we gaan want Leo wil alleen die kant op als ik knap kan eten.

Dinsdag 22-11-2011
Vandaag heb ik een belafspraak met de bedrijfsarts. Ze belt keurig op de afgesproken tijd en vraagt hoe het gaat en waarom ik nog niet aan het werk ben. De operatie is nu 5 weken terug. Ik vertel haar dat ik er nog niet aan toe ben om te gaan werken. Ik heb nog steeds dagelijks pijn, gebruik nog veel medicijnen en voel me de ene dag beter dan de andere. Ik vertel dat ik van de morfinespray en morfinepleisters af ben en dat ik alleen nog 4x per dag de paracetamol 1000 mg gebruik, aangevuld met Tramadol.

Wat doe je zoal de hele dag? Nou, eh niet zoveel eigenlijk, de dagen zijn zomaar om. Gisteren heb ik bijna de hele dag op bed gelegen omdat ik me niet zo goed voelde. Oh, dat moet je zeker niet doen hoor, dat is niet goed. Het is echt beter voor als je weer gaat beginnen met werken. De vorige keer ging dat ook goed dus waarom zou je dat nu niet kunnen? Ik vertel dat ik niet halfbakken aan het werk ga. Als ik ga werken dan wil ik er ook zijn en mijn werk doen en niet dat ik bang hoef te zijn dat ik om niets in huilen uitbarst.

Ach, een paar uurtjes werken kan je best wel. Weer zeg ik dat ik daar echt nog niet aan toe ben. Wanneer ben je dat dan wel? Over 2 weken? Laten we dan afspreken dat je over 2 weken weer gaat beginnen. Ik zeg dat ik dat niet kan beloven omdat ik niet weet hoe ik me over 2 weken voel. Dan roep ik je over 2 weken op voor mijn spreekuur. Dat vind ik prima. Ze moet duidelijk nog punten scoren bij de baas. Het enige wat belangrijk voor haar was in dit gesprek is de vraag wanneer ik weer ga beginnen met werken. Hoe ik me daarbij voel is blijkbaar helemaal niet belangrijk.

Een tijd terug was ik bij de huisarts en vertelde dat ik nog steeds ziek thuis ben. Ik voelde me daar toch wel schuldig over. Zeker na het opdringerige gedrag van de bedrijfsarts. De huisarts vond het helemaal niet vreemd en vond zelfs dat ik al hartstikke ver ben in het genezingsproces. Je moet goed beseffen dat ik natuurlijk met een heel andere pet op zit dan een bedrijfsarts, zegt hij.

Donderdag 02-12-2011
De post! Er is weer een mailing verstuurd door de afdeling PSA. Deze brief verwijst naar de nieuwe wetgeving, verkorte ziekteverzuim procedure en de nieuwe vakantiedagenregeling per 1 januari 2012. Zonder me er in te verdiepen vallen mij direct 2 dingen op.

1. Het ziekengeld ORT wordt nog steeds niet standaard uitbetaald. Over het ziekengeld meerwerk, bereikbaarheidsdienst en andere structurele vergoedingen wordt zelfs niet eens gepraat. De leidinggevende en de afdeling PSA zullen beslissen of je hier wel of geen recht op hebt. Bullshit natuurlijk. In het Burgerlijk Wetboek artikel 629 lid 1+9 en in de CAO VVT hoofdstuk 8, artikel 8.1, 2 sub a+b staat uitgelegd hoe dit ziekengeld berekend moet worden.

2. Over de mensen met een min/max contract wordt in het verkorte ziekteverlofprotocol niet eens gesproken maar ook die mensen hebben hun rechten. Meer hierover in het CAO VVT artikel 4.2 min/max contracten, artikel 4.3 nul urencontracten, artikel 8.1.1 loondoorbetaling bij ziekte en arbeidsongeschiktheid bij min- max contract

3. Als je niet op vakantie gaat tijdens je ziekte worden de uren afgeschreven die je op zou nemen als je niet ziek zou zijn. Wat een onzin!!! Tijdens ziekte wordt in geval van vakantie het volledige aantal uren afgeschreven die nodig zijn voor je vakantie. Uiteraard mag dit alleen als je daadwerkelijk vakantie hebt genoten. Dit is nieuw ten opzichte van voorgaande jaren en is gewijzigd en vastgelegd in het CAO per 01-01-2012.

Vrijdag moet ik weer op controle in het AVL ziekenhuis. Ik heb alweer een tijd behoorlijk last van mijn tong en keel maar ik denk niet dat mijn arts zo snel alweer wil opereren. Ik verwacht dat hij zo lang mogelijk wil wachten. Volgens de bedrijfsarts is dit geen reden om langer thuis te blijven en kan ik makkelijk weer voor een paar uur per dag aan het werk. Volgende week moet ik er weer heen. Bij het vorige bezoek heb ik om toestemming gevraagd om naar Stefan te gaan. Het was goed maar als je dat kan dan kan je ook wel te werk zei ze.

Dinsdag 13-12-2011
Vandaag moet ik weer op consult bij de bedrijfsarts. Ik vertel haar eerlijk over mijn laatste bezoek aan het AVL. Dit keer is ze wel begripvol en heel geïnteresseerd. Al snel komt de aap uit de mouw. Terwijl ze tot nu toe nog heel stellig was en mijn mening deelde dat mijn doel 100% herstel is reageert ze nu heel anders. Volledig herstel zit er misschien niet meer in zegt ze. Als ik wel weer 100% hersteld gemeld wil worden dan is het misschien raadzaam om te kijken hoe de UWV arts hier tegenover staat. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat je telkens ziek bent en dat de werkgever de financiële last moet dragen.

Deze boodschap moet ik even op me in laten werken. Leo is met me mee en we gaan langs mijn ad interim leidinggevende nr. 5, tevens casemanager. Als ik vertel wat de bedrijfsarts gezegd heeft over mijn terugkeer en volledig herstel is zij net zo verbaasd als ik. Ze was toch heel duidelijk over de mogelijkheid om 100% te herstellen. Vanwaar deze ommekeer?

Weigeren van herstel

nov1

Dinsdag, 02-11-2010
Na de hectiek van de 3 daagse audits door de KEMA is de rust weer teruggekeerd. In tegenstelling tot de resultaten bij de fusiepartner is de auditor op locatie Alkmaar uitermate tevreden. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt verslag uitbrengen.

En dan nu het verhaal ziek en hersteld. Ook mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is slecht te spreken over de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts. Inhoudelijk staat erin dat hij op voorhand geen zwaarwegende medische bezwaren heeft tegen mijn werkhervatting maar dat de informatie die hij opvraagt bij de specialist van het AVL hem meer duidelijkheid moet verschaffen zodat hij eind november op het spreekuur de arbeid-(on)geschiktheid zal her beoordelen. Wat een lafbek! Ik begon hem net te vertrouwen maar dat heeft hij zelf weer afgebroken; jammer.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zegt dat ik inmiddels voor 12 uur beter gemeld ben. Ik werk echter 16 uur per week. Zij loopt ook met haar hoofd tegen een muur en adviseert mij om als het lukt gewoon door te gaan met mijn urenopbouw en mij toch telkens hersteld te melden voor de uren die ik werk.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 6, tevens directeur begrijpt volgens haar niet waarom ik er een probleem van maak omdat het gedeeltelijk ziek laten staan geen consequenties voor mij heeft. Het feit dat ik ontslagen kan worden als ik wel weer opnieuw ziek word, het feit dat het voor mij financieel nadelig is en dat ik mijns inziens meewerk aan het ten onrechte creëren van een vangnet vergeet hij haar te vertellen.

Ik zeg dat ik toch graag wil weten wat we gaan doen. Ik moet de gegevens over mijn herstel doorgeven aan mijn arbeidsongeschiktheid verzekering en daar kan ik niet langer mee wachten. Er zijn wat mij betreft 3 mogelijkheden:
1. Ik word met terugwerkende kracht beter gemeld voor de uren die ik werk. De reiskosten worden herrekend, ook de kledingtoelage wordt weer uitbetaald.
2. Men vraagt een deskundigenoordeel aan bij het UWV. Die uitspraak is bindend.
3. Marga neemt contact op met haar advocaat.

Punt is dat het niet verstandig is om mijn werkgever deze keuzes te bieden. Als ik dit te hoog laat oplopen weet ik zeker dat ik eruit gewerkt word. Eigenlijk sta ik met de rug tegen de muur en kan niets ondernemen tegen dit wanbeleid. Als kostwinner moet ik er alles aan doen om deze baan te behouden.
We spreken daarom af dat ik nog even geen actie onderneem. Vanmiddag spreekt mijn ad interim leidinggevende mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur en zij zal er nogmaals over praten. Ik vraag of ze de vraag wil stellen wat hij zou doen als hij in mijn schoenen zou staan. Zij zegt deze vraag zelfs nog meer in de privé sfeer te willen stellen. Het is het beste om er meer een persoonlijke zaak van te maken zegt ze want met het beleid komen we niet verder.

Woensdag, 03-11-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is vanmorgen aan het werk op de locatie in Midden Beemster. Hier vindt ook het kwaliteitsoverleg plaats met haar leidinggevende. Voor mij is dit leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Als zij aangeeft even over mij te willen praten wordt ook het hoofd van de afdeling kwaliteit erbij geroepen.

Ondertussen kijk ik op mijn klokje en besluit niet langer op haar te wachten. Het is 13.30 uur en ik ga naar huis. In de hal beneden kom ik mijn ad interim leidinggevende nummer 5 tegen en zij vraagt of ik nog even tijd heb om met haar te praten. Ik ben toch met de bus dus waarom niet. We gaan in haar kantoor zitten en ze begint meteen te vertellen over haar gesprek over mijn re-integratie.

Ik moet geloven dat er alleen maar goede bedoelingen zijn en dat men mij wil behoeden voor het te snel opbouwen van mijn uren. Het is namelijk bekend dat langdurig zieken vaak te snel hun uren willen opbouwen waardoor er later weer uitval is. Dat is precies wat ze bij jou willen voorkomen en waarom ze hier zo uiterst voorzichtig mee omgaan. Ik constateer dat haar rol en die van de bedrijfsarts dus niets voorstelt en eigenlijk overbodig is.
De mensen die het voor het zeggen hebben kunnen dus mijn gezondheid en arbeidsgeschiktheid beoordelen zonder dat ze hier specifieke medische info van de bedrijfsarts en mijn specialist hebben of mij persoonlijk kennen en mijn werk hebben beoordeeld. Ik vind dat heel erg knap; waar vind je tegenwoordig nog zulke mensen? De stichting mag trots zijn!!!

Samengevat komt het erop neer dat je telkens eerst 14 dagen tot 4 weken moet werken voordat je voor alle uren die je werkt hersteld gemeld wordt. Op dit moment heb jij jezelf voor 16 uur per week hersteld gemeld. In het systeem houden ze 12 uur aan en als je na 2 weken overstapt op bijvoorbeeld 20 uur werken per week dan word je hersteld gemeld voor 16 uur enz.

Ik vat het even samen om te kijken of ik het goed begrijp. Per periode moet ik mijzelf dus eerst bewijzen en werk ik een aantal uren voor de kat zijn viool. Dit betekent 70% salaris in plaats van 100% met als gevolg een lager salaris, wat dan vervolgens een lagere opbouw voor het vakantiegeld, een lagere opbouw voor de eindejaarsuitkering, een lagere pensioenopbouw, minder reiskostenvergoeding en geen opbouw voor verlofuren inhoudt. Klinkt best belachelijk al zeg ik het zelf.

Ik val haar in de rede en vraag waarom zij, ikzelf en de bedrijfsarts nog steeds een rol spelen in mijn eigen re-integratie. Ik voel me goed, de bedrijfsarts heeft geen bezwaren tegen mijn urenopbouw en jij kunt bevestigen dat ik mijn werk meer dan voldoende weer opgepakt heb. Hoe kan het dan dat mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK het beter weet en blijft volhouden dat het beter voor mij is om het werken eerst te proberen? Dat is nu eenmaal het beleid! Waar staat dit dan? Ik heb het opgestelde re-integratiebeleid bijna gespeld maar ik kan er nergens iets over vinden. Bij mijn re-integratie in 2008 was dit beleid er niet, hoe verklaar je dat dan?

Het staat inderdaad nergens maar ze mogen nu eenmaal van het CAO afwijken. Ja hoor, hoe is het mogelijk! Geloof je dat nu echt? Ik leg haar uit dat alleen van het CAO afgeweken mag worden als dit vermeld is bij het betreffende artikel in het CAO en dan nog mag er alleen vanaf geweken worden als dit ten gunste van de werknemer is. Dit hap snap beleid is echt nergens op gebaseerd.

Inmiddels ben ik behoorlijk boos en opgefokt en wil naar huis. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zegt dat ze alles voor mij op papier zal zetten en naar mijn privé adres zal e-mailen. Nogmaals, meer als dit zit er niet in en kan ik er niet uithalen voor je. Het is accepteren of doorgaan maar dan heb je straks met iedereen ruzie behalve met mij. Denk er goed over na en bespreek het met Leo. Wat je ook besluit, ik sta achter je en zal je steunen.

Als ik naar de bus loop klinken de woorden van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 door mijn hoofd. Ik doe zo mijn best om er weer bovenop te komen en mijn werk zo goed mogelijk te doen. Is het financiële risico voor mijn werkgever dan zo belangrijk dat ze het beschadigen en tot in de ziel kwetsen van een werknemer ervoor over hebben?
Cruciaal is de inschatting over de duurzaamheid van je herstel. Bestaan er dan mensen die duurzaam herstel kunnen garanderen? De tranen lopen over mijn wangen. Zou de directie zich wel eens afvragen hoe ze zelf zouden reageren als zij dit zelf of een naaste zou overkomen? Het laatste beetje respect dat ik nog had hebben ze zelf systematisch afgebroken.

Als ik thuiskom zit de e-mail van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 in mijn postvak. Ik waardeer het heel erg dat ze het beleid in deze email heeft opgeschreven en toegelicht, daar is moed voor nodig en dat waardeer ik zeer. Een citaat: Doel van je re-integratie is dan 100% herstel, dus geen vangnet van 5 of 10% ziek “in het systeem”. Dus volledig herstel, waarbij de aard van je werkzaamheden bestaat uit kwaliteitsbeheer (beheer kwaliteitsmanagementsysteem) en interne controles van administratieve processen. Ik kan jouw twijfels hierover jammer genoeg niet wegnemen, maar dat begrijp ik.

Leo heeft de mail wel 10 keer gelezen en weet niet wat hij met mij aan moet. Ik kan alleen nog maar huilen, huilen en nog eens huilen. Het is niet meer te stoppen. Alle ellende komt eruit en ik voel me zo tekort gedaan.

Donderdag, 04-11-2010
Ze hebben hun zin. Ik stuur een mail naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 dat ik er niet ben vandaag. Ik kan het niet meer opbrengen. Ziek melden kan ik me niet want ik ben niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk. Dat mag zij voor mij oplossen, ze zoeken het maar uit.

Het hele gebeuren zit me behoorlijk hoog en ik moet moeite doen om mijzelf te beheersen en niet weer in tranen uit te barsten. Leo is naar de beursvloer in Alkmaar en ik stort me maar op het huishouden. Winterdek op bed, logeerkamer in orde, stoffen en zuigen, vriezer schoonmaken, ik ga maar door. Deze GAK dag is goed besteed.
Hoe hard ik ook werk, het lukt niet om mijn gedachten te verzetten. Ben ik nu echt de enige die niet gelooft in de praatjes van mijn werkgever? Is mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nu alleen de boodschapper of gelooft ze mij echt niet als ik haar zeg dat leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK zijn eigen straatje schoonveegt?

Wat zou ik alles graag openbaar maken maar dat kan nu eenmaal niet. Ook zal ik mijzelf niet geliefd maken als ik dit dagboek publiekelijk ga delen want het is voor niemand leuk om te lezen dat hun werkgever er dubieuze handelingen op na houdt. Bovendien geeft mijn dagboek alleen mijn gedachten en gevoelens weer. Niemand is naar zijn mening of verweer gevraagd.

Vrijdag, 05-11-2010
Gelukkig, ik zie er weer een beetje toonbaar uit maar de laatste 2 dagen hebben veel energie gekost. Zonde om mijn energie hieraan te besteden maar zo ben ik nu eenmaal. Ik kan dingen die niet afgerond of onterecht zijn zo moeilijk loslaten, dat is de aard van het beessie.

Stefan komt zo en zijn vriendin komt vanavond uit haar werk hier naartoe. Als Stefan er is komt het gesprek al snel op mijn werk. Hij wil mij heel graag helpen door zich in de stof te verdiepen en daarnaast voor mij te spreken in de praktijk. ” Het lijkt mij wel leuk” zegt hij. Zelf heb ik de kennis wel maar ben niet ad rem genoeg. In een gesprek op directie niveau wordt er zo over mij heen gewalst. Stefan daarentegen is zo goed ontwikkeld dat hij in een gesprek zeker de boventoon zal voeren.

Nog steeds spoken de uitspraken en beweegredenen van leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK door mijn hoofd. Ben ik dan echt de enige die dit spel doorheeft of is de rest te goedgelovig? Liever zou ik niets meer met die lui te maken willen hebben maar ik kan mijn inkomen nu eenmaal niet missen en bij een andere werkgever maak ik met mijn medische achtergrond geen schijn van kans.

Terwijl ik dit aan het tikken ben krijg ik een vreselijke hoofdpijn. Ik zing het nog even uit maar ik heb het gevoel dat mijn hoofd uit elkaar knalt. Dat is natuurlijk precies de bedoeling; net zolang tot je er helemaal ziek van wordt, zegt Leo. Ik neem maar weer een Aleve.
Het klinkt belachelijk maar ik heb tegen mijn natuur in besloten om naar mijn werkgever toe te doen alsof mijn neus bloedt en dat ik geloof dat ze dit beleid alleen maar volgen omdat ze het beste met mij voor hebben. Mijn werkzaamheden blijf ik uiteraard naar behoren uitvoeren. Ik ga mijn ad interim leidinggevende nummer 6 wel vragen of er in december een functioneringsgesprek kan plaatsvinden.

De spreuk heb ik zelf verzonnen. Hij behoeft verder geen uitleg, laat je fantasie er maar eens op los. Daar komt ie………………………………

Gedraag je als en hond en luister naar je baas.

Maandag, 08-11-2010
Mijn laatste actie voorlopig is een vraag stellen aan de werkgeversorganisatie Actiz en de werknemersorganisatie Abvakabo FNV. Dit zijn 2 van de partijen die betrokken zijn bij het CAO overleg en ik hoop dat ze mij kunnen uitleggen hoe het nu precies zit met het ziek- en hersteld melden, het CAO en mijn re-integratie.

Actiz is voor mij niet telefonisch te benaderen dus doe ik het via email. Ik krijg snel een email terug maar zoals verwacht krijg ik bij Actiz geen antwoord op mijn vraag. Het is een organisatie speciaal voor werkgevers. Jammer want ik weet dat daar hele kundige mensen zitten omdat ik in het verleden beroepshalve regelmatig contact met ze had.

Ik wil absoluut niet dat mijn werkgever ergens op aangesproken wordt maar ik wil wel graag weten of mijn zienswijze juist is. Het is nu tijd voor een telefoontje naar de Abvakabo FNV (werknemersorganisatie/bond) waar ik lid van ben.

Ik heb 3 duidelijke vragen:
1. Is volgens het CAO VVT arbeidstherapeutisch werken nog steeds toegestaan?
2. Mag de werkgever afwijken van artikel 8.1.2, productieve arbeid en re-integratie activiteiten tijdens ziekte.
3. Mag de werkgever mijn gedeeltelijke herstelmelding weigeren terwijl ik mijn werk naar behoren uitvoer en mijn leidinggevende en bedrijfsarts mijn herstel goedkeuren?

Met daarop 3 duidelijke antwoorden:
1. Ja, maar de gewerkte arbeidstherapeutische uren moeten wel tegen 100% salaris worden uitbetaald.
2. Nee, dit is niet toegestaan.
3. Ja, voorwaarde is dat deze weigering/periode redelijk en billijk is te noemen. De bedrijfsarts heeft hierin niet meer dan een adviserende rol. Bij meningsverschillen doet de arbeid-deskundige van het UWV een uitspraak die bindend is.

Woensdag, 10-11-2010
Zo, mijn boze bui is weer gezakt en ik ben lekker aan het werk. Gisteren heb ik mijzelf voor 20 uur in de week hersteld gemeld. Ik ben dus al over de helft op mijn weg naar herstel. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft het erg druk. Ik vraag of ze tijd heeft om het één en ander door te nemen en dat is gelukkig geen probleem.

In de eerste week heb ik een simpele opdracht in mijn eigen werk gekregen om er langzaamaan weer in te komen. Die klus was snel geklaard maar gelukkig ben ik gewend om zelfstandig te werken. We zijn nu 2 maanden verder en ik zit er weer goed in. Een aantal werkzaamheden die volgens mijn inzicht belangrijk zijn heb ik opgepakt en uitgewerkt. Ik wil graag de bevestiging hebben dat het inderdaad nuttig en noodzakelijk is wat ik doe.

De uitnodiging voor het spreekuur van de bedrijfsarts is ook binnen. Precies op de dag dat er een totale maansverduistering is, 21 december 2010. Ik zou eind november al een afspraak krijgen, dat was afgesproken en staat zelfs vermeldt in het periodieke evaluatie verslag. 21 december is een maand later dan afgesproken, dat stimuleert een mens wel of is er per ongeluk een foutje gemaakt?

Onder het genot van een kopje koffie bespreken we mijn werkzaamheden. Ze is meer dan tevreden dus dat is positief voor mij. Net als ik vindt zij het ook raar dat het zo lang duurt voordat ik naar de bedrijfsarts moet. Voor mij voegt het niets meer toe, bepaal jij maar of de afspraak verzet moet worden naar eind november. Ik vind alles best. Dan laten we het maar zo.

Mijn re-integratie en het beleid heb ik afgelopen weekend uitgebreid besproken met Leo en Stefan. We hebben besloten om mijn werkgever het voordeel van de twijfel te geven en niet meer tegen het beleid in te gaan. Mijn baan is te belangrijk om ontslag te riskeren. Bij mijn vorige re- integratie periode begonnen de problemen pas toen ik me voor 100% hersteld meldde dus het verbaast me wel zoals het nu gaat. Het begint er aardig op te lijken dat ze het expres doen. Het begint er inderdaad op te lijken zegt mijn ad interim leidinggevende nummer 5 maar ook ik geef ze voorlopig nog het voordeel van de twijfel.

Ik vertel nog over het telefoontje naar de bond en zeg dat we het hier voorlopig maar bij moeten laten. Als ik eenmaal volledig hersteld ben kan ik ook in één keer een verrekening vragen want dit neemt op dit moment teveel negatieve energie van mij. Dat is goed zegt ze, maar weet dat ik het niet laat rusten en er voor je achteraan blijf gaan. Ik sta achter je.

Oh ja, nog één vraagje: Heb ik het nu goed begrepen dat ik niet alle uren die ik werk doorbetaald krijg? Ja, je krijgt de uren die je hersteld gemeld bent door PSA voor 100% en de overige uren die je werkt tegen 70% salaris doorbetaald zo is besloten. Ik heb trouwens van het hoofd arbeidszaken geen antwoord gekregen op de vraag waarom je geen kledingtoelage meer ontvangt. Ze heeft de vraag voorgelegd aan het hoofd van de salarisadministratie. Tjonge, zeg………hoe moeilijk kan het zijn?

Vrijdag, 12-11-2010
De vrijdag is altijd een rustige dag wat telefoon en aanloop betreft. Toch loopt er vandaag een manager langs. Deze manager vraagt mij of ik al hersteld gemeld ben voor alle uren die ik werk. Volgens mij ben ik niet hersteld gemeld voor alle uren die ik werk. Ik heb wel via mijn leidinggevende gevraagd naar de precieze data en het aantal uren waarvoor ik wel hersteld gemeld ben. Ik heb deze data nodig voor mijn arbeidsongeschiktheid verzekering. Helaas is daar nog geen antwoord op gekomen. Waarom vraag je dat?
De manager vraagt of ik me wel juridisch laat bijstaan en vertelt mij uit ervaring hoe de afdeling PSA (personeel- en salarisadministratie) omgaat met langdurig zieken en hoe er over langdurig zieken gedacht alsook gesproken wordt. Nu is dit natuurlijk geen nieuws voor mij maar bevestigt wel mijn nare gevoel over het toegepaste beleid.

Ik wens uit de grond van mijn hart dat niemand van de directie of mijn collega’s van de afdeling PSA ooit langdurig ziek zal worden. Dit wens je je ergste vijand nog niet toe. Maar stel dat het nu wel gebeurd? Wordt het beleid dan aangepast of krijgen ze dan een koekje van eigen deeg?

Woensdag, 17-11-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft vanmorgen in Midden Beemster een gesprek met haar leidinggevende en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Ze heeft woord gehouden en wil af van alle onduidelijkheden. Als ze weer in Alkmaar is komt ze naar me toe om te vertellen wat er besproken is. Binnenkort komt er een gesprek met z’n drieën over mijn werkzaamheden van nu en mijn werkzaamheden in de toekomst. Morgen wordt er een datum gepland.

Verder heeft ze aangegeven dat ze af wil van de manier waarop mijn gedeeltelijke herstelmeldingen worden verwerkt. Het slaat nergens op en is op niets gebaseerd. Er gaat nu een bericht uit naar de bedrijfsarts om te zeggen dat hij een uitspraak moet doen over de zogenaamde “duurzaamheid” van mijn herstel waar men zich steeds op beroept. Met andere woorden: Hij moet zich uitspreken over de vraag of en zo ja wanneer ik in de toekomst opnieuw ziek zal worden. Het duurt haar te lang om te wachten tot de volgende afspraak op 21 december. Er moet nu duidelijkheid komen. Ook vindt ze net als ik dat de toegepaste werkwijze niet bevorderlijk is voor mijn herstel. Met belangstelling zie ik de uitspraak van de beste man tegemoet.

De exacte datums en uren herstel zoals die ingevoerd zijn in het systeem zijn bij mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en mij nog niet bekend. Zij is niet geautoriseerd en kan deze gegevens niet inzien. Ze moeten opgevraagd worden. Op de vraag over de kledingtoelage heeft ze ook nog geen antwoord gekregen. Helaas worden de gestuurde e-mails van onze kant doorgestuurd naar iemand anders of gewoon niet beantwoord.

Dinsdag, 23-11-2010
Zo, we doen er weer 4 uur bij deze week. Ik werk nu 24 uur per week. Het gaat de goede kant op. Wat het werk betreft doe ik maar wat waarvan ik denk dat het zinvol is. Buiten mijn ad interim leidinggevende nummer 5 interesseert het niemand iets wat ik zoal doe de hele dag.

Zij heeft vandaag een mail gestuurd naar mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK met het verzoek om volgende week dinsdag een gesprek te plannen voor ons drieën. Ik hoop dat er in dat gesprek wat meer duidelijkheid komt over mijn werkzaamheden en functie. Nu maar hopen dat ik mijn grote mond kan houden als mij weer zoethoudertjes worden voorgehouden en onzinverhalen worden verteld. Vanaf 2008 wordt mij al een worst voorgehouden over mijn werkzaamheden, nieuwe functie, werkplek, nieuwe aanvullend contract en studiemogelijkheden. Nu zijn zij aan zet om zich waar te maken, dat wordt wel eens tijd dacht ik zo.

Woensdag 24-11-2010
Na de laatste audit heeft mijn ad interim leidinggevende nummer 5 haar eigen werk weer hervat en heeft zij niet genoeg inzicht in de werkzaamheden die ik zou moeten gaan doen. Het is een groot voordeel dat ik gewend ben om zelfstandig te werken en dat ik goed weet in te schatten welke werkzaamheden op dit moment belangrijk zijn. Vervelen doe ik me geen moment maar het zou fijn zijn als ik bevestigd zou krijgen dat het enig nut heeft wat ik doe.

Omdat we alle procedures moeten samenvoegen met de procedures die instellingsbreed gebruikt worden lijkt het me logisch dat er enig overleg plaatsvindt en dat ik wat sturing krijg. Omdat we nog geen antwoord hebben op de vraag of we volgende week langs kunnen komen voor een gesprek over mijn werkzaamheden heeft mijn ad interim leidinggevende nummer 5 vandaag nogmaals een email gestuurd.

De loonstrookjes zijn binnen. Vol verwachting open ik de envelop en geloof me of niet, ik ben sprakeloos. Het eerste wat me opvalt is dat de kledingtoelage weer uitbetaald is en dat deze zelfs ook herrekend is. Wat een topprestatie! Vlug loop ik naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 om het te vertellen. Of het ziekteverzuimpercentage en de korting ziekengeld klopt kan ik niet meteen zien maar dat reken ik vanavond thuis wel uit.

Zo gezegd, zo gedaan. Na het eten ga ik snel naar boven om achter mijn pc en rekenmachine te gaan zitten. Ik reken mezelf bijna het ziekenhuis in maar ik kan geen fout ontdekken. Het ziekteverzuim percentage klopt en de inhouding voor het 2e ziektejaar klopt ook. Dat kan toch niet? Ik moet iets over het hoofd zien…..wat doe ik fout? Hoe ik ook reken, ik kan geen fout ontdekken. Op mijn loonstrookje klopt alles dus. Het enige wat ik nu nog graag zou willen weten: is er handmatig ingegrepen in de gegevens of zijn mijn verzuimgegevens nu ook met de juiste data in het systeem gezet?

In het gesprek van 2 november dat mijn ad interim leidinggevende nummer 5 met mijn nummer 6 had heeft hij uitgebreid aan haar uitgelegd waarom ik niet hersteld gemeld word voor het aantal uren dat ik werk. Nummer 5 heeft dit keurig verwoord in een email naar mij. Het kan hem ook niet ontgaan zijn hoe belachelijk deze toegepaste werkwijze over komt. Het zal zeker ook niet de bedoeling geweest zijn dat deze uitleg in een email vastgelegd zou worden. Misschien is dat de reden waarom de gegevens nu juist op mijn loonstrook staan? Ach, wie zal het zeggen. Als het maar klopt. Champagne!

Leo zit ook boven en Stefan belt ons via Skype. Met z’n drieën discussiëren we over de vraag hoe ik me volgende week tijdens het gesprek moet opstellen. Het probleem is dat mijn gezicht altijd boekdelen spreekt. Dit gaat vanzelf en ik kan er niets aan doen. Als ik dus een opmerking maak of luister naar wat de ander zegt, kan iedereen zo van mijn gezicht aflezen wat ik denk. Ik moet maar flink gaan oefenen hoe ik het beste een neutraal gezicht kan opzetten.

Van Stefan krijg ik ook de tip om mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK volgende week hartelijk te bedanken voor zijn bemiddeling en dat ik hem zeg dat ik het heel erg waardeer dat mijn herstelmeldingen nu alsnog verwerkt zijn. Het zou namenlijk zomaar kunnen dat dit niet de bedoeling is geweest en dat iemand in zijn onschuld de juiste gegevens heeft ingevoerd is het systeem. In dat geval zal hij nu waarschijnlijk niet zeggen dat dit niet de bedoeling is geweest maar als hij om wat voor reden dan ook de opdracht heeft gegeven om mijn herstelmeldingen wel te accepteren dan heeft hij er in ieder geval waardering voor terug en blijven de verhoudingen ongeschonden.

Donderdag 25-11-2010
Vandaag ontvangen we een email van het hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten. Het is goed dat we dinsdagmorgen langs komen voor een gesprek. Nu maar hopen dat ze zich niet teveel voor het blok gezet voelen.

Dinsdag, 30-11-2010
Vandaag heb ik het gesprek met mijn leidinggevende nummer 6 tevens directeur, het hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten (zal mijn nummer 7 wel worden verwacht ik) en mijn ad interim leidinggevende nummer 5. We moeten hiervoor naar Midden Beemster. Het is onze insteek dat ik na dit gesprek wat wijzer ben over de plannen. Ik ben niet zenuwachtig en heb er nauwelijks aan gedacht. Eigenlijk verwacht ik er niet veel van.

We zijn iets te vroeg maar dat is geen probleem. Na de verplichte beleefdheden gaat de directeur uitleggen wat de AO/IC (Administratieve Organisatie & Interne Controle) voor werkzaamheden voor mij in petto heeft. Gezien mijn achtergrond zal ik veel controlerende taken krijgen en mijn takenpakket wordt doorgenomen.

Ik zal ze in het kort noemen: Het cliëntdossier met de indicatie ZZP, kloppen de verrichtingen, verantwoording en registratie en ondertekening van het zorgplan. De HKZ met de harmonisatie van de handboeken. De meetweek, de cq index (cliënten tevredenheidsonderzoek), medewerker monitor (tevredenheidsonderzoek), audits, digitale archivering, de mic en mim controle. Hij vraagt om een reactie van mij op dit pakket en ik zeg het mij allemaal heel interessant lijkt en dat ik er veel zin in heb.

Deze afdeling gaat volgend jaar verhuizen naar Purmerend en we bespreken de praktische problemen met betrekking tot het openbaar vervoer waarvan ik afhankelijk ben. Hij weet dat er een staffunctionaris bij mij in de buurt woont en zal voor mij informeren of ik met haar mee kan rijden. Werktijden/dagen moeten dan aangepast worden. Mijn loonkosten zijn gesplitst in 28 uur voor ATP (Advies, training, projecten) en 6 uur FEZ (Financieel Economische Zaken). Het hoofd van de FEZ moet hier dus ook iets over gaan roepen. (die mij niet op zijn afdeling wilde omdat ik geen continuïteit kan garanderen) mijn leidinggevende nummer 6 tevens directeur AOK wil mij wel voor 34 uur hebben maar dan moet hij daar budget voor zien te krijgen.

Ik vertel dat het mijn doel is om op 1 januari 2011 volledig hersteld te zijn. De directeur geeft aan dat het advies van de bedrijfsarts maatgevend is bij mijn herstel. Hij zal overleg plegen met de bedrijfsarts omdat hij een inschatting moet gaan maken over de duurzaamheid van mijn herstel. Dan hebben we het nog over scholing en instructie voor mij.

Mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur beloofd mij om met de besproken personen om de tafel te gaan zitten en mijn takenpakket uit te schrijven. Ik heb er weinig vertrouwen in maar houd netjes mijn mond. Naast de laptop van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur liggen 3 of 4 geeltjes. Dit zijn die kleine gele notitieblaadjes die aan één kant plakken. Daar zijn de aantekeningen van dit gesprek op gemaakt. Ik verwacht dat deze blaadjes direct in de prullenbak verdwijnen zodra ik weg ben. Een knap verslagje of bevestiging van dit gesprek verwacht ik echt niet. In 2009 heb ik bijna hetzelfde gesprek gevoerd en ook toen is er daarna niets gebeurd.

Wat voor mij belangrijk is zijn mijn huidige werkzaamheden, mijn herstelmeldingen, een functiewijziging of een aanvulling op mijn contract. Als ik een vraag stel in die richting wordt de vraag niet begrepen en krijg ik een heel verhaal waar ik op dit moment niets mee kan. Over mijn huidige werkzaamheden wordt gezegd dat ik door moet gaan zoals ik dat nu doe.

Ik vind dat ik me keurig heb gedragen tijdens het gesprek. Ik ben nergens op ingegaan, heb geen negatief commentaar gegeven en heb mijn gezicht in de plooi weten te houden. Ik was het overal mee eens en heb geprobeerd een positieve indruk achter te laten.

Het is nu februari 2012 en ik heb van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK nog steeds niets gehoord of ontvangen. Zou het nog komen???

Woensdag, 01-12-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt vragen wat ik van het gesprek vond gisteren. Nou, eigenlijk vind ik er niets van. Ik heb het allemaal al eerder gehoord en toen ik vroeg naar mijn huidige werkzaamheden zaten ze met hun mond vol tanden. Vanaf nu ben ik gewoon jouw “personal assistent” hoor. We constateren samen dat er in Alkmaar genoeg werk voor mij is en dat we het verder hier maar bij laten.

Dinsdag, 21-12-2010
Vanaf vandaag meld ik me 100% beter. Ik heb dit besproken met mijn ad interim leidinggevende nummer 6 en zij heeft geen bezwaar. Ik doe mijn werk goed, snel en zorgvuldig vindt zij. Vanmiddag staat er weer een afspraak met de bedrijfsarts gepland. Ik ben benieuwd hoe hij erover denkt.
Leo gaat weer met mij mee. Ik vind het noodzakelijk dat we in mijn geval samen gaan. Twee horen er tenslotte meer dat één. Ik heb me voorgenomen om de beste man zo min mogelijk te vertellen en alleen antwoord op zijn vragen te geven. De bedrijfsarts weet inmiddels hoe ik ben en hij heeft wat documentatie klaar liggen.

Hij heeft verschillende onderzoeksverslagen inzake orale erytroplakie op internet opgezocht en belooft deze aan mij door te mailen. Erg veel heb ik er niet aan want het is geheel in het Engels en wemelt van de medische termen. Ook heeft hij zich verdiept in het thema “duurzaamheid van herstel”. Volgens de Wet Verbetering Poortwachter (WVP) hoeft de feitelijke werkhervatting niet altijd samen te vallen met het volledige medisch herstel. Hier zijn wel restricties aan verbonden en de bedrijfsarts moet ervoor waken dat het uitstel van de herstelmelding niet onnodig lang is. Een periode van 6 tot 8 weken is volgens hem normaal.

Ik moet nu dus eerst gedurende een periode van 8 weken 100% gaan werken om te bewijzen dat ik het aankan en echt duurzaam hersteld ben. Ik vind dat ik gedurende de laatste 4 maanden (vanaf september) genoeg bewezen heb dat ik het werken aankan en ga fel tegen zijn advies in. Ik kan praten als brugman maar hij is niet van dit advies af te brengen. Het advies luidt: 95% hersteld, 100% werken en in februari als alles goed gaat ook een medisch herstel van 100%. Onder protest ga ik akkoord. De bedrijfsarts heeft een andere baan aangenomen en ik zal hem niet meer terugzien. We schudden elkaar de hand en ik wens hem succes in zijn nieuwe baan toe.

Maandag, 27-12-2010
Mijn ad interim ontvangt een email van leidinggevende nummer 6, tevens directeur. Hij vindt het advies helder en neemt dit over. Uiterlijk op 14 februari 2011 wordt de proefperiode geëvalueerd alvorens mij beter te melden.

Dinsdag, 28-12-2010
Dan ontvangt mijn ad interim een email van een medewerker arbeidszaken. “In het systeem staat Marga Engelsman nog 10 uur ziek. Wil jij via de receptie doorgeven dat er een gedeeltelijke beter melding per 21-12-2010 voor 95% komt?”. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 stuurt de mail weer door naar mij met de opmerking dat dit inderdaad nog gebeuren moet en of ik dat zelf in orde wil maken.

Ik mail haar direct terug. “Echt niet! Ik heb me op 21 december al voor 100% beter gemeld en zoals je weet ben ik het niet eens met een hersteld melding van 95%. Als MEN vindt dat dit 95% moet zijn dan moet MEN het maar regelen ook”. Ik loop direct naar haar kantoor. Grapje zeker? Zij moet er ook wel om lachen en zegt dat ze mij niet voor 95% hersteld gaat melden. Ze zoeken het maar uit daar!

Zaterdag, 22-01-2011
Ik ben nog steeds volledig aan het werk op de locatie in Alkmaar en dat gaat prima. Ik heb een interessante klus gekregen waar ik al mijn ideeën en ervaringen in kwijt kan. Het werk ligt boven het niveau van de doorsnee kwaliteitsmedewerker en dat staat me wel aan. Zo is iedereen (bijna) tevreden. Nu moet ik alleen de laatste hobbel nog nemen en ervoor zorgen dat ik volledig hersteld gemeld word.

Van de 6 tot 8 weken waarin ik moet bewijzen (grrrrrr) dat ik in staat ben om volledig te werken heb ik de eerste 5 erop zitten. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zit er bovenop en heeft ervoor gezorgd dat ik op 3 februari samen met haar een afspraak heb met het hoofd van de afdeling kwaliteit. In dit gesprek zal vastgesteld worden of ik mijn werk naar behoren gedaan heb en of ik voldoende bewezen heb dat ik weer voor de volle 100% kan werken tegen 100% salaris. Ach ja, soms moet je gewoon doen alsof je gek bent om je doel te bereiken.

De post! Een brief van mijn werkgever ligt op de mat. Ik verwacht geen post. Snel maak ik de brief open en mijn mond valt open. Ik ontvang een uitnodiging voor een training zodat ik straks mijn taken als auditor beter kan uitvoeren. Nou nou, blijkbaar begint mijn werkgever mij eindelijk serieus te nemen.

Feiten over ziekte en geld (cao VVT)

jan1

               CAO VVT p2008-32008 – 2010

LET OP: Dit hoofdstuk is geschreven in 2010. In grote lijnen zal alles nog wel kloppen zeker de artikelen uit het Burgerlijk Wetboek maar het CAO is in de loop der jaren op verschillende punten gewijzigd.

           

  • Je werkgever verplicht is om jou toestemming te geven om tijdens diensttijd naar een arts of specialist te gaan en deze uren door moet betalen?
  • Je in de zorg tijdens ziekte altijd in 1e ziektejaar 100% van je salaris en ziekengeld ORT en/of meerwerk doorbetaald moet krijgen?
  • Je in de zorg het 2e ziektejaar 70% van je salaris en ziekengeld ORT en/of meerwerk doorbetaald moet krijgen?
  • Je tijdens ziekte altijd het gemiddelde van je verdiende ORT doorbetaald moet krijgen als ziekengeld ORT?
  • Je tijdens ziekte altijd het gemiddelde van je meer gewerkte uren doorbetaald moet krijgen als ziekengeld meerwerk?
  • Je tijdens ziekte als afroep-/oproepkracht onder bepaalde voorwaarden het gemiddelde van je gewerkte uren en ziekengeld ORT doorbetaald moet krijgen?
  • Je niet meer arbeid therapeutisch kunt werken omdat dit niet meer bestaat?
  • Je werkgever verplicht is jou herstel melding te accepteren?
  • Je 100% salaris moet krijgen voor alle uren die je werkt, ook al zijn dit re-integratieactiviteiten en dat je ook eindejaarsuitkering, vakantie uren, vakantiebijslag en pensioen over deze uren op moet bouwen?
  • Je zodra je werkt, al is het maar één uur weer kledingtoelage en reiskosten hoort te ontvangen?
  • Je in het 1e ziektejaar bijna nooit en in het 2e ziektejaar bijna altijd te maken krijgt met vervelende praktijken?
  • Je nooit en te nimmer specifieke informatie over je ziekte aan je leidinggevende hoeft te geven?
  • Je leidinggevende nooit en te nimmer mag oordelen of beslissingen mag nemen die op jouw ziekte c.q. gezondheid gebaseerd zijn?
  • Je wel aan je leidinggevende moet aangeven wat jouw beperkingen zijn zonder hier verder inhoudelijk op in te hoeven gaan?
  • Je tijdens ziekte met toestemming van de bedrijfsarts op vakantie mag gaan?
  • Je als je tijdens ziekte vakantie opneemt vanaf 2012 de volledige vakantie uren moet opnemen?
  • Je vanaf 2012 evenveel vakantie uren opbouwt als wat je zou opbouwen als je niet ziek zou zijn?
  • Je werkgever nooit en te nimmer vakantie uren mag afschrijven als je niet tijdens ziekte op vakantie bent geweest?
  • Je werkgever je mag ontslaan na 2 jaar ziekte?
  • Je als je met ontslag gaat het restant vakantie uren uitbetaald moet krijgen?
  • Je over het bedrag van de uitbetaalde vakantie uren ook eindejaarsuitkering en 8% vakantiebijslag hoort te krijgen?
  • Je in de zorg over al het loon wat je tot dan toe ontvangen hebt ook de eindejaarsuitkering uitbetaald moet krijgen tot aan de datum van ontslag?
  • Je werkgever strafbaar is als je je voor 100% hersteld hebt gemeld en hij je toch voor een klein percentage ziek laat staan?
  • Je werkgever strafbaar is als hij je vraagt om tegen inlevering van salaris ziektedagen in te plannen? (geloof me, dit gebeurt echt)
  • Je bij een meningsverschil over jouw ziek zijn een uitspraak kunt vragen bij de arbeidsdeskundige van het UWV?
  • Je als je hersteld gemeld bent en binnen 4 weken opnieuw ziek wordt de eerste ziekmeldingsdatum voor de telling blijft gelden?
  • Je als je hersteld bent en minimaal 4 weken hebt gewerkt en je dan weer opnieuw ziek wordt deze nieuwe datum geld als 1e ziektedag?
  • Je als je afgekeurd bent voor een percentage van 0 tot 35% je werkgever verplicht is om jouw je volledige salaris door te betalen als je weer 100% werkt?
  • Je als je afgekeurd bent voor een percentage van 0 tot 35% en deze uren dus niet werkt je werkgever je ook niet volledig hoeft door te betalen. Je ontvangt dan nog maar 65% loon wat door niemand wordt aangevuld tot 100%.
  • Je volgens artikel 5.11 van het Arbo besluit en artikel 44 van de Arbowet een beeldschermbril kunt krijgen en dat de werkgever verplicht is de kosten van deze bril te dragen.

Voor meer info verwijs ik je naar de hoofdstukken 1e, 2e en 3e ziektejaar. Hier staat alles beknopt en met voorbeelden in beschreven en verwijs ik je door naar de artikelen in het CAO, de Arbowet, het Arbobesluit of de Wetteksten.

Ziekte plannen

aug1

Vrijdag 01-08-2008
Ik kom net bij de leidinggevend nr. 3, tevens regiodirecteur vandaan. Wat haar en mijn toekomstige leidinggevende nr. 4 betreft, ben ik aangenomen als kwaliteitsmedewerker. Ik krijg 6 uur per week om de geldstroom te beheren en 28 uur op de afdeling kwaliteit. Voor omscholing is in eerste instantie € 2000,= gevraagd. Dat geld moet door de fusiepartner betaald worden. Ook moet de fusiepartner de goedkeuring geven voor mijn functiewisseling en de daarbij behorende zekerheden. Daarna moet ik zelf overleggen wanneer ik op het planbureau gemist kan worden. Ook moet er nog een werkplek worden gerealiseerd.

Dinsdag 05-08-2008
Hoera, het is me gelukt. Ik doe er weer 4 uur bij en meld me vanaf vandaag 100% hersteld. De betreffende personeelsfunctionaris zegt mij dat ik om administratieve redenen voor 5% als ziek in het systeem blijf staan. Ik zeg meteen dat ik dat niet wil. Hersteld is hersteld: punt! Dit zijn nu eenmaal de regels van de fusiepartner wordt mij vertelt.

Wat is dit toch voor flauwekul? Dan wil ik graag het ziekteverzuim protocol inzien. Helaas, maar dat is niet voorhanden. Gelukkig moet ik morgen weer naar de bedrijfsarts. Dan zal ik eens goed navragen hoe dit zit en of dit zomaar mag.

Ik kom de ad interim manager HRM meermalen tegen vandaag. Hij doet vriendelijk maar zegt geen woord over de aangetekende brief die mijn advocaat vorige week naar hem gestuurd heeft. Ook over de eventuele goedkeuring van het financiële plaatje voor mijn nieuwe functie zwijgt hij in alle talen. Ik vind het wel professioneel dat hij niet over de aangetekende brief met mij in discussie gaat en er ook niets over zegt.

Mijn werkdag eindigt om 17.30 uur en op de trap kom ik de ad interim manager HRM tegen. Ben je nog bij bureau kwaliteit geweest? Ik niet, is er nieuws dan? Ja maar ze moet het je zelf maar vertellen. Oké, prettige avond, zeg ik vriendelijk en ik loop naar buiten. Wat zijn dat toch voor manieren om iemand zo’n mededeling te doen op de trap na diensttijd? Ik vind het maar raar of ligt dat aan mij?

Woensdag 06-08-2008
Het wordt een bedrijvige dag vandaag. De werkzaamheden voor het planbureau zijn weer klaar voor deze maand en de druk is even van de ketel. Morgen beginnen we weer opnieuw voor de volgende maand. Vandaag ga ik me hoofdzakelijk bezig houden met de geldstroom binnen locatie Alkmaar. Van alle werkzaamheden die ik heb overgenomen maak ik checklists en werkbeschrijvingen.

Ik loop even langs bureau kwaliteit om te horen of er al iets bekend is over mijn eventuele nieuwe functie. De leidinggevende nr. 4 daar vertelt mij dat bijna alle lichten op groen staan en dat ze me heel graag bij het team wil hebben. Het enige struikelblok kan Purmerend nog zijn. Zij moeten de kosten dragen van mijn omscholing en salarisgarantie zodat het niet van het budget van kwaliteit afgaat. Het lijkt me dat dit geen probleem kan zijn omdat het sociaal plan hierin voorziet.

Na dit gesprek ga ik meteen door naar de bedrijfsarts. Hij verklaart mij weer voor 100% arbeidsgeschikt. We hebben het nog even over mijn herstelmelding en het kleine percentage waarvoor ik niet hersteld gemeld word. Ik moet me er maar niet te druk om maken. Je wordt toch opgeroepen door een keuringsarts van het UWV en die zal je net als ik toch ook 100% arbeidsgeschikt achten.

Leo gaat voor mij bij het UWV informeren hoe het zit met mijn herstelmelding en het kleine percentage waarvoor ik niet hersteld gemeld word. Na de nodige keren doorverbonden te zijn krijgt hij eindelijk iemand aan de telefoon die het schijnt te weten. Raar maar waar. Bij het UWV word je niet eerder geadviseerd voordat je € 50,= gestort hebt voor een gesprek met een arbeidsdeskundige.

De dame achter de telefoon geeft wel een telefoonnummer van het Landelijk Juridisch Loket (0900-8020). Hier kun je advies krijgen inzake arbeidsconflicten. Het 1e advies is ook nog eens gratis. Leo gaat meteen bellen en wordt door een vriendelijke dame te woord gestaan. De dame vertelt dat werkgevers dit wel vaker doen om te voorkomen dat een werknemer 28 dagen (4 weken) gaat werken en zich daarna weer ziek meldt. Na 4 weken volledig werken gaat namelijk de termijn van 2 jaar loondoorbetaling opnieuw in. Als de werknemer voor een klein deel ziek blijft staan voorkomt de werkgever dit. Als je in dat geval opnieuw ziek wordt blijft de eerste ziektedag gelden voor de telling en kan er makkelijker ontslag worden aangevraagd. Juridisch is deze werkwijze niet toegestaan maar de enige manier om de fusiepartner te dwingen mij voor 100% hersteld te melden is via een rechtszaak.

Ook hier geldt weer dat als je dát doet, de werkgever in de meeste gevallen ontslag op basis van verstoorde arbeidsverhouding zal aanvragen. Het advies van het juridisch loket is om het maar even zo te laten en de oproep van de keuringsarts af te wachten.

Dinsdag 12-08-08
Na een roerig weekend begint mijn werkweek weer. De schoolvakantie is om en zo langzaamaan komt ook al het personeel terug. Het is even puzzelen wie er wel en niet is vandaag maar dan heb ik toch weer een leeg bureau gevonden. Er is officieel nog steeds geen uitspraak over het feit dat ik bij het bureau E.I.K. kan beginnen. Ook is mij nog geen voorstel gedaan. De ad interim manager HRM heeft mij besproken in Purmerend en alle lichten lijken op groen te staan. Alleen het financiële plaatje en de voorwaarden moet volgens zijn zeggen nog rond gebreid worden.

Zolang er mij geen schriftelijk voorstel is gedaan of een aanvulling op mijn contract, is naar mijn idee nog alles mogelijk. Mijn geduld wordt danig op de proef gesteld. Ik kan me niet aan het idee onttrekken dat dit een stukje psychologische oorlogsvoering is. Toch ben ik nog steeds niet van plan om vrijwillig te vertrekken.

Ik werk met leuke nieuwe collega’s en het werk op het bureau kwaliteit lijkt me een uitdaging. Er ligt een berg werk op mij te wachten. Mijn nieuwe leidinggevende nr. 4 stelt het zeer op prijs als ik alvast voor een paar dagen kom werken dus ga ik vanaf volgende week alvast op de dinsdag en vrijdag voor bureau kwaliteit werken. Vanaf 1 september zal ik voor 6 uur per week de geldstroom binnen locatie Alkmaar verwerken en voor het restant bij de afdeling kwaliteit op bureau E.I.K. werkzaam zijn. Nu maar hopen dat ik tegen die tijd de aanvulling op mijn arbeidscontract heb ontvangen.

Na de middag komt de post binnen uit Purmerend. Er zit een brief bij van het UWV met betrekking tot mijn persoontje. De fusiepartner wordt ter verantwoording geroepen en moet aanvullende informatie c.q. uitleg geven op verschillende vragen, waaronder hun re-integratie inspanningen.

De brief is gedateerd op 5 augustus en geadresseerd op Purmerend. In Alkmaar wordt de brief pas ontvangen op 12-08-2008 terwijl op 13-08-2008 de verantwoording bij het UWV binnen moet zijn. Het niet of buiten de gestelde termijn reageren zal bij ziekte een verlengde loondoorbetalingsverplichting gedurende 52 weken als gevolg kunnen hebben. Dit betekent dat als ik binnen 4 weken opnieuw ziek zal worden er geen ontslag voor mij aangevraagd kan worden en de kosten voor het derde ziektejaar door de fusiepartner betaald zal moeten worden. Leuk om te weten toch?

Ook wil het UWV graag van de fusiepartner weten waarom ik mijn eigen werkzaamheden niet heb hervat. Is dit door ziekte of gebrek of ligt er een andere reden aan ten grondslag? Tot slot wijzen zij erop dat op geen enkele wijze mijn belastbaarheid is vastgesteld en verzoekt om alsnog de functie mogelijkheden lijst in te vullen en op te sturen.

De fusiepartner doet alsof alles in orde is en volgens het boekje gaat maar de praktijk laat veel te wensen over. Als ik heel eerlijk ben vind ik het geweldig dat de fusiepartner op zijn verplichtingen en verantwoordelijkheden jegens een zieke werknemer wordt gewezen. De meeste zieke werknemers zullen denken dat de manier van handelen en behandelen door de fusiepartner normaal is.

Bij mij heeft deze manier van handelen juist een ander effect en maakt mij ontzettend boos. Zo ga je niet met je personeel om. De werkgever behoort zich als een goed huisvader te gedragen met alle plichten die daarbij horen. Misschien is het maar voor korte duur maar op dit moment geeft deze terechtwijzing door het UWV mij een goed gevoel. Gerechtigheid.

Woensdag 13-08-2008
Alweer zo’n dag waarop ik merk dat ik behoorlijk over de tong ga. De bedrijfsarts moet vandaag reageren op de brief van het UWV dus word ik even boven geroepen. Er wordt door het UWV o.a. gevraagd of ik voor 100% hersteld gemeld ga worden.

Terwijl de bedrijfsarts mij vorige week (6 augustus) nog 100% arbeidsgeschikt achtte zegt hij nu dat ik dan wel 100% arbeidsgeschikt ben maar niet duurzaam arbeidsgeschikt en dat ik daarom voor 5% ziek blijf staan. Dit is om te voorkomen dat als ik binnen 4 weken opnieuw weer ziek word, ik niet terug kan vallen in het eerste ziektejaar en de termijn van 2 jaar loondoorbetaling opnieuw ingaat.

Als ik ziek zou blijven staan ben ik op 25 oktober 2 jaar ziek. Als ik dan ook nog door het UWV voor minder dan 35% arbeidsongeschikt word verklaard kan de fusiepartner de eerste 5 jaar altijd terugvallen op deze uitspraak en krijgen zij mijn salaris vergoed als ik weer ziek zal worden. Voor de werkgever een garantie voor de toekomst en voor mij maakt het volgens de bedrijfsarts geen verschil.

Nou, ik kan je vertellen dat er voor mij wel degelijk een verschil is tussen ziek en hersteld zijn. Ik heb in het AVL ziekenhuis genoeg, hele zieke mensen gezien. Geen haar op mijn hoofd die erover denkt om over mijn ziek zijn te faken.

Ik spring dus behoorlijk op tilt. Geen verschil??? Ik ben hersteld en ik wil weer werken. Ik wens geen rekening te houden met een mogelijk financieel voordeeltje voor de fusiepartner. Wat denken ze daar wel niet? Als het zo moet dan gaan we alles maar volgens de regeltjes doen. Dat lijkt me een beter plan. En luister goed: ik peins er niet over om mezelf voor minder dan 35% te laten afkeuren. Ik ga voor 100% herstel en niets minder, onthoud dat goed. Boos verlaat ik het kantoor van de bedrijfsarts.

Ik heb nog nooit van de term duurzaam arbeidsgeschikt gehoord dus ga ik het internet afzoeken. Bedoelde u: duurzaam arbeidsongeschikt? Neen!
Zoals verwacht kan ik nergens iets vinden over duurzaam arbeidsgeschikt. Volgens mij bestaan er helemaal geen mensen die duurzame arbeidsgeschiktheid kunnen garanderen. Volgende week maar eens navragen bij het UWV.

Oh ja, de bedrijfsarts is zeer verbaasd als ik vertel dat er nog steeds niets officieel geregeld is voor wat betreft mijn nieuwe functie en werkplek. Hij heeft van de ad interim manager HRM begrepen dat alles allang rond is.

Inmiddels is het Hoofd Arbeidszaken van de fusiepartner gearriveerd. Zij heeft een afspraak om met de ad interim manager HRM uit te zoeken wat er voor mij op papier moet komen te staan wordt mij verteld. Ik vraag vriendelijk of ze het alsjeblieft in 1 keer goed willen doen want ik heb geen zin om over het aanvullende contract ook weer te moeten bakkeleien.

De ad interim manager HRM zegt dat het hoofd arbeidszaken juist gekomen is om alles in 1 keer door te spreken en goed te regelen, ook naar mijn advocaat toe. Ik ben sceptisch en zeg dat het vertrouwen in de fusiepartner inmiddels tot het nulpunt gedaald is en dat ze zich eerst maar eens moeten bewijzen.

Dinsdag 19-08-2008
De aanvulling op mijn contract heb ik nog steeds niet ontvangen. Blijkbaar is het erg moeilijk om iets op papier te krijgen wat juridisch goed in elkaar zit. De 31e augustus ga ik 3 weken op vakantie. Maar goed, de ad interim manager HRM zegt dat zoals het er nu uitziet alles in orde komt. Alleen de directeur uit Purmerend moet nog zijn toestemming geven. Wordt vervolgd.

Na een enerverend weekend begin ik toch alvast voor 2 dagen per week in mijn nieuwe functie als kwaliteitsmedewerker. Het is erg druk op die afdeling en mijn hulp is meer dan welkom. De overige dagen werk ik tot aan mijn vakantie nog op het planningsbureau. En natuurlijk verzorg ik de geldstroom van alle contante inkomsten en uitgaven.

Nu de vakantieperiode ten einde loopt raken de aanwezige werkplekken steeds meer bezet. Voor mij wordt intussen een vaste werkplek georganiseerd in een eigen kantoorruimte. Omdat ik vandaag al 2 keer verkast ben ga ik daar alvast maar zitten. Het is er een rommeltje en er moet nog veel worden opgeruimd en uitgezocht.

Al snel krijg ik pijn in mijn rug door de foute stoel waar ik op zit. Mijn eigen stoel is meeverhuisd naar Purmerend. Eerst maar eens regelen dat die zo snel mogelijk weer terugkomt. Dat is snel, morgen komt de stoel al terug.

Donderdag 21-08-2008
Het is zover. Vandaag is de afspraak bij de verzekeringsarts van het UWV. Ik ben al om 8.45 uur aan de beurt. Leo gaat met mij mee. De arts komt sympathiek over en hij heeft zijn huiswerk goed gedaan. Hij vraagt zich af waarom ik een WIA uitkering heb aangevraagd terwijl ik alweer hersteld ben. Ik vertel dat mij gezegd is dat ik een WIA uitkering moet aanvragen voor het geval ik opnieuw ziek word. Zelf wil ik geen WIA uitkering maar wil gewoon weer aan het werk. De arts legt uit dat een WIA uitkering aanvragen helemaal geen verplichting is. Als ik binnen 4 weken weer ziek word kan het altijd nog.

Ik vertel de verzekeringsarts dat de werkgever erop aandringt dat ik voor 0 tot 35% word afgekeurd. Inmiddels ben ik bij het UWV voor 95% hersteld gemeld. Ik vertel dit absoluut niet te willen. Ik ben weer beter en wil ook als zodanig behandeld worden. Bovendien wil ik mijn verdere leven niet telkens geconfronteerd worden met het stempel WIA. Ook vraag ik aan de verzekeringsarts of hij wel eens van de term “duurzaam arbeidsgeschikt” heeft gehoord. Hij moet hier hartelijk om lachen. Deze term bestaat inderdaad niet. Ik voel me zo belazerd en dom.

De bedrijfsarts is in dienst van mijn werkgever en had mij in eerste instantie 100% hersteld gemeld. Een week later kwam hij hierop terug door mij voor 5% ziek te verklaren. Dom, dom, dom. Ik heb de bedrijfsarts volledig vertrouwd. Geen moment heb ik eraan gedacht dat hij wel eens teruggefloten kon worden en daarom op zijn eerste advies terug zou komen. Leo heeft zelfs nog naar het AVL gebeld om te vragen of zij mij ooit “duurzaam arbeidsgeschikt” zullen verklaren. Nee, dat kan je natuurlijk aan niemand beloven. Bovendien mengen zij zich niet in arbeidszaken.

In het filmpje van het AVL wat op mijn website staat en in de info op de site van het AVL wordt duidelijke taal gesproken over de behandelingen die ik heb gehad. De professoren zijn ervan overtuigd dat de PDT behandeling afdoende moet zijn.

De verzekeringsarts van het UWV is het helemaal met mij eens dat ik voor 100% hersteld verklaard moet worden. Omdat hij achteraf niet voor verrassingen wil komen te staan bespreken we uitvoerig mijn medicijngebruik, ziekteverleden, de behandelingen die ik heb gehad en wat de gevolgen daarvan zijn. Ik vertel dat ik mijn uiterste best heb gedaan om tussen de behandelingen door aan het werk te blijven. Hetzij therapeutisch in het eerste ziektejaar, hetzij gedeeltelijk hersteld. Hierover is niets bekend. Er is door mijn werkgever helemaal niets doorgegeven aan het UWV!!!

Gelukkig heb ik mijn privé archiefmap mee met daarin alle ziek- en herstelmeldingen en kan de arts kopieën maken. Hetzelfde geldt voor alle afspraken en adviezen van de bedrijfsarts. Wat ben ik blij dat ik dat bewaard heb zeg. Zo zie je maar, gooi nooit informatie weg ook al lijkt het nog zo onbelangrijk.

De arts is erg onder de indruk van mijn inzet en doorzettingsvermogen en ik word dan ook flink gecomplimenteerd. Onder het genot van een kopje koffie hebben we het nog even over de manier waarop ik behandeld word en wat voor invloed dat gehad heeft op mijn genezingsproces. Ik vertel ervan overtuigd te zijn dat ik al veel eerder hersteld had kunnen zijn als ik niet zo tegengewerkt was. De werkwijze van de fusiepartner heb ik ook moeten verwerken en een plaats moeten geven op mijn weg naar herstel.

Het hele verhaal is helder en duidelijk. De uiteindelijke beslissing wordt altijd eerst nog besproken met collega’s maar deze arts zegt het advies te gaan geven dat ik 100% hersteld ben. Als we weggaan complimenteert hij mij nogmaals door zijn waardering uit te spreken over de manier waarop ik met de hele situatie omga. Hij vindt het knap zoals ik me staande houd en dat ik de werkwijze van de fusiepartner niet als een persoonlijke aanval zie maar als het beleid. Zo’n compliment had ik net nodig.

Leo brengt me naar mijn werk waar we samen eerst even opgelucht en blij een kop koffie gaan drinken. Het zal wel aan mij liggen maar ik snap niets van de redenering van de fusiepartner. Enerzijds zeggen ze tegen mij dat ik makkelijk ander werk als salarisadministrateur kan vinden en dat ik gewoon niet moet zeggen dat ik ziek geweest ben. Anderzijds willen ze zelf wel dat ik voor 5% ziek blijf staan om zo als vangnet te fungeren voor de financiële risico’s in het geval ik weer ziek word. Raar hè?

Volgens mij houd ik een aantal mensen wel bezig want er is tot nu toe al heel wat tijd in mij gestoken. Net na de middag ontvang ik van de ad interim manager HRM een mail met daarin op voorhand de felicitaties en de mededeling dat de directeur uit Purmerend toestemming heeft gegeven voor mijn nieuwe functie. Natuurlijk moet het een en ander nog schriftelijk worden vastgelegd. Ja, alweer of is het nog steeds? Er moet nog een taak functie omschrijving worden gemaakt, een nieuwe arbeidsovereenkomst gemaakt en de zaak moet nog worden afgerond met het UWV en de advocaat. Omdat de ad interim manager HRM volgende week op vakantie is en ik daarna 3 weken vrij ben kunnen we pas daarna om de tafel gaan zitten zegt hij.

Formeel is één en ander afhankelijk van de UWV beschikking en de afloop van de twee jaar ziektetermijn. De nieuwe functie zal waarschijnlijk starten per 1 november 2008. Ik ben benieuwd.

Een uurtje later komt de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur vragen of ik even tijd heb. Het gaat over de mail die ik ontvangen heb. Omdat de bedrijfsadviseur, ad interim manager HRM er volgende week niet is en ik er daarna 3 weken niet ben stelt zij voor dat zij alvast met de ad interim manager HRM om de tafel gaat zitten. Ze belooft echt achter mij te staan en goed haar best te doen om een goed contract te krijgen maar dan moet ik haar wel vertrouwen.

Voorwaarde van de fusiepartner is echter dat ik voor 95% hersteld gemeld word en voor 5% arbeidsongeschikt blijf. Ik ontvang dan wel minder salaris maar daar staat tegenover dat ik dan ook minder mag werken door ziektedagen in te plannen. Zo loopt de fusiepartner geen financieel risico als ik weer ziek word. Nee hè, niet weer. Nu moet ik alweer uitleggen dat dit dan wel het beleid van de fusiepartner mag zijn maar dat ik daar niet aan meewerk.

En dan nog wat; stel dat het UWV mij wel voor minder dan 35% afkeurt dan is het wettelijk niet eens toegestaan om mij minder salaris uit te gaan betalen. Dit risico ligt bij de werkgever en deze is dan ook verplicht om in zo’n geval 100% salaris door te betalen. Zie de link loondoorbetaling art. 11.7 of het CAO VVT 2008-2010 bladzijde 45.

Een andere voorwaarde van de fusiepartner is dat ik de bemiddeling door mijn advocaat stop moeten zetten en dat ik afzie van aanspraak op mijn baan als salarisadministrateur. Nou, ik heb nieuws voor ze. Voorlopig zet ik helemaal niets stop en worden alle stappen besproken met mijn advocaat.

Maandag 25-08-2008
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Als ik de pc aanzet zie ik meteen dat er mail is van de verzekeringsarts van het UWV. Hij heeft overleg gehad met één van zijn collega’s en deze deelde mijn en zijn visie. De conclusie is dus dat ik volledig hersteld verklaard ben met terugwerkende kracht vanaf 5 augustus 2008. Deze conclusie is tot stand gekomen omdat er geen sprake meer is van ziekte of gebrek.

Mocht daar om welke reden dan ook (achteraf) toch sprake van zijn dan nog is er geen sprake van een situatie waarbij er een vangnet ( dus 5% in de ziektewet blijven) zou moeten zijn. Het ziektebeeld geeft daar geen aanleiding toe. Yes, hier ben ik echt heel blij mee. Geen levenslange veroordeling als WIA patiënt. En wat nog veel belangrijker is……….net als ik zijn de artsen ervan overtuigd dat er op dit moment geen kanker in mijn mond zit.

Niets staat mij nog in de weg voor een vruchtbaar arbeidsleven. Hoewel, de fusiepartner zal hier niet blij mee zijn. De kans is aanwezig dat ze in beroep gaan tegen deze uitspraak. Eén van de voorwaarden om de baan als kwaliteitsmedewerker te krijgen was dat ik voor 5% ziek moet blijven. Ik ben heel benieuwd hoe het nu verder gaat.

Tjonge jonge, we hebben het er maar druk mee met zijn allen. Alweer mail, maar nu van de advocaat. De fusiepartner heeft niets meer naar haar toe laten horen en ze is nieuwsgierig of er alweer ontwikkelingen zijn. Ik mail haar snel de laatste ontwikkelingen door.

Dinsdag 26-08-2008
Het verhaal heeft nog steeds een open eind. De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur spreekt mij aan om mij mee te delen dat er inmiddels door de fusiepartner berekend is voor hoeveel uur ik ziek moet blijven staan en dat ik daar een brief over ontvang. Ik zeg nog dat de fusiepartner bericht zal ontvangen van het UWV en dat daar in zal staan dat ik 100% hersteld ben. (niks WIA voor Marrie) “Dat maakt niet uit, dat zien we dan wel weer” zegt ze. Ik laat het er maar bij zitten want ik begin het gebakkelei zat te worden.

Nu iedereen weer zo’n beetje terug is van vakantie en alle bureaus bezet zijn, wordt het tijd om mijn nieuwe werkplek in gebruik te nemen. Ik ga het bureau schoonmaken en inrichten, de kast inruimen en de spullen van mijn voorgangster apart zetten. Als ik klaar ben ziet het er weer netjes en opgeruimd uit en kan ik aan het werk. Luxe hoor, weer een eigen kantoor. Dat bevalt me wel.

Jawel hoor. In de middag komt de directiesecretaresse mij de beloofde brief van leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur brengen. In de brief staat een verkort verslag van ons gesprek. Onder andere dat het UWV mijn re-integratieverslag beoordeeld heeft en dat de inspanningen van mijn werkgever voldoende zijn. Ook staat erin dat de bedrijfsarts die mij in 1e instantie 100% hersteld heeft gemeld en dit een week later terug draaide naar 95%, twijfelt aan de duurzaamheid van mijn herstel. Later zal ik hierop terugkomen. Als laatste lees ik over het percentage waarvoor ik ziek blijf staan en dus gekort wordt op mijn salaris. Ik moet 1,7 uur gemiddeld per week minder werken. Pfffffffffff.

Woensdag 27-08-2008
De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur komt vragen of ik de brief in goede orde heb ontvangen. Omdat ik gedeeltelijk ziek blijf staan kan ik één extra ziektedag in de vijf weken opnemen. Of ik deze ziektedagen alvast wil gaan inplannen voor dit jaar. Ik geef het op………….

Vrijdag 29-08-2008
De laatste werkdag voor mijn vakantie. Ik ben benieuwd of er nog iets spannends gebeurd vandaag. Jawel hoor, Marga houdt de gemoederen nog steeds bezig. Een oud collega die nu in Purmerend werkt komt even gedag zeggen. Via de tamtam heeft ze inmiddels gehoord over mijn baan bij het planbureau. Hoewel ik bijna niemand persoonlijk ken bij de fusiepartner schijnen ze mij wel te kennen. Het blijkt nogal moeilijk te zijn om een contract voor mij op te stellen. Nou, ik hoop dat ze me daar niet snel zullen vergeten. Ik zal wel behoorlijk over de tong gegaan zijn dus ik besluit een klein stukje van mijn kant van het verhaal aan haar te vertellen. Mijn “oud” collega lijkt verbaasd te zijn.

Nog een paar uurtjes en dan begint mijn vakantie. Zo op de valreep word ik nog even bij de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur geroepen. Ze vind dat ik gematigd enthousiast ben over mijn nieuwe baan. We hebben het ook over de rol van mijn advocaat. Ze vertelt dat de bestuursadviseur ad interim manager HRM nog niet gereageerd heeft op het aangetekend schrijven van mijn advocaat en of ik hem wil vragen dit alsnog te doen. Ik antwoord dat hij dit zelf moet regelen en dat ik daar niet tussen ga zitten. Ze zal hem er nu maandag zelf over aanspreken. Jawel, zo houden we elkaar aan het werk.

Hopelijk lukt het om tijdens mijn 3 weken durende vakantie iets op papier te zetten. Ten overvloede meld ik nogmaals dat ik het contract c.q. voorstel rechtstreeks naar mijn advocaat zal sturen om dit te laten beoordelen.

En zo zijn de spannende weken waarin ik mij naar 100% herstel gewerkt heb in gepaste vreugde voorbij gevlogen. Ik ben trots op mezelf dat ik me niet heb laten beïnvloeden door de negatieve medewerking van de fusiepartner. Wel hoop ik oprecht dat ik na mijn vakantie weer gewoon aan het werk kan gaan en dat de fusiepartner het gevecht met deze “ex” langdurig zieke medewerker opgeeft.

Als ik thuis kom is er weer mail van mijn advocaat. Vandaag heeft zij met de ad interim manager HRM gesproken. Deze gaf toe dat mijn re-integratie niet altijd even vlot is verlopen door het handelen van de fusiepartner. Hiervoor bood hij zijn excuses aan. Hij wil graag afspraken met mij maken voor de toekomst. De ad interim manager HRM heeft toegezegd dat er na de vakantie een schriftelijke reactie van hem ligt. Op dat moment komt mijn advocaat bij mij op mijn zaak terug. Nou, het zal mij benieuwen.

Weer aan het werk

mei1

Ik voel me weer wat beter na de chirurgische ingreep van 3 april en besluit dat het tijd is om weer aan het werk te gaan. Ik weet zelf niet of ik er al aan toe ben maar als het opbouwen langzaamaan kan gaan wil ik het toch proberen. Ik tik een mailtje naar HRM (vroeger heette dit gewoon personeelszaken) met het verzoek een afspraak voor mij bij de bedrijfsarts te regelen.

Woensdag 07-05-2008
De afspraak is snel geregeld. Vandaag kan ik al bij de bedrijfsarts terecht en aansluitend meteen een gesprek met het hoofd HRM, locatie Alkmaar.

Re-integratie in Purmerend is voor mij geen optie. Dit omdat zowel heen als terug 1,5 uur met het openbaar vervoer gereisd moet worden. We spreken af om de re-integratie heel rustig op te starten met 2 ochtenden per week waarin ik dan 2 á 3 uur werk. Volgende week ga ik beginnen. Er ligt een leuke administratieve klus te wachten op het planbureau en ik heb er zin in.

Dinsdag 14-05-2008
Zoals afgesproken is vandaag mijn 1e werkdag. Ik meld me voor 6 uur beter. Ik ga per week 2 dagen van 3 uur werken. Ik wil sowieso minimaal 3 uur werken want anders is het de moeite niet. Eindelijk wordt de wekker weer eens gezet. Ik kan gelukkig rustig aan doen want ik heb afgesproken om half 10 te beginnen. Leo brengt me weg en haalt me weer op dus over het vervoer hoef ik me niet druk te maken.

Het is vreemd om weer op de mij zo vertrouwde gang te lopen. De deur van ons oude kantoor is dicht, mijn collega’s werken nu in Purmerend en de kantoorruimte is inmiddels verhuurd aan voor mij onbekende mensen.
Ik ga naar het kantoor van de afdeling HRM waar alle vertrouwde gezichten gelukkig nog wel aanwezig zijn. We praten elkaar weer even bij en daarna hebben we het over mijn inbreng op het planbureau. Dat is namelijk de plek waar ik ga re-integreren. Er is vanochtend ook nog een vergadering c.q. werkoverleg waarbij ik ook uitgenodigd ben. Op deze manier ben ik meteen op de hoogte van de actuele zaken.

Om half 1 ga ik naar huis. Als ik eenmaal weer thuis ben merk ik wat een energie deze ochtend heeft gekost. Het weer aanwezig zijn tussen meerdere mensen, de telefoon die telkens gaat en de praatjes met allerlei bekenden die even gedag komen zeggen eist zijn tol. Met hoofdpijn duik ik voor de rest van de middag mijn bed in.

Woensdag 15-05-2008
Mijn 1e week en ik heb al direct een klein conflict met de teamleider HRM. Hij weigert namelijk om mij hersteld te melden want hij vindt dat ik het eerst maar een paar weekjes zo (arbeid therapeutisch) moet gaan proberen. De bedrijfsarts heeft mij verteld dat arbeid therapeutisch werken niet meer bestaat dus sta ik erop dat ik hersteld word gemeld en dat ik de uren die ik werk ook tegen 100% salaris uitbetaald krijg. Niks arbeid therapeutisch! (Zie Burgerlijk Wetboek artikel 7:658 A. of het CAO. Productieve arbeid en re-integratie activiteiten tijdens ziekte. CAO V&V, artikel 9.1.3-A, bladzijde 38 of CAO VVT van 2008-2010, artikel 8.1.2-A, bladzijde 44).

Dinsdag 27-05-2008
Na 2 weken pak ik er een ochtend bij. Oef, dat is niet helemaal de bedoeling geloof ik. Nu word ik wel hersteld gemeld maar dan met de toevoeging “voor aangepast werk”. Wat nu aangepast werk? Ik ben 100% hersteld voor de uren die ik werk. Dat mij geen werk in mijn eigen functie geboden wordt is niet mijn probleem. Ik ben het dus alweer niet eens met het beleid maar bespreek dat later wel met de bedrijfsarts.

Ik heb van verschillende mensen de vraag gehad hoe het gaat op mijn werk. Ach, dat gaat best goed. Ik werk voorlopig voor het planbureau. Het werk is mij niet vreemd alleen is mijn werkwijze wat anders dan die van mijn nieuwe collega’s. Iedereen is erg aardig. Omdat er niet altijd een bureau vrij is doe ik mijn werk veel op de afdeling HRM. Ook op deze afdeling heerst in verband met de fusie veel onzekerheid. De afdeling HRM moet aan het eind van dit jaar ingepast worden bij de fusiepartner en het is nog niet duidelijk hoe dat eruit gaat zien.

Het is een heel gepuzzel om de juiste mensen op de juiste plek te krijgen. Als er op een bepaalde afdeling in het huis personeel tekort is dan wordt op het planbureau personeel geregeld om dit tekort op te heffen. Er worden dan mensen uit de flexpool gebeld om te vragen of ze willen werken. Als het niet lukt dan worden uitzendkrachten ingehuurd.

Alle uren die deze mensen en het overige personeel gewerkt hebben moeten worden geregistreerd en in de computer gezet. Het is een nauwkeurig werkje. Als de mensen op bepaalde uren en tijden werken, ontvangen zij een toeslag (ORT). De uren en dagen waarop wordt gewerkt is bepalend voor de hoogte van de toeslag. Het leuke van dit alles is dat de urenregistratie vóór de fusie door de salarisadministratie werd gedaan. Het werken met ORT is dus niet vreemd voor mij en het sluit mooi aan op mijn werk als salarisadministrateur.