Woensdag, 07-11-2012
De herfst is begonnen en ik kan nou niet zeggen dat ik erg vrolijk word als ik naar buiten kijk. Het is vast een combinatie van regen en wind en de naderende controle dat ik de laatste dagen erg snel geïrriteerd ben. Ik voel me goed, daar gaat het niet om maar zo’n controle brengt altijd weer de nodige spanning met zich mee. We zullen afwachten of mijn voorgevoel terecht is.

Leo haalt mij op van mijn werk en daar gaan we weer voor de zoveelste keer richting het AVL ziekenhuis in Amsterdam. Als we het ziekenhuis inlopen realiseren we ons dat het een tijd terug is dat we hier geweest zijn. Precies 4 maanden en dat is al heel lang niet meer voorgekomen volgens mij. Ik meld me bij de balie en we zitten weer in de inmiddels vertrouwde wachtruimte. Ik zit hier nu toch een stuk prettiger dan een jaar terug zegt Leo.

We zijn vrij snel aan de beurt. Als we zitten kijkt mijn arts me alleen maar aan met zo’n blik van: “vertel het maar”. Hij heeft natuurlijk allang aan mijn gezicht gezien dat het goed gaat. Ik mag meteen op de stoel en het spiegeltje verdwijnt weer in mijn keel met alle braakneigingen als gevolg. Je bent er nog steeds niet aan gewend hè? Nee! Deze ken je ook wel. En jawel hoor de handschoen gaat weer aan en hij bevoelt weer de binnenkant van mijn keel. Prima! Alles voelt soepel aan en het slijmvlies ziet er niet meer zo vurig uit.

Er is weer een stagiaire bij en hij vertelt haar van het “Toverdrankje” uit Tsjechië wat ook een tijdje een goede invloed had op het slijmvlies. Dat de medicijnen van de proefbehandeling zo goed hun werk doen is prachtig. Hoe lang moet ik nog doorgaan met deze medicijnen? Ik weet het niet zegt hij eerlijk. Het maakt mij niet uit hoor. Zolang het maar helpt. Laat je regelmatig je bloeddruk meten? Ja hoor, dat doe ik zelf en die bloeddrukmeter is goed. Dan moeten nog wel de leverfuncties gecontroleerd worden. Geen probleem, dan laat ik nog even bloed prikken. Ik vraag of de plek op de tongbasis nog steeds de status van Carcinoma in Situ heeft. De enige manier om dat met zekerheid te bepalen is door het nemen van een biopt zegt hij. Laat maar, dan hoef ik het niet te weten.

We spreken af dat ik over 4 maanden weer terugkom. Glunderend geef ik een hand en loop ik de deur uit. Voor mij is deze controle als een feestje. We maken een afspraak voor over 4 maanden en voor het webspreekuur van volgende week. De secretaresse meldt me aan bij het bloedprikken. Ook daar zijn we snel aan de beurt en met een blij gevoel gaan we weer naar huis. Zo’n controle kost veel energie, we zijn bekaf maar het is het waard.

Zonder moed werpt wijsheid geen vruchten af.