Tagarchief | wia

Het boek kan eindelijk dicht

November 2023
De VSO met betrekking tot beëindiging van mijn dienstverband met de bijbehorende transitievergoeding is eindelijk rond. Wat ben ik blij met de hulp van de advocaat van de rechtsbijstandverzekering. Zonder zijn bemiddeling had het mij nooit gelukt om mijn volledige en juiste transitievergoeding te ontvangen daar ben ik heilig van overtuigd.

En ja hoor. De HRM adviseur heeft zich aan haar woord gehouden en op 24 november ontvang ik mijn salarisspecificatie en is de transitievergoeding gestort.

Volgende maand volgt de afrekening van het restant van de vakantie-uren. Hopelijk klopt dit in één keer.


December 2023
Ik vond het best wel spannend maar op 21 december ontvang ik zoals afgesproken in de VSO mijn allerlaatste salarisspecificatie. Hierop de afrekening van het restant van de vakantie uren die ik nog had staan. In het verleden heb ik veel discussie gevoerd met mijn collega salarisadministrateur over het uitbetalen van de vakantietoeslag over deze uren. Ik was ervan overtuigd dat dit wel moest en hij was overtuigd van het tegenovergestelde. Ik ben zo benieuwd.

Ik reken mezelf bijna het ziekenhuis in maar alles blijkt te kloppen. De uren t/m datum uit dienst, het laatste CAO loon, de vakantie toeslag en de vaste eindejaarsuitkering is allemaal in de berekening meegenomen. Chapeau!!!
Zoals afgesproken mail ik de specificatie naar de advocaat en ook hij is het ermee eens. Na een dienstverband van bijna 31 jaar kan het boek eindelijk dicht.


Inmiddels ben ik eraan gewend dat ik niet meer hoef te werken. Dit is mijn gezondheid ten goede gekomen en zeker voor Leo ben ik een leuker mens geworden.

Alle langdurig zieke mensen wens ik heel veel geluk en wijsheid toe maar bovenal een goed herstel en aanvaarding van het lot. Geniet van alles wat je nog kunt!

Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!
Marga den Engelsman

EINDE van mijn verhaal over mijn werkgever en ik

HR hult zich in stilzwijgen

Augustus 2023
We zijn inmiddels een maand verder en mijn advocaat heeft geen enkele reactie op zijn mail ontvangen. Waarom verbaast mij dit niet? Vandaag stuurt hij een rappelbericht naar de betreffende HR Adviseur en ik ontvang een kopie.

Ik log in op mijn werk e-mail en zie dat deze dame afwezig is tot en met 20 augustus. Nou dat wordt krap. In principe word ik per 14 september ontslagen. Voor die tijd moet de vaststellingsovereenkomst nog gemaakt en ondertekend worden en dan moet eind september de afrekening volgen. Ik voorspel dat dit niet gaat lukken omdat de gegevens rond 10 september al doorgestuurd moeten worden naar het salarisbureau. Ik geef de advocaat voor de zekerheid het mail adres van haar vervanger door.

September 2023
En dan is het alweer 7 september. Ik heb nog steeds niets gehoord. Ik ga er maar van uit dat dit geen pesterij is hoewel ze het niet leuk gevonden zullen hebben dat ik het niet eens was met de door HR gestelde beweringen. Hierdoor ben ik vast onder aan het prioriteitenlijstje beland. Dan ontvang ik een email van mijn advocaat. Hij heeft weer een herinnering naar de HR adviseur gestuurd. Wonder boven wonder krijgt hij antwoord. Het ontslag op 14 september gaat niet lukken. Het streven is nu een uit dienst datum van 1 oktober waarbij tot die datum het dienstverband slapend zal zijn. Hoewel het niet met zoveel woorden wordt gezegd lijkt het erop dat de transitievergoeding nu wel over het volledige dienstverband zal worden berekend. Dit betekent dat HR terugkomt op wat ze eerder beweerden en mij en de advocaat toch gelijk geeft. Laten we het maar op onkunde houden in plaats van op beleid.

Een beetje speuren op internet leert mij dat er werkgevers bestaan die het zogenaamde piep systeem hanteren. Wie niet vraagt krijgt niets. Lees hier over de verjaringstermijn van de transitie vergoeding

Ik ben zo blij dat ik het volledig uit handen heb gegeven. Het is een hele geruststelling dat ik de discussie met HR niet zelf hoef te voeren wat zeker tot veel stress en meer vertraging had geleid. We zien de VSO (Vaststelling Overeenkomst) met belangstelling tegemoet.

Oktober 2023
Op 3 oktober stuurt mijn advocaat weer een mail naar de HR adviseur en vraagt wat de stand van zaken is. Het ontslag per 1 oktober is tenslotte ook niet gelukt.
En ja hoor, na 14 dagen ontvangt hij eindelijk de lang verwachte VSO (vaststellingsovereenkomst). Mijn werkgever geeft mij alsnog gelijk en kent twee transitievergoedingen toe, namelijk:
-de transitievergoeding  voor een dienstverband van 16 uur per week dat aanving op 1 februari 1993 en eindigde op 1 september 2016 en
-de transitievergoeding voor het resterende dienstverband van 18 uur per week, dat eveneens aanving op 1 februari 1993 en eindigde 11 september 2023.

Op een aantal foutjes na  (juridisch en salaris technisch)  lijkt de VSO aardig te kloppen. De berekeningen zijn gebaseerd op het salaris van de ingangsdatum van de vervroegde WIA (2021) in plaats van het salaris van 11 september 2023, namelijk het einde van de wachttijd van 2 jaar ziekte. Er is inmiddels wel een cao  salarisverhoging geweest terwijl bij de berekeningen een lager salaris gehanteerd wordt. Dit scheelt toch een behoorlijk bedrag. Foutje zeker!
Ook snap ik nu waarom ze in eerste instantie alleen de transitievergoeding over het dienstverband van 18 uur per week wilde betalen. De andere berekening gaat namelijk via de kantonrechtersformule waardoor deze behoorlijk hoger is dan de berekeningen die tegenwoordig toegepast worden. Niet mijn probleem, dacht ik zo.
Mijn advocaat stuurt op 20 oktober weer een email naar HR met de vraag of ze de berekening over het onjuiste salaris en de juridische opmerkingen in de VSO wil aanpassen.

Omdat er op 1 november nog geen aangepaste VSO is ontvangen klimt mijn advocaat maar weer in de pen. Dan komt er een reactie. Tenzij ik het eerder gedane aanbod zal accepteren en ondertekenen kan er eind november een afrekening volgen. Zo niet dan zal het wat langer duren. Mijn advocaat reageert per omgaande dat hij niet akkoord gaat en hij  adviseert HR om een advocaat of andere arbeidsrechtelijke deskundige te raadplegen voor de juiste afhandeling. Afwachten maar weer.

Dan komt er ineens toch een reactie en een nieuwe VSO. Deze lijkt goed te zijn maar dit kunnen we niet controleren omdat de berekening er niet bij zit. Mijn advocaat heeft engelen geduld en heeft deze opgevraagd en alsnog ontvangen. Alles klopt nu en ik ga op zijn advies over tot ondertekening van de VSO.

2022 Een onverwacht einde aan mijn carrière

Ik heb me aan mijn woord gehouden. Voor wat betreft de uitvoering van mijn mijn werk heb ik me voor de volle 100% ingezet.  Zeker de nieuwe collega’s weten niets over mijn verleden met mijn werkgever en voor zover ik weet heeft men hier ook niets van gemerkt. Mijn werkzaamheden zijn inmiddels overgenomen door derden en ik kan me toeleggen op mijn herstel. De bedrijfsarts doet niet moeilijk deze keer.

Aangezien ik al gedeeltelijk ben afgekeurd was ik verplicht mijn ziekmelding van september te melden aan het UWV. Omdat het dezelfde ziekte is volgt er in januari een herkeuring waarbij mijn mogelijkheden om weer te werken opnieuw worden beoordeeld. In verband met corona is het gesprek met de verzekeringsarts telefonisch. Al met al heeft dit gesprek ongeveer 1,5 uur geduurd. Dan valt in februari de beslissing van het UWV in de bus.

Ik word met terugwerkende kracht vanaf 14 september 2021 volledig en duurzaam arbeidsongeschikt verklaard en zal een IVA uitkering ontvangen. Baf, dat komt even binnen zeg. In juni 2026 zou ik met pensioen gaan maar dat heb ik net niet gehaald. Na 31 dienstjaren bij dit bedrijf zit het erop. Al snel ontvang ik alle papieren thuis en is het  klaar voor mij.

Vrij snel word ik gebeld door een HR adviseur van mijn bedrijf. Het “hoe nu verder” wordt besproken. Officieel blijf ik nog ik dienst tot 14 september 2023 omdat dan pas de wettelijke termijn van 2 jaar ziekte om is. Ik heb echter geen re integratie verplichtingen meer en de betalingen worden met terugwerkende kracht overgenomen door het UWV. Ik vertel haar dat ik zelf mijn collega’s op de hoogte wil stellen. Mijn leidinggevende nr. 8 heeft inmiddels een andere baan en er is op dit moment nog geen vervanger. Ik schrijf een email voor mijn collega’s en krijg direct veel lieve reacties terug.

Ook wordt mij gevraagd om na te denken hoe ik mijn afscheid wil regelen. Hoewel mijn werkgever mij in dienst moet houden totdat de wettelijke termijn van 2 jaar ziekte voorbij is, raden ze mij aan om nu alvast afscheid te nemen. Diep in mijn hart heb ik hier helemaal geen behoefte aan. Mensen die mij zoveel pijn hebben gedaan in het verleden zie ik liever niet meer terug. Helaas kom ik er niet onderuit en de nieuwe collega’s weten van niets. In goed overleg heb ik besloten een etentje te willen met een klein groepje mensen die me altijd hebben gesteund. Achteraf was dit heel gezellig en kreeg ik ook de bekende afscheidstoespraak.


Ik heb geen enkele verplichting meer ten opzichte van mijn werkgever en dat voelt raar. Vanaf nu hoef ik nooit meer te werken. Het voelt erg dubbel, aan de ene kant ben ik opgelucht omdat ik heel erg tegen het weer opnieuw re integreren opzag en aan de andere kant voel ik me schuldig want ik kan toch nog wel iets doen? Ik voel me een beetje afgeschreven maar men zegt dat dat gevoel over gaat.

In september 2022 word ik weer geopereerd. Mijn 2e knie is aan de beurt en ik krijg ook daar een volledige knieprothese. Het is fijn dat ik me niet meer ziek hoef te melden en te verantwoorden. Ik kan me volledig richten op herstel zonder verdere zorgen.


Juni 2023
De 2 jaar na mijn laatste ziekmelding nadert. In september zal ik dus officieel ontslagen worden. Per die datum heb ik recht op een transitievergoeding. Vroeger noemde men dit een ontslagvergoeding. De werkgever kan deze vergoeding als hij aan alle eisen voldaan heeft meestal terug vorderen bij het UWV.

Tijdens mijn laatste gesprek met de HR adviseur hebben we gesproken over deze transitie vergoeding waarbij zij ervan uitging dat dit berekend gaat worden over de 18 uren die ik nog werkte na mijn gedeeltelijke afkeuring in 2016. Volgens mij is dit niet juist en heb ik ook recht op een transitie vergoeding over de 16 uren waarvoor ik in 2016 in de WIA terecht ben gekomen. In juni stuur ik een email naar de salarisadministrateur en vraag hoe de transitie vergoeding precies berekend gaat worden. Ik krijg al snel antwoord dat hij hierover in overleg gaat met HR.

Ook van HR krijg ik snel antwoord. Het is een email waarin gesproken wordt over de Hoge raad, slapende dienstverbanden, aangepaste functie en meer waardoor ik geen recht zou hebben op een volledige transitievergoeding. Deze email komt heel overtuigend over en de gemiddelde lezer zal de mail niet direct begrijpen en dus geloven wat er staat. Als werknemer mag je er toch vanuit gaan dat de werkgever je niet nadelig behandeld, zal je denken. Ik steek net iets anders in elkaar en heb dit onderwerp inmiddels besproken met een advocaat. Deze is net als ik ervan overtuigd dat de transitievergoeding ook berekend moet worden over de uren waarvoor ik eerder al in de WIA gekomen ben. Dit baseren we op uitspraken van de Hoge Raad. Al met al gaat het na 31 dienstjaren toch om een aardig bedrag.

Omdat ik het niet zie zitten om deze discussie zelf met mijn werkgever te voeren gaat de advocaat dit voor mij doen. Hij schrijft namens mij een keurige mail naar de HR Adviseur met daarin zijn zienswijze. HR is nu aan zet en wij wachten op de VSO. Dit is een Vast Stelling Overeenkomst waarin de datum van ontslag moet staan en de berekening van de transitie vergoeding. Hopelijk wordt dit geen lang lopende zaak en gaan ze de transitie vergoeding berekenen zoals het hoort.

WIA, gedeeltelijk arbeidsongeschikt: En weer herpakken


HOOFDSTUK 9
– 2017 –

In dit hoofdstuk beschrijf ik hoe mijn werkzame periode eruit ziet nu blijkt dat de protonentherapie aangeslagen is en de kanker al 2 jaar uit mijn lijf verdwenen is.

Inmiddels zit ik voor 50% in de WIA en ben dus gedeeltelijk arbeid ongeschikt verklaard. Mede doordat nu alle beperkingen officieel vastgelegd zijn kan ik verder aan mijn herstel werken. Het is niet te verwoorden wat een last er van mijn schouders is afgevallen. Dit heeft mijn herstel in positieve zin goed gedaan. Ik hoef me niet meer constant te verantwoorden of een schuldgevoel te hebben.

Hopelijk krijg ik nu ook eindelijk weer eens wat zinvoller werk te doen. Als Leo mij ‘s morgens naar mijn werk brengt zeg ik altijd bij het uitstappen: “Nou tot straks, ik ga weer naar bezigheidstherapie” of iets in de trant van “ik mag weer naar de dagopvang”. Dit geeft weer met wat voor gevoel ik de laatste jaren naar deze “stichting” ben gegaan. Ik wil graag werken maar hoop toch echt dat mijn werkgever mij iets meer zinvols te doen geeft.

Blijkbaar krijgt mijn werkgever er na lange tijd toch weer vertrouwen in maar het is moeilijk om de gebeurtenissen uit het verleden achter me te laten.

Een memorabel hoofdstuk omdat dit de eerste periode is waarin geen behandelingen plaats vinden en ik me kan toeleggen op verder herstel en op mijn werk.

Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!
Marga den Engelsman

De WIA komt eraan

Donderdag 12-05-2016
Het onvermijdelijke is daar. Ik ontvang een brief van het UWV dat ik bijna (in september) 2 jaar ziek ben. Daarom moet ik nu alvast een WIA uitkering aanvragen. Natuurlijk heb ik hier al over nagedacht want ik wist dat het eraan zat te komen. Toch voelt het raar. Op dit moment kan ik niet meer dan 18 uur werken per week terwijl mijn contract 34 uur is.

Ik heb er 9 jaar voor gevochten om na iedere ziekteperiode weer voor 100% herstel te gaan. Deze keer voelt het anders. De bestralingen en het verleden hebben een grote impact op mij gehad en heeft zijn sporen nagelaten. Ik heb een aantal beperkingen en voor het eerst ben ik me pijnlijk bewust geworden van het feit dat werk maar bijzaak is in het leven.  Ik moet leven in het nu en mijzelf en mijn gezin op de 1e plaats zetten. Dat kan alleen maar door niet al mijn energie op te gebruiken voor het werk. Daarom denk ik dat ik er klaar voor ben.

Dinsdag 17-05-2016
De WIA aanvraag moet bij het UWV binnen zijn voor 14 juni. Ik heb vakantie vanaf 3 juni dus ik heb nog een kleine 3 weken de tijd om alle gevraagde stukken bij elkaar te vergaren en de aanvraag in te dienen. Vandaag is de bedrijfsarts aanwezig en van haar heb ik het “actueel oordeel bedrijfsarts” nodig. Ik bel haar met de vraag of ik even langs mag komen.  Jammer, ik heb geen tijd vandaag. Nou, die is zeker nog steeds boos omdat mijn leidinggevende het niet eens was met haar opbouwschema. Nu ben ik de dupe.
Ik leg haar uit dat ik het document nodig heb en dat ik in verband met mijn vakantie niet kan wachten tot de volgende afspraak. Nou, dan zal ik het in orde maken en het document naar HRM sturen. Nu maar hopen dat ze dit ook daadwerkelijk meteen doet.

Ik mail mijn leidinggevende ook en vraag of ze het proces bij HRM in gang wil zetten voor mij. Bijna direct krijg ik antwoord terug. De dame die dit proces begeleid is op vakantie tot dinsdag 24 mei. Zodra ze terug is zal ze contact met mij opnemen. Zo wordt het wel heel kort dag allemaal en mijn geduld wordt weer eens op de proef gesteld.

Dinsdag 31-05-2015
Ik kom net bij de bedrijfsarts vandaan. Het was een moeizaam bezoekje. Hoewel het gesprek van beide kanten vriendelijk verlopen is was de ondertoon van de bedrijfsarts duidelijk. Het gesprekje met mijn leidinggevende (die haar vertelde het niet eens te zijn met de urenopbouw omdat dit teveel is voor mij) zit haar volgens mij nog steeds behoorlijk hoog. Ze blijft bij haar advies van de vorige keer dat ik makkelijk 20 uur per week kan werken. Ik moet me niet aanstellen want 2 uurtjes erbij is echt niet zo veel vindt ze. Ik geef aan dat 4,5 uur werken op 1 dag teveel is omdat ik dan fouten ga maken en ik dat in mijn hoofd niet aan kan. Op dit moment werk ik de tekort gewerkte uren van doordeweeks zelfs in het weekend.

Dan moet ik maar vaker en langer pauze nemen zodat ik het wel aan kan op doordeweekse dagen en niet meer in het weekend werken. Ik zeg nog dat het toch niet de bedoeling kan zijn dat ik voor 4 uur werken 6 uur aanwezig moet zijn, altijd gehaald en gebracht moet worden en vervolgens uitgeput thuis kom en tot etenstijd naar bed ga. Dat is een kwestie van goed opbouwen is het commentaar.

Ik moet naar de sportschool om mijn energie meer op te bouwen en te zorgen dat ik weer kan tennissen. Het is gezien de blessures die ik gehad heb en de zweepslag die ik de laatste keer met tennissen opgelopen heb duidelijk dat ik op een andere manier moet opbouwen.  Dat je restschade hebt is duidelijk en we hebben je uren al teruggeschroefd naar 20 uur per week. Je moet wel je uiterste best doen om dat te halen want dat lukt best. Wanneer ik dan naar de sportschool moet vertelt ze niet. Ik ga er maar niet verder meer op in want dat is blijkbaar zinloos.

Ik vraag of ze de formulieren voor het UWV in orde wil maken. Ze zal dat voor 14 juni doen. En stuur je dit dan naar HRM toe? Nee, er staat medische informatie in en die stuur ik alleen naar jou. Ik zorg dat je het voor de 14e hebt. Maar dat kan niet want ik ga vrijdag op vakantie. Kan ik een machtiging tekenen dat je het naar HRM kunt sturen zodat zij dat voor mij in orde kunnen maken of het via de mail aan hen versturen zodra het klaar is? Nee, dat doe ik niet. Ik heb mijn beroepsgeheim en daar hou ik me aan, de informatie ontvang je alleen per post. Ik heb donderdag een afspraak met een medewerker van HRM en zij vertelde mij dat als ik vandaag naar de bedrijfsarts moet dat alle papieren op tijd binnen zijn. Zij kan niet over mijn agenda beschikken en ik heb ook mijn deadlines en prioriteiten. Voor de 14e is het klaar. Ik kan echt geen rekening houden met alle vakantieafspraken van de medewerkers.

Ja, maar daarom heb ik 14 dagen terug direct gebeld toen ik de brief van het UWV ontving, om te melden dat ik met vakantie ging en u heeft toen gezegd dat u het in orde zou maken. Ja, dat klopt, het staat ook iedere week in mijn agenda maar ik heb er nog geen tijd voor gehad. Ik weet niet of het vandaag nog lukt maar ik ga mijn best doen, ik stuur het je zodra het klaar is. Ik probeer het nog één keer. Maar ik ben echt weg en heb een probleem als ik het UWV de spullen niet op tijd terug stuur. Als je het adres van het UWV geeft dan stuur ik het daar wel naar toe. Hoewel ik weet dat ze dat adres als bedrijfsarts dondergoed weet heb ik het bij me dus schrijft ze het op. Nu maar hopen dat ze haar woord houdt.

Zij vat ons gesprek nog even samen. Na je vakantie ga je gewoon je uren opbouwen tot 20 uur per week. Als dit niet lukt moet je meer flexibel zijn en de uren over 5 dagen in plaats van over 4 dagen verdelen. Niet meer in het weekend werken maar die uren op maandag gaan werken. Dat je andere afspraken heb op maandag maakt niet uit. Er mag van jouw best wel wat meer flexibiliteit verwacht worden want daar krijg je ook voor betaald zegt ze.

Ik schrijf een kort verslagje voor mijn leidinggevende en krijg al snel antwoord. Ze vindt het erg vervelend dat er zo’n nare ondertoon bij de bedrijfsarts zit. Ze stelt voor om het maar even te laten sudderen. In de tussentijd zal ze kijken of een manier kan bedenken om de bedrijfsarts te overtuigen. Voor mezelf ben ik er inmiddels wel uit zeg ik tegen Leo. Die bedrijfsarts bekijkt het maar. Het gaat nu eenmaal niet en ik doe het ook niet. Binnenkort verwacht ik de uitnodiging voor de medische keuring bij de WIA arts. Ik wacht zijn oordeel wel af en tot die tijd ga ik niet meer werken.

Woensdag 01-06-2016
Dan gaat één van de grote directeuren eindelijk met pensioen en er komt een 2 koppige Raad van Bestuur. Zo begint er weer een nieuwe schoonmaakronde en de geschiedenis herhaalt zich. In 2017 moet ook de directeur van de afdeling Kwaliteit & Veiligheid eraan geloven. Ik krijg dan een nieuwe leidinggevende en de directeur wordt mijn collega. Ik heb dit al zo vaak meegemaakt dat het mij allang niet meer verbaast. Ik ben verbitterd en ik heb geen vertrouwen meer in het beleid wat gevoerd wordt. Het is nog steeds slikken of stikken, want wie het niet met het beleid eens is wordt vriendelijk doch dringend verzocht vrijwillig verplicht te vertrekken.

Donderdag 02-06-2016 
Vanmiddag heb ik een afspraak in Purmerend om de WIA papieren in orde te maken voor verzending naar het UWV. Ondanks dat ik van de bedrijfsarts nog niets ontvangen heb ik ga ik er evengoed naartoe. Dan stuur ik alvast naar het UWV op wat we hebben. Dan hoor ik dat er iets in de brievenbus wordt gestopt. Het zal toch niet? Ja hoor. Het zijn de benodigde gegevens van het ziekteverzuim bureau die ik mee moet sturen naar het UWV. Wat een geluk dat de post vroeg is vandaag en dat ik nog niet weg ben.

Ik wordt vriendelijk ontvangen door de mevrouw van HRM. Ze heeft alles wat meegestuurd moet worden al klaar liggen en samen vullen we het bijgesloten aanvraagformulier verder in. Voor wie het interessant vindt…….. Het volgende moet worden meegestuurd: De probleemanalyse en advies, het plan van aanpak en alle bijstellingen daarop, de gespreksverslagen, alle periodiek evaluaties, Het actueel oordeel met de functionele mogelijkhedenlijst en medische informatie, het oordeel van de werkgever over het verloop van de re-integratie, de evaluatie van mijzelf en mijn toelichting erop. Als extra stuur ik een 6 pagina’s tellend overzicht van het AVL mee waarop al mijn 150 afspraken met de diverse artsen staan en een lijst van alle opnames en operaties. Als we klaar zijn is het een dik pakket. Ze kopieert de hele stapel voor mij en de originelen sturen we direct op naar het UWV.


Maandag 18-07-2016
Het is zover. Vanmiddag heb ik een afspraak staan bij de verzekeringsarts van het UWV. Op internet heb ik veel gelezen over hoe zo’n keuring in zijn werk gaat. Eerlijk gezegd ben ik er door al dat lezen niet vrolijker op geworden. Er staan veel tips op over wat je moet zeggen en hoe je je moet gedragen op zo’n keuring. “Ik weet het niet hoor, ik blijf liever bij mezelf. Ik vertel gewoon eerlijk hoe het gaat en ik zie wel hoe het afloopt” zeg ik tegen Leo. Als ik wel weer voor meer dan 18 uur aan het werk moet dan accepteer ik dat en meld ik me gewoon wat vaker ziek als het niet gaat. Ik ga me niet over de kop werken, daar hoef je echt niet bang voor te zijn. Leo vind dat ik gerust mag zeggen dat 18 uur werken echt het maximale is.

 

Stipt op tijd worden we opgehaald door een vriendelijke man. We moeten 1 verdieping hoger zijn, lukt dat of zullen we met de lift gaan? Ik geef aan dat ik met de trap kan. Onderweg stoppen we even bij de koffiemachine en we krijgen drinken aangeboden. Meteen als we zitten neemt hij het woord. Op een vriendelijke toon begint hij het gesprek. Als eerste wil ik je zeggen dat ik je geen moeilijke vragen zal stellen. Ik heb je ziektegeschiedenis uitvoerig bestudeerd en ik vind het onvoorstelbaar knap dat je jezelf iedere keer weer tot 100% herstel opgewerkt hebt. Dat je nu weer voor 18 uur per week werkt getuigt van een enorm doorzettingsvermogen en ik respecteer dat enorm. Het is goed zo. Eh, dank u wel. Ik weet even niet hoe ik hierop moet reageren. Uiteraard moet ik wel een aantal vragen doorlopen om mijn rapport te schrijven maar als jij zelf ook vindt dat 18 uur werken voldoende is dan ben ik het daar helemaal mee eens.

Voor mij werkte deze aanpak blijkbaar goed want gedurende het gesprek ging ik steeds meer vertellen en kwamen al mijn beperkingen als vanzelf ter sprake. De arts geeft zelf aan dat luisteren beter werkt dan vragen en bij mij is dit zeker het geval. Ook Leo is uitgebreid aan het woord geweest en ook dat was iets wat we beiden niet hadden verwacht. Tijdens het gesprek maakte hij telkens aantekeningen in de computer en tot slot ging hij mijn ziektebeeld samenvatten. Dit was een groot schrikmoment voor mij. Nu hij zo opnoemde wat ik allemaal heb gehad en wat punt voor punt mijn beperkingen zijn kreeg ik het wel even moeilijk. Ook dit begreep hij en hij legde uit dat dit moment voor de meeste mensen erg confronterend is.

Verder vertelde hij dat dit ook voor hem een leermoment is. Eigenlijk maak ik nooit een terugkoppeling naar de bedrijfsarts maar deze week zal ik haar een email schrijven. Haar houding ten opzichte van jou was niet terecht en met alle respect is dit toch te wijten aan een stukje onervarenheid. Als medisch specialist heb ik een jarenlange ervaring achter de rug, ook in diverse academische ziekenhuizen. In jouw geval kun je niets doen aan de beperkingen die je nu nog hebt. Je moet daarmee leren leven en ik verwacht eerlijk gezegd niet dat hier in de toekomst nog meer verbetering in zal zitten.

Als je je hierin kunt vinden zal ik adviseren dat je nog voor 18 uur per week kunt werken en voor de overige 16 uur arbeidsongeschikt wordt verklaard. Daar kan ik me zeker in vinden. Het is een standaard procedure dat er nog een gesprek komt en wel bij de arbeidsdeskundige. Ook zij moet zich kunnen vinden in mijn advies. Vertel haar duidelijk dat je heel graag gedeeltelijk wilt blijven werken want het zou zo maar kunnen dat je anders voor een hoger percentage afgekeurd gaat worden.

Het gesprek zou ongeveer een uur duren maar we hebben zeker 1,5 uur bij deze man binnen gezeten. Wat een opluchting dat deze arts zoveel ervaring heeft en dat dit gesprek achter de rug is zeg. Ik heb er toch wel erg tegenop gezien om weer alles te moeten vertellen en uit te leggen. Nu de arbeidsdeskundige nog.


Na het bezoekje aan de keuringsarts van het UWV blijft het stil, terwijl de tijd begint te dringen. Het is al 8 augustus en voor 1 september moet er een uitspraak komen. Leo belt voor mij naar het UWV. Ze gaan uitzoeken waarom ik nog geen uitnodiging van de arbeidsdeskundige heb gehad. Nog diezelfde middag word ik teruggebeld. Foutje, duizend maal excuus. Aanstaande vrijdag 12 augustus staat er nu een afspraak gepland.

Vrijdag 12-08-2016
Om 15.00 uur word ik verwacht voor een arbeidsdeskundige onderzoek. De UWV arts had al uitgelegd wat ik hiervan verwachten kan en ik heb erover gelezen op internet. Echt zenuwachtig ben ik niet maar Leo vind dat ik me er beter op had moeten voorbereiden. Nou, ik vertel gewoon eerlijk hoe het gaat en verder geen nieuws.

Stipt op tijd zijn we aan de beurt. Net als de arts heeft zij ook mijn dossier goed doorgenomen. Ze was ook al tot de conclusie gekomen dat zowel de bedrijfsarts als ikzelf aan onze verplichtingen volgens de wet Poortwachter hebben voldaan. Van de keuringsarts heeft zij een rapport ontvangen met een bijbehorend advies. Als ik me er ook in kan vinden neemt ze dit advies over. Dat betekent dat ik 18 uur mag blijven werken en voor de overige 16 uur word afgekeurd.

Nou, daar kan ik me zeker in vinden. Op deze manier tel ik nog steeds mee en kan blijven werken op een manier waarbij mijn lichaam genoeg tijd krijgt om te herstellen na inspanning en er ook nog een stukje leven gewaarborgd is. Er was een uur ingepland voor dit gesprek maar eigenlijk waren we na 3 minuten al klaar. We praten nog wat ontspannen door over hoe het nu verder gaat. Nu iedereen het met elkaar eens is over 18 uur werken zal dit door het UWV ook als zodanig worden verwerkt. De officiële beslissing krijg zowel ikzelf als de werkgever thuisgestuurd. Toch wel enigszins opgelucht lopen we naar de auto terug.


Waar ik in het verleden moest vechten om mijn 100% herstel gerealiseerd te krijgen heb ik in de laatste ziekteperiode moeten vechten om genoeg uren ziek te mogen blijven. Een noodzakelijk kwaad helaas maar de bedrijfsarts vond dat ik meer mijn best moest doen en makkelijk 20 uur per week kon blijven werken. Het definitieve oordeel is nu aan het UWV en daar zal ik me aan moeten houden. Natuurlijk kun je altijd tegen een beslissing in verweer gaan maar de praktijk heeft uitgewezen dat dit meestal zinloos is.

Mijn werkgever als zodanig heeft mij deze keer bij mijn re-integratie geen haar in de weg gelegd. Ik ben mij er dondergoed van bewust dat dit komt doordat 100% werken niet meer haalbaar is voor mij en dat het financiële risico nu gedekt is en niet omdat ze mij hebben leren kennen als een serieuze medewerker. Voor veel werkgevers draait alles om de centen en telt jouw persoonlijke situatie niet mee. In mijn geval was dit tot nu toe niet anders. Het doel was om mij minimaal gedeeltelijk in de WAO te krijgen en dat doel is nu behaald. Deze ervaring heeft mij getekend voor het leven.

Dit in tegenstelling tot enkele vorige en huidige leidinggevende die mijn kwaliteiten wel waardeerden en alles hebben gedaan om mij te steunen bij mijn re-integratie. Ze hebben voor mij bemiddeld waar ze maar konden. Ik heb mijn baan kunnen behouden op een leuke afdeling. Ik hoef niet meer 2x per week naar Purmerend te reizen maar heb een vaste werkplek op locatie Alkmaar. Per week werk ik 2 dagen thuis en 2 dagen in Alkmaar. Als ik moe ben en eerder wil stoppen met werken mag dat en kan ik die uren op een ander tijdstip thuis werken. Op deze manier is reizen, rusten en werken gewaarborgd op een plezierige manier. Het enige wat daarvoor nodig is is vertrouwen en dat vertrouwen zal ik niet beschamen. Begin dit jaar is de wet veranderd en mag de werkgever thuis werken niet meer verbieden tenzij hij hier gegronde redenen voor heeft. Ik had dit dus ook kunnen afdwingen maar dankzij mijn leidinggevende is mij deze weg bespaard gebleven.

Dinsdag 16-08-2016 
Eindelijk valt het verlossende antwoord in de bus.
Beslissing: toekenning WIA-uitkering
Beslissing over uitkering: U krijgt vanaf 31 augustus 2016 een loongerelateerde WGA uitkering.
Ik ben dus vanaf die datum 51,28% arbeidsongeschikt wat er in de praktijk op neerkomt dat ik per week nog maar 18 uur hoef te werken.

Wat een opluchting zeg, eindelijk duidelijkheid. Met een dikke middelvinger naar de bedrijfsarts, ha ha. Tegelijk met deze beslissing wordt er van alles meegestuurd. Een toelichting op de beslissing met daarin allerlei berekeningen. Een verslag van het onderzoek van de arbeidsdeskundige. Een verzekeringsgeneeskundige rapportage inclusief functionele mogelijkheden lijst en een eindconclusie van de verzekeringsarts. Het gaat te ver om hier alle rapporten uitgebreid te bespreken.

Wel wil ik erover kwijt dat het verzekeringsgeneeskundige rapport met functionele mogelijkheden lijst erg confronterend was. Nu staat er ineens zwart op wit wat mijn mogelijkheden en beperkingen in allerlei opzichten zijn en op welke manier ik in staat ben om die 18 uur te werken.

Dinsdag 04-10-2016 
We zijn nu 1,5 maand verder en het gaat goed met Marga. Het feit dat ik nu niet meer het gevoel heb dat ik me constant moet verantwoorden heeft een positieve invloed. Het geeft een stukje rust waardoor ik alles wat beter kan accepteren. Na 10 jaar heb ik eindelijk het gevoel dat ik mijn leven weer kan oppakken en verder kan gaan. Hoewel dit met enkele beperkingen is ben ik een gelukkig mens. Ik weet de belangrijke en onbelangrijke dingen in het leven beter van elkaar te scheiden en stel mijn prioriteiten zowel privé als in het werk.

EINDE HOOFDSTUK 8

klik hier om door te gaan naar hoofdstuk 9: de draad weer oppakken

 

De bedrijfsarts

Dinsdag, 29-03-2016
Zo, dat was een pittig gesprekje vandaag. Bij binnenkomst krijg ik meteen de complimenten dat ik er zo goed uit zie. Veel beter dan de vorige keer. Waar heb ik dat eerder gehoord??? Ze kijkt in de computer naar haar aantekeningen van de vorige keer. Hoe gaat het met eten val je nog steeds af? Gelukkig niet, het kost me wel moeite maar ik blijf op gewicht. Ik ben een heel klein beetje aangekomen maar als ik een dag slecht eet is het er weer af. Tja, daar zal je mee moeten leren leven dat is het ergste niet.

En je speeksel en je gebit? Ik vertel dat mijn gebit door de mondhygiëniste in de gaten gehouden wordt en dat het speeksel iets teruggekomen is maar waarschijnlijk op dit niveau zal blijven. Fluorbehandelingen doe ik nog steeds dagelijks en ‘s nachts word ik nog steeds meerdere keren wakker van de droge mond.

Ben je nog op controle geweest? Nee, ik moet 10 mei pas weer, de controles zijn om de 3 maanden. Oh, eerst was het om de 2 maanden, dan gaat het dus goed? Voor zover ik weet wel maar de eerste 3 jaar blijven de controles wel iedere 3 maanden. En je tennist ook weer, gaat dat goed? Volgende week ga ik het voor het eerst weer proberen want dan start het zomerseizoen, ik ben benieuwd hoe dat gaat.

Hoe is het werken gegaan? Ik ben blijven steken op 14 uur. Ik heb gemerkt dat 4 x 3 uur achter elkaar werken genoeg is. Daarna ben ik moe en kan me niet meer goed concentreren. Toen heb ik besloten om de resterende uren thuis te werken maar dat lukt niet. De psychische druk dat ik nog moet werken op de dag dat ik al gewerkt hebt is te groot. Ik krijg hoofdpijn en word er chagrijnig van. Toen ben ik op zaterdag of zondag thuis gaan werken maar dat vind mijn man niet goed. Ik heb nu bedacht om wat eerder te beginnen in plaats van langer door te gaan, om te kijken of ik dan wel 3,5 uur kan werken.

Ik zou je aanraden om de uren in ieder geval hier te werken in plaats van thuis en dit dan toch langzaam op te bouwen. Je zult je toch aan het opbouwschema moeten houden en dat heb je niet gedaan terwijl het best haalbaar is om weer volledig aan de slag te gaan. Het werken gaat goed, er zijn geen problemen op het werk of met collega’s, je kunt het huishouden doen, wandelen tennissen en boodschappen doen. Als je dat allemaal kunt kun je wel werken ook. Er is geen enkele reden waarom je niet meer dan 3 uur achter elkaar zou kunnen werken. Medisch gezien kan ik dat niet onderbouwen. Je zal gewoon weer aan het werk moeten. Ik blijf bij mijn advies dat je best kunt opbouwen tot volledig werken.

Ik raak lichtelijk geïrriteerd. Natuurlijk kan ik deze dingen doen maar wel gedoseerd. Mijn man doet de boodschappen en helpt in het huishouden. Als ik ’s morgens wat in huis gedaan heb ga ik niet ’s middags ook nog dingen ondernemen. Het is of het één of het ander. Bovendien is 3 uur werken achter elkaar voor mij al heel veel, ik kan me dan ook niet meer goed concentreren. Ik kan er niets aan doen en doe mijn uiterste best maar op is op. Ik slaap ook nog steeds iedere middag een paar uur. Ook daar heeft ze een antwoord op: ”Ik ben ook moe als ik 3 uur gewerkt heb. Een normaal mens kan ook niet 3 uur achter elkaar achter de computer zitten. Ja, maar als ik werk dan wil ik die uren ook productief zijn en dat lukt niet langer. Dan ga je maar wat vaker een kopje koffie drinken of een rondje lopen. Het gaat erom dat je er bent en niet om wat je doet”.

Maar als ik aan het werk ben wil ik niet alleen maar aanwezig zijn maar wil ik ook mijn werk goed doen! Ondertussen raak ik behoorlijk geïrriteerd en zeg dat ook. Ik ben het zo zat om dit iedere keer weer opnieuw te moeten uitleggen. Het is zoals het is, ik doe mijn uiterste best maar ik ben niet van plan om net zoals in het verleden alles op alles te zetten om alleen maar te kunnen werken. Ik heb ook nog een leven naast het werk en dat is net zo belangrijk.

“Oké, maar daar speelt natuurlijk ook je ervaring met de werkgever een rol in en die problemen zijn er nu niet, dat zeg je zelf. Concentratie en werk moet je opbouwen en als we dat langzaam doen zie ik daar echt geen problemen in. Nogmaals, 1 uur per 2 weken opbouwen is niet te veel stelt echt niets voor. Als je het daar niet mee eens bent dan moet je maar een deskundigenoordeel bij het UWV aanvragen. Als zij het wel met jou eens zijn dan is dat zo maar mijn advies is gewoon weer aan het werk. Wie is je leidinggevende ook al weer, dan zal ik haar eens bellen. Heb je haar telefoonnummer? Nou, dat weet ik echt niet uit mijn hoofd natuurlijk maar ze werkt op locatie Purmerend. Goed, dan zal ik haar bellen en mijn advies op papier zetten. Ik kan gaan!

Nu heb ik alleen dit verslagje maar getypt (ja ja, tijdens werktijd) en heb het alweer helemaal gehad. Ik zit met hoofdpijn achter mijn bureau. Maar ja, ook dat is logisch hè naar zo’n gesprek. Daar moet je maar mee leren omgaan zou de bedrijfsarts zeggen.

Ik ben net klaar met het typen van dit verslag als de telefoon gaat. Mijn leidinggevende belt me net om te vertellen dat ze net gebeld is door de bedrijfsarts. Het was een heel onplezierig gesprek en de bedrijfsarts is kwaad dat we haar advies niet opgevolgd hebben. De bedrijfsarts vertelde dat haar adviezen medisch onderbouwd zijn en dat de komende weken een opbouw naar 20 uur werken voor mij zeker haalbaar is.

Mijn leidinggevende zegt dat ze de opbouw van 1 uur erbij per week geen goede opbouw vind omdat dat volgens haar te snel gaat voor mij. Zeker nu gebleken is dat ik op 14 uur ben blijven steken. Hier werd de bedrijfsarts boos om en vindt dat mijn leidinggevende niet op de stoel van de arts kan gaan zitten. Ja maar het is toch een advies wat u geeft, dat is toch niet bindend zegt ze nog. Dat ik bij 14 uur gestopt ben met het verder opbouwen is onzin volgens de bedrijfsarts.

Als we haar advies niet opvolgen dan heeft mijn werkgever te weinig moeite gedaan om mij weer aan het werk te krijgen en zal door het UWV een boete krijgen opgelegd in de vorm van nog een jaar het loon doorbetalen.
Het enige wat we kunnen doen als we haar advies niet op willen volgen is een deskundigenoordeel aanvragen. Dit hadden we volgens de bedrijfsarts meteen al moeten doen op het moment dat we besloten om haar advies niet op te volgen. Daar zijn we nu wat laat mee en dat is onze schuld!!!

Mijn leidinggevende zegt dat ze diverse keren naar het ziekteverzuim bureau heeft gebeld om contact met haar op te nemen en dat er een terugbel notitie is gemaakt. Daar wist de bedrijfsarts niets van. Ik moet het eerst proberen en niet bij de eerste tegenslag stoppen met opbouwen. Mijn leidinggevende heeft maar niets meer gezegd want ze kreeg er geen speld tussen. Ze zal dit gesprek melden en bespreken met haar leidinggevende; de directeur.

Woensdag 30-03-2016
Ik lig de hele dag te malen, te woelen en te draaien. Ik kan er maar niet over uit dat na alles wat ik heb meegemaakt en waar ik iedere dag nog steeds grote gevolgen van ondervind zo behandeld word. Als de wekker gaat heb ik het gevoel niet geslapen te hebben en ben geestelijk niet in staat om naar mijn werk te gaan. Ik heb het helemaal gehad.

Leo begrijpt me en ik meld me ziek. Ik bel ook de huisarts om een afspraak te maken voor een gesprek. Ik doe van alles om te herstellen maar blijkbaar is het niet genoeg. Ik wil van hem weten of ik me echt zo aanstel. Zelf denk ik van niet. Heb ik misschien inderdaad (meer) psychische hulp nodig? Moet de antidepressiva weer worden opgehoogd? De medicijnen voor de hartkloppingen zijn vorige maand nog opgehoogd, moet dit nog hoger? Kan ik nog meer doen om de verslechtering van mijn gebit tegen te gaan?  Kan ik nog meer doen om mijn energie verder op te bouwen? Kan ik nog meer doen om mijn speekselklieren weer te laten werken? Kan ik nog meer doen om die irritante vermoeidheid tegen te gaan? Kan ik nog meer doen zodat ik weer normaal kan eten en slikken? Kan ik nog meer doen zodat ik weer volledig kan werken?

Kortom, ik dacht dat ik goed bezig was maar twijfel nu aan alles. Als ik in de spiegel kijk zie ik een oude vrouw die hondsmoe is en 35 kilo aan gewicht verloren heeft. In één jaar tijd ben ik zo grijs als een duif geworden en de glans is uit mijn ogen verdwenen.

Donderdag 31-03-2016
Ook nu heb ik weer een slechte nacht. Het inslapen lukt niet. Het gesprek met de bedrijfsarts blijft maar door mijn hoofd spoken. Ik doe zo mijn best maar het is blijkbaar niet genoeg. Toch moet ik me morgen beter melden voor 15 uur per week want de ondertoon van het gesprek was dreigend genoeg.

Ik moet een deskundigenoordeel bij het UWV vragen als ik me niet aan haar advies hou om mijn werkbare uren uit te breiden. In verband met de naderende WIA keuring is dit niet verstandig want ik kan haar beter niet tegen me krijgen. Op een juridische site hierover heb ik gelezen dat deze keuring meestal niet in het voordeel werkt. Het advies van de bedrijfsarts weegt zwaar en wordt vaak overgenomen. Hoewel het deskundigenoordeel niet bindend is zal een rechter dit oordeel ook vaak wel volgen. Zelfs als de huisarts of specialist van mening is dat ik niet zoveel kan werken heeft de bedrijfsarts het laatste woord.

Ik krijg er hartkloppingen van. In het verleden heb ik telkens weer en ook wel eens ten koste van mijn gezondheid, alles op alles gezet om weer voor 100% hersteld gemeld te worden. Ik heb daar veel tegenwerking bij ondervonden. Ook nu heb ik het idee dat mijn werkgever mij graag in de WIA ziet belanden. Ik heb de energie niet om daar weer tegenin te gaan. Ik kan het niet meer opbrengen en heb genoeg aan mijzelf. Dat gaat nu voor en bovendien is Leo er ook nog. Die verdient ook iemand die nog energie heeft om er ook voor hem te zijn.

Marga, maak je niet zo druk. Dat is niet goed voor je, zeg ik tegen mezelf maar ik kan er niets aan doen. De bedrijfsarts wil ook graag haar baantje houden, ze is er voor opgeleid om mij te overbluffen en te doen voorkomen alsof mijn ziekte en beperkingen niets voorstellen. Het is nu eenmaal haar job om mij voor zoveel mogelijk uren aan het werk te sturen. Ik weet het allemaal best maar ik ben niet assertief genoeg om mij tijdens het gesprek genoeg te verdedigen.

Om 3 uur ga ik er maar uit. Het heeft geen enkele zin om nog langer in bed te blijven. Leo slaapt als een os en heeft gelukkig niets in de gaten. Het is niet de manier maar ik schenk mezelf een groot glas wijn in. Misschien kan ik dan wel slapen straks. Ondertussen ga ik alvast een email typen voor mijn leidinggevende waarin ik vertel dat ik mezelf voor 15 uur per week hersteld ga melden. Die kan ik dan morgenvroeg meteen versturen. Ik doe nog een spelletje en ga pas na vieren naar bed. Gelukkig val ik nu snel in slaap.

Het 2e ziektejaar

Dinsdag 22-09-2015
De laatste maand heeft het herstel een beetje stil gestaan lijkt het wel. Het ophogen van de uren van 2 keer 2 uur per week naar 2 keer 3 uur per week viel tegen. Ik begrijp het zelf ook niet maar de vermoeidheid kwam als een bom weer terug. Daarom heb ik pas sinds vorige week het werk uitgebreid met 1 dag van 3 uur. In overleg heb ik me nog niet hersteld gemeld voor deze 3 uur zodat ik naar huis kan indien nodig. Het ging gelukkig goed maar de vrijdag heb ik nodig om bij te komen.

Vandaag ga ik het verloop bespreken met de bedrijfsarts. Net als de vorige keer is ze nu ook weer vol begrip en dat praat toch wel een stuk makkelijker. We bespreken hoe we de toekomst zien voor wat betreft het herstel. Ik vertel dat ik heel graag weer 100% wil werken als dat gaat maar dat ik tijd nodig heb om zover te komen.

Het probleem is dat ik inmiddels een jaar ziek ben en dat een tweede spoor traject normaal gesproken ingezet gaat worden. Dat betekent dat een arbeidsdeskundige gaat kijken hoeveel ik nog kan werken en wat voor werk ik nog kan doen. Gezien mijn enthousiasme, het starten van eigen werk en de stabiele medische situatie wil ze dit nog even uitstellen en over 2 maanden evalueren hoe het gaat. Daar ben ik heel erg blij om.

Ook spreken we af dat ik nog 3 tot 4 weken 3 keer 3 uur per week ga werken en daarna probeer om dit weer op te hogen met 3 uur. Deze 3 uur kan ik dan thuis invullen. Uiteraard alles in eigen werk. Ik ben hier heel erg blij mee en ga opgelucht weer aan het werk. In het verslag dat ik later krijg heeft ze zelfs geschreven dat volledig herstel voor eigen werk in het komende halfjaar te verwachten is.

Dinsdag 29-09-2015
Ik word verwacht voor een gesprekje in Purmerend. Leo brengt me met de auto want om 1,5 uur heen en 1,5 uur terug te reizen is wat overdreven voor een gesprekje van 3 kwartier. Hij moppert er wel een beetje over. Als ze met je mee zouden denken hadden ze naar Alkmaar moeten komen. Maar ja, zo werkt het nu eenmaal niet. Het is een gesprek met de directeur en mijn leidinggevende.

Het gesprek loopt precies zoals ik heb verwacht. Als eerste worden de beleefdheden weer uitgewisseld. Verder gaan we de planning zoals met besproken met de bedrijfsarts aanhouden. De werkafspraken die we de vorige keer hebben gemaakt heb ik niet kunnen nagekomen. Simpelweg omdat de autorisaties voor de diverse programma’s nog niet geregeld waren. Nu is dat in orde op 1 autorisatie na. Dat loopt. Op 21 oktober krijg ik uitleg over dat programma en kan ik eindelijk “eigen werk” gaan doen. Het uitbreiden van taken gebeurt d.m.v. het overnemen van de ritten controle voor de bedrijfsauto’s.

Gelukkig verveel ik me nooit en heb ik via mijn interne contacten een leuke klus gekregen waar de regio directeur uit Alkmaar volledig achter staat. Sterker nog, het was zelfs haar idee. Ik ben een digitaal archief aan het opzetten voor de medische- en zorgdossiers. De archiefdozen kunnen nu naar een externe opslag en de gegevens zijn duidelijk terug te vinden.

Eind oktober krijg ik een MRI scan en een echo van de hals. Begin november volgt de uitslag tijdens de periodieke controle. De planning is om daarna uit te breiden naar 4 x 3 uur beter melden. Van de bedrijfsarts mag dit ook eerder maar de directeur dringt er toch op aan nog even op deze voet door te gaan. Nu werk ik dus 3 x 3 uur op locatie Alkmaar. De uitbreiding van 3 uur ga ik thuis werken. Begin december volgt dan in ieder geval een vervolgafspraak.

Ik mag gerust meer uren thuis gaan werken als ik dat wil en hoef echt niet alle keren naar locatie Alkmaar op en neer. De maand november mag ik in tegenstelling tot mijn afspraak met de bedrijfsarts niet meer uren gaan werken dan de huidige 12 per week. Na het volgende gesprek bespreken we dan weer het hoe nu verder. Er staat geen enkele druk achter en ik wordt eerder gestimuleerd om het rustig aan te doen als andersom. Ik weet het niet maar het is mij allemaal een beetje te vrijblijvend en ik heb er geen goed gevoel bij.

Het 2e ziektejaar is begonnen en tussen de regels door is het voor mij is het duidelijk dat ik wat mijn werkgever betreft zolang mogelijk gedeeltelijk ziek moet blijven. Ze zullen dit zeker proberen tot het einde van dit jaar want een gedeelte in de WIA heeft voor de werkgever alleen maar voordelen. Voor mij heeft een percentage WIA van 0 tot 35% alleen maar nadelen maar dat vertelt niemand mij.

Natuurlijk moet ik ervan uitgaan dat ze het goede met mij voor hebben maar dat kan ik van een werkgever zoals de mijne niet geloven. Ik geloof wel dat mijn leidinggevende vol goede bedoelingen is maar voor de rest heb ik geen reden om het beleid te vertrouwen. Zakelijk gezien ben ik toch een kostenpost met een hoge risicofactor op dit moment.


Dinsdag 03-11-2015
De dag van de waarheid is aangebroken. Vorige week heb ik een scan en echo gehad en vandaag krijg ik daar tijdens de controle de uitslag van. Het is geweldig! Er is helemaal niets meer te zien, geen kankercel meer te bekennen in mijn mond. Wat een opluchting. Wat een euforie. Blij stel ik iedereen op de hoogte, ook mijn leidinggevende. Ze reageert direct door te mailen dat dit goed nieuws is.

Woensdag 04-11-2015
Ik ben zo blij dat het goed gaat. Met deze uitslag staat niets mij meer in de weg om me weer voor 3 uur extra beter te melden. Totaal zit ik dan op 12 uur werken per week en dat kan ik aan. Ik verdeel deze uren over 4 dagen zodat er tijd genoeg overblijft om voldoende rust te nemen. Dus meld ik me meteen als ik binnenkom bij de receptie voor 12 uur per week hersteld.

Donderdag 05-11-2015
Ik heb lekker gewerkt en ben druk met de nieuwe opdracht die ik gekregen heb. Ik moet de kilometerregistratie van de bedrijfsauto’s gaan controleren. De belastingdienst stelt hier strenge eisen aan. Het gaat om veel auto’s. We zijn een grote organisatie met een heel groot rayon ook aan thuiszorg en het is de bedoeling dat alle medewerkers die in een bedrijfsauto rijden 1x per 2 maanden in een willekeurige week worden gecontroleerd.

Hier heb ik 3 verschillende programma’s voor nodig en de medewerking van de betreffende personen en leidinggevenden. Een hele uitdaging want dit is nieuw voor mij. Ingewerkt word ik niet. Gelukkig heeft mijn voorgangster dit traject sinds kort opgestart en alle stappen keurig beschreven. Ook mag ik haar mailen als ik vragen heb en dat is een hele geruststelling. Ik ga er vol tegenaan.

Vlak voordat ik naar huis ga komt er een korte email van mijn leidinggevende binnen en krijg ik een keiharde klap in mijn gezicht. Citaat: Mooi dat je je zoveel beter voelt dat je meer uur kunt werken. Ik had alleen gedacht dat we het nog daarover zouden hebben. Gaat het inderdaad goed en wat ga jij dan doen in de extra uren. Ik denk dat het goed is om dat laatste dan in ieder te bespreken. Bijvoorbeeld aansluitend aan het afdelingsoverleg 17-11. Onderweg naar huis blijven de woorden maar door mijn hoofd spoken. Wat is dit? Ik weet niet beter dan dat ik met de directeur heb afgesproken dat ik bij een goede uitslag mijn uren verder kon uitbreiden en dat ik dit thuis mocht gaan doen.

Leo vindt dat ik me er niet druk om moet maken. Zij beslist niet of je je wel of niet hersteld mag melden. Dat doe jij zelf en de bedrijfsarts is het ermee eens dus er is niets aan de hand. Dat zou je zeggen maar zo werkt dat bij mij op het werk niet hoor, dat weet je toch. Als ik niet doe wat ze zeggen word ik weer tegengewerkt en dat wil ik niet nog eens meemaken. Ik sta met mijn rug tegen de muur en dat weten zij ook. Ze heeft wel mijn vertrouwen maar in hoeverre kan ik haar echt vertrouwen? Ze moet wel 2 bazen dienen wil ze haar baan behouden.

Ik ben zo uitgeput dat ik maar naar bed ga. Eenmaal in bed kan ik de slaap niet vatten. De adrenaline golft door mijn lijf. Alles wat ze in het verleden gedaan hebben om mij maar te ontmoedigen in mijn herstel komt voorbij. Zie je wel, mijn gevoel heeft weer gelijk maar wat zijn ze van plan? Ze gaan er in ieder geval alles aan doen om ervoor te zorgen dat ik me niet volledig hersteld ga melden dit jaar. Maar hoe gaan ze dit aanpakken?

Het is allemaal maar speculeren wat ik doe maar ik weet bijna zeker dat ik er niet ver naast zit. Ik zal een tegen plan moeten bedenken. Ik verwacht dat ze gaan zeggen dat ik mijn werk niet goed doe. De directeur heeft al eerder aangegeven dat ik maar moet afwachten of ik mijn werk nog wel kan doen. Het is immers bekend dat er concentratieproblemen kunnen optreden. De nieuwe klus is best pittig maar ik zal het redden. Die triomf gun ik ze niet.

Ik heb gezegd dat ik me alleen hersteld meld als ik ervan overtuigd ben dat dit ook zo is en dat ik mijn werk goed kan doen. Daar moeten ze op vertrouwen. Of ik 100% werken weer ga halen dat weet ik niet maar ik ga het wel proberen. Ik zit nu op 12 uur per week maar volledig herstel is voor mij 34 uur per week. Ik heb er meer aan als ik gestimuleerd word in plaats van tegengewerkt.

En dan die zin waarin mijn leidinggevende mij vraagt wat ik dan ga doen in de extra uren. Waar slaat dat op? Mijn collega’s komen om in het werk. Er is werk zat! Bovendien is er in de afgelopen maand iemand aangenomen voor 4 uur om de MIC meldingen te beoordelen terwijl ze wisten dat ik mijn uren weer wilde ophogen. Bovendien kan ik dat werk ook. Sterker nog, dat werk heb ik gedaan en ik heb zelfs nog een officieel schrijven dat ik ben toegevoegd aan de MIC commissie maar wat helpt mij dit? Degene die is aangenomen is de dochter van de directeur. Daar kan ik toch nooit tegenop? Ik ga mijn bed maar weer uit.

Maandag 09-11-2015
Het is zo gemeen. Eindelijk had ik een reden om weer onbezorgd te gaan slapen en binnen 2 dagen wordt dat teniet gedaan met zorgen over mijn werk. Ik ben zo boos en in plaats van in slaap te vallen krijg ik een knallende hoofdpijn. Ik wil geen zorgen meer, maar het zijn juist de mensen die zeggen de zorg hoog in het vaandel te hebben die mij dit aan doen. Eigenlijk wil ik hier geen energie in steken maar ik zal wel moeten.

Ik zal het dus op eigen kracht moeten doen. Oké, dan heb ik dus 17 november een afspraak over mijn werkzaamheden en verder herstel. Hoe zal dat aflopen? De zorgen laten me maar niet los en ik loop al dagen met hoofdpijn in de rondte. Ik ben blij dat ik morgen een afspraak met de bedrijfsarts heb.

Dinsdag 10-11-2015
De bedrijfsarts vraagt hoe het met me gaat en ik kan niet anders dan te zeggen dat het wat de gezondheid betreft fantastisch gaat. Ik vertel over de uitslag van de scan en de onderzoeken. Je ziet er ook weer veel beter uit! Ook bespreken we de bijwerkingen die ik nog heb, de droge mond die ik levenslang zal houden, mijn beperkingen met het eten, de vermoeidheid en concentratie. Net als ik ziet ze nog steeds mogelijkheden om op te bouwen naar 100% herstel.

Ik vertel dat ik me niet zoals afgesproken in oktober weer voor 3 uur extra hersteld heb gemeld omdat de directeur het er niet mee eens was. En dat ik dit dus pas afgelopen woensdag heb gedaan. De email van mijn leidinggevende heb ik uitgeprint en geef hem aan de bedrijfsarts. Dit is de reactie van mijn leidinggevende op mijn hersteld melding.

Ik begrijp niet waarom ze steeds zo moeilijk doen. Wat wel zo is, is dat ik je werk niet kan beoordelen. Dat kan je leidinggevende en zij kan daar een loonwaarde aan hangen. Als deze loonwaarde lager is dan je salaris dan kan dat betekenen dat ze je voor een deel nog arbeidsongeschikt acht maar dat is op dit moment niet aan de orde. We praten hier uitgebreid over. We maken een opbouwschema van 4 maanden. Mochten er in de komende maanden problemen voordoen dan kan ze niet anders dan de spoor 2 re-integratie op te starten. Doet ze dit niet dan worden er sancties opgelegd. Dat begrijp ik.

Ik krijg ook het advies om geen medische gegevens meer met haar of de directeur te bespreken. Ze zullen daar conclusies uittrekken die niet juist medisch onderbouwd zijn. Daar hebben ze de opleiding niet voor. Normaal ben ik een open boek dus dat gaat nog moeilijk worden.

Ook als ik mijn uren ga uitbreiden en ze zijn het er niet mee eens moet ik mij daar niet meer zo druk om maken. Mocht je het ooit nodig hebben, alles staat genoteerd in je dossier, alle gewerkte uren krijg je voor 100% uitbetaald en dat is het. Hoe zij het administratief afhandelen zoeken ze maar lekker uit. Al met al was het een heel positief en lang consult. Ik ben helemaal opgelucht en ga weer positief aan de slag.

Dinsdag 17-11-2015
Vandaag is het afdelingsoverleg en daarna heb ik mijn afspraak met mijn leidinggevende. Ik ga kijken hoe dit uitpakt. Ik ben best wel zenuwachtig. Wat moet ik verwachten? Het voelt goed om weer bij mijn collega’s in Purmerend te zijn. Iedereen is zo aardig en het is leuk om te horen hoe het met iedereen gaat. Na de nodige kletspraatjes zoek ik mijn vertrouwenspersoon op. Ik leg haar de situatie uit en vraag of ik een beroep op haar mag doen als dat nodig is. Dat mag altijd gelukkig maar ze kan zich bijna niet voorstellen dat mijn leidinggevende niet oprecht goede bedoelingen heeft met mij.

Dan is het overleg afgelopen en heb ik het gesprek. De directeur is er niet bij dit keer. Nou, ik heb me weer eens druk gemaakt om niets. Ik zei haar dat we echt hadden afgesproken dat ik me bij een goede uitslag hersteld mocht melden (voor zover zij daar inspraak in hebben). Ze gaf meteen aan dat ze dat niet meer precies wist maar dat de directeur dat bevestigt heeft.

Het gesprek was heel informeel en ze zei dat ze gewoon wilde weten hoe het met me gaat. Ze was heel geïnteresseerd en positief en ik had er ook wel een goed gevoel bij gelukkig. Komt vast omdat de directeur er niet bij was. Vorige week ben ik bij de bedrijfsarts geweest en ze vond het opbouwschema (binnen 4 maanden 100% hersteld) wel wat voorbarig en snel. Ik heb haar uitgelegd dat de bedrijfsarts dit moet doen omdat ze eigenlijk het spoor 2 traject moet opstarten omdat ik het 1e ziektejaar overschreden heb. We vinden dit allebei zinloos maar om sancties te voorkomen moet ze dan wel vastgelegd hebben dat ze gelooft in 100% herstel.

Ik was in de veronderstelling dat iedere langdurige zieke 1x per maand besproken wordt met de leidinggevende en de afdeling HRM of bedrijfsarts. Mijn leidinggevende ook maar die heeft nog nooit enig contact gehad met hen over mij. Ook niet over andere langdurig zieke collega’s en dat verbaasde haar. Wat ze weet heeft ze dus van mij of uit het periodieke verslag van de bedrijfsarts.

We hebben het ook nog kort over mijn werk gehad en ze vindt het prima zoals ik het aanpak geloof ik. Duzzzzzzzzzzzz, zoals het er nu voor staat hoef ik me helemaal geen zorgen te maken lijkt het. Ik zal zelf moeten veranderen ben ik bang en meer moeten vertrouwen op de goede bedoelingen van mijn leidinggevende.


Dinsdag 01-12-2015
Vanaf 4 november werk ik 12 uur per week verdeeld over 4 dagen en heb mijn uren nog niet verder uitgebreid. Van 9 uur werken per week naar 12 uur is een te grote stap geweest. Ik ging van 3 dagen naar 4 dagen werken terwijl ik de 4e dag eigenlijk nog steeds nodig heb om bij te tanken. Ik vind dit moeilijk te accepteren. Wat stelt het nu eigenlijk voor? 3 Uurtjes werken op een dag is niets en toch put het me uit. Het voelt als een enorme druk die ik mezelf opgelegd heb en ik kan niet anders dan toegeven dat het teveel is.

Hoe moet dat nu verder? Ik voel me schuldig en een beetje een aansteller. Mijn werkgever geeft me alle ruimte en legt me geen druk op. Ik doe het mezelf aan. Ik krijg steeds meer klachten van medische aard. Het lijkt wel alsof ik nu pas begin te verwerken wat ik de laatste 9 jaar heb meegemaakt.

Dinsdag 15-12-2015
Ik moet me gaan verantwoorden bij de bedrijfsarts vandaag, tenminste zo voelt het. Ik slaap al een paar nachten slecht en zie tegen de afspraak op. Hoe moet het nou verder? Mijn ego zegt gewoon doorgaan en verder opbouwen terwijl mijn geest en lichaam zegt “pas op de plaats”.

Blijkbaar kent de bedrijfsarts me inmiddels een beetje en ze overtuigt me ervan dat het niet erg is. Ze is echter ook aan de wet Poortwachter gebonden en die zegt dat er nu een 2e spoor ingezet moet worden. Dat betekent dat ze moet bewijzen dat we er alles aan gedaan hebben om zoveel mogelijk uren te blijven werken. Er zal een arbeidsdeskundige ingeschakeld worden die gaat bepalen of ik met eventueel aangepast werk of werk bij een andere werkgever meer belastbaar ben.

We vinden het beiden in mijn geval onzinnig omdat ik mijn eigen werk doe en mijn beperkingen van die aard zijn dat duidelijk is dat ander werk in mijn geval geen oplossing is. Maar het moet nu eenmaal. Ze zal een beperkingenlijst opstellen voor de arbeidsdeskundige. Voorlopig blijf ik 12 uur per week werken en in februari volgt een nieuwe afspraak.


Vrijdag 22-01-2016
Met de bedrijfsarts is afgesproken dat we het “eerste spoor” vervolgen. Dit betekent het opbouwen van uren in eigen werk, indien mogelijk. Verder heeft ze ook “spoor 2” in werking gezet en hiervoor een beperkingenlijst opgesteld. Het is de bedoeling dat het re-integratiebureau kijkt of er mogelijkheden zijn om meer uren te werken in een passende functie bij het eigen of een extern bedrijf.

Vandaag is dan de afspraak. Als eerste is heeft mijn leidinggevende een gesprek van een half uur. Dan ben ik aan de beurt waarvoor een uur is gereserveerd. Daarna is er een nabespreking van een half uur.
Ik ben op tijd aanwezig en zoals verwacht word ik wat eerder geroepen voor mijn aandeel. De arbeidsdeskundige stelt wat algemene vragen, luistert naar mijn verhaal en noteert mijn beperkingen. Ze is heel geïnteresseerd in mijn protonenbehandeling maar het is mij al snel duidelijk dat ze geen medische achtergrond heeft en geen idee heeft waar ze over praat. Ook wij praten het uur niet vol en mijn leidinggevende komt erbij voor het afrondend gesprek.

Het is duidelijk dat de werkgever aan al zijn verplichtingen heeft voldaan. Ik mag thuis werken waarvoor een VPN verbinding is gemaakt. Ook hoef ik niet meer onnodig naar Purmerend te reizen. Het werk zelf voldoet aan de eis dat het fysiek licht werk is en de functiebelasting sluit aan bij mijn functionele mogelijkheden zoals de bedrijfsarts heeft aangegeven. We zijn het er alle 3 over eens dat zij verder niets voor mij kan betekenen en voor mij eindigt hier het 2e spoor.

Dinsdag 02-03-2016
Ik mag weer verschijnen op het spreekuur van de bedrijfsarts. Bij binnenkomst bespreken we eerst het verslag van de arbeidsdeskundige. Ze sluit zich er volledig bij aan en zet in haar advies naar de werkgever dat het 2e spoor traject niet zinvol is. Ik werk nog steeds 12 uur per week.

Hoe gaat het verder? Best wel goed eigenlijk vertel ik blij. Het eten gaat wat beter omdat ik steeds creatiever word en ik ben zelfs een klein beetje aangekomen. Heel stom van mij! Je moet het nooit zeggen als je het gevoel hebt weer wat op te krabbelen want dan word je direct afgestraft. Moe ben ik nog steeds maar dat komt toch omdat ik nog steeds meerdere keren per nacht eruit moet om iets te drinken en de gel tegen de droge mond te gebruiken. Ik val dan niet direct weer in slaap want het maalt dan in mijn hoofd. Ik denk dat ik nu pas aan het verwerken ben wat er in de afgelopen jaren is gebeurd.

En wat doe je daartegen? Ik heb inmiddels medicijnen tegen hartkloppingen en depressiviteit maar de angst om te stikken door de droge mond blijft. Als je daar zo’n last van hebt kun je beter een gesprek aanvragen met een psycholoog. Die kan je daarin wel helpen. Dat heb ik al eerder gehad en dat zie ik niet zitten.
En die vermoeidheid, wat doe je daar dan aan? Eh, niks eigenlijk. Ik slaap ‘s middags om de verloren uren in te halen. En ik heb me opgegeven voor het zomer tennis waar ik erg veel zin in heb. Dat zal me ook weer positieve energie geven. Nou, als je kunt tennissen kun je wel werken ook! Baf, die komt aan zeg. Ik wil wel maar het gaat gewoon niet. Die vermoeidheid is een bekend probleem en het lijkt mij een logisch gevolg van alles.

Nou, dat gaat het UWV niet pikken hoor. Je zult toch meer moeten werken. We doen het heel langzaam aan maar we moeten wel laten zien dat we ons best doen. Ik zal een opbouwschema voor je maken. Ik ben helemaal uit het veld geslagen en niet ad rem genoeg om ertegen in te gaan. Ik doe zo mijn best.
Vanaf nu moet ik gedurende 3 weken iedere week 1 uur opbouwen. Dan 3 weken zo houden en dan verder opbouwen tot ik op 21 uur werken per week zit. Nu zit ik op 12 uur. Ik kan gaan en loop meteen langs de receptie om me voor 13 uur werken hersteld te melden.

Van mijn leidinggevende ontvang ik een email dat ze het niet eens is met de opbouw en dat ze de bedrijfsarts hierover gaat bellen. Ik vind het prima en reageer er niet op. Ik heb geen zin meer om telkens te moeten uitleggen hoe ik me voel. Misschien dom, want nu moet ik meer werken terwijl het eigenlijk niet gaat. De bedrijfsarts moet toch beter weten?

We zijn 2 weken verder maar het gaat niet beter maar eerder slechter met me. Ik heb veel hoofdpijn en ben voor mijn gevoel constant met het werk bezig. Van 12 uur ben ik naar 14 uur opgeklommen. Deze uren verdeel ik tussen locatie Alkmaar en thuis werken maar ik kan me er moeilijk toe zetten. Soms werk ik ‘s avonds en soms op zaterdag of zondag om aan mijn uren te komen. De druk is te groot en dat heeft ook gevolgen voor mijn relatie en mijn nachtrust.


 

Re integreren en WIA: Een nieuwe fase

P1010138
HOOFDSTUK 8
2014 – 2016

Ik krijg weer een tegenvaller te verwerken. Na de operatie in september 2014 krijg ik te horen dat de snijranden weer niet schoon zijn. Daarom zal een heel groot gebied bestraald moeten worden. De gehele tong, tongbasis, achterwand, het zachte gedeelte van het verhemelte en de lymfen. Dat betekent dat ik niet zoals verwacht weer snel volledig aan het werk kan.

Hoe nu verder????

We gaan een nieuwe fase in. Radiotherapie ofwel bestralen. Op dit moment zijn we aan het uitzoeken of ik ga voor de traditionele bestraling met fotonen of dat ik in aanmerking kan komen voor de nieuwe methode met protonen waarvoor ik wel naar het buitenland zal moeten.

Na veel wikken en wegen hebben we besloten om naar Amerika te gaan voor protonentherapie. In dit hoofdstuk beschrijf ik het contact met mijn werkgever na een verblijf van 3 maanden in Amerika en een zware herstelperiode. Nog steeds geef ik niet op en volg voor de zoveelste keer een re-integratie traject of wordt het een afkeuring in kom ik in de WIA?

Behandelingen in deze periode:
nov. dec. jan. 2014/2015    Protonentherapie (34 keer een speciale vorm van bestraling)  in Knoxville Amerika
jan. 2015  Algehele malaise opname NKI AVL Amsterdam

Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!
Marga den Engelsman

Werk in overvloed

Vrijdag, 10-07-2012
Vandaag heb ik lekker vrij. Dat is het voordeel als je geen werk aangeboden krijgt. Het is prachtig weer en er zal niemand zijn die mij mist. Natuurlijk noteer ik deze dag gewoon als snipperdag want daar wil ik geen gedonder mee hebben.

Op een normale werkdag verveel ik me bijna nooit. De ochtenden probeer ik te vullen met zinnige bezigheden voor de ARBO. Zo ben ik mijn programma verder aan het perfectioneren en heb ik inmiddels een bestelboek gemaakt. De voorraad in de kasten is weer gecontroleerd en alles is weer helemaal up to date. De facturen van heel 2012 heb ik gecontroleerd en er best wel wat gekke dingen uitgehaald. Na de middag doe ik dan alle voorbij komende klusjes. Dit varieert van de krant lezen tot het doen van een afwasje of kopieerwerk voor andere afdelingen. Ook heb ik verschillende formulieren ontworpen en gemaakt en pas ik regelmatig Word- en Excel bestanden voor collega’s aan.

De tijd die over is vul ik met zelfstudie wat de kwaliteit van mijn persoontje zeker ten goede komt. Zo vind ik het heerlijk om wetteksten en uitspraken van de rechter te lezen. Boek 7 is mijn favoriet. Ik vergaar veel informatie over met name processen die betrekking hebben op de rechten en plichten bij zieke werknemers van zowel werkgever als werknemer en over het eenzijdig wijzigen van een arbeidsovereenkomst en de redelijkheid en billijkheid hiervan alsook het wijzigen van de werkplek.

Het is nog steeds de bedoeling (inmiddels alweer 4 jaar lang) dat ik de administratieve processen ga controleren en auditeren dus dan is het goed om van alles op de hoogte te zijn. Dit alles kost wel veel tijd maar dat is in mijn geval geen probleem, tijd genoeg. Zo werk ik steeds aan en voor de afdeling kwaliteit. Ik denk dat deze werkzaamheden mij nog wel eens van pas zullen komen.

Vrijdag, 03-08-2012
Het is ruim een week terug dat mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit aan mijn collega de email heeft gestuurd waarin zij voorstelde dat ik de procedures ga herschrijven. Ik heb er nog steeds niets op gehoord en ga meteen weer het slechtste denken, namelijk dat hij mij geen werk mag aanleveren. Niet zo’n rare gedachte toch? Als ik wel werk aangeleverd krijg sterkt mij dat in mijn gevecht om in Alkmaar te kunnen blijven en is tevens mijn bewijs dat het dus wel mogelijk is om het administratieve beeldschermwerk vanaf een andere locatie te doen.

Ik denk dat mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit in goed vertrouwen heeft gehandeld. Het is een hele aardige vrouw die best wel redelijk is volgens mij. Zij kan onmogelijk alle regels omtrent ziek, herstel en werk uit haar hoofd weten en ze vertrouwt blindelings op de adviezen van de HRM adviseur en leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM. Dat hoort ook zo.

Toch wil ik weten waarom ik niets hoor en mail de betreffende collega heel vriendelijk en vraag of hij het misschien vergeten is of nog geen tijd gehad heeft. Direct krijg ik een automatische email terug. “Ik ben op vakantie en daardoor niet in staat om te reageren op uw bericht. Met alle plezier ga ik daar vanaf 14 augustus weer toe over”. Nou, dat weet ik dan ook weer. Waarschijnlijk heeft mijn leidinggevende nummer 6, tevens hoofd afdeling kwaliteit daar vast niet aan gedacht. Ben ik nu weer te goedgelovig of kan ik nog steeds niet wennen aan deze maatschappij waarin men steeds vaker onzorgvuldig handelt?

Dinsdag, 14-08-2012
Geloof het of niet maar ik ontvang een email van mijn collega uit Purmerend. Hij was op vakantie dus vandaar zijn late reactie. Hij sluit ook 2 instructies tot het uniforme format in en hij zal me zo snel mogelijk een aantal documenten toesturen die gereviseerd moeten worden. “Dat kost mij wel even wat tijd. Fijn dat je dit wil doen” zo schrijft hij. Mijn hart maakt een sprongetje. Zou ik dan toch eindelijk het beloofde werk aangeboden krijgen? Ik kan het bijna niet geloven.

Het is de bedoeling dat ik alle documenten die betrekking hebben op de certificering in dezelfde lay-out ga maken en ze eventueel ga herschrijven. Dit is heel veel werk en ik vind dat leuk werk leuk dus kom maar op!

Donderdag, 16-08-2012
Het is alweer de 2e werkdag van mijn collega. Ik ben blij dat ze er weer is want het is toch wel stil alleen. Het is wel gek want hoe gekwetst ik ook ben, ik ga nog steeds niet met tegenzin naar mijn werk. Inmiddels werk ik hier bijna 20 jaar. Ik ken heel veel mensen en die mensen kennen mij ook en weten me te vinden. Iedereen is altijd even vriendelijk en er is wederzijds respect. Het bestand/programma wat ik gemaakt heb is voor de afdeling Arbo. Ik werk dan ook nauw samen met de Arbo coördinatrice. Omdat ik geen eigen kantoor en computer meer mag hebben delen wij de werkplek. Mijn collega werkt 2 dagen per week en bezet op die dagen de flexplek. Zo heb ik dus toch nog mijn eigen kantoor met werkplek maar ben eigenlijk een illegale gastarbeider.

Ik hoor iemand die op de gang aan het rommelen is. Iemand van een extern bedrijf vervangt alle bordjes op de deur voor nieuwe in de huisstijl van de fusiepartner (2007). Ik roep meteen mijn collega. Kom eens kijken, dit is echt humor. Naast de deur hangt een naambordje met daarop de afdeling die in dit kantoor zijn vesting heeft. Onder de bedrijfsnaam staat de naam van mijn collega en let goed op……. Daaronder staat mijn naam. Het hoofd van de verantwoordelijke afdeling loopt langs. Heb jij dat gedaan vraag ik lachend. Ach, ik denk dat jouw naam per ongeluk op de lijst gekomen is (LOL).

Dinsdag, 28-08-2012
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Ik hoop zo dat mijn gewaardeerde collega mij de documenten toestuurt zodat ik eindelijk kan beginnen aan het herschrijven en in de juiste lay-out zetten van de procedures. Het is inmiddels ruim 4 weken geleden dat mijn leidinggevende nummer 6, tevens hoofd afdeling kwaliteit hem hiertoe een email heeft gestuurd. Zodra mijn pc is opgestart open ik mijn mailbox maar helaas, er zitten weer geen procedures tussen.

Ik ben diep teleurgesteld. Als ik zelf iets beloof aan iemand dan kom ik die belofte na, maar blijkbaar werkt dat bij mijn werkgever en bij velen in de huidige maatschappij niet meer zo. Tot op de dag van vandaag heb ik door mijn werkgever nog steeds geen werk aangeboden gekregen. Ook is men niet geïnteresseerd in mijn bezigheden overdag. Ik vind dat zo raar. Blijkbaar maakt het niet uit wat ik doe.

Zo, de lunch is voorbij en vol goede moed begin ik aan de middag. Er komt een email binnen van mevrouw W. van het UWV. Wat is dit nu weer? Tjonge tjonge zeg, de HRM dame weet van gekkigheid niet hoe ze draaien moet om te bewijzen dat het UWV adviezen geeft om mensen gedeeltelijk ziek te laten staan. De email is gericht aan de HRM adviseur en ik ontvang zelf een cc van deze email. Gelukkig maar, mevr. W. van het UWV heeft haar geheugen weer terug. Ik ben zo blij voor haar.

Op verzoek van de HRM adviseur lijkt het haar zorgvuldig om te vermelden wat er in het telefoon- gesprek besproken is tussen haar en de HRM adviseur. Ze begint met de stelling dat de inhoud van de vorige email juist is. Daarna geeft ze de vraag van de HRM adviseur weer: “Als een werknemer reeds verschillende malen langere tijd ziek gemeld is geweest als gevolg van een en dezelfde ziekteoorzaak, en de werknemer is wel weer volledig werkzaam tegen verdiensten, maar de mogelijkheid bestaat tot herhaalde uitval in de toekomst, bestaat er dan de mogelijkheid om de ziekmelding te laten doorlopen, zodat t.z.t. de WIA beoordeling aan de orde is?

Daarna volgt er een antwoord: “Wettelijk hoeft een werkgever maar 2 jaar te betalen voor uitval als gevolg van één en dezelfde ziekteoorzaak. Wanneer een werknemer zich herhaaldelijk beter meldt na een langere periode van ziekmelding, wordt deze 2 jaar nooit bereikt. Een samentelling van ziekte perioden is namelijk alleen mogelijk als de ziekmelding plaatsvindt binnen 4 weken na hersteld melding. Overigens speelt de bedrijfsarts een cruciale rol bij ziek en/of beter melding van de werknemer. Een actie zoals door mij beschreven, dient door hem/haar te worden ondersteund”.

Ze zegt het zelf al: “Een samentelling van ziekte perioden is namelijk alleen mogelijk als de volgende ziekmelding plaatsvindt binnen 4 weken na hersteld melding en iemand ziek laten staan kan alleen als de bedrijfsarts hieraan meewerkt”. Maar dat kan weer alleen door een advies te geven waarin staat dat ik niet volledig zou kunnen werken.
Met deze email proberen de HRM adviseur en mevr. W. van het UWV een onjuiste stelling te suggereren maar in feite komt het erop neer dat beide dames hun eigen straatje proberen schoon te vegen.

Beste lezers, laat je alsjeblieft goed adviseren door iemand die er verstand van heeft als je in een soortgelijke situatie terecht komt. Zelf raad ik iedereen aan om ten alle tijden een uitgebreide rechtsbijstandverzekering af te sluiten. Je kunt dan bij allerlei verschillende situaties zowel werk als privé rekenen op een vakkundig oordeel en hulp. Al zal je er maar één keer gebruik van maken, dan heb je de premie voor de rest van de looptijd terugverdiend.

Dinsdag, 04-09-2012
Met regelmaat is er een afdelingsoverleg van de afdeling kwaliteit. Iedereen is daarbij aanwezig. Naast de agenda krijgt iedere medewerker 3 minuten de tijd om te vertellen wat hem of haar bezig houdt. Van mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit krijg ik na het 1e gesprek dat we gehad hebben in maart van dit jaar steeds de data en agendapunten via de mail toegestuurd.

De arbo coördinator valt ook onder de afdeling kwaliteit en zij gaat altijd naar dit overleg. Ook zij heeft geen vervoer maar gebruikt hiervoor de dienstauto. Ik denk erover om met haar mee te gaan naar het overleg om zo mijn goede wil te tonen. Toch voelt het een beetje raar om daar nu zo ineens binnen te stappen. Tijd voor een email naar mijn ex casemanager. Zij bekijkt alles met wat meer afstand en ik vraag advies.

Ik krijg direct een email terug waarin staat dat het overleg niet doorgaat. Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit ligt in het ziekenhuis. Ze is afgelopen weekeind thuis van de trap gevallen en heeft een hersenkneuzing. Ze knapt langzaam op, maar is misselijk, kan geen eten binnen houden en heeft hoofdpijn. Volgens haar man ligt ze nog wel een paar dagen in het ziekenhuis. Daar schrikken we toch wel even van. Zo zie je maar weer hoe kwetsbaar wij mensen zijn. We gaan meteen een beterschap kaart kopen en sturen die op.

Woensdag, 09-09-2012
420[1]Mijn ex casemanager informeert vandaag bij mijn collega of hij misschien vergeten is om mij wat bestanden toe te sturen. Ik krijg al snel antwoord en wat blijkt? Er is geen opzet in het spel maar er waren wat problemen met de leverancier van het programma. Vandaag of vrijdag zal hij me de eerste documenten toesturen.

Met het verwerken van mijn 100% herstel en de positieve ontwikkelingen over het aanleveren van werk kan mijn dag kan niet meer stuk. Het is zonnig en ik neem de rest van de dag lekker vrij. De hele middag ben ik heerlijk aan het rommelen in mijn tuintjes.

Nu het ernaar uitziet dat ik eindelijk werk aangeboden krijg ben ik bijna in een jubelstemming. Nu maar hopen dat ik na 5 jaar vechten eindelijk ook mijn functiewijziging krijg en dat mijn standplaats Alkmaar blijft.


Woensdag, 12-09-2012
Mijn casemanager is samen met een andere collega op bezoek gegaan bij mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Sinds afgelopen vrijdag is ze weer thuis uit het ziekenhuis. Ze moet rust houden en hoeft de eerste 6 tot 8 weken niet eens aan werken te denken. Ik voel me bijna een beetje raar/schuldig. Weet je nog tijdens ons 1e overleg? Toen probeerde ik aan de hand van voorbeelden uit te leggen dat iedereen de kans loopt om voor langere tijd ziek te worden en dat niemand duurzame gezondheid kan garanderen.

Van mijn collega uit Purmerend heb ik zoals beloofd een aantal Word documenten ontvangen die ik in de juiste lay-out kan zetten en eventueel kan herschrijven. Ik vind het heerlijk om te doen en ben meteen weer enthousiast en positief gestemd. Ik heb afgesproken om hem vandaag te bellen. Ik ben vooral bezig geweest om het digitale archief te bekijken en de logica van de indeling te begrijpen. Als ik dat eenmaal goed door heb dat gaat het zoeken en wijzigen veel sneller natuurlijk. De eerste 8 documenten zijn klaar en we hebben het één en ander doorgesproken. Ik kan niet wachten tot ik de volgende serie krijg want er ligt héééél veel werk. Met de arbo coördinator heb ik afgesproken dat als zij weer naar Purmerend gaat ik ook mee ga om met mijn collega één op één te overleggen.

Op dit moment kunnen er 2 mensen wijzigingen en toevoegingen doen in de digitale gids. Mijn collega wil dat ook aan mij leren. Ik heb gezegd dat ik dat heel graag wil maar dat er eerst toestemming moet zijn van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP. Ik vertel heel kort dat er nogal wat gedoe is geweest en dat ik wil dat zij weten waar ik mee bezig ben. Het vleit me wel dat hij zoveel vertrouwen in mij heeft dat hij mij toegang wilt geven in de digitale gids. Er staan inmiddels zo’n 1200 documenten in de gids dus ik zal me niet vervelen.

Dinsdag, 18-09-2012
Ik ben ziek. Het begon al in het weekend dat ik me niet helemaal lekker voelde en gisteren heb ik de hele dag op bed gelegen. Buikgriep en daarbij doet iedere spier in mijn lichaam me zeer. Zelfs mijn tong en oren ontkomen er niet aan. Dat brengt dan weer de nodige ongerustheid met zich mee. Ik voel me zo lamlendig en kan echt niet te werk. Wat nu? Ziek melden wil ik niet want ik weet zeker dat ik daar gedonder mee krijg. Ik stuur een email naar mijn collega in Alkmaar dat ik ziek ben en dat ik maar een snipperdag neem. Als ik me morgen niet beter voel dan doe ik dat morgen weer!

Vanmiddag komt de post en ontvang ik het verslag van het laatste gesprek van 19 juli. Het is een goed verslag en geeft het verloop van het gesprek goed weer. Het is jammer en behoorlijk flauw dat er gewezen wordt naar iets wat ik heb gezegd in de hitte van de strijd. Namelijk dat de HRM adviseur liegt en bedriegt en dat de directeur zich ook niet aan zijn afspraken houdt. Niet echt slim van mij maar ik meende het wel en nog steeds.


Woensdag, 17-10-2012
Wat een gezelligheid vandaag. Vanuit het magazijn loopt men af en aan van boven naar beneden. Het verzorgingshuis bestaat 80 jaar. Hoewel, we zijn in 2007 gefuseerd en dragen nu een andere naam. Een aantal “prominenten” van voor 2007 wilden dit niet zomaar voorbij laten gaan en hebben het plan opgevat om een reünie te organiseren voor oud medewerkers en medewerkers die nog werkzaam zijn maar zo ondertussen tot de inboedel behoren. Tot de laatste groep behoor ik. De reünie vindt plaats in het gebouw waar ik werk en wordt gefinancierd door de fusiepartner. Er is een leuk programma samengesteld en ik heb er zin in. Ik heb het druk en wil nog van alles doen voordat het feest begint.

En jawel hoor. Het is in de zakenwereld traditie om minder leuke berichten of mededelingen vlak voor het weekend, feestdagen of vakantie te doen. Mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM heeft hierop een variant aangebracht en doet dit een paar uur voor de gezellige middag. Of zou dit gewoon weer toeval zijn? Wie het weet mag het zeggen. In ieder geval ontvang ik van de afdeling HRM een email met 2 brieven als bijlagen.

Laat ik eens beginnen met brief nummer 2:
In deze brief laat mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM mij weten dat hij mijn uitlatingen over de HRM adviseur onacceptabel vindt en dat hij van oordeel is dat een excuus van mij aan haar op zijn plaats is. Hij doelt hierbij op het uitspreken van mijn gevoel dat ze mij constant probeert te manipuleren en te intimideren. Verder ook op mijn uitspraak die ik in het laatste overleg in het heetst van de strijd gezegd heb. Namelijk dat ze liegt en bedriegt. In een latere email heb ik ook nog geschreven: “Bovendien komt ze op mij niet erg geloofwaardig meer over. Een HRM adviseur hoort als geen ander te weten hoe de regelgeving omtrent ziek en herstel in elkaar steekt”.

Tja, is dit nu een excuus waard? Nou, ik pieker er niet over. Ik ben niemand een excuus verschuldigd om mijn gevoel. Toegegeven, het was niet slim om dit rechtstreeks in haar gezicht te zeggen maar wie mij kent weet dat ik zulke uitspraken nooit zal doen als ik er zelf niet voor 500% achter sta. Ik verwacht dat mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM hier nog wel op terug zal komen. Hoe ik dan reageer dat zien we wel. Misschien zeg ik dan wel met mijn allerliefste glimlach iets in de trant van ok, sorry hoor dat ik zulke lelijke dingen tegen je heb gezegd (lol).

Dan is brief nummer 1 aan de beurt:
Mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM doet mij in deze brief van 17 oktober een voorstel om mij per 1 november 2012 voor 2 dagen in de week over te plaatsen naar de vestiging in Purmerend. Als ik niet bereid ben om dit aanbod te aanvaarden zal hij het aan de rechter voorleggen.

Deze brief moet ik voor 27 oktober ondertekenen en terugsturen. Als ik nog vragen heb moet ik die aan hem persoonlijk voorleggen maar als ik dat doe krijg ik enkele uren later een email terug waarin staat dat hij onbereikbaar is tot 24 oktober. Dat is wel heel grof. Het document wat “voorstel” genoemd wordt is volgens mij gewoon een eenzijdige contractwijziging en heeft niets met een voorstel te maken. Sterker nog, ik word onder druk gezet om binnen enkele dagen te tekenen.

Deze overplaatsing heeft een langere reistijd en een andere manier van reizen tot gevolg. De extra reiskosten, reistijd en het reizen met het openbaar vervoer, (2 keer 10 minuten lopen en het reizen met 3 verschillende bussen) vind ik te bezwaarlijk en te belastend en zeker niet redelijk in mijn geval. Ten opzichte van mijn huidige reistijd komt er op mijn werkdag van 8,5 uur zo’n 2,5 á 3 uur extra reistijd bij mits ik alle aansluitingen ga halen. Eén kleine vertraging van een bus kan er voor zorgen dat mijn reistijd behoorlijk verlengd wordt.

Maar wat een geluk, ik lees dat als ik gebruik maak van het openbaar vervoer ik 1 uur en 5 minuten onderweg ben. Dat is bijna 25 minuten korter dan waar ik op uit kom. We gebruiken nog wel dezelfde routeplanner van de site 9292.nl. Ik stuur de HRM medewerker een vriendelijke email met een cc’tje naar mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM. Citaat: In de bijgevoegde brief lees ik dat ik met het openbaar vervoer conform de route planning van de site van 9292.nl, 1 uur en 5 minuten onderweg ben. Wil je deze route aan mij door mailen want ik kan hem niet vinden, misschien doe ik iets verkeerd?

De mail is bezorgd en ik zie dat de HRM medewerker de mail meteen opent. Bij leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM zie ik dat de mail wel is bezorgd maar nog niet geopend. Het is 11.52 uur. Dan zie ik dat om 14.23 uur de mail is gelezen. Dat is gek, ik ontvang een email terug dat hij voor vragen op dit moment niet bereikbaar is tot 24 oktober. Ik ben met stomheid geslagen.

Hoewel ik nog steeds 100% werk (34 uur per week) sta ik zowel psychisch als lichamelijk nog steeds onder grote druk door de behandelingen die ik heb ondergaan in het NKI-AVL ziekenhuis en mijn medicijngebruik. Mijn werkzaamheden zijn puur administratief die vanaf elke willekeurige pc uitgevoerd kan worden. In de taak functieomschrijving staat onder zelfstandigheid: Werkzaamheden worden zelfstandig binnen afgesproken kaders uitgevoerd. Uiteraard heb ik aangeboden om op gezette tijden naar Purmerend te komen als dat noodzakelijk is voor mijn werkzaamheden. Ik heb 1 keer per maand 1 volle dag voorgesteld. Bijna gesmeekt heb ik om duidelijk te maken hoe groot het probleem reizen is voor mij. Helaas zonder resultaat.

Als ik de website van mijn werkgever open lees ik in de allereerste zin het volgende: XXX is specialist op het gebied van Wonen, Welzijn, Services, Zorg, Behandeling en Preventie. Wij leveren onze diensten vooral aan ouderen. Allemaal leuk en aardig maar deze stelling gaat helaas niet op voor het eigen personeel.

Als ik thuis kom liggen dezelfde brieven als uit de email in de brievenbus. Geloof het of niet maar mijn TFO Taak Functie Omschrijving zit er zelfs ook bij in. Na 5 lange jaren is het de fusiepartner dan eindelijk gelukt om een functieomschrijving op papier te zetten. Sterker nog, de Voorzitter van de Raad van Bestuur, de Directeur Kenniscentrum ATP en de Beheerder HRM hebben alle 3 de vaststelling van de functieomschrijving ondertekend. Deze 3 handtekeningen zijn nodig om de functieomschrijving officieel te laten zijn. Chapeau!

Donderdag, 18-10-2012
Ik heb goed geslapen maar wordt toch een beetje depri wakker. Het regent pijpenstelen wat mijn gemoedstoestand niet ten goede komt. Stel je voor dat je met dit weer naar Purmerend moet reizen met het openbaar vervoer, daar word je niet vrolijk van denk ik meteen. Ik heb me voorgenomen om vandaag het één en ander uit te zoeken over het gedane “voorstel”. In het verleden deed ik dit altijd thuis maar dat neemt me te veel van mijn kostbare en spaarzame vrije tijd. Bovendien is dit een probleem veroorzaakt door het werk zodat ik zonder schuldgevoel net als de andere belanghebbende de benodigde tijd in werktijd neem.

Wel lastig. Ik heb eindelijk werk gekregen en ik heb ook nog beloofd om op een andere afdeling dagelijks 2 uurtjes bij te springen en dan krijg je dit. Maar ja, je moet prioriteiten stellen zeggen ze dus dat doe ik dan ook. Na de dagelijkse noodzakelijke zinvolle activiteiten ga ik onder het genot van een kopje koffie de dingen voor mijzelf op papier zetten en nog eens rustig doorlezen.

Gelukkig is het me gelukt en ik ben klaar voor stap 2 van vandaag. Ik ga mijn verzekering om advies en rechtsbijstand vragen. Contact opnemen mag telefonisch of per email. Telefonisch ben ik niet zo sterk en ik ben bang dat als ik alles wat er is gebeurd in het kort moet uitleggen het nog wel eens een ingewikkeld verhaal kan worden. Dus klim ik weer in de pen. Dit vergt best veel tijd want het is moeilijk om iets op papier te zetten zonder de emotie een rol te laten spelen. Toch is het me weer gelukt en de aanvraag is verstuurd. Binnen 3 dagen zal ik een reactie ontvangen.

Wat is dit een vermoeiende dag zeg. Voor wat betreft het werk komt er weinig zinnigs uit mijn handen. Aan de andere kant klop ik mezelf op de schouder. Hoewel ik met regelmaat bijna in huilen uitbarst zit ik hier toch maar mooi en heb ik alles weer goed van me af geschreven. Ik heb mezelf niet ziek gemeld en probeer zo goed en kwaad als het kan mijn werk te doen. Wie doet me dat na?

Van de afdeling HRM ontvang ik een reactie op mijn vraag over de route van 1 uur en 5 minuten met het openbaar vervoer. Citaat: Helaas kan ik je vraag niet inhoudelijk beantwoorden. Voor inhoudelijke vragen kan je contact opnemen met je … (jawel, daar gaat ie weer) leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM. Dat deze niet bereikbaar is staat er niet bij.

Alsof ik nog geen hoofdpijn genoeg heb komt er een email binnen van mijn zeer gewaardeerde collega. De AO/IC audits komen eraan. Mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM stelt mijn collega voor om de kar te trekken. Hij vindt het gewenst om ook een andere IC auditor te instrueren ten behoeve van de continuïteit. Te denken valt aan iemand als Marga van afdeling Kwaliteit en Veiligheid, die een administratieve achtergrond heeft zo schrijft hij.
Mijn collega stuurt mij een voorstel met data in de laatste week van oktober voor de ‘on the job-training’ in Purmerend in het kader van de AO/IC. Hij vraagt om vandaag te reageren zodat hij de afspraak vast kan leggen.

Geen idee wat ik hier nu weer mee aan moet. In ieder geval niet reageren vandaag. Misschien kan de advocaat of Leo hier iets zinnigs over roepen. In de functieomschrijving staat dat ik bijdraag aan het voorbereiden, rappelleren en uitvoeren van audits met administratieve en financiële functies, waaronder de AO/IC. Maar ik weet nog niet eens of het contract wel of niet ga ondertekenen. Is het nu wel of niet verstandig om daar naar toe te gaan?

Vrijdag, 19-10-2012
Het leven hangt ook van toevalligheden aan elkaar. Het loopt tegen negenen als er iemand mijn kantoor binnenkomt met de vraag of ik de deur van flexplek 2 open wil maken. Ze stelt zich voor als B.B. en komt erg sympathiek over. Deze mevrouw heeft bij de gemeente Schermer gewerkt bij het Wmo loket. Ze heeft veel ervaring en is door de raad van bestuur binnengehaald om haar specifieke kennis en om subsidies binnen te halen. De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) is een Nederlandse wet die de basis vormt van het stelsel van Zorg en Welzijn. Dit stelsel bestaat naast de Wmo ook uit de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) en de Zorgverzekeringswet (Zvw).

Deze dame werkt nog maar net bij dit bedrijf. Wat ik begrepen heb valt zij net als ik onder mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM, alleen dan specifiek onder de P (van projecten). Ze heeft een vlotte babbel en vertelt dat ze in Purmerend werkt maar in Alkmaar woont. Omdat vrijdag een rustige dag is en ze toch geen afspraken heeft staan werkt ze vandaag lekker dicht bij huis.

Ze heeft een vlotte babbel en in no time weet ik dat ze op dezelfde locatie als mijn oud collega’s en de afdeling PSA/HRM werkt. Op de afdeling PSA kent ze ook mensen en toevallig noemt ze zelfs de naam van de HRM adviseur waar ik zo’n “plezierige” band mee heb. Ze is op de hoogte van de ziekte van het hoofd van de afdeling kwaliteit en brengt het gesprek daarna op mijn plaats van werkzaamheden en vraagt sneaky of iedere vestiging een eigen afdeling kwaliteit heeft. Dit hele gesprek heeft enkele minuten geduurd. Ik bied haar nog een kopje koffie aan ik vertel haar dat ik het erg druk heb en echt aan mijn werk moet beginnen.

Nog geen uur later komt er weer iemand mijn kantoor binnen, nu met de vraag om de deur van flexplek 1 open te maken. Ik ken deze persoon niet maar hij stelt zich netjes voor. Ik ben F.B. de bedrijfspsycholoog. Goh, ik wist niet eens dat we die hadden zeg ik lachend. Het is een vriendelijke man en hij gaat rustig aan zijn werk. Nou, nu weet ik in ieder geval bij wie ik terecht kan als ik het niet meer zie zitten.

De dame tegenover mij mag dan wel heel vriendelijk zijn maar ik heb er geen zin in dat ze bij mij aan tafel aanschuift. Ik heb geen zin om uitgehoord te worden dus ga ik lunchen bij mijn ouders. Na de lunch sluit ik mijn kantoor en ga naar beneden naar de bewoners administratie. Daar verricht ik dagelijks wat hand-en-spandiensten en dat komt me nu heel goed uit. Als ik een paar uur later terug kom op kantoor zijn de vreemde vogels gevlogen.

Dinsdag, 23-10-2012
Ik ben lekker aan het werk als de directie secretaresse naar mij toekomt om een preek te houden. Ik heb het hele weekend aan je gedacht. Oh ja, vertel. Het komt omdat jij het voorstel van leidinggevende nummer 6 tevens directeur kwaliteit en HRM niet meteen wil ondertekenen. Ik wil je waarschuwen.  Denk er nog eens goed over na want je weet niet wat ze gaan doen als je niet tekent. Ik ben zo bang dat ze je gaan ontslaan. Je hebt al zoveel meegemaakt. Ja ja, ik weet het “zucht”.

In de brief staat duidelijk dat de volgende stap naar de rechter is. Ik sta met mijn rug tegen de muur maar ik vind het zo onredelijk. Het werk dat ik daar moet doen is hetzelfde als wat ik hier achter de computer doe, daar hoef ik niet voor in Purmerend te zitten. Ik heb mijn probleem ook voorgelegd aan de rechtsbijstand en hun advies gevraagd. Ik verwacht dat ze op korte termijn bellen.

Toch is het voorstel volgens mij best wel redelijk hoor. Je hebt het aantal dagen dat je naar Purmerend moet al weten terug te brengen van 4 naar 2 en je mag per dag 2 uur reizen in de baas zijn tijd. Ik weet het maar 2 jaar is snel om hoor en dan begint de ellende pas. Ik moet dan nog 12 jaar werken tot aan mijn pensioen en dat is best wel lang. Ach meid wie weet hoe de wereld er dan uit ziet. De ontwikkelingen gaan zo hard, ook bij onze werkgever. Kijk maar naar het nieuwe werken wat zo gepromoot wordt. Misschien mag je over 2 jaar wel een paar dagen thuis werken. Probeer het nou gewoon, wie weet valt het hartstikke mee. In mijn hart weet ik dat ze gelijk heeft en dat mijn boosheid niet de boventoon moet voeren.

Nou weet je wat, ik ga het vanavond nog een keer met Leo bespreken en ik beloof je om er in ieder geval nog een keer over na te denken. Bedankt dat je naar me toegekomen bent.

Woensdag, 24-10-2012
Ik zit op mijn werk als ik gebeld word door de rechtsbijstand. De dame heeft een aantal vragen en vraagt of het uitkomt dat ze belt. Ja hoor, zeg ik en ondertussen doe ik gewoon de deur van het kantoor dicht.

Ze wil de reden weten waarom ik overgeplaatst ga worden. Ik vertel haar dat mijn leidinggevende nummer 6 en 7 vinden dat ik dan een beter contact met mijn collega’s kan opbouwen en dat het makkelijker is om overleg te plegen. Daartegenover staat natuurlijk dat mijn werk puur administratief is en dat de werkgever erg zwak staat omdat dit niet echt een zwaarwegende motivatie is. Ik vertel dat ik 3 keer langdurig ziek geweest ben en dat er veel strijd is geweest over het hersteld melden en dat ik zelf het idee heb dat deze overplaatsing meer een vorm van pesten is dan van noodzaak. Zo van, jij werkt niet mee met ons dan werken wij niet mee met jou.

Juist om die reden kan de werkgever het voor de rechter laten komen zegt ze. De kans is groot dat de werkgever ongeacht de uitspraak ontslag gaat aanvragen. Als de werkgever in het gelijk wordt gesteld kan dit als ik een WW uitkering aanvraag gevolgen hebben in de zin dat mij een uitkering geweigerd wordt. Het feit dat ik ontslagen word omdat ik het niet met de overplaatsing eens ben wordt dan door het UWV als werkweigering gezien en ontslag door eigen schuld. Met als gevolg geen uitkering.

Een reistijd van 1,5 uur per enkele reis wordt doorgaans als passend en redelijk gezien. Daarom heeft het geen zin om een proefperiode af te spreken. De werkgever biedt mij een periode van 2 jaar waarin de werkplek in Alkmaar voor 2 dagen per week gegarandeerd wordt. Ook dit is meer dan redelijk. Als jij kunt aantonen dat je tijdens diensttijd in verband met je gezondheid niet kan reizen is het een ander verhaal. Kun je dat? Nee! Ik heb gevochten voor mijn herstel en dat wil ik niet in twijfel trekken.

Wat de reiskosten betreft is een vergoeding volgens CAO bepalend tenzij anders (in het voordeel van de werknemer) wordt overeengekomen. Ook de 14 dagen bedenktijd die ik krijg om de brief te ondertekenen is redelijk volgens haar. Zelfs als men niet bereikbaar is voor commentaar en er dus maar 3 dagen overblijven om vragen te stellen.

Ik kan wel vragen om in de brief toe te voegen dat er na 2 jaar een evaluatie zal zijn waarin gekeken wordt hoe deze periode door beide partijen ervaren is. Maar ja hoeveel waarde heeft dat, vraag ik mezelf dan af. Eigenlijk geld ook nu weer het recht van de sterkste en de grootste.
Ik stuur Leo een email waarin staat wat ik besproken heb met de rechtsbijstand. We hebben allebei geen zin om hier nog al te veel woorden aan vuil te maken. Als we ’s avonds aan de koffie zitten zijn we er snel uit. Om mijn inkomen veilig te stellen is het enige wat ik nu nog kan doen de brief ondertekenen. Het is wel even slikken maar vooruit.

Vrijdag, 26-10-2012
Ik heb de getekende brief bij me en ik stuur deze meteen via de interne post naar Purmerend. Ik heb me onthouden van iedere vorm van commentaar. In de loop van de ochtend loop ik bij de directiesecretaresse langs en vertel haar dat ik naar haar geluisterd heb en de brief heb ondertekend. Ze is zichtbaar opgelucht want ze was ervan overtuigt dat ik mijn ontslag zou krijgen als ik dit niet deed. Ik vertel haar dat er wel een last van me afgevallen is want nu hoef ik niet meer boos te zijn. En weet je, eigenlijk heb ik er wel zin in. Buiten het reizen om vind ik het wel leuk om daar te werken. Nou ja zeg, dat is nou weer het andere uiterste. We moeten er allebei om lachen.

Ik bel mijn nieuwe collega op maar hij heeft nog van niemand gehoord dat ik voor 2 dagen per week naar Purmerend kom. Er is ook geen werkplek voor mij. Hoewel, leidinggevende nummer 7 is nog steeds ziek dus je zou achter haar bureau kunnen gaan zitten. We hebben het nog even over de dagen en ik vertel dat ik het liefst op dinsdag en woensdag naar Purmerend kom. Dan is hij ook aanwezig.

Donderdag, 31-10-12
Het is alweer een week terug dat ik de getekende brief teruggestuurd heb maar ik heb nog steeds geen enkele reactie terug ontvangen. Nu had ik dat ook niet echt verwacht hoor maar het blijft toch raar. Het is eerder regel dan uitzondering dat men niet reageert of mensen informeert hier. Zo heb ik als voorbeeld vorige maand aan mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM gevraagd om in orde te maken dat het onterecht ingehouden salaris over de maand juli herrekend wordt. Je raadt het al, geen enkele reactie. Ik probeer het deze maand nog 1 keer en anders laat ik het door een advocaat regelen.

Ik wil toch wel graag weten wat er nu van mij verwacht wordt en ik stuur mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM toch nog maar een email. Citaat: Ik wil dinsdag 6 en woensdag 7 november naar Purmerend komen. Heb je dan een werkplek voor mij? Nu maar hopen dat er een antwoord volgt.

Het 2e gesprek

Dinsdag, 15-05-2012
Vanmiddag om 15.00 uur heb ik het 2e gesprek. De volgende personen zijn aanwezig:
– Leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP en HRM
– Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit
– HRM adviseur
– Ex Case manager
– Marga, salarisadministrateur WH vervallen

Ik heb de reis met het openbaar vervoer al uitgeplozen. Als het gesprek één uur duurt ben ik daarvoor in totaal in 5 uur uit en thuis kwijt. Niet alles sluit namelijk even netjes op elkaar aan zo midden op de dag. Leo heeft vanmorgen een kleine operatie aan zijn been gehad en mag totdat de verdoving uitgewerkt is niet autorijden. Hij vindt het zo vervelend dat ik zo lang onderweg ben en zo vaak moet overstappen van bus naar trein naar bus en bus dat hij me persé weg wil brengen. Het is een hele opluchting want ik zag erg tegen de reis op. Mijn case manager komt bijna gelijk met ons aan en we drinken met z’n drietjes nog even een kopje koffie. Ik heb niets voorbereid voor vandaag. We laten het maar over ons heen komen. Ik denk dat de TFO besproken gaat worden.

Klokslag drie uur kloppen we bij de directiekamer aan. We worden ontvangen met koffie en een praatje om het ijs te breken. Het voelt wat onwerkelijk maar de directeur vraagt belangstellend hoe het me vergaan is na het vorige gesprek is en hoe het met mijn gezondheid is. Uiteraard geef ik vriendelijk en eerlijk antwoord. Al snel gaan we over tot de orde van de dag.

We beginnen met de TFO. Samen met het hoofd kwaliteit heb je de TFO gemaakt. Kun je je vinden in de uitwerking of heb je nog opmerkingen of aanvullingen? Ik vind het een hele mooie TFO, vooral omdat de nadruk op het administratieve vlak ligt. Ik heb geen opmerkingen maar wel 2 vragen. De directeur geeft een duidelijke uitleg. Het hoofd kwaliteit zegt dat deze functie moeilijk te wegen is omdat er geen vergelijkbare functie te vinden is. De HRM adviseur bevestigt dit en stelt dat dit op de afdeling HRM verder uitgeplozen wordt. Voor mij is deze weging niet zo interessant omdat ik salarisgarantie heb en wordt betaald als salarisadministrateur. Alleen als de FWG indeling hoger is dan mijn huidige salaris wordt het salaris aangepast maar daar heb ik geen illusies over.

Ook vindt ze het moeilijk om in te schatten hoeveel uur de werkzaamheden per week in beslag zullen nemen. Ik weet zeker dat ik tijd tekort kom. Dat brengt het gesprek op mijn contract en de splitsing van mijn uren. Mijn loon wordt betaald voor 28 uur uit het budget van kwaliteit en voor 6 uur uit het budget van de financiële afdeling. Die betaalt mij dus al jaren zonder dat ze er iets voor terug krijgen. Dat is toch raar, roep ik meteen. Die manager leest de rapportages toch wel?

Dat brengt mij op mijn huidige werkzaamheden. Het in- en uitlenen, registreren en controleren van de tilmatten volgens de voorgeschreven norm. Als ik dat blijf doen is meteen het probleem van die 6 uur opgelost. We bespreken hoe dit in de andere huizen geregeld is en dat er eigenlijk een uniforme werkwijze moet zijn. De directeur gaat uitzoeken hoe de 6 uur ingevuld moet gaan worden.

De HRM adviseur begint over mijn ziekteverzuim maar ik geef meteen aan dat ik daar niet nog een keer over wil praten. Dat hebben we de vorige keer al gedaan en nu wil ik vooruit kijken. Waar ik het wel over wil hebben is het deskundigenoordeel. Is dat al aangevraagd? Nee, ik heb gebeld met mevrouw W. van het UWV en het is niet mogelijk om in dit geval een deskundigenoordeel te laten maken. Nou, volgens mij kan dat juist wel hoor! Het deskundigenoordeel is juist voor dit soort situaties. Ze vertelt een lang verhaal met indrukwekkende termen waar niemand van de aanwezigen iets van snapt. De mevrouw van het UWV heeft mij zelf geadviseerd om jouw gedeeltelijk ziek in het systeem te laten staan dus dat doen we ook. Ik zeg dat ze liegt en wordt boos.

En zo komen we weer op het gedeeltelijk ziek laten staan. De vorige keer heb je gezegd dat als ik voor een klein percentage ziek gemeld blijf staan dat er geen nadelen zijn voor mij toch? Ja, dat klopt. Nou volgens mij zijn er wel nadelen hoor. Als ik nu gedeeltelijk ziek blijf staan loopt de wachttijd voor de WIA keuring door. Maar wat nog erger is, is dat ik dan in het 2e ziektejaar zit. Stel dat ik wel weer opnieuw ziek word of geveld word door de griep of iets dergelijks dan val ik direct 30% terug in salaris omdat in dat geval nog maar 70% van het loon doorbetaald zal worden. Misschien voor jou geen nadeel maar ik vind dat nogal wat. Waarom heb je dat niet gezegd?

Er volgt weer een heel verhaal waarin ze zegt er niet aan gedacht te hebben maar dat ik toch ooit dat jaar loonbetaling van 70% door zal moeten. Hoezo dan? Dit keer komt ze er niet zo makkelijk af. De directeur en hoofd van de afdeling kwaliteit zijn hier blijkbaar niet van op de hoogte en stellen hier vragen over. Het komt op mij over dat ze het echt niet weten. In dit soort gevallen wordt er advies gevraagd aan de afdeling HRM en ik denk dat ze er vanuit zijn gegaan dat deze mensen weten waar ze mee bezig zijn. Er zijn nu 2 mogelijkheden: 1. HRM belazert de medewerkers bewust en 2. De medewerkers zijn niet deskundig genoeg. Ik denk zelf dat beide mogelijkheden aan de orde zijn.

De toonzetting van de HRM medewerker verandert nu merkbaar. Als ik een vraag stel over het UWV probeert ze me in een hoek te drukken door opmerkingen als “je weet alles toch zo goed? Waarom vraag je het dan”. Ook blijft ze herhaaldelijk terug komen op het feit dat ik al zoveel geld gekost heb en of ik het normaal vind dat mijn werkgever dat moet betalen. Het kost wat moeite maar ik blijf vriendelijk en zeg dat dat nu eenmaal het risico van ondernemen is. Ik heb hier ruim 20 jaar hard gewerkt en vind dat ik mijn sporen verdiend heb. Maar wij zullen het nooit met elkaar eens worden omdat jouw belang heel anders ligt dan het mijne.

Alsof het nog niet genoeg is en ik vriendelijk blijf gooit ze het over een andere boeg. Je ziekte is al zo vaak teruggekomen dus de kans is groot dat dat nu ook weer gebeurd. Hoe vaak ook alweer, 21 keer toch? Nee hoor, ik ben 11 keer behandeld maar zolang mijn specialist erin gelooft doe ik dat ook. Dat zal wel moeten ook anders kan ik niet verder. Ik denk dat je dat alleen kunt begrijpen als je het zelf meegemaakt hebt. Dus als jij opnieuw ziek wordt ga je weer je loonbetaling claimen? Ja, als ik daarna weer kan werken wel. En dat vind jij normaal? Zo gaat ze nog even door maar ik laat me niet gek maken. Bovendien maakt ze zichzelf hierdoor niet geloofwaardiger. Daarom leg ik nog één keer uit dat ik het CAO en de WET niet bedacht heb. Ik geniet nu eenmaal bescherming tegen werkgevers die zich niet aan de regels houden. Er zijn genoeg rechtspraken van soortgelijke zaken. Bij het stellen van vragen door de leden van de kamer aan de regering zijn de antwoorden duidelijk. Iemand administratief ziek houden is strafbaar.

De directeur vindt dat het gekissebis genoeg geweest denk ik. Hij zegt zelf uit te gaan zoeken hoe het één en ander in elkaar steekt. Blijkbaar heb je genoeg informatie verzameld zegt hij tegen mij en vraagt of ik het aan hem wil mailen. Ja hoor, graag, want het moet nu een keer over zijn. Ik wil duidelijkheid. Aan de HRM medewerker verzoekt hij om de mevrouw van het UWV te vragen om haar uitspraken op papier te zetten. Ze kijkt niet zo blij. Voordat ik op vakantie ga zal ik hierop terugkomen en mijn standpunt duidelijk maken.

Hij vat alles wat er vandaag besproken is nog eens kort samen en sluit de bijeenkomst. Het was weer een gesprek van 1,5 uur. Ik had nooit van mijzelf verwacht dat ik me nog eens zo zou durven verweren. Hoewel, het zit wel ik mijn aard dat ik niet tegen onrecht kan. Al met al heb ik wel een goed gevoel over vanmiddag. Er is naar me geluisterd en ik heb bepaalde stellingen goed kunnen weerleggen. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik serieus genomen word. Zal het dan toch nog goed komen allemaal?


21-05-2012
Zoals afgesproken in het 2e gesprek stuur ik wat relevante info naar de directeur. Het is een kleine greep uit mijn digitale archief. Voor de oplettende lezer, de aanspreektitel van leidinggevende nummer 6 is gewijzigd van directeur AOK naar directeur Kenniscentrum ATP en HRM.

Ik ontvang al snel een ontvangstbevestiging. “Dank voor het toesturen. Ik ga mijn afweging binnen 14 dagen afronden. “ Dat wordt nu dus afwachten wat mijn werkgever met deze info gaat doen. Volgens mij zit de directeur in een heel lastig pakket inzake Marga.

Dinsdag, 22-05-2012
Ik heb een afspraak met de bedrijfsarts om de eerstejaars evaluatie te maken. Dit is verplicht volgens de wet Poortwachter. Nu is het wel makkelijk dat ze zo dichtbij in de gang zit. Zo kost het geen extra tijd en ik hoef er de deur niet voor uit.

Ze vraagt hoe het met me gaat en of er al wat meer duidelijkheid is over mijn herstel en werkzaamheden. Ik vertel haar over het 2e gesprek en dat de HRM adviseur beweert dat er in mijn geval geen deskundigenoordeel aangevraagd kan worden. Dat is niet juist. Je kunt ook zelf een deskundigenoordeel aanvragen hoor. Dat kost je éénmalig € 50,= en desnoods spreek je met je werkgever af dat degene die ongelijk heeft betaald.

Ik ben daar geen voorstander van omdat ik wil dat de situatie wel werkbaar moet blijven voor mij en als ik buiten mijn werkgever om toch een deskundigenoordeel aan ga vragen zal dit misschien wel negatief voor mij uitpakken. Houdt er rekening mee dat niemand en ook het UWV niet, jou voor een deel ziek zal laten zijn hoor. Zeker als je aangeeft dat je kunt werken. Nou, dat brengt me op het volgende probleem. Ik krijg geen werk aangeleverd zolang ik blijf volhouden dat ik 100% kan werken.

Citaat uit het verslag: “Je geeft aan dat je het idee hebt dat de werkgever van je af wil. Wij bestrijden dit en willen juist door een vangnetsituatie te creëren, zorg dragen voor continuïteit binnen de straks door jou in te vullen functie. Alleen hierdoor kunnen we jou zinvolle werkzaamheden laten verrichten”.

Omdat ik toch niet hersteld gemeld word en er geen werk aangeboden wordt heb ik besloten om vanaf 18 april de uren die ik nog ziek sta vrij te nemen. Dit zijn in totaal 6 uur per week die ik verdeeld over 4 dagen gewoon eerder naar huis ga. Ik begin de strijd een beetje moe te worden. Als ik thuis kom lig ik meestal eerst 1,5 uur te slapen. Nu doe ik dat dus mooi in de baas zijn tijd. En hoe vindt je werkgever dat? Ik heb het ze in het 2e gesprek verteld en volgens mij vonden ze het prima. Maar ik kan om deze reden niet 6 uur per week arbeidsongeschikt adviseren. Mijn advies blijft 100% hersteld voor eigen werkzaamheden. Prachtig! Dat is ook precies wat ik wil.

Woensdag, 23-05-2012
Aan het eind van de middag loopt er een vreemde man mijn kantoor in. Ik zie een nieuw gezicht in deze kamer zegt hij. Hij komt me vaag bekend voor. We geven elkaar een hand en als ik zijn naam hoor dan weet ik het meteen. Het is het enige lid van de raad van bestuur van het complex waar ik werk. We maken kort een praatje. Dus dit is nu de man die het beleid bepaald en waar iedereen zo bang van is. Met zijn moderne zwarte bril heeft hij inderdaad een streng gezicht. Ik doe zo vriendelijk als ik maar kan en hoop maar dat mijn gezicht niet mijn gedachten verraad.

Als ik thuis kom ligt de 1e jaars evaluatie van de bedrijfsarts in de bus. Ze is altijd erg snel met het schrijven van de rapporten. Dat moet ze gistermiddag gelijk verstuurd hebben. Nieuwsgierig naar het verslag scheur ik de envelop meteen open.
Stand van zaken: werkt 28 uur per week, 6 uur op ziekte basis
Advies: Medewerker is medisch volledig geschikt voor haar eigen werkzaamheden
Gemaakte afspraken: Over 6 weken nieuwe afspraak bij bedrijfsarts ter evaluatie
Prognose: Medewerker is medisch geschikt voor eigen werk
Ik ben dik tevreden met deze uitspraken. Ben benieuwd hoe de directeur Kenniscentrum ATP en HRM hierop reageert.

Vrijdag 25 mei
Het hoofd van de facilitaire dienst komt naar mij toe. Marga, ik vind het heel erg maar je moet weer verhuizen. Moet ik alweer naar een ander kantoor? Ja, het is in opdracht van de rechterhand van de directeur (Raad van Bestuur). Er is iemand aangenomen die de manager Z&D gaat vervangen en die moet in dit kantoor komen.

Kan ze tijdens de inwerkperiode niet bij de huidige manager Z&D zitten? Zijn kantoor is groot genoeg en deze plek bevalt me wel. Waar ga je me plaatsen? Ik denk dat ik jou boven moet plaatsen. Hoe kan dat nou, er staan zat kantoren op de gang leeg, daar kan ik dan toch wel in? Tja meid, het is nu eenmaal zo besloten.

Als ze weg is moet ik aan een lotgenoot denken die ook bij een groot bedrijf werkte wat de post bezorgde in Nederland. Hij belandde uiteindelijk aan een bureau in de kelder. Dan gaat er ineens een lichtje branden. De directeur heeft mij hier gisteren zien zitten en dit kantoor is natuurlijk veel te luxe voor zo’n lastig personeelslid. Nu snap ik waarom ik naar zolder moet.

Woensdag, 30-05-2012
De secretaresse komt vandaag enkele uurtjes werken. Ze heeft een zware operatie achter de rug en wil nu weer langzaamaan beginnen met werken. Het is ouderwets gezellig en met verschillende collega’s drinken we koffie in haar kantoor. Iedereen is blij dat ze zich zo goed voelt en dat de operatie succesvol was. Tijdens dit koffie-uurtje worden natuurlijk ook de laatste nieuwtjes uitgewisseld.

De huidige manager Z&D (Zorg en Dienstverlening) is niet betrokken bij de sollicitatie procedure omtrent zijn opvolgster, dat is oké maar hij is ook nog niet op de hoogte dat zijn opvolgster per 4 juni gaat beginnen. Fraaie boel is dat zeg, zo goed wordt er hier dus gecommuniceerd. De functienaam manager Z&D gaat met ingang van 4 juni ook veranderen. De nieuwe dame krijgt de titel “directeur”. De dame die komt is bekend met de zorg dus dat is zeker een pré en haar meisjesnaam is makkelijk te onthouden. Deze is namelijk hetzelfde als de naam van de directeur Kenniscentrum ATP en HRM. Is dit familie van de directeur of is het toeval dat haar meisjesnaam hetzelfde is als zijn achternaam? Wie het weet mag het zeggen.

Ik verwacht dat ik dus op 4 juni verdwenen moet zijn van mijn huidige werkplek. Ik heb alleen nog geen nieuw kantoor toegewezen gekregen. tot die tijd blijf ik dus maar zitten waar ik zit. Er is trouwens op verschillende plaatsen weer aardig in de pot geroerd op locatie Alkmaar want velen schijnen het nodig te vinden om tegen mij hun ongenoegen over onze werkgever uit te spreken.

Later op de dag vertrouwt een collega mij toe dat onze werkgever haar niet hersteld wil melden en dat ze niet tegen loonwaarde werkt op dit moment. Ook ontvangt ze daarom nu ook geen reiskostenvergoeding. Onzin!!! Alle re-integratie activiteiten worden gewerkt tegen loonwaarde, dit staat duidelijk in het CAO. Al kom je alleen maar op de koffie om te re-integreren dan nog moet dit 100% betaald worden. En natuurlijk heb je wel recht op reiskostenvergoeding voor de dagen waarop je werkt of aanwezig bent. Kijk, daarom is het nu zo belangrijk om je uren declaratie zo precies in te vullen en te bewaren, leg ik haar uit. Alleen als daar de juiste informatie op staat krijg je het op de juiste manier uitbetaald. Hoe vervelend het ook is, de mensen op de salarisafdeling zijn nog steeds niet helderziend ook al denken ze soms van wel. Maar eerlijk is eerlijk, ze zijn voor de uitvoer natuurlijk wel afhankelijk van de juiste aanlevering van de gegevens.

Een andere collega komt mij vragen hoe het zit als je ziek bent als gevolg van zwangerschap. Er is haar gezegd dat ze vanaf nu 70% salaris krijgt doorbetaald omdat ze in het 2e ziektejaar zou zitten. Voor haar zwangerschapsverlof is ze namelijk ook al ziek geweest en dat tellen ze erbij op. Terwijl ze hier allang van hersteld is ziet onze werkgever dat anders. Wat een boeven zeg. Van het UWV ontvangt de werkgever in haar geval 104 weken ofwel 2 jaar 100% van het loon. Dit loon behoort aan de werknemer te worden doorbetaald. Ondanks haar bezwaar betaalt onze werkgever maar 1 jaar UWV uitkering aan haar door en steekt de rest in eigen zak.

Ik zet het één en ander voor haar op papier en geef het advies om het UWV om hulp te vragen en zo snel mogelijk een rechtsbijstand verzekering af te sluiten. Hoewel, een brandend huis kun je niet verzekeren maar voor de toekomst lijkt het mij verstandig. Ik vraag haar wel om mijn naam bij de werkgever niet te noemen want dat zal mij geen goed doen.


Maandag, 04-06-2012
Het is vandaag precies 14 dagen terug dat ik de directeur de info heb gestuurd over het onterecht ziek laten staan van mijn persoontje. Als hij zich aan zijn woord houdt moet er nu dus een berichtje met daarin zijn reactie in mijn mailbox zitten. Morgen weer te werk dus ik ben heel benieuwd.

Dinsdag, 05-06-2012
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Ik zet snel mijn computer aan om in mijn mailbox te kijken. Jammer, de directeur heeft zich echt niet aan zijn woord gehouden. Hij heeft niet zoals beloofd, zijn afweging om mij hersteld te melden, binnen 14 dagen afgerond. Hoe kan het ook anders!

Op dinsdag en donderdag werk ik altijd samen met de ergo coördinator. Ondanks dat ik nog steeds niet hersteld gemeld ben weet zij wel zinvolle klussen te bedenken zodat ik in ieder geval iedere dag toch iets te doen heb.

377[1]Het hoofd van de facilitaire dienst komt zich verontschuldigen voor het feit dat ik alweer moet verkassen. Vrijdag moet het kantoor voor de nieuwe directeur klaar zijn dus ik moet er nu echt uit. Waar ik naartoe moet weet ze nog niet precies.Tijdelijk kan ik in het kantoor tegenover haar zitten. Tijdens mijn vakantie kan ze dan nadenken waar ze met mij heen moet. Dan pak ik mijn boeltje toch weer in! Ik mag 1 kast meenemen en de rest van de spullen moeten zolang maar in een kar blijven liggen.

Ik ga alvast kijken op het kantoor waar ik naartoe moet. Tsjonge tsjonge wat een troep zeg. Het lijkt wel een opslagplaats van oude kantoormeubelen. Ik kan er nog net bij dus dat valt dan weer mee. Ik zie alleen geen computer staan. Dat klopt zegt het hoofd van de facilitaire dienst, daar moet ik nog voor onderhandelen met de afdeling ICT. Nou, dan zoek ik wel een flexplek op om te werken. Ik ga er maar geen drukte om maken. Nog 2 dagen werken en dan heb ik vakantie. Wat ben ik blij als het tijd is om naar huis te gaan zeg, ik heb het helemaal gehad.

378[1]

Eenmaal thuis wacht de volgende verrassing mij op. Het verslag van het 2e gesprek is gesprek is er. Leo heeft het al gelezen. Ik denk niet dat je er zo blij mee bent, zegt hij alvast. Nee hè, wat nu weer? Nou lees het zelf maar. Dat doe ik en ik geloof mijn eigen ogen niet. Het verslag is geschreven door het hoofd van de afdeling kwaliteit maar van wie de woorden zijn die op papier staan daar zet ik grote vraagtekens bij.

Er zijn bewust dingen niet vermeld en andere dingen zijn verdraaid. Er staat niets in over het deskundigen oordeel waar we over gesproken hebben. Wel staat er dat de arbeidsdeskundige van het UWV heeft geadviseerd om mij voor een klein deel ziek te laten staan en om mij vervolgens rond 25-03-2013 een WIA beoordeling te laten doen. Pure bluf van de firma List en Bedrog. Bovendien doet het UWV niet zomaar van dit soort uitspraken. Drie maal raden wat ik ga doen morgen. Inderdaad, het UWV bellen.

Verder staat er in dat de directeur voor 1 juli een advies geeft over zijn afweging om mij hersteld te melden. Hiermee is de uiterste datum van vandaag dus overruled. Verder schuift men alle beweringen van tafel en gaat men er kennelijk vanuit dat ik voor een deel in de WIA kom. Dit terwijl ik gewoon kan werken en dat er volgens de bedrijfsarts waarschijnlijk nooit een WIA keuring zal komen. Ook in haar adviezen en 1e jaars evaluatie vindt ze mij 100% arbeidsgeschikt voor eigen werk maar mijn werkgever trekt zich hier niets van aan.

In de laatste alinea van dit verslag staat zelfs een raadselachtige redenering die ik gedaan zou hebben. Ik heb werkelijk geen idee waar ze dat vandaan getoverd hebben maar wat er staat zijn niet mijn woorden. Ik kan van het hele verslag niet meer maken dan dat het een hoopje gebakken lucht is waar niemand iets mee kan.

Eigenlijk spelen ze precies hetzelfde spel wat de ad interim manager in 2008 ook gespeeld heeft. Ze doen alsof ze van niks weten en hebben tijd nodig om uit te zoeken hoe de regels in elkaar steken. Telkens komen ze met een ander verhaal en andere beweringen om mij onzeker te maken en af te branden. Is dat nu wat men leert op die peperdure management cursussen?

Ik informeer nog even of mijn ex case manager het verslag al heeft ontvangen. Nee dus. Toevallig heb ik het al digitaal dus kan ik het haar meteen toesturen. Wat een aanfluiting dat ze zoiets durven te versturen en totaal voorbij gaan aan wat er daadwerkelijk is gezegd tijdens deze bijeenkomst. Het liefst zou ik reageren door het verslag terug te sturen met de mededeling dat ik het verslag gezien de inhoud als niet ontvangen beschouw. Maar dat zou natuurlijk weer niet verstandig zijn.

Ik heb net naar het UWV gebeld om te vragen of het UWV onderstaand advies aan mijn werkgever heeft kunnen geven, daarbij heb ik de tekst letterlijk voorgelezen: “HRM heeft een arbeidskundige gesproken (Mw W. van het UWV). Haar advies was om jou voor een heel klein percentage ziek gemeld te laten staan: 0,01%. Vervolgens na 2 jaar een WIA beoordeling laten doen. Dit zou rond 25-3-2013 zijn.”

Het antwoord wat ik krijg is zonder enige twijfel duidelijk: Neen! Het UWV zal absoluut nooit zo’n advies aan een werkgever geven. Als er een meningsverschil over de herstel melding is kan er een deskundigen oordeel worden aangevraagd. Er is er maar één die kan bepalen of u weer volledig kunt werken en dat bent uzelf. Op mijn vraag of er überhaupt wel een mevrouw W. werkt bij het UWV kon hij mij geen antwoord geven. Wel vindt hij het raadzaam om desnoods zonder medewerking van de werkgever een deskundigen oordeel aan te vragen.

Nu kan ik natuurlijk HRM bellen om het telefoonnummer of email adres van mevrouw W. te vragen maar ik ben bang dat ze mij dat niet gaat geven. Daarom heb ik besloten om mijn hersenen te deleten en niet meer aan het verslag te denken. Eerst maar onbezorgd op vakantie en daarna zien we wel verder.

Wat een gore onbeschofte huichelaars zijn het toch. Ik kan op het ogenblik niets anders bedenken. Ik ben witheet als ik lees wat er over het UWV in het verslag staat. Dit is de bekende druppel. Ik ben zo vreselijk boos. Ik moet moeite doen om dit stukje te schrijven maar ik wil het perse af hebben. Ook mag mijn boosheid wel weer eens op papier staan. Echt, ik heb in mijn leven gelukkig nog nooit met zulke onbetrouwbare mensen te maken gehad. Wat spelen ze een gemeen spel.

Verder heb ik vanmorgen mijn boeltje weer ingepakt om naar het kantoor tegenover het hoofd van de facilitaire dienst te verhuizen. Dat is het enige beschikbare op dit moment. Het kantoor is in gebruik als opslag en mijn spullen en ik kunnen er nog maar net bij. Helaas, er staat geen computer. Die moet ze nog zien los te peuteren bij ICT. Vreemd! Als ik dus wat achter de computer moet doen, wat gelukkig niet zo vaak voorkomt, in ieder geval niet meer dan 8 uur per dag, dan kan ik een flexplek gaan opzoeken. Ze verontschuldigt zich alweer en hoopt dat ze na mijn vakantie een definitieve werkplek voor mij heeft.

Zondag, 10-06-2012
Eindelijk vakantie! Wat ben ik blij zeg. Even geen geleuter over ziek of niet ziek maar gewoon lekker vakantie. Ik heb me voorgenomen om zo min mogelijk aan mijn werk te denken en helemaal wil ik proberen om er niet over te praten. Even niets. En zo zijn we gisterochtend aangekomen in het dorpje Ötz in Tirol/Oostenrijk. Wat is het hier toch mooi. We hebben 2 weken geboekt in een fantastisch appartement. Het weer is schitterend en we vervelen ons nog lang niet.

a1180[1]

Het huisje is de week na ons nog niet verhuurd. We hebben het zo naar de zin dat we besluiten om de vakantie met een week te verlengen. Wat een goede en verstandige keuze. We hebben het gevoel dat we het nu veel rustiger aan kunnen doen en blijven zelfs een paar dagen gewoon bij het huisje om te genieten van de riante tuin en het prachtige uitzicht. En het leukste is…………….. de boodschappen zijn binnen dus is het verblijf “all inclusieve”.

Zaterdag, 30-06-2012
387[1]Met pijn in ons hart gaan we na 3 weken onbezorgd leven weer huiswaarts. We zien er allebei als een berg tegenop om weer in de malle molen van het werk te vallen. Het is niet helemaal gelukt om niet aan het werk te denken of erover te praten. Maar als één van ons tweeën er al over begon dan was het een kort gesprekje. Dit weekend moeten we weer terug op aarde komen want a.s. dinsdag word ik geacht weer te gaan werken.

Ik ben zo benieuwd. Zou er werkelijk een kantoor en een computer voor mij beschikbaar zijn of moet ik weer tussen de rommel zonder computer? Ik hoop van niet maar ben er niet gerust op.


Dinsdag, 03-07-2012
388[1]Mijn 1e werkdag na onze vakantie. Ik kom binnen en word meteen aangesproken door een receptiemedewerker. Marga, je zit op flexplek 2, hier heb je de sleutel. We kletsen nog wat over de vakantie en dan ga ik naar boven. Tegenover flexplek 2 zie ik mijn collega van de afdeling ARBO. Ze is heel druk want ze heeft wat afspraken maar ze kan me nog net vertellen dat ik niet op de flexplek hoef te zitten maar dat we nu samen één kantoor hebben tegenover flexplek 2. Omdat er maar 1 computer beschikbaar is in dit kantoor heeft ze flexplek 2 gereserveerd omdat daar wel een computer staat.

In het roddelcircuit hoor ik dat ik geen eigen kantoor en geen eigen computer meer mag hebben omdat er nog niet bekend is wat er met mij gaat gebeuren en waar ik ga werken. Als ik wil werken moet ik maar een flexplek opzoeken. Op locatie Alkmaar hebben wij wel 2 flexplekken waar ook een computer staat. Deze flexplekken kunnen alleen niet gereserveerd worden. Vooral op dinsdag is het erg druk en moet je vroeg zijn om een flexplek te bemachtigen.

Daarom heeft het hoofd van de hoteldienst in Alkmaar bedacht dat ik samen met de arbo coördinator op één kantoor kom zodat ik dan toch nog een eigen werkplek heb. Mijn collega werkt 2 dagen per week en gaat die dagen op flexplek 2 zitten als zij een computer nodig heeft, lief hè! Bij mijn werkgever is het beleid dat je als je minder dan 24 uur per week werkt je geen recht meer hebt op een eigen werkplek met computer.

Wij hebben geluk dat we met zijn tweeën één kantoor delen met ook nog eens genoeg kastruimte. We kunnen alle transfer hulpmiddelen kwijt in de kasten. Alles moet nog worden uitgepakt en de kasten moeten worden ingedeeld. Na de lunchpauze ga ik de kasten schoonmaken en inrichten. Op de kamer van flexplek 2 staat nog een kast dus die pikken we ook meteen maar in.

Op de gang kom ik de bedrijfsarts tegen. We hebben vanmiddag een afspraak maar je mag ook over 10 minuten komen hoor. Ik vind het prima, tot zo. Nu kom ik net bij de bedrijfsarts vandaan en heb een uitgebreid gesprek gehad. Ze heeft de verslagen van de gesprekken met mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM, leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit en de HRM adviseur doorgelezen en was hogelijk verbaast over de schriftelijke beweringen/uitspraken van de HRM adviseur.

Dit kan helemaal niet zegt ze verbaasd! Het is onmogelijk dat het UWV het advies heeft gegeven om jou tot 25-03-2012 ziek te laten staan. “Dat gaat het UWV echt niet op papier zetten”. Als jij aangeeft dat je ziek staat maar gewoon werkt dan zal het niet eens tot een WIA keuring komen. De kans is zelfs groot dat het UWV de werkgever een sanctie oplegt”. Als ik 100% werk mogen ze mij niet korten op mijn salaris. In het verslag van 15-05-2012 staat ook dat leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM advies vraagt aan de bedrijfsarts. Daar weet ik niets van zegt ze, er is door niemand contact met mij opgenomen.

Ze adviseert toch om zelf bij het UWV een deskundigenoordeel aan te vragen en hierin duidelijk de vraag te stellen of ik 100% arbeidsgeschikt ben. Mocht het achteraf tot een gerechtelijke procedure komen dan heb ik dit oordeel ook nodig. Ik zeg dat ik zo lang mogelijk wil wachten met het inschakelen van een advocaat omdat ik niet wil dat er een onwerkbare situatie ontstaat. Dat kan ze wel begrijpen. Ze vindt het wel een goed idee om nogmaals aan te geven dat ik nog steeds 100% arbeidsgeschikt en beschikbaar voor werk ben. Ik loop meteen naar de receptie om mijn oude herstelmelding, voorzien van bovenstaande opmerking te laten scannen voor de afdeling HRM en voor mijn leidinggevende nummer 7, hoofd afdeling kwaliteit.

En zo is mijn 1e werkdag na de vakantie alweer bijna om. Ik moet alleen nog even een email sturen naar mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM en hem confronteren met het feit dat hij zich weer niet aan zijn afspraken heeft gehouden.
Feit:
In het gesprek van 15 mei heeft hij gezegd dat ik voor 1 juli een advies omtrent mijn herstelmelding gereed zou hebben. Via email op 21 mei heeft hij beloofd zijn afweging om mij hersteld te melden binnen 14 dagen af te ronden. Op beide beloftes heb ik niets gehoord. Ook vraag ik om een kopie van het advies van het UWV waarin staat dat ze adviseren om mij voor een klein gedeelte ziek laten staan tot 25-03-2013 en dan de WIA keuring af te wachten. Volgens de HRM consulente zou de mevrouw van het UWV dit zeker wel schriftelijk willen bevestigen.

Vanaf maart 2012 ben ik 100% hersteld en beschikbaar voor werk. Nog steeds is mijn werkgever het daar niet mee eens. Nu is het juli en vind ik het de hoogste tijd om een antwoord af te dwingen.

Woensdag, 04-07-2012
Met regelmaat kijk ik in mijn mailbox om te zien of er al reactie is van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM.

391[1]Dan komt er tegen kwart voor 3 eindelijk een reactie. “Dank voor je bericht. Ik wilde je over het advies van hersteld melden persoonlijk spreken, maar door vakantie en bezoek aan de bedrijfsarts is de afspraak pas in te plannen op of rond 19 juli. Omdat je op een antwoord wacht, zal ik je voor het weekend berichten”. Wat hij precies bedoeld met dat hij me voor het weekend zal berichten weet ik niet.

Donderdag, 05-07-2012
Ik heb besloten dat als ik niet voor het weekend een bevestiging van mijn herstel heb ontvangen ik per direct het deskundigenoordeel bij het UWV ga aanvragen. Ik ga het hele epistel uitprinten en begin alvast met invullen.

392[1]Mijn nieuwe werkplek bevalt me wel. Ik zit boven in de allerlaatste ruimte tegen het magazijn aan. Het kantoor is ruim genoeg voor 2 personen en er is genoeg kastruimte. Mijn collega werkt alleen op dinsdag en donderdag en de rest van de week zit ik alleen. Op deze dagen is het wel heel erg stil en vaak ben ik de enige op deze gang. Soms zie ik een levend wezen als er iemand van het magazijn langs loopt. Het geeft me een beetje het 3 hoog achter gevoel.

Vrijdag, 06-07-2012
Normaal gesproken ontvang ik de dag na mijn bezoek aan de bedrijfsarts het evaluatierapport. In dit evaluatierapport staat hoeveel uren ik werk en of ziek ben, welke afspraken er gemaakt zijn en de te verwachtte herstelperiode. Dit keer duurt het langer en ontvang ik het rapport pas na 3 dagen. Vreemd, dat is nog niet eerder gebeurd. Zoals afgesproken belt Leo mij meteen en leest het evaluatierapport voor. Verbazing alom! Het volgende staat erin: Stand van zaken: werkt niet volledig, Prognose: volledig herstel eigen werk. Ik werk wel volledig, dat heb ik zelfs nog met haar besproken en de prognose is niet van toepassing omdat ik al 100% hersteld ben. Ik snap er niets van, zou ze inmiddels opdracht hebben gehad van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM?

Ik spuug vuur. Leo gaat direct voor mij bellen met het ziekteverzuim bureau. Een paar minuten later belt hij alweer terug. Hij heeft met de assistente gebeld en die zegt dat dit erin staat omdat ik nog voor 6 uur per week als ziek sta geregistreerd. Leo legt haar de situatie uit en vertelt dat ik dit weekend de aanvraag voor het deskundigenoordeel de deur uit wil doen. Ze zal proberen of ze de bedrijfsarts nog bereiken kan. Maar ja, het is vrijdagmiddag en dan weet je het wel hè? Het zal vast niet lukken en dan moet ik dus wachten tot a.s. dinsdag. Dan is ze er weer.

Dan belt mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Ze informeert keurig hoe mijn vakantie is geweest en ik vertel haar keurig dat het erg leuk was. Van beide kanten zit er iets onechts in de stem en dat is duidelijk hoorbaar. De mail die leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM aan mij gestuurd heeft is via cc ook doorgestuurd naar haar. Ze belt om te vragen of ik al iets heb gehoord. Nee dus. Nou dan zal ik hem straks even bellen. Maar we zouden nog weer een 3e gesprek hebben. Dat wilden we doen op 3 juli maar toen moest je naar de bedrijfsarts. De eerstvolgende mogelijkheid is op donderdag 19 juli, kun je dan? Ja hoor dat is prima, ik schrijf het meteen op.

Oh, en aan je TFO (Taak Functie Omschrijving) wordt gewerkt hoor. Door onderbezetting op de afdeling HRM is het er niet eerder van gekomen. Inmiddels is er een nieuwe medewerker die ik heb gesproken. Zij gaat een weging maken om het salaris vast te stellen maar dat is voor jou niet zo belangrijk want je salaris blijft toch gelijk. Ze zegt dat ze dit binnen 2 weken klaar heeft. Dan kan je het ondertekenen zodat het dan officieel jouw functie is. Dan kunnen we ook de functienaam “salarisadministrateur laten vervallen” en omzetten naar die van medewerker kwaliteit. Ik weet niet of het wijzigen gaat lukken voor mijn vakantie want ik ga al op 27 juli weg voor 4 weken. Nou, zeg ik, dat gaat je zeker niet lukken. Er zullen eerst nog een aantal zaken besproken moeten worden en we moeten het ook nog hebben over de plaats van mijn werkplek.

Ik weet niet of je het druk hebt maar anders kun je misschien alvast wat doen aan de documenten waarin de procedures en zo beschreven staan. Ja, dat had ik toch al voorgesteld, dat kan goed en het maakt voor dat werk ook niet uit waar dit gebeurt. Nou dan zal ik kijken of ik een afspraak met P. kan maken zodat jullie het kunnen bespreken. Als je wilt graag want ik heb er erg veel zin in.

Je zegt in de email naar leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM dat je ook een mail hebt gestuurd naar HRM en naar mij maar ik heb niets ontvangen hoor, wat staat erin? Dat is raar je moet hem hebben, ik heb hem afgelopen dinsdag verstuurd. Er staat in dat ik nog steeds 100% hersteld en beschikbaar voor werk ben. Maar je werkt toch maar 7 uur op een dag? Je hebt zelf gezegd dat je dan moe bent en een paar uur slaapt. Ik ga er niet op in. Ik werk volledig.

Goed, nou ik zal nr. 6 nog een keer bellen, als ik hem niet te pakken krijg hoor je het nog. Dan stuur ik je ondertussen nog een keer de email die ik je dinsdag ook gestuurd heb. Zo gezegd zo gedaan en ik krijg al snel antwoord terug dat ze hem nu wel heeft. Nou ik ga nog even proberen of ik nr. 6 kan bereiken.

Een uurtje later belt Leo mij op. Er is email van je leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM gekomen. Weliswaar op mijn privé email maar dat mag de pret niet drukken. En wat staat er in? Er is een afspraak gepland op 19 juli. Zie je nu wel, wat heb ik je gezegd? Ze gaan je niet beter melden en blijven de boel maar rekken. Ja, Leo je hebt gelijk. Pffffffffffff. En dat hele gesprek met nr. 7 is volgens mij ook vooropgezet. Ik denk dat ze van iemand het één en ander ingefluisterd heeft gekregen. Misschien iemand die zelf niet durft te bellen?

394[1]Ik tik meteen een verslagje voor op mijn website. Nu heb ik tenslotte alles nog vers in het geheugen met mijn aantekeningen ernaast. Dit is geen toeval maar meer een gewoonte. Voordat ik op mijn werk de telefoon opneem pak ik altijd eerst een pen en papier. Het is nog best een lang stuk geworden en ik mail het snel naar huis. En dan is het weekend. Ik ben nog maar een week terug van vakantie maar het lijkt veeeeeeeeel langer.

Ik ben alweer een paar uurtjes thuis en inmiddels is het 22.30 uur. Ik duik nog maar even achter de pc om het verslagje van vandaag op mijn website te plaatsen. Oh en ik lees ook nog het evaluatierapport van de bedrijfsarts door. Ik ben echt met stomheid geslagen alsof ik het nu net voor het eerst hoor. Het staat er echt! Werkt niet volledig! Hoe is dit mogelijk? Ben ik misschien niet duidelijk genoeg geweest? Ik heb zo’n vermoeden dat de bedrijfsarts door mijn werkgever onder druk is gezet. Dat is bij de vorige bedrijfsarts en bij die 2 daarvoor ook gebeurd dus waarom nu niet? Ik voel de woede weer opkomen en dat is niet de bedoeling want ik ga weekend vieren. Maar één ding is zeker. Dinsdag is de bedrijfsarts weer op locatie Alkmaar en ik denk dat ik haar eerste klant van die dag ga zijn.

Zondag, 08-07-2012
Leo en ik hebben er lang over gepraat en hebben besloten om toch zelf een deskundigenoordeel bij het UWV aan te vragen. Mijn werkgever zal daar niet blij mee zijn maar ik wil bevestigd zien door een onafhankelijke arts dat ik hersteld ben, dat ik kan werken en dat mijn werkgever niet in zijn recht staat om mij voor een klein deel ziek te laten staan. Heb ik ongelijk dan zal ik dit eerlijk toegeven en mijn excuus aanbieden aan mijn werkgever. Als ik in mijn gelijk gesteld word zal ik mijn werkgever vragen dit oordeel over te nemen.

Nu ben ik dan in het weekend toch weer met mijn werk bezig en ik merk aan mezelf dat ik niet veel meer kan hebben. Er spookt van alles door mijn hoofd en het huilen staat me nader dan het lachen. Ik probeer om niets te laten merken aan Leo want hij is deze situatie ook meer dan zat. Ik zit dus boven achter mijn pc en ga beginnen aan het vragenformulier. Het is een hele klus waar ik de rest van de middag mee bezig ben. Ik moet veel invullen en daarbij de nodige toelichtingen geven. Een hele klus maar ik moet dit toch doen. Je weet nooit of ik het achteraf nog nodig zal hebben.

Het is me niet gelukt om het formulier vanmiddag af te krijgen. Ik moest veel dingen nazoeken en het is gewoon moeilijk om alles goed en beknopt verwoord op papier te krijgen. Leo verwent me gelukkig met een heerlijk bordje patat met een loempia. Eerst had hij de pan schoongemaakt en nieuwe olie erin. Na dit heerlijke maal ga ik weer naar boven en spreek Stefan nog even via Skype. Daarna ga ik weer verder met het formulier. Het is een hele klus, ik moet veel nalezen en bijlages meesturen. Nog steeds is er een lichte twijfel. Als ik alle vragen eerlijk beantwoord en ook nog eens de bewijzen mee stuur dan komt mijn werkgever er wel heel slecht van af. Wat gaat het UWV met deze informatie doen denk ik dan. Het wordt in ieder geval wel weer heel spannend.

Maandag, 09-07-2012
Het heeft wat hoofdbrekens gekost maar het aanvraagformulier voor het deskundigenoordeel is klaar en afgegeven bij het postkantoor. Het is best wel een hele klus geweest want ik wil alles zo beknopt en duidelijk mogelijk invullen. Ik heb het formulier compleet naar waarheid ingevuld. Nu maar afwachten. Ik hoop zo dat het UWV het oordeel voor het volgende overleg van 19 juli a.s. klaar heeft. Het streven van het UWV is om binnen 14 dagen een oordeel klaar te hebben. Spannend.

396[1]We zitten nog even gezellig in de serre als er om 23.00 uur nog email binnenkomt. Hij is van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM. Citaat: Via deze weg wil ik je laten weten, dat we met jou willen werken aan een volledige werkhervatting. In het vorige gesprek dat we hadden gaf je aan dat je weliswaar medisch gezien hersteld bent, maar dat volledige dagen van 8,5 uur nog erg vermoeiend waren. Tot op heden werk je daarom nog 7 uur per dag.

De stappen voor volledige hervatting naar 100% willen we samen met jou uitwerken in het gesprek op 19 juli 2012. In de hoop en vertrouwen dat we samen tot een goed plan voor dat resultaat kunnen komen. Nou die is ff lekker zeg. In het gesprek van 15 mei heb ik inderdaad gezegd dat ik op dat moment 7 uur werkte en dat ik normaal gesproken na het eten even ga liggen en dat ik dat nu net zo goed ’s middags kan doen. Ik heb me niet ziek gemeld voor deze uren en dat ook niet aangegeven. Sterker nog, ik heb heel duidelijk gezegd dat ik nog steeds 100% hersteld en beschikbaar voor werk ben. Dat heb ik ook besproken met de bedrijfsarts.

Een van de redenen van het eerder naar huis gaan was inderdaad vermoeidheid maar dan vermoeidheid van verveling, het niet aanleveren van werk en het gepieker over alle tegenwerking en het hele gedoe eromheen. Onder het mom van “ze kunnen het krijgen als ze per se willen” ben ik toen eerder naar huis gegaan. Niet erg slim natuurlijk om dat dan ook nog te gaan zeggen maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Je kunt ook te eerlijk zijn. De bedrijfsarts weet ervan en is net als ik van mening dat het eerder naar huis gaan niets te maken heeft met het feit dat ik niet hersteld zou zijn. Ik ga toch nog even zitten om de email te beantwoorden. Lekker klusje zo vlak voor de nacht.

Citaat: Zoals ik in mijn email van afgelopen dinsdag, 4 juli al had geschreven ben ik nog steeds 100% hersteld. Het is dus niet nodig om een stappenplan te maken want ik ben al 100% arbeidsgeschikt voor eigen werk. De medische kant heb ik inmiddels besproken met de bedrijfsarts. Ik werk 8,5 uur per dag en geen 7. Zo, en nu naar bed.

Dinsdag, 10-07-2012
Nu kom ik net bij de bedrijfsarts vandaan. Ik ben naar haar toegegaan om opheldering te vragen over de periodieke evaluatie waar zij bij stand van zaken “werkt niet volledig” heeft ingevuld. Dit heeft zij gedaan omdat mijn leidinggevende nr. 7, hoofd afdeling kwaliteit en projecten haar een email heeft gestuurd waarin staat dat ik 7 uur per dag werk. Maar dat is niet juist!!! Ja, zegt ze maar als ik een email van je leidinggevende ontvang dan ga ik ervan uit dat het ook zo is en verwerk ik dat.

Ik ga me niet mengen in een conflict wat jij hierover hebt met je leidinggevende. Daar wil ik echt buiten blijven, ik heb het beste met je voor en dat weet je best. Ik heb aangegeven dat je 100% arbeidsgeschikt bent voor eigen werk en dat moet genoeg zijn. Maar ik weet zeker dat mijn werkgever mij hier achteraf over gaat aanvallen of dit gaat gebruiken om te bewijzen dat ik niet volledig werk. Dat conflict moet je echt zelf oplossen met je leidinggevende. Kan je dan niet aangeven bij de stand van zaken dat de werkgever zegt dat ik niet volledig werk maar dat ik dit in de praktijk wel doe? Nee, dat hoeft niet want dat staat in de email. Ik vraag of ik de email mag zien. De email zelf heb ik niet gezien maar wel haar aantekening in het systeem. Citaat: Leidinggevende (nr. 7) belt dat het in de 1e jaars evaluatie lijkt alsof betrokkene volledig aan het werk zou moeten. Werknemer redt dit niet. Houdt 34 uur p/w niet vol. Werkt nu 28 uur in eigen werk.

Maar dit klopt helemaal niet. Dat ik het niet red en 34 uur per week niet volhoud is puur een verzinsel of een foute conclusie van eerdergenoemd gesprek. Ik had al een vermoeden dat mijn eerlijkheid nog wel eens tegen me gebruikt zou worden. Ze zullen wel gedacht hebben: “Kip ik heb je” Ik hoop maar dat de deskundige van het UWV hier iets over gaat roepen.

Ik vrees dat ik ook met de bedrijfsarts niet verder kom en vraag daarom of ik de email van A. mag lezen. Dat mag en ik vraag haar de email naar mij door te sturen. Ze doet dit meteen. Als ik weer terug op kantoor ben krijg ik hevige buikpijn. We zijn nu een paar uurtjes verder maar het zakt niet af en wordt al erger. Ik ben er misselijk van en heb het gevoel dat ik zo moet overgeven. Rechtop zitten of lopen gaat moeizaam en zelfs met ademen doet het zeer. Ik neem 2 paracetamol tabletten in en hoop dat het straks wat beter gaat. Het heeft geholpen, na de lunch heb ik geen last meer. Stel je voor dat ik er nog een maagzweer aan over hou zeg, daar moet ik niet aandenken. Maar als het zo is zal ik mijn werkgever zeker aanklagen.

Woensdag, 11-07-2012
Toch nog een positief berichtje deze week. Ik heb een afspraak in het AVL en wat denk je?????????? De specialist is zo tevreden dat ik pas over 4 maanden terug hoef te komen. Oh jé, daar zal mijn werkgever niet bepaald blij mee zijn maar ik wel. Samen met Leo maken we er een feestje van.

Vrijdag, 13-07-2012
Er is post binnen van het UWV. Spannend!!! Leo heeft de brief al gelezen en ik val aan zodra ik thuis ben. Het UWV kan helaas geen deskundigenoordeel geven. Ze leggen keurig uit waarom dit niet kan en achteraf gezien is dit ook logisch. Toch ben ik blij dat ik deze bevestiging heb.

Citaat: U stelt aan ons de vraag of u 100% hersteld bent en of u als financieel vangnet moet dienen. Zoals blijkt uit de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts acht deze u op medische gronden volledig geschikt voor uw eigen werkzaamheden. Concreet betekent dit dus dat u volledig kunt hervatten in uw eigen werk en zou er geen sprake meer kunnen zijn van een percentage ziekmelding. Ook betekent dit dat uw werkgever u uw eigen werk moet aanbieden. Een deskundigenoordeel is daarom niet nodig en ook niet mogelijk. Alleen indien er sprake is van een verschil van mening op medische gronden tussen u en/of de werkgever en de bedrijfsarts is een deskundigenoordeel mogelijk. Aangezien u en de bedrijfsarts dezelfde mening hebben, is een deskundigenoordeel niet aan de orde.

Nou, dat is dan duidelijk voor mij. Ik besluit dat ik in het gesprek van volgende week naar waarheid zal aanhouden dat ik 100% arbeidsgeschikt ben voor eigen werk. Hoe mijn werkgever dat administratief verwerkt is niet mijn probleem.

Ik heb ook gevraagd of mevrouw W. van het UWV daadwerkelijk aan mijn werkgever heeft geadviseerd om mij voor een klein deel ziek te laten staan, om mij vervolgens rond 25-03-2013 een WIA beoordeling te laten doen. Volgens het UWV is dit geen vraag die gesteld kan worden in het kader van een deskundigenoordeel. Als ik daar antwoord op wil hebben kan ik contact opnemen met de UWV telefoon werknemers met het verzoek om door die mevrouw teruggebeld te worden.

Maandag, 16-07-2012
Ik wil toch boven tafel hebben wat de mevrouw van het UWV nu precies heeft gezegd en vraag of Leo voor mij wil bellen. Hij belt het UWV en legt de situatie kort uit. Leo is veel beter door de telefoon dan ik. Er is een notitie gemaakt met de vraag of de mevrouw van het UWV ons wil terugbellen. Dat wordt óf vandaag óf morgen voor 12.30 uur. Nou, ik ben benieuwd. Inmiddels is het avond en is er geen telefoon geweest. Nou, dan morgenochtend maar afwachten.

Dinsdag, 17-07-2012
Het gedoe rondom mijn persoontje begint al aardig op een echte soap te lijken. Ik ga naar mijn werk en Leo blijft bij de telefoon om de mevrouw van het UWV te woord te staan. Helaas, net als gisteren blijft de telefoon stil. Leo belt zelf en de vriendelijke dame die hij aan de telefoon heeft gaat meteen uitzoeken waarom er niet terug gebeld is. Het duurt niet lang en dan komt de verklaring. Ik kan zien dat men er mee bezig is geweest maar ik weet niet waarom ze niet teruggebeld heeft. Leo legt uit dat het echt heel belangrijk is dat hij haar te spreken krijgt en na enig aandringen zegt de vriendelijke dame dat ze er persoonlijk voor zal zorgen dat Leo vandaag nog teruggebeld wordt.

Leo is echt goed door de telefoon en een man lijkt toch altijd iets meer invloed te kunnen uitoefenen dan een vrouw. Maar helaas, ook ’s middags wordt Leo niet teruggebeld. Gelukkig houdt Leo vol en belt hij zelf rond half 5 weer naar het UWV. Alweer zo’n vriendelijke dame gaat weer in het systeem kijken. Meneer, uw vraag is in behandeling, dat staat er echt maar meer kan ik ook niet zien. Doorverbinden met de mevrouw van het UWV lukt echter niet want zij mogen niet doorverbinden. Maar de mevrouw van het UWV heeft tot morgenochtend 11.35 uur de tijd om u terug te bellen. Als ze dit niet gedaan heeft en u belt weer dan maken we er een calamiteitenmelding van. In dat geval moet zij binnen 3 uur reageren.

We moeten dus alweer geduld hebben en tot morgen wachten. De werknemers van het UWV worden goed afgeschermd voor de buitenwereld. Zelf contact opnemen lukt niet en erheen gaan heeft ook geen zin want zonder afspraak kom je niet eens de deur door. Ik kan me zo goed voorstellen dat sommige mensen ertoe in staat zijn om iemand daar over de balie heen te trekken. Ligt het nu aan mijn achterdocht of zijn er 2 mensen die een probleem hebben? Wat een verrassing. Een kwartier nadat Leo het UWV voor de 2e keer heeft gebeld, dus rond 17.00 uur zie ik op mijn telefoon dat er een email op mijn privé adres binnenkomt.

Het is een email afkomstig van mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Onderwerp: Vergadering geannuleerd: overleg beter melden en taken Marga. De email bevat verder geen tekst. Wat ontzettend laf en kinderachtig zeg. Zou men de confrontatie donderdag niet aan durven?

Woensdag, 18-07-2012
Direct bij binnenkomst op mijn werk om 08.15 uur stuur ik een email naar mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Citaat: “Wat jammer dat het gesprek niet doorgaat donderdag, ik heb best wel het één en ander voorbereid. Zou je me willen vertellen waarom het gesprek niet doorgaat en wanneer het gesprek nu gepland staat? Zou je deze mail nog voor je vakantie willen beantwoorden? Hartelijke groet en alvast een fijne vakantie, Marga”.

Op mijn werk gebruiken we Novell GroupWise en dat werkt goed. Zo kan ik bij de eigenschappen van het bericht precies zien hoe laat mijn bericht ontvangen is en/of hoe laat de ontvanger de mail geopend heeft. Lang leve GroupWise.

Ik zie dat de mail niet geopend wordt maar dat zegt niet dat ze hem niet gelezen heeft. Als de email vanaf huis gelezen wordt kan ik dat niet zien. Oké, dan doe ik het anders. Zolang een bericht door de ontvanger nog niet geopend is kan ik er nog van alles mee. Ik verwijder het bericht uit haar postbus en stuur hetzelfde bericht nogmaals. Dit keer stuur ik de email niet alleen naar mijn leidinggevende maar tevens cc naar alle andere genodigden voor het gesprek.

Nu wordt mijn email wel geopend en krijg ik ook een reactie. Hoewel mijn email aan leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit is gericht krijg ik antwoord van leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM. Citaat: “Ik denk dat er een misverstand is. Het overleg gaat gewoon door. Mogelijk is schuiven in mijn agenda door secretariaat aanleiding geweest voor een automatisch bericht over annulering. Ik zie jou en de anderen morgen graag komen!” Ja hoor, hoe geloofwaardig kun je nog zijn? Ik heb gezien dat ik de bewuste email heb ontvangen van leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit terwijl de directeur zegt dat deze door het secretariaat automatisch verzonden is. Vreemd.

De klokt tikt door en Leo zit te wachten maar eindelijk gaat om 10.50 uur dan toch de telefoon. Een alweer vriendelijke mevrouw van het UWV belt en vraagt wat Leo wil weten over het deskundigen oordeel. Helemaal niets zegt hij. Wij kunnen ons helemaal vinden in de brief/antwoord van het UWV en hebben er geen vragen over.

Ik heb gevraagd om teruggebeld te worden door mevrouw W. Nou, dat kan ik hier niet zien maar mevr. W. doet alleen WIA beoordelingen. Gelukkig laat Leo zich niet zo gauw afschepen en weer doet hij zijn verhaal. Jawel hoor, het kwartje valt. Ik loop nu naar haar toe en vraag of ze u direct terugbelt.

Geloof het of niet, mevr. W. belt terug. Ze ratelt aan één stuk door en Leo kan er bijna niet tussen komen. Dan vindt hij toch een gaatje en vraagt haar of de bewering van de HRM adviseur klopt. Nee hoor, dat kan ik absoluut niet gezegd hebben, zulke adviezen geven wij niet. En als uw vrouw weer volledig werkt dan komt er niet eens een WIA keuring. Leo vertelt dat ik al een tijdje op sukkel ben en dat ik in 2008 op verzoek van de werkgever wel een WIA keuring heb ondergaan terwijl ik gewoon 100% werkte. Toen werd mij door de keuringsarts gevraagd wat ik eigenlijk kwam doen terwijl ik 100% hersteld was. Hetzelfde verhaal als nu dus.

Maar ik heb de bewering van de HRM adviseur op papier hoor. U kunt het vinden bij de aanvraag van het deskundigenoordeel. Leo heeft mevr. W. wel een kwartier aan de telefoon gehad. Er wordt nog wat heen en weer gepraat en dan zegt ze: Ja, zulke adviezen moet ik ook niet via de telefoon geven. Wat bedoelt ze hiermee? Dit riekt naar………

Een beetje wazig allemaal. Liegen ze nu allebei? Even later gaat de telefoon. Leo pakt op en het is mevrouw W. weer. Blijkbaar heeft ze ons verhaal even nagetrokken want ze heeft gebeld met mijn werkgever. Ze weet ook te vertellen dat ik morgenmiddag om 13.00 uur weer een gesprek heb. De HRM adviseur is vandaag toevallig vrij. Haar collega heeft wel iets gehoord maar weet er het fijne niet van. Dezelfde collega vertelt dat de HRM adviseur ook thuis haar email leest. De mevrouw van het UWV gaat haar nu direct mailen en zal ons een cc sturen. Nu maar hopen dat de HRM adviseur nog een beetje kan genieten van haar vrije dag.

Het cc’tje is binnen en ik moet zeggen dat mevrouw W. van het UWV woord heeft gehouden. Het is een pittige email waarin zij in duidelijke bewoording vertelt dat zij de beweerde uitspraak niet heeft gedaan. Ook staat erin dat een werkgever een herstel melding niet mag weigeren als de bedrijfsarts en de betrokkene het daarover eens zijn. Ze legt ook het beleid van het UWV uit waarin staat dat er geen WIA aanvraag in behandeling wordt genomen als de betrokkene weer volledig hersteld is.

Voor jezelf duidelijkheid scheppen over waarop je precies hoopt, vervult je van actieve en stimulerende gedachten.

Een dooie mus?

Donderdag, 28-03-2012
Gisteren was het een week geleden dat ik het gesprek in Purmerend heb gehad. Het verslag van dit gesprek heb ik nog niet voorbij zien komen. Net als de beloofde TFO of een afspraak voor het deskundige oordeel van het UWV. Misschien ben ik te ongeduldig of ben ik voor de zoveelste keer weer blij met een dooie mus?

Eerlijk gezegd verwacht ik niet dat ik op korte termijn nog iets hoor. Het zal wel net zo gaan als bij het gesprek van vorig jaar en het jaar daarvoor. Toen was er ook een hoop blabla en verder niets. De geloofwaardigheid van dit gesprek is bij mij alweer behoorlijk gedaald. Juist in mijn geval had het verslag binnen een paar dagen in de bus moeten liggen.

Vrijdag, 29-03-2012
Mijn case manager is overgeplaatst naar de locatie in Purmerend. Nu zijn we nog met z’n tweeën over. De arbo coördinator en mijn persoontje. Wel zo rustig toch? En helemaal “self supporting”.

Via de interne post ontvang ik mijn loonstrookje. Het zal mij benieuwen of de vergoeding voor mijn beeldschermbril erbij zit. Ik heb het ruim voor de verwerkingsdatum ingeleverd. Gauw de envelop open maken. Ach, kijk nou! Ze zijn het vergeten, wat jammer! Of zou ik er misschien geen recht op hebben omdat ik al genoeg gekost heb?

Ik ga me er maar niet druk over maken. Misschien ontvang ik het volgende maand. Dan verwacht ik ook de kilometervergoeding voor mijn gesprek in Purmerend.


Dinsdag, 03-04-2012
Vandaag heb ik weer een afspraak bij de bedrijfsarts. Ik heb daar bij het laatste bezoek op aangedrongen omdat ik problemen voorzag bij mijn “volledig hersteld” melding. Bij het eerste bezoek aan haar was ze er heel stellig in dat ik gewoon weer 100% kon herstellen. Ik wil graag weten of ze hier nog steeds zo stellig in is.

De deur staat open en ik kan meteen doorlopen. Hoe is het ermee? Heel erg goed, ik werk weer helemaal volledig en dat gaat erg goed. De proefbehandeling is ook een succes. Bij de laatste controle zag mijn tong er erg rustig uit en als het zo blijft ben ik dik tevreden. Al snel komt het gesprek op mijn herstel en dat ik nog voor 18% ofwel 6 uur per week als ziek te boek sta. Nou, het is natuurlijk zo dat jij wel meer risico loopt dan andere werknemers om opnieuw ziek te worden. En weer moet ik in de verdediging.

Vanuit de werkgever gezien vind ik het heel redelijk om een termijn van enkele maanden af te spreken om te kijken hoe het gaat en het dan daarna nog eens opnieuw te bezien zegt ze. Baf, daar gaan we weer. Weet u nog? Al bij het eerste gesprek met u heb ik al gezegd dat dit zou gebeuren. Ik vind dat ik mezelf genoeg bewezen heb. De voorgaande 2 keren is het op precies dezelfde manier gegaan. Vergeet ook niet dat ik altijd gewerkt heb tussen de behandelingen door.

We hebben het nog even over het financiële vangnet wat gecreëerd wordt als ik voor een gedeelte ziek blijf staan. Dit mag dan voordelig zijn voor de werkgever maar voor mij is het dat niet. Stel nu dat ik wel weer opnieuw ziek zal worden dan zit ik wel meteen in het 2e ziekte jaar. Per direct krijg ik dan een terugval in het salaris van 100% naar 70% en een eventueel ontslag voor het % waarvoor ik ziek ben komt dan weer dichterbij.

Is het nou niet mogelijk om gewoon in het evaluatie verslag op de schrijven dat ik 100% werk? Dat is namelijk wat doe ik. Natuurlijk wel maar wat voor werk doe je, zijn dit je eigen werkzaamheden? Geen idee, ik heb geen TFO (taak functie omschrijving) maar het valt vast onder kwaliteit. Dan zijn het inmiddels je eigen werkzaamheden omdat je al zo lang op deze manier werkt. Het maakt dan niet uit of er wel of geen TFO is. Nou, dan schrijf ik wel dat je 100% werkt in je eigen werkzaamheden. Als zij het dan administratief op een andere manier afhandelen dan moet je daar maar over met hun in gesprek gaan. Hèhè, dat is prima hoor. Ik heb 1,5 week terug net een gesprek gehad en heb toen aangedrongen op een deskundige oordeel bij het UWV. Maar ik denk niet dat dit er ooit komt hoor. De dame van HRM zei: Als je daar gaat vertellen dat je 100% werkt dan nemen ze dat vast over in hun advies.

Ikzelf vind het juist wel een goed plan want beide partijen moeten zich aan de uitspraak houden. Maar je kunt zo’n oordeel ook zelf aanvragen hoor. Ja, dat weet ik wel maar waarom zou ik dat doen? Ik werk gewoon 100% punt. Als zij daar een probleem mee hebben dan moeten ze het maar oplossen ook. Mijn case manager is in huis dus ik loop meteen even bij haar langs om haar bij te praten.

Woensdag, 04-04-2012
Zoals altijd is de bedrijfsarts reuze snel met de periodieke evaluatie. Gisteren op consult en vandaag al via de post het verslag in de bus. Helemaal top! Ik ben zo benieuwd wat ze erin geschreven heeft. Snel maak ik de envelop open.

Stand van zaken: Medewerkster doet volledig eigen werk.
Advies: Medisch arbeidsgeschikt voor eigen werk.

Nou, ze heeft zich aan haar woord gehouden en daar ben ik heel erg blij om. Nu staat in ieder geval op papier hoe de zaken ervoor staan. En dat voor de 2e keer want in een eerdere prognose heeft zij ook geschreven dat mijn vermoedelijke 100% herstel is maart is. Wat er nog meer op papier staat verrast me niet echt. Het is het verloop van mijn ziekteverzuim zoals mijn werkgever het geadministreerd heeft. Het valt meteen op dat ik nog voor 18% ofwel 6 uur per week als ziek sta geregistreerd. En er is meer wat ik nog niet wist. Ik zie dat mijn voorgaande hersteld meldingen ook niet allemaal juist verwerkt zijn. Ze doen daar maar wat want er is geen logica in te ontdekken.

Donderdag, 05-04-2011
Mijn case manager is alweer op locatie Alkmaar. Zij heeft inmiddels ook het periodieke evaluatie verslag van de bedrijfsarts ontvangen. Het was haar ook al opgevallen dat ik nog steeds voor 6 uur per week als ziek te boek sta. Dat was niet de afspraak maar ik laat het maar zo voorlopig. Ik vraag haar om de overzichten die zij ontvangt van de afdeling PSA aan mij door te sturen maar dat gaat helaas niet.

Sinds ik in Purmerend werk krijg ik geen ziekte verzuimoverzichten meer zegt zij. Ook hoef ik de gewerkte uren van jou niet meer te accorderen. Ik denk dat leidinggevende nummer 6, tevens directeur A.O.K. dat nu doet. Oh, goed dat ik het weet. Maar de grote vraag is dan natuurlijk wel wie nu mijn case manager is. In principe niemand natuurlijk want ik ben niet meer ziek. Maar hoe zit het dan met het percentage waarvoor ik nog ziek in het systeem sta? Is er misschien iemand die nog wat snapt van deze logica?

Heb je het verslag al ontvangen over het gesprek van 22 maart? Nee, natuurlijk niet en ik verwacht ook niet dat dit komt. Nou, ik heb het concept al gelezen via de email dus het komt eraan. Ik vond het niet netjes om dit concept aan jou door te sturen. Het is een vrij zakelijk verslag geworden met veel datums erin. Jij moet zelf maar kijken of dat allemaal klopt. Jij zal het verslag anders lezen dan ik omdat jij de emoties erbij hebt en ik niet. Je krijgt het verslag per post opgestuurd. Nou, ik ben benieuwd.

Vrijdag, 13-04-12
Vrijdag de dertiende doet zijn naam weer eer aan. De hele week slaap ik al slecht. Ik word niet alleen ’s nachts wakker maar ben ook lang voor de wekker al klaarwakker. Inslapen lukt dan niet meer en ik blijf maar piekeren. Nu word ik alweer doodgezwegen, hoe moet het nu verder? Het gesprek is 3 weken terug en ik heb niets meer gehoord. Het werk begint ook op te raken. Ik werk al zo langzaam mogelijk en probeer zo hier en daar wat werk los te peuteren.

Zolang ik niet meewerk aan het financiële vangnet zal men mij geen zinvolle werkzaamheden kunnen laten verrichten is er letterlijk in het gesprek gezegd. Dit alles houdt me constant bezig en ik kan er niet meer tegen. Het lijkt wel alsof ik tegen overspannen aan zit. Er hoeft maar dit te gebeuren en ik schiet uit mijn slof of begin bijna te huilen. Concentreren is erg moeilijk en iets onthouden lukt ook niet meer. Mijn hoofd is vol.

Mijn ouders van 86 snappen er helemaal niets van. Ik heb ze niet verteld over de problemen op mijn werk maar ze vermoeden wel iets denk ik. Ook zij hebben indirect behoorlijk te leiden onder het regime van mijn werkgever. We halen ze bijna niet meer op voor een middagje visite omdat ik het geduld niet meer kan opbrengen en als ze iets vragen ben ik in staat ze af te snauwen. Ze hebben het al maanden over hun 60 jarige huwelijk wat ze in oktober op hun manier groots gaan vieren. Ik kan er maar amper naar luisteren en ben het spuugzat. Dat is erg, heel erg en doet mij best verdriet maar het kan niet anders op dit moment.

Ik kan de dag van vandaag niet volmaken. En heb net als de voorgaande dagen enorme pijn in mijn hoofd en ogen. Ik voel me helemaal niet schuldig als ik een paar uurtjes eerder naar huis ga, eindelijk weekend.

Dinsdag, 17-04-2012
Als Leo mij op komt halen van het werk vertelt hij dat het verslag van het gesprek gekomen is. En, vraag ik, wat staat er in? Ja dat moet je zelf maar lezen hoor. Het klopt wel een beetje met jouw verhaal. Dan lees ik hem straks wel. Hoewel de datum op donderdag 12 april staat ontvang ik deze brief pas vandaag, de 17e. Leo gaat aan het eten en ik doe een spelletje op mijn tablet. Ik lees de brief bewust niet vlak voor het eten.

Na het eten ga ik een uurtje naar bed. Omdat ik ook mijn slaapje niet wil laten bederven lees ik de brief ook nu nog niet. Het is al tegen negenen als ik eindelijk de brief pak en begin te lezen. Ik heb me voorgenomen om de brief niet meteen van commentaar te voorzien maar om deze na het lezen eerst wat te laten bezinken. Verstandig hè? Dit is eigenlijk niets voor mij maar ik voel dat het beter is om het nog even aan de kant te schuiven. Ook samen met Leo praten we er niet over.

Woensdag, 18-04-2012
Omdat ik op mijn werk toch bijna niets te doen heb neem ik de brief mee naar mijn werk om hem daar nog eens voor de 2e keer rustig door te lezen, van commentaar te voorzien en eventuele informatie op te zoeken op internet. Hou er rekening mee dat men in Purmerend precies kan zien wat jij op je computer doet hoor waarschuwt Leo mij. Maar dat mogen ze toch best zien als ze dat willen? De brief is ook in werktijd geschreven en geloof me maar dat daar door 4 man genoeg tijd in gestoken is. Als ze willen dat ik een reactie geeft moet ik toch eerst uitzoeken waar ik sta en waarom zou ik dat dan niet in werktijd mogen doen?

Op woensdag zijn er meestal 2 HRM medewerkers in Alkmaar aanwezig. Ik wil heel graag weten voor welk percentage ik op dit moment nog als ziek genoteerd sta. Dit moet ik namelijk opgeven aan mijn verzekering. De 2 dames zijn echter bijna de hele ochtend in bespreking. Nadat de dames uit vergaderd zijn loop ik even bij de HRM medewerker binnen die tegenover mij zit. Ik vraag vriendelijk of ze mijn ziekte historie voor mij wil uitprinten. Eh, ja dat kan ik wel maar dat staat toch ook in het evaluatieverslag dat je van de bedrijfsarts ontvangt? Ja, zeg ik maar dat verslag is al van een week terug en daar staat in dat ik volgens het systeem 6 uur per week ziek ben. Ze kijkt het even na en komt mij vertellen dat ik nog steeds voor 18% ofwel 6 uur per week als ziek sta geregistreerd.

Wil je het toch voor mij uitprinten vraag ik nogmaals. Ik heb het namelijk nodig voor mijn verzekering. Ja, dat is goed. De deur gaat dicht en ik hoor haar bellen. Even later komt ze naar mij toe en is bijzonder aardig. Alleen, het printen lukt niet omdat het systeem telkens naar een andere locatie verwijst. Uiteindelijk zijn we er samen uitgekomen en is het gelukt om mijn verzuim historie te printen. Ik bedank haar vriendelijk voor alle moeite.

Ik bel Leo om te zeggen dat hij me wat eerder mag ophalen. Zoals ik me nu voel heb ik die 6 uur ziekte in de week hard nodig om bij te komen. Bovendien zal ik voor die 6 uur per week gekort worden op mijn salaris. Ik heb er op dit moment geen behoefte aan om ook nog tegen deze salariskorting van 30% te moeten vechten. “Het beleid” wil me gedeeltelijk ziek hebben, nou ze hebben het eindelijk voor elkaar. Wat nu Wet Poortwachter?

Tijd voor de lunch! Direct na de lunch ga ik het verslag van mijn gesprek nog een keer rustig doorlezen. Het is een redelijk goed verslag van wat mijn werkgever allemaal wil maar ik betwijfel of mijn pleidooi mij iets zal opleveren. Het verslag is een bevestiging van hoe de zaken liggen zonder al te veel aandacht te schenken aan mijn reactie hierop, mijn wensen en mijn mogelijkheden.

Vrijdag, 20-04-2012
Met frisse tegenzin ga ik weer naar mijn werk. Onder elkaar noemen we het de dagopvang. Dit omdat ik nu bijna dezelfde tijden op mijn kantoor verblijf als de cliënten van bijvoorbeeld de dagopvang. Daar vouwen ze dweiltjes en ik vouw tilmatten. Met dat verschil dat ik ervoor betaald krijg en zij niet.

Normaal gesproken krijg ik bijna nooit telefoon maar het is nog niet eens 10.00 uur en ik ontvang nu al het tweede telefoontje van vandaag. En dat voor de vrijdag! Het is mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit! Ik wil een afspraak met je maken om de TFO (Taak Functie Omschrijving) te maken. Ik heb hem inmiddels van HRM ontvangen dus we kunnen ermee aan de slag. Dat is goed hoor. Kun je volgende week donderdag? Dat weet ik niet maar ik zal even in mijn agenda kijken. Ik blader door mijn afspraken en zie dat ik niets heb staan voor donderdag. Dan is het de 26e, ja hoor, dan kan ik wel. Zal ik dan om 9.00 uur naar jou toe komen? Dat is prima hoor (LOL, de zaken gaan vooruit).

Oh, eh… HRM is aan het uitzoeken wat de mogelijkheden zijn van de keuring. Dat is nog niet zo makkelijk en leidinggevende nummer 6, tevens directeur A.O.K. is er nu ook niet. Oh. Maar je moet weten dat we er wel mee bezig zijn. Een volgende datum voor een gesprek kan niet eerder dan 15 mei. Er komen ook wat vrije dagen aan en voordat iedereen er weer tegelijk is dan is het 15 mei. Oh, en dan krijg ik meteen meer te horen over een eventuele keuring? Ja, als het goed is wel.

Nog bedankt trouwens voor het verslag dat je gemaakt hebt. Je hebt er veel werk van gemaakt. Dank je. Ik heb onderaan de brief nog wat datums toegevoegd. Bedoel je de ziekte periodes? Ja want daar hebben we het eigenlijk helemaal niet over gehad. Ja, dat heb ik gezien dat je die vermeld hebt. Maar ben je het eens met wat er in de brief staat? Want anders moet je wel reageren hoor. Ach, ik neem de inhoud voor kennisgeving aan en verder niets. Nou dan zien we elkaar volgende week wel. Doehoeg, doehoeg terug.

Even later alweer telefoon, ik heb het druk! Tussendoor wil ik Leo toch even mijn verhaal vertellen en doe dit via de mail omdat niet iedereen het hoeft te horen. Daar zit ik toch wel weer even aan maar heb wel alles vers van de pers op papier staan.

Even later komt een medewerker van de receptie mij vragen of ik alsjeblieft wil meekomen. Samen met het hoofd van de linnen dienst proberen ze de boodschappen pasjes van de afdelingen op te waarderen maar het wil niet lukken. Ik moet ook goed kijken en in mijn geheugen graven want het is volgens mij alweer een jaar of 4 terug dat ik dit voor het laatst gedaan heb. Dan krijg ik een heldere ingeving en is het opwaarderen zo klaar. Alweer een goeie daad verricht vandaag. Ik heb een ontzettende pijn in mijn hoofd. Ik probeer de dag vol te maken maar zal blij zijn als ik vanmiddag naar huis kan.

Zaterdag 21-04-2012
Op 8 maart heb ik een declaratie ingediend voor een beeldschermbril. Vorige maand heb ik deze declaratie niet bij mijn salaris ontvangen. Vandaag ontvang ik mijn loonstrookje over april.  Als ik mijn loonstrookje wil opruimen zie ik dat er een bedrag van € 159,20 tussen staat. Mijn beeldschermbril is vergoed.

Donderdag, 26-04-2012
Om 9 uur vanmorgen heb ik een afspraak met mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. We gaan de taak functieomschrijving (TFO) van een administratieve kwaliteitsmedewerker punt voor punt bespreken aan de hand van een bestaande functieomschrijving. Er is nog geen officiële TFO die aangepast is op specifiek administratieve werkzaamheden. Het vlot lekker en na ruim een uur is de TFO klaar voor een eerste aanpassing.

Nr.7 gaat de bestaande TFO aanpassen naar een algemene TFO voor een administratief medewerker kwaliteit. Ze vindt het wel moeilijk om er een FWG indeling aan te hangen omdat er eigenlijk geen vergelijkbare functie is. Misschien is het wel te vergelijken met een andere administratieve functie. Deze TFO moet zo algemeen worden zodat ze niet direct aangepast moet worden als er bepaalde taken bijkomen of wegvallen en er moet een datum aangehangen worden om te evalueren. Voor mij blijft de salaris garantie natuurlijk.

De nadruk van de werkzaamheden in deze TFO liggen vooral op het administratieve vlak met werkzaamheden die mij heel goed passen en waar ik (al zeg ik het zelf) ook goed in ben. We hebben het er niet over gehad maar deze werkzaamheden kunnen volgens mij prima op een andere locatie plaats vinden dan in Purmerend. We hebben afgesproken dat ik de herschreven TFO krijg en daar mijn eventuele op en aanmerkingen op kan geven voordat de TFO vastgesteld wordt. Verder hebben we nergens over gesproken. Het was een erg plezierig en ontspannen onderhoud.

De volgende officiële bijeenkomst is op 15 mei. Ik heb al wat motiverende punten om in Alkmaar te blijven werken vergaard. Ook heb ik geïnformeerd of het is toegestaan om eenzijdig een contract te wijzigen. NEE dus. Als we er onderling niet uitkomen zal uiteindelijk de rechter dit moeten beslissen wie in zijn recht staat. Hij kan namelijk de overplaatsing ook WEL toestaan als de werkgever zwaarwegende belangen heeft. Het argument van mijn werkgever is tot nu toe dat ik moet kunnen overleggen met de andere collega’s en dat ik de groep zo beter leer kennen. Maar ik wil mijn collega’s helemaal niet beter leren kennen, die tijd ligt achter mij en overleg kan toch via de moderne communicatiemiddelen? De werkdag met 3 uur per dag te verlengen in mijn positie is voor mij niet te doen en vind ik heel zwaarwegend, maar ja, hoe denkt een rechter hierover?

Mijn mannelijke collega waar ik veel mee moet overleggen is maar 2 dagen in de week aanwezig op locatie Purmerend en een andere collega werkt ook op 2 locaties, waarom ik dan niet? Bovendien hebben er op de vacature voor een kwaliteitsfunctionaris verschillende sollicitanten gereageerd. Deze persoon moet een Hbo-niveau en de opleiding KAM coördinator hebben en ze moet bereid zijn om op meerdere locaties werk te verrichten, waaronder (specifiek genoemd) Alkmaar. Ik ben gewend om zelfstandig te werken maar als men mij wil sturen waarom kan deze persoon dat dan niet doen? Deze argumenten bewaar ik voor het 2e gesprek.


Donderdag, 03-05-2011
Vandaag ga ik verhuizen. De laatste kantoren in de gang zijn vergeven aan de medische dienst. Dan zit alles bij elkaar en dat is wel zo prettig. Het kantoor van mijn ex leidinggevende nummer 5 staat leeg. Daar neem ik mijn intrek. Het is een mooi kantoor met genoeg kastruimte en ik zit lekker alleen. Dat is wel zo prettig. De grote schoonmaak is volgens mij 10 jaar terug voor het laatst geweest dus ik ga de boel eerst maar eens grondig schoon soppen. Daarna kan ik verhuizen. Het vergt wel meer tijd dan ik had verwacht. Ga maar eens een paar kasten leeghalen en je staat versteld van wat er allemaal uitkomt.

De secretaresse zet mijn gewerkte uren altijd in het computersysteem waarna het door de verantwoordelijke geaccordeerd wordt. Voor de nieuwe secretaresse is het de 2e keer dat ze dit moet toen. Toen ze de uren wilde invoeren voor mij en mijn collega merkte ze dat ze niet meer in het bewuste programma kon komen. Na wat proberen en de nodige ergernis besluit ze maar naar Purmerend te bellen. Tot haar verbazing hoort ze dat ze dit niet meer hoeft te doen omdat dit overgenomen is door mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit.

Een beetje verontwaardigd komt ze het mij vertellen. Dat meldt je dan toch even? Nou, ik heb nieuws voor je. Deze werkgever communiceert nooit! Als er iets verandert kom je daar vanzelf wel achter denken ze blijkbaar. Ik heb ook nog niets gehoord hoor en ik weet ook niet op wat voor manier ze de uren dan aangeleverd wil krijgen. Ik wacht wel met doorgeven tot ze mij dat vertelt heeft.

Donderdag, 10-05-2012
Ik heb vanmorgen eens gekeken hoelang het laatste gesprek in Purmerend terug is. Schrik niet, het is inmiddels bijna 7 weken terug. Het verslag van dit gesprek heb ik 3 weken later ontvangen. Hoewel ik aangedrongen heb op een deskundigenoordeel van het UWV staat in het verslag dat HRM mij wil laten keuren voor de WIA. Er staat wel in dat ik hier niet voor ben. Ook staat er letterlijk: “HRM informeert wat in dit soort situaties de mogelijkheden zijn: keuring via de WIA of evt. een deskundigenoordeel. Totdat we daar uitsluitsel over hebben, en we verwachten dat binnen een paar weken te weten, melden wij je niet beter”. Maar ik vind het zo lang duren voordat ik er iets over hoor of ligt dat aan mij?

Daarom ga ik wat informatie opzoeken. Op de website van het UWV (www.uwv.nl) vind ik alle informatie die ik hebben wil. Hierin staat ook dat de werkgever en de werknemer beiden bericht krijgen over de aanvraag. Alleen heb ik nog niets gehoord. Tijd voor een telefoontje naar het UWV! Na het intikken van mijn 9 cijferige BSN nummer word ik doorgeschakeld met een aardige telefoniste die mij in één keer doorverbindt met de juiste persoon. Wauw, dat maak je niet vaak meer mee tegenwoordig.

Ik vraag of het deskundigen oordeel überhaupt wel aangevraagd is. De dame is heel zeker van haar zaak en bevestigt mijn vermoeden. Er is niets aangevraagd, geen deskundigenoordeel en geen WIA keuring!!! Ze vertelt ook dat binnen een termijn van 2 tot 4 weken na de aanvraag van bijvoorbeeld een deskundigenoordeel, de beoordeling gemaakt moet zijn. Hoe kan ik toch zo stom zijn om telkens opnieuw te geloven dat mijn werkgever doet wat hij belooft? En weer komt die dooie mus om de hoek kijken.

 

Het 1e gesprek:

Donderdag, 22-03-2012
Ik heb er nog eens goed over nagedacht en meld me vandaag voor 100% beter. Eigenlijk wilde ik me a.s. dinsdag volledig hersteld melden maar vandaag lijkt me beter. Kunnen we dat meteen meenemen in het gesprek vanmiddag. Ik voel nu wel wat genoegdoening. Zo zie je maar, soms zitten er ook leuke kanten aan het ziek zijn. Maar wat nog veel belangrijker is, is het volgende. Als ik 4 weken 100% hersteld blijf en ik word wel opnieuw ziek dan gaat het nieuwe ziekte termijn van 2 jaar weer opnieuw in. Voor mij een stukje zekerheid voor de toekomst. Hoe de reactie elders is kan ik wel raden.

Vandaag is voor mij een wel hele belangrijke dag. Als ik wakker word malen er meteen weer allerlei gebeurtenissen over het werk door mijn hoofd. Nu moet ik me weer gaan verdedigen en vechten voor mijn baan. Ik zit te trillen en moet bijna huilen. Zo kan ik toch niet het gesprek ingaan vanmiddag, dat wordt helemaal niks. Leo en ik hebben gisteravond uitgebreid gesproken over hoe ik me het beste kan opstellen tijdens het gesprek. Ook van mijn case manager heb ik wat tips gekregen. Ze hebben allebei gelijk en zo wil ik het ook doen. Maar ja, dan moet ik dat nog wel kunnen.

Voor een operatie krijg je in het AVL ziekenhuis altijd eerst een tabletje oxazepam. Ik heb uit het ziekenhuis een keer wat tabletjes meegekregen maar die heb ik nog nooit gebruikt. Ik denk dat nu het moment is dat ik zo’n tabletje nodig heb. Ik neem er één in en stop een 2e als reserve in mijn tas.

Mijn collega’s in Alkmaar zijn vandaag extra lief voor mij. Een schouderklopje, een knuffel en ik word zelfs achter mijn bureau vandaan getrokken om koffie te komen drinken. Het pilletje doet zijn werk en ik kom de ochtend rustig door. Leo wil niet dat ik met het openbaar vervoer vanaf de locatie in Alkmaar naar de locatie in Purmerend ga en komt mij op tijd ophalen met de auto.

Op dit tijdstip ben ik om op de locatie te komen met het openbaar vervoer één uur en drie kwartier onderweg en terug ook weer in omgekeerde volgorde. Lang leve het openbaar vervoer:
1. Lopen naar de bushalte Alkmaar(6 minuten)
2. Stadsbus 2 naar het station Alkmaar
3. Lopen naar het treinperron (4 minuten)
4. Intercity naar Amsterdam centraal
5. Lopen naar bushalte CS  (7 minuten)
6. Bus 304 naar Purmerend
7. Lopen naar de werklocatie

We komen gelijk met mijn case manager aan en staan nog even in het zonnetje voordat we naar binnen gaan. Leo haalt een kopje koffie in het restaurant, hij mag niet mee en gaat buiten zitten wachten tot het gesprek achter de rug is. Er is een uur ingepland.

We worden verwacht in het kantoor van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur. We lopen door de gouden gang. Deze gang wordt zo genoemd omdat alle bobo’s hun kantoor hier hebben en omdat het voor de gewone medewerkers een stap is om hier te komen. Gelukkig voel ik dat niet zo. Komt vast door alle negatieve ervaringen waardoor ik eerder op deze mensen neer- dan opkijk. We wachten netjes op de gang totdat we geroepen worden.

De deur gaat open en we mogen binnenkomen. Na het handen schudden wordt er een kopje koffie gehaald en het gesprek kan beginnen. De volgende personen zijn aanwezig:
– Leidinggevende nummer 6, tevens directeur A.O.K.
– Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit
– HRM adviseur
– Ex Case manager
– Marga, salarisadministrateur WH vervallen

Nr. 6 opent het gesprek met de mededeling dat we bij elkaar zitten om mijn werkzaamheden en aansluitend de duurzaamheid van mijn herstel te bespreken. De toon is gezet en dan niet in positieve zin. Ik luister zeg ik. Vrijwel direct begint nr. 6 mij te verwijten dat ik met de bedrijfsarts afgesproken heb om mij precies op 29 april a.s. hersteld te gaan melden. Precies op de dag dat ik 2 jaar ziek ben. Vreemd, maar ik houd keurig mijn mond, geef geen reactie en luister naar wat hij verder te zeggen heeft. Het is moeilijk praten als je geen respons krijgt.

Ik wil dat alles voor 1 mei a.s. geregeld is. Er zal een TFO (Taak Funktie Omschrijving) gemaakt moeten worden. De HRM adviseur zegt dat er wel een TFO is. Oh ja? Zeg ik. Waarom heb ik die dan niet? Nou, die TFO is algemeen en voor jou moet er één speciaal op maat geschreven worden. Je krijgt tenslotte ook nog salarisgarantie. Ja, natuurlijk zeg ik er bot bovenop, dat zou helemaal mooi worden. Je functienaam wordt administratief medewerker kwaliteit voor 24 uur in de week en 8 uur per week ben je receptiemedewerker. Maar ik heb een contract voor 34 uur per week en dit zijn samen 32 uren. Er was enige verbazing over mijn werkdagen van 8,5 uur maar dit terzijde.

Mijn mond valt open. Receptie medewerker? Weet het hoofd facilitaire dienst dit wel? Ik kan me nog herinneren dat ze mij wel wilde inzetten maar dat zij niet de kosten van mij van haar budget af wilde. Ach, dat maakt nu niet meer uit want de kosten komen tegenwoordig uit een ander potje. Wat grappig, komt zomaar mijn leidinggevende nr. 2, manager FEZ weer eens om de hoek kijken.
Nr. 6 gaat verder met een uiteenzetting van de werkzaamheden en de locatie waar deze werkzaamheden moeten plaatsvinden. Ik reageer door te stellen dat een reistijd van 2 x 1 3/4 uur dus totaal 3,5 uur reizen per dag niet reëel is in mijn situatie. Om mijn woorden kracht bij te zetten laat ik het uitgeprinte reisadvies zien. De HRM adviseur bevestigt mijn woorden omdat ze hier zelf ook al naar gekeken had.

Ik vind dat jullie zeker in mijn situatie niet van mij kunnen verwachten dat ik zo’n lange reistijd naast mijn werkdag van 8,5 uur op me moet nemen. Mede omdat er in dit digitale tijdperk makkelijk op een andere locatie gewerkt kan worden. De telefoon is geduldig en ook via de pc is er prima te communiceren. Nr.6 geeft het woord aan nr.7 die mij moet overtuigen van het feit dat het veel beter is om samen met collega’s op dezelfde locatie te zitten. Voor jouw functie is veel overleg nodig met collega’s. Nogmaals zeg ik dat ik dit geen reëel voorstel vind.

De HRM medewerkster stelt dat de reistijd wel meevalt. Je reist nu toch ook al 20 minuten. Hè? Ik ben met 10 minuten op mijn werk hoor. Niet waar, je hebt dit zelf gezegd in een eerder gesprek. Klopt dat was in 2007 maar inmiddels is het wegennet verbeterd. Ik ben niet langer dan 10 minuten onderweg. Mijn case manager bevestigt dit gelukkig. Ik vraag hoe het zit met de werkzaamheden die ik nu in Alkmaar voor de Arbo coördinator doe. Het registreren, de inname en uitgave van de transfer hulpmiddelen moet toch echt op locatie gebeuren. Deze registratie moet mettertijd locatiebreed gaan plaatsvinden.

Als je het eens bent met gedeeltelijk herstel dan kunnen er afspraken gemaakt worden over je werkzaamheden maar als je erbij blijft dat je 100% hersteld gemeld moet worden dan kan dat niet omdat je niet duurzaam arbeidsgeschikt ben. Waarom snap ik deze stelling niet?

Mijn case manager vraagt of er misschien nog ruimte zit in de verdeling van de werkzaamheden tussen locatie Purmerend en Alkmaar. Hier gaat nr. 6 niet op in. Hij reageert met een volgens hem goed voorstel. Omdat mijn vorige collega’s uit Alkmaar dit ook gehad hebben wil hij mij uit coulance 2 jaar reizen in diensttijd aanbieden. Ook het sociaal plan voorziet hierin.

Bovendien heb je destijds een brief ondertekend waarin staat dat het niet met zekerheid te stellen is dat je werkplek Alkmaar blijft. Ik stel dat er ten eerste geen sociaal plan meer is. In de periode dat dit sociaal plan geldig was en ik mijn functie opeiste zei men dat het sociaal plan niet voor mij gold omdat ik ziek was. Waarom nu dan wel weer terug vallen op dat oude verlopen sociaal plan uit 2007? Ten tweede vind ik niet dat je nu (2012) nog kan terugvallen op een brief uit 2008 terwijl daar nooit naar gehandeld is.

De HRM adviseur vraagt waarom dan niet. Ik leg ten overvloede kort en bondig uit dat ik tijdens de fusie uit mijn functie ben gezet terwijl ik volgens het sociaal plan wel een werkplek als salarisadministrateur kon opeisen. Omdat ik ziek was wilde leidinggevende nr. 2, manager FEZ mij niet plaatsen op zijn afdeling, zelfs niet in een andere functie op de salarisadministratie. Ja, ik kon terugvallen naar een veel lagere functie op de crediteurenadministratie. Zo ben ik 20 jaar terug begonnen en zag dat niet zitten.

Er was geen ander werk voor mij werd er steeds opnieuw gezegd. Omdat ik wilde re-integreren ben ik op het planbureau in Alkmaar terecht gekomen. Daar konden ze wel een helpende hand gebruiken. Via de toenmalige directrice hoorde ik dat er best wel werk voor mij was en dat er zelfs een vacature was als kwaliteitsmedewerker. Ik ben direct naar de leidinggevende gestapt en binnen 2 dagen was het rond en kon ik beginnen bij het bureau kwaliteit in Alkmaar. Dit is nooit de bedoeling van mijn werkgever geweest maar men kon er niets tegen doen. De beloofde aanvulling op mijn contract die ik zou krijgen als ik de brief ondertekende heb ik echter nooit ontvangen.

De bedoelde brief van de ad interim manager heb ik in die periode onder druk getekend en dat was het domste wat ik ooit gedaan heb. Nou dom, zeg nr. 6. Ja heel dom en ik heb er behoorlijk spijt van. De HRM adviseur stelt direct dat ik daar nu niet meer op terug kan komen. Dat doe ik ook niet natuurlijk.
Ik vraag om een voorstel op papier te zetten zodat ik het thuis rustig na kan lezen en met mijn man kan bespreken maar daar krijg ik geen reactie op. Nr. 7 zou notuleren en maakt wel aantekeningen van deze vraag. We stellen dat we afhankelijk van de inhoud van het takenpakket een besluit gaan nemen over de verdeling van de werkzaamheden in Alkmaar/Purmerend.

Dan gaan we over op mijn re-integratie. De HRM adviseur krijgt het woord. Ik moet er goed rekening mee houden dat ik de werkgever al heel veel geld gekost heb. Vanaf 2007 ben je heel veel ziek geweest. Dat klopt maar ik heb tussentijds altijd zo veel mogelijk gewerkt, dat zijn ze je vergeten te vertellen (geen reactie). Nou in ieder geval heb ik eens zitten rekenen en ik zal je vertellen wat je tot nu toe gekost hebt. Dat hoef je niet te doen want ik ben salarisadministrateur. Ik weet donders goed hoeveel ik gekost heb.

De HRM adviseur stelt dat ze het (in deze slechte tijd waarin juist op de zorg zoveel gekort wordt) kwalijk vind dat ik de stichting al zoveel geld heb gekost. Zij kunnen er tenslotte niets aan doen dat jij ziek bent. Tja, het zij zo, dat is nu eenmaal het risico van ondernemen. Bovendien wordt er gewerkt met mensen en mensen kunnen wel eens ziek worden. Maar ik weet nog wel een paar potjes waar wel wat af kan hoor. Ik moet namelijk ook eten.

Ik vraag waarom we eigenlijk deze discussie voeren? Die vraag begrijpt de HRM dame niet. Nou, deze discussie is allang uitgevochten op een heel ander niveau hoor, daar is de wet en het CAO uit ontstaan. Hier wordt niet op gereageerd en handig komt het gesprek weer op mijn herhaaldelijke verzuim.

Na veel getouwtrek geven nr. 6 en de HRM adviseur eindelijk toe dat ik nog voor een klein gedeelte als ziek sta geregistreerd omdat het een financieel vangnet is. Als je weer opnieuw ziek wordt dan neemt het UWV de salarisbetaling over. Als we je niet ziek laten staan dan gaat er weer een periode van 2 jaar loondoorbetaling in. Je snapt toch wel dat dat echt niet kan? Voor jou zitten er geen nadelen aan.

Jou ontslaan? Natuurlijk niet, dat doen we echt niet hoor. Trouwens we zullen echt geen ontslagvergunning van het UWV krijgen als zij horen dat je zoveel werkt. Dat pikt het UWV niet. Het is puur een financieel plaatje zodat we niet weer al die kosten moeten dragen.

Nou, ik ben 100% hersteld, werk dat ook en bovendien betekent het volledige herstel heel erg veel voor mij. Punt! Ik stel voor om dan maar een deskundigen oordeel bij het UWV aan te vragen. Nou, als jij daar gaat zeggen dat je 100% werkt dan weet ik wel wat het antwoord is. Nou, mooi toch? Wat de uitslag dan ook is, we zullen ons er allebei aan moeten houden. Ik dwing het min of meer af en uiteindelijk stemmen ze toe.

Op dit moment was ik even afgeleid en heb ik me laten overbluffen door het verhaal over de financiën en het feit dat het UWV geen ontslagvergunning zal verlenen als ik werk. Maar de HRM dame houdt haar mond over het feit wat er gebeurd als ik binnen het komende jaar wel weer opnieuw geopereerd moet of ziek zal worden.

Het is namelijk zo dat de ziekteperiode doorloopt zolang ik voor een deel ziek blijf staan. Omdat ik bij een volgende melding dan in het 2e ziektejaar zit zal ik direct op mijn salaris gekort worden en terugvallen op 70% salaris. Ook zal dan direct de WIA keuring eraan komen, gevolgd door eventueel ontslag. Wat nu geen nadeel voor jou? Als ik eenmaal afgeserveerd ben kom ik er nooit meer in.

Helaas, een reactie van HRM heb ik hierop dus niet. Dat hebben ze knap weten te omzeilen want dit was één van de belangrijkste punten voor mij. De HRM dame gaat nog even door met bluffen. Het is niet reëel om jou helemaal beter te melden want het verleden bewijst dat je veel meer risico hebt om opnieuw ziek te worden dan een ander. Oh ja? zeg ik. Is er dan iemand aan deze tafel die kan aantonen dat hij duurzaam arbeidsgeschikt is? Nee, die is er niet dus waarom zal ik dan vanaf nu niet duurzaam arbeidsgeschikt zijn. Misschien word ik weer ziek maar misschien ook wel niet. En als ik weer ziek word wanneer dan? Over een maand misschien, over een jaar, over 10 jaar? Zeg het maar. Jullie weten het blijkbaar dus vertel het me maar. Ik wil het heel graag weten zodat ik me er op voor kan bereiden.

Het verleden heeft uitgewezen dat er een grote kans is dat je weer ziek wordt en niet duurzaam hersteld bent. Oh, wacht even want als we het over duurzaamheid hebben weet ik er ook nog wel een: Stel dat jij (HRM) straks naar huis gaat en wordt aangereden? Dan ben je ziek. Stel dat jij (nr.7) straks een hartinfarct krijg? Dan ben je ziek. En jij (nr.6), ik hoop het niet maar stel dat jij vanavond een hersenbloeding krijgt? Dan ben jij ook ziek. Mijn casemanager maakt een grapje…….. en wat krijg ik? Jij krijgt niks antwoord ik want jij heb al wat en bent ziek genoeg.

Ik doe er nog een schepje bovenop. Nummer 6, als jij in mijn schoenen stond hoe zou jij dan reageren? Gelukkig sta ik niet in jou schoenen en hoef ik daar niet over na te denken. Oké, dan doen we het anders. Jouw vrouw heeft op dit moment ook kanker. Hoe zou je het vinden als zij zo behandeld wordt zoals jullie bij mij doen? Hier raak ik een gevoelige snaar en de tranen staan de beste man in de ogen. (Normaal zou ik zo’n gemene opmerking echt niet maken maar nu moet ik wel)

En dan nog wat, jullie mogen dan wel leidinggevende zijn maar jullie moeten je dood schamen om zo met mensen om te gaan zeg ik boos. Inderdaad ben ik meerdere keren ziek geweest maar ik ben telkens ook weer terug gekomen. Vanaf het moment dat ik weer opnieuw ziek geworden ben hebben jullie nog nooit aan mij gevraagd hoe het ermee is. Nou, zegt nr. 7, we hebben wel een kaart gestuurd. Één kaart? Toe maar! En dat als leidinggevende! Het is een grof schandaal.

Ook vanaf het moment dat ik ben gaan re-integreren heb ik geen enkele reactie van jullie gehad. Zal ik vertellen hoe jullie reactie had moeten zijn? Iets in de trant van: Goh Marga, wat fijn dat je er weer bent en wat knap van je dat je weer kunt werken. Welkom terug hoor! Zo hadden jullie moeten reageren!!! Geloof me maar dat het niet makkelijk is geweest hoor. Nummer 7 zit inmiddels met de vlekken in haar nek maar houd wijselijk haar mond. Nummer 6 biedt zijn welgemeende (denk ik) excuses aan.

Ik voel dat ik nu op het randje zit en niet verder moet gaan. Ik zeg meerdere keren dat ik vind dat we vooruit moeten denken en het verleden moeten laten rusten. Tegelijkertijd zeg ik dat ik dat erg moeilijk vind. Ik geef aan dat ik wel anders wil maar dat ik niet anders kan. Vanaf de fusie is er zoveel gebeurd. Ik weet dat we het verleden moeten laten rusten om een toekomst op te bouwen maar dan moet het beleid eerst maar eens laten zien wat ze waard zijn.

De emoties liepen best wel hoog op en waren bij mijn 2 leidinggevenden maar ook bij mij goed zichtbaar. Misschien is dat wel goed geweest om met elkaar op een normale manier verder te kunnen. Ook is het verhaal “Marga” hierdoor wat persoonlijker geworden. Nummer 6 zegt het knap van mij te vinden dat ik gezegd heb wat mij dwars zit. De delegatie zegt blij te zijn dat dat nu bespreekbaar geworden is.

Nummer 6 biedt nogmaals zijn excuses aan. Ook voor het feit dat hij het gesprek met een verkeerde toonzetting is begonnen. Ook zegt hij dat hij van te voren erg tegen het gesprek heeft opgezien. Ik accepteer zijn excuses natuurlijk. Redelijk ontspannen geven we elkaar allemaal een hand en ik heb het idee dat we allemaal weer samen door één deur kunnen. Alles bij elkaar heeft het gesprek wel 1,5 uur geduurd.

Vrijdag, 23-03-2012
Het gesprek is gisteren gelukkig goed verlopen. Ik was wel zenuwachtig maar dat waren zij nog meer denk ik. Het is inderdaad zo dat ze mij niet voor 100% hersteld willen melden. Ik heb een deskundigen oordeel van het UWV gevraagd om hen te laten beoordelen of ik voor een bepaald percentage nog ziek ben. Dat vonden ze niet zo’n goed idee. Ik heb ook gezegd dat ik het hele gesprek en zeker verschillende uitspraken die zijn gedaan op papier wil hebben.

Ik ben zo blij dat mijn case manager met mij mee was. Ze heeft weinig tot niets gezegd maar ze heeft wel alles aangehoord. We hadden van te voren goed mijn gedrag besproken en ik ben bijna het hele gesprek vriendelijk en beleefd gebleven. Echt knap van mijzelf want er was veel blabla om mij een schuldgevoel aan te praten en veel gedram over hoeveel geld ik wel niet kost voor de stichting.

En nu is mijn werkgever aan zet. Ik ben benieuwd wat er na dit gesprek gaat gebeuren. Ik was zo moe gisteravond dat ik het niet zag zitten om vandaag te werken. Het is mooi weer en er moet nog genoeg in de tuin gebeuren. Omdat ik toch SELF-SUPPORTING ben geef ik mezelf een dagje vrij. Ik mail het wel even door aan de receptie en servicedesk, aan mijn case manager en aan mijn collega’s van de afdeling opleidingen.

Mijn case manager mailt terug dat ik de snipperdag wel heb verdiend na die mega prestatie van gisteren. De stap om een punt achter het verleden te zetten is gezet. Op naar de toekomst en op naar het wegwerken van de losse eindjes, schrijft zij. Ze hoopt dat het verslag niet te lang op zich laat wachten maar heeft een paar concrete afspraken voor mij op papier gezet. Daarvoor mijn dank.

Ook zijn vandaag verschillende mensen nieuwsgierig naar het gesprek van gisteren en die doe ik natuurlijk uitgebreid verslag. Dan is het nu tijd voor wat ontspanning en de rest van de dag zit ik heerlijk met mijn handen in de prut.

Doorzetten tot herstel

Dinsdag, 14-09-2010
Ik heb alweer een paar ochtenden gewerkt en dat gaat erg goed. Ik ben van plan om dit zo snel mogelijk uit te breiden totdat ik 100% hersteld ben. Voor minder doe ik het niet!

De papieren versie van ons kwaliteitssysteem moet gedigitaliseerd worden. Dit is een hele klus en een grote uitdaging voor de medewerkers van de afdeling kwaliteit. Het is heerlijk om al mijn nieuwe collega’s weer te zien en te spreken. Het onder de mensen zijn doet mij nu al goed. Gewoon weer meedraaien met de dingen van alledag. Dit is voor mij een ideaalbeeld wat ik niet kan loslaten.

Hoewel ik mij vanaf 8 september voor 6 uur per week hersteld gemeld heb bij de receptie en zij op hun beurt deze herstelmelding hebben door gefaxt naar de fusiepartner sta ik volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nog steeds voor 100% ziek in het systeem. Dit kan natuurlijk niet. Ik moet me aan het CAO houden dus dat verwacht ik ook van mijn werkgever. Er volgt een mailwisseling tussen mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en de bedrijfsarts.

Maandag, 20-09-2010
De bedrijfsarts heeft geen bezwaar tegen mijn gedeeltelijke herstelmelding en bevestigt dat ik met terugwerkende kracht vanaf 8 september voor 6 uur per week hersteld gemeld kan worden en dat mijn re-integratie activiteiten tegen 100% loonwaarde betaald moeten worden. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft het nu op papier staan en geeft mijn gedeeltelijke hersteld melding nogmaals door aan de afdeling PSA in Purmerend met het verzoek dit in het systeem te verwerken.

De afdeling PSA kan er nu niet meer onderuit en moet in afwijking van hun eigen beleid mijn gedeeltelijke herstelmelding / re-integratie invoeren op de enige juiste manier die er is. Dat zullen ze niet leuk vinden maar dat is niet mijn probleem. De wetgeving en het CAO is er tenslotte niet voor niets en gaat boven het zelfgeschreven beleid.

Dinsdag, 21-09-2010
Het is inmiddels 3 weken verder. Bij de laatste controle was mijn arts heel tevreden. Ik voel me ook goed en daarom pak ik er een paar uurtjes bij. Ik heb het besproken met mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en zolang ik mezelf maar in acht neem gaat zij hiermee akkoord. Vanaf vandaag werk ik 3x 3 uur per week. Uiteraard meld ik me ook voor deze uren weer netjes hersteld.

Woensdag, 06-10-2010
Zo, de eerste 4 weken zitten erop en ik ben niet ontevreden. Het werken en vooral het actief bezig zijn doet mij goed. Het is leuk om alle collega’s weer te spreken. Ik zit alweer goed in mijn werk en de werkzaamheden vlotten lekker. Ik heb me afgevraagd of ik er deze week weer een paar uurtjes bij zal nemen maar het lijkt me verstandiger om het nog maar even zo te laten.

Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 overhandigt mij eindelijk het beschreven verzuim-, re-integratie- en gezondheidsmanagement van mijn werkgever. In dit 28 pagina’s tellende document moet alles staan wat we willen weten over het beleid. Het document is opgesteld in september 2009, is besproken in het MT, heeft instemming van de OR en is vastgesteld door de Raad van Bestuur. Nu moet het alleen nog even langs Marga. Gelukkig ben ik morgen vrij en kan ik het op mijn gemakje doorlezen.

Zoals afgesproken in de eerstejaars evaluatie bespreken we vandaag hoe het werken de afgelopen week is gegaan. Dan vertelt ze dat ze gisteren behoorlijk uit haar humeur is geraakt omdat ze is gebeld door iemand van de afdeling PSA uit Purmerend. Lees maar……..

Nadat ik gedurende 2 weken 6 uur per week heb gewerkt meld ik mij in overleg met de bedrijfsarts en mijn ad interim leidinggevende nr. 5 op 21 september hersteld voor 9 uur per week. Gisteren belde een medewerker van de afdeling PSA in opdracht naar mijn ad interim leidinggevende met de mededeling dat deze herstelmelding niet is verwerkt. Waarom niet? We vinden het niet juist om de te werken uren nu al uit te breiden, dat gaat veel te snel.
Haar mond valt open en ze herroept zich op de CAO voor wat betreft de re-integratieactiviteiten. Bovendien ben ik de casemanager van Marga. Samen met de bedrijfsarts bepalen wij hoe en wanneer er gewerkt wordt en niet iemand van de afdeling PSA (personeel administratie).

De medewerker PSA zegt dat mijn re-integratie is besproken met iemand die boven haar staat namelijk met mijn leidinggevende nr.6, tevens directeur AOK en ook met het hoofd van de afdeling PSA. Die vindt ook dat mijn re-integratie te snel gaat. De PSA zegt dit besluit te kunnen nemen omdat in het verslag van de bedrijfsarts niet precies staat wanneer en hoeveel uur ik meer zal kunnen gaan werken. Bovendien is de werkgever niet verplicht om het advies van de bedrijfsarts op te volgen. Hieronder een citaat uit de eerstejaars evaluatie van de bedrijfsarts.

Ik krijg van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 het advies om als ik volgende week naar de bedrijfsarts ga, te vragen om in de periodieke evaluatie mijn herstelmelding per 21 september te bevestigen en te vermelden dat de doelstelling 100% herstel is. Om dit soort gepeupel in de toekomst te voorkomen moet de arts voortaan ook concreet beschrijven met hoeveel uur en per welke periode mijn uren maximaal mogen worden uitgebreid.

En nu komt het. Er staat nergens officieel beschreven wie mijn leidinggevende is en daarom heeft de afdeling PSA overlegd met leidinggevende nr 6, tevens directeur AOK in plaats van met mijn ad interim leidinggevende nr 5 tevens casemanager inzake mijn ziekteverzuim. Volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 ben ik wel medewerker kwaliteit en val ik wel degelijk onder haar.

In het sectieoverzicht PSA per manager staat op de afdeling Kwaliteit en Projecten Alkmaar mijn a.i. leidinggevende nr 5 genoemd. Als functieomschrijving staat er salaris administrateur WH vervallen. Onder kostensoort staat medewerker administratie. De loonverdeling is in twee delen opgesplitst. Snappen jullie het nog???

Waar halen ze in Purmerend in godsnaam de arrogantie vandaan om mij zo te behandelen. Ik wil graag weer werken en ben daar in de overeengekomen re-integratie uren uitstekend toe in staat gebleken. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is het hier helemaal mee eens en voegt daaraan toe dat hun gedrag ook niet erg motiverend naar mij toe is. De afdeling PSA kan en mag niet oordelen over jouw gezondheid met als motivatie: “Jij wordt toch weer ziek” en bovendien is het helemaal niet zeker dat je opnieuw ziek zal worden. Er zijn zoveel chronisch zieken, dat is geen excuus voor hun motivatie.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 vraagt zich af wat voor belang de werkgever kan hebben als ik langer ziek ben en waarom ze dit bij mij doen. Ik leg uit dat dit ook bij anderen gedaan wordt maar dat die niet weten wat de juiste werkwijze is en daarom overbluft worden. Omdat ik tegengas geef heb ik mezelf natuurlijk niet populair gemaakt op de afdeling PSA. Ook denk ik dat het net als de vorige keer het plan is om minimaal een financieel vangnet te creëren. Daarvoor moet ik wel “gedeeltelijk” ziek staan op het moment dat ze mij een medische keuring kunnen laten ondergaan. Als ik dan gedeeltelijk afgekeurd zal worden neemt het UWV bij een eventuele volgende ziekmelding de salarisbetaling over.

Een keuring voor de WIA kan aangevraagd worden tussen de 87e en 91e week na de 1e ziekmelding dus rond februari/maart 2011. Ik moet tegen die tijd dan nog wel “gedeeltelijk” ziek zijn. Mij voor 100% in de ziektewet te laten blijven zodat ik ontslagen kan worden zou voor mijn werkgever natuurlijk het mooiste zijn. Maar ja, hoe realiseer je dat? Pesten op het werk misschien? Zoals altijd draait alles om geld.

Zou het gepest nu weer gewoon van vooraf aan beginnen? Aan mij nu de taak om hierboven te staan en me niet te laten beïnvloeden door al deze negativiteit. Het zal me echt niet gebeuren dat ik door spanning op het werk mijzelf ziek zal moeten melden, daarvoor heb ik teveel meegemaakt.

We gaan over tot de orde van de dag en met mijn ad interim leidinggevende nummer 5 bespreek ik wat ik gedaan heb afgelopen week. Ze is blij verrast over mijn bezigheden en voornemens. Door mijn financiële achtergrond en kennis ben ik gewend om vergelijkingen te maken en controles te doen. Ik heb het één en ander aan lijsten opgezet zodat we in één oogopslag kunnen zien wie wat gedaan heeft en wat er nog moet gebeuren op weg naar de elektronische procedures. Er is werk in overvloed.

Maandag, 11-10-2010
Zo, het weekend is achter de rug en ik heb mijn tijd besteed aan het doorlezen van het verzuim, Re-integratie en gezondheidsmanagement. Het beleid telt 28 pagina’s en ik moet zeggen dat ik danig onder de indruk ben. Een knap stukje werk van het hoofd arbeidszaken; chapeau! Op een kleinigheid na kan ik op papier geen onjuistheden vinden, maar…………… de tegenstrijdigheden tussen de theorie en de praktijk zijn heel groot, dat ondervind ik aan den lijve.

Ook de verkorte versie van dit stuk “het ziekteverzuimprotocol in het kort” verschilt in theorie van de praktijk. Nog steeds maak ik me druk om het stuk over ORT bij ziekte, dat alleen ziekengeld ORT uitbetaald wordt als een medewerker hierom vraagt en er een reële achteruitgang van inkomen is. De consulente van de afdeling HRM adviseert de leidinggevende of er wel of geen ORT uitbetaald gaat worden. Mensen, laat je niets wijs maken. Iedereen die in de 3 maanden voorafgaand aan ziekte, ORT of meerwerk heeft ontvangen heeft bij ziekte recht op ziekengeld ORT of ziekengeld meerwerk. Zelfs al is het maar een paar euro; dan nog mag dit niet tot enige discussie leiden.

Dinsdag, 12-10-2010
Vanaf vandaag doe ik er weer 3 uur bij. Ik heb afgelopen weekend goed nagedacht wat ik nu aan moet met het feit dat de medewerker PSA mij niet hersteld mag/wil melden omdat het herstel te snel gaat. Ik doe maar net of ik gek ben en meld me netjes voor 12 uur per week hersteld bij de receptie. Vanmiddag moet ik toch naar de bedrijfsarts en dan bespreek ik met hem wel hoe we dit op gaan lossen.

Ik ben lekker aan het werk als mijn ad interim leidinggevende nummer 5 langs komt. Ik heb een voorstel onder voorbehoud gemaakt over het opbouwen van mijn te werken uren. Mijn doel is om per 1 januari 2011 100% hersteld te zijn. Ze leest het aandachtig door en is het eens met mijn voorstel, ondertekent het en geeft het advies om dit ook met de bedrijfsarts te bespreken en hem een kopie van mijn voorstel te geven.

Toevallig is de dame die opdracht gegeven heeft mijn herstelmelding niet te accepteren in huis. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 gaat met haar om de tafel zitten om opheldering te vragen. Daarna komt ze bij mij verslag uitbrengen, het is haar duidelijk. Tijdens mijn re-integratie zijn er 3 partijen. De bedrijfsarts, de case manager ofwel ad interim leidinggevende nr.5 en ikzelf. Samen moeten wij er uit zien te komen. Volgens mijn ad interim leidinggevende nr. 5 is iedereen van goede wil waar het Marga betreft en heeft het beste met haar voor. Ook is er een simpele verklaring waarom mijn herstelmelding niet geaccepteerd is……… “Marga heeft veel meegemaakt en we moeten daarom uiterst zorgvuldig met haar omgaan. De bedrijfsarts heeft niet uitdrukkelijk aangegeven dat Marga tegen loonwaarde gaat werken en dat is de reden waarom het niet is verwerkt.”

Wat een onzin verhaal! Ik heb tijdens mijn hele loopbaan nog nooit in een verslag de opmerking gezien dat de gewerkte uren uitbetaald moeten worden. Ze draaien de boel om. Mijn ad interim leidinggevende is (naar mij toe) overtuigd van de goede wil van de afdeling PSA maar geeft ook toe dat alles om geld draait. Verder vertelt ze dat een medewerker best arbeidstherapeutisch mag werken als beide partijen het ermee eens zijn. Zo kan men rustig uitproberen of het werken weer gaat. Als de werknemer het hier niet mee eens is dan mag er wel tegen loonwaarde gewerkt worden.

Ben ik nou zo dom of hoe zit het? Natuurlijk mag je afspreken wat je wilt zolang beide partijen het er maar mee eens zijn. De doorsnee medewerker gelooft echter in de eerlijkheid van de werkgever en zal het dus met het voorstel eens zijn. Zo lust ik er nog wel een paar.
Ik heb 3 vragen:
1. Met welke partijen moet ik rekening houden tijdens mijn re-integratie?
2. Waar vind ik de afspraken waarin mijn rechten en plichten staan?
3. Waarom staat er in het ziekteverzuimbeleid niets beschreven over zogenaamd arbeid therapeutisch werken en kan ik niets terugvinden over de methoden die mijn werkgever toepast?

De antwoorden zijn simpel:
1. Bedrijfsarts, direct leidinggevende en ikzelf.
2. Eerst komt het Burgerlijk Wetboek, daarna het CAO en als laatste het ziekteverzuimbeleid van de werkgever. Verder niets!
3. Inderdaad, omdat het niet juist is!!! Van de wet en het CAO mag NOOIT ten nadele van de werknemer worden afgeweken.

Ik heb met Leo afgesproken dat hij met mij meegaat naar de bedrijfsarts. Twee horen meer dan één. De bedrijfsarts heeft geen bezwaar dus gaat Leo lekker mee naar binnen. Het is een lang consult. Hij is het net als mijn leidinggevende eens met het voorgestelde opbouwschema. Ik vraag meteen of hij dat dan wil vermelden in de periodieke evaluatie. Er moet in komen te staan dat het doel van mijn re-integratie 100% herstel is, de datums van gedeeltelijk herstel tot nu toe, de maximaal op te hogen uren per periode en het feit dat de uren tegen loonwaarde betaald moeten worden. Dit alles op verzoek van mijn ad interim leidinggevende nr. 5.

De bedrijfsarts voelt er niet veel voor om als doorgeefluik te fungeren en zal dit ook niet in die bewoording op papier zetten. Je leidinggevende moet maar bepalen of jouw werkzaamheden wel of niet voor 100% betaald moeten worden. Hij heeft duidelijk geen zin om zijn handen ergens aan te branden. Ik zeg nog, “sorry hoor, maar ik heb dit alles niet verzonnen. Dan neemt mijn leidinggevende zelf maar contact met u op”.

Ik wil toch dat er in het re-integratieverslag een notitie komt waarin staat dat er wat problemen zijn met de uren waarvoor ik mij hersteld meld. Volgens mij is de werkgever namelijk verplicht mijn herstelmelding te accepteren anders pleegt hij wanprestatie, hier is jurisprudentie over. Er volgt een discussie waarom ik dit perse vermeld wil hebben. Ik vertel van de vervelende ervaringen uit de vorige re-integratie periode en zeg dat ik dat niet nog een keer wil meemaken.

Hij stelt een gesprek met het hoofd van de afdeling PSA voor maar ik wil liever niets meer met die lui te maken hebben. Of het gaat via u, of via een advocaat. Meerdere malen komt ter sprake dat ik geen enkel vertrouwen meer heb in mijn werkgever. Als ze het beste met mij voor hebben moeten ze dat nu maar eens bewijzen. De bedrijfsarts weet mij te overtuigen dat een advocaat op dit moment niet verstandig is en ik stem in met een gesprek als de huidige problemen niet opgelost worden.

Ook wil ik dat er in de periodieke evaluatie komt te staan dat mijn doel 100% herstel is. De bedrijfsarts vertelt dat mijn werkgever langdurig zieken altijd nog een tijd voor 5% ziek wil laten staan om te beoordelen of de langdurig zieke het wel volhoudt om te werken. Flauwekul, daar trap ik niet in. Hersteld is hersteld. Ik begrijp waarom de werkgever dit wil. Het is namelijk zo dat als je langer dan 4 weken volledig hebt gewerkt en dan weer opnieuw ziek zal worden er een nieuwe ziekteperiode in gaat met een nieuwe 1e ziektedag. Het hele circus begint dan weer opnieuw. Het 1e jaar 100% salaris, het 2e jaar 70% salaris enzovoort. Door een werknemer die hersteld is niet volledig hersteld te melden creëer je als werkgever een vangnet waardoor de werknemer bij een volgende ziekmelding eerder ontslagen kan worden en dat mag niet.

De bedrijfsarts wil hierin best bemiddelen maar voegt er gelijk aan toe dat hij voor 50% aan de kant van de werkgever staat en voor 50% aan mijn kant. Eindelijk is er iemand eerlijk. Ja, ik weet hoe het werkt maar dat is niet mijn probleem, je kunt immers geen 2 bazen dienen. Als hij zich niet aan de wet en regelgeving gaat houden heeft hij net als mijn werkgever toch echt een probleem met mij. Gelukkig is dat op dit moment nog niet aan de orde.

Dinsdag, 19-10-2010
Het is een week na mijn bezoek aan de bedrijfsarts en zowel mijn ad interim leidinggevende nummer 5 als ikzelf hebben zijn verslag in de periodieke evaluatie nog niet ontvangen. Dat is jammer want de afdeling HRM wil mij zelfs na herhaaldelijk verzoek van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nog steeds niet hersteld melden voor de uren waarvoor ik werk. Natuurlijk hebben zij daar geen zeggenschap in maar zij wringen zich in allerlei bochten om mij maar zo lang mogelijk ziek te houden. Er is zelfs een levendige mailwisseling tot stand gekomen tussen mijn ad interim leidinggevende nummer 5, leidinggevende en tevens directeur AOK nummer 6, een arbo medewerker en een medewerker HRM. Aan de schrijfstijl te zien mailt deze laatste in opdracht van haar leidinggevende.

De situatie wordt steeds lastiger omdat deze werkwijze het beleid is wat gevolgd moet worden terwijl dit niet aan CAO, wet en regelgeving voldoet. Volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zullen zij mij uiteindelijk echt wel hersteld melden omdat ze dan inzien dat ze niet anders kunnen.
Het is wel fijn dat ik mijn ad interim leidinggevende nummer 5 achter mij heb staan. Ik hoef me alleen maar met mijn re-integratie bezig te houden en zij zal om opheldering vragen. Ze heeft zich inmiddels goed verdiept in de materie over ziekte en herstel en wil de waarheid boven tafel hebben. Ze belooft mij op de hoogte te houden.

Donderdag, 21-10-2010
Het duurt lang voordat het verslag van de bedrijfsarts er is. Vorige week dinsdag ben ik bij hem geweest en normaal gesproken heb ik de periodieke evaluatie binnen een paar dagen op de mat liggen. Ik verwacht dat de arme man een probleem heeft en dit eerst wil bespreken met mijn en zijn werkgever.

Er spelen verschillende belangen die afhangen van de tekst in de periodieke evaluatie. Hij heeft 2 opties en moet voor hem de meest goede oplossing kiezen.

1. Hij kiest voor mijn werkgever en meldt mij niet hersteld tegen loonwaarde.
Gevolg: Marga accepteert dit niet en beticht zowel haar eigen werkgever als het ziekteverzuim bureau van wanprestatie.

2. Hij doet zijn werk en meldt mij hersteld voor de uren die ik werk tegen loonwaarde met als alles goed gaat, het klapstuk van mijn volledige herstel in januari 2011.
Gevolg: Mijn werkgever zal hem proberen te overtuigen op deze beslissing terug te komen, daarbij de samenwerking met het ziekteverzuim bureau gebruiken als stok achter de deur.

Wat de bedrijfsarts ook doet, hij moet bedenken dat er grote financiële belangen in het spel zijn. Mijn werkgever is met zijn vele vestigingen een goede klant en kan dreigen het contract op te zeggen waardoor het ziekteverzuim bureau een hele grote klant kwijtraakt. Duzzzzzzzzzzzz, wat is wijsheid in de casus den Engelsman en hoe komen we van haar af?

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 denkt dat mijn werkgever het er niet op aan laat komen en mij uiteindelijk volgens de regels hersteld zal melden. Omdat ze voor mij (en daardoor ook voor alle andere werknemers) opkomt verwacht ze wel dat ze binnenkort te horen krijgt dat ze (te lastig?) niet meer mijn leidinggevende is. Ondertussen heeft ze de feiten wel besproken met de zorgmanager. Wat voor gevolgen dit zal hebben kan ik niet inschatten.

Vrijdag, 22-10-2010
Ik ben door de afdeling PSA nog steeds niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk. Ik heb afgesproken dat mijn leidinggevende hier verder achteraan gaat want ik kan en wil al die sores er niet bij hebben nu. Zij zegt de onderste steen boven te halen want wat ze doen is niet terecht. Toch maak ik me er behoorlijk druk en boos over maar wacht het toch maar af. We zien wel waar het schip strandt. In ieder geval ga ik vanaf volgende week weer 4 uur meer werken. Ik kom dan op 16 uur per week uit.

En dan staat het weekeind voor de deur, zo voorspelbaar. Na 2,5 week, op vrijdagmiddag als ik thuiskom van het werk ligt eindelijk de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts in de bus. Hij houdt zich in deze brief erg op de vlakte en geeft geen concrete afspraken aan terwijl we die wel gemaakt hebben. De evaluatie is p.o. ondertekend. Erg flauw en laf vind ik het.

In de allereerste regel staat dat het naar omstandigheden redelijk met mij gaat. Redelijk? Ik heb juist naar waarheid geantwoord dat het goed ging toen hij ernaar vroeg. Leo beaamt dat. Verder staat er in dat hij mijn opbouwschema heeft gezien en dat hij op voorhand geen zwaarwegende bezwaren heeft tegen dit schema maar dat de praktijk dit zal uitwijzen. Ondanks mijn dringende verzoek om nogmaals te vermelden dat mijn doel 100% herstel is heeft hij dit niet opgeschreven.

Hij zegt dat hij nu pas de medische informatie aan mijn specialist heeft opgevraagd en wil dat mee laten wegen in de advisering over de urenopbouw en de te verwachten duurzaamheid van het bereikte herstel. Ik weet niet beter dan dat hij dat enkele maanden terug al gedaan zou hebben maar dat is blijkbaar niet zo. Op mijn volgende afspraak over 6 weken kunnen we het dan bespreken. Zo is er toch weer tijd gewonnen om mij langer ziek te houden.

Al met al valt het me behoorlijk tegen van de bedrijfsarts. Deze evaluatie is absoluut niet motiverend naar mij toe. Zijn woordkeuze en het advies bevestigen dit. Ik verdenk mijn werkgever ervan dat zij hun invloed hebben uitgeoefend op de bedrijfsarts. Zie de cirkel van invloed en betrokkenheid. Ik weet in ieder geval nu wel aan welke kant hij staat. Bedankt!!!
Mijn humeur daalt tot het nulpunt en het huilen staat mij nader dan het lachen. Wat moet ik nu? Het gaat juist heel goed en dat wordt dan op deze manier afgestraft. Ik ben zo enorm teleurgesteld en mijn vertrouwen in de mensheid is diep beschadigd. Even komt het in mij op om er de brui aan te geven en mij ziek te melden maar als ik me realiseer dat dit precies de bedoeling is veeg ik dit idee meteen weer van tafel. Wat denken ze wel niet, heb ik me daar de afgelopen 16 jaar zo voor ingezet?

De gezellige vrijdagavond is naar de kloten en het onaangename gevoel blijft me het hele weekend bezig houden. Ik ben benieuwd hoe mijn ad interim leidinggevende nummer 5 hierop reageert en wat de volgende stappen zijn. Nog steeds ben ik niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk en de bedrijfsarts heeft dit ook niet specifiek genoemd. Wat nu? Leo vindt dat ik niet op de zaken vooruit moet lopen en gewoon moet afwachten.

Dinsdag, 26-10-2010
Ik krijg mijn loonstrookje van de maand oktober. Het eerste wat mij opvalt is dat mijn herstelmeldingen nog niet verwerkt zijn, mijn reiskosten niet zijn aangepast naar het aantal gewerkte dagen en dat de kledingtoelage niet is opgestart.

Op de gang kom ik een lid van de OR tegen en vraag of we soms geen kledingtoelage meer krijgen. Ze heeft toevallig net een mailtje in haar hand en laat het mij lezen. Geloof het of niet maar in dit mailtje staat een vraag van iemand over de kledingtoelage. Wat nu, toeval? Deze persoon heeft een ander arbeidscontract gekregen en krijgt nu geen kledingtoelage meer. Als reden geeft mijn werkgever aan dat er geen aaneengesloten dienstverband is en dat iedereen met een nieuw contract geen kledingtoelage meer ontvangt. Vanmiddag op de OR vergadering zal ze dit ten tafel brengen.

Feiten over ziekte en geld (cao VVT)

               CAO VVT p2008-32008 – 2010

LET OP: Dit hoofdstuk is geschreven in 2010. In grote lijnen zal alles nog wel kloppen zeker de artikelen uit het Burgerlijk Wetboek maar het CAO is in de loop der jaren op verschillende punten gewijzigd.

           

  • Je werkgever verplicht is om jou toestemming te geven om tijdens diensttijd naar een arts of specialist te gaan en deze uren door moet betalen?
  • Je in de zorg tijdens ziekte altijd in 1e ziektejaar 100% van je salaris en ziekengeld ORT en/of meerwerk doorbetaald moet krijgen?
  • Je in de zorg het 2e ziektejaar 70% van je salaris en ziekengeld ORT en/of meerwerk doorbetaald moet krijgen?
  • Je tijdens ziekte altijd het gemiddelde van je verdiende ORT doorbetaald moet krijgen als ziekengeld ORT?
  • Je tijdens ziekte altijd het gemiddelde van je meer gewerkte uren doorbetaald moet krijgen als ziekengeld meerwerk?
  • Je tijdens ziekte als afroep-/oproepkracht onder bepaalde voorwaarden het gemiddelde van je gewerkte uren en ziekengeld ORT doorbetaald moet krijgen?
  • Je niet meer arbeid therapeutisch kunt werken omdat dit niet meer bestaat?
  • Je werkgever verplicht is jou herstel melding te accepteren?
  • Je 100% salaris moet krijgen voor alle uren die je werkt, ook al zijn dit re-integratieactiviteiten en dat je ook eindejaarsuitkering, vakantie uren, vakantiebijslag en pensioen over deze uren op moet bouwen?
  • Je zodra je werkt, al is het maar één uur weer kledingtoelage en reiskosten hoort te ontvangen?
  • Je in het 1e ziektejaar bijna nooit en in het 2e ziektejaar bijna altijd te maken krijgt met vervelende praktijken?
  • Je nooit en te nimmer specifieke informatie over je ziekte aan je leidinggevende hoeft te geven?
  • Je leidinggevende nooit en te nimmer mag oordelen of beslissingen mag nemen die op jouw ziekte c.q. gezondheid gebaseerd zijn?
  • Je wel aan je leidinggevende moet aangeven wat jouw beperkingen zijn zonder hier verder inhoudelijk op in te hoeven gaan?
  • Je tijdens ziekte met toestemming van de bedrijfsarts op vakantie mag gaan?
  • Je als je tijdens ziekte vakantie opneemt vanaf 2012 de volledige vakantie uren moet opnemen?
  • Je vanaf 2012 evenveel vakantie uren opbouwt als wat je zou opbouwen als je niet ziek zou zijn?
  • Je werkgever nooit en te nimmer vakantie uren mag afschrijven als je niet tijdens ziekte op vakantie bent geweest?
  • Je werkgever je mag ontslaan na 2 jaar ziekte?
  • Je als je met ontslag gaat het restant vakantie uren uitbetaald moet krijgen?
  • Je over het bedrag van de uitbetaalde vakantie uren ook eindejaarsuitkering en 8% vakantiebijslag hoort te krijgen?
  • Je in de zorg over al het loon wat je tot dan toe ontvangen hebt ook de eindejaarsuitkering uitbetaald moet krijgen tot aan de datum van ontslag?
  • Je werkgever strafbaar is als je je voor 100% hersteld hebt gemeld en hij je toch voor een klein percentage ziek laat staan?
  • Je werkgever strafbaar is als hij je vraagt om tegen inlevering van salaris ziektedagen in te plannen? (geloof me, dit gebeurt echt)
  • Je bij een meningsverschil over jouw ziek zijn een uitspraak kunt vragen bij de arbeidsdeskundige van het UWV?
  • Je als je hersteld gemeld bent en binnen 4 weken opnieuw ziek wordt de eerste ziekmeldingsdatum voor de telling blijft gelden?
  • Je als je hersteld bent en minimaal 4 weken hebt gewerkt en je dan weer opnieuw ziek wordt deze nieuwe datum geld als 1e ziektedag?
  • Je als je afgekeurd bent voor een percentage van 0 tot 35% je werkgever verplicht is om jouw je volledige salaris door te betalen als je weer 100% werkt?
  • Je als je afgekeurd bent voor een percentage van 0 tot 35% en deze uren dus niet werkt je werkgever je ook niet volledig hoeft door te betalen. Je ontvangt dan nog maar 65% loon wat door niemand wordt aangevuld tot 100%.
  • Je volgens artikel 5.11 van het Arbo besluit en artikel 44 van de Arbowet een beeldschermbril kunt krijgen en dat de werkgever verplicht is de kosten van deze bril te dragen.

Voor meer info verwijs ik je naar de hoofdstukken 1e, 2e en 3e ziektejaar. Hier staat alles beknopt en met voorbeelden in beschreven en verwijs ik je door naar de artikelen in het CAO, de Arbowet, het Arbobesluit of de Wetteksten.

Re integreren, 2e ziektejaar of WIA: Desillusie

p2009-1[1]

HOOFDSTUK 3
2009 – 2010

Na een moeizame re integratie periode ben ik weer terug bij af. Eind mei 2009 krijg ik te horen dat er weer een PDT behandeling zal volgen. Daarom zal ik mijzelf vanaf juli weer ziek moeten melden. Wat zal dat mij brengen? Krap 8 weken na deze PDT behandeling worden er nieuwe biopten genomen. Er volgt een lange onzekere tijd met uiteindelijk in juni 2010 weer een behandeling.

In deel 3 beschrijf ik uitvoerig hoe ik deze periode op de werkvloer ben doorgekomen en hoe mijn werkgever mijn re integratie heeft beïnvloedt. Ik zit in mijn 2e ziektejaar en mijn werkgever wil mij richting de WIA sturen.

Behandeling in deze periode:
30-07-2009 PDT, foto dynamische therapie 2
23-06-2010 CO2 laserresectie

Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!

HKZ certificering

Dinsdag 04-11-2008
Onder het mom van: “Ik ben gezond totdat het tegendeel bewezen is” ben ik de afgelopen periode naar mijn werk gegaan. Vandaag moet ik weer naar het AVL voor controle. Op mijn werk heb ik maar niet gezegd dat ik op controle moet. Ik heb gewoon mijn vrije dag omgeruild. De controle verloopt vlot en alles is goed.

Vrijdag 07-11-2008
We hebben echt vreselijk hard gewerkt de afgelopen week. Volgende week komt er 4 dagen lang iemand van de KEMA om te beoordelen of we de certificering mogen behouden. Heel spannend allemaal. Ik vind het wel erg jammer dat ik werk afgeleverd heb terwijl ik de stof nog niet helemaal beheers. Dat is niet mijn stijl. Helaas, het is even niet anders.

Op mijn werk gonst het van de geruchten en is er veel onrust onder het personeel. Er is heel veel onduidelijkheid over alle plannen en diverse collega’s hebben zich al ziek moeten melden. De fusiepartner is niet zo geliefd. Mijn advocaat heeft van de ad interim manager HRM nog steeds geen voorstel voor een contract wijziging ontvangen. Ik ontvang bericht dat de ICT afdeling mijn autorisatie voor het werken in het roosterprogramma heeft ingetrokken.

Woensdag 12-11-2008
Vandaag vieren we een bescheiden feestje. Nou ja, feestje……..was dat maar waar. Het is vandaag precies één jaar terug dat ik mijn gevecht om mijn beroep en baan officieel begonnen ben. Op 12 november 2007 had ik het eerste contact met mijn advocaat.

Donderdag 13-11-2008
Vandaag is het de 4e en tevens laatste dag dat de mijnheer van de KEMA in huis is. Het waren lange en zware dagen. De toetsing is echt heel zwaar en we moeten aan veel eisen voldoen om de certificering te behouden. Ik mocht alle dagen mee en heb ook bij de audits gezeten. Het was bijzonder leerzaam. Wat ik de afgelopen dagen heb geleerd valt volgens mij op geen enkele cursus te leren.

En dan nu het spannendste moment, het eindgesprek. We zullen worden voorgedragen voor verlenging van de certificering. Wauw, dat is geweldig en we zijn best trots. Tegelijkertijd voelt het als een overwinning ten opzichte van de fusiepartner. Wij hebben de certificering toch maar mooi weten te behouden terwijl zij nog geen certificering hebben.

De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur biedt mijn collega en mij een prachtige bos bloemen aan als dank voor het vele werk dat verzet is. Tegen mij spreekt zij haar waardering uit dat ik ondanks de moeilijke periode die ik achter de rug heb toch mijn enthousiasme heb weten te behouden en mij heb ingezet voor mijn werk. Het raakt me eigenlijk wel.

Donderdag 20-11-2008
Mijn advocaat is terug van een korte vakantie. Er zit een mailtje in mijn mailbox. Tijdens haar afwezigheid heb ik contact gehad met haar waarneemster. Ze wil even de stappen tijdens haar vakantie met mij kortsluiten.

Vrijdag 28-11-2008
Het werken op de afdeling EIK (Expertise, Innovatie en Kwaliteit) wordt iedere dag interessanter. Doe daar nog wat werk inzake de geldstroom bij en ik heb het helemaal naar mijn zin. Ik begin zo langzamerhand te denken dat het lot mij goed gezind is geweest. Er wordt serieus naar scholing gezocht en mijn nieuwe functie is een uitdaging.

Het enige wat ontbreekt is het gewijzigde contract. Op dit moment ben ik in principe akkoord met een aanpassing op mijn arbeidsovereenkomst mits daarin een aantal zekerheden worden opgenomen. Mijn advocaat heeft hier weer uitvoerig met de ad interim manager HRM over gesproken.

Woensdag 03-12-2008
De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur kan mij niet meer steunen in mijn strijd om een werkplek. De fusiepartner heeft zich niet aan de afspraken met haar gehouden, daarom is er een rechtszaak geweest. De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur is in het gelijk gesteld maar de samenwerking met de fusiepartner is echter niet meer werkbaar. Op dit moment is zij ziek of op non-actief thuis. Er is nog niets officieel bekend gemaakt maar het ziet ernaar uit dat de regiodirecteur niet meer terugkomt.

Donderdag 04-12-2008
Zoals de ad interim manager HRM eerst mij en mijn leidinggevende nr. 4 tegen elkaar probeerde uit te spelen doet hij dit nu bij mijn advocaat. Ik ontvang van haar een mail waarin staat dat er waarschijnlijk een impasse dreigt over de onderhandelingen en dat het wellicht verstandig is dat ik hierover praat met de ad interim manager HRM in het bijzijn van een neutrale derde partij, zijnde een mediator. Een impasse???

Een mediator is opgeleid om partijen nader tot elkaar te laten komen. De ad interim manager HRM is bereid een gesprek aan te gaan en verwacht van mij dat ik bereid bent om tot een compromis te komen. Als ik niet bereid ben een mediator gesprek aan te gaan of als blijkt dat dit gesprek geen zin heeft zal de ad interim manager HRM het reeds gedane voorstel handhaven en hier niet meer van afwijken.

Nou die durft wel zeg. Er is mij nog nooit schriftelijk een voorstel gedaan of een contractwijziging aangeboden. Ja, er zijn er door de ad interim manager HRM wat dingen geroepen zoals: “Je nieuwe functie wordt secretaresse scholing en opleiding of de taak functiebeschrijving kwaliteitsmedewerker bestaat niet, of je salaris indeling zal veel lager worden in deze functie of het enige wat we je kunnen bieden is een jaarcontract of het sociaal plan geldt niet voor jou want je was ziek op het moment dat het inging” en meer van dit soort onzin.

Door mij op bovenstaande manier te intimideren wordt weer tijd gewonnen om het nieuwe contract uit te stellen. En waarom? Ja, dat zou ik ook wel heel graag willen weten. Wat ik voor 99% zeker weet is dat de fusiepartner mij niet in mijn huidige functie wil hebben maar er niet omheen kan. Op dit moment kunnen ze mij zeker niet ontslaan. Als hiertoe een mogelijkheid was geweest dan hadden ze dat allang gedaan. Zelf ontslag nemen doe ik niet en het lijkt me dat dat zo ondertussen toch wel duidelijk moet zijn.

Natuurlijk ben ik het beste gebaat bij goede afspraken omtrent mijn functie maar voordat ik een mediator gesprek aanga wil ik eerst graag een voorstel op papier hebben. Zolang er niets op papier staat lijkt zo’n gesprek mij niet erg zinvol. Van mijn advocaat hoor ik dat de ad interim manager HRM bij ons werkt tot 19 december en dat hij voor deze datum alles geregeld wil hebben. Zonder  gesprek met de mediator zal alles weer van vooraf aan gaan lopen.

Wat een “gespeelde” haast ineens zeg. En dat terwijl ik hem eerder duidelijk gevraagd heb een voorstel op papier te zetten. Ook ik stel het op prijs om voor 19 december alles afgerond te hebben maar ik twijfel ten zeerste aan de welwillendheid van de fusiepartner. Met mijn advocaat spreek ik af dat we even afwachten of er een voorstel er op papier wordt gezet.

Dinsdag 09-12-2008
Ha, de ad interim manager HRM heeft weer een berichtje ontvangen van mijn advocaat. Ik sta net op het punt om te gaan lunchen als hij in de deuropening verschijnt. Ik heb van je advocaat gehoord dat je het een en ander op papier wil hebben. Ja, dat lijkt me logisch antwoord ik. Een contract is toch altijd schriftelijk? Ik kom alleen even zeggen dat het mijn aandacht heeft en dat ik vandaag of morgen naar je advocaat zal mailen. Ik heb dat al eerder gedaan maar dat is vast niet goed doorgekomen. Ik kijk hem met mijn allerliefste glimlach aan en zeg dat ik het wel afwacht. We zijn uitgepraat, ik pas mijn tas en ga lekker lunchen.

Vrijdag 12-12-2008
De ad interim manager HRM heeft zich na dinsdag niet meer laten zien. Natuurlijk ik heb nog steeds geen voorstel of gewijzigd contract ontvangen. Een beetje laag bij de grond vind ik het. Waarom kan niemand mij toch vertellen waarom! Ook moet hij voor de afdeling kwaliteit nog het een en ander aan info uitwerken, zeker vergeten of zo.

Maandag 15-12-2008
Ik ontvang bericht van mijn advocaat dat de ad interim manager HRM na de mailwisseling van 4 december niets meer heeft laten horen en dat zij hem hierover nogmaals zal aanspreken. Het verbaast mij echter niets dat mijn advocaat nog niets heeft gehoord. De ad interim manager HRM is nog geen enkele keer zijn belofte om iets op papier te zetten nagekomen en is dit volgens mij ook helemaal niet van plan. In juli 2009 loopt het sociaal plan af en ik heb het vermoeden dat de fusiepartner het probeert te rekken tot die tijd.

Ik mail haar terug en vertel dat de ad interim manager HRM mij hier dinsdag 9 december over heeft aangesproken met de belofte diezelfde of de volgende dag een reactie naar haar te sturen.

Dinsdag 16-12-2008
De ad interim manager HRM komt mijn kantoor binnen terwijl ik in een werkbespreking ben met een collega. Hij heeft wat dingen op papier gezet en vraagt mij dit papier te ondertekenen als ik het hiermee eens ben. Ik kan mijn oren en ogen niet geloven. Hoewel het eruit ziet als een kladje en er geen datum op staat heeft hij echt een voorstel op papier gezet. Ik stel nog een paar vragen over wat onduidelijkheden. Mijn collega voelt zich wat ongemakkelijk en vraagt of ze even het kantoor uit zal gaan. Nee hoor, dit mag je gerust horen zeg ik. Tegen de ad interim manager HRM zeg ik dat ik voorstel met mijn advocaat zal bespreken. De ad interim manager HRM vraagt mij om voor a.s. donderdag te reageren want dan kan alles nog voor de kerst worden afgerond. Eenmaal thuis neem ik direct contact op met mijn advocaat.

Woensdag 17-12-2008
Vandaag heb ik een functioneringsgesprek met mijn leidinggevende nr. 4. Het is een heel positief gesprek. Zij is meer dan tevreden over mijn werkhouding, inzet, zelfstandigheid, capaciteit e.d. Deze tevredenheid is wederzijds.

Ik heb aangegeven dat ik het ook over mijn contract wil hebben. Volgens de ad interim manager HRM is er geen TFO (taak functie omschrijving) voor een medewerker kwaliteit. Die wil ik toch wel graag inzien voordat ik op zijn voorstel inga. Mijn leidinggevende nr. 4 is verbaasd en zegt dat deze allang in bezit van de ad interim manager HRM is. Omdat ze de TFO ook digitaal heeft draait ze hem ter plekke voor mij uit.

Ik zit weer achter mijn pc als er mail binnenkomt. De directeur uit Purmerend doet de mededeling dat afgelopen donderdag het dienstverband van de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur met wederzijds goedvinden is verbroken. Waarom verbaast dit mij niet?

Donderdag 18-12-2008
De ad interim manager HRM komt al vroeg naar mij toe met de vraag of ik het met het voorstel eens ben zodat hij het vandaag kan afronden. Ik vertel dat ik het voorstel heb besproken met mijn advocaat en dat zij vandaag contact met hem zal opnemen. Er moeten nog enkele aanvullingen op papier komen zoals mijn salarisgarantie op basis van het sociaal plan en het feit dat ik voor 6 uur per week administratieve werkzaamheden voor de facilitaire dienst verricht.

Vanmiddag wordt er een kerstborrel gegeven en kunnen we het kerstpakket ophalen. Juist als ik mijn kantoor wil afsluiten komt de ad interim manager HRM er weer aan.

Marga, het gaat niet lukken om vanmiddag het voorstel aan te passen. Het is toch wel behoorlijk wat werk omdat ik het een en ander moet uitzoeken. Hoezo behoorlijk wat werk? Nou, ik moet nog uitzoeken in welke salarisschaal je zit en wat daarover in het sociaal plan staat en ik moet weten wat voor functie je hebt bij de facilitaire dienst. Dat duurt hooguit een paar minuten hoor, zeg ik. Eén telefoontje naar Purmerend en ze kunnen het je a la minute vertellen.

Je moet niet denken dat dat zo makkelijk is en bovendien heb ik het erg druk. Deze man haalt echt het slechtste in mij naar boven, het ene woord haalt het andere en inwendig kook ik van woede. Ik vertel hem luid en duidelijk dat hij nu eindelijk eens een keer zijn werk moet gaan doen in plaats van aan mijn bureau te komen zemelen. Hij zegt niet te begrijpen waarom ik zo boos word en dat we er toch over kunnen praten? Ik heb het je al eerder gezegd maar ik zeg het je nog één keer. Als er ergens over gepraat moet worden dan doe je dat maar via mijn advocaat en nu opgesodemieterd, mijn kantoor uit, ik wil je hier niet meer zien. Mijn dreigende blik heeft vast indruk gemaakt want als een geslagen hond druipt hij af.

Hoe heb ik toch zo dom kunnen zijn om te denken dat er nu eindelijk schot in de zaak zit. Mijn advocaat ontvangt een kort berichtje van de ad interim manager HRM: Het gaat niet meer lukken om het vanmiddag af te ronden, deels door nieuwe elementen die zijn aangedragen. Het wordt vervolgd op maandag. Nou dan wel zonder mij want op maandag heb ik mijn vaste vrije dag.

Even later komt mijn leidinggevende nr. 4 binnen. De stoom komt nog uit je oren zegt ze. Deze opmerking laat mij weer lachen. Tijd om het kerstpakket en de kerstborrel te gaan halen. Ik ben nog net op tijd voor de toespraak.

Vanavond ontvang ik via de mail een voorstel voor een contractmutatie. Natuurlijk is dit voorstel nog niet compleet. Er wordt om het sociaal plan heen gedraaid terwijl van mij verwacht wordt dat ik afzie van mijn aanspraak op mijn functie als salarisadministrateur. Of ik maar even wil tekenen.

Vrijdag 19-12-2008
Op mijn bureau zie ik een envelop liggen met daarin een nieuw voorstel van de ad interim manager HRM. Zou het er dan toch nog van komen dit jaar? Voordat ik dit voorstel zal ondertekenen moet er nog het nodige worden aangepast en verwacht ik ook zeker een handtekening van de ad interim manager HRM namens de fusiepartner. Maar goed, het begin is er. Ik stuur mijn reactie met op- en aanmerkingen weer naar mijn advocaat.

Dinsdag 23-12-2008
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Mijn advocaat vindt mijn op- en aanmerkingen terecht. Ze heeft het voorstel aangepast en zal hier vandaag contact over opnemen met de ad interim manager HRM.

Woensdag 24-12-2008
Als ik op kantoor kom zie ik dat er een brief voor mij onder de deur doorgeschoven is. Jawel hoor, eindelijk heeft de ad interim manager HRM het licht gezien en is het voorstel conform de afspraken aangepast. Het is netjes in tweevoud op briefpapier uitgeprint en alvast ondertekend door de ad interim manager HRM himself.

Het enige wat nu nog rest is mijn handtekening en dan kan de aanvulling op mijn contract opgesteld worden. Ik neem het voorstel toch maar eerst mee naar huis om het daar rustig en zorgvuldig door te nemen.

Zondag 28-12-2008
De kerstdagen zijn om dus is het weer tijd om het probleem “Marga en haar werk” weer op te pakken. Ik stuur mijn advocaat het getekende exemplaar van het voorstel via de mail toe. Zij kan dan alvast doorgeven dat men mijn contract op kan stellen. Zelf heb ik vakantie tot 7 januari. Door het zetten van mijn handtekening onder het voorstel heb ik ermee ingestemd dat ik van mijn aanspraak op mijn baan als salarisadministrateur af zie. Nu maar hopen dat de fusiepartner zich ook aan de afspraken houdt en mij de aanvulling op mijn contract op korte termijn zal toesturen. Later zal blijken dat ze zich wederom niet aan de afspraken houden.

Woensdag 07-01-2009
Op dezelfde manier waarop ik het getekende voorstel op mijn contract ontvangen heb krijgt de ad interim manager HRM deze, nu ook door mij ondertekend weer terug. Ik schuif de envelop vlak voordat hij binnenkomt onder de deur van zijn kantoor door. Ik zie nog net hoe hij de envelop oppakt haha. Nu maar afwachten wanneer ik de aanvulling op mijn contract ontvang.

Donderdag 08-01-2009
Het is wel opmerkelijk dat ik vandaag een vraag heb gekregen over mijn werkzaamheden inzake de geldstroom. Ik mag daar gemiddeld 6 uur per week aan besteden en men vraagt zich af of dat niet wat veel is. Raar dat die vraag nu pas gesteld wordt. De concept begroting voor 2009 is namelijk in 2008 al vastgesteld.

Maandag 12-01-2009
Ik heb van de ad interim manager HRM geen reactie gekregen op de ontvangst van het getekende voorstel en ik weet niet op welke termijn ik de officiële aanvulling op mijn contract kan verwachten. Ik mail dit ter herinnering naar mijn advocaat.

Woensdag 14-01-2009
Mijn leidinggevende nr 4 loopt even binnen en geeft mij het verslag van mijn functioneringsgesprek. Voor mij was het de allereerste keer in 16 jaar dat ik een functioneringsgesprek heb gehad en ik ben dan ook razend nieuwsgierig naar hetgeen wat op papier staat. Mijn inzet is beloond. Het is een super positief en goed verslag. Ik ben zo blij als een klein kind met een goed rapport.

Vrijdag 23-01-2008
Er is weer even aan Marga gedacht. Een collega komt mij vragen om mee te kijken naar de opgenomen vakantie uren in 2007 en het restant vakantie uren uit 2006. De fusiepartner heeft hierom gevraagd. Ik weet echt niet uit mijn hoofd wanneer en hoeveel uren ik nog over c.q. opgenomen heb maar zal het thuis nakijken. De uren die in het systeem van de fusiepartner staan kloppen bij lange na niet, dat had ik zelf al eerder geconstateerd.

De oude vakantie uren van zolang terug zijn in 2 gevallen belangrijk.
1. Na een herstelmelding van een langdurig zieke werknemer.
2. Bij ontslag van een langdurig zieke werknemer.
Je bent langdurig ziek als je langer dan een half jaar ziek bent. Ik zal uitleggen waarom de vakantie uren uit het verleden belangrijk zijn.

Tijdens ziekte bouw je alleen vakantie rechten op over het laatste half jaar van de ziekte. (over enkele jaren wordt dit recht gewijzigd en is dan niet meer van toepassing) Als je nog oude vakantierechten hebt staan moeten deze herrekend worden tot aan de eerste ziektedag. Dit is een vrij ingewikkelde berekening die teruggaat naar de dag voor je eerste ziektedag. Vaak valt deze dag in een voorgaand jaar.

Omdat de vakantie uren aan het begin van een jaar toegekend worden zal je over de berekening van dat voorgaande jaar vaak uren moeten inleveren. Ook moet er rekening gehouden worden met de gewerkte uren in de ziekteperiode. Hier zijn ook weer regels voor waarin beschreven staat wanneer je nu wel vakantie uren opbouwt en wanneer niet.

Of ik gezien deze actie ervan uit moet gaan dat er nu ook gewerkt wordt aan de aanvulling op mijn contract weet ik niet. Het één staat los van het ander. Met mijn advocaat heb ik afgesproken dat ik haar een berichtje zal sturen als ik de aanvulling op mijn contract dit weekeind nog niet heb ontvangen.

Let op als je in de WIA terecht komt en ontslagen wordt. Bij ontslag moet het restant vakantie uren van voordat je ziek geworden bent plus de opbouw van het laatste halfjaar van je ziekte uitbetaald worden. Voor de berekening moet het uurloon van dit moment genomen worden verhoogd met 8% vakantiebijslag. Vraag hierom bij je werkgever. Sommige werkgevers willen nog wel eens vergeten om deze vakantie uren uit te betalen, laat staan de vakantie bijslag over deze uren.

Woensdag 28-01-09
Zo af en toe komt de bedrijfsarts langs om te vragen of mijn contract inmiddels in orde is. Zo ook vandaag. Nee, natuurlijk niet is mijn antwoord.

Vandaag is de laatste werkdag van de ad interim manager HRM. Hij heeft zich niet aan zijn afspraak gehouden en ik heb dan ook nog steeds geen aanvulling op mijn contract ontvangen. Mijn advocaat heeft hem er nog op aangesproken maar helaas zonder succes. Voordat hij het pand verlaat komt hij mijn kantoor binnen: Ik heb alles overgedragen hoor dus het loopt nog. Ik zeg oké en ga verder met mijn werk.

Vrijdag 30-01-2009
De eerste maand van het nieuwe jaar zit erop. Wat de gezondheid betreft gaat het heel goed maar wat het werk betreft………ach dat laat nog wel te wensen over, er is mij teveel onzekerheid. Ik hoorde afgelopen week dat er binnen het management inmiddels een discussie aan de gang is of het wenselijk is dat we doorgaan met het HKZ kwaliteitssysteem van de KEMA of dat het kwaliteitssysteem in een ander jasje gegoten wordt. De fusiepartner is nog niet gecertificeerd maar ze denken wel na over een kwaliteiten-systeem. Ze willen sowieso op alle locaties hetzelfde systeem hebben.

Er is besloten dat op dit moment alles op alles gezet moet worden om de certificering te behouden. Mijn leidinggevende nr. 4 is met zwangerschapsverlof dus ik mag de kar trekken. Begin april komt de meneer van de KEMA voorlopig voor de laatste keer. Als alles goedgekeurd is behouden we de certificering weer voor 3 jaar. Daarna zal de discussie over het “hoe nu verder” in het MT opgepakt gaan worden. Wat voor gevolgen dat voor mij heeft kan ik nog niet inschatten maar erg motiverend is het niet.

Ziekte plannen

Vrijdag 01-08-2008
Ik kom net bij de leidinggevend nr. 3, tevens regiodirecteur vandaan. Wat haar en mijn toekomstige leidinggevende nr. 4 betreft, ben ik aangenomen als kwaliteitsmedewerker. Ik krijg 6 uur per week om de geldstroom te beheren en 28 uur op de afdeling kwaliteit. Voor omscholing is in eerste instantie € 2000,= gevraagd. Dat geld moet door de fusiepartner betaald worden. Ook moet de fusiepartner de goedkeuring geven voor mijn functiewisseling en de daarbij behorende zekerheden. Daarna moet ik zelf overleggen wanneer ik op het planbureau gemist kan worden. Ook moet er nog een werkplek worden gerealiseerd.

Dinsdag 05-08-2008
Hoera, het is me gelukt. Ik doe er weer 4 uur bij en meld me vanaf vandaag 100% hersteld. De betreffende personeelsfunctionaris zegt mij dat ik om administratieve redenen voor 5% als ziek in het systeem blijf staan. Ik zeg meteen dat ik dat niet wil. Hersteld is hersteld: punt! Dit zijn nu eenmaal de regels van de fusiepartner wordt mij vertelt.

Wat is dit toch voor flauwekul? Dan wil ik graag het ziekteverzuim protocol inzien. Helaas, maar dat is niet voorhanden. Gelukkig moet ik morgen weer naar de bedrijfsarts. Dan zal ik eens goed navragen hoe dit zit en of dit zomaar mag.

Ik kom de ad interim manager HRM meermalen tegen vandaag. Hij doet vriendelijk maar zegt geen woord over de aangetekende brief die mijn advocaat vorige week naar hem gestuurd heeft. Ook over de eventuele goedkeuring van het financiële plaatje voor mijn nieuwe functie zwijgt hij in alle talen. Ik vind het wel professioneel dat hij niet over de aangetekende brief met mij in discussie gaat en er ook niets over zegt.

Mijn werkdag eindigt om 17.30 uur en op de trap kom ik de ad interim manager HRM tegen. Ben je nog bij bureau kwaliteit geweest? Ik niet, is er nieuws dan? Ja maar ze moet het je zelf maar vertellen. Oké, prettige avond, zeg ik vriendelijk en ik loop naar buiten. Wat zijn dat toch voor manieren om iemand zo’n mededeling te doen op de trap na diensttijd? Ik vind het maar raar of ligt dat aan mij?

Woensdag 06-08-2008
Het wordt een bedrijvige dag vandaag. De werkzaamheden voor het planbureau zijn weer klaar voor deze maand en de druk is even van de ketel. Morgen beginnen we weer opnieuw voor de volgende maand. Vandaag ga ik me hoofdzakelijk bezig houden met de geldstroom binnen locatie Alkmaar. Van alle werkzaamheden die ik heb overgenomen maak ik checklists en werkbeschrijvingen.

Ik loop even langs bureau kwaliteit om te horen of er al iets bekend is over mijn eventuele nieuwe functie. De leidinggevende nr. 4 daar vertelt mij dat bijna alle lichten op groen staan en dat ze me heel graag bij het team wil hebben. Het enige struikelblok kan Purmerend nog zijn. Zij moeten de kosten dragen van mijn omscholing en salarisgarantie zodat het niet van het budget van kwaliteit afgaat. Het lijkt me dat dit geen probleem kan zijn omdat het sociaal plan hierin voorziet.

Na dit gesprek ga ik meteen door naar de bedrijfsarts. Hij verklaart mij weer voor 100% arbeidsgeschikt. We hebben het nog even over mijn herstelmelding en het kleine percentage waarvoor ik niet hersteld gemeld word. Ik moet me er maar niet te druk om maken. Je wordt toch opgeroepen door een keuringsarts van het UWV en die zal je net als ik toch ook 100% arbeidsgeschikt achten.

Leo gaat voor mij bij het UWV informeren hoe het zit met mijn herstelmelding en het kleine percentage waarvoor ik niet hersteld gemeld word. Na de nodige keren doorverbonden te zijn krijgt hij eindelijk iemand aan de telefoon die het schijnt te weten. Raar maar waar. Bij het UWV word je niet eerder geadviseerd voordat je € 50,= gestort hebt voor een gesprek met een arbeidsdeskundige.

De dame achter de telefoon geeft wel een telefoonnummer van het Landelijk Juridisch Loket (0900-8020). Hier kun je advies krijgen inzake arbeidsconflicten. Het 1e advies is ook nog eens gratis. Leo gaat meteen bellen en wordt door een vriendelijke dame te woord gestaan. De dame vertelt dat werkgevers dit wel vaker doen om te voorkomen dat een werknemer 28 dagen (4 weken) gaat werken en zich daarna weer ziek meldt. Na 4 weken volledig werken gaat namelijk de termijn van 2 jaar loondoorbetaling opnieuw in. Als de werknemer voor een klein deel ziek blijft staan voorkomt de werkgever dit. Als je in dat geval opnieuw ziek wordt blijft de eerste ziektedag gelden voor de telling en kan er makkelijker ontslag worden aangevraagd. Juridisch is deze werkwijze niet toegestaan maar de enige manier om de fusiepartner te dwingen mij voor 100% hersteld te melden is via een rechtszaak.

Ook hier geldt weer dat als je dát doet, de werkgever in de meeste gevallen ontslag op basis van verstoorde arbeidsverhouding zal aanvragen. Het advies van het juridisch loket is om het maar even zo te laten en de oproep van de keuringsarts af te wachten.

Dinsdag 12-08-08
Na een roerig weekend begint mijn werkweek weer. De schoolvakantie is om en zo langzaamaan komt ook al het personeel terug. Het is even puzzelen wie er wel en niet is vandaag maar dan heb ik toch weer een leeg bureau gevonden. Er is officieel nog steeds geen uitspraak over het feit dat ik bij het bureau E.I.K. kan beginnen. Ook is mij nog geen voorstel gedaan. De ad interim manager HRM heeft mij besproken in Purmerend en alle lichten lijken op groen te staan. Alleen het financiële plaatje en de voorwaarden moet volgens zijn zeggen nog rond gebreid worden.

Zolang er mij geen schriftelijk voorstel is gedaan of een aanvulling op mijn contract, is naar mijn idee nog alles mogelijk. Mijn geduld wordt danig op de proef gesteld. Ik kan me niet aan het idee onttrekken dat dit een stukje psychologische oorlogsvoering is. Toch ben ik nog steeds niet van plan om vrijwillig te vertrekken.

Ik werk met leuke nieuwe collega’s en het werk op het bureau kwaliteit lijkt me een uitdaging. Er ligt een berg werk op mij te wachten. Mijn nieuwe leidinggevende nr. 4 stelt het zeer op prijs als ik alvast voor een paar dagen kom werken dus ga ik vanaf volgende week alvast op de dinsdag en vrijdag voor bureau kwaliteit werken. Vanaf 1 september zal ik voor 6 uur per week de geldstroom binnen locatie Alkmaar verwerken en voor het restant bij de afdeling kwaliteit op bureau E.I.K. werkzaam zijn. Nu maar hopen dat ik tegen die tijd de aanvulling op mijn arbeidscontract heb ontvangen.

Na de middag komt de post binnen uit Purmerend. Er zit een brief bij van het UWV met betrekking tot mijn persoontje. De fusiepartner wordt ter verantwoording geroepen en moet aanvullende informatie c.q. uitleg geven op verschillende vragen, waaronder hun re-integratie inspanningen.

De brief is gedateerd op 5 augustus en geadresseerd op Purmerend. In Alkmaar wordt de brief pas ontvangen op 12-08-2008 terwijl op 13-08-2008 de verantwoording bij het UWV binnen moet zijn. Het niet of buiten de gestelde termijn reageren zal bij ziekte een verlengde loondoorbetalingsverplichting gedurende 52 weken als gevolg kunnen hebben. Dit betekent dat als ik binnen 4 weken opnieuw ziek zal worden er geen ontslag voor mij aangevraagd kan worden en de kosten voor het derde ziektejaar door de fusiepartner betaald zal moeten worden. Leuk om te weten toch?

Ook wil het UWV graag van de fusiepartner weten waarom ik mijn eigen werkzaamheden niet heb hervat. Is dit door ziekte of gebrek of ligt er een andere reden aan ten grondslag? Tot slot wijzen zij erop dat op geen enkele wijze mijn belastbaarheid is vastgesteld en verzoekt om alsnog de functie mogelijkheden lijst in te vullen en op te sturen.

De fusiepartner doet alsof alles in orde is en volgens het boekje gaat maar de praktijk laat veel te wensen over. Als ik heel eerlijk ben vind ik het geweldig dat de fusiepartner op zijn verplichtingen en verantwoordelijkheden jegens een zieke werknemer wordt gewezen. De meeste zieke werknemers zullen denken dat de manier van handelen en behandelen door de fusiepartner normaal is.

Bij mij heeft deze manier van handelen juist een ander effect en maakt mij ontzettend boos. Zo ga je niet met je personeel om. De werkgever behoort zich als een goed huisvader te gedragen met alle plichten die daarbij horen. Misschien is het maar voor korte duur maar op dit moment geeft deze terechtwijzing door het UWV mij een goed gevoel. Gerechtigheid.

Woensdag 13-08-2008
Alweer zo’n dag waarop ik merk dat ik behoorlijk over de tong ga. De bedrijfsarts moet vandaag reageren op de brief van het UWV dus word ik even boven geroepen. Er wordt door het UWV o.a. gevraagd of ik voor 100% hersteld gemeld ga worden.

Terwijl de bedrijfsarts mij vorige week (6 augustus) nog 100% arbeidsgeschikt achtte zegt hij nu dat ik dan wel 100% arbeidsgeschikt ben maar niet duurzaam arbeidsgeschikt en dat ik daarom voor 5% ziek blijf staan. Dit is om te voorkomen dat als ik binnen 4 weken opnieuw weer ziek word, ik niet terug kan vallen in het eerste ziektejaar en de termijn van 2 jaar loondoorbetaling opnieuw ingaat.

Als ik ziek zou blijven staan ben ik op 25 oktober 2 jaar ziek. Als ik dan ook nog door het UWV voor minder dan 35% arbeidsongeschikt word verklaard kan de fusiepartner de eerste 5 jaar altijd terugvallen op deze uitspraak en krijgen zij mijn salaris vergoed als ik weer ziek zal worden. Voor de werkgever een garantie voor de toekomst en voor mij maakt het volgens de bedrijfsarts geen verschil.

Nou, ik kan je vertellen dat er voor mij wel degelijk een verschil is tussen ziek en hersteld zijn. Ik heb in het AVL ziekenhuis genoeg, hele zieke mensen gezien. Geen haar op mijn hoofd die erover denkt om over mijn ziek zijn te faken.

Ik spring dus behoorlijk op tilt. Geen verschil??? Ik ben hersteld en ik wil weer werken. Ik wens geen rekening te houden met een mogelijk financieel voordeeltje voor de fusiepartner. Wat denken ze daar wel niet? Als het zo moet dan gaan we alles maar volgens de regeltjes doen. Dat lijkt me een beter plan. En luister goed: ik peins er niet over om mezelf voor minder dan 35% te laten afkeuren. Ik ga voor 100% herstel en niets minder, onthoud dat goed. Boos verlaat ik het kantoor van de bedrijfsarts.

Ik heb nog nooit van de term duurzaam arbeidsgeschikt gehoord dus ga ik het internet afzoeken. Bedoelde u: duurzaam arbeidsongeschikt? Neen!
Zoals verwacht kan ik nergens iets vinden over duurzaam arbeidsgeschikt. Volgens mij bestaan er helemaal geen mensen die duurzame arbeidsgeschiktheid kunnen garanderen. Volgende week maar eens navragen bij het UWV.

Oh ja, de bedrijfsarts is zeer verbaasd als ik vertel dat er nog steeds niets officieel geregeld is voor wat betreft mijn nieuwe functie en werkplek. Hij heeft van de ad interim manager HRM begrepen dat alles allang rond is.

Inmiddels is het Hoofd Arbeidszaken van de fusiepartner gearriveerd. Zij heeft een afspraak om met de ad interim manager HRM uit te zoeken wat er voor mij op papier moet komen te staan wordt mij verteld. Ik vraag vriendelijk of ze het alsjeblieft in 1 keer goed willen doen want ik heb geen zin om over het aanvullende contract ook weer te moeten bakkeleien.

De ad interim manager HRM zegt dat het hoofd arbeidszaken juist gekomen is om alles in 1 keer door te spreken en goed te regelen, ook naar mijn advocaat toe. Ik ben sceptisch en zeg dat het vertrouwen in de fusiepartner inmiddels tot het nulpunt gedaald is en dat ze zich eerst maar eens moeten bewijzen.

Dinsdag 19-08-2008
De aanvulling op mijn contract heb ik nog steeds niet ontvangen. Blijkbaar is het erg moeilijk om iets op papier te krijgen wat juridisch goed in elkaar zit. De 31e augustus ga ik 3 weken op vakantie. Maar goed, de ad interim manager HRM zegt dat zoals het er nu uitziet alles in orde komt. Alleen de directeur uit Purmerend moet nog zijn toestemming geven. Wordt vervolgd.

Na een enerverend weekend begin ik toch alvast voor 2 dagen per week in mijn nieuwe functie als kwaliteitsmedewerker. Het is erg druk op die afdeling en mijn hulp is meer dan welkom. De overige dagen werk ik tot aan mijn vakantie nog op het planningsbureau. En natuurlijk verzorg ik de geldstroom van alle contante inkomsten en uitgaven.

Nu de vakantieperiode ten einde loopt raken de aanwezige werkplekken steeds meer bezet. Voor mij wordt intussen een vaste werkplek georganiseerd in een eigen kantoorruimte. Omdat ik vandaag al 2 keer verkast ben ga ik daar alvast maar zitten. Het is er een rommeltje en er moet nog veel worden opgeruimd en uitgezocht.

Al snel krijg ik pijn in mijn rug door de foute stoel waar ik op zit. Mijn eigen stoel is meeverhuisd naar Purmerend. Eerst maar eens regelen dat die zo snel mogelijk weer terugkomt. Dat is snel, morgen komt de stoel al terug.

Donderdag 21-08-2008
Het is zover. Vandaag is de afspraak bij de verzekeringsarts van het UWV. Ik ben al om 8.45 uur aan de beurt. Leo gaat met mij mee. De arts komt sympathiek over en hij heeft zijn huiswerk goed gedaan. Hij vraagt zich af waarom ik een WIA uitkering heb aangevraagd terwijl ik alweer hersteld ben. Ik vertel dat mij gezegd is dat ik een WIA uitkering moet aanvragen voor het geval ik opnieuw ziek word. Zelf wil ik geen WIA uitkering maar wil gewoon weer aan het werk. De arts legt uit dat een WIA uitkering aanvragen helemaal geen verplichting is. Als ik binnen 4 weken weer ziek word kan het altijd nog.

Ik vertel de verzekeringsarts dat de werkgever erop aandringt dat ik voor 0 tot 35% word afgekeurd. Inmiddels ben ik bij het UWV voor 95% hersteld gemeld. Ik vertel dit absoluut niet te willen. Ik ben weer beter en wil ook als zodanig behandeld worden. Bovendien wil ik mijn verdere leven niet telkens geconfronteerd worden met het stempel WIA. Ook vraag ik aan de verzekeringsarts of hij wel eens van de term “duurzaam arbeidsgeschikt” heeft gehoord. Hij moet hier hartelijk om lachen. Deze term bestaat inderdaad niet. Ik voel me zo belazerd en dom.

De bedrijfsarts is in dienst van mijn werkgever en had mij in eerste instantie 100% hersteld gemeld. Een week later kwam hij hierop terug door mij voor 5% ziek te verklaren. Dom, dom, dom. Ik heb de bedrijfsarts volledig vertrouwd. Geen moment heb ik eraan gedacht dat hij wel eens teruggefloten kon worden en daarom op zijn eerste advies terug zou komen. Leo heeft zelfs nog naar het AVL gebeld om te vragen of zij mij ooit “duurzaam arbeidsgeschikt” zullen verklaren. Nee, dat kan je natuurlijk aan niemand beloven. Bovendien mengen zij zich niet in arbeidszaken.

In het filmpje van het AVL wat op mijn website staat en in de info op de site van het AVL wordt duidelijke taal gesproken over de behandelingen die ik heb gehad. De professoren zijn ervan overtuigd dat de PDT behandeling afdoende moet zijn.

De verzekeringsarts van het UWV is het helemaal met mij eens dat ik voor 100% hersteld verklaard moet worden. Omdat hij achteraf niet voor verrassingen wil komen te staan bespreken we uitvoerig mijn medicijngebruik, ziekteverleden, de behandelingen die ik heb gehad en wat de gevolgen daarvan zijn. Ik vertel dat ik mijn uiterste best heb gedaan om tussen de behandelingen door aan het werk te blijven. Hetzij therapeutisch in het eerste ziektejaar, hetzij gedeeltelijk hersteld. Hierover is niets bekend. Er is door mijn werkgever helemaal niets doorgegeven aan het UWV!!!

Gelukkig heb ik mijn privé archiefmap mee met daarin alle ziek- en herstelmeldingen en kan de arts kopieën maken. Hetzelfde geldt voor alle afspraken en adviezen van de bedrijfsarts. Wat ben ik blij dat ik dat bewaard heb zeg. Zo zie je maar, gooi nooit informatie weg ook al lijkt het nog zo onbelangrijk.

De arts is erg onder de indruk van mijn inzet en doorzettingsvermogen en ik word dan ook flink gecomplimenteerd. Onder het genot van een kopje koffie hebben we het nog even over de manier waarop ik behandeld word en wat voor invloed dat gehad heeft op mijn genezingsproces. Ik vertel ervan overtuigd te zijn dat ik al veel eerder hersteld had kunnen zijn als ik niet zo tegengewerkt was. De werkwijze van de fusiepartner heb ik ook moeten verwerken en een plaats moeten geven op mijn weg naar herstel.

Het hele verhaal is helder en duidelijk. De uiteindelijke beslissing wordt altijd eerst nog besproken met collega’s maar deze arts zegt het advies te gaan geven dat ik 100% hersteld ben. Als we weggaan complimenteert hij mij nogmaals door zijn waardering uit te spreken over de manier waarop ik met de hele situatie omga. Hij vindt het knap zoals ik me staande houd en dat ik de werkwijze van de fusiepartner niet als een persoonlijke aanval zie maar als het beleid. Zo’n compliment had ik net nodig.

Leo brengt me naar mijn werk waar we samen eerst even opgelucht en blij een kop koffie gaan drinken. Het zal wel aan mij liggen maar ik snap niets van de redenering van de fusiepartner. Enerzijds zeggen ze tegen mij dat ik makkelijk ander werk als salarisadministrateur kan vinden en dat ik gewoon niet moet zeggen dat ik ziek geweest ben. Anderzijds willen ze zelf wel dat ik voor 5% ziek blijf staan om zo als vangnet te fungeren voor de financiële risico’s in het geval ik weer ziek word. Raar hè?

Volgens mij houd ik een aantal mensen wel bezig want er is tot nu toe al heel wat tijd in mij gestoken. Net na de middag ontvang ik van de ad interim manager HRM een mail met daarin op voorhand de felicitaties en de mededeling dat de directeur uit Purmerend toestemming heeft gegeven voor mijn nieuwe functie. Natuurlijk moet het een en ander nog schriftelijk worden vastgelegd. Ja, alweer of is het nog steeds? Er moet nog een taak functie omschrijving worden gemaakt, een nieuwe arbeidsovereenkomst gemaakt en de zaak moet nog worden afgerond met het UWV en de advocaat. Omdat de ad interim manager HRM volgende week op vakantie is en ik daarna 3 weken vrij ben kunnen we pas daarna om de tafel gaan zitten zegt hij.

Formeel is één en ander afhankelijk van de UWV beschikking en de afloop van de twee jaar ziektetermijn. De nieuwe functie zal waarschijnlijk starten per 1 november 2008. Ik ben benieuwd.

Een uurtje later komt de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur vragen of ik even tijd heb. Het gaat over de mail die ik ontvangen heb. Omdat de bedrijfsadviseur, ad interim manager HRM er volgende week niet is en ik er daarna 3 weken niet ben stelt zij voor dat zij alvast met de ad interim manager HRM om de tafel gaat zitten. Ze belooft echt achter mij te staan en goed haar best te doen om een goed contract te krijgen maar dan moet ik haar wel vertrouwen.

Voorwaarde van de fusiepartner is echter dat ik voor 95% hersteld gemeld word en voor 5% arbeidsongeschikt blijf. Ik ontvang dan wel minder salaris maar daar staat tegenover dat ik dan ook minder mag werken door ziektedagen in te plannen. Zo loopt de fusiepartner geen financieel risico als ik weer ziek word. Nee hè, niet weer. Nu moet ik alweer uitleggen dat dit dan wel het beleid van de fusiepartner mag zijn maar dat ik daar niet aan meewerk.

En dan nog wat; stel dat het UWV mij wel voor minder dan 35% afkeurt dan is het wettelijk niet eens toegestaan om mij minder salaris uit te gaan betalen. Dit risico ligt bij de werkgever en deze is dan ook verplicht om in zo’n geval 100% salaris door te betalen. Zie de link loondoorbetaling art. 11.7 of het CAO VVT 2008-2010 bladzijde 45.

Een andere voorwaarde van de fusiepartner is dat ik de bemiddeling door mijn advocaat stop moeten zetten en dat ik afzie van aanspraak op mijn baan als salarisadministrateur. Nou, ik heb nieuws voor ze. Voorlopig zet ik helemaal niets stop en worden alle stappen besproken met mijn advocaat.

Maandag 25-08-2008
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Als ik de pc aanzet zie ik meteen dat er mail is van de verzekeringsarts van het UWV. Hij heeft overleg gehad met één van zijn collega’s en deze deelde mijn en zijn visie. De conclusie is dus dat ik volledig hersteld verklaard ben met terugwerkende kracht vanaf 5 augustus 2008. Deze conclusie is tot stand gekomen omdat er geen sprake meer is van ziekte of gebrek.

Mocht daar om welke reden dan ook (achteraf) toch sprake van zijn dan nog is er geen sprake van een situatie waarbij er een vangnet ( dus 5% in de ziektewet blijven) zou moeten zijn. Het ziektebeeld geeft daar geen aanleiding toe. Yes, hier ben ik echt heel blij mee. Geen levenslange veroordeling als WIA patiënt. En wat nog veel belangrijker is……….net als ik zijn de artsen ervan overtuigd dat er op dit moment geen kanker in mijn mond zit.

Niets staat mij nog in de weg voor een vruchtbaar arbeidsleven. Hoewel, de fusiepartner zal hier niet blij mee zijn. De kans is aanwezig dat ze in beroep gaan tegen deze uitspraak. Eén van de voorwaarden om de baan als kwaliteitsmedewerker te krijgen was dat ik voor 5% ziek moet blijven. Ik ben heel benieuwd hoe het nu verder gaat.

Tjonge jonge, we hebben het er maar druk mee met zijn allen. Alweer mail, maar nu van de advocaat. De fusiepartner heeft niets meer naar haar toe laten horen en ze is nieuwsgierig of er alweer ontwikkelingen zijn. Ik mail haar snel de laatste ontwikkelingen door.

Dinsdag 26-08-2008
Het verhaal heeft nog steeds een open eind. De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur spreekt mij aan om mij mee te delen dat er inmiddels door de fusiepartner berekend is voor hoeveel uur ik ziek moet blijven staan en dat ik daar een brief over ontvang. Ik zeg nog dat de fusiepartner bericht zal ontvangen van het UWV en dat daar in zal staan dat ik 100% hersteld ben. (niks WIA voor Marrie) “Dat maakt niet uit, dat zien we dan wel weer” zegt ze. Ik laat het er maar bij zitten want ik begin het gebakkelei zat te worden.

Nu iedereen weer zo’n beetje terug is van vakantie en alle bureaus bezet zijn, wordt het tijd om mijn nieuwe werkplek in gebruik te nemen. Ik ga het bureau schoonmaken en inrichten, de kast inruimen en de spullen van mijn voorgangster apart zetten. Als ik klaar ben ziet het er weer netjes en opgeruimd uit en kan ik aan het werk. Luxe hoor, weer een eigen kantoor. Dat bevalt me wel.

Jawel hoor. In de middag komt de directiesecretaresse mij de beloofde brief van leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur brengen. In de brief staat een verkort verslag van ons gesprek. Onder andere dat het UWV mijn re-integratieverslag beoordeeld heeft en dat de inspanningen van mijn werkgever voldoende zijn. Ook staat erin dat de bedrijfsarts die mij in 1e instantie 100% hersteld heeft gemeld en dit een week later terug draaide naar 95%, twijfelt aan de duurzaamheid van mijn herstel. Later zal ik hierop terugkomen. Als laatste lees ik over het percentage waarvoor ik ziek blijf staan en dus gekort wordt op mijn salaris. Ik moet 1,7 uur gemiddeld per week minder werken. Pfffffffffff.

Woensdag 27-08-2008
De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur komt vragen of ik de brief in goede orde heb ontvangen. Omdat ik gedeeltelijk ziek blijf staan kan ik één extra ziektedag in de vijf weken opnemen. Of ik deze ziektedagen alvast wil gaan inplannen voor dit jaar. Ik geef het op………….

Vrijdag 29-08-2008
De laatste werkdag voor mijn vakantie. Ik ben benieuwd of er nog iets spannends gebeurd vandaag. Jawel hoor, Marga houdt de gemoederen nog steeds bezig. Een oud collega die nu in Purmerend werkt komt even gedag zeggen. Via de tamtam heeft ze inmiddels gehoord over mijn baan bij het planbureau. Hoewel ik bijna niemand persoonlijk ken bij de fusiepartner schijnen ze mij wel te kennen. Het blijkt nogal moeilijk te zijn om een contract voor mij op te stellen. Nou, ik hoop dat ze me daar niet snel zullen vergeten. Ik zal wel behoorlijk over de tong gegaan zijn dus ik besluit een klein stukje van mijn kant van het verhaal aan haar te vertellen. Mijn “oud” collega lijkt verbaasd te zijn.

Nog een paar uurtjes en dan begint mijn vakantie. Zo op de valreep word ik nog even bij de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur geroepen. Ze vind dat ik gematigd enthousiast ben over mijn nieuwe baan. We hebben het ook over de rol van mijn advocaat. Ze vertelt dat de bestuursadviseur ad interim manager HRM nog niet gereageerd heeft op het aangetekend schrijven van mijn advocaat en of ik hem wil vragen dit alsnog te doen. Ik antwoord dat hij dit zelf moet regelen en dat ik daar niet tussen ga zitten. Ze zal hem er nu maandag zelf over aanspreken. Jawel, zo houden we elkaar aan het werk.

Hopelijk lukt het om tijdens mijn 3 weken durende vakantie iets op papier te zetten. Ten overvloede meld ik nogmaals dat ik het contract c.q. voorstel rechtstreeks naar mijn advocaat zal sturen om dit te laten beoordelen.

En zo zijn de spannende weken waarin ik mij naar 100% herstel gewerkt heb in gepaste vreugde voorbij gevlogen. Ik ben trots op mezelf dat ik me niet heb laten beïnvloeden door de negatieve medewerking van de fusiepartner. Wel hoop ik oprecht dat ik na mijn vakantie weer gewoon aan het werk kan gaan en dat de fusiepartner het gevecht met deze “ex” langdurig zieke medewerker opgeeft.

Als ik thuis kom is er weer mail van mijn advocaat. Vandaag heeft zij met de ad interim manager HRM gesproken. Deze gaf toe dat mijn re-integratie niet altijd even vlot is verlopen door het handelen van de fusiepartner. Hiervoor bood hij zijn excuses aan. Hij wil graag afspraken met mij maken voor de toekomst. De ad interim manager HRM heeft toegezegd dat er na de vakantie een schriftelijke reactie van hem ligt. Op dat moment komt mijn advocaat bij mij op mijn zaak terug. Nou, het zal mij benieuwen.

Langdurig ziek, re integratie en ziekteverzuimprotocol

p2008-2[1]

HOOFDSTUK 2
2008 – 2009


Mijn re-integratie is een verhaal apart:
– Ik heb als doel om uit de WIA te blijven en te werken aan mijn gezondheid tot volledig herstel.
– Mijn werkgever heeft als doel de kosten zo laag mogelijk te houden en de financiële risico’s zoveel mogelijk te beperken.

Perioden van ziekte en herstel hebben elkaar afgewisseld totdat ik mij na heel hard werken in augustus 2008 weer 100% hersteld kon melden. Samen moeten we hierin een weg zien te vinden die voor beide partijen aanvaardbaar is. Dat “samen” niet in het woordenboek van mijn werkgever voorkomt zal blijken uit mijn verhaal.

In april 2009 krijgen alle medewerkers van locatie Alkmaar een nieuw verkort ziekteverzuimprotocol thuisgestuurd. Ik ben zowel persoonlijk als beroepshalve zeer in geïnteresseerd. Ik ga nog steeds uit van het goede in de mens en dat iemand die kort of langdurige ziek is hier niet voor gestraft hoeft te worden.

In hoofdstuk 2 beschrijf ik uitvoerig hoe mijn werkgever tijdens mijn re integratie op mijn herstel heeft gereageerd. Ook beschrijf ik hoe mijn werkgever de kosten van het ziekteverzuim laag houdt over de rug van de medewerkers.

Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!

Fusie en werkplek

Dinsdag 01-07-2008
De teamleider HRM heeft inmiddels een andere baan en vandaag maak ik kennis met zijn vervanger. Deze ad interim manager HRM geeft leiding aan HRM en gaat de integratie van onze HRM afdeling in Purmerend stroomlijnen. Ook moet hij de werkprocessen gaan analyseren.

Als er een ad interim manager HRM aangesteld wordt volgen er bij de eerstvolgende reorganisatie vaak ontslagen of komen er ingrijpende veranderingen. Ik stel mezelf voor en voeg daar meteen aan toe “Ik ben het probleem van de fusiepartner”. Ook meld ik me vanaf vandaag voor 16 uur per week beter en ga per week 4 dagen van 4 uur werken.

Vanaf vandaag is de fusiepartner eigenrisicodrager voor de Wet Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten (WGA). Dit betekent dat als iemand in de WGA terecht komt de werkgever zelf moeten zorg dragen voor de betaling van de uitkering. Om dit risico af te dekken heeft onze fusiepartner zich elders verzekerd. Ook is de fusiepartner vanaf nu verantwoordelijk voor de re-integratie van de gedeeltelijk arbeidsgeschikte medewerker, zelfs als er geen dienstverband meer is. De medische keuring en de bepaling van de mate van arbeidsgeschiktheid blijft het UWV doen.

Woensdag 02-07-2008
Vandaag heb ik een afspraak met de bedrijfsarts. We bespreken de ontwikkelingen met betrekking tot mijn dienstverband en de invloed hiervan op mijn herstel. Een bedrijfsarts mag zich formeel niet mengen in een arbeidsconflict. Ik heb een voorstel gemaakt om mijn te werken uren uit te breiden tot volledig herstel. Als alles loopt zoals ik verwacht dan ben ik begin augustus volledig hersteld voor eigen werk. De arts begrijpt mijn motivatie om de te werken uren zo snel op te bouwen en gaat akkoord met mijn voorstel. Het is een extra lang en positief consult en we hebben de geplande tijd hard nodig.

Er moet nog wat papierwerk ingevuld worden voor mijn verzekering en voor in mijn re-integratie dossier. Inmiddels heb ik ook de aanvraagformulieren voor een WIA uitkering ontvangen. Over 4 maanden dus eind oktober zal ik 2 jaar ziek zijn. Ook al hebben periodes van ziek zijn en werken elkaar afgewisseld blijft de datum van de 1e ziektedag gelden als peildatum. Hoewel ik niet van plan ben nog 4 maanden ziek te zijn moet deze uitkering toch nu al worden aangevraagd. Stel dat ik niet hersteld ben in oktober dan is dit gedeelte alvast geregeld en komt qua tijd mijn uitkering niet in gevaar. Mijn leidinggevende moet samen met mij het eindoordeel op het WIA formulier invullen.

Aan de verzuimmedewerker vraag ik of hij alle papieren die meegestuurd moeten worden met de WIA aanvraag in orde wil maken. Nu is er een probleem. Wie gaat het eindoordeel invullen en wie is formeel jouw leidinggevende? Volgens mij is dat leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager maar die wil dit niet zijn dus ik weet het niet, Er is niemand die deze taak op zich wil nemen omdat ze dan ook de kosten voor hun kiezen krijgen. Niemand schijnt formatie vrij te hebben dus je zoekt het maar uit.

Met mijn advocaat heb ik een gesprek over de stappen die we kunnen nemen om wat duidelijkheid in mijn situatie te scheppen. Ze zal voor mij een “vriendelijke” brief schrijven. Vriendelijk omdat ik de situatie op het werk werkbaar wil houden, zeker als ik alsnog naar Purmerend overgeplaatst word vind ik dit heel belangrijk.

Dinsdag 08-07-2008
Uit hoofde van zijn functie is de ad interim manager HRM verplicht mee te denken over mijn re-integratie en plaatsing op een afdeling. Ik vertel dat ik begin augustus waarschijnlijk 100% hersteld ben. Hij vraagt zich af op welke afdeling ik dan ga werken en waarom het vervolggesprek met de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager pas eind augustus is. Ik vertel kort over het belangstellingsregistratie gesprek en over het gesprek van 24-06-2008.

Het gaat er volgens de ad interim manager HRM niet om over mijn wens om op een bepaalde afdeling te werken maar over de vraag welke afdeling geschikt is voor mij. Dit omdat ik er “al zolang” uit ben. Hij vraagt zich ook af of het wel reëel is om mijn eigen functie op te eisen. Ik vertel dat ik tussen de behandelingen door met grote regelmaat heb gewerkt en dat mijn kennis wel degelijk nog aanwezig is. Terwijl mijn werkgever zegt geen werk voor mij te hebben ben ik zelf op zoek gegaan en werk nu overal waar ze wel een extra handje kunnen gebruiken.

We bespreken tevens mijn mogelijkheden om extern te solliciteren. Hij zegt dat het niet gebruikelijk is om bij detachering een contract voor onbepaalde tijd te vragen. Ik zeg dat ik geen ontslag zal nemen om een arbeidsovereenkomst elders voor bepaalde tijd aan te gaan. Volgens hem heb je tegenwoordig nergens meer de zekerheid om voor onbepaalde tijd te kunnen blijven werken en maakt dat in de praktijk ook niets uit. Ik blijf er toch maar bij om mijn dienstverband voor onbepaalde tijd te behouden.

Ook vertelt de ad interim manager HRM mij dat het niet zeker is dat ik me kan beroepen op het sociaal plan. Het sociaal plan is namelijk allang ingegaan en op dat moment was ik ziek. Het komt erop neer dat ik daarom geen recht van spreken heb. Op deze minne opmerking ga ik niet eens in. Morgen spreekt hij de bedrijfsarts en dan zal hij mijn geval bespreken, ook met betrekking tot mijn inzetbaarheid. Hij komt er bij mij nog op terug. Ik zeg nog dat hij beter eerst met de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager kan praten en dat ik bij mijn beslissing blijf om mijn functie op te eisen als mij geen gelijkwaardig alternatief in Alkmaar geboden wordt. Ik vind het een beetje een vaag gesprek. Al met al geen lekker begin van de week. Ik heb me vandaag hersteld gemeld voor 20 uur per week maar het volhouden valt me zwaar. Het zou een stuk beter gaan als ik gewoon lekker mijn werk kon doen. In plaats daarvan moet ik op mijn hoede zijn en telkens weer opnieuw de druk die op mij uitgeoefend wordt incasseren.

Toch is het gek hoor. Iedereen die maar denkt dat hij wat voorstelt probeert mij ervan te weerhouden om mijn eigen functie op te eisen. Dit, omdat men denkt dat ik mijn beroep als salarisadministrateur niet meer kan uitoefenen en dat ze in hun recht staan om mij te weigeren op de PSA afdeling. Maar als dat zo is waarom besteden ze dan zoveel aandacht aan mij en proberen ze me er op allerlei manieren toe te bewegen om van mijn functie af te zien? Dat is toch op z’n minst merkwaardig te noemen. Al met al een hele vervelende situatie.

Woensdag 09-07-2008
Vandaag heb ik een plekje om te werken gevonden in het kantoor van de verzuimmedewerker. De bedrijfsarts loopt langs en maakt een praatje. We willen mevrouw den Engelsman weer volledig aan het werk zien zegt hij. Zonder nadenken antwoord ik: “Dan bent u wel de enige”. Hij moet lachen, nee hoor het zijn er minimaal 2…. toch? Hij heeft gelijk. Hoewel het niet altijd meevalt moet ik niet uit het oog verliezen hoeveel geluk ik heb gehad dat ik weer kan werken.
Het is de bedoeling dat de afdeling HRM volgend jaar geïntegreerd wordt bij de fusiepartner. De onzekerheid, het vertrek van de teamleider HRM en het gemis van een zieke collega eist zijn tol. De sfeer wordt er niet beter op.

De verzuimmedewerker vertelt dat het nog steeds niet duidelijk is wie voor mij het eindoordeel gaat invullen. Dit omdat het niet bekend is wie mijn leidinggevende is. Volgens mij wil niemand zijn handen branden aan het formulier omdat dit naar waarheid ingevuld moet worden. Zolang ik nog steeds salarisadministrateur ben is de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager formeel nog steeds mijn leidinggevende nr.2. De goede man geeft echter niet thuis. Iemand zal toch echt de verantwoording voor het gevolgde beleid moeten nemen en het eindoordeel op het WIA formulier schrijven.

De uiterste instuur datum van de WIA formulieren komt dichterbij en de verzuimmedewerker doet zijn uiterste best om iemand te vinden die het eindoordeel wil schrijven. Waarschijnlijk gaat de  regiodirecteur uit Alkmaar als leidinggevende nr. 3, het eindoordeel schrijven wordt mij verteld. Als het goed is volgt er nog deze week een afspraak. Ik word een beetje moe van alle onduidelijkheid en dit zet zich net als gisteren om in behoorlijke hoofdpijn. Als ik thuiskom van het werk lig ik alweer snel in bed. Nu ben ik van nature niet haatdragend of zo. Ik ben makkelijk in de omgang en vind al gauw alles goed. Toch ben ik niet van plan het kaas van mijn brood te laten eten.

Vrijdag 11-07-2008
Mijn oude leidinggevende, nr.1 moet op deze locatie zijn en komt even gedag zeggen. Later op de ochtend komen nog 2 “oud” collega’s langs en ze vragen wat ik hier zoal uitvoer. Ach ik doe maar wat, op het planningsbureau kunnen ze wel iedereen gebruiken grap ik nog. Om half drie stop ik met werken en dan is ook deze week weer om. Het is een zware week geweest. Leo haalt me op en staat buiten al te wachten.

Ik heb een belafspraak met mijn advocaat. Na uitvoerig beraad komen we tot overeenstemming dat er tussen je gelijk hebben en je gelijk halen een groot verschil zit. Als ik mijn functie opeis en de gerechtelijke procedure zal winnen dan kun je er bijna vergif op innemen dat er ontslag voor mij wordt aangevraagd op basis van verstoorde arbeidsverhouding. Als ik geen procedure aanspan valt er misschien nog wat te onderhandelen. Ik ga er het komende weekend nog maar eens goed over nadenken.

Leo gaat naar bed en ik blijf nog even zitten om het één en ander te overdenken. Ik raak over mijn toeren en kan niet meer stoppen met huilen. Ik vind het zo gemeen om mij na 15 jaar trouwe dienst op deze manier uit mijn functie en te zetten. Hoewel ik niemand iets kwalijk neem is het mij zo ondertussen wel duidelijk dat ik van mijn “oud” collega’s geen enkele loyaliteit hoef te verwachten. Het is ieder voor zich en God voor ons allen. In afwijking van mijn belangstelling en de plaatsingsprocedure van het Sociaal Plan word ik niet geplaatst op de afdeling PSA. De reden waarom ik niet welkom ben is omdat ik ten tijde van het integratieproject van de salarisadministratie ziek was en de continuïteit van het werk niet kan waarborgen. Ik zit midden in mijn re-integratie en ben binnenkort 100% hersteld, wat nou continuïteit?

Ik heb me nooit gerealiseerd dat dat éne woordje KANKER genoeg is om iemand zijn vertrouwen in de toekomst af te pakken. Het besef dat ik door mijn ziekte ook mijn beroep ben kwijtgeraakt zonder dat mij de gelegenheid is geboden om mijzelf te bewijzen doet zo’n pijn. En dan te bedenken dat mijn situatie niet eens een uitzondering is.

Op dit moment ben ik zover dat ik het even niet zie zitten. Ik zou bijna wensen dat de kanker weer terugkomt zodat ik “even” bevrijd ben van de sores op het werk. Wat vind ik nu erger? Kanker en alles wat daarbij hoort, te overwinnen of …. het gevoel een hopeloos geval te zijn waar men op een zo gunstig mogelijke manier vanaf wil komen. Het één overkomt je maar het andere word je aangedaan en maakt je ook ziek als je niet oppast. Normaal gesproken ben ik heel reëel maar op dit moment ben ik alleen maar emotioneel en voel me verdrietig.

En zo ben ik deze nacht bezig om dit alles op mijn eigen manier te verwerken. Het zou een gezellig weekend worden met een verjaardagsfeest. Ik weet nu al dat ik daar niet naar toe zal gaan. Ik heb geen zin om daar met rood behuilde ogen te zitten. Ik mag blij zijn als ik dinsdag weer een beetje toonbaar op het werk kan verschijnen. Het weekend is in ieder geval naar de alom bekende kloten.

Dinsdag 15-07-2008
Inmiddels heb ik mezelf eens stevig toegesproken en meld ik me voor 24 uur per week beter. Een echte Mantel (meisjesnaam) laat zich niet zomaar uit het veld slaan. Het gebeurt namelijk al veel te vaak dat werkgevers maar kunnen doen wat ze willen. Ik ben niet van plan om deze werkwijze zomaar te accepteren. Ik ben zo verschrikkelijk boos. Ik kan mezelf nog redelijk verdedigen en inlezen in allerlei wetten en regeltjes. Veel mensen hebben andere kwaliteiten en hebben niet zoveel met deze materie. Daarom is een zieke medewerker ook zo’n makkelijke prooi die zich door de beschreven werkwijze makkelijk zal laten overbluffen of weer opnieuw in de ziektewet belanden.

Woensdag 16-07-2008
Tijd voor de bedrijfsarts om het actueel oordeel / re-integratieverslag en de medische informatie in te vullen. Al met al best nog wel een tijdrovend klusje. We zijn er 3 kwartier mee bezig geweest en hebben alle formulieren zo eerlijk en goed mogelijk ingevuld. De werkgever is verplicht om alle formulieren in te vullen zodat het UWV kan beoordelen of de re-integratie wel volgens “het boekje” is gegaan.

Voor de 20e van deze maand moet al het papierwerk wat bij de WIA aanvraag hoort bij het UWV binnen zijn. De werkgever kan ook samen met mij een aanvraag verlenging loondoorbetaling WIA aanvragen. De werkgever betaalt dan het loon langer door waardoor ik extra tijd heb om te re-integreren. We schatten in dat de fusiepartner hier vast niet aan mee zal werken en trekken ons eigen plan.

De WIA aanvraag moet naar het UWV gestuurd worden ongeacht of ik straks hersteld ben of niet wordt mij gezegd. De arbeidsdeskundige zal me dan ook sowieso oproepen om op zijn spreekuur te verschijnen. Het opbouwen naar volledig herstel gaat heel erg snel en dat kan ik goed merken. Een stapje terug is geen optie want ik wil zo snel mogelijk volledig hersteld zijn. De werkgever kan ontslag voor mij aanvragen als ik voor 25 oktober geen 4 weken aaneengesloten heb gewerkt.

Donderdag 17-07-2008
Ik werk voor het planbureau maar vind meestal een bureau om aan te zitten op de afdeling HRM. Hier loopt iedereen door alle omstandigheden op zijn tenen en is de werkdruk erg hoog. Onbegrip, ziekte, vakanties en zo zijn hier de oorzaak van. Alle onzekerheid over de nieuwe functies en werkplek doen er nog een schepje bovenop. Ik houd maar zoveel mogelijk mijn mond en probeer te helpen waar het maar kan.

Volgens mij duurt de onzekerheid nog wel even en krijgen de medewerkers vlak voor de feestdagen pas meer informatie. Onplezierige mededelingen worden namelijk vaak bewust gepland op vrijdag, voor de zomervakantie of vlak voor de feestdagen. Zo heeft de werknemer de tijd om wat af te koelen. Bovendien zijn er dan veel mensen afwezig zodat het moeilijker is om elders informatie of advies te vragen. Het grootste voordeel voor de fusiepartner is dat er door het creëren van onzekerheid personeelsleden zijn die vrijwillig ontslag nemen of een andere baan zoeken. Makkelijker kun je toch niet van je personeel afkomen?!

In het sociaal plan staat dat er bij de fusie geen gedwongen ontslagen mogen vallen. Toch rollen er altijd koppen. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat er voor volgend jaar een reorganisatie op de agenda staat. Ik denk dat ik wel weet wie er dan als eerste uitvliegt.

Vrijdag 18-07-2008
Samen met de verzuimmedewerker vullen we het laatste formulier voor de WIA aanvraag in. Nu nog het hele pakket kopiëren en dan is het bijna klaar. Het formulier “Oordeel van de werknemer WIA” moet nog worden ingevuld. Dat doe ik van het weekend thuis. Het formulier bevat verschillende vragen over de re-integratie en de wijze waarop alle formulieren ingevuld zijn. Ook is er ruimte om opmerkingen toe te voegen. Ik ben een open boek dus schrijf ik naar eer en geweten mijn oordeel over mijn re-integratie. Tevens vraag ik het UWV om de fusiepartner aan te spreken op hun werkwijze bij langdurig zieke medewerkers. Als ik naar de keuringsarts moet zal dit wel uitgebreid aan bod komen verwacht ik. Ook al ben ik straks hersteld, ik zal evengoed opgeroepen worden voor het spreekuur zegt de verzuimmedewerker. Vreemd.

Dinsdag 22-07-2008
Meteen na binnenkomst op kantoor vraagt de regiodirecteur uit Alkmaar of ik even langskom om te vertellen hoe het met me gaat. Wat nu weer? Ik pak een bekertje koffie en ga maar meteen. Ze is een weekje afwezig geweest en wil nu graag weten hoe de afgelopen week gegaan is. Ze vertelt dat ze het heel vervelend vindt dat ik zo heen en weer geslingerd word en dat ik van de fusiepartner geen medewerking krijg om terug te keren in mijn vak.

Ik vertel dat ik het de fusiepartner voornamelijk kwalijk neem dat ze mij een stukje toekomst als salarisadministrateur ontneemt en dat ik erg teleurgesteld ben. Ik kan niet begrijpen dat men op deze manier met zijn personeel omgaat. Juist van een zorginstelling mag je verwachten dat ze de zorg voor zowel de bewoners als voor het personeel hoog in het vaandel hebben staan. Helaas is dit laatste voor mij ver te zoeken. Dit is ook één van de redenen dat ze heeft gezegd dat zij vanaf nu het stokje overneemt en dus mijn leidinggevende nr. 3 zal zijn. Ze vindt dat er zo niet met mensen omgegaan mag worden en hoopt dat ik begrijp dat zij dit nooit zo heeft gewild. De afgelopen ziekteperiode is al erg genoeg geweest.

We bespreken een “out placement” traject. Ik word dan aangemeld bij een extern bureau die mij gaat trainen en samen met mij op zoek gaat naar een andere baan. Detachering is hierbij ook een mogelijkheid. Ik maak meteen duidelijk dat ik absoluut geen ontslag zal nemen. Daarom komen we er samen uit dat dit toch geen goede optie is.

Volgens de fusiepartner is er in Alkmaar geen enkele vacature beschikbaar die ik zou kunnen invullen. Volgens mijn leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur is er wel degelijk een vacature bij het kwaliteitsbureau. Dit is ook administratief werk maar heel anders dan ik gewend ben. Ik zal dan omgeschoold moeten worden. Tijdens de Masterplan cursus vond ik het stukje kwaliteit en de audits erg leuk dus dat zie ik wel zitten. Ik werk natuurlijk 34 uur per week wat wel erg veel is.

Samen bedenken we dat ik eventueel ook een administratieve steun kan zijn voor de divisiemanager civiele dienst. De leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur gaat zich hier hard voor maken. Ze benadrukt wel dat zij er ook geen zeggenschap meer over heeft maar dat ze haar uiterste best gaat doen om hier een akkoord voor te krijgen. Nogmaals er moet dan wel een omscholingscursus gedaan worden. De uiteindelijke toestemming moet van de fusiepartner afkomen. Verder krijg ik de complimenten dat ik ondanks alles aan het werk ben en daar ook de nodige moeite voor doe. Morgen zal ze mijn situatie ook met de bedrijfsarts bespreken.

En zo krijg ik ineens hulp uit een onverwachte hoek. Eindelijk iemand die zijn nek voor mij wil uitsteken. Tot nu toe stond ik er alleen voor. De leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur laat er geen gras over groeien en even later zit ik tegenover een dolenthousiaste manager facilitaire dienst. Ik werk op dit moment 24 uur voor het planbureau. Voorlopig mag ik tijdens mijn re-integratie ongeveer 4 uur per week de zorgmanager gaan assisteren met de geldstroom op locatie Alkmaar.

Woensdag 23-07-2008
Op mijn bureau ligt al een envelop met daarin het verslag van mijn gesprek met de leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur. Na de koffie ga ik meteen met de financiën in de weer en voel me als een vis in het water met al die eurootjes. Ik zie de zon weer schijnen en voel me voor het eerst in maanden weer wat beter.

Als ik thuis kom zit ook het concept van de brief van mijn advocaat in mijn mailbox. Het is een duidelijke en vriendelijke brief met daarin alle feiten. Zoals afgesproken staat in de brief dat ik de voorkeur geef aan een minnelijke oplossing. Volgende week wordt de brief aangetekend verstuurd naar de ad interim manager HRM.

Tot op heden heeft de fusiepartner mij nog geen enkele reden tot tevredenheid, belangstelling of vertrouwen gegeven Ook voel ik me tegengewerkt en heb ik niet het idee dat ze met mij tot een oplossing willen komen. Alles wijst erop dat de fusiepartner liever ziet dat ik ontslag neem of ziek blijf zodat er in oktober (2 jaar na de 1e ziekmelding) ontslag voor mij aangevraagd kan worden. Daarom heb ik ook geen andere keus dan mij te laten bijstaan door een advocaat. Door de brief naar de ad interim manager HRM te laten sturen geef ik hem het voordeel van de twijfel. Zo kan hij zichzelf aan mij bewijzen en weet ik meteen wat voor vlees ik in de kuip heb.

Dinsdag 29-07-2008
Ik doe er weer 4 uur bij en meld me hersteld voor 28 uur per week. Ik werk nu 4 dagen van 7 uur. Ik loop even langs bureau kwaliteit om mezelf te presenteren bij de manager. Het is een prettig gesprek en in het kort wordt er uitgelegd wat er van mij verwacht wordt en wat de toekomstplannen van het bureau kwaliteit zijn. Het staat me wel aan wat ik allemaal hoor en het lijkt me ook een uitdaging. Er is nog een andere kandidaat voor deze functie. Ik hoor zo snel mogelijk wie er in de nieuwe functie geplaatst gaat worden.

Het tellen en bijhouden van de diverse kassen voelt weer vertrouwd. Wat zal het toch mooi zijn als het lukt om dit te mogen blijven doen voor enkele uurtjes per week. Hoewel er op dit moment geen formatie voor is heb ik toch goede hoop.

Woensdag 30-07-2008
Nergens gaat de roddel sneller dan in de zorg volgens mij. Ik heb nog maar net de “voorlopige” verantwoordelijkheid voor de geldstroom gekregen of de tamtam heeft dit al doorgeseind naar mijn oud collega’s in Purmerend. Jammer, want zolang er nog onzekerheid is of dit officieel kan worden gemaakt voor mijn persoontje houd ik liever nog even mijn mond. Mijn vroegere leidinggevende nr.1 komt langs om wat geldzaken te bespreken. Nou, daar zijn we gauw mee klaar. We kletsen wat en ik word voorzichtig gepolst over mijn toekomstplannen. Ze had iets gehoord over een opleiding. Zolang er nog niets zeker is heb vooralsnog geen reden om erop in te gaan.

Er wordt vandaag weer pittig gevist in de vijver. Na de middag komt de volgende voor mijn bureau staan. De ad interim manager HRM wil graag weten wat mijn plannen zijn als ik 100% hersteld ben en hoe mijn zaken ervoor staan. Ik vertel dat ze me bij het planbureau op dit moment nog hard nodig hebben en dat er genoeg werk is. Volgende week zit ik dus nog steeds op deze stoel.
Raar hoor, als ad interim manager HRM hoor je toch te weten wat je personeel doet? Mijn advocaat heeft hem vandaag de aangetekende brief verstuurd. Misschien dat er dan wat meer duidelijkheid komt. De fusiepartner is nu aan zet en zal met een aanvaardbaar voorstel moeten komen.

EINDE HOOFDSTUK 1
Klik hier om door te gaan naar hoofdstuk 2: re integreren

List en bedrog

Er zijn alweer 2 weken voorbij. Ik begin me wat meer thuis te voelen op het planbureau. Bovendien ben ik heel blij dat ik vanaf de 1e dag nuttig werk te doen heb gekregen en me kan verdiepen in de cijfertjes. Hierdoor voeg ik daadwerkelijk iets toe op deze afdeling en ik heb er plezier in.

Het is heel gek maar ik zeg altijd dat bij bepaalde beroepen, bepaalde personen horen. Niet om mensen in een hokje te stoppen maar gewoon omdat ze bij het beeld in mijn hoofd passen. Zo is er ook een groot verschil tussen “HRM” mensen en salarisadministrateurs. Waar ik vraag naar een personeelsnummer zeggen mijn HRM collega’s: “Wij werken niet met nummers maar alleen maar met namen”. Waar ik val over de exact gewerkte- en dus ook uit te betalen uren zijn zij veel meer flexibel. Ook werken zij heel erg klantvriendelijk maar dat is typerend voor locatie Alkmaar. De telefoon staat regelmatig roodgloeiend maar voor iedereen wordt tijd vrij gemaakt voor een vriendelijk of opbeurend woordje terwijl het contact met de salarisadministrateur meestal vriendelijk maar toch meer zakelijk is. Grappig hè?

Hoewel het best goed gaat zie ik het nog niet zitten om de uren op dit moment verder uit te breiden. Het werken vergt veel energie en het kan toch niet de bedoeling zijn dat ik met regelmaat uitgeput op bed lig. Bovendien heb ik in de komende weken een tweetal afspraken in het AVL staan wat ook weer veel energie kost.

Door de fusiepartner word ik doodgezwegen. Als ik vragen stel over wat er nu verder gaat gebeuren krijg ik geen antwoord. Het enige wat ik van de teamleider HRM te horen krijg is dat de re-integratie stap voor stap gaat en dat ik eerst maar eens beter moet worden. Een vaste werkplek heb ik op dit moment niet en daarom moet ik regelmatig van bureau wisselen. Het is wel gebeurd dat ik op 1 dag aan 5 verschillende bureaus heb gezeten omdat ik plaats moest maken voor andere werknemers. De fusiepartner laat mij zwemmen in onzekerheid en dat is heel frustrerend. Hoe lang ik op het planbureau kan blijven wordt niet verteld. Of ik nog in mijn eigen functie terug kom en wat de verdere plannen met mij zijn zegt niemand te weten. Kortom, ik word aan het lijntje gehouden en kan daar niets tegen doen. Blijkbaar is iedereen bang om zijn verantwoording te nemen.

In het roddelcircuit schijnt men meer te weten. Via via hoor ik dat mijn functie inmiddels is vergeven aan mijn collega salarisadministrateur en dat de contracten al zijn getekend. Dit terwijl ik volgens het sociaal plan die baan kan opeisen. Even komt het in me op om me weer ziek te melden maar omdat dat misschien ook wel de bedoeling is van mijn werkgever besluit ik toch maar om te doen alsof ik gek ben en gewoon aan het werk te blijven. Ik doe alles in overleg met de adviseur van de rechtsbijstand en vraag daar hoe ik me in deze zaak moet opstellen.

Woensdag 18 juni 2008
Met de bedrijfsarts bespreek ik de uitslag van de echo en de controle in het AVL. We zijn het er beiden over eens dat het naar omstandigheden erg goed me gaat. Nu is het nog een kwestie van verantwoord opbouwen tot volledig herstel. Helaas doet de fusiepartner door het stilzwijgen en creëren van onzekerheid geen goed aan de situatie.

Op dit moment werk ik 3x 3 uur per week. Gezien de huidige situatie lijkt het mij niet verstandig om de te werken uren uit te breiden. Er is nog steeds geen duidelijkheid over mijn plaats in de organisatie en ook niet over het te volgen re-integratieproject.

Dinsdag 24 juni 2008
Vandaag staat er op mijn verzoek eindelijk een gesprek op de agenda. Ik wil weten waar ik aan toe ben. De teamleider HRM heeft een andere baan gevonden en gaat ons binnenkort verlaten. De insteek van het gesprek van vandaag is: “hoe nu verder met Marga en wie is haar aanspreekpunt na het vertrek van de teamleider HRM”. De teamleider HRM uit Alkmaar en mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager FEZ uit Purmerend zullen hier beiden bij aanwezig zijn. Ik ben heel benieuwd of er voor mij al iets op papier is gezet.

Bij binnenkomst wordt door mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager gevraagd hoe het met me gaat. Mijn antwoord is dat het erg goed gaat en dat het mijn streven is om uiterlijk binnen een termijn van 1 á 1,5 maand volledig hersteld te zijn. Vrijwel direct wordt gezegd dat terugkeer naar de salarisadministratie niet meer mogelijk is voor mij. De enige functie (waarnemend hoofd Personeel en Salarisadministratie) die vrij is, is toegezegd aan mijn collega salarisadministratie.

De leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager zegt dat de contracten al zijn getekend. Dit terwijl ik in het belangstellingen-registratiegesprek op 17 december 2007 heel duidelijk heb aangegeven dat ik voor deze functie wil gaan en deze ook volgens sociaal plan zal opeisen.

Ik ben toch wel zenuwachtig voor dit gesprek en mijn handen trillen. Ik wil een slokje koffie nemen maar tril te erg en zet het bekertje maar weer snel neer.

Gelukkig herpak ik me snel en wijs mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager op het feit dat mijn functie nog steeds salarisadministrateur is en dat ik formeel gezien dus nog steeds onder zijn visie val. Ik zeg hem dat ik wil dat hij als mijn leidinggevende zijn verantwoordelijkheid neemt. Het feit dat ik overal buiten gehouden word zit mij erg hoog. Ik dring aan op eerlijkheid en duidelijkheid en vertel hem dat ik niet tegen onrecht kan.

Ik zeg ook dat de manier waarop ik na 15 dienstjaren behandeld word mij veel pijn doet en dat het voelt alsof ik de vuilnisbak ben die vol afval aan de weg wordt gezet. Ik ben aan het re-integreren en deze situatie van onzekerheid heeft een grote negatieve invloed op mijn herstel. Daar houd ik hem verantwoordelijk voor.

Volgens mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager is alles wel eerlijk en open verlopen. Maar als alles dan zo open en eerlijk is gegaan waarom heeft dan niemand mij iets verteld over het kennismakingen etentje dat geweest is? Mochten mijn collega’s hier soms niets over zeggen? Volgens zeggen was de hele afdeling PSA uit Purmerend en de afdeling HRM en EAD uit Alkmaar uitgenodigd. Waarom heb ik geen uitnodiging ontvangen? Zelfs een zieke werknemer moet eten. Mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager geeft toe dat dit niet zo netjes was en dat het met de uitnodigingen niet helemaal goed gegaan is. Ik zeg dat ik het een slechte zaak vind dat voor zoiets belangrijks een zieke werknemer “vergeten” wordt. En dat dit achteraf wel een heel erg slap excuus is.

En dan wil ik het ook meteen over het naderende teambuildings uitje hebben, daar ben ik ook niet voor uitgenodigd. Is dit ook per ongeluk vergeten? En hoe kan het dat al mijn oude collega’s al nieuwe contracten hebben getekend terwijl ik niets heb ontvangen? Ben ik daarbij ook per ongeluk vergeten? De leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager voelt zich hier zichtbaar wat ongemakkelijk onder. De rollen zijn nu omgekeerd en ik geniet rustig van mijn koffie.

De leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager herhaalt nog maar eens dat hij geen formatie meer over heeft om mij op de afdeling PSA te plaatsen. “Dan moet er maar iemand anders plaats maken” zeg ik. Hebben alle medewerkers van de afdeling PSA een dienstverband van langer dan 15 jaar? Voor zover ik weet ben ik de enige uit Alkmaar maar ook uit Purmerend met zoveel functie- en dienstjaren. Waarom moet ik dan plaatsmaken en waarom hoeft niemand anders weg? Waarom wordt het sociaal plan niet gevolgd, dat is er toch niet voor niets?
Ik stel voor dat we gewoon het sociaal plan volgen en dat jullie maar iemand anders naar de crediteurenadministratie sturen. Hier wil de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager niets van horen. De keuze is gemaakt en de deur is dicht voor mij. Als ik het daar niet mee eens ben moet er maar een gerechtelijke procedure komen. Ik leg nogmaals rustig uit dat als ik naar Purmerend moet ik dat graag wil doen in een functie die mijn passie heeft en waar ik goed in ben.

Er is maar één optie mogelijk waarin ik afzie van mijn functie als salarisadministrateur en dat is alleen als ik geplaatst kan worden in een gelijkwaardige administratieve functie op de locatie in Alkmaar. Het werken in Alkmaar heeft zoveel voordelen voor mij dat ik daar wel wat voor wil opgeven. Dit echter alleen als er duidelijk op papier komt te staan dat deze functie blijft bestaan en dat ik al mijn verworven rechten en ook mijn salarisgarantie zal behouden.

En weer wordt door de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager benadrukt dat ik geen keus heb en dat de deur naar de afdeling PSA echt dicht is. Het sociaal plan wordt in mijn geval niet gevolgd. Mijn collega heeft de functie gekregen omdat hij inmiddels van alle “ins en outs” op de hoogte is en omdat hij op het cruciale moment van de overstap naar Purmerend aanwezig was en ik ziek thuis was. Ik zeg nog: Ik neem aan dat zijn contract toch minimaal de clausule ”tijdelijk voor de ziekte van …” bevat? Dit is niet het geval. Voor jou is er enkel een functie op de crediteurenadministratie, iets anders kunnen we je niet bieden. En alweer zeg ik hem dat ik daar niet mee instem.

Dan wordt mij een spoor 2 re-integratie geboden. In dat geval word ik aangemeld bij een re-integratie bureau die mij zal helpen om een baan elders te vinden. Mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager vertelt dat goede salarisadministrateurs veel gevraagd worden. Ik beaam dat ik inderdaad goed in mijn vak ben en zeg tegen de teamleider HRM dat hij dat ook weet. Bovendien heb ik al een baan. De teamleider HRM kan dit dan ook alleen maar beamen. Via een spoor 2 re-integratie is het de bedoeling dat ik ontslag neem bij mijn huidige werkgever en in dienst kom bij een nieuwe werkgever. Vaak wordt dan een jaarcontract geboden met bij gebleken geschiktheid de mogelijkheid tot een contract voor onbepaalde tijd. Nou, dat lijkt me nou niet zo’n goed idee, zeg ik. Ik ga niet mijn vaste contract opgeven.
De teamleider HRM zegt mij dat ik bij een nieuwe werkgever niet meer risico loop dan dat ik nu doe bij mijn huidige werkgever. Stel dat je wel weer opnieuw ziek wordt dan ontvang je gewoon een WIA uitkering. En als het contract niet verlengd wordt krijg je gewoon WW.

Wat een geluk dat ik me heb voorbereid zeg. Ik leg de heren uit wat de werkwijze is bij bovengenoemd voorbeeld. Stel dat ik wel weer opnieuw ziek word dan zal ik in dat geval ook weer genezen. Ik ontvang dan na herstel geen WIA uitkering maar “gewoon” een WW uitkering. De voorwaarden om deze uitkering te krijgen zijn behoorlijk aangescherpt. In mijn geval duurt een WW uitkering maximaal 1 jaar en 3 maanden. (bij 15 volledige dienstjaren in 2008) Daarna kun je terugvallen op een uitkering die aangevuld wordt tot bijstandsniveau. Er wordt dan gekeken naar het gezamenlijke inkomen. Het inkomen van Leo alleen komt al boven het bijstandsniveau uit wat betekent dat ik geen recht meer heb op een uitkering. Mijn volledige inkomen zal dan wegvallen wat inhoudt dat na 15 maanden mijn inkomen 0,00 euro zal zijn. Ik krijg geen reactie van de heren dus ga ik nog even door.
Net als de fusiepartner zal ook een nieuwe werkgever niet op mij zitten te wachten. Ik word straks 50 en ben ook nog eens een “ex kankerpatiënt” die regelmatig naar Amsterdam moet voor controle.

Nu wordt het pas echt leuk. De teamleider HRM zegt mij dat ik niet verplicht ben om mijn nieuwe werkgever over mijn ziekte te vertellen en adviseert mij dat ik daar maar het beste mijn mond over kan houden. Ook hier ben ik het niet mee eens want zo zit ik niet in elkaar.
Het ligt niet in mijn aard om bewust dingen te verzwijgen. Tevens leg ik de heren uit dat er in dit geval wel degelijk gedragsregels van toepassing zijn waar ik me aan wil houden. Het verzwijgen van een ernstige ziekte (en dus ook de daarbij behorende controles) kan ernstige gevolgen hebben. Er is zelfs een uitspraak van de Hoge Raad met daarin ontslag op staande voet en het niet betalen van loon. De heren zeggen deze gedragsregels en sancties niet te kennen. Een slechte zaak dat zowel de manager Financiële Economische Zaken als de teamleider HRM deze regels niet kennen. Doen ze alsof of zijn ze echt zo dom? Ze krijgen van mij het voordeel van de twijfel. Ik beloof ze lachend de link van de rechtspraak te sturen.

In het verdere gesprek wordt steeds weer gezegd dat ik niet op de afdeling PSA kan werken en opeens wordt erbij gezegd dat dit niets met mijn ziekte te maken heeft. Vreemd want tijdens ons gesprek van 17 december 2007 is mij duidelijk gezegd dat ik niet op de afdeling PSA mag werken omdat ik door mijn ziekte geen continuïteit kan waarborgen en dat dit ook de reden is om mij niet meer in mijn eigen functie te zetten. Sterker nog, jullie wilden me zelfs niet in een ondersteunende functie op de salarisadministratie. Zo’n opmerking vergeet je echt niet zomaar!!!

Ik vertel dat de kanker weg is en dat iedere andere collega net zoveel kans maakt om arbeidsongeschikt te worden. Ik ben nog steeds dezelfde persoon als die ik was voordat ik ziek werd. En alweer is de enige reactie die de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager kan geven: “Nogmaals, de deur is voor jou dicht”. Dus zeg ik: Nogmaals dan hebben jullie bij deze een probleem. Als dit probleem niet opgelost wordt en jullie stellen dat het tot een gerechtelijke procedure komt dan moet dat maar. Ik ben niet van plan mijn beroep als salarisadministrateur op te geven voor een functie op de crediteurenadministratie.

Over één ding zijn we het alle drie eens. We gaan vanmiddag niet tot een oplossing komen. De teamleider HRM stelt dat het belangrijkste is dat ik weer gezond moet worden en verder ga met re-integreren op locatie Alkmaar. Hij stelt voor om bijvoorbeeld over een half jaar te kijken hoe het met de re-integratie is gegaan en dan pas de volgende stap nemen. Ook hiermee ben ik het weer niet eens. We voeren vandaag bijna exact hetzelfde gesprek als in december 2007 en ik verwacht dat we, als we nu geen afspraken maken, we de volgende keer hetzelfde gesprek rustig nogmaals voeren en daar heb ik geen zin in. Ik stel voor dat mij binnen 14 dagen een schriftelijk voorstel wordt gedaan.
In verband met de naderende vakantieperiode en het vertrek van de teamleider HRM naar een nieuwe werkgever vindt de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager dit geen redelijk termijn en stelt voor om op 25 augustus 2008 de nieuwe afspraak te plannen. Dat is pas over 2 maanden. Ik wil het graag eerder maar de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager houdt voet bij stuk. Tijdens het hele gesprek wordt er telkens weer aangedrongen op een functie op de crediteurenadministratie. Heel storend en ik moet tot vervelends aan toe uitleggen dat ik hier echt geen interesse in heb. Mijn passie ligt op het gebied van loon- administratie, daar ben ik goed in. Ook wordt er meermalen gezegd dat er dan een gerechtelijke procedure volgt. Het geheel komt op mij behoorlijk intimiderend over.

De teamleider HRM zal een verslag schrijven van deze bijeenkomst en herhaalt nog even de keuzemogelijkheden die op papier moeten komen.
1. Plaatsing op de crediteurenadministratie
2. Een passende functie binnen de locatie Alkmaar. Er wordt nog even gepraat over een beroepskeuze test maar hier ga ik niet op in.
3. Detachering waarbij ik opmerk dat ik in dienst van de fusiepartner wil blijven met alle zekerheden die daarbij horen. De leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager vraagt naar de contractueel te werken uren van mijn dienstverband en dat is 34 uur per week. Hoezo weet hij dit niet?
4. Spoor 2 re-integratie. Dit lijkt mij niet interessant. Ik geef aan dat ik mijn dienstverband bij de fusiepartner onder geen beding ga verbreken.
Als ik thuis ben maak ik ook zelf een verslag van deze bijeenkomst omdat alles nu nog vers in het geheugen zit.

Vrijdag 27-06-2008
De lang verwachte envelop van het UWV ligt in de bus. Ik ben in oktober pas 2 jaar (gedeeltelijk) ziek, dat duurt nog 4 maanden. Toch moet volgens de bedrijfsarts de aanvraag voor een WIA uitkering nu de deur uit ondanks dat ik zo snel mogelijk mijn werk weer wil oppakken.

De laatste 1,5 jaar ging ik naar bed en stond ik op met de gedachte aan “kanker” in mijn hoofd. Gelukkig gaat het nu een stuk beter en probeer ik me weer op de toekomst te richten. Helaas ga ik nu naar bed en sta ik op met de gedachte aan mijn werk en mijn toekomst hierin. Ik ben er kapot van. Toch neem ik me voor om me niet zomaar klein te laten krijgen. Ik ben half mei aan mijn re-integratie begonnen en heb mijzelf beloofd dat ik eind juli 100% hersteld zal zijn. Of de fusiepartner dit nu leuk vindt of niet. Het is heel jammer en pijnlijk dat de fusiepartner zo’n negatieve invloed op mijn genezing heeft. Dit neem ik ze erg kwalijk.

Zaterdag 28-06-2008
Het gesprek van de 24ste zit me behoorlijk hoog en ik krijg het maar niet uit mijn hoofd. Alle scenario’s zijn meerdere keren de revue gepasseerd. Ik moet iets doen om het vervelende gevoel kwijt te raken. Ik mail mijn advocaat om advies en vraag meteen maar of het verstandig is om op dit moment de OR en de Bond te informeren over de werkwijze van de fusiepartner.

Zondag 29-06-2008
In de zondagskrant ontdek ik een leuke vacature. Precies wat ik zoek en nog in de buurt ook. Als ik wil kan ik er op de fiets naartoe. Het is een combinatie van 2 parttime functies die ook in één dienstverband vervuld mogen worden. Als ik zelf solliciteer maak ik natuurlijk geen schijn van kans. Mijn werkgever wil mij kwijt en voorziet geen problemen dus laat zij het maar regelen dan. Zij zeggen tenslotte dat ik in mijn positie makkelijk ander werk kan vinden. Als ik hierom vraag zijn ze ineens niet thuis. Wat een verrassende reactie.

Wat heb ik hier lang op moeten wachten!!!

Het is het jaar 2023. Ik werk niet meer. Dit is 17 jaar na mijn 1e ziekteperiode en 7 jaar na mijn gedeeltelijke WIA toekenning in 2016. Bang als ik was voor represailles van mijn werkgever durf ik nu pas dit deel op mijn website online te zetten. Mijn verhaal staat niet op zichzelf en soortgelijke situaties doen zich vandaag de dag nog steeds voor. Hierover praten durft bijna niemand vandaar deze publicatie.

Ik hoop van harte dat ik andere langdurige zieken wat troost kan bieden en ze bewust kan maken van het feit dat het eventuele negatieve gedrag van een werkgever niet persoonlijk bedoeld is. Het is puur een gevolg van het gevoerde beleid en van de hoge kosten die zij voor hun kiezen krijgen als een werknemer langdurig ziek is. Bij deze nodig ik je uit om mijn verhaal te lezen hoewel ik me goed kan voorstellen dat het erg veel is. Pak eruit wat interessant voor je is. De verwachtingen van de werkgever en die van de werknemer liggen bij ziekte niet meer op één lijn. Daardoor komen de belevingswereld en belangen niet meer met elkaar overeen. Dit heeft dan weer tot gevolg dat er wederzijds onbegrip ontstaat wat op haar beurt weer tot conflicten kan leiden.

Ik hoop dat O.R. leden, leidinggevenden, management leden en directeuren mijn verhaal wel helemaal (uit)lezen. Ik hoop dat ik ze het besef kan bijbrengen dat ze met langdurig zieke medewerkers uiterst voorzichtig om moeten gaan en wil ze een kijkje laten nemen in mijn hoofd.
Juist de werknemers uit de groep van de langdurige zieken hebben qua gezondheid al veel moeten inleveren en verwerken. De psychische druk en tegenwerking van een werkgever kunnen zij er niet bij hebben. Zij behoren zich gesteund te voelen en de werkgever hoort zich als een goed huisvader te gedragen. Nogmaals, het gaat hier om een hele kwetsbare groep mensen. Niet alleen hun ziekte maar ook het gedrag van werkgevers is van grote invloed op het herstel en zelfbeeld en kan voor de rest van hun leven veel schade aanrichten.

In 2012 lijkt alsof het tij gekeerd is en mijn werkgever zich positiever opstelt. Dit is mede te de danken aan mijn leidinggevende van dat moment. Het heeft even geduurd voordat het ijs gebroken was omdat we ons beiden bewust waren van de 6 voorgaande jaren en we ons ten opzichte van elkaar moesten bewijzen. Mijn vertrouwenspersoon heeft mij hierin geholpen door telkens aan te geven dat de leidinggevende van dat moment te goeder trouw is en geen dubbele agenda heeft. Nu was ik degene met een dubbele agenda en dat voelde ten opzichte van haar niet goed. Met regelmaat bekroop mij een schuldgevoel omdat ik op de achtergrond mijn ervaringen beschreef met als doel deze na mijn pensioen te publiceren. Toch heb ik besloten ermee door te gaan in de hoop werknemers bewust te maken van het feit dat ze voor zichzelf moeten opkomen.

In 2016 word ik gedeeltelijk afgekeurd, ik blijf 18 uur per week werken. Vaak met gemengde gevoelens ben ik deze periode doorgekomen. Met mijn betrokkenheid en gevoel voor mijn werkgever zoals ik had voordat ik ziek werd is het nooit meer goed gekomen. De beschadigingen zitten te diep. Ik heb heel bewust alles op alles gezet om te blijven werken omdat ik op deze manier mee wilde blijven tellen in de maatschappij. Bovendien moet ook de portemonnee gevuld blijven wat zeker geen onbelangrijk detail is.

Uiteindelijk heb ik na een dienstverband van 31 jaar bij deze werkgever mijn werkzame periode afgesloten en ben 100% afgekeurd. Ik laat een afgesloten hoofdstuk achter. Een periode die mij voor het leven getekend heeft. Niet alleen geestelijk en lichamelijk maar ook financieel ga je er behoorlijk op achteruit. Voor diegene die ook te maken heeft met WIA of IVA is het laatste hoofdstuk interessant. Hier ga ik verder in op de transitievergoeding waar je recht op hebt bij (gedeeltelijk) ontslag na 2 jaar ziekte.

Verder vind ik het belangrijk dat je tijdens het lezen steeds in je achterhoofd houd dit dit alles zich afspeelt in een tijdsbestek van 17 jaar.

Tegen mijn werkgever heb ik destijds letterlijk gezegd: Wat jullie ook allemaal hebben gedaan, aan mijn werk zal je niks merken. Ik zal dat altijd zo goed mogelijk doen”. Hoewel dit niet altijd makkelijk was ben blij dat ik me aan mijn woord heb gehouden.

Nu ga ik genieten van de dingen die ik nog kan en hoop nog veel gelukkige jaren te beleven met mijn gezin.

Voor degene die behoefte heeft aan meer informatie: Huis voor klokkenluiders