Tagarchief | klokkenluider

Feiten over ziekte en geld (cao VVT)

jan1

               CAO VVT p2008-32008 – 2010

LET OP: Dit hoofdstuk is geschreven in 2010. In grote lijnen zal alles nog wel kloppen zeker de artikelen uit het Burgerlijk Wetboek maar het CAO is in de loop der jaren op verschillende punten gewijzigd.

           

  • Je werkgever verplicht is om jou toestemming te geven om tijdens diensttijd naar een arts of specialist te gaan en deze uren door moet betalen?
  • Je in de zorg tijdens ziekte altijd in 1e ziektejaar 100% van je salaris en ziekengeld ORT en/of meerwerk doorbetaald moet krijgen?
  • Je in de zorg het 2e ziektejaar 70% van je salaris en ziekengeld ORT en/of meerwerk doorbetaald moet krijgen?
  • Je tijdens ziekte altijd het gemiddelde van je verdiende ORT doorbetaald moet krijgen als ziekengeld ORT?
  • Je tijdens ziekte altijd het gemiddelde van je meer gewerkte uren doorbetaald moet krijgen als ziekengeld meerwerk?
  • Je tijdens ziekte als afroep-/oproepkracht onder bepaalde voorwaarden het gemiddelde van je gewerkte uren en ziekengeld ORT doorbetaald moet krijgen?
  • Je niet meer arbeid therapeutisch kunt werken omdat dit niet meer bestaat?
  • Je werkgever verplicht is jou herstel melding te accepteren?
  • Je 100% salaris moet krijgen voor alle uren die je werkt, ook al zijn dit re-integratieactiviteiten en dat je ook eindejaarsuitkering, vakantie uren, vakantiebijslag en pensioen over deze uren op moet bouwen?
  • Je zodra je werkt, al is het maar één uur weer kledingtoelage en reiskosten hoort te ontvangen?
  • Je in het 1e ziektejaar bijna nooit en in het 2e ziektejaar bijna altijd te maken krijgt met vervelende praktijken?
  • Je nooit en te nimmer specifieke informatie over je ziekte aan je leidinggevende hoeft te geven?
  • Je leidinggevende nooit en te nimmer mag oordelen of beslissingen mag nemen die op jouw ziekte c.q. gezondheid gebaseerd zijn?
  • Je wel aan je leidinggevende moet aangeven wat jouw beperkingen zijn zonder hier verder inhoudelijk op in te hoeven gaan?
  • Je tijdens ziekte met toestemming van de bedrijfsarts op vakantie mag gaan?
  • Je als je tijdens ziekte vakantie opneemt vanaf 2012 de volledige vakantie uren moet opnemen?
  • Je vanaf 2012 evenveel vakantie uren opbouwt als wat je zou opbouwen als je niet ziek zou zijn?
  • Je werkgever nooit en te nimmer vakantie uren mag afschrijven als je niet tijdens ziekte op vakantie bent geweest?
  • Je werkgever je mag ontslaan na 2 jaar ziekte?
  • Je als je met ontslag gaat het restant vakantie uren uitbetaald moet krijgen?
  • Je over het bedrag van de uitbetaalde vakantie uren ook eindejaarsuitkering en 8% vakantiebijslag hoort te krijgen?
  • Je in de zorg over al het loon wat je tot dan toe ontvangen hebt ook de eindejaarsuitkering uitbetaald moet krijgen tot aan de datum van ontslag?
  • Je werkgever strafbaar is als je je voor 100% hersteld hebt gemeld en hij je toch voor een klein percentage ziek laat staan?
  • Je werkgever strafbaar is als hij je vraagt om tegen inlevering van salaris ziektedagen in te plannen? (geloof me, dit gebeurt echt)
  • Je bij een meningsverschil over jouw ziek zijn een uitspraak kunt vragen bij de arbeidsdeskundige van het UWV?
  • Je als je hersteld gemeld bent en binnen 4 weken opnieuw ziek wordt de eerste ziekmeldingsdatum voor de telling blijft gelden?
  • Je als je hersteld bent en minimaal 4 weken hebt gewerkt en je dan weer opnieuw ziek wordt deze nieuwe datum geld als 1e ziektedag?
  • Je als je afgekeurd bent voor een percentage van 0 tot 35% je werkgever verplicht is om jouw je volledige salaris door te betalen als je weer 100% werkt?
  • Je als je afgekeurd bent voor een percentage van 0 tot 35% en deze uren dus niet werkt je werkgever je ook niet volledig hoeft door te betalen. Je ontvangt dan nog maar 65% loon wat door niemand wordt aangevuld tot 100%.
  • Je volgens artikel 5.11 van het Arbo besluit en artikel 44 van de Arbowet een beeldschermbril kunt krijgen en dat de werkgever verplicht is de kosten van deze bril te dragen.

Voor meer info verwijs ik je naar de hoofdstukken 1e, 2e en 3e ziektejaar. Hier staat alles beknopt en met voorbeelden in beschreven en verwijs ik je door naar de artikelen in het CAO, de Arbowet, het Arbobesluit of de Wetteksten.

Corruptie

apr25

Voordat ik met mijn verhaal begin zal ik eerst een korte uitleg geven over één van de vele betekenissen van het woord corruptie:

Corruptie is het symptoom van een slechte economische situatie, een slechte regering of een slecht ondernemingsbeleid. Het gaat ten koste van de arme of eerlijke mensen en is gunstig voor criminelen. Het beschadigt een van de fundamenten van de democratie en de openbare orde, namelijk dat iedereen dezelfde rechten heeft. Corruptie leidt tot privileges aan degene die betaalt en onthoudt deze aan degene die niet betaalt.
bron: Wikipedia

In dit deel beschrijf ik uitvoerig hoe mijn werkgever de kosten van het ziekteverzuim laag houdt over de rug van de medewerker.

Dinsdag 27-04-2009
Afgelopen maandag heeft de HRM adviseur een mailing verstuurd. Alle medewerkers van de locatie Alkmaar hebben via de post een brief ontvangen. In deze brief wordt bekend gemaakt dat we een nieuwe bedrijfsarts hebben. Tevens is de verkorte versie van een nieuw ziekteverzuimprotocol toegevoegd. Dit nieuwe protocol gaat in op 4 mei 2009 staat er in de brief.

Al met al is dit een document van 4 a4’tjes vol met geschreven tekst wat op de mat ligt. Ik kan me niet voorstellen dat er veel personeelsleden zijn die dit überhaupt gaan lezen, laat staan begrijpen.

Het nieuwe ziekteverzuimprotocol wijkt af van het bestaande ziekteverzuimbeleid. In de inleiding van “het ziekteverzuimprotocol in het kort” staat het volgende: De complete tekst van het ziekteverzuimprotocol is beschikbaar bij uw direct leidinggevende of de afdeling HRM. Nou dat ga ik zeker inzien.

Nog voordat ik een letter gelezen heb vraag ik me af of de OR al op de hoogte is van dit protocol en of het protocol ook daadwerkelijk is goedgekeurd door het Management Team. Ook moet dit protocol nog worden opgenomen in het kwaliteitssysteem. Nou, eerst maar eens rustig lezen voordat ik begin te blazen. Helaas, mijn gevoel heeft weer gelijk.

Ik ben met stomheid geslagen als ik het stukje over ORT bij ziekte lees. Het ziekengeld ORT wordt niet meer automatisch uitbetaald bij ziekte. Als de zieke werknemer denkt dat hij inkomen mist dan kan hij een verzoek indienen ter compensatie van gederfd inkomen. Dit verzoek wordt dan beoordeeld en er wordt per geval bekeken of je recht op ziekengeld ORT hebt.

Heeft de fusiepartner echt zo weinig met hun personeel op dat ze de zieke medewerkers willens en wetens belazeren? Ook een zieke medewerker moet toch te allen tijde kunnen vertrouwen op de integriteit van zijn werkgever? Of geloof ik nog steeds in sprookjes?

Lieve mensen laat je niets wijs maken. De uitbetaalde ORT behoort tot het loon en bij ziekte dient de gemiddelde ORT vanaf de 1e ziektedag gewoon te worden doorbetaald in de vorm van ziekengeld ORT. Hetzelfde geldt voor het structureel meer uren werken dan in je contract staat. Dit moet bij ziekte gewoon doorbetaald worden als ziekengeld meerwerk.

Als je in de afgelopen periode ziek bent geweest kun je het achterstallige loon alsnog vorderen maar ik denk dat als je niet precies weet wat je recht is dat je daar hulp voor nodig hebt van de bond of een advocaat. Ik verwacht dat je anders overbluft zal worden met aannemelijke verhalen en alsnog niets ontvangt. Je kunt zelf uitrekenen om hoeveel geld het gaat. Alle ORT die je de laatste 6 maanden voordat je ziek werd hebt verdiend moet je bij elkaar optellen. Het totaal bedrag deel je door 6 en je hebt het bedrag wat maandelijks aan ziekengeld ORT betaald moet worden. Geen cent meer maar ook geen cent minder. Ben je 1 of enkele dagen ziek dan dient het ziekengeld per dag berekend te worden.

Gevolgen als deze toeslagen niet doorbetaald worden:
1. Tijdens je ziekteperiode minder inkomsten
2. Een lagere pensioenopbouw
3. Lagere vakantietoeslag
4. Lagere eindejaarsuitkering
3. Bij een volgende ziekmelding (binnen enkele maanden) minder inkomsten en bij een daaropvolgende uitkering zal deze ook lager zijn.

Helaas ben ik door mijn ziekte niet in de positie om mijn vaste dienstverband op te zeggen en te solliciteren bij een andere werkgever maar ik schaam me dat ik nog bij deze organisatie werk en maak me hier erg druk om. Eigenlijk vind ik het beleid een directe belediging aan mijn adres en mijn beroep van salarisadministrateur.

Als ik later ook dit verhaal weer aan Stefan vertel krijg ik de volgende reactie: Mamma, het lijkt wel of je in dienst bent bij de maffia.
Potverdorie, het ging net weer wat beter met die onregelmatige hartslag van mij maar vanavond is deze weer helemaal van slag. Het is toch een schande dat het personeel op deze manier doelbewust misleid wordt.

Woensdag 28-04-2009
Ik heb slecht geslapen vannacht. Het maalde maar door in mijn hoofd. Ik werd om 4.00 uur wakker met een hartslag die zo hoog was dat het zeer deed. Ik zeg tegen mezelf dat ik afstand moet nemen want de fusiepartner bezorgt me nog een hartaanval als het zo door gaat en dat is het me niet waard. Ik weeg de voor en tegens tegen elkaar af en besluit er morgen met mijn ad interim leidinggevende nr. 5 over te praten. Als administratief personeel ontvang ik nooit ORT of meerwerk maar dat betekent niet dat ik niet voor de collega’s in zorg op moet komen. Ik kan toch niet zomaar niets doen terwijl mijn collega’s in de zorg straks de dupe worden?

Donderdag 29-04-2009
Ik word op mijn schouder getikt door mijn “oud” collega’s. Kunnen we hier koffie krijgen grapt 1 van de 3. Terloops vraag ik aan mijn collega salarisadministrateur of hij ook de brief met het verzuimprotocol heeft ontvangen. Nee hoor, zegt hij lachend, voor ons geldt deze procedure al. Hier zakt mijn broek van af. Ze moeten alle drie lachen omdat mijn gezicht boekdelen spreekt maar ik zie de lol er niet van in. Ik zeg maar niets meer.

Ik heb toevallig een afspraak staan met mijn ad interim leidinggevende nr. 5 om te kijken hoe we het hoofd arbeidszaken van de fusiepartner kunnen ondersteunen. Om de certificering te behouden moeten de nieuwe en oude procedures samengevoegd worden. Hier is een plan voor geschreven. Ik vertel haar over de afgelopen nacht en dat ik absoluut niet meewerk aan het implementeren van procedures waarvan ik weet dat ze niet aan wet en regelgeving voldoen.

Ze is verbaasd. Ik ben er vanuit gegaan dat het nieuwe ziekteverzuim protocol wel zal kloppen, zegt zij. Eerlijk gezegd heb ik het niet eens gelezen! Het verkorte protocol telt 3 bladzijden en volgens mij is er niemand in de zorg die dit protocol helemaal gaat doorlezen en dan ook nog eens kan aangeven of dit aan wet en regelgeving voldoet. Alleen het woord “ziekteverzuimprotocol” wekt volgens mij al desinteresse op bij de meeste mensen.

Ik wijs haar op de tekst van de brief en na verificatie besluit zij dat ze uitleg gaat vragen en dat de onderste steen boven moet komen. Desnoods breng ik het in in de eerstvolgende MT vergadering zegt ze.

Ondertussen bel ik weer met de bond om hun oordeel te vragen. Ze willen heel graag dat ik het volledige ziekteverzuimprotocol opstuur zodat zij dit kunnen beoordelen en in overleg kunnen gaan met de OR. Het schijnt zo te zijn dat het nieuwe protocol goedgekeurd moet zijn door de OR. Ik zeg weer dat ik dit echt niet niet kan doen omdat ik dan officieel klokkenluider ben. Ik sta met de rug tegen de muur en ik kan geen risico nemen dat ik mijn baan zal verliezen. Ze dringen nog wat aan en ik beloof er nog even over na te denken.

Wat heb ik hier lang op moeten wachten!!!

dec1

Het is het jaar 2023. Ik werk niet meer. Dit is 17 jaar na mijn 1e ziekteperiode en 7 jaar na mijn gedeeltelijke WIA toekenning in 2016. Bang als ik was voor represailles van mijn werkgever durf ik nu pas dit deel op mijn website online te zetten. Mijn verhaal staat niet op zichzelf en soortgelijke situaties doen zich vandaag de dag nog steeds voor. Hierover praten durft bijna niemand vandaar deze publicatie.

Ik hoop van harte dat ik andere langdurige zieken wat troost kan bieden en ze bewust kan maken van het feit dat het eventuele negatieve gedrag van een werkgever niet persoonlijk bedoeld is. Het is puur een gevolg van het gevoerde beleid en van de hoge kosten die zij voor hun kiezen krijgen als een werknemer langdurig ziek is. Bij deze nodig ik je uit om mijn verhaal te lezen hoewel ik me goed kan voorstellen dat het erg veel is. Pak eruit wat interessant voor je is. De verwachtingen van de werkgever en die van de werknemer liggen bij ziekte niet meer op één lijn. Daardoor komen de belevingswereld en belangen niet meer met elkaar overeen. Dit heeft dan weer tot gevolg dat er wederzijds onbegrip ontstaat wat op haar beurt weer tot conflicten kan leiden.

Ik hoop dat O.R. leden, leidinggevenden, management leden en directeuren mijn verhaal wel helemaal (uit)lezen. Ik hoop dat ik ze het besef kan bijbrengen dat ze met langdurig zieke medewerkers uiterst voorzichtig om moeten gaan en wil ze een kijkje laten nemen in mijn hoofd.
Juist de werknemers uit de groep van de langdurige zieken hebben qua gezondheid al veel moeten inleveren en verwerken. De psychische druk en tegenwerking van een werkgever kunnen zij er niet bij hebben. Zij behoren zich gesteund te voelen en de werkgever hoort zich als een goed huisvader te gedragen. Nogmaals, het gaat hier om een hele kwetsbare groep mensen. Niet alleen hun ziekte maar ook het gedrag van werkgevers is van grote invloed op het herstel en zelfbeeld en kan voor de rest van hun leven veel schade aanrichten.

In 2012 lijkt alsof het tij gekeerd is en mijn werkgever zich positiever opstelt. Dit is mede te de danken aan mijn leidinggevende van dat moment. Het heeft even geduurd voordat het ijs gebroken was omdat we ons beiden bewust waren van de 6 voorgaande jaren en we ons ten opzichte van elkaar moesten bewijzen. Mijn vertrouwenspersoon heeft mij hierin geholpen door telkens aan te geven dat de leidinggevende van dat moment te goeder trouw is en geen dubbele agenda heeft. Nu was ik degene met een dubbele agenda en dat voelde ten opzichte van haar niet goed. Met regelmaat bekroop mij een schuldgevoel omdat ik op de achtergrond mijn ervaringen beschreef met als doel deze na mijn pensioen te publiceren. Toch heb ik besloten ermee door te gaan in de hoop werknemers bewust te maken van het feit dat ze voor zichzelf moeten opkomen.

In 2016 word ik gedeeltelijk afgekeurd, ik blijf 18 uur per week werken. Vaak met gemengde gevoelens ben ik deze periode doorgekomen. Met mijn betrokkenheid en gevoel voor mijn werkgever zoals ik had voordat ik ziek werd is het nooit meer goed gekomen. De beschadigingen zitten te diep. Ik heb heel bewust alles op alles gezet om te blijven werken omdat ik op deze manier mee wilde blijven tellen in de maatschappij. Bovendien moet ook de portemonnee gevuld blijven wat zeker geen onbelangrijk detail is.

Uiteindelijk heb ik na een dienstverband van 31 jaar bij deze werkgever mijn werkzame periode afgesloten en ben 100% afgekeurd. Ik laat een afgesloten hoofdstuk achter. Een periode die mij voor het leven getekend heeft. Niet alleen geestelijk en lichamelijk maar ook financieel ga je er behoorlijk op achteruit. Voor diegene die ook te maken heeft met WIA of IVA is het laatste hoofdstuk interessant. Hier ga ik verder in op de transitievergoeding waar je recht op hebt bij (gedeeltelijk) ontslag na 2 jaar ziekte.

Verder vind ik het belangrijk dat je tijdens het lezen steeds in je achterhoofd houd dit dit alles zich afspeelt in een tijdsbestek van 17 jaar.

Tegen mijn werkgever heb ik destijds letterlijk gezegd: Wat jullie ook allemaal hebben gedaan, aan mijn werk zal je niks merken. Ik zal dat altijd zo goed mogelijk doen”. Hoewel dit niet altijd makkelijk was ben blij dat ik me aan mijn woord heb gehouden.

Nu ga ik genieten van de dingen die ik nog kan en hoop nog veel gelukkige jaren te beleven met mijn gezin.

Voor degene die behoefte heeft aan meer informatie: Huis voor klokkenluiders