Vrijdag, 22-04-2011
Leo ligt heerlijk te snurken en ik word eindelijk goed wakker. De dag van gisteren gaat door mijn hoofd. Ik krijg het gevoel dat er iets niet goed gegaan is gisteren. Voor zover ik weet heeft de verpleegkundige mij wel wat pijnstilling meegegeven maar heb ik geen recept mee. Ook heeft hij geen morfine-pleister geplakt terwijl dit anders wel zo is. De paasdagen komen eraan dus de medicatie moet wel kloppen. Heeft Leo daar wel aan gedacht? Vast wel maar ik ga er toch maar uit om het even op te schrijven voordat ik het weer vergeet.

Het is 5.00 uur en ik ga meteen naar het toilet om te plassen. Volgens mij de eerste keer na de narcose en dat is vreemd. In het ziekenhuis vragen ze er altijd naar voordat je naar huis mag. Misschien zijn ze het vergeten te vragen of heb ik gewoon ja gezegd. Ik weet het niet meer. Het slikken doet zeer maar als het niet erger wordt dan zo ben ik tevreden. Ik neem snel de paracetamol, daar red ik het wel mee tot morgenochtend. Ik moet zeggen dat ik mezelf erg helder vind, niet meer suf of draaierig. Er liggen genoeg ijsklontjes in voorraad dus ik neem lekker wat ijswater. Het koelt de boel een beetje.

De laptop moet even aan want ik ben nieuwsgierig wat Leo op mijn site geschreven heeft. Nou, complimenten hoor. Ik ben blij dat je het even overgenomen hebt. Ik schrijf meteen nog een briefje voor Leo zodat hij weet dat ik eruit geweest ben en hij me niet op tijd hoeft te roepen voor de pillen.

Mijn lip is een beetje dik en een beetje stuk van binnen. De zaalarts had dit al verteld. Nou als dat alles is dan vind ik het geen probleem. Ik kan het niet laten om met het lampje in mijn mond te kijken. Ik schrik een beetje. Hier wil Leo vast geen foto van maken. Ik dacht dat het wel meeviel en het een klein plekje zou zijn maar ik zie rechts achter op de wang een krater van een kleine centimeter en het plekje achter op de tong is voor zover ik het kan zien ook ruim behandeld. Tot hoever de plek precies doorloopt kan ik niet zien. Het is denk ik wel iets kleiner dan de plek voor op de tong die de vorige keer behandeld is maar ja, er is ook minder ruimte. Ik ga toch proberen of het lukt om een foto te maken.

Ik ben nog wakker genoeg en ga snel mijn tekst uittypen in Word. Het moet natuurlijk zo snel mogelijk mijn website op. Natuurlijk ga ik te lang door en dansen de letters maar ben wel lekker opgeschoten. Ik krijg meer pijn, gooi er nog een zetpil tegenaan en ga snel naar bed.

We worden tegelijk weer wakker en liggen te kletsen. We hadden elkaar nog niet echt gesproken na de operatie dus er valt heel veel te vertellen. Het gevolg is dat tegen de tijd dat ik opsta mijn keel flink zeer doet maar dat heb ik er graag voor over.

Alle voorgaande keren heb ik een recept met uitleg van de arts meegekregen. Nu hebben we dat niet gehad en er is ook geen morfinepleister geplakt. Omdat wij gezegd hebben tegen de zaalarts dat we op mijn eigen arts wilden wachten heeft ze natuurlijk niets uitgeschreven. Wij zijn naar huis gegaan zonder op mijn eigen arts te wachten en hebben ons niet gerealiseerd dat we de recepten nog moesten krijgen.

Leo gaat de verpleegkundige van afdeling 5C bellen. Als ze hoort dat ik de CO2 laserresectie heb gehad zegt ze dat ik helemaal nog niet naar huis had gemogen. Leo vertelt dat het voor mij de vijfde keer is dat ik hier lig en dat deze behandeling mij bekend is en dat mijn arts het verantwoord vond als ik naar huis zou gaan. Het verhaal is duidelijk en ze vertelt welke medicijnen ze voor gaat schrijven en waarom. Ook begint ze weer over de flesjes Nutridrink maar Leo overtuigt haar dat dit niet nodig is. Uiteraard moet ze eerst navragen bij de arts of de medicijnlijst akkoord is. Ze belt al snel terug en heeft de recepten al doorgefaxt naar de apotheek. Vanmiddag kan het worden opgehaald.

Leo gaat boodschappen doen en de medicijnen ophalen. Met een grote plastic tas vol komt hij thuis. Niet alles is in voorraad dus hij zal nog een keer terug moeten. Het eigen risico van € 170,00 bij de zorgverzekeraar heb ik in de eerste maanden van het jaar al opgebruikt. Er zijn ook weer meer medicijnen uit het vergoedingen pakket geschrapt en Leo moet € 35,00 bijbetalen.

Als ik uiteindelijk pas laat weer beneden kom is Leo voor de 2e keer naar de apotheek om de pleisters op te halen. De morfinepleister is heel belangrijk omdat deze een gereduceerde afgifte heeft waardoor er een spiegel ontstaat. In gewoon Nederlands betekent dit dat de pleister 3 dagen blijft zitten en dat het medicijn gedurende die dagen verdeeld door de huid wordt opgenomen. We plakken hem gauw op. Mijn gezicht is nog steeds opgezet en ziet knalrood. Alsof ik uren in de zon gezeten heb. Misschien komt het door de koorts of de operatielampen, geen idee.

Al snel verdwijn ik weer naar boven voor een paar uur. Het is tegen tienen als ik weer beneden kom. De medicijnen helpen goed en de pijn is flink minder. Ik bel meteen naar mijn ouders en mijn moeder neemt de telefoon op. Vanmorgen heeft ze Leo al gesproken maar nu is ze toch wel heel blij dat ze mijn stem hoort. Mijn vader grijpt meteen naar een sigaartje. Ze hebben voor de operatie een paar slechte nachten gehad maar afgelopen nacht hebben ze beter geslapen vertelt ze. De zenuwen zijn weer wat gezakt.

Mijn vader heeft afgelopen dinsdag druiven cadeau gekregen van de groenteboer op de markt. Geef die maar aan je dochter en wens haar beterschap. Mijn moeder eet ze voor mij op maar het gebaar van de groenteboer is wel heel aardig.

Het praten gaat goed en dat stelt mijn moeder gerust. Ze wil precies weten wat er gedaan is en of alles weggehaald is. Ik kan haar gerust stellen want volgens mij is alles weg. De uitslag van de biopsie volgt nog. Ze vraagt ook nog hoe het met Leo gaat en er mag van haar geen visite komen dit weekend. Leo moet ook uitrusten!

Leo wordt eindelijk wat meer ontspannen. Hij zit lekker aan een biertje en gaat zo nog een filmpje kijken. Ik zit bijna te huilen achter de pc, het lukt me niet om mijn verhaal knap op papier te krijgen en dat kan ik niet uitstaan. Ik ben stik chagrijnig en ga naar bed.

Zaterdag 23-04-2011
We hebben een goede nacht gehad. Zelfs Leo heeft heerlijk geslapen. De medicijnen doen hun werk goed. Het fijne is dat ik niet misselijk ben. Dat scheelt enorm in de pijn en het zieke gevoel. Tijdens de narcose heeft de narcotiseur nog iets meer dan de vorige keer tegen de misselijkheid in het infuus gedaan. Omdat ik verteld heb dat ik niet tegen de vloeibare morfine (oramorph) kan is dit geschrapt uit de medicijnlijst en vervangen door diclofenac. Voor de mensen die deze behandeling nog moeten ondergaan is hier de medicijnlijst waarmee je het beste naar huis kunt gaan.

Fentanyl 25 mcg/ur, 1 per 3 dagen, morfinepleisters
Paracetamol 1000 mg, 4x daags 1, zetpil, pijnstiller
Diclofenac 50 mg, 3x daags 1, zetpil, pijnstiller indien nodig
Magnesium 724 mg, 2x daags 2, tegen verstopping
Primperan 20 mg, 4x daags 1 zetpil, tegen misselijkheid indien nodig
Corsodyl, 2x daags 15 ml, spoelen tegen ontsteking
Flagyl 200 mg/5ml, 3x daags 12,5 ml, tegen infectie, slechte adem

Het is heel belangrijk om naast de Fentanyl pleister de paracetamol volgens voorschrift in te nemen. Je bouwt zo een spiegel op waardoor de pijn beter onder controle is. Als je wacht totdat de pijn erger wordt dan ben je te laat met innemen. Van de voorgaande keren heb ik nog morfine zetpillen over en deze mag ik gebruiken als het nodig is. Zeker met het weekend voor de deur is het fijn om te weten dat onze huisapotheek open blijft. De geprinte medicijnlijst doet weer dienst en uiterst precies tekent Leo alles af.

Om de Flagyl moet je zelf vragen. Ik heb erom gevraagd omdat tijdens mijn 1e PDT behandeling is gebleken dat de bijwerking van dit medicijn prima helpt tegen een slechte adem. 2 Vliegen in één klap dus. Je moet dit drankje doorslikken voor het beste resultaat. Omdat ik er de vorige keer na langdurig gebruik ziek van werd mag ik het ook spoelen. Bah, wat is dat vies zeg, een uur later proef ik het nog. Vanaf nu slik ik het gewoon weer in 1 keer door.

Het lukt me goed om een beetje vla te eten; ik had de pijn erger verwacht. Na de eerste pillenronde ga ik weer naar bed om er vervolgens pas na de middag weer uit te komen. De post is geweest en er zit een brief bij van het AVL. Ze hebben voor mij een afspraak gemaakt op het spreekuur in de poli. Dinsdagmiddag 3 mei word ik verwacht. En weer begint het wachten want dan krijg ik ook de uitslag van de biopten.

Om geen tijd te verliezen ga ik meteen aan mijn website. Het verslag over de operatiedag wil ik er persé vandaag nog op hebben. De tekst is al klaar, alleen de plaatjes/foto’s moeten er nog bij. Ik overzie het geheel niet en kan de tekst met de foto’s maar moeilijk combineren. Het is me uiteindelijk met heel veel moeite gelukt maar ik ben helemaal op en ga weer naar bed.

Leo roept me om 21.00 uur en ik ga mee naar beneden om wat tv te kijken. Ik hou het een uurtje vol en val op de bank in slaap. Leo roept me weer als we naar bed gaan.

Klik om verder te lezen op: herstel