Dag allemaal,

Helaas was de positieve flow van korte duur. Robert zit weer in de lappenmand. Dinsdagochtend vroeg werd hij wakker met enorme misselijkheid en moest hij veel braken. De huisarts is ‘s middags lang geweest en die heeft het advies afgegeven veel kleine slokjes te drinken. Hij dacht dat het met een dag of drie wel weer over zou moeten zijn. Gisteren (donderdag) zou Robert een botscan hebben. Hij voelde zich zo akelig dat hij mij gevraagd heeft deze bij het AVL af te zeggen. Ook wilde hij graag dat de huisarts nog eens langs zou komen. De behandelend arts uit het AVL sprak ik gisteren over een op stapel staande operatie (later in dit bericht meer daarover) en zij achtte (al horende mijn verhaal) het raadzaam als Robert opgenomen zou worden om toch eens goed te onderzoeken wat de oorzaak is van de misselijkheid en het braken. Dit zou wel op aangeven van de (nog langs te komen) huisarts gebeuren. Tegen de tijd dat de huisarts langs zou komen, voelde Robert zich wonderbaarlijk weer een stukje beter. De huisarts vond het niet noodzakelijk dat Robert opgenomen zou worden. Wel is afgesproken dat zodra Robert braakt of als hij niet in staat is goed te drinken, hij opgenomen gaat worden.

Vandaag gaat het weer een stukje beter. Hij eet yoghurtjes, drinkt water, thee en drinkontbijt. Dat geeft de burger weer moed. Wat ook weer een positief punt is, is dat hij geen pijn heeft. Dat is mooi onder controle. Nu zijn maag nog even onder controle krijgen .

Volgende week staat Robert op de planning voor een stembandoperatie. Wij vinden het niet verstandig deze door te laten gaan en gaan deze cancellen. Met het Meander (waar de operatie zou plaatsvinden) is afgesproken dat we maandag definitief laten weten of het wel of niet doorgaat. Even pas op de plaats en tot rust komen, is broodnodig. Het hakt er iedere keer toch weer in als er een tegenvaller is in de gezondheidssituatie van Robert. Helaas volgen deze te snel elkaar op. Nu eerst maar eens de focus op het herstel van Robert.

Als er geen gekke dingen gebeuren (je weet het bij ons nooit), gaan we hopelijk een fijn zonnig weekend tegemoet. Isabelle gaat morgen een dagje spelen bij haar vriendinnetje Manou. Dan kan ik lekker met de kleine jongen wat doen. Dat jochie verdient ook wel eens een keer exclusieve aandacht. Ik heb er zin in mijn mannetje te verwennen. Ik hoop dat Robert zich morgen goed voelt en in staat is zijn systeem dan nu eindelijk op te bouwen. Dat verdient ie wel na alle ellende.

Voor nu een fijn weekend en tot later!

Lieve groeten, Janine