Tagarchief | fusie en ziek

Jubileum

feb3

Op 1 februari 1993 start mijn dienstverband bij het toenmalige verzorgingshuis. Destijds werd dit nog gewoon een bejaardentehuis genoemd en was je geen uitzondering als je op 65 jarige leeftijd een kamer wist te bemachtigen.

Ik ben aangenomen als boekhoudkundig medewerker en met mijn Praktijkdiploma Boekhouden kon ik mij goed redden. Steeds meer assisteerde ik ook de salarisadministratie, Daarom heb ik het Praktijkdiploma Salarisadministrateur gehaald. Enkele jaren later werd besloten een nieuw salarispakket aan te schaffen. Ik mocht ook mijn aandeel leveren en beet me er helemaal in vast. Voor ik het wist was ik boekhoudkundig medewerker af en werkte mijn volledige werkweek als salarisadministrateur. Er was veel contact met de personeelsadministratie zoals dat toen nog heette. Vanaf de datum in dienst tot en met de periode dat ik werkte als salarisadministrateur was de leukste tijd van mijn werkzame periode.

Stilstand is achteruitgang en in 2003 zijn we verhuisd naar een pand van een voormalig ziekenhuis. Dit monumentale pand is gedeeltelijk gerenoveerd en er zijn 2 prachtige woontorens nieuw gebouwd. Inmiddels zijn we behoorlijk uitgebreid qua bewoners en personeel.

Mijn 12,5 jarig dienstjubileum in 2005 hebben we uitgebreid gevierd. Samen met de collega’s en leidinggevende zijn we naar de Griek geweest waar Leo en ik verwend zijn met een heerlijk etentje en prachtige cadeaus. Tja, toen was geluk nog heel gewoon.

Vanaf 2007 is er een gigantische ommekeer voor iedereen. De huidige directie is er inmiddels niet meer en er wordt een fusie aangegaan met mijn huidige werkgever. De grote schoonmaak begint, mensen worden wegbezuinigd of iets wat daarop lijkt en de ene regiodirecteur volgt de andere in rap tempo op. De medewerkers verkeren in onzekerheid en zijn allemaal bang om hun baan te verliezen. Niemand durft zijn mond open te doen, bang voor de gevolgen. In deze periode word ik ziek en wat voor impact dat heeft staat beschreven in de voorafgaande hoofdstukken. Uiteindelijk bestaan er geen regiodirecteuren meer en doen de managers en weer later de regiomanagers hun intrede. Geloof me maar, ik heb er zoveel zien komen en gaan dat ze niet meer op 1 hand te tellen zijn.

3 Februari 2018
Ik heb mijn volgende jubileum gehaald en ben 25 jaar in dienst. Mijn leidinggevende informeert hoe ik dit wil gaan vieren. Ik antwoord haar direct dat ik dit stilletjes voorbij wil laten gaan. De reden vertel ik niet maar het moge duidelijk zijn dat ik geen behoefte heb aan een samenzijn waarbij je dan de hemel in geprezen wordt. Voor mij valt er bij dit bedrijf weinig meer te vieren. Als ik er later nog eens over nadenk vind ik het toch zonde om de €100,00 die besteed mag worden aan een diner niet te gebruiken. Laat ze maar betalen! Toevallig staat er binnenkort een overleg gepland met aansluitend een gezamenlijke lunch. Tijdens deze lunch maken we allemaal thuis een klein gerechtje. Ik mail mijn leidinggevende en stel voor om de keuken te vragen om voor dat geld iets lekkers als lunch op tafel te zetten. Verder geen poespas en al helemaal geen toespraak. Ze vindt het een goed idee.

Uiteindelijk kreeg ik zoals de procedure voorschrijft nog een cadeaubon, een pen en een bos bloemen. De toespraak heb ik gelukkig niet gekregen. Mijn leidinggevende had het perfect opgelost. Ze overhandigde me de bloemen en vertelde de groep dat ik er geen prijs op stel om er verdere ophef over te maken. Ze stelde voor mij een applaus te geven en verder nergens meer over te praten maar te genieten van de lunch.

Werk in overvloed

aug2

Vrijdag, 10-07-2012
Vandaag heb ik lekker vrij. Dat is het voordeel als je geen werk aangeboden krijgt. Het is prachtig weer en er zal niemand zijn die mij mist. Natuurlijk noteer ik deze dag gewoon als snipperdag want daar wil ik geen gedonder mee hebben.

Op een normale werkdag verveel ik me bijna nooit. De ochtenden probeer ik te vullen met zinnige bezigheden voor de ARBO. Zo ben ik mijn programma verder aan het perfectioneren en heb ik inmiddels een bestelboek gemaakt. De voorraad in de kasten is weer gecontroleerd en alles is weer helemaal up to date. De facturen van heel 2012 heb ik gecontroleerd en er best wel wat gekke dingen uitgehaald. Na de middag doe ik dan alle voorbij komende klusjes. Dit varieert van de krant lezen tot het doen van een afwasje of kopieerwerk voor andere afdelingen. Ook heb ik verschillende formulieren ontworpen en gemaakt en pas ik regelmatig Word- en Excel bestanden voor collega’s aan.

De tijd die over is vul ik met zelfstudie wat de kwaliteit van mijn persoontje zeker ten goede komt. Zo vind ik het heerlijk om wetteksten en uitspraken van de rechter te lezen. Boek 7 is mijn favoriet. Ik vergaar veel informatie over met name processen die betrekking hebben op de rechten en plichten bij zieke werknemers van zowel werkgever als werknemer en over het eenzijdig wijzigen van een arbeidsovereenkomst en de redelijkheid en billijkheid hiervan alsook het wijzigen van de werkplek.

Het is nog steeds de bedoeling (inmiddels alweer 4 jaar lang) dat ik de administratieve processen ga controleren en auditeren dus dan is het goed om van alles op de hoogte te zijn. Dit alles kost wel veel tijd maar dat is in mijn geval geen probleem, tijd genoeg. Zo werk ik steeds aan en voor de afdeling kwaliteit. Ik denk dat deze werkzaamheden mij nog wel eens van pas zullen komen.

Vrijdag, 03-08-2012
Het is ruim een week terug dat mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit aan mijn collega de email heeft gestuurd waarin zij voorstelde dat ik de procedures ga herschrijven. Ik heb er nog steeds niets op gehoord en ga meteen weer het slechtste denken, namelijk dat hij mij geen werk mag aanleveren. Niet zo’n rare gedachte toch? Als ik wel werk aangeleverd krijg sterkt mij dat in mijn gevecht om in Alkmaar te kunnen blijven en is tevens mijn bewijs dat het dus wel mogelijk is om het administratieve beeldschermwerk vanaf een andere locatie te doen.

Ik denk dat mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit in goed vertrouwen heeft gehandeld. Het is een hele aardige vrouw die best wel redelijk is volgens mij. Zij kan onmogelijk alle regels omtrent ziek, herstel en werk uit haar hoofd weten en ze vertrouwt blindelings op de adviezen van de HRM adviseur en leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM. Dat hoort ook zo.

Toch wil ik weten waarom ik niets hoor en mail de betreffende collega heel vriendelijk en vraag of hij het misschien vergeten is of nog geen tijd gehad heeft. Direct krijg ik een automatische email terug. “Ik ben op vakantie en daardoor niet in staat om te reageren op uw bericht. Met alle plezier ga ik daar vanaf 14 augustus weer toe over”. Nou, dat weet ik dan ook weer. Waarschijnlijk heeft mijn leidinggevende nummer 6, tevens hoofd afdeling kwaliteit daar vast niet aan gedacht. Ben ik nu weer te goedgelovig of kan ik nog steeds niet wennen aan deze maatschappij waarin men steeds vaker onzorgvuldig handelt?

Dinsdag, 14-08-2012
Geloof het of niet maar ik ontvang een email van mijn collega uit Purmerend. Hij was op vakantie dus vandaar zijn late reactie. Hij sluit ook 2 instructies tot het uniforme format in en hij zal me zo snel mogelijk een aantal documenten toesturen die gereviseerd moeten worden. “Dat kost mij wel even wat tijd. Fijn dat je dit wil doen” zo schrijft hij. Mijn hart maakt een sprongetje. Zou ik dan toch eindelijk het beloofde werk aangeboden krijgen? Ik kan het bijna niet geloven.

Het is de bedoeling dat ik alle documenten die betrekking hebben op de certificering in dezelfde lay-out ga maken en ze eventueel ga herschrijven. Dit is heel veel werk en ik vind dat leuk werk leuk dus kom maar op!

Donderdag, 16-08-2012
Het is alweer de 2e werkdag van mijn collega. Ik ben blij dat ze er weer is want het is toch wel stil alleen. Het is wel gek want hoe gekwetst ik ook ben, ik ga nog steeds niet met tegenzin naar mijn werk. Inmiddels werk ik hier bijna 20 jaar. Ik ken heel veel mensen en die mensen kennen mij ook en weten me te vinden. Iedereen is altijd even vriendelijk en er is wederzijds respect. Het bestand/programma wat ik gemaakt heb is voor de afdeling Arbo. Ik werk dan ook nauw samen met de Arbo coördinatrice. Omdat ik geen eigen kantoor en computer meer mag hebben delen wij de werkplek. Mijn collega werkt 2 dagen per week en bezet op die dagen de flexplek. Zo heb ik dus toch nog mijn eigen kantoor met werkplek maar ben eigenlijk een illegale gastarbeider.

Ik hoor iemand die op de gang aan het rommelen is. Iemand van een extern bedrijf vervangt alle bordjes op de deur voor nieuwe in de huisstijl van de fusiepartner (2007). Ik roep meteen mijn collega. Kom eens kijken, dit is echt humor. Naast de deur hangt een naambordje met daarop de afdeling die in dit kantoor zijn vesting heeft. Onder de bedrijfsnaam staat de naam van mijn collega en let goed op……. Daaronder staat mijn naam. Het hoofd van de verantwoordelijke afdeling loopt langs. Heb jij dat gedaan vraag ik lachend. Ach, ik denk dat jouw naam per ongeluk op de lijst gekomen is (LOL).

Dinsdag, 28-08-2012
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Ik hoop zo dat mijn gewaardeerde collega mij de documenten toestuurt zodat ik eindelijk kan beginnen aan het herschrijven en in de juiste lay-out zetten van de procedures. Het is inmiddels ruim 4 weken geleden dat mijn leidinggevende nummer 6, tevens hoofd afdeling kwaliteit hem hiertoe een email heeft gestuurd. Zodra mijn pc is opgestart open ik mijn mailbox maar helaas, er zitten weer geen procedures tussen.

Ik ben diep teleurgesteld. Als ik zelf iets beloof aan iemand dan kom ik die belofte na, maar blijkbaar werkt dat bij mijn werkgever en bij velen in de huidige maatschappij niet meer zo. Tot op de dag van vandaag heb ik door mijn werkgever nog steeds geen werk aangeboden gekregen. Ook is men niet geïnteresseerd in mijn bezigheden overdag. Ik vind dat zo raar. Blijkbaar maakt het niet uit wat ik doe.

Zo, de lunch is voorbij en vol goede moed begin ik aan de middag. Er komt een email binnen van mevrouw W. van het UWV. Wat is dit nu weer? Tjonge tjonge zeg, de HRM dame weet van gekkigheid niet hoe ze draaien moet om te bewijzen dat het UWV adviezen geeft om mensen gedeeltelijk ziek te laten staan. De email is gericht aan de HRM adviseur en ik ontvang zelf een cc van deze email. Gelukkig maar, mevr. W. van het UWV heeft haar geheugen weer terug. Ik ben zo blij voor haar.

Op verzoek van de HRM adviseur lijkt het haar zorgvuldig om te vermelden wat er in het telefoon- gesprek besproken is tussen haar en de HRM adviseur. Ze begint met de stelling dat de inhoud van de vorige email juist is. Daarna geeft ze de vraag van de HRM adviseur weer: “Als een werknemer reeds verschillende malen langere tijd ziek gemeld is geweest als gevolg van een en dezelfde ziekteoorzaak, en de werknemer is wel weer volledig werkzaam tegen verdiensten, maar de mogelijkheid bestaat tot herhaalde uitval in de toekomst, bestaat er dan de mogelijkheid om de ziekmelding te laten doorlopen, zodat t.z.t. de WIA beoordeling aan de orde is?

Daarna volgt er een antwoord: “Wettelijk hoeft een werkgever maar 2 jaar te betalen voor uitval als gevolg van één en dezelfde ziekteoorzaak. Wanneer een werknemer zich herhaaldelijk beter meldt na een langere periode van ziekmelding, wordt deze 2 jaar nooit bereikt. Een samentelling van ziekte perioden is namelijk alleen mogelijk als de ziekmelding plaatsvindt binnen 4 weken na hersteld melding. Overigens speelt de bedrijfsarts een cruciale rol bij ziek en/of beter melding van de werknemer. Een actie zoals door mij beschreven, dient door hem/haar te worden ondersteund”.

Ze zegt het zelf al: “Een samentelling van ziekte perioden is namelijk alleen mogelijk als de volgende ziekmelding plaatsvindt binnen 4 weken na hersteld melding en iemand ziek laten staan kan alleen als de bedrijfsarts hieraan meewerkt”. Maar dat kan weer alleen door een advies te geven waarin staat dat ik niet volledig zou kunnen werken.
Met deze email proberen de HRM adviseur en mevr. W. van het UWV een onjuiste stelling te suggereren maar in feite komt het erop neer dat beide dames hun eigen straatje proberen schoon te vegen.

Beste lezers, laat je alsjeblieft goed adviseren door iemand die er verstand van heeft als je in een soortgelijke situatie terecht komt. Zelf raad ik iedereen aan om ten alle tijden een uitgebreide rechtsbijstandverzekering af te sluiten. Je kunt dan bij allerlei verschillende situaties zowel werk als privé rekenen op een vakkundig oordeel en hulp. Al zal je er maar één keer gebruik van maken, dan heb je de premie voor de rest van de looptijd terugverdiend.

Dinsdag, 04-09-2012
Met regelmaat is er een afdelingsoverleg van de afdeling kwaliteit. Iedereen is daarbij aanwezig. Naast de agenda krijgt iedere medewerker 3 minuten de tijd om te vertellen wat hem of haar bezig houdt. Van mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit krijg ik na het 1e gesprek dat we gehad hebben in maart van dit jaar steeds de data en agendapunten via de mail toegestuurd.

De arbo coördinator valt ook onder de afdeling kwaliteit en zij gaat altijd naar dit overleg. Ook zij heeft geen vervoer maar gebruikt hiervoor de dienstauto. Ik denk erover om met haar mee te gaan naar het overleg om zo mijn goede wil te tonen. Toch voelt het een beetje raar om daar nu zo ineens binnen te stappen. Tijd voor een email naar mijn ex casemanager. Zij bekijkt alles met wat meer afstand en ik vraag advies.

Ik krijg direct een email terug waarin staat dat het overleg niet doorgaat. Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit ligt in het ziekenhuis. Ze is afgelopen weekeind thuis van de trap gevallen en heeft een hersenkneuzing. Ze knapt langzaam op, maar is misselijk, kan geen eten binnen houden en heeft hoofdpijn. Volgens haar man ligt ze nog wel een paar dagen in het ziekenhuis. Daar schrikken we toch wel even van. Zo zie je maar weer hoe kwetsbaar wij mensen zijn. We gaan meteen een beterschap kaart kopen en sturen die op.

Woensdag, 09-09-2012
420[1]Mijn ex casemanager informeert vandaag bij mijn collega of hij misschien vergeten is om mij wat bestanden toe te sturen. Ik krijg al snel antwoord en wat blijkt? Er is geen opzet in het spel maar er waren wat problemen met de leverancier van het programma. Vandaag of vrijdag zal hij me de eerste documenten toesturen.

Met het verwerken van mijn 100% herstel en de positieve ontwikkelingen over het aanleveren van werk kan mijn dag kan niet meer stuk. Het is zonnig en ik neem de rest van de dag lekker vrij. De hele middag ben ik heerlijk aan het rommelen in mijn tuintjes.

Nu het ernaar uitziet dat ik eindelijk werk aangeboden krijg ben ik bijna in een jubelstemming. Nu maar hopen dat ik na 5 jaar vechten eindelijk ook mijn functiewijziging krijg en dat mijn standplaats Alkmaar blijft.

Woensdag, 12-09-2012
Mijn casemanager is samen met een andere collega op bezoek gegaan bij mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit. Sinds afgelopen vrijdag is ze weer thuis uit het ziekenhuis. Ze moet rust houden en hoeft de eerste 6 tot 8 weken niet eens aan werken te denken. Ik voel me bijna een beetje raar/schuldig. Weet je nog tijdens ons 1e overleg? Toen probeerde ik aan de hand van voorbeelden uit te leggen dat iedereen de kans loopt om voor langere tijd ziek te worden en dat niemand duurzame gezondheid kan garanderen.

Van mijn collega uit Purmerend heb ik zoals beloofd een aantal Word documenten ontvangen die ik in de juiste lay-out kan zetten en eventueel kan herschrijven. Ik vind het heerlijk om te doen en ben meteen weer enthousiast en positief gestemd. Ik heb afgesproken om hem vandaag te bellen. Ik ben vooral bezig geweest om het digitale archief te bekijken en de logica van de indeling te begrijpen. Als ik dat eenmaal goed door heb dat gaat het zoeken en wijzigen veel sneller natuurlijk. De eerste 8 documenten zijn klaar en we hebben het één en ander doorgesproken. Ik kan niet wachten tot ik de volgende serie krijg want er ligt héééél veel werk. Met de arbo coördinator heb ik afgesproken dat als zij weer naar Purmerend gaat ik ook mee ga om met mijn collega één op één te overleggen.

Op dit moment kunnen er 2 mensen wijzigingen en toevoegingen doen in de digitale gids. Mijn collega wil dat ook aan mij leren. Ik heb gezegd dat ik dat heel graag wil maar dat er eerst toestemming moet zijn van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP. Ik vertel heel kort dat er nogal wat gedoe is geweest en dat ik wil dat zij weten waar ik mee bezig ben. Het vleit me wel dat hij zoveel vertrouwen in mij heeft dat hij mij toegang wilt geven in de digitale gids. Er staan inmiddels zo’n 1200 documenten in de gids dus ik zal me niet vervelen.

Dinsdag, 18-09-2012
Ik ben ziek. Het begon al in het weekend dat ik me niet helemaal lekker voelde en gisteren heb ik de hele dag op bed gelegen. Buikgriep en daarbij doet iedere spier in mijn lichaam me zeer. Zelfs mijn tong en oren ontkomen er niet aan. Dat brengt dan weer de nodige ongerustheid met zich mee. Ik voel me zo lamlendig en kan echt niet te werk. Wat nu? Ziek melden wil ik niet want ik weet zeker dat ik daar gedonder mee krijg. Ik stuur een email naar mijn collega in Alkmaar dat ik ziek ben en dat ik maar een snipperdag neem. Als ik me morgen niet beter voel dan doe ik dat morgen weer!

Vanmiddag komt de post en ontvang ik het verslag van het laatste gesprek van 19 juli. Het is een goed verslag en geeft het verloop van het gesprek goed weer. Het is jammer en behoorlijk flauw dat er gewezen wordt naar iets wat ik heb gezegd in de hitte van de strijd. Namelijk dat de HRM adviseur liegt en bedriegt en dat de directeur zich ook niet aan zijn afspraken houdt. Niet echt slim van mij maar ik meende het wel en nog steeds.

Woensdag, 17-10-2012
Wat een gezelligheid vandaag. Vanuit het magazijn loopt men af en aan van boven naar beneden. Het verzorgingshuis bestaat 80 jaar. Hoewel, we zijn in 2007 gefuseerd en dragen nu een andere naam. Een aantal “prominenten” van voor 2007 wilden dit niet zomaar voorbij laten gaan en hebben het plan opgevat om een reünie te organiseren voor oud medewerkers en medewerkers die nog werkzaam zijn maar zo ondertussen tot de inboedel behoren. Tot de laatste groep behoor ik. De reünie vindt plaats in het gebouw waar ik werk en wordt gefinancierd door de fusiepartner. Er is een leuk programma samengesteld en ik heb er zin in. Ik heb het druk en wil nog van alles doen voordat het feest begint.

En jawel hoor. Het is in de zakenwereld traditie om minder leuke berichten of mededelingen vlak voor het weekend, feestdagen of vakantie te doen. Mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM heeft hierop een variant aangebracht en doet dit een paar uur voor de gezellige middag. Of zou dit gewoon weer toeval zijn? Wie het weet mag het zeggen. In ieder geval ontvang ik van de afdeling HRM een email met 2 brieven als bijlagen.

Laat ik eens beginnen met brief nummer 2:
In deze brief laat mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM mij weten dat hij mijn uitlatingen over de HRM adviseur onacceptabel vindt en dat hij van oordeel is dat een excuus van mij aan haar op zijn plaats is. Hij doelt hierbij op het uitspreken van mijn gevoel dat ze mij constant probeert te manipuleren en te intimideren. Verder ook op mijn uitspraak die ik in het laatste overleg in het heetst van de strijd gezegd heb. Namelijk dat ze liegt en bedriegt. In een latere email heb ik ook nog geschreven: “Bovendien komt ze op mij niet erg geloofwaardig meer over. Een HRM adviseur hoort als geen ander te weten hoe de regelgeving omtrent ziek en herstel in elkaar steekt”.

Tja, is dit nu een excuus waard? Nou, ik pieker er niet over. Ik ben niemand een excuus verschuldigd om mijn gevoel. Toegegeven, het was niet slim om dit rechtstreeks in haar gezicht te zeggen maar wie mij kent weet dat ik zulke uitspraken nooit zal doen als ik er zelf niet voor 500% achter sta. Ik verwacht dat mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM hier nog wel op terug zal komen. Hoe ik dan reageer dat zien we wel. Misschien zeg ik dan wel met mijn allerliefste glimlach iets in de trant van ok, sorry hoor dat ik zulke lelijke dingen tegen je heb gezegd (lol).

Dan is brief nummer 1 aan de beurt:
Mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM doet mij in deze brief van 17 oktober een voorstel om mij per 1 november 2012 voor 2 dagen in de week over te plaatsen naar de vestiging in Purmerend. Als ik niet bereid ben om dit aanbod te aanvaarden zal hij het aan de rechter voorleggen.

Deze brief moet ik voor 27 oktober ondertekenen en terugsturen. Als ik nog vragen heb moet ik die aan hem persoonlijk voorleggen maar als ik dat doe krijg ik enkele uren later een email terug waarin staat dat hij onbereikbaar is tot 24 oktober. Dat is wel heel grof. Het document wat “voorstel” genoemd wordt is volgens mij gewoon een eenzijdige contractwijziging en heeft niets met een voorstel te maken. Sterker nog, ik word onder druk gezet om binnen enkele dagen te tekenen.

Deze overplaatsing heeft een langere reistijd en een andere manier van reizen tot gevolg. De extra reiskosten, reistijd en het reizen met het openbaar vervoer, (2 keer 10 minuten lopen en het reizen met 3 verschillende bussen) vind ik te bezwaarlijk en te belastend en zeker niet redelijk in mijn geval. Ten opzichte van mijn huidige reistijd komt er op mijn werkdag van 8,5 uur zo’n 2,5 á 3 uur extra reistijd bij mits ik alle aansluitingen ga halen. Eén kleine vertraging van een bus kan er voor zorgen dat mijn reistijd behoorlijk verlengd wordt.

Maar wat een geluk, ik lees dat als ik gebruik maak van het openbaar vervoer ik 1 uur en 5 minuten onderweg ben. Dat is bijna 25 minuten korter dan waar ik op uit kom. We gebruiken nog wel dezelfde routeplanner van de site 9292.nl. Ik stuur de HRM medewerker een vriendelijke email met een cc’tje naar mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM. Citaat: In de bijgevoegde brief lees ik dat ik met het openbaar vervoer conform de route planning van de site van 9292.nl, 1 uur en 5 minuten onderweg ben. Wil je deze route aan mij door mailen want ik kan hem niet vinden, misschien doe ik iets verkeerd?

De mail is bezorgd en ik zie dat de HRM medewerker de mail meteen opent. Bij leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM zie ik dat de mail wel is bezorgd maar nog niet geopend. Het is 11.52 uur. Dan zie ik dat om 14.23 uur de mail is gelezen. Dat is gek, ik ontvang een email terug dat hij voor vragen op dit moment niet bereikbaar is tot 24 oktober. Ik ben met stomheid geslagen.

Hoewel ik nog steeds 100% werk (34 uur per week) sta ik zowel psychisch als lichamelijk nog steeds onder grote druk door de behandelingen die ik heb ondergaan in het NKI-AVL ziekenhuis en mijn medicijngebruik. Mijn werkzaamheden zijn puur administratief die vanaf elke willekeurige pc uitgevoerd kan worden. In de taak functieomschrijving staat onder zelfstandigheid: Werkzaamheden worden zelfstandig binnen afgesproken kaders uitgevoerd. Uiteraard heb ik aangeboden om op gezette tijden naar Purmerend te komen als dat noodzakelijk is voor mijn werkzaamheden. Ik heb 1 keer per maand 1 volle dag voorgesteld. Bijna gesmeekt heb ik om duidelijk te maken hoe groot het probleem reizen is voor mij. Helaas zonder resultaat.

Als ik de website van mijn werkgever open lees ik in de allereerste zin het volgende: XXX is specialist op het gebied van Wonen, Welzijn, Services, Zorg, Behandeling en Preventie. Wij leveren onze diensten vooral aan ouderen. Allemaal leuk en aardig maar deze stelling gaat helaas niet op voor het eigen personeel.

Als ik thuis kom liggen dezelfde brieven als uit de email in de brievenbus. Geloof het of niet maar mijn TFO Taak Functie Omschrijving zit er zelfs ook bij in. Na 5 lange jaren is het de fusiepartner dan eindelijk gelukt om een functieomschrijving op papier te zetten. Sterker nog, de Voorzitter van de Raad van Bestuur, de Directeur Kenniscentrum ATP en de Beheerder HRM hebben alle 3 de vaststelling van de functieomschrijving ondertekend. Deze 3 handtekeningen zijn nodig om de functieomschrijving officieel te laten zijn. Chapeau!

Donderdag, 18-10-2012
Ik heb goed geslapen maar wordt toch een beetje depri wakker. Het regent pijpenstelen wat mijn gemoedstoestand niet ten goede komt. Stel je voor dat je met dit weer naar Purmerend moet reizen met het openbaar vervoer, daar word je niet vrolijk van denk ik meteen. Ik heb me voorgenomen om vandaag het één en ander uit te zoeken over het gedane “voorstel”. In het verleden deed ik dit altijd thuis maar dat neemt me te veel van mijn kostbare en spaarzame vrije tijd. Bovendien is dit een probleem veroorzaakt door het werk zodat ik zonder schuldgevoel net als de andere belanghebbende de benodigde tijd in werktijd neem.

Wel lastig. Ik heb eindelijk werk gekregen en ik heb ook nog beloofd om op een andere afdeling dagelijks 2 uurtjes bij te springen en dan krijg je dit. Maar ja, je moet prioriteiten stellen zeggen ze dus dat doe ik dan ook. Na de dagelijkse noodzakelijke zinvolle activiteiten ga ik onder het genot van een kopje koffie de dingen voor mijzelf op papier zetten en nog eens rustig doorlezen.

Gelukkig is het me gelukt en ik ben klaar voor stap 2 van vandaag. Ik ga mijn verzekering om advies en rechtsbijstand vragen. Contact opnemen mag telefonisch of per email. Telefonisch ben ik niet zo sterk en ik ben bang dat als ik alles wat er is gebeurd in het kort moet uitleggen het nog wel eens een ingewikkeld verhaal kan worden. Dus klim ik weer in de pen. Dit vergt best veel tijd want het is moeilijk om iets op papier te zetten zonder de emotie een rol te laten spelen. Toch is het me weer gelukt en de aanvraag is verstuurd. Binnen 3 dagen zal ik een reactie ontvangen.

Wat is dit een vermoeiende dag zeg. Voor wat betreft het werk komt er weinig zinnigs uit mijn handen. Aan de andere kant klop ik mezelf op de schouder. Hoewel ik met regelmaat bijna in huilen uitbarst zit ik hier toch maar mooi en heb ik alles weer goed van me af geschreven. Ik heb mezelf niet ziek gemeld en probeer zo goed en kwaad als het kan mijn werk te doen. Wie doet me dat na?

Van de afdeling HRM ontvang ik een reactie op mijn vraag over de route van 1 uur en 5 minuten met het openbaar vervoer. Citaat: Helaas kan ik je vraag niet inhoudelijk beantwoorden. Voor inhoudelijke vragen kan je contact opnemen met je … (jawel, daar gaat ie weer) leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM. Dat deze niet bereikbaar is staat er niet bij.

Alsof ik nog geen hoofdpijn genoeg heb komt er een email binnen van mijn zeer gewaardeerde collega. De AO/IC audits komen eraan. Mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM stelt mijn collega voor om de kar te trekken. Hij vindt het gewenst om ook een andere IC auditor te instrueren ten behoeve van de continuïteit. Te denken valt aan iemand als Marga van afdeling Kwaliteit en Veiligheid, die een administratieve achtergrond heeft zo schrijft hij.
Mijn collega stuurt mij een voorstel met data in de laatste week van oktober voor de ‘on the job-training’ in Purmerend in het kader van de AO/IC. Hij vraagt om vandaag te reageren zodat hij de afspraak vast kan leggen.

Geen idee wat ik hier nu weer mee aan moet. In ieder geval niet reageren vandaag. Misschien kan de advocaat of Leo hier iets zinnigs over roepen. In de functieomschrijving staat dat ik bijdraag aan het voorbereiden, rappelleren en uitvoeren van audits met administratieve en financiële functies, waaronder de AO/IC. Maar ik weet nog niet eens of het contract wel of niet ga ondertekenen. Is het nu wel of niet verstandig om daar naar toe te gaan?

Vrijdag, 19-10-2012
Het leven hangt ook van toevalligheden aan elkaar. Het loopt tegen negenen als er iemand mijn kantoor binnenkomt met de vraag of ik de deur van flexplek 2 open wil maken. Ze stelt zich voor als B.B. en komt erg sympathiek over. Deze mevrouw heeft bij de gemeente Schermer gewerkt bij het Wmo loket. Ze heeft veel ervaring en is door de raad van bestuur binnengehaald om haar specifieke kennis en om subsidies binnen te halen. De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) is een Nederlandse wet die de basis vormt van het stelsel van Zorg en Welzijn. Dit stelsel bestaat naast de Wmo ook uit de Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ) en de Zorgverzekeringswet (Zvw).

Deze dame werkt nog maar net bij dit bedrijf. Wat ik begrepen heb valt zij net als ik onder mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur Kenniscentrum ATP & HRM, alleen dan specifiek onder de P (van projecten). Ze heeft een vlotte babbel en vertelt dat ze in Purmerend werkt maar in Alkmaar woont. Omdat vrijdag een rustige dag is en ze toch geen afspraken heeft staan werkt ze vandaag lekker dicht bij huis.

Ze heeft een vlotte babbel en in no time weet ik dat ze op dezelfde locatie als mijn oud collega’s en de afdeling PSA/HRM werkt. Op de afdeling PSA kent ze ook mensen en toevallig noemt ze zelfs de naam van de HRM adviseur waar ik zo’n “plezierige” band mee heb. Ze is op de hoogte van de ziekte van het hoofd van de afdeling kwaliteit en brengt het gesprek daarna op mijn plaats van werkzaamheden en vraagt sneaky of iedere vestiging een eigen afdeling kwaliteit heeft. Dit hele gesprek heeft enkele minuten geduurd. Ik bied haar nog een kopje koffie aan ik vertel haar dat ik het erg druk heb en echt aan mijn werk moet beginnen.

Nog geen uur later komt er weer iemand mijn kantoor binnen, nu met de vraag om de deur van flexplek 1 open te maken. Ik ken deze persoon niet maar hij stelt zich netjes voor. Ik ben F.B. de bedrijfspsycholoog. Goh, ik wist niet eens dat we die hadden zeg ik lachend. Het is een vriendelijke man en hij gaat rustig aan zijn werk. Nou, nu weet ik in ieder geval bij wie ik terecht kan als ik het niet meer zie zitten.

De dame tegenover mij mag dan wel heel vriendelijk zijn maar ik heb er geen zin in dat ze bij mij aan tafel aanschuift. Ik heb geen zin om uitgehoord te worden dus ga ik lunchen bij mijn ouders. Na de lunch sluit ik mijn kantoor en ga naar beneden naar de bewoners administratie. Daar verricht ik dagelijks wat hand-en-spandiensten en dat komt me nu heel goed uit. Als ik een paar uur later terug kom op kantoor zijn de vreemde vogels gevlogen.

Dinsdag, 23-10-2012
Ik ben lekker aan het werk als de directie secretaresse naar mij toekomt om een preek te houden. Ik heb het hele weekend aan je gedacht. Oh ja, vertel. Het komt omdat jij het voorstel van leidinggevende nummer 6 tevens directeur kwaliteit en HRM niet meteen wil ondertekenen. Ik wil je waarschuwen.  Denk er nog eens goed over na want je weet niet wat ze gaan doen als je niet tekent. Ik ben zo bang dat ze je gaan ontslaan. Je hebt al zoveel meegemaakt. Ja ja, ik weet het “zucht”.

In de brief staat duidelijk dat de volgende stap naar de rechter is. Ik sta met mijn rug tegen de muur maar ik vind het zo onredelijk. Het werk dat ik daar moet doen is hetzelfde als wat ik hier achter de computer doe, daar hoef ik niet voor in Purmerend te zitten. Ik heb mijn probleem ook voorgelegd aan de rechtsbijstand en hun advies gevraagd. Ik verwacht dat ze op korte termijn bellen.

Toch is het voorstel volgens mij best wel redelijk hoor. Je hebt het aantal dagen dat je naar Purmerend moet al weten terug te brengen van 4 naar 2 en je mag per dag 2 uur reizen in de baas zijn tijd. Ik weet het maar 2 jaar is snel om hoor en dan begint de ellende pas. Ik moet dan nog 12 jaar werken tot aan mijn pensioen en dat is best wel lang. Ach meid wie weet hoe de wereld er dan uit ziet. De ontwikkelingen gaan zo hard, ook bij onze werkgever. Kijk maar naar het nieuwe werken wat zo gepromoot wordt. Misschien mag je over 2 jaar wel een paar dagen thuis werken. Probeer het nou gewoon, wie weet valt het hartstikke mee. In mijn hart weet ik dat ze gelijk heeft en dat mijn boosheid niet de boventoon moet voeren.

Nou weet je wat, ik ga het vanavond nog een keer met Leo bespreken en ik beloof je om er in ieder geval nog een keer over na te denken. Bedankt dat je naar me toegekomen bent.

Woensdag, 24-10-2012
Ik zit op mijn werk als ik gebeld word door de rechtsbijstand. De dame heeft een aantal vragen en vraagt of het uitkomt dat ze belt. Ja hoor, zeg ik en ondertussen doe ik gewoon de deur van het kantoor dicht.

Ze wil de reden weten waarom ik overgeplaatst ga worden. Ik vertel haar dat mijn leidinggevende nummer 6 en 7 vinden dat ik dan een beter contact met mijn collega’s kan opbouwen en dat het makkelijker is om overleg te plegen. Daartegenover staat natuurlijk dat mijn werk puur administratief is en dat de werkgever erg zwak staat omdat dit niet echt een zwaarwegende motivatie is. Ik vertel dat ik 3 keer langdurig ziek geweest ben en dat er veel strijd is geweest over het hersteld melden en dat ik zelf het idee heb dat deze overplaatsing meer een vorm van pesten is dan van noodzaak. Zo van, jij werkt niet mee met ons dan werken wij niet mee met jou.

Juist om die reden kan de werkgever het voor de rechter laten komen zegt ze. De kans is groot dat de werkgever ongeacht de uitspraak ontslag gaat aanvragen. Als de werkgever in het gelijk wordt gesteld kan dit als ik een WW uitkering aanvraag gevolgen hebben in de zin dat mij een uitkering geweigerd wordt. Het feit dat ik ontslagen word omdat ik het niet met de overplaatsing eens ben wordt dan door het UWV als werkweigering gezien en ontslag door eigen schuld. Met als gevolg geen uitkering.

Een reistijd van 1,5 uur per enkele reis wordt doorgaans als passend en redelijk gezien. Daarom heeft het geen zin om een proefperiode af te spreken. De werkgever biedt mij een periode van 2 jaar waarin de werkplek in Alkmaar voor 2 dagen per week gegarandeerd wordt. Ook dit is meer dan redelijk. Als jij kunt aantonen dat je tijdens diensttijd in verband met je gezondheid niet kan reizen is het een ander verhaal. Kun je dat? Nee! Ik heb gevochten voor mijn herstel en dat wil ik niet in twijfel trekken.

Wat de reiskosten betreft is een vergoeding volgens CAO bepalend tenzij anders (in het voordeel van de werknemer) wordt overeengekomen. Ook de 14 dagen bedenktijd die ik krijg om de brief te ondertekenen is redelijk volgens haar. Zelfs als men niet bereikbaar is voor commentaar en er dus maar 3 dagen overblijven om vragen te stellen.

Ik kan wel vragen om in de brief toe te voegen dat er na 2 jaar een evaluatie zal zijn waarin gekeken wordt hoe deze periode door beide partijen ervaren is. Maar ja hoeveel waarde heeft dat, vraag ik mezelf dan af. Eigenlijk geld ook nu weer het recht van de sterkste en de grootste.
Ik stuur Leo een email waarin staat wat ik besproken heb met de rechtsbijstand. We hebben allebei geen zin om hier nog al te veel woorden aan vuil te maken. Als we ’s avonds aan de koffie zitten zijn we er snel uit. Om mijn inkomen veilig te stellen is het enige wat ik nu nog kan doen de brief ondertekenen. Het is wel even slikken maar vooruit.

Vrijdag, 26-10-2012
Ik heb de getekende brief bij me en ik stuur deze meteen via de interne post naar Purmerend. Ik heb me onthouden van iedere vorm van commentaar. In de loop van de ochtend loop ik bij de directiesecretaresse langs en vertel haar dat ik naar haar geluisterd heb en de brief heb ondertekend. Ze is zichtbaar opgelucht want ze was ervan overtuigt dat ik mijn ontslag zou krijgen als ik dit niet deed. Ik vertel haar dat er wel een last van me afgevallen is want nu hoef ik niet meer boos te zijn. En weet je, eigenlijk heb ik er wel zin in. Buiten het reizen om vind ik het wel leuk om daar te werken. Nou ja zeg, dat is nou weer het andere uiterste. We moeten er allebei om lachen.

Ik bel mijn nieuwe collega op maar hij heeft nog van niemand gehoord dat ik voor 2 dagen per week naar Purmerend kom. Er is ook geen werkplek voor mij. Hoewel, leidinggevende nummer 7 is nog steeds ziek dus je zou achter haar bureau kunnen gaan zitten. We hebben het nog even over de dagen en ik vertel dat ik het liefst op dinsdag en woensdag naar Purmerend kom. Dan is hij ook aanwezig.

Donderdag, 31-10-12
Het is alweer een week terug dat ik de getekende brief teruggestuurd heb maar ik heb nog steeds geen enkele reactie terug ontvangen. Nu had ik dat ook niet echt verwacht hoor maar het blijft toch raar. Het is eerder regel dan uitzondering dat men niet reageert of mensen informeert hier. Zo heb ik als voorbeeld vorige maand aan mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM gevraagd om in orde te maken dat het onterecht ingehouden salaris over de maand juli herrekend wordt. Je raadt het al, geen enkele reactie. Ik probeer het deze maand nog 1 keer en anders laat ik het door een advocaat regelen.

Ik wil toch wel graag weten wat er nu van mij verwacht wordt en ik stuur mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM toch nog maar een email. Citaat: Ik wil dinsdag 6 en woensdag 7 november naar Purmerend komen. Heb je dan een werkplek voor mij? Nu maar hopen dat er een antwoord volgt.

Loopt het toch nog goed af

jul24

Dinsdag, 24-07-12
De gemoederen zijn weer wat bekoeld en leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit belt mij op om te zeggen dat ze een vervelend gevoel heeft over het gesprek van vorige week en dat ze het jammer vindt dat het gesprek zo geëindigd is. Dat vind ik ook zeg ik meteen.

Ja, daarom wil ik graag nog even met je praten in een persoonlijk gesprek want ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen. Ik ben vanaf vrijdag 4 weken met vakantie en wil het graag nog voor die tijd bespreken. Hoe zit je met je tijd, zou donderdag uitkomen voor jou? Ja hoor dat is prima, daar maak ik gewoon tijd voor. Vind je het prettig als je ex casemanager meekomt? Ik heb haar gevraagd en zij kan ook donderdag. Oh ja hoor, hartstikke goed. We spreken af voor a.s. donderdag om 13.00 uur. Tijd heb ik zat maar dat ga ik niet vertellen natuurlijk. Nog steeds krijg ik geen werk aangeleverd.

Donderdag, 26-07-2012
Om 13.00 uur heb ik afgesproken met mijn leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit en met mijn ex casemanager. De 1e jaars-evaluatie moet nog ondertekend worden en daar beginnen we mee. Deze evaluatie moet ondertekend worden door de bedrijfsarts, mijn leidinggevende of case manager en ikzelf. Dit klopt en staat ook zo beschreven in de wet Poortwachter. Inmiddels heeft ze mij ook 100% hersteld gemeld dus wat mij betreft is dat onderwerp nu afgesloten.

Ik merk dat we elkaar aan het aftasten zijn maar de sfeer is toch ontspannen. Waarom was je nu precies zo boos tijdens het gesprek? vraagt ze. Ik snapte het niet en het gesprek ging alleen nog tussen jullie 2. Nou ik werd boos omdat ze constant liegt en manipuleert en dat ben ik zat. Ik doe er niet meer aan mee. Ik heb gebeld naar het UWV en kreeg daar te horen dat zij zo’n advies zoals zij zegt nooit zullen en kunnen geven. Bovendien heeft de mevrouw van het UWV mij dit schriftelijk bevestigd en nog draait ze erom heen. Daar word ik boos van. De HRM dame is of niet capabel voor haar werk of ze belazert de boel en voert het voorgeschreven beleid uit.

Ze kijkt me aan alsof ze water ziet branden. Heb je de email niet gelezen soms? vraag ik. Welke? Nou, de HRM adviseur heeft van mevr. W. van het UWV een email ontvangen waarin ze zegt dit advies niet gegeven te hebben en in diezelfde email legt ze de regels nog eens uit. Ik heb een cc van deze email gekregen en was in de veronderstelling dat jij deze ook had ontvangen. Helaas heb ik hem niet hier maar je krijgt hem van mij. Dat hoeft niet hoor, ik geloof je. Nu is mij ook duidelijk waarom men mij in het gesprek met de HRM dame niet kon volgen.

Waarom blijf je eigenlijk nog bij deze werkgever werken? Ik heb niet het idee dat het leuk is zoals het nu gaat. Nee, leuk is het zeker niet maar ik heb geen keus. Bij een andere werkgever ben ik kansloos. Zodra ik zeg dat ik onder behandeling bij het AVL ben kan ik wel inpakken. Ja, dat klopt zegt mijn ex casemanager, ik heb dat zelf ook meegemaakt. Oh, zit dat zo, daar heb ik nooit aan gedacht. En wat nu, moet ik de TFO nog afmaken?

Ja hoor, het werk als medewerker kwaliteit geniet nog steeds mijn voorkeur maar het struikelblok blijft de plaats van uitvoering. De verhoging van de reiskosten en het door weer en wind reizen met 3 verschillende bussen en 2 keer 10 minuten lopen vind ik te bezwaarlijk en niet redelijk. Ten opzichte van mijn huidige reistijd komt er per dag zo’n 2,5 á 3 uur bij mits ik alle aansluitingen ga halen. Eén kleine vertraging kan er voor zorgen dat mijn reistijd behoorlijk verlengd wordt en dat zie ik echt niet zitten omdat ik puur computerwerk doe.

Mijn casemanager merkt op of ik eventueel gedetacheerd zou willen worden. In Heerhugowaard is wel een verzorgingshuis waar je een kans maakt. Als je naar je voormalige leidinggevende nummer 4 belt wordt je direct aangenomen, dat weet ik zeker. En onze toenmalige regiodirecteur zit daar in de raad van bestuur. Een fusie met dit bedrijf en het onze zit er dus nooit in. Nou, daar heb ik nog niet aan gedacht want ik wil mijn vaste dienstverband niet opgeven. Ik weet niet zo goed wat de voor en nadelen van detachering zijn maar ik sta er zeker niet negatief tegenover. Het ligt aan de voorwaarden.

Oh ja, en leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM heeft nog geïnformeerd bij de nieuwe regiodirecteur om te kijken of er in Alkmaar toch nog mogelijkheden zijn, ik zat er zelf bij. Nou dat valt me dan weer mee. Ik had niet verwacht dat hij dit echt zou doen. Zou je wel alvast willen beginnen met het herschrijven van de procedures? Ja graag, daar zit echt veel werk in. Dat werk ligt me ook wel en ik kan het aan. Dan zal ik aan je collega vragen of hij je de Word bestanden wil e-mailen zodat je daarmee kunt beginnen.

Na een uurtje gaan de dames weer richting Purmerend. De lucht is weer geklaard. Ik denk dat leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit mij nu beter begrijpt en ik ben blij dat ze gekomen is om erover te praten. En het mooiste is natuurlijk dat ik eindelijk werk aangeleverd krijg. De klus die gedaan moet worden geeft mij het eerste jaar wel werk denk ik. Even later ontvang ik een cc-tje met het verzoek aan mijn collega om mij de bestanden te sturen. Joepie!

Ik stuur leidinggevende nummer 6, tevens directeur kenniscentrum ATP en HRM een email waarin ik vertel dat ik een heel plezierig gesprek heb gehad met leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit en dat ik hoop dat er iets positiefs uit voortvloeit. Klein detail is dat ik als bijlage de email van mevr. W. van het UWV mee stuur met een cc naar leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit en naar mijn ex casemanager.

Omdat mijn leidinggevende nummer 7 vertelde dat ik inmiddels hersteld gemeld ben is dat onderwerp wat mij betreft nu afgesloten. Met deze hersteld melding is een einde gekomen aan mijn 4e ziekteperiode.

EINDE HOOFDSTUK 4
Klik hier om door te gaan naar hoofdstuk 5: eind goed al goed?!

Het 1e gesprek:

mrt1

Donderdag, 22-03-2012
Ik heb er nog eens goed over nagedacht en meld me vandaag voor 100% beter. Eigenlijk wilde ik me a.s. dinsdag volledig hersteld melden maar vandaag lijkt me beter. Kunnen we dat meteen meenemen in het gesprek vanmiddag. Ik voel nu wel wat genoegdoening. Zo zie je maar, soms zitten er ook leuke kanten aan het ziek zijn. Maar wat nog veel belangrijker is, is het volgende. Als ik 4 weken 100% hersteld blijf en ik word wel opnieuw ziek dan gaat het nieuwe ziekte termijn van 2 jaar weer opnieuw in. Voor mij een stukje zekerheid voor de toekomst. Hoe de reactie elders is kan ik wel raden.

Vandaag is voor mij een wel hele belangrijke dag. Als ik wakker word malen er meteen weer allerlei gebeurtenissen over het werk door mijn hoofd. Nu moet ik me weer gaan verdedigen en vechten voor mijn baan. Ik zit te trillen en moet bijna huilen. Zo kan ik toch niet het gesprek ingaan vanmiddag, dat wordt helemaal niks. Leo en ik hebben gisteravond uitgebreid gesproken over hoe ik me het beste kan opstellen tijdens het gesprek. Ook van mijn case manager heb ik wat tips gekregen. Ze hebben allebei gelijk en zo wil ik het ook doen. Maar ja, dan moet ik dat nog wel kunnen.

Voor een operatie krijg je in het AVL ziekenhuis altijd eerst een tabletje oxazepam. Ik heb uit het ziekenhuis een keer wat tabletjes meegekregen maar die heb ik nog nooit gebruikt. Ik denk dat nu het moment is dat ik zo’n tabletje nodig heb. Ik neem er één in en stop een 2e als reserve in mijn tas.

Mijn collega’s in Alkmaar zijn vandaag extra lief voor mij. Een schouderklopje, een knuffel en ik word zelfs achter mijn bureau vandaan getrokken om koffie te komen drinken. Het pilletje doet zijn werk en ik kom de ochtend rustig door. Leo wil niet dat ik met het openbaar vervoer vanaf de locatie in Alkmaar naar de locatie in Purmerend ga en komt mij op tijd ophalen met de auto.

Op dit tijdstip ben ik om op de locatie te komen met het openbaar vervoer één uur en drie kwartier onderweg en terug ook weer in omgekeerde volgorde. Lang leve het openbaar vervoer:
1. Lopen naar de bushalte Alkmaar(6 minuten)
2. Stadsbus 2 naar het station Alkmaar
3. Lopen naar het treinperron (4 minuten)
4. Intercity naar Amsterdam centraal
5. Lopen naar bushalte CS  (7 minuten)
6. Bus 304 naar Purmerend
7. Lopen naar de werklocatie

We komen gelijk met mijn case manager aan en staan nog even in het zonnetje voordat we naar binnen gaan. Leo haalt een kopje koffie in het restaurant, hij mag niet mee en gaat buiten zitten wachten tot het gesprek achter de rug is. Er is een uur ingepland.

We worden verwacht in het kantoor van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur. We lopen door de gouden gang. Deze gang wordt zo genoemd omdat alle bobo’s hun kantoor hier hebben en omdat het voor de gewone medewerkers een stap is om hier te komen. Gelukkig voel ik dat niet zo. Komt vast door alle negatieve ervaringen waardoor ik eerder op deze mensen neer- dan opkijk. We wachten netjes op de gang totdat we geroepen worden.

De deur gaat open en we mogen binnenkomen. Na het handen schudden wordt er een kopje koffie gehaald en het gesprek kan beginnen. De volgende personen zijn aanwezig:
– Leidinggevende nummer 6, tevens directeur A.O.K.
– Leidinggevende nummer 7, tevens hoofd afdeling kwaliteit
– HRM adviseur
– Ex Case manager
– Marga, salarisadministrateur WH vervallen

Nr. 6 opent het gesprek met de mededeling dat we bij elkaar zitten om mijn werkzaamheden en aansluitend de duurzaamheid van mijn herstel te bespreken. De toon is gezet en dan niet in positieve zin. Ik luister zeg ik. Vrijwel direct begint nr. 6 mij te verwijten dat ik met de bedrijfsarts afgesproken heb om mij precies op 29 april a.s. hersteld te gaan melden. Precies op de dag dat ik 2 jaar ziek ben. Vreemd, maar ik houd keurig mijn mond, geef geen reactie en luister naar wat hij verder te zeggen heeft. Het is moeilijk praten als je geen respons krijgt.

Ik wil dat alles voor 1 mei a.s. geregeld is. Er zal een TFO (Taak Funktie Omschrijving) gemaakt moeten worden. De HRM adviseur zegt dat er wel een TFO is. Oh ja? Zeg ik. Waarom heb ik die dan niet? Nou, die TFO is algemeen en voor jou moet er één speciaal op maat geschreven worden. Je krijgt tenslotte ook nog salarisgarantie. Ja, natuurlijk zeg ik er bot bovenop, dat zou helemaal mooi worden. Je functienaam wordt administratief medewerker kwaliteit voor 24 uur in de week en 8 uur per week ben je receptiemedewerker. Maar ik heb een contract voor 34 uur per week en dit zijn samen 32 uren. Er was enige verbazing over mijn werkdagen van 8,5 uur maar dit terzijde.

Mijn mond valt open. Receptie medewerker? Weet het hoofd facilitaire dienst dit wel? Ik kan me nog herinneren dat ze mij wel wilde inzetten maar dat zij niet de kosten van mij van haar budget af wilde. Ach, dat maakt nu niet meer uit want de kosten komen tegenwoordig uit een ander potje. Wat grappig, komt zomaar mijn leidinggevende nr. 2, manager FEZ weer eens om de hoek kijken.
Nr. 6 gaat verder met een uiteenzetting van de werkzaamheden en de locatie waar deze werkzaamheden moeten plaatsvinden. Ik reageer door te stellen dat een reistijd van 2 x 1 3/4 uur dus totaal 3,5 uur reizen per dag niet reëel is in mijn situatie. Om mijn woorden kracht bij te zetten laat ik het uitgeprinte reisadvies zien. De HRM adviseur bevestigt mijn woorden omdat ze hier zelf ook al naar gekeken had.

Ik vind dat jullie zeker in mijn situatie niet van mij kunnen verwachten dat ik zo’n lange reistijd naast mijn werkdag van 8,5 uur op me moet nemen. Mede omdat er in dit digitale tijdperk makkelijk op een andere locatie gewerkt kan worden. De telefoon is geduldig en ook via de pc is er prima te communiceren. Nr.6 geeft het woord aan nr.7 die mij moet overtuigen van het feit dat het veel beter is om samen met collega’s op dezelfde locatie te zitten. Voor jouw functie is veel overleg nodig met collega’s. Nogmaals zeg ik dat ik dit geen reëel voorstel vind.

De HRM medewerkster stelt dat de reistijd wel meevalt. Je reist nu toch ook al 20 minuten. Hè? Ik ben met 10 minuten op mijn werk hoor. Niet waar, je hebt dit zelf gezegd in een eerder gesprek. Klopt dat was in 2007 maar inmiddels is het wegennet verbeterd. Ik ben niet langer dan 10 minuten onderweg. Mijn case manager bevestigt dit gelukkig. Ik vraag hoe het zit met de werkzaamheden die ik nu in Alkmaar voor de Arbo coördinator doe. Het registreren, de inname en uitgave van de transfer hulpmiddelen moet toch echt op locatie gebeuren. Deze registratie moet mettertijd locatiebreed gaan plaatsvinden.

Als je het eens bent met gedeeltelijk herstel dan kunnen er afspraken gemaakt worden over je werkzaamheden maar als je erbij blijft dat je 100% hersteld gemeld moet worden dan kan dat niet omdat je niet duurzaam arbeidsgeschikt ben. Waarom snap ik deze stelling niet?

Mijn case manager vraagt of er misschien nog ruimte zit in de verdeling van de werkzaamheden tussen locatie Purmerend en Alkmaar. Hier gaat nr. 6 niet op in. Hij reageert met een volgens hem goed voorstel. Omdat mijn vorige collega’s uit Alkmaar dit ook gehad hebben wil hij mij uit coulance 2 jaar reizen in diensttijd aanbieden. Ook het sociaal plan voorziet hierin.

Bovendien heb je destijds een brief ondertekend waarin staat dat het niet met zekerheid te stellen is dat je werkplek Alkmaar blijft. Ik stel dat er ten eerste geen sociaal plan meer is. In de periode dat dit sociaal plan geldig was en ik mijn functie opeiste zei men dat het sociaal plan niet voor mij gold omdat ik ziek was. Waarom nu dan wel weer terug vallen op dat oude verlopen sociaal plan uit 2007? Ten tweede vind ik niet dat je nu (2012) nog kan terugvallen op een brief uit 2008 terwijl daar nooit naar gehandeld is.

De HRM adviseur vraagt waarom dan niet. Ik leg ten overvloede kort en bondig uit dat ik tijdens de fusie uit mijn functie ben gezet terwijl ik volgens het sociaal plan wel een werkplek als salarisadministrateur kon opeisen. Omdat ik ziek was wilde leidinggevende nr. 2, manager FEZ mij niet plaatsen op zijn afdeling, zelfs niet in een andere functie op de salarisadministratie. Ja, ik kon terugvallen naar een veel lagere functie op de crediteurenadministratie. Zo ben ik 20 jaar terug begonnen en zag dat niet zitten.

Er was geen ander werk voor mij werd er steeds opnieuw gezegd. Omdat ik wilde re-integreren ben ik op het planbureau in Alkmaar terecht gekomen. Daar konden ze wel een helpende hand gebruiken. Via de toenmalige directrice hoorde ik dat er best wel werk voor mij was en dat er zelfs een vacature was als kwaliteitsmedewerker. Ik ben direct naar de leidinggevende gestapt en binnen 2 dagen was het rond en kon ik beginnen bij het bureau kwaliteit in Alkmaar. Dit is nooit de bedoeling van mijn werkgever geweest maar men kon er niets tegen doen. De beloofde aanvulling op mijn contract die ik zou krijgen als ik de brief ondertekende heb ik echter nooit ontvangen.

De bedoelde brief van de ad interim manager heb ik in die periode onder druk getekend en dat was het domste wat ik ooit gedaan heb. Nou dom, zeg nr. 6. Ja heel dom en ik heb er behoorlijk spijt van. De HRM adviseur stelt direct dat ik daar nu niet meer op terug kan komen. Dat doe ik ook niet natuurlijk.
Ik vraag om een voorstel op papier te zetten zodat ik het thuis rustig na kan lezen en met mijn man kan bespreken maar daar krijg ik geen reactie op. Nr. 7 zou notuleren en maakt wel aantekeningen van deze vraag. We stellen dat we afhankelijk van de inhoud van het takenpakket een besluit gaan nemen over de verdeling van de werkzaamheden in Alkmaar/Purmerend.

Dan gaan we over op mijn re-integratie. De HRM adviseur krijgt het woord. Ik moet er goed rekening mee houden dat ik de werkgever al heel veel geld gekost heb. Vanaf 2007 ben je heel veel ziek geweest. Dat klopt maar ik heb tussentijds altijd zo veel mogelijk gewerkt, dat zijn ze je vergeten te vertellen (geen reactie). Nou in ieder geval heb ik eens zitten rekenen en ik zal je vertellen wat je tot nu toe gekost hebt. Dat hoef je niet te doen want ik ben salarisadministrateur. Ik weet donders goed hoeveel ik gekost heb.

De HRM adviseur stelt dat ze het (in deze slechte tijd waarin juist op de zorg zoveel gekort wordt) kwalijk vind dat ik de stichting al zoveel geld heb gekost. Zij kunnen er tenslotte niets aan doen dat jij ziek bent. Tja, het zij zo, dat is nu eenmaal het risico van ondernemen. Bovendien wordt er gewerkt met mensen en mensen kunnen wel eens ziek worden. Maar ik weet nog wel een paar potjes waar wel wat af kan hoor. Ik moet namelijk ook eten.

Ik vraag waarom we eigenlijk deze discussie voeren? Die vraag begrijpt de HRM dame niet. Nou, deze discussie is allang uitgevochten op een heel ander niveau hoor, daar is de wet en het CAO uit ontstaan. Hier wordt niet op gereageerd en handig komt het gesprek weer op mijn herhaaldelijke verzuim.

Na veel getouwtrek geven nr. 6 en de HRM adviseur eindelijk toe dat ik nog voor een klein gedeelte als ziek sta geregistreerd omdat het een financieel vangnet is. Als je weer opnieuw ziek wordt dan neemt het UWV de salarisbetaling over. Als we je niet ziek laten staan dan gaat er weer een periode van 2 jaar loondoorbetaling in. Je snapt toch wel dat dat echt niet kan? Voor jou zitten er geen nadelen aan.

Jou ontslaan? Natuurlijk niet, dat doen we echt niet hoor. Trouwens we zullen echt geen ontslagvergunning van het UWV krijgen als zij horen dat je zoveel werkt. Dat pikt het UWV niet. Het is puur een financieel plaatje zodat we niet weer al die kosten moeten dragen.

Nou, ik ben 100% hersteld, werk dat ook en bovendien betekent het volledige herstel heel erg veel voor mij. Punt! Ik stel voor om dan maar een deskundigen oordeel bij het UWV aan te vragen. Nou, als jij daar gaat zeggen dat je 100% werkt dan weet ik wel wat het antwoord is. Nou, mooi toch? Wat de uitslag dan ook is, we zullen ons er allebei aan moeten houden. Ik dwing het min of meer af en uiteindelijk stemmen ze toe.

Op dit moment was ik even afgeleid en heb ik me laten overbluffen door het verhaal over de financiën en het feit dat het UWV geen ontslagvergunning zal verlenen als ik werk. Maar de HRM dame houdt haar mond over het feit wat er gebeurd als ik binnen het komende jaar wel weer opnieuw geopereerd moet of ziek zal worden.

Het is namelijk zo dat de ziekteperiode doorloopt zolang ik voor een deel ziek blijf staan. Omdat ik bij een volgende melding dan in het 2e ziektejaar zit zal ik direct op mijn salaris gekort worden en terugvallen op 70% salaris. Ook zal dan direct de WIA keuring eraan komen, gevolgd door eventueel ontslag. Wat nu geen nadeel voor jou? Als ik eenmaal afgeserveerd ben kom ik er nooit meer in.

Helaas, een reactie van HRM heb ik hierop dus niet. Dat hebben ze knap weten te omzeilen want dit was één van de belangrijkste punten voor mij. De HRM dame gaat nog even door met bluffen. Het is niet reëel om jou helemaal beter te melden want het verleden bewijst dat je veel meer risico hebt om opnieuw ziek te worden dan een ander. Oh ja? zeg ik. Is er dan iemand aan deze tafel die kan aantonen dat hij duurzaam arbeidsgeschikt is? Nee, die is er niet dus waarom zal ik dan vanaf nu niet duurzaam arbeidsgeschikt zijn. Misschien word ik weer ziek maar misschien ook wel niet. En als ik weer ziek word wanneer dan? Over een maand misschien, over een jaar, over 10 jaar? Zeg het maar. Jullie weten het blijkbaar dus vertel het me maar. Ik wil het heel graag weten zodat ik me er op voor kan bereiden.

Het verleden heeft uitgewezen dat er een grote kans is dat je weer ziek wordt en niet duurzaam hersteld bent. Oh, wacht even want als we het over duurzaamheid hebben weet ik er ook nog wel een: Stel dat jij (HRM) straks naar huis gaat en wordt aangereden? Dan ben je ziek. Stel dat jij (nr.7) straks een hartinfarct krijg? Dan ben je ziek. En jij (nr.6), ik hoop het niet maar stel dat jij vanavond een hersenbloeding krijgt? Dan ben jij ook ziek. Mijn casemanager maakt een grapje…….. en wat krijg ik? Jij krijgt niks antwoord ik want jij heb al wat en bent ziek genoeg.

Ik doe er nog een schepje bovenop. Nummer 6, als jij in mijn schoenen stond hoe zou jij dan reageren? Gelukkig sta ik niet in jou schoenen en hoef ik daar niet over na te denken. Oké, dan doen we het anders. Jouw vrouw heeft op dit moment ook kanker. Hoe zou je het vinden als zij zo behandeld wordt zoals jullie bij mij doen? Hier raak ik een gevoelige snaar en de tranen staan de beste man in de ogen. (Normaal zou ik zo’n gemene opmerking echt niet maken maar nu moet ik wel)

En dan nog wat, jullie mogen dan wel leidinggevende zijn maar jullie moeten je dood schamen om zo met mensen om te gaan zeg ik boos. Inderdaad ben ik meerdere keren ziek geweest maar ik ben telkens ook weer terug gekomen. Vanaf het moment dat ik weer opnieuw ziek geworden ben hebben jullie nog nooit aan mij gevraagd hoe het ermee is. Nou, zegt nr. 7, we hebben wel een kaart gestuurd. Één kaart? Toe maar! En dat als leidinggevende! Het is een grof schandaal.

Ook vanaf het moment dat ik ben gaan re-integreren heb ik geen enkele reactie van jullie gehad. Zal ik vertellen hoe jullie reactie had moeten zijn? Iets in de trant van: Goh Marga, wat fijn dat je er weer bent en wat knap van je dat je weer kunt werken. Welkom terug hoor! Zo hadden jullie moeten reageren!!! Geloof me maar dat het niet makkelijk is geweest hoor. Nummer 7 zit inmiddels met de vlekken in haar nek maar houd wijselijk haar mond. Nummer 6 biedt zijn welgemeende (denk ik) excuses aan.

Ik voel dat ik nu op het randje zit en niet verder moet gaan. Ik zeg meerdere keren dat ik vind dat we vooruit moeten denken en het verleden moeten laten rusten. Tegelijkertijd zeg ik dat ik dat erg moeilijk vind. Ik geef aan dat ik wel anders wil maar dat ik niet anders kan. Vanaf de fusie is er zoveel gebeurd. Ik weet dat we het verleden moeten laten rusten om een toekomst op te bouwen maar dan moet het beleid eerst maar eens laten zien wat ze waard zijn.

De emoties liepen best wel hoog op en waren bij mijn 2 leidinggevenden maar ook bij mij goed zichtbaar. Misschien is dat wel goed geweest om met elkaar op een normale manier verder te kunnen. Ook is het verhaal “Marga” hierdoor wat persoonlijker geworden. Nummer 6 zegt het knap van mij te vinden dat ik gezegd heb wat mij dwars zit. De delegatie zegt blij te zijn dat dat nu bespreekbaar geworden is.

Nummer 6 biedt nogmaals zijn excuses aan. Ook voor het feit dat hij het gesprek met een verkeerde toonzetting is begonnen. Ook zegt hij dat hij van te voren erg tegen het gesprek heeft opgezien. Ik accepteer zijn excuses natuurlijk. Redelijk ontspannen geven we elkaar allemaal een hand en ik heb het idee dat we allemaal weer samen door één deur kunnen. Alles bij elkaar heeft het gesprek wel 1,5 uur geduurd.

Vrijdag, 23-03-2012
Het gesprek is gisteren gelukkig goed verlopen. Ik was wel zenuwachtig maar dat waren zij nog meer denk ik. Het is inderdaad zo dat ze mij niet voor 100% hersteld willen melden. Ik heb een deskundigen oordeel van het UWV gevraagd om hen te laten beoordelen of ik voor een bepaald percentage nog ziek ben. Dat vonden ze niet zo’n goed idee. Ik heb ook gezegd dat ik het hele gesprek en zeker verschillende uitspraken die zijn gedaan op papier wil hebben.

Ik ben zo blij dat mijn case manager met mij mee was. Ze heeft weinig tot niets gezegd maar ze heeft wel alles aangehoord. We hadden van te voren goed mijn gedrag besproken en ik ben bijna het hele gesprek vriendelijk en beleefd gebleven. Echt knap van mijzelf want er was veel blabla om mij een schuldgevoel aan te praten en veel gedram over hoeveel geld ik wel niet kost voor de stichting.

En nu is mijn werkgever aan zet. Ik ben benieuwd wat er na dit gesprek gaat gebeuren. Ik was zo moe gisteravond dat ik het niet zag zitten om vandaag te werken. Het is mooi weer en er moet nog genoeg in de tuin gebeuren. Omdat ik toch SELF-SUPPORTING ben geef ik mezelf een dagje vrij. Ik mail het wel even door aan de receptie en servicedesk, aan mijn case manager en aan mijn collega’s van de afdeling opleidingen.

Mijn case manager mailt terug dat ik de snipperdag wel heb verdiend na die mega prestatie van gisteren. De stap om een punt achter het verleden te zetten is gezet. Op naar de toekomst en op naar het wegwerken van de losse eindjes, schrijft zij. Ze hoopt dat het verslag niet te lang op zich laat wachten maar heeft een paar concrete afspraken voor mij op papier gezet. Daarvoor mijn dank.

Ook zijn vandaag verschillende mensen nieuwsgierig naar het gesprek van gisteren en die doe ik natuurlijk uitgebreid verslag. Dan is het nu tijd voor wat ontspanning en de rest van de dag zit ik heerlijk met mijn handen in de prut.

Weigeren van herstel

nov1

Dinsdag, 02-11-2010
Na de hectiek van de 3 daagse audits door de KEMA is de rust weer teruggekeerd. In tegenstelling tot de resultaten bij de fusiepartner is de auditor op locatie Alkmaar uitermate tevreden. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt verslag uitbrengen.

En dan nu het verhaal ziek en hersteld. Ook mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is slecht te spreken over de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts. Inhoudelijk staat erin dat hij op voorhand geen zwaarwegende medische bezwaren heeft tegen mijn werkhervatting maar dat de informatie die hij opvraagt bij de specialist van het AVL hem meer duidelijkheid moet verschaffen zodat hij eind november op het spreekuur de arbeid-(on)geschiktheid zal her beoordelen. Wat een lafbek! Ik begon hem net te vertrouwen maar dat heeft hij zelf weer afgebroken; jammer.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zegt dat ik inmiddels voor 12 uur beter gemeld ben. Ik werk echter 16 uur per week. Zij loopt ook met haar hoofd tegen een muur en adviseert mij om als het lukt gewoon door te gaan met mijn urenopbouw en mij toch telkens hersteld te melden voor de uren die ik werk.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 6, tevens directeur begrijpt volgens haar niet waarom ik er een probleem van maak omdat het gedeeltelijk ziek laten staan geen consequenties voor mij heeft. Het feit dat ik ontslagen kan worden als ik wel weer opnieuw ziek word, het feit dat het voor mij financieel nadelig is en dat ik mijns inziens meewerk aan het ten onrechte creëren van een vangnet vergeet hij haar te vertellen.

Ik zeg dat ik toch graag wil weten wat we gaan doen. Ik moet de gegevens over mijn herstel doorgeven aan mijn arbeidsongeschiktheid verzekering en daar kan ik niet langer mee wachten. Er zijn wat mij betreft 3 mogelijkheden:
1. Ik word met terugwerkende kracht beter gemeld voor de uren die ik werk. De reiskosten worden herrekend, ook de kledingtoelage wordt weer uitbetaald.
2. Men vraagt een deskundigenoordeel aan bij het UWV. Die uitspraak is bindend.
3. Marga neemt contact op met haar advocaat.

Punt is dat het niet verstandig is om mijn werkgever deze keuzes te bieden. Als ik dit te hoog laat oplopen weet ik zeker dat ik eruit gewerkt word. Eigenlijk sta ik met de rug tegen de muur en kan niets ondernemen tegen dit wanbeleid. Als kostwinner moet ik er alles aan doen om deze baan te behouden.
We spreken daarom af dat ik nog even geen actie onderneem. Vanmiddag spreekt mijn ad interim leidinggevende mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur en zij zal er nogmaals over praten. Ik vraag of ze de vraag wil stellen wat hij zou doen als hij in mijn schoenen zou staan. Zij zegt deze vraag zelfs nog meer in de privé sfeer te willen stellen. Het is het beste om er meer een persoonlijke zaak van te maken zegt ze want met het beleid komen we niet verder.

Woensdag, 03-11-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is vanmorgen aan het werk op de locatie in Midden Beemster. Hier vindt ook het kwaliteitsoverleg plaats met haar leidinggevende. Voor mij is dit leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Als zij aangeeft even over mij te willen praten wordt ook het hoofd van de afdeling kwaliteit erbij geroepen.

Ondertussen kijk ik op mijn klokje en besluit niet langer op haar te wachten. Het is 13.30 uur en ik ga naar huis. In de hal beneden kom ik mijn ad interim leidinggevende nummer 5 tegen en zij vraagt of ik nog even tijd heb om met haar te praten. Ik ben toch met de bus dus waarom niet. We gaan in haar kantoor zitten en ze begint meteen te vertellen over haar gesprek over mijn re-integratie.

Ik moet geloven dat er alleen maar goede bedoelingen zijn en dat men mij wil behoeden voor het te snel opbouwen van mijn uren. Het is namelijk bekend dat langdurig zieken vaak te snel hun uren willen opbouwen waardoor er later weer uitval is. Dat is precies wat ze bij jou willen voorkomen en waarom ze hier zo uiterst voorzichtig mee omgaan. Ik constateer dat haar rol en die van de bedrijfsarts dus niets voorstelt en eigenlijk overbodig is.
De mensen die het voor het zeggen hebben kunnen dus mijn gezondheid en arbeidsgeschiktheid beoordelen zonder dat ze hier specifieke medische info van de bedrijfsarts en mijn specialist hebben of mij persoonlijk kennen en mijn werk hebben beoordeeld. Ik vind dat heel erg knap; waar vind je tegenwoordig nog zulke mensen? De stichting mag trots zijn!!!

Samengevat komt het erop neer dat je telkens eerst 14 dagen tot 4 weken moet werken voordat je voor alle uren die je werkt hersteld gemeld wordt. Op dit moment heb jij jezelf voor 16 uur per week hersteld gemeld. In het systeem houden ze 12 uur aan en als je na 2 weken overstapt op bijvoorbeeld 20 uur werken per week dan word je hersteld gemeld voor 16 uur enz.

Ik vat het even samen om te kijken of ik het goed begrijp. Per periode moet ik mijzelf dus eerst bewijzen en werk ik een aantal uren voor de kat zijn viool. Dit betekent 70% salaris in plaats van 100% met als gevolg een lager salaris, wat dan vervolgens een lagere opbouw voor het vakantiegeld, een lagere opbouw voor de eindejaarsuitkering, een lagere pensioenopbouw, minder reiskostenvergoeding en geen opbouw voor verlofuren inhoudt. Klinkt best belachelijk al zeg ik het zelf.

Ik val haar in de rede en vraag waarom zij, ikzelf en de bedrijfsarts nog steeds een rol spelen in mijn eigen re-integratie. Ik voel me goed, de bedrijfsarts heeft geen bezwaren tegen mijn urenopbouw en jij kunt bevestigen dat ik mijn werk meer dan voldoende weer opgepakt heb. Hoe kan het dan dat mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK het beter weet en blijft volhouden dat het beter voor mij is om het werken eerst te proberen? Dat is nu eenmaal het beleid! Waar staat dit dan? Ik heb het opgestelde re-integratiebeleid bijna gespeld maar ik kan er nergens iets over vinden. Bij mijn re-integratie in 2008 was dit beleid er niet, hoe verklaar je dat dan?

Het staat inderdaad nergens maar ze mogen nu eenmaal van het CAO afwijken. Ja hoor, hoe is het mogelijk! Geloof je dat nu echt? Ik leg haar uit dat alleen van het CAO afgeweken mag worden als dit vermeld is bij het betreffende artikel in het CAO en dan nog mag er alleen vanaf geweken worden als dit ten gunste van de werknemer is. Dit hap snap beleid is echt nergens op gebaseerd.

Inmiddels ben ik behoorlijk boos en opgefokt en wil naar huis. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zegt dat ze alles voor mij op papier zal zetten en naar mijn privé adres zal e-mailen. Nogmaals, meer als dit zit er niet in en kan ik er niet uithalen voor je. Het is accepteren of doorgaan maar dan heb je straks met iedereen ruzie behalve met mij. Denk er goed over na en bespreek het met Leo. Wat je ook besluit, ik sta achter je en zal je steunen.

Als ik naar de bus loop klinken de woorden van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 door mijn hoofd. Ik doe zo mijn best om er weer bovenop te komen en mijn werk zo goed mogelijk te doen. Is het financiële risico voor mijn werkgever dan zo belangrijk dat ze het beschadigen en tot in de ziel kwetsen van een werknemer ervoor over hebben?
Cruciaal is de inschatting over de duurzaamheid van je herstel. Bestaan er dan mensen die duurzaam herstel kunnen garanderen? De tranen lopen over mijn wangen. Zou de directie zich wel eens afvragen hoe ze zelf zouden reageren als zij dit zelf of een naaste zou overkomen? Het laatste beetje respect dat ik nog had hebben ze zelf systematisch afgebroken.

Als ik thuiskom zit de e-mail van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 in mijn postvak. Ik waardeer het heel erg dat ze het beleid in deze email heeft opgeschreven en toegelicht, daar is moed voor nodig en dat waardeer ik zeer. Een citaat: Doel van je re-integratie is dan 100% herstel, dus geen vangnet van 5 of 10% ziek “in het systeem”. Dus volledig herstel, waarbij de aard van je werkzaamheden bestaat uit kwaliteitsbeheer (beheer kwaliteitsmanagementsysteem) en interne controles van administratieve processen. Ik kan jouw twijfels hierover jammer genoeg niet wegnemen, maar dat begrijp ik.

Leo heeft de mail wel 10 keer gelezen en weet niet wat hij met mij aan moet. Ik kan alleen nog maar huilen, huilen en nog eens huilen. Het is niet meer te stoppen. Alle ellende komt eruit en ik voel me zo tekort gedaan.

Donderdag, 04-11-2010
Ze hebben hun zin. Ik stuur een mail naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 dat ik er niet ben vandaag. Ik kan het niet meer opbrengen. Ziek melden kan ik me niet want ik ben niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk. Dat mag zij voor mij oplossen, ze zoeken het maar uit.

Het hele gebeuren zit me behoorlijk hoog en ik moet moeite doen om mijzelf te beheersen en niet weer in tranen uit te barsten. Leo is naar de beursvloer in Alkmaar en ik stort me maar op het huishouden. Winterdek op bed, logeerkamer in orde, stoffen en zuigen, vriezer schoonmaken, ik ga maar door. Deze GAK dag is goed besteed.
Hoe hard ik ook werk, het lukt niet om mijn gedachten te verzetten. Ben ik nu echt de enige die niet gelooft in de praatjes van mijn werkgever? Is mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nu alleen de boodschapper of gelooft ze mij echt niet als ik haar zeg dat leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK zijn eigen straatje schoonveegt?

Wat zou ik alles graag openbaar maken maar dat kan nu eenmaal niet. Ook zal ik mijzelf niet geliefd maken als ik dit dagboek publiekelijk ga delen want het is voor niemand leuk om te lezen dat hun werkgever er dubieuze handelingen op na houdt. Bovendien geeft mijn dagboek alleen mijn gedachten en gevoelens weer. Niemand is naar zijn mening of verweer gevraagd.

Vrijdag, 05-11-2010
Gelukkig, ik zie er weer een beetje toonbaar uit maar de laatste 2 dagen hebben veel energie gekost. Zonde om mijn energie hieraan te besteden maar zo ben ik nu eenmaal. Ik kan dingen die niet afgerond of onterecht zijn zo moeilijk loslaten, dat is de aard van het beessie.

Stefan komt zo en zijn vriendin komt vanavond uit haar werk hier naartoe. Als Stefan er is komt het gesprek al snel op mijn werk. Hij wil mij heel graag helpen door zich in de stof te verdiepen en daarnaast voor mij te spreken in de praktijk. ” Het lijkt mij wel leuk” zegt hij. Zelf heb ik de kennis wel maar ben niet ad rem genoeg. In een gesprek op directie niveau wordt er zo over mij heen gewalst. Stefan daarentegen is zo goed ontwikkeld dat hij in een gesprek zeker de boventoon zal voeren.

Nog steeds spoken de uitspraken en beweegredenen van leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK door mijn hoofd. Ben ik dan echt de enige die dit spel doorheeft of is de rest te goedgelovig? Liever zou ik niets meer met die lui te maken willen hebben maar ik kan mijn inkomen nu eenmaal niet missen en bij een andere werkgever maak ik met mijn medische achtergrond geen schijn van kans.

Terwijl ik dit aan het tikken ben krijg ik een vreselijke hoofdpijn. Ik zing het nog even uit maar ik heb het gevoel dat mijn hoofd uit elkaar knalt. Dat is natuurlijk precies de bedoeling; net zolang tot je er helemaal ziek van wordt, zegt Leo. Ik neem maar weer een Aleve.
Het klinkt belachelijk maar ik heb tegen mijn natuur in besloten om naar mijn werkgever toe te doen alsof mijn neus bloedt en dat ik geloof dat ze dit beleid alleen maar volgen omdat ze het beste met mij voor hebben. Mijn werkzaamheden blijf ik uiteraard naar behoren uitvoeren. Ik ga mijn ad interim leidinggevende nummer 6 wel vragen of er in december een functioneringsgesprek kan plaatsvinden.

De spreuk heb ik zelf verzonnen. Hij behoeft verder geen uitleg, laat je fantasie er maar eens op los. Daar komt ie………………………………

Gedraag je als en hond en luister naar je baas.

Maandag, 08-11-2010
Mijn laatste actie voorlopig is een vraag stellen aan de werkgeversorganisatie Actiz en de werknemersorganisatie Abvakabo FNV. Dit zijn 2 van de partijen die betrokken zijn bij het CAO overleg en ik hoop dat ze mij kunnen uitleggen hoe het nu precies zit met het ziek- en hersteld melden, het CAO en mijn re-integratie.

Actiz is voor mij niet telefonisch te benaderen dus doe ik het via email. Ik krijg snel een email terug maar zoals verwacht krijg ik bij Actiz geen antwoord op mijn vraag. Het is een organisatie speciaal voor werkgevers. Jammer want ik weet dat daar hele kundige mensen zitten omdat ik in het verleden beroepshalve regelmatig contact met ze had.

Ik wil absoluut niet dat mijn werkgever ergens op aangesproken wordt maar ik wil wel graag weten of mijn zienswijze juist is. Het is nu tijd voor een telefoontje naar de Abvakabo FNV (werknemersorganisatie/bond) waar ik lid van ben.

Ik heb 3 duidelijke vragen:
1. Is volgens het CAO VVT arbeidstherapeutisch werken nog steeds toegestaan?
2. Mag de werkgever afwijken van artikel 8.1.2, productieve arbeid en re-integratie activiteiten tijdens ziekte.
3. Mag de werkgever mijn gedeeltelijke herstelmelding weigeren terwijl ik mijn werk naar behoren uitvoer en mijn leidinggevende en bedrijfsarts mijn herstel goedkeuren?

Met daarop 3 duidelijke antwoorden:
1. Ja, maar de gewerkte arbeidstherapeutische uren moeten wel tegen 100% salaris worden uitbetaald.
2. Nee, dit is niet toegestaan.
3. Ja, voorwaarde is dat deze weigering/periode redelijk en billijk is te noemen. De bedrijfsarts heeft hierin niet meer dan een adviserende rol. Bij meningsverschillen doet de arbeid-deskundige van het UWV een uitspraak die bindend is.

Woensdag, 10-11-2010
Zo, mijn boze bui is weer gezakt en ik ben lekker aan het werk. Gisteren heb ik mijzelf voor 20 uur in de week hersteld gemeld. Ik ben dus al over de helft op mijn weg naar herstel. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft het erg druk. Ik vraag of ze tijd heeft om het één en ander door te nemen en dat is gelukkig geen probleem.

In de eerste week heb ik een simpele opdracht in mijn eigen werk gekregen om er langzaamaan weer in te komen. Die klus was snel geklaard maar gelukkig ben ik gewend om zelfstandig te werken. We zijn nu 2 maanden verder en ik zit er weer goed in. Een aantal werkzaamheden die volgens mijn inzicht belangrijk zijn heb ik opgepakt en uitgewerkt. Ik wil graag de bevestiging hebben dat het inderdaad nuttig en noodzakelijk is wat ik doe.

De uitnodiging voor het spreekuur van de bedrijfsarts is ook binnen. Precies op de dag dat er een totale maansverduistering is, 21 december 2010. Ik zou eind november al een afspraak krijgen, dat was afgesproken en staat zelfs vermeldt in het periodieke evaluatie verslag. 21 december is een maand later dan afgesproken, dat stimuleert een mens wel of is er per ongeluk een foutje gemaakt?

Onder het genot van een kopje koffie bespreken we mijn werkzaamheden. Ze is meer dan tevreden dus dat is positief voor mij. Net als ik vindt zij het ook raar dat het zo lang duurt voordat ik naar de bedrijfsarts moet. Voor mij voegt het niets meer toe, bepaal jij maar of de afspraak verzet moet worden naar eind november. Ik vind alles best. Dan laten we het maar zo.

Mijn re-integratie en het beleid heb ik afgelopen weekend uitgebreid besproken met Leo en Stefan. We hebben besloten om mijn werkgever het voordeel van de twijfel te geven en niet meer tegen het beleid in te gaan. Mijn baan is te belangrijk om ontslag te riskeren. Bij mijn vorige re- integratie periode begonnen de problemen pas toen ik me voor 100% hersteld meldde dus het verbaast me wel zoals het nu gaat. Het begint er aardig op te lijken dat ze het expres doen. Het begint er inderdaad op te lijken zegt mijn ad interim leidinggevende nummer 5 maar ook ik geef ze voorlopig nog het voordeel van de twijfel.

Ik vertel nog over het telefoontje naar de bond en zeg dat we het hier voorlopig maar bij moeten laten. Als ik eenmaal volledig hersteld ben kan ik ook in één keer een verrekening vragen want dit neemt op dit moment teveel negatieve energie van mij. Dat is goed zegt ze, maar weet dat ik het niet laat rusten en er voor je achteraan blijf gaan. Ik sta achter je.

Oh ja, nog één vraagje: Heb ik het nu goed begrepen dat ik niet alle uren die ik werk doorbetaald krijg? Ja, je krijgt de uren die je hersteld gemeld bent door PSA voor 100% en de overige uren die je werkt tegen 70% salaris doorbetaald zo is besloten. Ik heb trouwens van het hoofd arbeidszaken geen antwoord gekregen op de vraag waarom je geen kledingtoelage meer ontvangt. Ze heeft de vraag voorgelegd aan het hoofd van de salarisadministratie. Tjonge, zeg………hoe moeilijk kan het zijn?

Vrijdag, 12-11-2010
De vrijdag is altijd een rustige dag wat telefoon en aanloop betreft. Toch loopt er vandaag een manager langs. Deze manager vraagt mij of ik al hersteld gemeld ben voor alle uren die ik werk. Volgens mij ben ik niet hersteld gemeld voor alle uren die ik werk. Ik heb wel via mijn leidinggevende gevraagd naar de precieze data en het aantal uren waarvoor ik wel hersteld gemeld ben. Ik heb deze data nodig voor mijn arbeidsongeschiktheid verzekering. Helaas is daar nog geen antwoord op gekomen. Waarom vraag je dat?
De manager vraagt of ik me wel juridisch laat bijstaan en vertelt mij uit ervaring hoe de afdeling PSA (personeel- en salarisadministratie) omgaat met langdurig zieken en hoe er over langdurig zieken gedacht alsook gesproken wordt. Nu is dit natuurlijk geen nieuws voor mij maar bevestigt wel mijn nare gevoel over het toegepaste beleid.

Ik wens uit de grond van mijn hart dat niemand van de directie of mijn collega’s van de afdeling PSA ooit langdurig ziek zal worden. Dit wens je je ergste vijand nog niet toe. Maar stel dat het nu wel gebeurd? Wordt het beleid dan aangepast of krijgen ze dan een koekje van eigen deeg?

Woensdag, 17-11-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft vanmorgen in Midden Beemster een gesprek met haar leidinggevende en mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK. Ze heeft woord gehouden en wil af van alle onduidelijkheden. Als ze weer in Alkmaar is komt ze naar me toe om te vertellen wat er besproken is. Binnenkort komt er een gesprek met z’n drieën over mijn werkzaamheden van nu en mijn werkzaamheden in de toekomst. Morgen wordt er een datum gepland.

Verder heeft ze aangegeven dat ze af wil van de manier waarop mijn gedeeltelijke herstelmeldingen worden verwerkt. Het slaat nergens op en is op niets gebaseerd. Er gaat nu een bericht uit naar de bedrijfsarts om te zeggen dat hij een uitspraak moet doen over de zogenaamde “duurzaamheid” van mijn herstel waar men zich steeds op beroept. Met andere woorden: Hij moet zich uitspreken over de vraag of en zo ja wanneer ik in de toekomst opnieuw ziek zal worden. Het duurt haar te lang om te wachten tot de volgende afspraak op 21 december. Er moet nu duidelijkheid komen. Ook vindt ze net als ik dat de toegepaste werkwijze niet bevorderlijk is voor mijn herstel. Met belangstelling zie ik de uitspraak van de beste man tegemoet.

De exacte datums en uren herstel zoals die ingevoerd zijn in het systeem zijn bij mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en mij nog niet bekend. Zij is niet geautoriseerd en kan deze gegevens niet inzien. Ze moeten opgevraagd worden. Op de vraag over de kledingtoelage heeft ze ook nog geen antwoord gekregen. Helaas worden de gestuurde e-mails van onze kant doorgestuurd naar iemand anders of gewoon niet beantwoord.

Dinsdag, 23-11-2010
Zo, we doen er weer 4 uur bij deze week. Ik werk nu 24 uur per week. Het gaat de goede kant op. Wat het werk betreft doe ik maar wat waarvan ik denk dat het zinvol is. Buiten mijn ad interim leidinggevende nummer 5 interesseert het niemand iets wat ik zoal doe de hele dag.

Zij heeft vandaag een mail gestuurd naar mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK met het verzoek om volgende week dinsdag een gesprek te plannen voor ons drieën. Ik hoop dat er in dat gesprek wat meer duidelijkheid komt over mijn werkzaamheden en functie. Nu maar hopen dat ik mijn grote mond kan houden als mij weer zoethoudertjes worden voorgehouden en onzinverhalen worden verteld. Vanaf 2008 wordt mij al een worst voorgehouden over mijn werkzaamheden, nieuwe functie, werkplek, nieuwe aanvullend contract en studiemogelijkheden. Nu zijn zij aan zet om zich waar te maken, dat wordt wel eens tijd dacht ik zo.

Woensdag 24-11-2010
Na de laatste audit heeft mijn ad interim leidinggevende nummer 5 haar eigen werk weer hervat en heeft zij niet genoeg inzicht in de werkzaamheden die ik zou moeten gaan doen. Het is een groot voordeel dat ik gewend ben om zelfstandig te werken en dat ik goed weet in te schatten welke werkzaamheden op dit moment belangrijk zijn. Vervelen doe ik me geen moment maar het zou fijn zijn als ik bevestigd zou krijgen dat het enig nut heeft wat ik doe.

Omdat we alle procedures moeten samenvoegen met de procedures die instellingsbreed gebruikt worden lijkt het me logisch dat er enig overleg plaatsvindt en dat ik wat sturing krijg. Omdat we nog geen antwoord hebben op de vraag of we volgende week langs kunnen komen voor een gesprek over mijn werkzaamheden heeft mijn ad interim leidinggevende nummer 5 vandaag nogmaals een email gestuurd.

De loonstrookjes zijn binnen. Vol verwachting open ik de envelop en geloof me of niet, ik ben sprakeloos. Het eerste wat me opvalt is dat de kledingtoelage weer uitbetaald is en dat deze zelfs ook herrekend is. Wat een topprestatie! Vlug loop ik naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 om het te vertellen. Of het ziekteverzuimpercentage en de korting ziekengeld klopt kan ik niet meteen zien maar dat reken ik vanavond thuis wel uit.

Zo gezegd, zo gedaan. Na het eten ga ik snel naar boven om achter mijn pc en rekenmachine te gaan zitten. Ik reken mezelf bijna het ziekenhuis in maar ik kan geen fout ontdekken. Het ziekteverzuim percentage klopt en de inhouding voor het 2e ziektejaar klopt ook. Dat kan toch niet? Ik moet iets over het hoofd zien…..wat doe ik fout? Hoe ik ook reken, ik kan geen fout ontdekken. Op mijn loonstrookje klopt alles dus. Het enige wat ik nu nog graag zou willen weten: is er handmatig ingegrepen in de gegevens of zijn mijn verzuimgegevens nu ook met de juiste data in het systeem gezet?

In het gesprek van 2 november dat mijn ad interim leidinggevende nummer 5 met mijn nummer 6 had heeft hij uitgebreid aan haar uitgelegd waarom ik niet hersteld gemeld word voor het aantal uren dat ik werk. Nummer 5 heeft dit keurig verwoord in een email naar mij. Het kan hem ook niet ontgaan zijn hoe belachelijk deze toegepaste werkwijze over komt. Het zal zeker ook niet de bedoeling geweest zijn dat deze uitleg in een email vastgelegd zou worden. Misschien is dat de reden waarom de gegevens nu juist op mijn loonstrook staan? Ach, wie zal het zeggen. Als het maar klopt. Champagne!

Leo zit ook boven en Stefan belt ons via Skype. Met z’n drieën discussiëren we over de vraag hoe ik me volgende week tijdens het gesprek moet opstellen. Het probleem is dat mijn gezicht altijd boekdelen spreekt. Dit gaat vanzelf en ik kan er niets aan doen. Als ik dus een opmerking maak of luister naar wat de ander zegt, kan iedereen zo van mijn gezicht aflezen wat ik denk. Ik moet maar flink gaan oefenen hoe ik het beste een neutraal gezicht kan opzetten.

Van Stefan krijg ik ook de tip om mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK volgende week hartelijk te bedanken voor zijn bemiddeling en dat ik hem zeg dat ik het heel erg waardeer dat mijn herstelmeldingen nu alsnog verwerkt zijn. Het zou namenlijk zomaar kunnen dat dit niet de bedoeling is geweest en dat iemand in zijn onschuld de juiste gegevens heeft ingevoerd is het systeem. In dat geval zal hij nu waarschijnlijk niet zeggen dat dit niet de bedoeling is geweest maar als hij om wat voor reden dan ook de opdracht heeft gegeven om mijn herstelmeldingen wel te accepteren dan heeft hij er in ieder geval waardering voor terug en blijven de verhoudingen ongeschonden.

Donderdag 25-11-2010
Vandaag ontvangen we een email van het hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten. Het is goed dat we dinsdagmorgen langs komen voor een gesprek. Nu maar hopen dat ze zich niet teveel voor het blok gezet voelen.

Dinsdag, 30-11-2010
Vandaag heb ik het gesprek met mijn leidinggevende nummer 6 tevens directeur, het hoofd van de afdeling kwaliteit en projecten (zal mijn nummer 7 wel worden verwacht ik) en mijn ad interim leidinggevende nummer 5. We moeten hiervoor naar Midden Beemster. Het is onze insteek dat ik na dit gesprek wat wijzer ben over de plannen. Ik ben niet zenuwachtig en heb er nauwelijks aan gedacht. Eigenlijk verwacht ik er niet veel van.

We zijn iets te vroeg maar dat is geen probleem. Na de verplichte beleefdheden gaat de directeur uitleggen wat de AO/IC (Administratieve Organisatie & Interne Controle) voor werkzaamheden voor mij in petto heeft. Gezien mijn achtergrond zal ik veel controlerende taken krijgen en mijn takenpakket wordt doorgenomen.

Ik zal ze in het kort noemen: Het cliëntdossier met de indicatie ZZP, kloppen de verrichtingen, verantwoording en registratie en ondertekening van het zorgplan. De HKZ met de harmonisatie van de handboeken. De meetweek, de cq index (cliënten tevredenheidsonderzoek), medewerker monitor (tevredenheidsonderzoek), audits, digitale archivering, de mic en mim controle. Hij vraagt om een reactie van mij op dit pakket en ik zeg het mij allemaal heel interessant lijkt en dat ik er veel zin in heb.

Deze afdeling gaat volgend jaar verhuizen naar Purmerend en we bespreken de praktische problemen met betrekking tot het openbaar vervoer waarvan ik afhankelijk ben. Hij weet dat er een staffunctionaris bij mij in de buurt woont en zal voor mij informeren of ik met haar mee kan rijden. Werktijden/dagen moeten dan aangepast worden. Mijn loonkosten zijn gesplitst in 28 uur voor ATP (Advies, training, projecten) en 6 uur FEZ (Financieel Economische Zaken). Het hoofd van de FEZ moet hier dus ook iets over gaan roepen. (die mij niet op zijn afdeling wilde omdat ik geen continuïteit kan garanderen) mijn leidinggevende nummer 6 tevens directeur AOK wil mij wel voor 34 uur hebben maar dan moet hij daar budget voor zien te krijgen.

Ik vertel dat het mijn doel is om op 1 januari 2011 volledig hersteld te zijn. De directeur geeft aan dat het advies van de bedrijfsarts maatgevend is bij mijn herstel. Hij zal overleg plegen met de bedrijfsarts omdat hij een inschatting moet gaan maken over de duurzaamheid van mijn herstel. Dan hebben we het nog over scholing en instructie voor mij.

Mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur beloofd mij om met de besproken personen om de tafel te gaan zitten en mijn takenpakket uit te schrijven. Ik heb er weinig vertrouwen in maar houd netjes mijn mond. Naast de laptop van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur liggen 3 of 4 geeltjes. Dit zijn die kleine gele notitieblaadjes die aan één kant plakken. Daar zijn de aantekeningen van dit gesprek op gemaakt. Ik verwacht dat deze blaadjes direct in de prullenbak verdwijnen zodra ik weg ben. Een knap verslagje of bevestiging van dit gesprek verwacht ik echt niet. In 2009 heb ik bijna hetzelfde gesprek gevoerd en ook toen is er daarna niets gebeurd.

Wat voor mij belangrijk is zijn mijn huidige werkzaamheden, mijn herstelmeldingen, een functiewijziging of een aanvulling op mijn contract. Als ik een vraag stel in die richting wordt de vraag niet begrepen en krijg ik een heel verhaal waar ik op dit moment niets mee kan. Over mijn huidige werkzaamheden wordt gezegd dat ik door moet gaan zoals ik dat nu doe.

Ik vind dat ik me keurig heb gedragen tijdens het gesprek. Ik ben nergens op ingegaan, heb geen negatief commentaar gegeven en heb mijn gezicht in de plooi weten te houden. Ik was het overal mee eens en heb geprobeerd een positieve indruk achter te laten.

Het is nu februari 2012 en ik heb van mijn leidinggevende nummer 6, tevens directeur AOK nog steeds niets gehoord of ontvangen. Zou het nog komen???

Woensdag, 01-12-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 komt vragen wat ik van het gesprek vond gisteren. Nou, eigenlijk vind ik er niets van. Ik heb het allemaal al eerder gehoord en toen ik vroeg naar mijn huidige werkzaamheden zaten ze met hun mond vol tanden. Vanaf nu ben ik gewoon jouw “personal assistent” hoor. We constateren samen dat er in Alkmaar genoeg werk voor mij is en dat we het verder hier maar bij laten.

Dinsdag, 21-12-2010
Vanaf vandaag meld ik me 100% beter. Ik heb dit besproken met mijn ad interim leidinggevende nummer 6 en zij heeft geen bezwaar. Ik doe mijn werk goed, snel en zorgvuldig vindt zij. Vanmiddag staat er weer een afspraak met de bedrijfsarts gepland. Ik ben benieuwd hoe hij erover denkt.
Leo gaat weer met mij mee. Ik vind het noodzakelijk dat we in mijn geval samen gaan. Twee horen er tenslotte meer dat één. Ik heb me voorgenomen om de beste man zo min mogelijk te vertellen en alleen antwoord op zijn vragen te geven. De bedrijfsarts weet inmiddels hoe ik ben en hij heeft wat documentatie klaar liggen.

Hij heeft verschillende onderzoeksverslagen inzake orale erytroplakie op internet opgezocht en belooft deze aan mij door te mailen. Erg veel heb ik er niet aan want het is geheel in het Engels en wemelt van de medische termen. Ook heeft hij zich verdiept in het thema “duurzaamheid van herstel”. Volgens de Wet Verbetering Poortwachter (WVP) hoeft de feitelijke werkhervatting niet altijd samen te vallen met het volledige medisch herstel. Hier zijn wel restricties aan verbonden en de bedrijfsarts moet ervoor waken dat het uitstel van de herstelmelding niet onnodig lang is. Een periode van 6 tot 8 weken is volgens hem normaal.

Ik moet nu dus eerst gedurende een periode van 8 weken 100% gaan werken om te bewijzen dat ik het aankan en echt duurzaam hersteld ben. Ik vind dat ik gedurende de laatste 4 maanden (vanaf september) genoeg bewezen heb dat ik het werken aankan en ga fel tegen zijn advies in. Ik kan praten als brugman maar hij is niet van dit advies af te brengen. Het advies luidt: 95% hersteld, 100% werken en in februari als alles goed gaat ook een medisch herstel van 100%. Onder protest ga ik akkoord. De bedrijfsarts heeft een andere baan aangenomen en ik zal hem niet meer terugzien. We schudden elkaar de hand en ik wens hem succes in zijn nieuwe baan toe.

Maandag, 27-12-2010
Mijn ad interim ontvangt een email van leidinggevende nummer 6, tevens directeur. Hij vindt het advies helder en neemt dit over. Uiterlijk op 14 februari 2011 wordt de proefperiode geëvalueerd alvorens mij beter te melden.

Dinsdag, 28-12-2010
Dan ontvangt mijn ad interim een email van een medewerker arbeidszaken. “In het systeem staat Marga Engelsman nog 10 uur ziek. Wil jij via de receptie doorgeven dat er een gedeeltelijke beter melding per 21-12-2010 voor 95% komt?”. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 stuurt de mail weer door naar mij met de opmerking dat dit inderdaad nog gebeuren moet en of ik dat zelf in orde wil maken.

Ik mail haar direct terug. “Echt niet! Ik heb me op 21 december al voor 100% beter gemeld en zoals je weet ben ik het niet eens met een hersteld melding van 95%. Als MEN vindt dat dit 95% moet zijn dan moet MEN het maar regelen ook”. Ik loop direct naar haar kantoor. Grapje zeker? Zij moet er ook wel om lachen en zegt dat ze mij niet voor 95% hersteld gaat melden. Ze zoeken het maar uit daar!

Zaterdag, 22-01-2011
Ik ben nog steeds volledig aan het werk op de locatie in Alkmaar en dat gaat prima. Ik heb een interessante klus gekregen waar ik al mijn ideeën en ervaringen in kwijt kan. Het werk ligt boven het niveau van de doorsnee kwaliteitsmedewerker en dat staat me wel aan. Zo is iedereen (bijna) tevreden. Nu moet ik alleen de laatste hobbel nog nemen en ervoor zorgen dat ik volledig hersteld gemeld word.

Van de 6 tot 8 weken waarin ik moet bewijzen (grrrrrr) dat ik in staat ben om volledig te werken heb ik de eerste 5 erop zitten. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zit er bovenop en heeft ervoor gezorgd dat ik op 3 februari samen met haar een afspraak heb met het hoofd van de afdeling kwaliteit. In dit gesprek zal vastgesteld worden of ik mijn werk naar behoren gedaan heb en of ik voldoende bewezen heb dat ik weer voor de volle 100% kan werken tegen 100% salaris. Ach ja, soms moet je gewoon doen alsof je gek bent om je doel te bereiken.

De post! Een brief van mijn werkgever ligt op de mat. Ik verwacht geen post. Snel maak ik de brief open en mijn mond valt open. Ik ontvang een uitnodiging voor een training zodat ik straks mijn taken als auditor beter kan uitvoeren. Nou nou, blijkbaar begint mijn werkgever mij eindelijk serieus te nemen.

Doorzetten tot herstel

sep1

Dinsdag, 14-09-2010
Ik heb alweer een paar ochtenden gewerkt en dat gaat erg goed. Ik ben van plan om dit zo snel mogelijk uit te breiden totdat ik 100% hersteld ben. Voor minder doe ik het niet!

De papieren versie van ons kwaliteitssysteem moet gedigitaliseerd worden. Dit is een hele klus en een grote uitdaging voor de medewerkers van de afdeling kwaliteit. Het is heerlijk om al mijn nieuwe collega’s weer te zien en te spreken. Het onder de mensen zijn doet mij nu al goed. Gewoon weer meedraaien met de dingen van alledag. Dit is voor mij een ideaalbeeld wat ik niet kan loslaten.

Hoewel ik mij vanaf 8 september voor 6 uur per week hersteld gemeld heb bij de receptie en zij op hun beurt deze herstelmelding hebben door gefaxt naar de fusiepartner sta ik volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nog steeds voor 100% ziek in het systeem. Dit kan natuurlijk niet. Ik moet me aan het CAO houden dus dat verwacht ik ook van mijn werkgever. Er volgt een mailwisseling tussen mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en de bedrijfsarts.

Maandag, 20-09-2010
De bedrijfsarts heeft geen bezwaar tegen mijn gedeeltelijke herstelmelding en bevestigt dat ik met terugwerkende kracht vanaf 8 september voor 6 uur per week hersteld gemeld kan worden en dat mijn re-integratie activiteiten tegen 100% loonwaarde betaald moeten worden. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 heeft het nu op papier staan en geeft mijn gedeeltelijke hersteld melding nogmaals door aan de afdeling PSA in Purmerend met het verzoek dit in het systeem te verwerken.

De afdeling PSA kan er nu niet meer onderuit en moet in afwijking van hun eigen beleid mijn gedeeltelijke herstelmelding / re-integratie invoeren op de enige juiste manier die er is. Dat zullen ze niet leuk vinden maar dat is niet mijn probleem. De wetgeving en het CAO is er tenslotte niet voor niets en gaat boven het zelfgeschreven beleid.

Dinsdag, 21-09-2010
Het is inmiddels 3 weken verder. Bij de laatste controle was mijn arts heel tevreden. Ik voel me ook goed en daarom pak ik er een paar uurtjes bij. Ik heb het besproken met mijn ad interim leidinggevende nummer 5 en zolang ik mezelf maar in acht neem gaat zij hiermee akkoord. Vanaf vandaag werk ik 3x 3 uur per week. Uiteraard meld ik me ook voor deze uren weer netjes hersteld.

Woensdag, 06-10-2010
Zo, de eerste 4 weken zitten erop en ik ben niet ontevreden. Het werken en vooral het actief bezig zijn doet mij goed. Het is leuk om alle collega’s weer te spreken. Ik zit alweer goed in mijn werk en de werkzaamheden vlotten lekker. Ik heb me afgevraagd of ik er deze week weer een paar uurtjes bij zal nemen maar het lijkt me verstandiger om het nog maar even zo te laten.

Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 overhandigt mij eindelijk het beschreven verzuim-, re-integratie- en gezondheidsmanagement van mijn werkgever. In dit 28 pagina’s tellende document moet alles staan wat we willen weten over het beleid. Het document is opgesteld in september 2009, is besproken in het MT, heeft instemming van de OR en is vastgesteld door de Raad van Bestuur. Nu moet het alleen nog even langs Marga. Gelukkig ben ik morgen vrij en kan ik het op mijn gemakje doorlezen.

Zoals afgesproken in de eerstejaars evaluatie bespreken we vandaag hoe het werken de afgelopen week is gegaan. Dan vertelt ze dat ze gisteren behoorlijk uit haar humeur is geraakt omdat ze is gebeld door iemand van de afdeling PSA uit Purmerend. Lees maar……..

Nadat ik gedurende 2 weken 6 uur per week heb gewerkt meld ik mij in overleg met de bedrijfsarts en mijn ad interim leidinggevende nr. 5 op 21 september hersteld voor 9 uur per week. Gisteren belde een medewerker van de afdeling PSA in opdracht naar mijn ad interim leidinggevende met de mededeling dat deze herstelmelding niet is verwerkt. Waarom niet? We vinden het niet juist om de te werken uren nu al uit te breiden, dat gaat veel te snel.
Haar mond valt open en ze herroept zich op de CAO voor wat betreft de re-integratieactiviteiten. Bovendien ben ik de casemanager van Marga. Samen met de bedrijfsarts bepalen wij hoe en wanneer er gewerkt wordt en niet iemand van de afdeling PSA (personeel administratie).

De medewerker PSA zegt dat mijn re-integratie is besproken met iemand die boven haar staat namelijk met mijn leidinggevende nr.6, tevens directeur AOK en ook met het hoofd van de afdeling PSA. Die vindt ook dat mijn re-integratie te snel gaat. De PSA zegt dit besluit te kunnen nemen omdat in het verslag van de bedrijfsarts niet precies staat wanneer en hoeveel uur ik meer zal kunnen gaan werken. Bovendien is de werkgever niet verplicht om het advies van de bedrijfsarts op te volgen. Hieronder een citaat uit de eerstejaars evaluatie van de bedrijfsarts.

Ik krijg van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 het advies om als ik volgende week naar de bedrijfsarts ga, te vragen om in de periodieke evaluatie mijn herstelmelding per 21 september te bevestigen en te vermelden dat de doelstelling 100% herstel is. Om dit soort gepeupel in de toekomst te voorkomen moet de arts voortaan ook concreet beschrijven met hoeveel uur en per welke periode mijn uren maximaal mogen worden uitgebreid.

En nu komt het. Er staat nergens officieel beschreven wie mijn leidinggevende is en daarom heeft de afdeling PSA overlegd met leidinggevende nr 6, tevens directeur AOK in plaats van met mijn ad interim leidinggevende nr 5 tevens casemanager inzake mijn ziekteverzuim. Volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 ben ik wel medewerker kwaliteit en val ik wel degelijk onder haar.

In het sectieoverzicht PSA per manager staat op de afdeling Kwaliteit en Projecten Alkmaar mijn a.i. leidinggevende nr 5 genoemd. Als functieomschrijving staat er salaris administrateur WH vervallen. Onder kostensoort staat medewerker administratie. De loonverdeling is in twee delen opgesplitst. Snappen jullie het nog???

Waar halen ze in Purmerend in godsnaam de arrogantie vandaan om mij zo te behandelen. Ik wil graag weer werken en ben daar in de overeengekomen re-integratie uren uitstekend toe in staat gebleken. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is het hier helemaal mee eens en voegt daaraan toe dat hun gedrag ook niet erg motiverend naar mij toe is. De afdeling PSA kan en mag niet oordelen over jouw gezondheid met als motivatie: “Jij wordt toch weer ziek” en bovendien is het helemaal niet zeker dat je opnieuw ziek zal worden. Er zijn zoveel chronisch zieken, dat is geen excuus voor hun motivatie.

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 vraagt zich af wat voor belang de werkgever kan hebben als ik langer ziek ben en waarom ze dit bij mij doen. Ik leg uit dat dit ook bij anderen gedaan wordt maar dat die niet weten wat de juiste werkwijze is en daarom overbluft worden. Omdat ik tegengas geef heb ik mezelf natuurlijk niet populair gemaakt op de afdeling PSA. Ook denk ik dat het net als de vorige keer het plan is om minimaal een financieel vangnet te creëren. Daarvoor moet ik wel “gedeeltelijk” ziek staan op het moment dat ze mij een medische keuring kunnen laten ondergaan. Als ik dan gedeeltelijk afgekeurd zal worden neemt het UWV bij een eventuele volgende ziekmelding de salarisbetaling over.

Een keuring voor de WIA kan aangevraagd worden tussen de 87e en 91e week na de 1e ziekmelding dus rond februari/maart 2011. Ik moet tegen die tijd dan nog wel “gedeeltelijk” ziek zijn. Mij voor 100% in de ziektewet te laten blijven zodat ik ontslagen kan worden zou voor mijn werkgever natuurlijk het mooiste zijn. Maar ja, hoe realiseer je dat? Pesten op het werk misschien? Zoals altijd draait alles om geld.

Zou het gepest nu weer gewoon van vooraf aan beginnen? Aan mij nu de taak om hierboven te staan en me niet te laten beïnvloeden door al deze negativiteit. Het zal me echt niet gebeuren dat ik door spanning op het werk mijzelf ziek zal moeten melden, daarvoor heb ik teveel meegemaakt.

We gaan over tot de orde van de dag en met mijn ad interim leidinggevende nummer 5 bespreek ik wat ik gedaan heb afgelopen week. Ze is blij verrast over mijn bezigheden en voornemens. Door mijn financiële achtergrond en kennis ben ik gewend om vergelijkingen te maken en controles te doen. Ik heb het één en ander aan lijsten opgezet zodat we in één oogopslag kunnen zien wie wat gedaan heeft en wat er nog moet gebeuren op weg naar de elektronische procedures. Er is werk in overvloed.

Maandag, 11-10-2010
Zo, het weekend is achter de rug en ik heb mijn tijd besteed aan het doorlezen van het verzuim, Re-integratie en gezondheidsmanagement. Het beleid telt 28 pagina’s en ik moet zeggen dat ik danig onder de indruk ben. Een knap stukje werk van het hoofd arbeidszaken; chapeau! Op een kleinigheid na kan ik op papier geen onjuistheden vinden, maar…………… de tegenstrijdigheden tussen de theorie en de praktijk zijn heel groot, dat ondervind ik aan den lijve.

Ook de verkorte versie van dit stuk “het ziekteverzuimprotocol in het kort” verschilt in theorie van de praktijk. Nog steeds maak ik me druk om het stuk over ORT bij ziekte, dat alleen ziekengeld ORT uitbetaald wordt als een medewerker hierom vraagt en er een reële achteruitgang van inkomen is. De consulente van de afdeling HRM adviseert de leidinggevende of er wel of geen ORT uitbetaald gaat worden. Mensen, laat je niets wijs maken. Iedereen die in de 3 maanden voorafgaand aan ziekte, ORT of meerwerk heeft ontvangen heeft bij ziekte recht op ziekengeld ORT of ziekengeld meerwerk. Zelfs al is het maar een paar euro; dan nog mag dit niet tot enige discussie leiden.

Dinsdag, 12-10-2010
Vanaf vandaag doe ik er weer 3 uur bij. Ik heb afgelopen weekend goed nagedacht wat ik nu aan moet met het feit dat de medewerker PSA mij niet hersteld mag/wil melden omdat het herstel te snel gaat. Ik doe maar net of ik gek ben en meld me netjes voor 12 uur per week hersteld bij de receptie. Vanmiddag moet ik toch naar de bedrijfsarts en dan bespreek ik met hem wel hoe we dit op gaan lossen.

Ik ben lekker aan het werk als mijn ad interim leidinggevende nummer 5 langs komt. Ik heb een voorstel onder voorbehoud gemaakt over het opbouwen van mijn te werken uren. Mijn doel is om per 1 januari 2011 100% hersteld te zijn. Ze leest het aandachtig door en is het eens met mijn voorstel, ondertekent het en geeft het advies om dit ook met de bedrijfsarts te bespreken en hem een kopie van mijn voorstel te geven.

Toevallig is de dame die opdracht gegeven heeft mijn herstelmelding niet te accepteren in huis. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 gaat met haar om de tafel zitten om opheldering te vragen. Daarna komt ze bij mij verslag uitbrengen, het is haar duidelijk. Tijdens mijn re-integratie zijn er 3 partijen. De bedrijfsarts, de case manager ofwel ad interim leidinggevende nr.5 en ikzelf. Samen moeten wij er uit zien te komen. Volgens mijn ad interim leidinggevende nr. 5 is iedereen van goede wil waar het Marga betreft en heeft het beste met haar voor. Ook is er een simpele verklaring waarom mijn herstelmelding niet geaccepteerd is……… “Marga heeft veel meegemaakt en we moeten daarom uiterst zorgvuldig met haar omgaan. De bedrijfsarts heeft niet uitdrukkelijk aangegeven dat Marga tegen loonwaarde gaat werken en dat is de reden waarom het niet is verwerkt.”

Wat een onzin verhaal! Ik heb tijdens mijn hele loopbaan nog nooit in een verslag de opmerking gezien dat de gewerkte uren uitbetaald moeten worden. Ze draaien de boel om. Mijn ad interim leidinggevende is (naar mij toe) overtuigd van de goede wil van de afdeling PSA maar geeft ook toe dat alles om geld draait. Verder vertelt ze dat een medewerker best arbeidstherapeutisch mag werken als beide partijen het ermee eens zijn. Zo kan men rustig uitproberen of het werken weer gaat. Als de werknemer het hier niet mee eens is dan mag er wel tegen loonwaarde gewerkt worden.

Ben ik nou zo dom of hoe zit het? Natuurlijk mag je afspreken wat je wilt zolang beide partijen het er maar mee eens zijn. De doorsnee medewerker gelooft echter in de eerlijkheid van de werkgever en zal het dus met het voorstel eens zijn. Zo lust ik er nog wel een paar.
Ik heb 3 vragen:
1. Met welke partijen moet ik rekening houden tijdens mijn re-integratie?
2. Waar vind ik de afspraken waarin mijn rechten en plichten staan?
3. Waarom staat er in het ziekteverzuimbeleid niets beschreven over zogenaamd arbeid therapeutisch werken en kan ik niets terugvinden over de methoden die mijn werkgever toepast?

De antwoorden zijn simpel:
1. Bedrijfsarts, direct leidinggevende en ikzelf.
2. Eerst komt het Burgerlijk Wetboek, daarna het CAO en als laatste het ziekteverzuimbeleid van de werkgever. Verder niets!
3. Inderdaad, omdat het niet juist is!!! Van de wet en het CAO mag NOOIT ten nadele van de werknemer worden afgeweken.

Ik heb met Leo afgesproken dat hij met mij meegaat naar de bedrijfsarts. Twee horen meer dan één. De bedrijfsarts heeft geen bezwaar dus gaat Leo lekker mee naar binnen. Het is een lang consult. Hij is het net als mijn leidinggevende eens met het voorgestelde opbouwschema. Ik vraag meteen of hij dat dan wil vermelden in de periodieke evaluatie. Er moet in komen te staan dat het doel van mijn re-integratie 100% herstel is, de datums van gedeeltelijk herstel tot nu toe, de maximaal op te hogen uren per periode en het feit dat de uren tegen loonwaarde betaald moeten worden. Dit alles op verzoek van mijn ad interim leidinggevende nr. 5.

De bedrijfsarts voelt er niet veel voor om als doorgeefluik te fungeren en zal dit ook niet in die bewoording op papier zetten. Je leidinggevende moet maar bepalen of jouw werkzaamheden wel of niet voor 100% betaald moeten worden. Hij heeft duidelijk geen zin om zijn handen ergens aan te branden. Ik zeg nog, “sorry hoor, maar ik heb dit alles niet verzonnen. Dan neemt mijn leidinggevende zelf maar contact met u op”.

Ik wil toch dat er in het re-integratieverslag een notitie komt waarin staat dat er wat problemen zijn met de uren waarvoor ik mij hersteld meld. Volgens mij is de werkgever namelijk verplicht mijn herstelmelding te accepteren anders pleegt hij wanprestatie, hier is jurisprudentie over. Er volgt een discussie waarom ik dit perse vermeld wil hebben. Ik vertel van de vervelende ervaringen uit de vorige re-integratie periode en zeg dat ik dat niet nog een keer wil meemaken.

Hij stelt een gesprek met het hoofd van de afdeling PSA voor maar ik wil liever niets meer met die lui te maken hebben. Of het gaat via u, of via een advocaat. Meerdere malen komt ter sprake dat ik geen enkel vertrouwen meer heb in mijn werkgever. Als ze het beste met mij voor hebben moeten ze dat nu maar eens bewijzen. De bedrijfsarts weet mij te overtuigen dat een advocaat op dit moment niet verstandig is en ik stem in met een gesprek als de huidige problemen niet opgelost worden.

Ook wil ik dat er in de periodieke evaluatie komt te staan dat mijn doel 100% herstel is. De bedrijfsarts vertelt dat mijn werkgever langdurig zieken altijd nog een tijd voor 5% ziek wil laten staan om te beoordelen of de langdurig zieke het wel volhoudt om te werken. Flauwekul, daar trap ik niet in. Hersteld is hersteld. Ik begrijp waarom de werkgever dit wil. Het is namelijk zo dat als je langer dan 4 weken volledig hebt gewerkt en dan weer opnieuw ziek zal worden er een nieuwe ziekteperiode in gaat met een nieuwe 1e ziektedag. Het hele circus begint dan weer opnieuw. Het 1e jaar 100% salaris, het 2e jaar 70% salaris enzovoort. Door een werknemer die hersteld is niet volledig hersteld te melden creëer je als werkgever een vangnet waardoor de werknemer bij een volgende ziekmelding eerder ontslagen kan worden en dat mag niet.

De bedrijfsarts wil hierin best bemiddelen maar voegt er gelijk aan toe dat hij voor 50% aan de kant van de werkgever staat en voor 50% aan mijn kant. Eindelijk is er iemand eerlijk. Ja, ik weet hoe het werkt maar dat is niet mijn probleem, je kunt immers geen 2 bazen dienen. Als hij zich niet aan de wet en regelgeving gaat houden heeft hij net als mijn werkgever toch echt een probleem met mij. Gelukkig is dat op dit moment nog niet aan de orde.

Dinsdag, 19-10-2010
Het is een week na mijn bezoek aan de bedrijfsarts en zowel mijn ad interim leidinggevende nummer 5 als ikzelf hebben zijn verslag in de periodieke evaluatie nog niet ontvangen. Dat is jammer want de afdeling HRM wil mij zelfs na herhaaldelijk verzoek van mijn ad interim leidinggevende nummer 5 nog steeds niet hersteld melden voor de uren waarvoor ik werk. Natuurlijk hebben zij daar geen zeggenschap in maar zij wringen zich in allerlei bochten om mij maar zo lang mogelijk ziek te houden. Er is zelfs een levendige mailwisseling tot stand gekomen tussen mijn ad interim leidinggevende nummer 5, leidinggevende en tevens directeur AOK nummer 6, een arbo medewerker en een medewerker HRM. Aan de schrijfstijl te zien mailt deze laatste in opdracht van haar leidinggevende.

De situatie wordt steeds lastiger omdat deze werkwijze het beleid is wat gevolgd moet worden terwijl dit niet aan CAO, wet en regelgeving voldoet. Volgens mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zullen zij mij uiteindelijk echt wel hersteld melden omdat ze dan inzien dat ze niet anders kunnen.
Het is wel fijn dat ik mijn ad interim leidinggevende nummer 5 achter mij heb staan. Ik hoef me alleen maar met mijn re-integratie bezig te houden en zij zal om opheldering vragen. Ze heeft zich inmiddels goed verdiept in de materie over ziekte en herstel en wil de waarheid boven tafel hebben. Ze belooft mij op de hoogte te houden.

Donderdag, 21-10-2010
Het duurt lang voordat het verslag van de bedrijfsarts er is. Vorige week dinsdag ben ik bij hem geweest en normaal gesproken heb ik de periodieke evaluatie binnen een paar dagen op de mat liggen. Ik verwacht dat de arme man een probleem heeft en dit eerst wil bespreken met mijn en zijn werkgever.

Er spelen verschillende belangen die afhangen van de tekst in de periodieke evaluatie. Hij heeft 2 opties en moet voor hem de meest goede oplossing kiezen.

1. Hij kiest voor mijn werkgever en meldt mij niet hersteld tegen loonwaarde.
Gevolg: Marga accepteert dit niet en beticht zowel haar eigen werkgever als het ziekteverzuim bureau van wanprestatie.

2. Hij doet zijn werk en meldt mij hersteld voor de uren die ik werk tegen loonwaarde met als alles goed gaat, het klapstuk van mijn volledige herstel in januari 2011.
Gevolg: Mijn werkgever zal hem proberen te overtuigen op deze beslissing terug te komen, daarbij de samenwerking met het ziekteverzuim bureau gebruiken als stok achter de deur.

Wat de bedrijfsarts ook doet, hij moet bedenken dat er grote financiële belangen in het spel zijn. Mijn werkgever is met zijn vele vestigingen een goede klant en kan dreigen het contract op te zeggen waardoor het ziekteverzuim bureau een hele grote klant kwijtraakt. Duzzzzzzzzzzzz, wat is wijsheid in de casus den Engelsman en hoe komen we van haar af?

Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 denkt dat mijn werkgever het er niet op aan laat komen en mij uiteindelijk volgens de regels hersteld zal melden. Omdat ze voor mij (en daardoor ook voor alle andere werknemers) opkomt verwacht ze wel dat ze binnenkort te horen krijgt dat ze (te lastig?) niet meer mijn leidinggevende is. Ondertussen heeft ze de feiten wel besproken met de zorgmanager. Wat voor gevolgen dit zal hebben kan ik niet inschatten.

Vrijdag, 22-10-2010
Ik ben door de afdeling PSA nog steeds niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk. Ik heb afgesproken dat mijn leidinggevende hier verder achteraan gaat want ik kan en wil al die sores er niet bij hebben nu. Zij zegt de onderste steen boven te halen want wat ze doen is niet terecht. Toch maak ik me er behoorlijk druk en boos over maar wacht het toch maar af. We zien wel waar het schip strandt. In ieder geval ga ik vanaf volgende week weer 4 uur meer werken. Ik kom dan op 16 uur per week uit.

En dan staat het weekeind voor de deur, zo voorspelbaar. Na 2,5 week, op vrijdagmiddag als ik thuiskom van het werk ligt eindelijk de periodieke evaluatie van de bedrijfsarts in de bus. Hij houdt zich in deze brief erg op de vlakte en geeft geen concrete afspraken aan terwijl we die wel gemaakt hebben. De evaluatie is p.o. ondertekend. Erg flauw en laf vind ik het.

In de allereerste regel staat dat het naar omstandigheden redelijk met mij gaat. Redelijk? Ik heb juist naar waarheid geantwoord dat het goed ging toen hij ernaar vroeg. Leo beaamt dat. Verder staat er in dat hij mijn opbouwschema heeft gezien en dat hij op voorhand geen zwaarwegende bezwaren heeft tegen dit schema maar dat de praktijk dit zal uitwijzen. Ondanks mijn dringende verzoek om nogmaals te vermelden dat mijn doel 100% herstel is heeft hij dit niet opgeschreven.

Hij zegt dat hij nu pas de medische informatie aan mijn specialist heeft opgevraagd en wil dat mee laten wegen in de advisering over de urenopbouw en de te verwachten duurzaamheid van het bereikte herstel. Ik weet niet beter dan dat hij dat enkele maanden terug al gedaan zou hebben maar dat is blijkbaar niet zo. Op mijn volgende afspraak over 6 weken kunnen we het dan bespreken. Zo is er toch weer tijd gewonnen om mij langer ziek te houden.

Al met al valt het me behoorlijk tegen van de bedrijfsarts. Deze evaluatie is absoluut niet motiverend naar mij toe. Zijn woordkeuze en het advies bevestigen dit. Ik verdenk mijn werkgever ervan dat zij hun invloed hebben uitgeoefend op de bedrijfsarts. Zie de cirkel van invloed en betrokkenheid. Ik weet in ieder geval nu wel aan welke kant hij staat. Bedankt!!!
Mijn humeur daalt tot het nulpunt en het huilen staat mij nader dan het lachen. Wat moet ik nu? Het gaat juist heel goed en dat wordt dan op deze manier afgestraft. Ik ben zo enorm teleurgesteld en mijn vertrouwen in de mensheid is diep beschadigd. Even komt het in mij op om er de brui aan te geven en mij ziek te melden maar als ik me realiseer dat dit precies de bedoeling is veeg ik dit idee meteen weer van tafel. Wat denken ze wel niet, heb ik me daar de afgelopen 16 jaar zo voor ingezet?

De gezellige vrijdagavond is naar de kloten en het onaangename gevoel blijft me het hele weekend bezig houden. Ik ben benieuwd hoe mijn ad interim leidinggevende nummer 5 hierop reageert en wat de volgende stappen zijn. Nog steeds ben ik niet hersteld gemeld voor de uren die ik werk en de bedrijfsarts heeft dit ook niet specifiek genoemd. Wat nu? Leo vindt dat ik niet op de zaken vooruit moet lopen en gewoon moet afwachten.

Dinsdag, 26-10-2010
Ik krijg mijn loonstrookje van de maand oktober. Het eerste wat mij opvalt is dat mijn herstelmeldingen nog niet verwerkt zijn, mijn reiskosten niet zijn aangepast naar het aantal gewerkte dagen en dat de kledingtoelage niet is opgestart.

Op de gang kom ik een lid van de OR tegen en vraag of we soms geen kledingtoelage meer krijgen. Ze heeft toevallig net een mailtje in haar hand en laat het mij lezen. Geloof het of niet maar in dit mailtje staat een vraag van iemand over de kledingtoelage. Wat nu, toeval? Deze persoon heeft een ander arbeidscontract gekregen en krijgt nu geen kledingtoelage meer. Als reden geeft mijn werkgever aan dat er geen aaneengesloten dienstverband is en dat iedereen met een nieuw contract geen kledingtoelage meer ontvangt. Vanmiddag op de OR vergadering zal ze dit ten tafel brengen.

Vechten voor herstel

mrt1

Vrijdag, 12-03-2010
Vandaag is de telefonische afspraak met de bedrijfsarts. Hoewel de afspraak om 11.00 uur is zit ik vanaf 8.30 uur beneden. Ik moet me toch voorbereiden op het gesprek en heb een briefje met aantekeningen voor me liggen.

Het is 11.00 uur en ik heb 2 telefoons naast het briefje liggen. De vaste telefoon en mijn mobieltje. De arts heeft namelijk beide nummers. Ik ben er helemaal klaar voor en begin aan de 2e pot koffie maar er is niemand die mij belt. Ik loop naar boven om op de brief met daarin de afspraak te kijken of ik me niet vergist heb. Nee dus. Het staat er duidelijk: vrijdag 12 maart 2010, tijdstip 11.00 uur. Ach, het zal wel druk zijn.

Inmiddels is het 14.00 uur en ik begin nu toch wel te wanhopen. Ik ga weer naar boven en neem de brief mee naar beneden. Ik vergis me toch echt niet. Wat nu??? Het zal toch geen opzet zijn? Nee, dat kan niet houd ik mijzelf voor. Ik wil het niet maar toch bekruipt mij het gevoel dat ik niet gek moet opkijken als de fusiepartner erachter zit. Het getreiter begint toch niet weer opnieuw? Nee, ik zit nog in mijn eerste ziektejaar dus dat zou wel erg flauw zijn.

Heel even overweeg ik om te bellen om te vragen hoe dit kan maar ik bedenk me. Ik ga niet nog een keer aan dit spelletje meedoen en laat me niet verleiden tot een boos telefoontje. Trouwens, het is vrijdagmiddag, word ik zeker weer tig keer doorverbonden om uiteindelijk te horen te krijgen dat er niemand is. Ik besluit om volgende week een mailtje naar het ziekteverzuim bureau te sturen. Als ik dat op dit moment doe wordt de mail vast niet aardig.

Zondag, 14-03-2010
Ik stuur een kort mailtje naar het ziekteverzuim bureau met een cc naar mijn ad interim leidinggevende nr. 5. Maandag krijg ik van het ziekteverzuim bureau bericht terug. Uw mail is doorgezet naar de groepspraktijk Amsterdam. Ook van mijn ad interim leidinggevende nr. 5 ontvang ik een reactie. Ze vindt het vervelend en slordig dat het zo gelopen is en wijt dit aan gebrekkige communicatie.

Zondag, 21-03-2010
Inmiddels is het weer zondag en zijn we een week verder. Voor zover ik weet is er nog steeds geen afspraak voor mij gepland. Ik laat het maar even zo. Ik vind dat ik weer aan het werk moet en ik denk dat de buitenwereld het ook zo ziet. Aan de andere kant weet ik dat ik er eigenlijk nog niet aan toe ben. Ik wil graag weer beginnen maar dan wel zonder spanningen om mijn werkplek. Lichaam en geest zijn het weer eens niet met elkaar eens. Toch maar eerst op vakantie dan?

Dinsdag, 06-04-2010
Er is alweer een week om en ik heb nog steeds niets gehoord van het ziekteverzuim bureau over een geplande nieuwe afspraak met de bedrijfsarts. Gezien mijn ervaringen bij telefonisch contact met het ziekteverzuimbureau ga ik ze echt niet meer bellen. Wat een kwalijke zaak dat ik moet bedelen om een afspraak te krijgen. Ik stuur een mailtje naar mijn ad interim leidinggevende nummer 5 met de vraag of zij voor mij wil informeren hoe dit zit.

Ik krijg al snel mail terug. Ze is er meteen achteraan gegaan vanmorgen! Ook is ze al wat wijzer geworden: de telefonische afspraak zou door mijzelf in overleg met mijn leidinggevende zijn afgezegd. Er is zelfs een naam van mijn leidinggevende genoemd: Patricia! Ik heb geen idee wie dit is. Ze twijfelt gelukkig niet aan mijn welwillendheid en zegt zeker te weten dat zij geen Patricia heet en dat ik de afspraak niet heb afgezegd. Ze houdt het op een foutje (!) van het ziekteverzuim bureau. Ze zegt er een beetje humeurig van te zijn en vraagt zich af waarom er niet wat meer zorgvuldigheid is. En je hebt gelijk hoor: ik zou er niet meer achteraan gaan bellen. Je hebt je best gedaan!

De afdeling PSA van de fusiepartner schijnt er inmiddels mee bezig te zijn. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 had gedreigd om zelf het ziekteverzuim bureau te bellen maar dat hebben ze liever niet. De medewerker van de afdeling PSA heeft wel direct actie ondernomen door hun contactpersoon om terugkoppeling over mijn persoontje te vragen. Het ziekteverzuim bureau is ervan overtuigd dat ik 100% hersteld ben maar de medewerker van de afdeling PSA spreekt dit tegen. Ze vraagt om opheldering van dit misverstand.

Woensdag, 14-04-2010
Wat een vreemde situatie. Nog steeds heb ik niets gehoord op mijn verzoek voor een afspraak. Ik vind het vreemd dat het zo lang duurt voordat ik naar de bedrijfsarts toe kan. Ik waag er maar weer eens een telefoontje aan. Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 snapt er ook niets van en ze vertelt dat ze eergisteren contact heeft gehad met de afdeling PSA. Deze afdeling heeft contact met het ziekteverzuim bureau en ze wachten nog op een antwoord.

Ik vertel dat ik toch echt een gesprek wil met de bedrijfsarts. Maak je geen zorgen, ik blijf er net zo lang achteraan gaan totdat je de afspraak hebt zegt mijn ad interim leidinggevende nummer 5. We spreken af dat ik zelf geen actie meer hoef te ondernemen.

Maandag, 19-04-2010
Leo dacht tot nu toe dat het gewoon een misverstand was maar nu begint hij toch ook langzaamaan te vrezen dat er opzet in het spel is. Ik snap wel hoe het zit. De fusiepartner wil mij zo lang mogelijk in de ziektewet houden en wil mij zeker niet hersteld gaan melden want als ze dat doen komen ze nooit van mij af. We overwegen om dinsdag dan maar zonder afspraak naar de bedrijfsarts te gaan en om opheldering vragen.

Dinsdag, 20-04-2010
De post. Ik geloof mijn ogen niet. Eindelijk zit er een brief bij van het ziekteverzuim bureau. Jawel hoor, bijna goed. Ik ben niet zoals ik gevraagd heb uitgenodigd op het spreekuur maar er staat wel op 22 april een telefonische afspraak gepland voor mij. Ik moet toegeven dat het ook wel wat veel gevraagd is. Langdurig ziek en dan ook nog op het spreekuur van de bedrijfsarts willen komen. Het kost al genoeg allemaal. Ik vraag me af of dit expres zo gedaan is in opdracht van de fusiepartner of dat er echt iemand bij het ziekteverzuim bureau zit die blond is. Ik zal er wel nooit achter komen.

Donderdag, 22-04-2010
Met een briefje vol aantekeningen zit ik weer te wachten op telefoon. Ik heb me goed voorbereid op het gesprek. Stel dat hij niet belt wat doe ik dan? Ik zit me alweer druk te maken terwijl er nog niets aan de hand is. Hieruit blijkt wel dat de hele situatie zoals die op mijn werk was tijdens mijn 1e re-integratieperiode me nog steeds behoorlijk hoog zit.

Dan gaat precies op de afgesproken tijd de telefoon. Net als de voorgaande keren komt de bedrijfsarts erg sympathiek op mij over. Hij wil graag weten hoe de situatie op dit moment is, wat mijn klachten zijn en wat de arts uit het AVL heeft besloten. Ik vertel dat ik voordat ik daarop inga eerst wat anders kwijt wil.
Ik spuug mijn gal over het feit dat ik vanaf februari al probeer om een afspraak op het spreekuur te krijgen. Ik ben best wel geëmotioneerd en zeg dat ik de fusiepartner ervan verdenk om opdracht gegeven te hebben om mij zo lang mogelijk in de ziektewet te houden. Zoiets moet het wel zijn, er staat vast een kruisje achter mijn naam. Anders is het toch niet mogelijk dat ikzelf, mijn leidinggevende en de medewerker van de afdeling PSA al 2 maanden bezig zijn om een afspraak op het spreekuur te organiseren en dit nog steeds niet voor elkaar gekregen hebben? Volgens de bedrijfsarts is er absoluut geen opzet in het spel en ligt de fout bij het ziekteverzuim bureau. Hij biedt hiervoor zijn excuses aan.

Verder hebben we het nog over mijn re-integratie en vraag ik toestemming om op vakantie te gaan. We spreken af dat ik na onze vakantie opgeroepen word op het spreekuur om mijn re-integratie te bespreken. Ik stel voor dat ik nog voor onze vakantie een afspraak maak met mijn ad interim leidinggevende nummer 5 zodat duidelijk wordt wat er straks precies van mij verwacht wordt.

Zaterdag, 24-04-2010
Eén nul voor de bedrijfsarts. Het periodieke evaluatie verslag ligt nu al op de mat. De arts heeft ons gesprek keurig verwoord. En let op, wat niemand gelukt is heeft hij wel voor elkaar gekregen. Een afspraak op het spreekuur!!! De eerste dinsdag na mijn vakantie word ik verwacht.

Maandag, 26-04-2010
Mijn ad interim leidinggevende nummer 5 is weer terug na een paar dagen van afwezigheid. Ik heb haar via de mail verslag gedaan van mijn telefonische consult bij de bedrijfsarts.

Ze zegt met verbazing mijn mailtje gelezen te hebben en stuurt een berichtje terug. Als er iemand zou zijn die de opdracht geeft tot een telefonisch consult, zou ik dat moeten zijn (zijnde je direct leidinggevende) maar, en dat zal je niet verbazen, die opdracht heb ik niet gegeven! Er staken in ieder geval geen kwade bedoelingen achter hoor!

Vrijdag, 30-04-2010
We brengen 30 april in gepaste stemming door en richten ons nu op Bevrijdingsdag. Maar voor het 5 mei is heb ik vanmiddag eerst nog een gesprek met mijn ad interim leidinggevende nummer 5. In dit gesprek wil ik kenbaar maken dat mijn doel 100% herstel is en wil ik van haar graag weten hoe mijn re-integratie er in grote lijnen uit gaat zien.

Maandag, 03-05-2010
Vandaag is de afspraak met mijn ad interim leidinggevende nummer 5. Ik wil haar graag weer even zien en spreken over mijn voornemen om te gaan re-integreren. Leo brengt me weg. Met mooi weer zou hij even de stad in gaan maar het regent pijpenstelen dus gaat hij met mij mee. Het is een onofficieel gesprek dus dat is geen probleem.

We worden verwacht en we kletsen elkaar weer even bij. Op de afdeling kwaliteit is het nu drukker dan ooit. In oktober komt de KEMA weer 3 dagen audits houden in verband met de certificering. Dit betekent veel extra werk en voorbereiding. Verder is er gestart met het digitaliseren en samenvoegen van de kwaliteitshandboeken. Alle procedures moeten opnieuw beoordeeld, samengevoegd en in een andere format gezet worden. Dit is echt een mega klus en terwijl ik dit zit te typen begint het in mij te kriebelen om hier ook mee aan de slag te gaan. Dat is een goed teken.

Ze laat mij zien hoe het geheel er straks uit komt te zien en legt uit wat mijn rol in het geheel zal zijn. Het is de bedoeling dat ik straks samen met een collega het systeem ga onderhouden. Ook het organiseren en instrueren van de auditors en het up to date houden van het systeem behoort tot mijn taken. Kan ik dat wel, vraag ik verschrikt als duidelijk wordt wat er allemaal van mij wordt verwacht. Ja, dat kan jij, we weten hoe je werkt en hoe precies je bent. Mede dankzij jouw inzet en werkwijze hebben we de vorige certificering behaald. Ik vind het wel eng maar ook weer een uitdaging.

We hebben het ook nog over de formatieplaats waarop ik sta en tot mijn verbazing blijkt dat ik voor 28 uur op kwaliteit en voor 6 uur op de facilitaire dienst te boek sta. Wauw, dat is nieuw voor mij. Heb je dan geen contract wijziging ontvangen? Nee dus en ik laat haar de brief van de ad interim manager HRM lezen waarin staat dat ik nog een wijziging zou ontvangen. Verbazing alom! Mijn functie salarisadministrateur is vervallen.

Ik zeg maar gelijk dat ik voor 100% herstel ga en geen uur minder. Ja, dat lijkt me logisch. Ik leg haar uit dat dit niet zo logisch is en vertel dat de fusiepartner mij na mijn vorige ziekteperiode niet hersteld wilde melden en dat ik daarom zelfs gekort werd op mijn salaris. We hebben het nog even kort over de capriolen van de fusiepartner en ik zeg dat het me nog steeds veel pijn doet en dat ik het niet kan vergeten.

Tegelijkertijd zeg ik dat ik me heel bewust ben van het feit dat ik werk met mijn collega’s en niet met de fusiepartner. Nu begrijp ik pas waarom jij zo achterdochtig bent als we het over de fusiepartner hebben. Denk erom, vanaf nu ben ik je leidinggevende en ik beloof je dat het deze keer heel anders zal gaan. Je hoeft je echt geen zorgen te maken over je baan, er is werk genoeg. We spreken af dat ik ga beginnen met re-integreren als zij weer terug is van vakantie.

Het was een heel ontspannen en plezierig gesprek en ik ben blij dat ik geweest ben. We wensen elkaar nog een fijne vakantie toe en gaan 1,5 uur later opgewekt naar huis. Als we thuis zijn komt de spanning eruit en ben ik zo moe dat ik voor een paar uur naar bed ga.

Juni 2010
In plaats van te re-integreren word ik in juni weer opgenomen en word ik voor de 5e keer geopereerd in het AVL ziekenhuis. Er volgt weer een periode van herstel maar het komt goed. Eind augustus staat een gesprek met de bedrijfsarts op de agenda.

Dinsdag, 31-08-2010
Vandaag heb ik een afspraak op het spreekuur van de bedrijfsarts. Ik zit inmiddels in mijn 2e ziektejaar. De bedrijfsarts is een schappelijke man. Hij wil natuurlijk weten hoe het nu met me gaat en wat voor behandelingen ik heb gehad. Zijn laatste info was van mei 2009. Toen ben ik er voor de laatste keer geweest. Daarna heb ik hem nog 1 of 2 keer via de telefoon gesproken.

Hij vraagt weer waarom ik niet in mijn oorspronkelijk functie teruggeplaatst word. Ik leg uit dat dat niet mijn keuze is geweest en zal hem ter verduidelijking de relevante briefwisselingen sturen.
Ik zeg dat ik weer wil gaan werken om uit te proberen of ik me dan wat beter voel. De kanker beheerst ons hele leven. Leo zit heel vaak ‘s nachts beneden te piekeren. Ik mag zelf bepalen wanneer ik weer wil beginnen en hoeveel ik dan ga werken. We bespreken hoeveel uur verstandig is en op welke manier ik het ga opbouwen. We spreken af dat ik vanaf volgende week 2x 3 uur ga werken.

De eerste 2 weken moet ik op arbeid therapeutische basis gaan werken. Omdat arbeid therapeutisch werken niet meer bestaat ben ik het hier niet mee eens. Alle re-integratie activiteiten hebben een loonwaarde, zelfs als ik alleen maar koffie ga inschenken moeten mijn inspanningen 100% doorbetaald worden tegen mijn normale salaris. Over het salaris bouwt men ook vakantiegeld, eindejaarsuitkering en vakantie uren op. Ik heb geen zin in een lange discussie maar ik geef wel duidelijk aan dat ik het niet met deze praktijken eens ben. Het staat in het CAO en ook mijn werkgever heeft zich hier aan te houden.

De bedrijfsarts zegt hier niets van te weten en ik beloof hem de betreffende stukken uit het CAO en het wetboek toe te sturen. Ik vind het vreemd dat het hem niet bekend is en vraag me af of hij doet alsof of dat het de opdracht van mijn werkgever is om langdurig zieken eerst 2 weken op arbeid therapeutische basis te laten werken en zo maar 70% salaris uit te hoeven betalen. Ook de kledingtoelage en reiskostenvergoeding moet weer worden opgestart.

De beste man kiest eieren voor zijn geld en schrapt de term arbeid therapeutisch werken uit het advies wat naar mijn werkgever gaat. Over een week of 5 zal ik opgeroepen worden om te bespreken hoe het gaat. Het mag ook een belafspraak zijn maar ik vind het plezieriger om de re-integratie in een één op één gesprek te bespreken.

Na het gesprek met de bedrijfsarts ga ik langs mijn ad interim leidinggevende nummer 5. Ze is blij dat ik weer kom werken want het is razend druk. Ze zal werk voor mij regelen wat niet te veel werkdruk oplevert. Ook zal ze ICT de opdracht geven om mijn account weer te activeren. Mijn eigen werkplek is weg dus gaan we een plek zoeken waar ik kan zitten. Het wordt een tijdelijke werkplek in het kantoor van opleidingen.

Corruptie

apr25

Voordat ik met mijn verhaal begin zal ik eerst een korte uitleg geven over één van de vele betekenissen van het woord corruptie:

Corruptie is het symptoom van een slechte economische situatie, een slechte regering of een slecht ondernemingsbeleid. Het gaat ten koste van de arme of eerlijke mensen en is gunstig voor criminelen. Het beschadigt een van de fundamenten van de democratie en de openbare orde, namelijk dat iedereen dezelfde rechten heeft. Corruptie leidt tot privileges aan degene die betaalt en onthoudt deze aan degene die niet betaalt.
bron: Wikipedia

In dit deel beschrijf ik uitvoerig hoe mijn werkgever de kosten van het ziekteverzuim laag houdt over de rug van de medewerker.

Dinsdag 27-04-2009
Afgelopen maandag heeft de HRM adviseur een mailing verstuurd. Alle medewerkers van de locatie Alkmaar hebben via de post een brief ontvangen. In deze brief wordt bekend gemaakt dat we een nieuwe bedrijfsarts hebben. Tevens is de verkorte versie van een nieuw ziekteverzuimprotocol toegevoegd. Dit nieuwe protocol gaat in op 4 mei 2009 staat er in de brief.

Al met al is dit een document van 4 a4’tjes vol met geschreven tekst wat op de mat ligt. Ik kan me niet voorstellen dat er veel personeelsleden zijn die dit überhaupt gaan lezen, laat staan begrijpen.

Het nieuwe ziekteverzuimprotocol wijkt af van het bestaande ziekteverzuimbeleid. In de inleiding van “het ziekteverzuimprotocol in het kort” staat het volgende: De complete tekst van het ziekteverzuimprotocol is beschikbaar bij uw direct leidinggevende of de afdeling HRM. Nou dat ga ik zeker inzien.

Nog voordat ik een letter gelezen heb vraag ik me af of de OR al op de hoogte is van dit protocol en of het protocol ook daadwerkelijk is goedgekeurd door het Management Team. Ook moet dit protocol nog worden opgenomen in het kwaliteitssysteem. Nou, eerst maar eens rustig lezen voordat ik begin te blazen. Helaas, mijn gevoel heeft weer gelijk.

Ik ben met stomheid geslagen als ik het stukje over ORT bij ziekte lees. Het ziekengeld ORT wordt niet meer automatisch uitbetaald bij ziekte. Als de zieke werknemer denkt dat hij inkomen mist dan kan hij een verzoek indienen ter compensatie van gederfd inkomen. Dit verzoek wordt dan beoordeeld en er wordt per geval bekeken of je recht op ziekengeld ORT hebt.

Heeft de fusiepartner echt zo weinig met hun personeel op dat ze de zieke medewerkers willens en wetens belazeren? Ook een zieke medewerker moet toch te allen tijde kunnen vertrouwen op de integriteit van zijn werkgever? Of geloof ik nog steeds in sprookjes?

Lieve mensen laat je niets wijs maken. De uitbetaalde ORT behoort tot het loon en bij ziekte dient de gemiddelde ORT vanaf de 1e ziektedag gewoon te worden doorbetaald in de vorm van ziekengeld ORT. Hetzelfde geldt voor het structureel meer uren werken dan in je contract staat. Dit moet bij ziekte gewoon doorbetaald worden als ziekengeld meerwerk.

Als je in de afgelopen periode ziek bent geweest kun je het achterstallige loon alsnog vorderen maar ik denk dat als je niet precies weet wat je recht is dat je daar hulp voor nodig hebt van de bond of een advocaat. Ik verwacht dat je anders overbluft zal worden met aannemelijke verhalen en alsnog niets ontvangt. Je kunt zelf uitrekenen om hoeveel geld het gaat. Alle ORT die je de laatste 6 maanden voordat je ziek werd hebt verdiend moet je bij elkaar optellen. Het totaal bedrag deel je door 6 en je hebt het bedrag wat maandelijks aan ziekengeld ORT betaald moet worden. Geen cent meer maar ook geen cent minder. Ben je 1 of enkele dagen ziek dan dient het ziekengeld per dag berekend te worden.

Gevolgen als deze toeslagen niet doorbetaald worden:
1. Tijdens je ziekteperiode minder inkomsten
2. Een lagere pensioenopbouw
3. Lagere vakantietoeslag
4. Lagere eindejaarsuitkering
3. Bij een volgende ziekmelding (binnen enkele maanden) minder inkomsten en bij een daaropvolgende uitkering zal deze ook lager zijn.

Helaas ben ik door mijn ziekte niet in de positie om mijn vaste dienstverband op te zeggen en te solliciteren bij een andere werkgever maar ik schaam me dat ik nog bij deze organisatie werk en maak me hier erg druk om. Eigenlijk vind ik het beleid een directe belediging aan mijn adres en mijn beroep van salarisadministrateur.

Als ik later ook dit verhaal weer aan Stefan vertel krijg ik de volgende reactie: Mamma, het lijkt wel of je in dienst bent bij de maffia.
Potverdorie, het ging net weer wat beter met die onregelmatige hartslag van mij maar vanavond is deze weer helemaal van slag. Het is toch een schande dat het personeel op deze manier doelbewust misleid wordt.

Woensdag 28-04-2009
Ik heb slecht geslapen vannacht. Het maalde maar door in mijn hoofd. Ik werd om 4.00 uur wakker met een hartslag die zo hoog was dat het zeer deed. Ik zeg tegen mezelf dat ik afstand moet nemen want de fusiepartner bezorgt me nog een hartaanval als het zo door gaat en dat is het me niet waard. Ik weeg de voor en tegens tegen elkaar af en besluit er morgen met mijn ad interim leidinggevende nr. 5 over te praten. Als administratief personeel ontvang ik nooit ORT of meerwerk maar dat betekent niet dat ik niet voor de collega’s in zorg op moet komen. Ik kan toch niet zomaar niets doen terwijl mijn collega’s in de zorg straks de dupe worden?

Donderdag 29-04-2009
Ik word op mijn schouder getikt door mijn “oud” collega’s. Kunnen we hier koffie krijgen grapt 1 van de 3. Terloops vraag ik aan mijn collega salarisadministrateur of hij ook de brief met het verzuimprotocol heeft ontvangen. Nee hoor, zegt hij lachend, voor ons geldt deze procedure al. Hier zakt mijn broek van af. Ze moeten alle drie lachen omdat mijn gezicht boekdelen spreekt maar ik zie de lol er niet van in. Ik zeg maar niets meer.

Ik heb toevallig een afspraak staan met mijn ad interim leidinggevende nr. 5 om te kijken hoe we het hoofd arbeidszaken van de fusiepartner kunnen ondersteunen. Om de certificering te behouden moeten de nieuwe en oude procedures samengevoegd worden. Hier is een plan voor geschreven. Ik vertel haar over de afgelopen nacht en dat ik absoluut niet meewerk aan het implementeren van procedures waarvan ik weet dat ze niet aan wet en regelgeving voldoen.

Ze is verbaasd. Ik ben er vanuit gegaan dat het nieuwe ziekteverzuim protocol wel zal kloppen, zegt zij. Eerlijk gezegd heb ik het niet eens gelezen! Het verkorte protocol telt 3 bladzijden en volgens mij is er niemand in de zorg die dit protocol helemaal gaat doorlezen en dan ook nog eens kan aangeven of dit aan wet en regelgeving voldoet. Alleen het woord “ziekteverzuimprotocol” wekt volgens mij al desinteresse op bij de meeste mensen.

Ik wijs haar op de tekst van de brief en na verificatie besluit zij dat ze uitleg gaat vragen en dat de onderste steen boven moet komen. Desnoods breng ik het in in de eerstvolgende MT vergadering zegt ze.

Ondertussen bel ik weer met de bond om hun oordeel te vragen. Ze willen heel graag dat ik het volledige ziekteverzuimprotocol opstuur zodat zij dit kunnen beoordelen en in overleg kunnen gaan met de OR. Het schijnt zo te zijn dat het nieuwe protocol goedgekeurd moet zijn door de OR. Ik zeg weer dat ik dit echt niet niet kan doen omdat ik dan officieel klokkenluider ben. Ik sta met de rug tegen de muur en ik kan geen risico nemen dat ik mijn baan zal verliezen. Ze dringen nog wat aan en ik beloof er nog even over na te denken.

Ziek tijdens ziekte

feb1

Woensdag 11-02-2009
En dan is het februari. Het hoofd arbeidszaken uit Purmerend komt de taken van de ad interim manager HRM overnemen. Ze vraagt of ik even langskom. De ad interim manager HRM heeft alles overgedragen. Inclusief het getekende voorstel met afspraken over mijn contractmutatie. Het hoofd arbeidszaken komt heel vriendelijk en betrouwbaar op mij over.

Rustig legt ze mij uit dat ze op dit moment nog geen nieuw contract voor mij kan maken. De reden hiervoor is dat de taak/functie omschrijving nog niet ondertekend is door de daarvoor bevoegde personen. Het is nog niet duidelijk wanneer dit wel het geval zal zijn. Hoe verzinnen ze het weer, knap hoor. Ondanks de getekende afspraken met de ad interim manager HRM zal ik geen aanvulling op mijn bestaande contract krijgen maar een geheel nieuw contract.

Dat leg ik tegen die tijd maar bij de advocaat neer. Het hoofd arbeidszaken van de PSA uit Purmerend zegt dat ze al een notitie naar mijn advocaat heeft gestuurd. Als ik een week later overleg met mijn advocaat heb blijkt ook dit weer eens gelogen te zijn. Mijn advocaat heeft absoluut niets van haar gehoord. Formeel is het volgens mijn advocaat niet perse nodig een aanvulling op mijn bestaande contract te ontvangen. Dit omdat de afgesproken contractmutaties inmiddels door beide partijen getekend zijn en er in de praktijk al naar gewerkt wordt.

Verder ontvang ik vandaag de herrekende vakantie-uren. Uiteraard ga ik dit meteen narekenen. Bah, wat is dat toch een vervelend werkje. In de berekening staat dat er volgens CAO, artikel 6.1.3, drie ziektedagen naar rato zijn ingehouden. In mijn geval komt dat neer op 20,4 vakantie uren.

Helaas was ik tijdens mijn ziekteperiode ziek en heb ik niet eens de energie gehad om zelfs maar één dagje uit te gaan, laat staan op vakantie. Het zit me niet lekker en de rest van de dag blijf ik er maar aan denken. Wat moet ik doen? Zal ik het maar laten zitten of toch maar navragen? Twintig uur is best wel veel. Ik moet er maar vanuit gaan dat dit per ongeluk is gegaan en mag toch hopen dat dit geen standaard procedure is. Ik heb hoofdpijn en zal blij zijn als deze dag om is.

Donderdag 12-02-2009
Het stempel “Die is een beetje vervelend” heb ik al dus besluit ik om toch maar na te vragen hoe het met de vakantie-uren zit. Ik stuur een mailtje naar het hoofd personeels- en salarisadministratie van de fusiepartner en vraag of ze mij kan uitleggen waarom er 20,4 vakantie-uren worden afgetrokken.

Ik ontvang snel antwoord. Dit maakt deel uit van de standaard herberekening en komt uit de oude CAO V&V. Er wordt wel per persoon gekeken of het van toepassing is. Het wordt uitgezocht en dan hoor ik het nog.

Dinsdag 17-02-2009
Ik ontvang mail van het hoofd arbeidszaken van de PSA uit Purmerend. Hierin staat onder andere dat er gedurende de hele periode van mijn ziekte in totaal 9,5 uur is afgeschreven. Daar ben ik het mee eens omdat ik tussendoor gewerkt heb en een paar keer wat uurtjes heb opgenomen. Verder schrijft ze dat het bedoelde CAO artikel altijd meegenomen wordt bij de herberekeningen. Er wordt gekeken of de werknemer in de ziekteperiode “normaal gesproken” vakantieverlof zou hebben opgenomen en als dat het geval is, wordt de aftrek toegepast. Bij het opstellen van de procedure voor de herberekening wordt dit als standaard gezien.

CAO V&V 2006/2007 blz.31 artikel 6.1.3 of Burgerlijk Wetboek afdeling 3.

Als salarisadministrateur weet ik dat er altijd gekeken moet worden naar het bedoelde CAO artikel. Alleen de wijze waarop dit toegepast moet worden is anders dan hierboven beschreven. Wie ziek is, hoeft daarvoor geen vakantiedagen in te leveren. Wie ziek is en met toestemming van de bedrijfsarts op vakantie gaat kan daarvoor maximaal 3 dagen naar rato van het dienst- verband aan vakantie-uren moeten inleveren. Dit moet dan vooraf besproken zijn. Tijdens ziekte blijf je vakantie-uren opbouwen maar let op: Als je langer dan een half jaar ziek bent, bouw je alleen over het laatste half jaar van je ziekte vakantie-uren op. Over de ziekteperiode daarvoor bouw je niets op. Dit is ook de reden waarom de vakantie-uren pas herrekend kunnen worden op het moment dat je hersteld bent.

In mijn geval is het niet terecht dat er vakantie-uren worden afgeschreven omdat ik tijdens mijn ziekte geen vakantie genoten heb.
In 2006 ben ik op vakantie geweest voordat ik ziek werd. Ik heb hiervoor vakantie-uren opgenomen.
In 2007 kon ik niet op vakantie i.v.m. ziekte. Ik heb in deze periode ook geen vakantie-uren opgebouwd.
In 2008 ben ik op vakantie geweest nadat ik hersteld was. Ook hier heb ik vakantie-uren voor opgenomen.
Ik waag er nog een mailtje aan en vraag of het hoofd arbeidszaken van de PSA uit Purmerend er toch nog een keer naar wil kijken.

Donderdag 19-02-2008
De post. Er zit een dik pakket van de KEMA tussen. Snel maak ik hem open. Jawel hoor, we hebben het weer gehaald. Het nieuwe certificaat van het HKZ is binnen en is geldig tot 2012. Dat hebben we toch maar mooi voor elkaar gebokst met z’n allen. We mogen weer trots zijn.

Dinsdag 24-02-2009
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Mijn oude collega salarisadministrateur heeft een mail gestuurd naar mijn ad interim leidinggevende nr. 5. Hierin schrijft hij dat er nog een keer naar de vakantie-uren gekeken is en dat er “in principe” juist is gehandeld. Mocht ik het er niet mee eens zijn dan moet ik het maar met arbeidszaken opnemen zodat zij een besluit kunnen nemen. Raar, hij weet wel beter. En wat betekent “in principe”? Zegt hij nu dat er juist is gehandeld of zegt hij nu dat er onjuist is gehandeld? Wat een lafbek, hij durft vast de confrontatie met mij niet aan. In mijn tijd hebben we nog nooit iemand bewust belazerd.

Ik heb dus nog steeds geen antwoord op mijn vraag waarom er in tegenstelling tot wat er in het cao staat vakantie-uren afgeschreven zijn terwijl ik in mijn ziekteperiode niet op vakantie ben geweest. Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 kan mij dit ook niet uitleggen en zal nogmaals om uitleg vragen. Ik denk er even over en zeg dat het me meer om het principe gaat dan om die uren. Ik vraag mij af of ik het niet beter kan laten zitten omdat ik bang ben dat mijn ontslag op deze manier steeds dichterbij komt. Maar ze wil zelf ook weten hoe het nu zit en belooft mij om een uiterst vriendelijke mail te sturen.

Ondertussen wordt er op de afdeling HRM hard gewerkt. Ik sta net bij de printer cq kopieerapparaat te wachten op een aantal kopieën als er toevallig iets uit de printer komt rollen. Het is een verkorte re-integratie procedure aangevuld met de administratieve werkwijze en een print screen van het invulscherm. Is dit het lot? Ik kan het niet nalaten om het even door te lezen. De procedure zoals beschreven in dit document wijkt behoorlijk af van wet en regelgeving.

Er is een reactie binnen op de vraag van mijn ad interim leidinggevende nr. 5: “De regeling wordt door PSA altijd toegepast. In de praktijk zien wij nooit toestemming van de arts, zo die al gevraagd wordt. Nogmaals, wij gaan er bij het uitvoeren van het beleid van uit dat het aannemelijk is dat een werknemer in een periode van langdurige ziekte normaal gesproken toch wel minimaal 3 dagen vakantie zou hebben opgenomen, of ze nu wel of niet daadwerkelijk voor een vakantie hun huis uit gaan. Bij korter dan 1 jaar wordt er wel gekeken of in dat jaar al vakantiedagen gebruikt zijn en als dat het geval is wordt in sommige gevallen de korting wel eens geschrapt, maar nogmaals: de bedrijfsregel is dat we in de standaard herberekeningen uitgaan van wel korting.

Hoewel het bovenstaande redelijk lijkt is dit niet zo. Deze discussie is op hoog niveau al lang gevoerd en de werkgever moet nu eenmaal wet en regelgeving naleven. Eigen regels toepassen is niet toegestaan in dit geval. Ik vind dat dit niet kan en neem mij voor om deze procedure voor te leggen aan de bond en hun oordeel af te wachten.

Deze maand staat mijn jaarlijkse periodieke salarisverhoging op de kalender. Volgens het sociaal plan en de vastgelegde bevestiging van de ad interim manager HRM heb ik hier recht op. Ik wacht met spanning mijn salarisstrook af.

Maandag 09-03-2009
Ik heb nog eens goed nagedacht over het verzuimbeleid dat de fusiepartner toepast. Er wordt geen rekening gehouden met wet en regelgeving en er wordt een eigen beleid gevolgd. Iedereen verschuilt zich telkens weer achter dit beleid. Maar als ik vraag om het beleid in te zien dan weet men ineens van niets meer.

Ik wil het er toch niet bij laten zitten. Ik leg vandaag de situatie voor aan de bond en zij bevestigen dat mijn zienswijze juist is. Ik krijg een zaakwaarnemer toegewezen en mij wordt verzocht om het een en ander op papier te zetten. Dit kan ik helaas niet doen want ik wil mijn baan behouden.

Dinsdag 10-03-2009
Het hoofd arbeidszaken van de PSA uit Purmerend is vandaag in Alkmaar aan het werk. Voordat ik verdere stappen met betrekking tot de onterecht afgeschreven vakantie/verlof uren onderneem loop ik even bij haar naar binnen. Wil je voor mij de ziek- en herstelmelding procedure uitdraaien? Ik heb een meningsverschil met het hoofd salarisadministratie en dat wil ik even nalezen. Euh, dat is een beetje moeilijk. In verband met de fusie zijn we de procedure aan het herschrijven. Staat de procedure niet in jullie handboek HRM? Ik vertel dat de procedure daar inderdaad wel in staat maar dat er in de praktijk niet volgens deze procedure maar volgens het eigen beleid van de fusiepartner gewerkt wordt.

Na een korte conversatie geeft ze toe dat er inderdaad alleen vakantie/verlof uren mogen worden afgeschreven als je op vakantie gaat met toestemming van de bedrijfsarts. Ik vraag haar of ze dit wil bespreken met het hoofd van de salarisadministratie. Dit wil ze wel maar met de toevoeging; als ik het niet vergeet hoor want het is zo druk.

Ik stap weer achter mijn bureau. Om er zeker van te zijn dat het niet vergeten wordt besluit ik als geheugensteuntje een mailtje naar de beide dames te typen. In deze mail spreek ik de verwachting uit dat ze de onterechte afschrijving binnen 14 dagen zullen terugdraaien. Ik begin er aardigheid in te krijgen en hoef niet lang op een reactie te wachten. Het hoofd van de salarisadministratie belt het hoofd arbeidszaken. De deur wordt gesloten en ik hoor niets meer.

Even later komt het hoofd arbeidszaken mij vertellen dat ze de mail nogal onvriendelijk vindt en dat het erop lijkt alsof ik het hoofd salarisadministratie sommeer om iets te doen en dat kan natuurlijk niet. Jawel hoor zeg ik. Binnen 14 dagen moet het gecorrigeerd zijn, punt. Hier is geen discussie meer over mogelijk. En dat de mail onvriendelijk over komt is precies de bedoeling en ik hoop dat de boodschap duidelijk is.

Toch vindt ze dat ik haar meer tijd moet geven om het een en ander uit te zoeken. Ik spreek dit tegen. Hoeveel tijd heb je nodig dan? Op 5 augustus 2008 heb ik mijzelf hersteld gemeld, het is nu maart 2009 dat lijkt me tijd genoeg. Er zijn reeds verschillende mailtjes heen en weer gegaan. Dit terwijl jullie echt wel weten dat de bij mij toegepaste re-integratieprocedure van geen kant deugt.

Toch vindt ze dat ik het nog even de tijd moet geven. Ik raak nu toch echt lichtelijk geïrriteerd. Wat nu tijd? Is 8 maanden niet genoeg? Als jouw personeel zoveel tijd nodig heeft om dit uit te zoeken dan mag je toch wel eens ernstig aan hun capaciteiten gaan twijfelen. Ik krijg geen reactie. Van nature ben ik niet iemand die de zaken hard speelt maar nu kan ik gewoon niet anders.

We spreken beiden uit dat we graag zien dat als er iets is dat dit uitgesproken wordt, dus het kan nog leuk worden. Om het gesprek toch nog een positieve draai te geven krijg ik de complimenten over de manier waarop ik de revisie en toelichting hierop verspreid heb. We praten nog even over mijn nieuwe functie en ik vertel dat ik het tegen verwachting in erg leuk vind. Zo gaan we toch nog op een ontspannen manier uit elkaar maar weten we wel wat we aan elkaar hebben.

Kijk, dat vind ik nu professioneel handelen zoals je van iemand in die positie mag verwachten. We hebben uitgesproken wat ons dwars zit en kunnen nog steeds samen door één deur.

Woensdag 25-03-2009
Wat me vandaag toch is overkomen……….. het is bijna niet te geloven. Mijn salarisstrook is binnen en vol verwachting maak ik de envelop open. Op grond van het sociaal plan heb ik salarisgarantie en behoud ik het recht op mijn jaarlijkse periodieke verhoging. In het voorstel over de aanvulling op mijn contract heb ik dit voor de zekerheid ook laten vastleggen. Ik moet 2 keer kijken, maar het is echt waar. Mijn jaarlijkse periodieke verhoging per 1 maart is toegepast. Dat is verrassend en boven alle verwachtingen.

Donderdag 26-03-2009
Zo verrast als ik gisteren was, zo teleurgesteld ben ik vandaag. Na een gesprek met het hoofd arbeidszaken heb ik op 10 maart het hoofd salarisadministratie gevraagd om mijn ten onrechte afgeschreven vakantie/verlof uren te (laten) corrigeren. Tot op vandaag is er niets gecorrigeerd. Ik klim nog één keer in de pen en doe mijn uiterste best om een nog enigszins vriendelijk mailtje te schrijven.

Dinsdag 07-04-2009
Na een goede uitslag in het AVL kom ik na de middag op mijn werk aan. Ik lees zoals altijd eerst mijn mail en ben blij verrast. Er is mail van het hoofd van de personeel- en salarisadministratie van de fusiepartner: “In opdracht van het hoofd van arbeidszaken is de standaard CAO-correctie uit de berekening verwijderd. Bijgaand de herziene berekening”. Pffffffffff, was dat nou zo moeilijk? Mijn dag kan niet meer stuk, een dubbele overwinning vandaag.

Woensdag 08-04-2009
Het is in het begin van de middag als er iemand naar mij toe komt. Wil jij een lekkere vette roddel horen? Nou daar ben ik wel voor in. Het schijnt dat de ad interim manager HRM hier weer komt werken. Nu in de plaats van mijn leiding- gevende nr. 3 tevens regiodirecteur. Hij gaat het management aansturen. Ik moet er wel om lachen. Dat kan toch niet, zouden ze dat echt doen? Ja, blijkbaar wel. Nou het zal mij benieuwen wanneer en met wie hij zijn eerste woordenwisseling krijgt.

Zou de trukendoos nu eindelijk leeg zijn? Voor één ding ben ik nog steeds bang en dat is de laatste grote truc die nog in de doos zit. Ik hoop maar dat me dat bespaard blijft en dat de fusiepartner zo sportief is om mij mijn baan te laten behouden.

Dinsdag 21-04-2009
Ik moet een mailtje van mijn advocaat gaan beantwoorden. Ze vraagt hoe de zaken ervoor staan en of ze mijn zaak kan afsluiten. Moeilijk hoor. Een nieuw contract heb ik nog steeds niet en als je het mij vraagt komt dat er ook niet. Ik heb nog steeds mijn twijfels over mijn werk als kwaliteitsmedewerker. Mijn formatieplaats staat nog steeds op “sociaal plan” en mijn functie is nog steeds “salarisadministrateur vervallen”.

Ik durf met zekerheid te zeggen dat het de bedoeling moet zijn geweest om de afdeling kwaliteit in Alkmaar dood te laten bloeden nu de manager van bureau EIK met zwangerschapsverlof is. Ware het niet dat ik nu onbedoeld op deze afdeling zit. (lol)

Er is totaal geen communicatie richting mij als medewerker van bureau kwaliteit. Nieuwe procedures worden ingevoerd zonder ook maar enig overleg. Op deze manier is het moeilijk om de kwaliteitsboeken up to date te houden. Van de beloofde samenwerking is nog niets terecht gekomen. Eind vorig jaar is er door veel mensen werk en tijd gestoken in het actualiseren van het zorgdossier. Bij toeval zie ik een nieuw zorgdossier liggen. Baf, zonder enig overleg krijgen we te horen dat dit nieuwe zorgdossier gebruikt moet worden en dat het oude dossier vanaf nu verleden tijd is. Mijn ad interim leidinggevende nr. 5 krijgt de opdracht om een handleiding schrijven en dit dossier te introduceren in onze instelling.

Woensdag 22-04-2009
Ik kom de bedrijfsarts tegen en zeg hem vriendelijk gedag. Hij begint een praatje. Ik ben hier voor het laatst vandaag. Oh ja? Ik ben erg verbaasd. Hoe kan dat nou zo midden in het jaar? Jullie gaan terug naar het voorgaande ziekteverzuim bureau en ik kan vertrekken. Eerst is de directrice weggewerkt en nu ben ik aan de beurt.

Hij is duidelijk behoorlijk ontstemd en heeft in zijn hand een doosje chocolade. Wat hebben we toch een fijne baas hè, zeg ik. Netjes bedank ik hem voor zijn diensten en we lopen allebei weer door. In het roddelcircuit hoor ik dat de samenwerking van de fusiepartner met de bedrijfsarts niet zo geweldig was. Hoe zou dat nu kunnen? Dacht hij soms teveel met de arbeidsongeschikte medewerker mee? Hij hoeft in ieder geval niet op een afscheidsbloemetje te rekenen vandaag.

HKZ certificering

nov1

Dinsdag 04-11-2008
Onder het mom van: “Ik ben gezond totdat het tegendeel bewezen is” ben ik de afgelopen periode naar mijn werk gegaan. Vandaag moet ik weer naar het AVL voor controle. Op mijn werk heb ik maar niet gezegd dat ik op controle moet. Ik heb gewoon mijn vrije dag omgeruild. De controle verloopt vlot en alles is goed.

Vrijdag 07-11-2008
We hebben echt vreselijk hard gewerkt de afgelopen week. Volgende week komt er 4 dagen lang iemand van de KEMA om te beoordelen of we de certificering mogen behouden. Heel spannend allemaal. Ik vind het wel erg jammer dat ik werk afgeleverd heb terwijl ik de stof nog niet helemaal beheers. Dat is niet mijn stijl. Helaas, het is even niet anders.

Op mijn werk gonst het van de geruchten en is er veel onrust onder het personeel. Er is heel veel onduidelijkheid over alle plannen en diverse collega’s hebben zich al ziek moeten melden. De fusiepartner is niet zo geliefd. Mijn advocaat heeft van de ad interim manager HRM nog steeds geen voorstel voor een contract wijziging ontvangen. Ik ontvang bericht dat de ICT afdeling mijn autorisatie voor het werken in het roosterprogramma heeft ingetrokken.

Woensdag 12-11-2008
Vandaag vieren we een bescheiden feestje. Nou ja, feestje……..was dat maar waar. Het is vandaag precies één jaar terug dat ik mijn gevecht om mijn beroep en baan officieel begonnen ben. Op 12 november 2007 had ik het eerste contact met mijn advocaat.

Donderdag 13-11-2008
Vandaag is het de 4e en tevens laatste dag dat de mijnheer van de KEMA in huis is. Het waren lange en zware dagen. De toetsing is echt heel zwaar en we moeten aan veel eisen voldoen om de certificering te behouden. Ik mocht alle dagen mee en heb ook bij de audits gezeten. Het was bijzonder leerzaam. Wat ik de afgelopen dagen heb geleerd valt volgens mij op geen enkele cursus te leren.

En dan nu het spannendste moment, het eindgesprek. We zullen worden voorgedragen voor verlenging van de certificering. Wauw, dat is geweldig en we zijn best trots. Tegelijkertijd voelt het als een overwinning ten opzichte van de fusiepartner. Wij hebben de certificering toch maar mooi weten te behouden terwijl zij nog geen certificering hebben.

De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur biedt mijn collega en mij een prachtige bos bloemen aan als dank voor het vele werk dat verzet is. Tegen mij spreekt zij haar waardering uit dat ik ondanks de moeilijke periode die ik achter de rug heb toch mijn enthousiasme heb weten te behouden en mij heb ingezet voor mijn werk. Het raakt me eigenlijk wel.

Donderdag 20-11-2008
Mijn advocaat is terug van een korte vakantie. Er zit een mailtje in mijn mailbox. Tijdens haar afwezigheid heb ik contact gehad met haar waarneemster. Ze wil even de stappen tijdens haar vakantie met mij kortsluiten.

Vrijdag 28-11-2008
Het werken op de afdeling EIK (Expertise, Innovatie en Kwaliteit) wordt iedere dag interessanter. Doe daar nog wat werk inzake de geldstroom bij en ik heb het helemaal naar mijn zin. Ik begin zo langzamerhand te denken dat het lot mij goed gezind is geweest. Er wordt serieus naar scholing gezocht en mijn nieuwe functie is een uitdaging.

Het enige wat ontbreekt is het gewijzigde contract. Op dit moment ben ik in principe akkoord met een aanpassing op mijn arbeidsovereenkomst mits daarin een aantal zekerheden worden opgenomen. Mijn advocaat heeft hier weer uitvoerig met de ad interim manager HRM over gesproken.

Woensdag 03-12-2008
De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur kan mij niet meer steunen in mijn strijd om een werkplek. De fusiepartner heeft zich niet aan de afspraken met haar gehouden, daarom is er een rechtszaak geweest. De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur is in het gelijk gesteld maar de samenwerking met de fusiepartner is echter niet meer werkbaar. Op dit moment is zij ziek of op non-actief thuis. Er is nog niets officieel bekend gemaakt maar het ziet ernaar uit dat de regiodirecteur niet meer terugkomt.

Donderdag 04-12-2008
Zoals de ad interim manager HRM eerst mij en mijn leidinggevende nr. 4 tegen elkaar probeerde uit te spelen doet hij dit nu bij mijn advocaat. Ik ontvang van haar een mail waarin staat dat er waarschijnlijk een impasse dreigt over de onderhandelingen en dat het wellicht verstandig is dat ik hierover praat met de ad interim manager HRM in het bijzijn van een neutrale derde partij, zijnde een mediator. Een impasse???

Een mediator is opgeleid om partijen nader tot elkaar te laten komen. De ad interim manager HRM is bereid een gesprek aan te gaan en verwacht van mij dat ik bereid bent om tot een compromis te komen. Als ik niet bereid ben een mediator gesprek aan te gaan of als blijkt dat dit gesprek geen zin heeft zal de ad interim manager HRM het reeds gedane voorstel handhaven en hier niet meer van afwijken.

Nou die durft wel zeg. Er is mij nog nooit schriftelijk een voorstel gedaan of een contractwijziging aangeboden. Ja, er zijn er door de ad interim manager HRM wat dingen geroepen zoals: “Je nieuwe functie wordt secretaresse scholing en opleiding of de taak functiebeschrijving kwaliteitsmedewerker bestaat niet, of je salaris indeling zal veel lager worden in deze functie of het enige wat we je kunnen bieden is een jaarcontract of het sociaal plan geldt niet voor jou want je was ziek op het moment dat het inging” en meer van dit soort onzin.

Door mij op bovenstaande manier te intimideren wordt weer tijd gewonnen om het nieuwe contract uit te stellen. En waarom? Ja, dat zou ik ook wel heel graag willen weten. Wat ik voor 99% zeker weet is dat de fusiepartner mij niet in mijn huidige functie wil hebben maar er niet omheen kan. Op dit moment kunnen ze mij zeker niet ontslaan. Als hiertoe een mogelijkheid was geweest dan hadden ze dat allang gedaan. Zelf ontslag nemen doe ik niet en het lijkt me dat dat zo ondertussen toch wel duidelijk moet zijn.

Natuurlijk ben ik het beste gebaat bij goede afspraken omtrent mijn functie maar voordat ik een mediator gesprek aanga wil ik eerst graag een voorstel op papier hebben. Zolang er niets op papier staat lijkt zo’n gesprek mij niet erg zinvol. Van mijn advocaat hoor ik dat de ad interim manager HRM bij ons werkt tot 19 december en dat hij voor deze datum alles geregeld wil hebben. Zonder  gesprek met de mediator zal alles weer van vooraf aan gaan lopen.

Wat een “gespeelde” haast ineens zeg. En dat terwijl ik hem eerder duidelijk gevraagd heb een voorstel op papier te zetten. Ook ik stel het op prijs om voor 19 december alles afgerond te hebben maar ik twijfel ten zeerste aan de welwillendheid van de fusiepartner. Met mijn advocaat spreek ik af dat we even afwachten of er een voorstel er op papier wordt gezet.

Dinsdag 09-12-2008
Ha, de ad interim manager HRM heeft weer een berichtje ontvangen van mijn advocaat. Ik sta net op het punt om te gaan lunchen als hij in de deuropening verschijnt. Ik heb van je advocaat gehoord dat je het een en ander op papier wil hebben. Ja, dat lijkt me logisch antwoord ik. Een contract is toch altijd schriftelijk? Ik kom alleen even zeggen dat het mijn aandacht heeft en dat ik vandaag of morgen naar je advocaat zal mailen. Ik heb dat al eerder gedaan maar dat is vast niet goed doorgekomen. Ik kijk hem met mijn allerliefste glimlach aan en zeg dat ik het wel afwacht. We zijn uitgepraat, ik pas mijn tas en ga lekker lunchen.

Vrijdag 12-12-2008
De ad interim manager HRM heeft zich na dinsdag niet meer laten zien. Natuurlijk ik heb nog steeds geen voorstel of gewijzigd contract ontvangen. Een beetje laag bij de grond vind ik het. Waarom kan niemand mij toch vertellen waarom! Ook moet hij voor de afdeling kwaliteit nog het een en ander aan info uitwerken, zeker vergeten of zo.

Maandag 15-12-2008
Ik ontvang bericht van mijn advocaat dat de ad interim manager HRM na de mailwisseling van 4 december niets meer heeft laten horen en dat zij hem hierover nogmaals zal aanspreken. Het verbaast mij echter niets dat mijn advocaat nog niets heeft gehoord. De ad interim manager HRM is nog geen enkele keer zijn belofte om iets op papier te zetten nagekomen en is dit volgens mij ook helemaal niet van plan. In juli 2009 loopt het sociaal plan af en ik heb het vermoeden dat de fusiepartner het probeert te rekken tot die tijd.

Ik mail haar terug en vertel dat de ad interim manager HRM mij hier dinsdag 9 december over heeft aangesproken met de belofte diezelfde of de volgende dag een reactie naar haar te sturen.

Dinsdag 16-12-2008
De ad interim manager HRM komt mijn kantoor binnen terwijl ik in een werkbespreking ben met een collega. Hij heeft wat dingen op papier gezet en vraagt mij dit papier te ondertekenen als ik het hiermee eens ben. Ik kan mijn oren en ogen niet geloven. Hoewel het eruit ziet als een kladje en er geen datum op staat heeft hij echt een voorstel op papier gezet. Ik stel nog een paar vragen over wat onduidelijkheden. Mijn collega voelt zich wat ongemakkelijk en vraagt of ze even het kantoor uit zal gaan. Nee hoor, dit mag je gerust horen zeg ik. Tegen de ad interim manager HRM zeg ik dat ik voorstel met mijn advocaat zal bespreken. De ad interim manager HRM vraagt mij om voor a.s. donderdag te reageren want dan kan alles nog voor de kerst worden afgerond. Eenmaal thuis neem ik direct contact op met mijn advocaat.

Woensdag 17-12-2008
Vandaag heb ik een functioneringsgesprek met mijn leidinggevende nr. 4. Het is een heel positief gesprek. Zij is meer dan tevreden over mijn werkhouding, inzet, zelfstandigheid, capaciteit e.d. Deze tevredenheid is wederzijds.

Ik heb aangegeven dat ik het ook over mijn contract wil hebben. Volgens de ad interim manager HRM is er geen TFO (taak functie omschrijving) voor een medewerker kwaliteit. Die wil ik toch wel graag inzien voordat ik op zijn voorstel inga. Mijn leidinggevende nr. 4 is verbaasd en zegt dat deze allang in bezit van de ad interim manager HRM is. Omdat ze de TFO ook digitaal heeft draait ze hem ter plekke voor mij uit.

Ik zit weer achter mijn pc als er mail binnenkomt. De directeur uit Purmerend doet de mededeling dat afgelopen donderdag het dienstverband van de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur met wederzijds goedvinden is verbroken. Waarom verbaast dit mij niet?

Donderdag 18-12-2008
De ad interim manager HRM komt al vroeg naar mij toe met de vraag of ik het met het voorstel eens ben zodat hij het vandaag kan afronden. Ik vertel dat ik het voorstel heb besproken met mijn advocaat en dat zij vandaag contact met hem zal opnemen. Er moeten nog enkele aanvullingen op papier komen zoals mijn salarisgarantie op basis van het sociaal plan en het feit dat ik voor 6 uur per week administratieve werkzaamheden voor de facilitaire dienst verricht.

Vanmiddag wordt er een kerstborrel gegeven en kunnen we het kerstpakket ophalen. Juist als ik mijn kantoor wil afsluiten komt de ad interim manager HRM er weer aan.

Marga, het gaat niet lukken om vanmiddag het voorstel aan te passen. Het is toch wel behoorlijk wat werk omdat ik het een en ander moet uitzoeken. Hoezo behoorlijk wat werk? Nou, ik moet nog uitzoeken in welke salarisschaal je zit en wat daarover in het sociaal plan staat en ik moet weten wat voor functie je hebt bij de facilitaire dienst. Dat duurt hooguit een paar minuten hoor, zeg ik. Eén telefoontje naar Purmerend en ze kunnen het je a la minute vertellen.

Je moet niet denken dat dat zo makkelijk is en bovendien heb ik het erg druk. Deze man haalt echt het slechtste in mij naar boven, het ene woord haalt het andere en inwendig kook ik van woede. Ik vertel hem luid en duidelijk dat hij nu eindelijk eens een keer zijn werk moet gaan doen in plaats van aan mijn bureau te komen zemelen. Hij zegt niet te begrijpen waarom ik zo boos word en dat we er toch over kunnen praten? Ik heb het je al eerder gezegd maar ik zeg het je nog één keer. Als er ergens over gepraat moet worden dan doe je dat maar via mijn advocaat en nu opgesodemieterd, mijn kantoor uit, ik wil je hier niet meer zien. Mijn dreigende blik heeft vast indruk gemaakt want als een geslagen hond druipt hij af.

Hoe heb ik toch zo dom kunnen zijn om te denken dat er nu eindelijk schot in de zaak zit. Mijn advocaat ontvangt een kort berichtje van de ad interim manager HRM: Het gaat niet meer lukken om het vanmiddag af te ronden, deels door nieuwe elementen die zijn aangedragen. Het wordt vervolgd op maandag. Nou dan wel zonder mij want op maandag heb ik mijn vaste vrije dag.

Even later komt mijn leidinggevende nr. 4 binnen. De stoom komt nog uit je oren zegt ze. Deze opmerking laat mij weer lachen. Tijd om het kerstpakket en de kerstborrel te gaan halen. Ik ben nog net op tijd voor de toespraak.

Vanavond ontvang ik via de mail een voorstel voor een contractmutatie. Natuurlijk is dit voorstel nog niet compleet. Er wordt om het sociaal plan heen gedraaid terwijl van mij verwacht wordt dat ik afzie van mijn aanspraak op mijn functie als salarisadministrateur. Of ik maar even wil tekenen.

Vrijdag 19-12-2008
Op mijn bureau zie ik een envelop liggen met daarin een nieuw voorstel van de ad interim manager HRM. Zou het er dan toch nog van komen dit jaar? Voordat ik dit voorstel zal ondertekenen moet er nog het nodige worden aangepast en verwacht ik ook zeker een handtekening van de ad interim manager HRM namens de fusiepartner. Maar goed, het begin is er. Ik stuur mijn reactie met op- en aanmerkingen weer naar mijn advocaat.

Dinsdag 23-12-2008
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Mijn advocaat vindt mijn op- en aanmerkingen terecht. Ze heeft het voorstel aangepast en zal hier vandaag contact over opnemen met de ad interim manager HRM.

Woensdag 24-12-2008
Als ik op kantoor kom zie ik dat er een brief voor mij onder de deur doorgeschoven is. Jawel hoor, eindelijk heeft de ad interim manager HRM het licht gezien en is het voorstel conform de afspraken aangepast. Het is netjes in tweevoud op briefpapier uitgeprint en alvast ondertekend door de ad interim manager HRM himself.

Het enige wat nu nog rest is mijn handtekening en dan kan de aanvulling op mijn contract opgesteld worden. Ik neem het voorstel toch maar eerst mee naar huis om het daar rustig en zorgvuldig door te nemen.

Zondag 28-12-2008
De kerstdagen zijn om dus is het weer tijd om het probleem “Marga en haar werk” weer op te pakken. Ik stuur mijn advocaat het getekende exemplaar van het voorstel via de mail toe. Zij kan dan alvast doorgeven dat men mijn contract op kan stellen. Zelf heb ik vakantie tot 7 januari. Door het zetten van mijn handtekening onder het voorstel heb ik ermee ingestemd dat ik van mijn aanspraak op mijn baan als salarisadministrateur af zie. Nu maar hopen dat de fusiepartner zich ook aan de afspraken houdt en mij de aanvulling op mijn contract op korte termijn zal toesturen. Later zal blijken dat ze zich wederom niet aan de afspraken houden.

Woensdag 07-01-2009
Op dezelfde manier waarop ik het getekende voorstel op mijn contract ontvangen heb krijgt de ad interim manager HRM deze, nu ook door mij ondertekend weer terug. Ik schuif de envelop vlak voordat hij binnenkomt onder de deur van zijn kantoor door. Ik zie nog net hoe hij de envelop oppakt haha. Nu maar afwachten wanneer ik de aanvulling op mijn contract ontvang.

Donderdag 08-01-2009
Het is wel opmerkelijk dat ik vandaag een vraag heb gekregen over mijn werkzaamheden inzake de geldstroom. Ik mag daar gemiddeld 6 uur per week aan besteden en men vraagt zich af of dat niet wat veel is. Raar dat die vraag nu pas gesteld wordt. De concept begroting voor 2009 is namelijk in 2008 al vastgesteld.

Maandag 12-01-2009
Ik heb van de ad interim manager HRM geen reactie gekregen op de ontvangst van het getekende voorstel en ik weet niet op welke termijn ik de officiële aanvulling op mijn contract kan verwachten. Ik mail dit ter herinnering naar mijn advocaat.

Woensdag 14-01-2009
Mijn leidinggevende nr 4 loopt even binnen en geeft mij het verslag van mijn functioneringsgesprek. Voor mij was het de allereerste keer in 16 jaar dat ik een functioneringsgesprek heb gehad en ik ben dan ook razend nieuwsgierig naar hetgeen wat op papier staat. Mijn inzet is beloond. Het is een super positief en goed verslag. Ik ben zo blij als een klein kind met een goed rapport.

Vrijdag 23-01-2008
Er is weer even aan Marga gedacht. Een collega komt mij vragen om mee te kijken naar de opgenomen vakantie uren in 2007 en het restant vakantie uren uit 2006. De fusiepartner heeft hierom gevraagd. Ik weet echt niet uit mijn hoofd wanneer en hoeveel uren ik nog over c.q. opgenomen heb maar zal het thuis nakijken. De uren die in het systeem van de fusiepartner staan kloppen bij lange na niet, dat had ik zelf al eerder geconstateerd.

De oude vakantie uren van zolang terug zijn in 2 gevallen belangrijk.
1. Na een herstelmelding van een langdurig zieke werknemer.
2. Bij ontslag van een langdurig zieke werknemer.
Je bent langdurig ziek als je langer dan een half jaar ziek bent. Ik zal uitleggen waarom de vakantie uren uit het verleden belangrijk zijn.

Tijdens ziekte bouw je alleen vakantie rechten op over het laatste half jaar van de ziekte. (over enkele jaren wordt dit recht gewijzigd en is dan niet meer van toepassing) Als je nog oude vakantierechten hebt staan moeten deze herrekend worden tot aan de eerste ziektedag. Dit is een vrij ingewikkelde berekening die teruggaat naar de dag voor je eerste ziektedag. Vaak valt deze dag in een voorgaand jaar.

Omdat de vakantie uren aan het begin van een jaar toegekend worden zal je over de berekening van dat voorgaande jaar vaak uren moeten inleveren. Ook moet er rekening gehouden worden met de gewerkte uren in de ziekteperiode. Hier zijn ook weer regels voor waarin beschreven staat wanneer je nu wel vakantie uren opbouwt en wanneer niet.

Of ik gezien deze actie ervan uit moet gaan dat er nu ook gewerkt wordt aan de aanvulling op mijn contract weet ik niet. Het één staat los van het ander. Met mijn advocaat heb ik afgesproken dat ik haar een berichtje zal sturen als ik de aanvulling op mijn contract dit weekeind nog niet heb ontvangen.

Let op als je in de WIA terecht komt en ontslagen wordt. Bij ontslag moet het restant vakantie uren van voordat je ziek geworden bent plus de opbouw van het laatste halfjaar van je ziekte uitbetaald worden. Voor de berekening moet het uurloon van dit moment genomen worden verhoogd met 8% vakantiebijslag. Vraag hierom bij je werkgever. Sommige werkgevers willen nog wel eens vergeten om deze vakantie uren uit te betalen, laat staan de vakantie bijslag over deze uren.

Woensdag 28-01-09
Zo af en toe komt de bedrijfsarts langs om te vragen of mijn contract inmiddels in orde is. Zo ook vandaag. Nee, natuurlijk niet is mijn antwoord.

Vandaag is de laatste werkdag van de ad interim manager HRM. Hij heeft zich niet aan zijn afspraak gehouden en ik heb dan ook nog steeds geen aanvulling op mijn contract ontvangen. Mijn advocaat heeft hem er nog op aangesproken maar helaas zonder succes. Voordat hij het pand verlaat komt hij mijn kantoor binnen: Ik heb alles overgedragen hoor dus het loopt nog. Ik zeg oké en ga verder met mijn werk.

Vrijdag 30-01-2009
De eerste maand van het nieuwe jaar zit erop. Wat de gezondheid betreft gaat het heel goed maar wat het werk betreft………ach dat laat nog wel te wensen over, er is mij teveel onzekerheid. Ik hoorde afgelopen week dat er binnen het management inmiddels een discussie aan de gang is of het wenselijk is dat we doorgaan met het HKZ kwaliteitssysteem van de KEMA of dat het kwaliteitssysteem in een ander jasje gegoten wordt. De fusiepartner is nog niet gecertificeerd maar ze denken wel na over een kwaliteiten-systeem. Ze willen sowieso op alle locaties hetzelfde systeem hebben.

Er is besloten dat op dit moment alles op alles gezet moet worden om de certificering te behouden. Mijn leidinggevende nr. 4 is met zwangerschapsverlof dus ik mag de kar trekken. Begin april komt de meneer van de KEMA voorlopig voor de laatste keer. Als alles goedgekeurd is behouden we de certificering weer voor 3 jaar. Daarna zal de discussie over het “hoe nu verder” in het MT opgepakt gaan worden. Wat voor gevolgen dat voor mij heeft kan ik nog niet inschatten maar erg motiverend is het niet.

Zuigen en treiteren

sep1

Vrijdag 12-09-2008
Tijdens onze vakantie in Oostenrijk is het mij niet gelukt om de perikelen rond het werk van mij af te zetten. Als we rond 1 uur ’s nachts thuiskomen ben ik dan ook razend benieuwd naar de post. Wat zal er tussen zitten? Probeert de fusiepartner mij te ontslaan en ligt mijn ontslagbrief op de mat of kiezen ze eieren voor hun geld en ligt er een eerlijk contract tussen de post?

Tijdens het uitladen van de auto heb ik alvast snel tussen de post gekeken maar geen post van de fusiepartner gezien. Als de hele auto is leeggehaald kijk ik nogmaals de post door. Helaas, mijn geduld wordt weer op de proef gesteld want er zit geen brief tussen de post. Ik heb nog één week vakantie te gaan.

Dinsdag 23-09-2008
Mijn eerste werkdag na onze vakantie. De leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur komt vertellen dat ze de ad interim manager HRM gevraagd heeft om het contract in orde te maken. Na de middag belt de ad interim manager HRM mij. De communicatie naar de advocaat is bij hem blijven liggen. Ook heeft hij mijn functieomschrijving nog niet ontvangen. Deze moet van mijn nieuwe leidinggevende nr. 4 komen. Pas als dat in orde is kan hij een aangepast contract maken. Deze week zal dit niet meer gaan lukken maar hij gaat zijn best doen om voor 1 oktober de boel rond te hebben.

Ik vraag aan mijn leidinggevende nr. 4 of ze mijn functieomschrijving al heeft gemaakt. Ze weet van niets en zegt dat dit gewoon uit te draaien is door HRM want het is immers een bestaande functie.

Ik meld nog maar eens aan het verzuimbureau dat ik met terugwerkende kracht vanaf 5 augustus 100% hersteld ben volgens uitspraak van het UWV en dat ze me nu eindelijk maar eens als hersteld in het systeem moeten zetten. We zijn inmiddels al 7 weken verder. Hier in Alkmaar weet men nog van niets zeggen ze dus kan er ook niets worden gewijzigd. Ook kan de verzuimmedewerker mij niet vertellen of de fusiepartner in bezwaar zal gaan tegen de uitspraak van het UWV. Zo gaan we gewoon weer verder waar we voor de vakantie gebleven waren en zijn we allemaal nog steeds lekker bezig.

Woensdag 24-09-2008
De bedrijfsarts komt even vragen hoe het me bevalt op de nieuwe werkplek. Gelukkig kan ik erg positief reageren want wat er tot nu toe van mij verwacht wordt kan ik heel goed aan. Eigenlijk ligt mijn nieuwe functie wel een beetje in het verlengde van mijn beroep als salarisadministrateur. Het is heel precies werk en dat ligt me wel.

Dan staat de ad interim manager HRM voor mijn bureau en hij vertelt dat hij vandaag gaat proberen om mijn advocaat te pakken te krijgen. Ik antwoord dat me dat een goed plan lijkt en daarmee is de kous af voor mij. Volgens mij krijg ik straks een supercontract. Het kan bijna niet anders want er is inmiddels al door heel veel mensen tijd ingestoken.

Donderdag 25-09-2008
De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur komt vertellen dat ze volgende week de ad interim manager HRM weer aan zijn jasje zal trekken met de vraag of de aanvulling op mijn contract al klaar is. Erg veel meer kan ze niet voor mij doen. Later op de dag krijg ik een korte mail van de ad interim manager HRM waarin staat dat hij mijn advocaat gesproken heeft.

Ah, daar komt toevallig net weer een mailtje binnen van de ad interim manager HRM. Hij bevestigd dat hij naar aanleiding van het gesprek met mijn advocaat een voorstel voor een contract wijziging zal maken en dit naar haar zal mailen. Toevallig is zij volgende week op vakantie dus kan hij hier pas weer vanaf 29 september weer contact over hebben.

Ik heb geweigerd mijn ziektedagen in te plannen dus dat heeft iemand anders voor mij gedaan. De directiesecretaresse komt mij vertellen dat ze me in mijn vakantie 1 dag ziek gemeld heeft. Dit omdat ik toch echt nog steeds 5% ziek ben. Hallo, verstaat iemand mij? Ik ben 100% hersteld. En alweer leg ik uit dat de fusiepartner een brief heeft gehad van het UWV waarin staat dat ik per 5 augustus 100% hersteld ben. Zij weet nog van niets dus tot die tijd…………… Nou ik blijf niet thuis en kom gewoon werken. Laat ze niet proberen ook maar een cent in te houden op mijn salaris.

Als ik thuis kom zie ik dat er ook mail van mijn advocaat is. Hierin staat dat de bestuursadviseur ad interim manager HRM toegeeft dat mijn re-integratie niet altijd even vlot is verlopen door hun handelen. Hiervoor bood hij zijn excuses aan. De fusiepartner wil graag afspraken met mij maken voor de toekomst. Als ik de functie van kwaliteitsmedewerker accepteer verwacht de fusiepartner wel dat ik afzie van de aanspraak op mijn eigen functie. Dit lijkt mij ook een redelijk en logisch verzoek. Verder heeft de bestuursadviseur ad interim manager HRM haar beloofd het een en ander schriftelijk te bevestigen, zodat mijn advocaat dat met mij kan bespreken.

Vrijdag 26-09-2008
Zo, de eerste werkweek in mijn nieuwe functie zit erop. Hoewel er formeel nog steeds geen overeenstemming is bereikt ben ik toch alvast in mijn nieuwe functie als kwaliteitsmedewerker begonnen. Ik zag er best tegen op want dit werk is toch heel anders dan het werk van een salarisadministrateur.

Ik puzzel nu niet meer met cijfers maar met letters. Heel langzaam aan begint het wat te wennen en ik denk dat ik goed zal aarden in mijn nieuwe functie. Er valt nog heel veel te leren dus uitdaging genoeg voorlopig. Ik heb een eigen kantoor gekregen die van alle gemakken voorzien is.

Ik loop even binnen op het verzuimbureau. Er is nog steeds niets bekend over mijn volledige herstel. Op een stapel papieren zie ik mijn naam staan. Wat is dat? Oh, de post. Tja, toevallig is de beschikking van 26 augustus net via de interne post binnengekomen.

Mijn salarisstrookje is binnen en jawel hoor. Ik ben weer gekort op mijn salaris omdat ik volgens de fusiepartner toch echt nog ziek ben. Ik had dit al verwacht en los dit later wel op. Ik schenk er vandaag maar geen aandacht aan. Volgende week maar want ik wil mijn goede humeur van vandaag niet laten verpesten. Een collega van de afdeling HRM heeft een andere baan gevonden en zij is dolgelukkig. Vanavond gaan we met z’n allen uit eten. Ook mijn “vroegere” collega’s van de EAD gaan mee. Het is heel gezellig en voor we er erg in hebben is het laat.

Zondag 28-09-2008
Ik ben nog niet zo behendig in het werken met Word als met het werken in Excel. Voor mijn werk moet ik 2 tabellen met elkaar samenvoegen en dat kreeg ik afgelopen vrijdag niet voor elkaar. Dat zit me niet lekker. Ik heb het bestand naar huis gemaild zodat ik in alle rust kan uitzoeken hoe ik dit moet doen.

Stefan en zijn vriendin waren gisteren op visite en ze zijn blijven slapen. Iedereen moet zichzelf maar even vermaken tot aan de lunch. Ik zit bij de tafel achter de laptop. Als Stefan belangstellend over mijn schouder meekijkt wordt hij een beetje boos. “Mam, jij hebt ook niets geleerd hé? Kom op zeg, het is zondagochtend 11 uur en jij bent aan het werk”, waar zit je verstand?” Ik kan niet anders dan hem gelijk geven en ermee stoppen. Ik ga zo lekker genieten van een uitgebreide lunch.

Dinsdag 30-09-2008
Met ingang van 1 januari 2006 heeft KEMA het HKZ-certificaat verzorgingshuizen aan ons toegekend. De ISO 9001:2000 is een norm die eisen stelt aan het kwaliteitsmanagementsysteem van een organisatie en de manier waarop de organisatie met het kwaliteitsbeleid omgaat. Met dit certificaat voldoet ons woon-zorgcentrum in Alkmaar aan alle kwaliteitseisen.

Het HKZ certificaat krijg je niet zomaar. Zo heeft iedere werknemer een cursus van 2 jaar gehad waarbij vooral de nadruk wordt gelegd op communicatie, kwaliteit, procedures en processen (manier van werken volgens bepaalde normen) in het werk en het verbeteren hiervan. Alle processen en procedures moeten bijna tot in detail worden beschreven in diverse boeken. Deze boeken moeten regelmatig worden aangepast omdat bepaalde werkmethoden verouderd zijn of op een andere manier gebeuren. Om de certificering te behouden moeten de beschrijvingen in orde zijn en moet er in de praktijk met grote regelmaat getoetst worden of iedereen wel werkt volgens deze beschrijvingen.

Vol enthousiasme begin ik als kwaliteitsfunctionaris de nieuwe week. Het werk is moeilijk maar heel langzaamaan begin ik de routing te begrijpen. Vandaag was de deadline voor het inleveren van alle wijzigingen die moeten worden aangepast. Op 15 oktober komt de auditor langs voor de handboek beoordeling. Het is nog een megaklus om alles op tijd af te krijgen. In december zullen de externe audits plaatsvinden.

Iedereen is naar huis en het is kwart voor 5 als de ad interim manager HRM weer voor mijn bureau staat te mauwen. Wat je contract betreft, er wordt aan gewerkt hoor. Het duurt allemaal wat langer omdat het nu ook nog eens met je advocaat besproken moet worden. En er bestaat er geen taak- functieomschrijving van kwaliteitsmedewerker. Daarom word je nu secretaresse scholing en opleiding. Deze functieomschrijving is aan je leidinggevende nr. 4 gegeven.

Ik antwoord dat er wel een functieomschrijving van een kwaliteitsfunctionaris is. Er zijn immers in het verleden meerdere mensen in deze functie werkzaam geweest. Ja, maar in Purmerend kennen ze deze functie niet, is het antwoord. Trouwens, formeel kan je contract toch niet eerder ingaan als 1 november 2008. (als ik niet hersteld zou zijn dan was 25 oktober de datum van 2 jaar ziek) Dit komt omdat eerst de uitslag van het UWV binnen moet zijn. Ik zeg dat die al op 26 augustus bekend was. OK, maar je moet altijd rekening houden met een verwerkingstijd van 2 maanden. Bovendien wordt het nu toch wel erg complex allemaal. Tja, hoe zou dat nu komen?

Je moet vast erg veel verdienen om deze onzin te mogen uitkramen. Ik wacht het wel af zeg ik en negeer de beste man maar om verder met mijn werk te gaan. Ik werk tot half 6 maar mijn collega’s gaan om vijf uur naar huis. Potverdorie waarom komt hij toch altijd naar mij toe als iedereen al naar huis is? Hij heeft het weer voor elkaar om op last van scheiden mijn humeur te verpesten.

Woensdag 01-10-2008
Ik heb vanmorgen meteen aan mijn leidinggevende nr. 4 gevraagd wat voor functieomschrijving de ad interim manager aan haar heeft gegeven. Iets van secretaresse scholing en opleidingen, maar dat ben jij helemaal niet zegt zij. Tot op heden heb ik nog niets verteld over de capriolen van de fusiepartner maar nu vind ik dat ik haar toch wat uitleg schuldig ben. Ik vertel kort over het verloop van mijn re-integratie, de loze beloften van de ad interim manager HRM en van de korting op mijn salaris.

Ze staat met haar oren te klapperen en prompt begin ik bijna te huilen. Met tranen in mijn ogen vertel ik het hele verhaal vanaf het begin van mijn re-integratie. Mijn leidinggevende nr. 4 reageert geschokt. Ook vertelt ze mij dat de functie- beschrijving van kwaliteitsmedewerker wel degelijk aanwezig is.

De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur komt langs en vraagt of mijn contract al rond is. Nee natuurlijk en ik vertel mijn verhaal over het bezoek van de bestuursadviseur ad interim manager HRM en dat ik voor 1 november geen nieuw contract hoef te verwachten. Ik krijg het advies om contact met mijn advocaat op te nemen zodat die er wat meer druk achter kan zetten. Ook bevestigt de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur dat de functiebeschrijving van medewerker kwaliteit wel degelijk aanwezig en bekend is. Ik vertel dat ik mijn re-integratie verhaal aan mijn leidinggevende nr. 4 heb verteld en dat ze hier nogal van schrok. De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur belooft even bij haar langs te gaan om het een en ander toe te lichten.

De ochtend is bijna om als de bedrijfsarts even aanwaait. Gefeliciteerd, je bent voor 100% hersteld hè? Ik wist het wel. Ik zeg dat ik benieuwd ben of ze mijn herstel gaan aanvechten. Dat doen ze vast niet hoor, zegt hij. Ik vertel dat de fusiepartner hier absoluut niet blij mee is en dat ze toch wel moeilijk doen, ook over het contract. Hij belooft dat hij zal aanbevelen om mijn herstel niet aan te vechten.

Na de lunch loop ik even bij HRM binnen. Ik geef de kopie van mijn salarisstrook en de personeelsfunctionaris zal deze doorsturen naar de afdeling PSA van de fusiepartner met het verzoek de korting op mijn salaris ongedaan te maken. Nee zeg ik, niks verzoek. Ik eis dat het tekort uitbetaalde salaris bij de eerstvolgende salarisbetaling herrekend en gestort is, vertel ze dat maar.

In de krant staat bij een collega instelling een vacature voor een kwaliteitsmedewerker. De functie eisen zijn gelijk aan mijn werkzaamheden. Nu weet ik waarom de fusiepartner zo moeilijk doet. Deze functie is ingedeeld in een FWG schaal die hoger is dan mijn huidige salaris en dat willen ze natuurlijk niet. Dan moeten ze de functiebeschrijving maar aanpassen lijkt me zo.

Die heb ik nog niet gezien vandaag. De medewerker van het verzuimbureau komt mij trots vertellen dat de fusiepartner geen bezwaar gaat aantekenen tegen mijn herstel. Natuurlijk doen ze dat niet, ze hebben geen poot om op te staan. In ieder geval zal hij me met terugwerkende kracht vanaf 5 augustus beter melden. De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur moet daarvoor tekenen, waar dat voor nodig is weet ik ook niet. Ook vertelt hij mij dat mijn salaris na de hersteld melding herrekend wordt. Tjonge zeg, 2 maanden na mijn volledige hersteld melding heeft de fusiepartner eindelijk door dat ze niet om mijn herstel heen kunnen.

Iedereen is weg en net als gisteren is het net na vijven als ik weer een bezoekje krijg van de ad interim manager HRM. Hij komt even afstemmen wat ik met mijn leidinggevende nr. 4 heb afgesproken over mijn functie en mijn salaris. En hij wil weten wat voor afspraken er gemaakt zijn. Daar kan ik duidelijk over zijn: GEEN! Het enige wat ik weet is dat ik per 1 september 2008 als kwaliteitsmedewerker aan de slag ben gegaan.

Terloops vertelt hij dat mijn nieuwe functie in een lagere schaal valt dan mijn functie als salarisadministrateur. Ook vertelt hij dat juist mijn leidinggevende nr. 4 heeft aangegeven dat ik in de functie van secretaresse scholing en opleiding moet komen. Een vaag verhaal wat ik niet geloof. Inmiddels heeft de ad interim manager HRM genoeg irritatie bij mij opgewekt. Net als bij onze eerdere gesprekken proef ik uit zijn houding hoe hij mij probeert te kleineren en te laten voelen dat ik niks waard ben. Ik ben het zat en zeg niet verder met hem in discussie te gaan. Ik adviseer hem om maar met mijn leidinggevende nr. 4 om de tafel te gaan zitten en mij een eerlijk en goed contract aan te bieden. Natuurlijk krijg ik met een heel onschuldig gezicht meteen de wedervraag wat ik onder een goed en eerlijk contract versta. Zet maar wat op papier en stuur dat maar naar mijn advocaat. Via haar hoor je wel of ik het ermee eens ben. Ik wil niet meer dat je mij hiermee lastig valt.

En nu wil ik dat je vertrekt voordat ik dingen ga zeggen waar ik later spijt van krijg. De ad interim manager HRM sputtert nog wat tegen maar ik maan hem om per direct uit mijn gezichtsveld te verdwijnen. Ik heb zojuist besloten om even niet meer actief mee te doen aan dit spel. En zo is mijn derde werkdag van deze week weer aardig aan elkaar geluld.

Vrijdag 03-10-2008
De ad interim manager HRM is niet aanwezig op donderdag en vrijdag. Geen onrust zaaiende en vage verhaaltjes dus. Ik raak steeds meer overtuigd van het feit dat het de bedoeling is dat ik voor 25 oktober afhaak en opnieuw in de ziektewet kom zodat er ontslag voor mij aangevraagd kan worden. Zeker nu het UWV mij hersteld verklaard heeft waardoor er geen financieel vangnet voor de fusiepartner meer is. Ik vertel mijn leidinggevende nr. 4 en de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur over de werkwijze van de ad interim manager HRM en over de manier waarop hij ons tegen elkaar probeert uit te spelen. Ik krijg nogmaals het advies om met mijn advocaat te overleggen en niet meer in te gaan op de uitlokkende discussies van de ad interim manager HRM.

Geestelijk ben ik behoorlijk uitgeput en ik ben blij dat het weekend is. Op mijn werk doe ik mijn uiterste best om hier niets van te laten merken. Als ik eenmaal thuis ben reageer ik mijn frustraties op Leo af. Gelukkig heeft hij een brede rug.

Maandag 06-10-2008
Ik doe er maar weer eens een mailtje uit naar de advocaat. Ik vraag om wat meer druk uit te oefenen op de ad interim manager HRM omdat er nog steeds geen letter op papier staat. Ik vertel dat het op dit moment zo is dat de ad interim manager HRM zijn uiterste best doet om onrust te creëren tussen mij en mijn leidinggevende nr. 4 en dat ik inmiddels bij hem heb aangegeven dat ik niet meer met hem in discussie ga over de aanvulling op mijn contract. Ook vertel ik dat ik op verzoek van de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur begonnen ben in mijn functie als kwaliteitsmedewerker voor 28 uur per week en dat ik voor 6 uur per week voor de facilitaire dienst werk om de geldstroom binnen het zorgspectrum in Alkmaar te registreren en te begeleiden. Ik kan me goed vinden in deze nieuwe situatie.

Tevens schrijf ik mijn motivatie waarom ik de garantie wil dat mijn werkplek Alkmaar blijft.

Ik zie af van mijn functie als salarisadministrateur omdat de fusiepartner mij niet in deze functie werkzaam wil laten zijn omdat ik volgens hen geen continuïteit kan waarborgen. De afspraak is dat als de fusiepartner mij een administratieve baan op gelijk niveau in Alkmaar kan bieden, ik van de aanspraak op mijn eigenlijke functie zal afzien. Hoewel de nieuwe functie mij erg interessant lijkt komt deze echter in niets overeen met mijn huidige beroep. Ik zal veel inzet nodig hebben en ook scholing moeten volgen om de functie als kwaliteitsmedewerker goed te kunnen uitoefenen.

Het woon-zorgcentrum in Alkmaar is HKZ / ISO 2003 gecertificeerd. Om deze certificering te behouden moeten alle verbeterpunten, processen en procedures regelmatig worden beschreven en herschreven. Dit kan alleen maar uitgevoerd worden door veel overleg en audits op locatie. Het feit dat er formatie vrij is voor een kwaliteitsmedewerker in Alkmaar is geeft volgens mij de noodzaak al voldoende aan. Het lijkt mij dus wel zeker redelijk als in mijn nieuwe contract komt te staan dat de plaats van werkzaamheden Alkmaar zal zijn.

De fusiepartner is nog niet gecertificeerd. Ik ben bang dat als ik eenmaal ben ingewerkt en de scholing heb gevolgd, ik alsnog overgeplaatst zal worden naar Purmerend om daar een certificering te helpen voorbereiden en in stand te houden. Dit hoort echter niet tot de afspraak.

Dinsdag 07-10-2008
Een nieuwe week waarin de soap rond Marga weer wordt vervolgd. Het is al in de middag als mijn leidinggevende nr. 4 vertelt dat ze met de ad interim manager HRM over mijn contract gesproken heeft. Ze vraagt welke ingangsdatum ik erin wil hebben, 1 oktober of 1 november. Zelf dacht ze aan 1 oktober. Dan zit je in ieder geval tot 1 oktober volgend jaar hier op kwaliteit. Ik vraag stomverbaasd wat ze hiermee bedoeld. Je zit hier in ieder geval voor de periode van 1 jaar want je krijgt een jaarcontract, is dat niet aan jou verteld dan? Wat er daarna gebeurd weten we nog niet omdat er plannen zijn om de afdeling kwaliteit uit Purmerend en Alkmaar samen te voegen. Even ben ik sprakeloos maar herstel me gelukkig snel.

Als mij verteld was dat ik mijn contract voor onbepaalde tijd moet inruilen voor een wurgcontract van 1 jaar dan was ik hier nooit aan begonnen en zal ik zeker niet afzien van mijn functie als salarisadministrateur. Mijn leidinggevende nr. 4 geeft mij groot gelijk. Maar je hebt natuurlijk wel een baangarantie dus kunnen ze je echt niet zomaar ontslaan. Nou, ik kan je uit ervaring vertellen dat de fusiepartner het niet zo nauw neemt met de regeltjes.

Nog steeds wordt er regelmatig door goedbedoelde lieve collega’s gevraagd hoe het nu met me gaat. Vervolgens krijg ik steevast de vraag of ik niet naar Purmerend toe moet. Tot op heden gaf ik meestal een nietszeggend antwoord in de trant van “voorlopig ondersteun ik diverse afdelingen nog met administratieve taken” maar vanaf vandaag doe ik dat niet meer. Wie er nu nog naar vraagt krijgt het ware verhaal te horen met daarbij het gratis advies om vooral geen kanker of een andere langdurige ziekte te krijgen omdat je dan in de ogen van de fusiepartner geen stuiver meer waard bent.

Woensdag 08-10-2008
Vandaag vieren we het Alkmaars ontzet. Op 8 oktober 1573 waren het de Alkmaarders die als eersten in de 80-jarige oorlog tegen Spanje een overwinning behaalden, een feestje waard dus. Helaas ben ikzelf ook wat ontzet en dat is geen reden voor een feestje.

Ik heb het idee dat ik behoorlijk gebruikt word. Het is heel erg druk op de afdeling kwaliteit en het is natuurlijk erg handig om daar iemand in te zetten die al 15 jaar meedraait. Om de HKZ / ISO certificering te behouden worden op 15 Oktober alle kwaliteitshandboeken op juistheid gecontroleerd. In december worden er gedurende 4 dagen audits gehouden. Mijn leidinggevende nr. 4 is zwanger en verwacht in februari 2009 haar 2e kindje waardoor ze dus minimaal 16 weken afwezig zal zijn. Misschien moet ik hieruit opmaken dat ik een welkome vervangster ben voor die periode?

Ik ben bang dat een jaarcontract een vervangend vangnet zal zijn nu de fusiepartner mij 100% hersteld heeft moeten melden van het UWV. Als de afdeling kwaliteit uit Purmerend en Alkmaar worden samengevoegd ben ik met mijn jaarcontract degene met de minste functiejaren en is de kans groot dat ik alsnog zal worden weggesaneerd. Een eenjarig contract zal hen toch enige zekerheid geven, namelijk: We zitten nog maximaal nog 1 jaar aan Marga vast. Ik zal tegen mijn advocaat zeggen dat dit moet worden ondervangen in de aanvulling op mijn contract.

In mijn mailbox zit een berichtje van mijn advocaat dat mijn mail van 6 oktober ontvangen is en dat ze morgen inhoudelijk op de zaak terug komt. Ik mail haar nog even de laatste ontwikkelingen door.

Zo zie je maar. Ook nu ik lichamelijk weer hersteld ben word ik nog dagelijks geconfronteerd met de gevolgen van kanker. Dit geeft heel duidelijk weer wat ik ook in de openingspagina op mijn website heb geschreven. Het is voor buitenstaanders niet voor te stellen waarmee je allemaal te maken kunt krijgen naast de lichamelijke klachten.

Donderdag 09-10-2008
Mijn advocaat mailt mij een conceptbrief voor de ad interim manager HRM. Ik kan me wel in de inhoud vinden dus wat mij betreft kan deze bijna weg. Eerst mail ik nog even naar de advocaat dat ik vanmorgen de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur heb gesproken. Zij zegt dat de afdeling kwaliteit wel samengevoegd gaat worden maar dat mijn werkplek in Alkmaar blijft. Kwaliteit moet op de locatie zelf gebeuren. Zij vertelt mij dat ze NEE heeft gezegd tegen overplaatsing van Marga. Of dit gesprek verwerkt moet worden in de mail naar de ad interim manager HRM laat ik aan de beoordeling van de advocaat over.

Toch probeer ik om mijn werk zo goed mogelijk te doen want de procedures moeten wel af. Het is een race tegen de klok. Vandaag is de deadline en voor ik er erg in heb is het alweer half 6.

Met mijn advocaat bespreek ik hoe de zaken ervoor staan en welke theoretische mogelijkheden ik heb.
– Aanspraak maken op de functie waarop ik op basis van het sociaal plan in beginsel recht op heb met alle consequenties.
– Instemmen met de functie van medewerker kwaliteit maar dan wel zonder tijdslimiet en nog enkele restricties.
Al mijn opmerkingen worden verwerkt in de definitieve brief zoals die vandaag verstuurd wordt naar de ad interim manager HRM.

Vrijdag 10-10-2008
Er is nog heel veel werk te doen voordat a.s. woensdag de controle van de kwaliteitsboeken kan plaatsvinden. Ik voel me nog niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze boeken maar ik vind het vervelend als mijn collega het hele weekend moet werken om het af te krijgen. Ik bel naar Leo om te vragen wat hij ervan vindt als ik maandag ga werken en dan mijn vrije dag omzet naar de vrijdag. Hij verklaart me onmiddellijk voor gek maar kan mij wel begrijpen. Ik werk natuurlijk wel dagelijks met mijn nieuwe collega’s samen en niet met de fusiepartner.

Maandag, 13-10-2008
Zoals afgesproken heb ik mijn vrije dag omgeruild en ga ik vandaag werken om nog het een en ander aan te passen in de boeken. Voor mijn gevoel schiet ik niet erg op. Er moet nog veel worden nagezocht. Mijn humeur wordt er niet beter op.

Net zoals op 29 september komt de directiesecretaresse mij ook nu weer vertellen dat ze bij mij de afgelopen maand 1 dag als ziek genoteerd heeft. Ook wil ze graag mijn ziektedagen voor de rest van het jaar inplannen. Dit omdat ik nog steeds gedeeltelijk ziek ben. Dit is toch niet te geloven. Ik heb toch gezegd dat ik per 5 augustus 100% hersteld ben, ik ben niet meer ziek en heb al mijn uren gewerkt. Jawel, is de reactie, maar ik moet dat niet van jou horen en officieel heb ik nog niets gehoord. Ik raak geïrriteerd en zeg dat ze me absoluut niet als ziek mag opschrijven en dat er al helemaal geen ziektedagen gepland gaan worden. Voor de laatste keer de uitspraak van het UWV is volledig hersteld vanaf 5 augustus en niet anders. Dan ga ik dat maar even vragen op het verzuimbureau hoe dat zit. Helaas is daar niemand meer aanwezig. Uiteindelijk zegt ze me toe mij niet als ziek op te schrijven en de reactie vanuit de fusiepartner af te wachten. Als het niet goed is hoor ik het wel.

Nou, de communicatie is weer geweldig. Ik zal eens kijken of er iets in de handboeken staat over hoe te communiceren. Nu ik dat bedenk schiet de gedachte door mijn hoofd dat de fusiepartner mij vast niet in deze functie wil hebben. In deze functie draait alles namelijk om wet en regelgeving. Zonder al die kennis ben ik al lastig genoeg.

Dat ik op de afdeling kwaliteit zit heb ik te danken aan de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur. Zij heeft mij op deze vacature gewezen. Volgens de fusiepartner was er namelijk binnen de locatie Alkmaar nergens een plekje voor mij.

Dinsdag 14-10-2008
De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur vertelt dat de brief van mijn advocaat inmiddels is ontvangen en dat ze de ad interim manager HRM weer zal vragen om nu eindelijk met een schriftelijk voorstel te komen. Ik heb geen tijd voor een praatje. Nog één dag te gaan voor de audit van morgen en er moet nog veel gedaan worden. Als het half 6 is stop ik ermee. De revisie is geprint maar moet nog in alle boeken worden gedaan. Dat is nog wel veel werk. Ik twijfel of ik vanavond een paar boeken mee naar huis zal nemen. Uiteindelijk besluit ik het maar niet te doen.

Woensdag 15-10-2008
De grote dag van de kwaliteitsaudit is aangebroken. Ik heb assistentie gekregen om mij te helpen om de revisie voor 9.30 uur in de boeken te hebben. Het is gelukt. Na een lange dag krijgen we te horen dat we door zijn naar fase 2. Pfffff, wat een opluchting zeg. In november komt de meneer van de KEMA om in 4 dagen diverse locaties te bezoeken en te auditeren. Hij stelt het op prijs als ik daar ook bij aanwezig ben. In die 4 dagen zul je meer leren dan op welke cursus ook, zegt hij. Wat een uitdaging zeg, ik heb er zin in.

Woensdag 22-10-2008
Een vroeg bezoekje deze morgen. De ad interim manager HRM komt vragen of ik even tijd heb. Nog voordat ik antwoord kan geven komt hij binnen en sluit de deur. Hij wil het even hebben over de brief die hij ontvangen heeft van mijn advocaat met daarin de voorwaarden waaronder ik wil afzien van mijn functie. Dat het een functie voor onbepaalde tijd wordt kan hij wel voor mij regelen. Dat de werklocatie Alkmaar blijft vindt hij geen reële eis. Daar gaat hij zich niet voor inzetten ondanks de toezegging van de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur. Dan moet zij zich daar maar voor inzetten maar denk erom, dan wordt het een zaak tussen haar en de fusiepartner. Volgens hem is dat voor mij een slechte ontwikkeling omdat de verstandhouding tussen die twee van dien aard is dat het niet om de zaak zal gaan maar dat het een persoonlijke strijd zal worden. Ik moet me goed realiseren dat ik met deze eis de ingangsdatum van het contract behoorlijk zal vertragen en dat ik het geheel nog veel complexer maak. Één ding moet ik toegeven, de ad interim manager HRM heeft wel gevoel voor humor.

Ook moet ik heel goed beseffen dat dit al een bijzondere situatie is zegt hij. Aan de intonatie van zijn zijn stem hoor ik tussen de regels door dat ik nog blij mag zijn dat de fusiepartner mij deze kans biedt. Ik reageer door vriendelijk te zeggen dat ik er geen bijzondere situatie van gemaakt hebt maar dat deze door de fusiepartner zelf is gecreëerd.

Ik voel de woede in mij opkomen maar kan mij gelukkig beheersen. Ik zeg dat ik ermee stop en deze discussie nu direct wil beëindigen. Oké, ik zal je advocaat informeren, bespreek het dan maar met haar. Ik hoor ik wel wat je gaat doen.

Later op de ochtend ontvangt mijn advocaat een mail van de ad interim manager HRM. Ik vind het moeilijk om deze mail serieus te nemen. De inhoud is niet veel meer dan wat gezwets. Op deze manier kunnen we nog wel maanden zo doorgaan. Ik heb destijds een contract gesloten met het woon-zorgcentrum in Alkmaar. De fusiepartner kan dit contract niet zonder meer eenzijdig wijzigen.

Vrijdag 24-10-2008
Het laatste dagje van de week. Het is vreselijk druk met de voorbereidingen van het bezoek van de meneer van de KEMA. Er moeten nog veel boeken geprint worden. Voor volgende week hebben we twee bijeenkomst georganiseerd om de laatste revisie uit te leggen en de agenda van de audits in november te bespreken. We moeten alle zeilen bijzetten om binnen de tijdslimieten te blijven. Aanstaande maandag ga ik weer extra werken en neem daar later wel weer vrij voor.

Mijn leidinggevende nr. 4 informeert nog even of er nu al eens iets op papier staat. Ze is verbijsterd als ze hoort dat er nog niets geregeld is. Ik leg haar uit waarom de ad interim manager HRM volgens mij de boel aan het verzieken is. Ook vertel ik dat ik heb gezegd niet meer in discussie met hem te gaan en dat als hij iets kwijt wil maar contact op moet nemen met mijn advocaat. Onze kantoren liggen tegenover elkaar en als de deur openstaat kunnen we elkaar recht in het gezicht kijken. Ik negeer hem volledig en dat bevalt mij erg goed.

Later ontvang ik een complimentje en een bedankje van mijn leidinggevende nr. 4 omdat ik me ondanks alles toch zo inzet. Kijk, daar doe je het voor. De fusiepartner is tenslotte geen collega waar ik mee moet samenwerken denk ik dan maar. En het “wij” gevoel is toch nog niet helemaal weg.

Donderdag 30-10-2008
De afdeling kwaliteit is lang onbemand geweest waardoor de inhoud van de handboeken niet meer actueel is. Daarom hebben we besloten dat de inhoud van alle boeken vernieuwd wordt. Een mega klus. Ik heb 3 dagen lang staan kopiëren en ben vandaag doorgegaan tot half zeven. Leo was het er niet mee eens. Hij vindt dat er nu eerst maar eens een aanvulling op mijn contract moet komen. Hoewel ik weet dat hij theoretisch gezien gelijk heeft wilde ik toch de klus afmaken.

Ziekte plannen

aug1

Vrijdag 01-08-2008
Ik kom net bij de leidinggevend nr. 3, tevens regiodirecteur vandaan. Wat haar en mijn toekomstige leidinggevende nr. 4 betreft, ben ik aangenomen als kwaliteitsmedewerker. Ik krijg 6 uur per week om de geldstroom te beheren en 28 uur op de afdeling kwaliteit. Voor omscholing is in eerste instantie € 2000,= gevraagd. Dat geld moet door de fusiepartner betaald worden. Ook moet de fusiepartner de goedkeuring geven voor mijn functiewisseling en de daarbij behorende zekerheden. Daarna moet ik zelf overleggen wanneer ik op het planbureau gemist kan worden. Ook moet er nog een werkplek worden gerealiseerd.

Dinsdag 05-08-2008
Hoera, het is me gelukt. Ik doe er weer 4 uur bij en meld me vanaf vandaag 100% hersteld. De betreffende personeelsfunctionaris zegt mij dat ik om administratieve redenen voor 5% als ziek in het systeem blijf staan. Ik zeg meteen dat ik dat niet wil. Hersteld is hersteld: punt! Dit zijn nu eenmaal de regels van de fusiepartner wordt mij vertelt.

Wat is dit toch voor flauwekul? Dan wil ik graag het ziekteverzuim protocol inzien. Helaas, maar dat is niet voorhanden. Gelukkig moet ik morgen weer naar de bedrijfsarts. Dan zal ik eens goed navragen hoe dit zit en of dit zomaar mag.

Ik kom de ad interim manager HRM meermalen tegen vandaag. Hij doet vriendelijk maar zegt geen woord over de aangetekende brief die mijn advocaat vorige week naar hem gestuurd heeft. Ook over de eventuele goedkeuring van het financiële plaatje voor mijn nieuwe functie zwijgt hij in alle talen. Ik vind het wel professioneel dat hij niet over de aangetekende brief met mij in discussie gaat en er ook niets over zegt.

Mijn werkdag eindigt om 17.30 uur en op de trap kom ik de ad interim manager HRM tegen. Ben je nog bij bureau kwaliteit geweest? Ik niet, is er nieuws dan? Ja maar ze moet het je zelf maar vertellen. Oké, prettige avond, zeg ik vriendelijk en ik loop naar buiten. Wat zijn dat toch voor manieren om iemand zo’n mededeling te doen op de trap na diensttijd? Ik vind het maar raar of ligt dat aan mij?

Woensdag 06-08-2008
Het wordt een bedrijvige dag vandaag. De werkzaamheden voor het planbureau zijn weer klaar voor deze maand en de druk is even van de ketel. Morgen beginnen we weer opnieuw voor de volgende maand. Vandaag ga ik me hoofdzakelijk bezig houden met de geldstroom binnen locatie Alkmaar. Van alle werkzaamheden die ik heb overgenomen maak ik checklists en werkbeschrijvingen.

Ik loop even langs bureau kwaliteit om te horen of er al iets bekend is over mijn eventuele nieuwe functie. De leidinggevende nr. 4 daar vertelt mij dat bijna alle lichten op groen staan en dat ze me heel graag bij het team wil hebben. Het enige struikelblok kan Purmerend nog zijn. Zij moeten de kosten dragen van mijn omscholing en salarisgarantie zodat het niet van het budget van kwaliteit afgaat. Het lijkt me dat dit geen probleem kan zijn omdat het sociaal plan hierin voorziet.

Na dit gesprek ga ik meteen door naar de bedrijfsarts. Hij verklaart mij weer voor 100% arbeidsgeschikt. We hebben het nog even over mijn herstelmelding en het kleine percentage waarvoor ik niet hersteld gemeld word. Ik moet me er maar niet te druk om maken. Je wordt toch opgeroepen door een keuringsarts van het UWV en die zal je net als ik toch ook 100% arbeidsgeschikt achten.

Leo gaat voor mij bij het UWV informeren hoe het zit met mijn herstelmelding en het kleine percentage waarvoor ik niet hersteld gemeld word. Na de nodige keren doorverbonden te zijn krijgt hij eindelijk iemand aan de telefoon die het schijnt te weten. Raar maar waar. Bij het UWV word je niet eerder geadviseerd voordat je € 50,= gestort hebt voor een gesprek met een arbeidsdeskundige.

De dame achter de telefoon geeft wel een telefoonnummer van het Landelijk Juridisch Loket (0900-8020). Hier kun je advies krijgen inzake arbeidsconflicten. Het 1e advies is ook nog eens gratis. Leo gaat meteen bellen en wordt door een vriendelijke dame te woord gestaan. De dame vertelt dat werkgevers dit wel vaker doen om te voorkomen dat een werknemer 28 dagen (4 weken) gaat werken en zich daarna weer ziek meldt. Na 4 weken volledig werken gaat namelijk de termijn van 2 jaar loondoorbetaling opnieuw in. Als de werknemer voor een klein deel ziek blijft staan voorkomt de werkgever dit. Als je in dat geval opnieuw ziek wordt blijft de eerste ziektedag gelden voor de telling en kan er makkelijker ontslag worden aangevraagd. Juridisch is deze werkwijze niet toegestaan maar de enige manier om de fusiepartner te dwingen mij voor 100% hersteld te melden is via een rechtszaak.

Ook hier geldt weer dat als je dát doet, de werkgever in de meeste gevallen ontslag op basis van verstoorde arbeidsverhouding zal aanvragen. Het advies van het juridisch loket is om het maar even zo te laten en de oproep van de keuringsarts af te wachten.

Dinsdag 12-08-08
Na een roerig weekend begint mijn werkweek weer. De schoolvakantie is om en zo langzaamaan komt ook al het personeel terug. Het is even puzzelen wie er wel en niet is vandaag maar dan heb ik toch weer een leeg bureau gevonden. Er is officieel nog steeds geen uitspraak over het feit dat ik bij het bureau E.I.K. kan beginnen. Ook is mij nog geen voorstel gedaan. De ad interim manager HRM heeft mij besproken in Purmerend en alle lichten lijken op groen te staan. Alleen het financiële plaatje en de voorwaarden moet volgens zijn zeggen nog rond gebreid worden.

Zolang er mij geen schriftelijk voorstel is gedaan of een aanvulling op mijn contract, is naar mijn idee nog alles mogelijk. Mijn geduld wordt danig op de proef gesteld. Ik kan me niet aan het idee onttrekken dat dit een stukje psychologische oorlogsvoering is. Toch ben ik nog steeds niet van plan om vrijwillig te vertrekken.

Ik werk met leuke nieuwe collega’s en het werk op het bureau kwaliteit lijkt me een uitdaging. Er ligt een berg werk op mij te wachten. Mijn nieuwe leidinggevende nr. 4 stelt het zeer op prijs als ik alvast voor een paar dagen kom werken dus ga ik vanaf volgende week alvast op de dinsdag en vrijdag voor bureau kwaliteit werken. Vanaf 1 september zal ik voor 6 uur per week de geldstroom binnen locatie Alkmaar verwerken en voor het restant bij de afdeling kwaliteit op bureau E.I.K. werkzaam zijn. Nu maar hopen dat ik tegen die tijd de aanvulling op mijn arbeidscontract heb ontvangen.

Na de middag komt de post binnen uit Purmerend. Er zit een brief bij van het UWV met betrekking tot mijn persoontje. De fusiepartner wordt ter verantwoording geroepen en moet aanvullende informatie c.q. uitleg geven op verschillende vragen, waaronder hun re-integratie inspanningen.

De brief is gedateerd op 5 augustus en geadresseerd op Purmerend. In Alkmaar wordt de brief pas ontvangen op 12-08-2008 terwijl op 13-08-2008 de verantwoording bij het UWV binnen moet zijn. Het niet of buiten de gestelde termijn reageren zal bij ziekte een verlengde loondoorbetalingsverplichting gedurende 52 weken als gevolg kunnen hebben. Dit betekent dat als ik binnen 4 weken opnieuw ziek zal worden er geen ontslag voor mij aangevraagd kan worden en de kosten voor het derde ziektejaar door de fusiepartner betaald zal moeten worden. Leuk om te weten toch?

Ook wil het UWV graag van de fusiepartner weten waarom ik mijn eigen werkzaamheden niet heb hervat. Is dit door ziekte of gebrek of ligt er een andere reden aan ten grondslag? Tot slot wijzen zij erop dat op geen enkele wijze mijn belastbaarheid is vastgesteld en verzoekt om alsnog de functie mogelijkheden lijst in te vullen en op te sturen.

De fusiepartner doet alsof alles in orde is en volgens het boekje gaat maar de praktijk laat veel te wensen over. Als ik heel eerlijk ben vind ik het geweldig dat de fusiepartner op zijn verplichtingen en verantwoordelijkheden jegens een zieke werknemer wordt gewezen. De meeste zieke werknemers zullen denken dat de manier van handelen en behandelen door de fusiepartner normaal is.

Bij mij heeft deze manier van handelen juist een ander effect en maakt mij ontzettend boos. Zo ga je niet met je personeel om. De werkgever behoort zich als een goed huisvader te gedragen met alle plichten die daarbij horen. Misschien is het maar voor korte duur maar op dit moment geeft deze terechtwijzing door het UWV mij een goed gevoel. Gerechtigheid.

Woensdag 13-08-2008
Alweer zo’n dag waarop ik merk dat ik behoorlijk over de tong ga. De bedrijfsarts moet vandaag reageren op de brief van het UWV dus word ik even boven geroepen. Er wordt door het UWV o.a. gevraagd of ik voor 100% hersteld gemeld ga worden.

Terwijl de bedrijfsarts mij vorige week (6 augustus) nog 100% arbeidsgeschikt achtte zegt hij nu dat ik dan wel 100% arbeidsgeschikt ben maar niet duurzaam arbeidsgeschikt en dat ik daarom voor 5% ziek blijf staan. Dit is om te voorkomen dat als ik binnen 4 weken opnieuw weer ziek word, ik niet terug kan vallen in het eerste ziektejaar en de termijn van 2 jaar loondoorbetaling opnieuw ingaat.

Als ik ziek zou blijven staan ben ik op 25 oktober 2 jaar ziek. Als ik dan ook nog door het UWV voor minder dan 35% arbeidsongeschikt word verklaard kan de fusiepartner de eerste 5 jaar altijd terugvallen op deze uitspraak en krijgen zij mijn salaris vergoed als ik weer ziek zal worden. Voor de werkgever een garantie voor de toekomst en voor mij maakt het volgens de bedrijfsarts geen verschil.

Nou, ik kan je vertellen dat er voor mij wel degelijk een verschil is tussen ziek en hersteld zijn. Ik heb in het AVL ziekenhuis genoeg, hele zieke mensen gezien. Geen haar op mijn hoofd die erover denkt om over mijn ziek zijn te faken.

Ik spring dus behoorlijk op tilt. Geen verschil??? Ik ben hersteld en ik wil weer werken. Ik wens geen rekening te houden met een mogelijk financieel voordeeltje voor de fusiepartner. Wat denken ze daar wel niet? Als het zo moet dan gaan we alles maar volgens de regeltjes doen. Dat lijkt me een beter plan. En luister goed: ik peins er niet over om mezelf voor minder dan 35% te laten afkeuren. Ik ga voor 100% herstel en niets minder, onthoud dat goed. Boos verlaat ik het kantoor van de bedrijfsarts.

Ik heb nog nooit van de term duurzaam arbeidsgeschikt gehoord dus ga ik het internet afzoeken. Bedoelde u: duurzaam arbeidsongeschikt? Neen!
Zoals verwacht kan ik nergens iets vinden over duurzaam arbeidsgeschikt. Volgens mij bestaan er helemaal geen mensen die duurzame arbeidsgeschiktheid kunnen garanderen. Volgende week maar eens navragen bij het UWV.

Oh ja, de bedrijfsarts is zeer verbaasd als ik vertel dat er nog steeds niets officieel geregeld is voor wat betreft mijn nieuwe functie en werkplek. Hij heeft van de ad interim manager HRM begrepen dat alles allang rond is.

Inmiddels is het Hoofd Arbeidszaken van de fusiepartner gearriveerd. Zij heeft een afspraak om met de ad interim manager HRM uit te zoeken wat er voor mij op papier moet komen te staan wordt mij verteld. Ik vraag vriendelijk of ze het alsjeblieft in 1 keer goed willen doen want ik heb geen zin om over het aanvullende contract ook weer te moeten bakkeleien.

De ad interim manager HRM zegt dat het hoofd arbeidszaken juist gekomen is om alles in 1 keer door te spreken en goed te regelen, ook naar mijn advocaat toe. Ik ben sceptisch en zeg dat het vertrouwen in de fusiepartner inmiddels tot het nulpunt gedaald is en dat ze zich eerst maar eens moeten bewijzen.

Dinsdag 19-08-2008
De aanvulling op mijn contract heb ik nog steeds niet ontvangen. Blijkbaar is het erg moeilijk om iets op papier te krijgen wat juridisch goed in elkaar zit. De 31e augustus ga ik 3 weken op vakantie. Maar goed, de ad interim manager HRM zegt dat zoals het er nu uitziet alles in orde komt. Alleen de directeur uit Purmerend moet nog zijn toestemming geven. Wordt vervolgd.

Na een enerverend weekend begin ik toch alvast voor 2 dagen per week in mijn nieuwe functie als kwaliteitsmedewerker. Het is erg druk op die afdeling en mijn hulp is meer dan welkom. De overige dagen werk ik tot aan mijn vakantie nog op het planningsbureau. En natuurlijk verzorg ik de geldstroom van alle contante inkomsten en uitgaven.

Nu de vakantieperiode ten einde loopt raken de aanwezige werkplekken steeds meer bezet. Voor mij wordt intussen een vaste werkplek georganiseerd in een eigen kantoorruimte. Omdat ik vandaag al 2 keer verkast ben ga ik daar alvast maar zitten. Het is er een rommeltje en er moet nog veel worden opgeruimd en uitgezocht.

Al snel krijg ik pijn in mijn rug door de foute stoel waar ik op zit. Mijn eigen stoel is meeverhuisd naar Purmerend. Eerst maar eens regelen dat die zo snel mogelijk weer terugkomt. Dat is snel, morgen komt de stoel al terug.

Donderdag 21-08-2008
Het is zover. Vandaag is de afspraak bij de verzekeringsarts van het UWV. Ik ben al om 8.45 uur aan de beurt. Leo gaat met mij mee. De arts komt sympathiek over en hij heeft zijn huiswerk goed gedaan. Hij vraagt zich af waarom ik een WIA uitkering heb aangevraagd terwijl ik alweer hersteld ben. Ik vertel dat mij gezegd is dat ik een WIA uitkering moet aanvragen voor het geval ik opnieuw ziek word. Zelf wil ik geen WIA uitkering maar wil gewoon weer aan het werk. De arts legt uit dat een WIA uitkering aanvragen helemaal geen verplichting is. Als ik binnen 4 weken weer ziek word kan het altijd nog.

Ik vertel de verzekeringsarts dat de werkgever erop aandringt dat ik voor 0 tot 35% word afgekeurd. Inmiddels ben ik bij het UWV voor 95% hersteld gemeld. Ik vertel dit absoluut niet te willen. Ik ben weer beter en wil ook als zodanig behandeld worden. Bovendien wil ik mijn verdere leven niet telkens geconfronteerd worden met het stempel WIA. Ook vraag ik aan de verzekeringsarts of hij wel eens van de term “duurzaam arbeidsgeschikt” heeft gehoord. Hij moet hier hartelijk om lachen. Deze term bestaat inderdaad niet. Ik voel me zo belazerd en dom.

De bedrijfsarts is in dienst van mijn werkgever en had mij in eerste instantie 100% hersteld gemeld. Een week later kwam hij hierop terug door mij voor 5% ziek te verklaren. Dom, dom, dom. Ik heb de bedrijfsarts volledig vertrouwd. Geen moment heb ik eraan gedacht dat hij wel eens teruggefloten kon worden en daarom op zijn eerste advies terug zou komen. Leo heeft zelfs nog naar het AVL gebeld om te vragen of zij mij ooit “duurzaam arbeidsgeschikt” zullen verklaren. Nee, dat kan je natuurlijk aan niemand beloven. Bovendien mengen zij zich niet in arbeidszaken.

In het filmpje van het AVL wat op mijn website staat en in de info op de site van het AVL wordt duidelijke taal gesproken over de behandelingen die ik heb gehad. De professoren zijn ervan overtuigd dat de PDT behandeling afdoende moet zijn.

De verzekeringsarts van het UWV is het helemaal met mij eens dat ik voor 100% hersteld verklaard moet worden. Omdat hij achteraf niet voor verrassingen wil komen te staan bespreken we uitvoerig mijn medicijngebruik, ziekteverleden, de behandelingen die ik heb gehad en wat de gevolgen daarvan zijn. Ik vertel dat ik mijn uiterste best heb gedaan om tussen de behandelingen door aan het werk te blijven. Hetzij therapeutisch in het eerste ziektejaar, hetzij gedeeltelijk hersteld. Hierover is niets bekend. Er is door mijn werkgever helemaal niets doorgegeven aan het UWV!!!

Gelukkig heb ik mijn privé archiefmap mee met daarin alle ziek- en herstelmeldingen en kan de arts kopieën maken. Hetzelfde geldt voor alle afspraken en adviezen van de bedrijfsarts. Wat ben ik blij dat ik dat bewaard heb zeg. Zo zie je maar, gooi nooit informatie weg ook al lijkt het nog zo onbelangrijk.

De arts is erg onder de indruk van mijn inzet en doorzettingsvermogen en ik word dan ook flink gecomplimenteerd. Onder het genot van een kopje koffie hebben we het nog even over de manier waarop ik behandeld word en wat voor invloed dat gehad heeft op mijn genezingsproces. Ik vertel ervan overtuigd te zijn dat ik al veel eerder hersteld had kunnen zijn als ik niet zo tegengewerkt was. De werkwijze van de fusiepartner heb ik ook moeten verwerken en een plaats moeten geven op mijn weg naar herstel.

Het hele verhaal is helder en duidelijk. De uiteindelijke beslissing wordt altijd eerst nog besproken met collega’s maar deze arts zegt het advies te gaan geven dat ik 100% hersteld ben. Als we weggaan complimenteert hij mij nogmaals door zijn waardering uit te spreken over de manier waarop ik met de hele situatie omga. Hij vindt het knap zoals ik me staande houd en dat ik de werkwijze van de fusiepartner niet als een persoonlijke aanval zie maar als het beleid. Zo’n compliment had ik net nodig.

Leo brengt me naar mijn werk waar we samen eerst even opgelucht en blij een kop koffie gaan drinken. Het zal wel aan mij liggen maar ik snap niets van de redenering van de fusiepartner. Enerzijds zeggen ze tegen mij dat ik makkelijk ander werk als salarisadministrateur kan vinden en dat ik gewoon niet moet zeggen dat ik ziek geweest ben. Anderzijds willen ze zelf wel dat ik voor 5% ziek blijf staan om zo als vangnet te fungeren voor de financiële risico’s in het geval ik weer ziek word. Raar hè?

Volgens mij houd ik een aantal mensen wel bezig want er is tot nu toe al heel wat tijd in mij gestoken. Net na de middag ontvang ik van de ad interim manager HRM een mail met daarin op voorhand de felicitaties en de mededeling dat de directeur uit Purmerend toestemming heeft gegeven voor mijn nieuwe functie. Natuurlijk moet het een en ander nog schriftelijk worden vastgelegd. Ja, alweer of is het nog steeds? Er moet nog een taak functie omschrijving worden gemaakt, een nieuwe arbeidsovereenkomst gemaakt en de zaak moet nog worden afgerond met het UWV en de advocaat. Omdat de ad interim manager HRM volgende week op vakantie is en ik daarna 3 weken vrij ben kunnen we pas daarna om de tafel gaan zitten zegt hij.

Formeel is één en ander afhankelijk van de UWV beschikking en de afloop van de twee jaar ziektetermijn. De nieuwe functie zal waarschijnlijk starten per 1 november 2008. Ik ben benieuwd.

Een uurtje later komt de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur vragen of ik even tijd heb. Het gaat over de mail die ik ontvangen heb. Omdat de bedrijfsadviseur, ad interim manager HRM er volgende week niet is en ik er daarna 3 weken niet ben stelt zij voor dat zij alvast met de ad interim manager HRM om de tafel gaat zitten. Ze belooft echt achter mij te staan en goed haar best te doen om een goed contract te krijgen maar dan moet ik haar wel vertrouwen.

Voorwaarde van de fusiepartner is echter dat ik voor 95% hersteld gemeld word en voor 5% arbeidsongeschikt blijf. Ik ontvang dan wel minder salaris maar daar staat tegenover dat ik dan ook minder mag werken door ziektedagen in te plannen. Zo loopt de fusiepartner geen financieel risico als ik weer ziek word. Nee hè, niet weer. Nu moet ik alweer uitleggen dat dit dan wel het beleid van de fusiepartner mag zijn maar dat ik daar niet aan meewerk.

En dan nog wat; stel dat het UWV mij wel voor minder dan 35% afkeurt dan is het wettelijk niet eens toegestaan om mij minder salaris uit te gaan betalen. Dit risico ligt bij de werkgever en deze is dan ook verplicht om in zo’n geval 100% salaris door te betalen. Zie de link loondoorbetaling art. 11.7 of het CAO VVT 2008-2010 bladzijde 45.

Een andere voorwaarde van de fusiepartner is dat ik de bemiddeling door mijn advocaat stop moeten zetten en dat ik afzie van aanspraak op mijn baan als salarisadministrateur. Nou, ik heb nieuws voor ze. Voorlopig zet ik helemaal niets stop en worden alle stappen besproken met mijn advocaat.

Maandag 25-08-2008
Een nieuwe week met nieuwe kansen. Als ik de pc aanzet zie ik meteen dat er mail is van de verzekeringsarts van het UWV. Hij heeft overleg gehad met één van zijn collega’s en deze deelde mijn en zijn visie. De conclusie is dus dat ik volledig hersteld verklaard ben met terugwerkende kracht vanaf 5 augustus 2008. Deze conclusie is tot stand gekomen omdat er geen sprake meer is van ziekte of gebrek.

Mocht daar om welke reden dan ook (achteraf) toch sprake van zijn dan nog is er geen sprake van een situatie waarbij er een vangnet ( dus 5% in de ziektewet blijven) zou moeten zijn. Het ziektebeeld geeft daar geen aanleiding toe. Yes, hier ben ik echt heel blij mee. Geen levenslange veroordeling als WIA patiënt. En wat nog veel belangrijker is……….net als ik zijn de artsen ervan overtuigd dat er op dit moment geen kanker in mijn mond zit.

Niets staat mij nog in de weg voor een vruchtbaar arbeidsleven. Hoewel, de fusiepartner zal hier niet blij mee zijn. De kans is aanwezig dat ze in beroep gaan tegen deze uitspraak. Eén van de voorwaarden om de baan als kwaliteitsmedewerker te krijgen was dat ik voor 5% ziek moet blijven. Ik ben heel benieuwd hoe het nu verder gaat.

Tjonge jonge, we hebben het er maar druk mee met zijn allen. Alweer mail, maar nu van de advocaat. De fusiepartner heeft niets meer naar haar toe laten horen en ze is nieuwsgierig of er alweer ontwikkelingen zijn. Ik mail haar snel de laatste ontwikkelingen door.

Dinsdag 26-08-2008
Het verhaal heeft nog steeds een open eind. De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur spreekt mij aan om mij mee te delen dat er inmiddels door de fusiepartner berekend is voor hoeveel uur ik ziek moet blijven staan en dat ik daar een brief over ontvang. Ik zeg nog dat de fusiepartner bericht zal ontvangen van het UWV en dat daar in zal staan dat ik 100% hersteld ben. (niks WIA voor Marrie) “Dat maakt niet uit, dat zien we dan wel weer” zegt ze. Ik laat het er maar bij zitten want ik begin het gebakkelei zat te worden.

Nu iedereen weer zo’n beetje terug is van vakantie en alle bureaus bezet zijn, wordt het tijd om mijn nieuwe werkplek in gebruik te nemen. Ik ga het bureau schoonmaken en inrichten, de kast inruimen en de spullen van mijn voorgangster apart zetten. Als ik klaar ben ziet het er weer netjes en opgeruimd uit en kan ik aan het werk. Luxe hoor, weer een eigen kantoor. Dat bevalt me wel.

Jawel hoor. In de middag komt de directiesecretaresse mij de beloofde brief van leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur brengen. In de brief staat een verkort verslag van ons gesprek. Onder andere dat het UWV mijn re-integratieverslag beoordeeld heeft en dat de inspanningen van mijn werkgever voldoende zijn. Ook staat erin dat de bedrijfsarts die mij in 1e instantie 100% hersteld heeft gemeld en dit een week later terug draaide naar 95%, twijfelt aan de duurzaamheid van mijn herstel. Later zal ik hierop terugkomen. Als laatste lees ik over het percentage waarvoor ik ziek blijf staan en dus gekort wordt op mijn salaris. Ik moet 1,7 uur gemiddeld per week minder werken. Pfffffffffff.

Woensdag 27-08-2008
De leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur komt vragen of ik de brief in goede orde heb ontvangen. Omdat ik gedeeltelijk ziek blijf staan kan ik één extra ziektedag in de vijf weken opnemen. Of ik deze ziektedagen alvast wil gaan inplannen voor dit jaar. Ik geef het op………….

Vrijdag 29-08-2008
De laatste werkdag voor mijn vakantie. Ik ben benieuwd of er nog iets spannends gebeurd vandaag. Jawel hoor, Marga houdt de gemoederen nog steeds bezig. Een oud collega die nu in Purmerend werkt komt even gedag zeggen. Via de tamtam heeft ze inmiddels gehoord over mijn baan bij het planbureau. Hoewel ik bijna niemand persoonlijk ken bij de fusiepartner schijnen ze mij wel te kennen. Het blijkt nogal moeilijk te zijn om een contract voor mij op te stellen. Nou, ik hoop dat ze me daar niet snel zullen vergeten. Ik zal wel behoorlijk over de tong gegaan zijn dus ik besluit een klein stukje van mijn kant van het verhaal aan haar te vertellen. Mijn “oud” collega lijkt verbaasd te zijn.

Nog een paar uurtjes en dan begint mijn vakantie. Zo op de valreep word ik nog even bij de leidinggevende nr. 3 tevens regiodirecteur geroepen. Ze vind dat ik gematigd enthousiast ben over mijn nieuwe baan. We hebben het ook over de rol van mijn advocaat. Ze vertelt dat de bestuursadviseur ad interim manager HRM nog niet gereageerd heeft op het aangetekend schrijven van mijn advocaat en of ik hem wil vragen dit alsnog te doen. Ik antwoord dat hij dit zelf moet regelen en dat ik daar niet tussen ga zitten. Ze zal hem er nu maandag zelf over aanspreken. Jawel, zo houden we elkaar aan het werk.

Hopelijk lukt het om tijdens mijn 3 weken durende vakantie iets op papier te zetten. Ten overvloede meld ik nogmaals dat ik het contract c.q. voorstel rechtstreeks naar mijn advocaat zal sturen om dit te laten beoordelen.

En zo zijn de spannende weken waarin ik mij naar 100% herstel gewerkt heb in gepaste vreugde voorbij gevlogen. Ik ben trots op mezelf dat ik me niet heb laten beïnvloeden door de negatieve medewerking van de fusiepartner. Wel hoop ik oprecht dat ik na mijn vakantie weer gewoon aan het werk kan gaan en dat de fusiepartner het gevecht met deze “ex” langdurig zieke medewerker opgeeft.

Als ik thuis kom is er weer mail van mijn advocaat. Vandaag heeft zij met de ad interim manager HRM gesproken. Deze gaf toe dat mijn re-integratie niet altijd even vlot is verlopen door het handelen van de fusiepartner. Hiervoor bood hij zijn excuses aan. Hij wil graag afspraken met mij maken voor de toekomst. De ad interim manager HRM heeft toegezegd dat er na de vakantie een schriftelijke reactie van hem ligt. Op dat moment komt mijn advocaat bij mij op mijn zaak terug. Nou, het zal mij benieuwen.

Fusie en werkplek

jul1

Dinsdag 01-07-2008
De teamleider HRM heeft inmiddels een andere baan en vandaag maak ik kennis met zijn vervanger. Deze ad interim manager HRM geeft leiding aan HRM en gaat de integratie van onze HRM afdeling in Purmerend stroomlijnen. Ook moet hij de werkprocessen gaan analyseren.

Als er een ad interim manager HRM aangesteld wordt volgen er bij de eerstvolgende reorganisatie vaak ontslagen of komen er ingrijpende veranderingen. Ik stel mezelf voor en voeg daar meteen aan toe “Ik ben het probleem van de fusiepartner”. Ook meld ik me vanaf vandaag voor 16 uur per week beter en ga per week 4 dagen van 4 uur werken.

Vanaf vandaag is de fusiepartner eigenrisicodrager voor de Wet Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten (WGA). Dit betekent dat als iemand in de WGA terecht komt de werkgever zelf moeten zorg dragen voor de betaling van de uitkering. Om dit risico af te dekken heeft onze fusiepartner zich elders verzekerd. Ook is de fusiepartner vanaf nu verantwoordelijk voor de re-integratie van de gedeeltelijk arbeidsgeschikte medewerker, zelfs als er geen dienstverband meer is. De medische keuring en de bepaling van de mate van arbeidsgeschiktheid blijft het UWV doen.

Woensdag 02-07-2008
Vandaag heb ik een afspraak met de bedrijfsarts. We bespreken de ontwikkelingen met betrekking tot mijn dienstverband en de invloed hiervan op mijn herstel. Een bedrijfsarts mag zich formeel niet mengen in een arbeidsconflict. Ik heb een voorstel gemaakt om mijn te werken uren uit te breiden tot volledig herstel. Als alles loopt zoals ik verwacht dan ben ik begin augustus volledig hersteld voor eigen werk. De arts begrijpt mijn motivatie om de te werken uren zo snel op te bouwen en gaat akkoord met mijn voorstel. Het is een extra lang en positief consult en we hebben de geplande tijd hard nodig.

Er moet nog wat papierwerk ingevuld worden voor mijn verzekering en voor in mijn re-integratie dossier. Inmiddels heb ik ook de aanvraagformulieren voor een WIA uitkering ontvangen. Over 4 maanden dus eind oktober zal ik 2 jaar ziek zijn. Ook al hebben periodes van ziek zijn en werken elkaar afgewisseld blijft de datum van de 1e ziektedag gelden als peildatum. Hoewel ik niet van plan ben nog 4 maanden ziek te zijn moet deze uitkering toch nu al worden aangevraagd. Stel dat ik niet hersteld ben in oktober dan is dit gedeelte alvast geregeld en komt qua tijd mijn uitkering niet in gevaar. Mijn leidinggevende moet samen met mij het eindoordeel op het WIA formulier invullen.

Aan de verzuimmedewerker vraag ik of hij alle papieren die meegestuurd moeten worden met de WIA aanvraag in orde wil maken. Nu is er een probleem. Wie gaat het eindoordeel invullen en wie is formeel jouw leidinggevende? Volgens mij is dat leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager maar die wil dit niet zijn dus ik weet het niet, Er is niemand die deze taak op zich wil nemen omdat ze dan ook de kosten voor hun kiezen krijgen. Niemand schijnt formatie vrij te hebben dus je zoekt het maar uit.

Met mijn advocaat heb ik een gesprek over de stappen die we kunnen nemen om wat duidelijkheid in mijn situatie te scheppen. Ze zal voor mij een “vriendelijke” brief schrijven. Vriendelijk omdat ik de situatie op het werk werkbaar wil houden, zeker als ik alsnog naar Purmerend overgeplaatst word vind ik dit heel belangrijk.

Dinsdag 08-07-2008
Uit hoofde van zijn functie is de ad interim manager HRM verplicht mee te denken over mijn re-integratie en plaatsing op een afdeling. Ik vertel dat ik begin augustus waarschijnlijk 100% hersteld ben. Hij vraagt zich af op welke afdeling ik dan ga werken en waarom het vervolggesprek met de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager pas eind augustus is. Ik vertel kort over het belangstellingsregistratie gesprek en over het gesprek van 24-06-2008.

Het gaat er volgens de ad interim manager HRM niet om over mijn wens om op een bepaalde afdeling te werken maar over de vraag welke afdeling geschikt is voor mij. Dit omdat ik er “al zolang” uit ben. Hij vraagt zich ook af of het wel reëel is om mijn eigen functie op te eisen. Ik vertel dat ik tussen de behandelingen door met grote regelmaat heb gewerkt en dat mijn kennis wel degelijk nog aanwezig is. Terwijl mijn werkgever zegt geen werk voor mij te hebben ben ik zelf op zoek gegaan en werk nu overal waar ze wel een extra handje kunnen gebruiken.

We bespreken tevens mijn mogelijkheden om extern te solliciteren. Hij zegt dat het niet gebruikelijk is om bij detachering een contract voor onbepaalde tijd te vragen. Ik zeg dat ik geen ontslag zal nemen om een arbeidsovereenkomst elders voor bepaalde tijd aan te gaan. Volgens hem heb je tegenwoordig nergens meer de zekerheid om voor onbepaalde tijd te kunnen blijven werken en maakt dat in de praktijk ook niets uit. Ik blijf er toch maar bij om mijn dienstverband voor onbepaalde tijd te behouden.

Ook vertelt de ad interim manager HRM mij dat het niet zeker is dat ik me kan beroepen op het sociaal plan. Het sociaal plan is namelijk allang ingegaan en op dat moment was ik ziek. Het komt erop neer dat ik daarom geen recht van spreken heb. Op deze minne opmerking ga ik niet eens in. Morgen spreekt hij de bedrijfsarts en dan zal hij mijn geval bespreken, ook met betrekking tot mijn inzetbaarheid. Hij komt er bij mij nog op terug. Ik zeg nog dat hij beter eerst met de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager kan praten en dat ik bij mijn beslissing blijf om mijn functie op te eisen als mij geen gelijkwaardig alternatief in Alkmaar geboden wordt. Ik vind het een beetje een vaag gesprek. Al met al geen lekker begin van de week. Ik heb me vandaag hersteld gemeld voor 20 uur per week maar het volhouden valt me zwaar. Het zou een stuk beter gaan als ik gewoon lekker mijn werk kon doen. In plaats daarvan moet ik op mijn hoede zijn en telkens weer opnieuw de druk die op mij uitgeoefend wordt incasseren.

Toch is het gek hoor. Iedereen die maar denkt dat hij wat voorstelt probeert mij ervan te weerhouden om mijn eigen functie op te eisen. Dit, omdat men denkt dat ik mijn beroep als salarisadministrateur niet meer kan uitoefenen en dat ze in hun recht staan om mij te weigeren op de PSA afdeling. Maar als dat zo is waarom besteden ze dan zoveel aandacht aan mij en proberen ze me er op allerlei manieren toe te bewegen om van mijn functie af te zien? Dat is toch op z’n minst merkwaardig te noemen. Al met al een hele vervelende situatie.

Woensdag 09-07-2008
Vandaag heb ik een plekje om te werken gevonden in het kantoor van de verzuimmedewerker. De bedrijfsarts loopt langs en maakt een praatje. We willen mevrouw den Engelsman weer volledig aan het werk zien zegt hij. Zonder nadenken antwoord ik: “Dan bent u wel de enige”. Hij moet lachen, nee hoor het zijn er minimaal 2…. toch? Hij heeft gelijk. Hoewel het niet altijd meevalt moet ik niet uit het oog verliezen hoeveel geluk ik heb gehad dat ik weer kan werken.
Het is de bedoeling dat de afdeling HRM volgend jaar geïntegreerd wordt bij de fusiepartner. De onzekerheid, het vertrek van de teamleider HRM en het gemis van een zieke collega eist zijn tol. De sfeer wordt er niet beter op.

De verzuimmedewerker vertelt dat het nog steeds niet duidelijk is wie voor mij het eindoordeel gaat invullen. Dit omdat het niet bekend is wie mijn leidinggevende is. Volgens mij wil niemand zijn handen branden aan het formulier omdat dit naar waarheid ingevuld moet worden. Zolang ik nog steeds salarisadministrateur ben is de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager formeel nog steeds mijn leidinggevende nr.2. De goede man geeft echter niet thuis. Iemand zal toch echt de verantwoording voor het gevolgde beleid moeten nemen en het eindoordeel op het WIA formulier schrijven.

De uiterste instuur datum van de WIA formulieren komt dichterbij en de verzuimmedewerker doet zijn uiterste best om iemand te vinden die het eindoordeel wil schrijven. Waarschijnlijk gaat de  regiodirecteur uit Alkmaar als leidinggevende nr. 3, het eindoordeel schrijven wordt mij verteld. Als het goed is volgt er nog deze week een afspraak. Ik word een beetje moe van alle onduidelijkheid en dit zet zich net als gisteren om in behoorlijke hoofdpijn. Als ik thuiskom van het werk lig ik alweer snel in bed. Nu ben ik van nature niet haatdragend of zo. Ik ben makkelijk in de omgang en vind al gauw alles goed. Toch ben ik niet van plan het kaas van mijn brood te laten eten.

Vrijdag 11-07-2008
Mijn oude leidinggevende, nr.1 moet op deze locatie zijn en komt even gedag zeggen. Later op de ochtend komen nog 2 “oud” collega’s langs en ze vragen wat ik hier zoal uitvoer. Ach ik doe maar wat, op het planningsbureau kunnen ze wel iedereen gebruiken grap ik nog. Om half drie stop ik met werken en dan is ook deze week weer om. Het is een zware week geweest. Leo haalt me op en staat buiten al te wachten.

Ik heb een belafspraak met mijn advocaat. Na uitvoerig beraad komen we tot overeenstemming dat er tussen je gelijk hebben en je gelijk halen een groot verschil zit. Als ik mijn functie opeis en de gerechtelijke procedure zal winnen dan kun je er bijna vergif op innemen dat er ontslag voor mij wordt aangevraagd op basis van verstoorde arbeidsverhouding. Als ik geen procedure aanspan valt er misschien nog wat te onderhandelen. Ik ga er het komende weekend nog maar eens goed over nadenken.

Leo gaat naar bed en ik blijf nog even zitten om het één en ander te overdenken. Ik raak over mijn toeren en kan niet meer stoppen met huilen. Ik vind het zo gemeen om mij na 15 jaar trouwe dienst op deze manier uit mijn functie en te zetten. Hoewel ik niemand iets kwalijk neem is het mij zo ondertussen wel duidelijk dat ik van mijn “oud” collega’s geen enkele loyaliteit hoef te verwachten. Het is ieder voor zich en God voor ons allen. In afwijking van mijn belangstelling en de plaatsingsprocedure van het Sociaal Plan word ik niet geplaatst op de afdeling PSA. De reden waarom ik niet welkom ben is omdat ik ten tijde van het integratieproject van de salarisadministratie ziek was en de continuïteit van het werk niet kan waarborgen. Ik zit midden in mijn re-integratie en ben binnenkort 100% hersteld, wat nou continuïteit?

Ik heb me nooit gerealiseerd dat dat éne woordje KANKER genoeg is om iemand zijn vertrouwen in de toekomst af te pakken. Het besef dat ik door mijn ziekte ook mijn beroep ben kwijtgeraakt zonder dat mij de gelegenheid is geboden om mijzelf te bewijzen doet zo’n pijn. En dan te bedenken dat mijn situatie niet eens een uitzondering is.

Op dit moment ben ik zover dat ik het even niet zie zitten. Ik zou bijna wensen dat de kanker weer terugkomt zodat ik “even” bevrijd ben van de sores op het werk. Wat vind ik nu erger? Kanker en alles wat daarbij hoort, te overwinnen of …. het gevoel een hopeloos geval te zijn waar men op een zo gunstig mogelijke manier vanaf wil komen. Het één overkomt je maar het andere word je aangedaan en maakt je ook ziek als je niet oppast. Normaal gesproken ben ik heel reëel maar op dit moment ben ik alleen maar emotioneel en voel me verdrietig.

En zo ben ik deze nacht bezig om dit alles op mijn eigen manier te verwerken. Het zou een gezellig weekend worden met een verjaardagsfeest. Ik weet nu al dat ik daar niet naar toe zal gaan. Ik heb geen zin om daar met rood behuilde ogen te zitten. Ik mag blij zijn als ik dinsdag weer een beetje toonbaar op het werk kan verschijnen. Het weekend is in ieder geval naar de alom bekende kloten.

Dinsdag 15-07-2008
Inmiddels heb ik mezelf eens stevig toegesproken en meld ik me voor 24 uur per week beter. Een echte Mantel (meisjesnaam) laat zich niet zomaar uit het veld slaan. Het gebeurt namelijk al veel te vaak dat werkgevers maar kunnen doen wat ze willen. Ik ben niet van plan om deze werkwijze zomaar te accepteren. Ik ben zo verschrikkelijk boos. Ik kan mezelf nog redelijk verdedigen en inlezen in allerlei wetten en regeltjes. Veel mensen hebben andere kwaliteiten en hebben niet zoveel met deze materie. Daarom is een zieke medewerker ook zo’n makkelijke prooi die zich door de beschreven werkwijze makkelijk zal laten overbluffen of weer opnieuw in de ziektewet belanden.

Woensdag 16-07-2008
Tijd voor de bedrijfsarts om het actueel oordeel / re-integratieverslag en de medische informatie in te vullen. Al met al best nog wel een tijdrovend klusje. We zijn er 3 kwartier mee bezig geweest en hebben alle formulieren zo eerlijk en goed mogelijk ingevuld. De werkgever is verplicht om alle formulieren in te vullen zodat het UWV kan beoordelen of de re-integratie wel volgens “het boekje” is gegaan.

Voor de 20e van deze maand moet al het papierwerk wat bij de WIA aanvraag hoort bij het UWV binnen zijn. De werkgever kan ook samen met mij een aanvraag verlenging loondoorbetaling WIA aanvragen. De werkgever betaalt dan het loon langer door waardoor ik extra tijd heb om te re-integreren. We schatten in dat de fusiepartner hier vast niet aan mee zal werken en trekken ons eigen plan.

De WIA aanvraag moet naar het UWV gestuurd worden ongeacht of ik straks hersteld ben of niet wordt mij gezegd. De arbeidsdeskundige zal me dan ook sowieso oproepen om op zijn spreekuur te verschijnen. Het opbouwen naar volledig herstel gaat heel erg snel en dat kan ik goed merken. Een stapje terug is geen optie want ik wil zo snel mogelijk volledig hersteld zijn. De werkgever kan ontslag voor mij aanvragen als ik voor 25 oktober geen 4 weken aaneengesloten heb gewerkt.

Donderdag 17-07-2008
Ik werk voor het planbureau maar vind meestal een bureau om aan te zitten op de afdeling HRM. Hier loopt iedereen door alle omstandigheden op zijn tenen en is de werkdruk erg hoog. Onbegrip, ziekte, vakanties en zo zijn hier de oorzaak van. Alle onzekerheid over de nieuwe functies en werkplek doen er nog een schepje bovenop. Ik houd maar zoveel mogelijk mijn mond en probeer te helpen waar het maar kan.

Volgens mij duurt de onzekerheid nog wel even en krijgen de medewerkers vlak voor de feestdagen pas meer informatie. Onplezierige mededelingen worden namelijk vaak bewust gepland op vrijdag, voor de zomervakantie of vlak voor de feestdagen. Zo heeft de werknemer de tijd om wat af te koelen. Bovendien zijn er dan veel mensen afwezig zodat het moeilijker is om elders informatie of advies te vragen. Het grootste voordeel voor de fusiepartner is dat er door het creëren van onzekerheid personeelsleden zijn die vrijwillig ontslag nemen of een andere baan zoeken. Makkelijker kun je toch niet van je personeel afkomen?!

In het sociaal plan staat dat er bij de fusie geen gedwongen ontslagen mogen vallen. Toch rollen er altijd koppen. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat er voor volgend jaar een reorganisatie op de agenda staat. Ik denk dat ik wel weet wie er dan als eerste uitvliegt.

Vrijdag 18-07-2008
Samen met de verzuimmedewerker vullen we het laatste formulier voor de WIA aanvraag in. Nu nog het hele pakket kopiëren en dan is het bijna klaar. Het formulier “Oordeel van de werknemer WIA” moet nog worden ingevuld. Dat doe ik van het weekend thuis. Het formulier bevat verschillende vragen over de re-integratie en de wijze waarop alle formulieren ingevuld zijn. Ook is er ruimte om opmerkingen toe te voegen. Ik ben een open boek dus schrijf ik naar eer en geweten mijn oordeel over mijn re-integratie. Tevens vraag ik het UWV om de fusiepartner aan te spreken op hun werkwijze bij langdurig zieke medewerkers. Als ik naar de keuringsarts moet zal dit wel uitgebreid aan bod komen verwacht ik. Ook al ben ik straks hersteld, ik zal evengoed opgeroepen worden voor het spreekuur zegt de verzuimmedewerker. Vreemd.

Dinsdag 22-07-2008
Meteen na binnenkomst op kantoor vraagt de regiodirecteur uit Alkmaar of ik even langskom om te vertellen hoe het met me gaat. Wat nu weer? Ik pak een bekertje koffie en ga maar meteen. Ze is een weekje afwezig geweest en wil nu graag weten hoe de afgelopen week gegaan is. Ze vertelt dat ze het heel vervelend vindt dat ik zo heen en weer geslingerd word en dat ik van de fusiepartner geen medewerking krijg om terug te keren in mijn vak.

Ik vertel dat ik het de fusiepartner voornamelijk kwalijk neem dat ze mij een stukje toekomst als salarisadministrateur ontneemt en dat ik erg teleurgesteld ben. Ik kan niet begrijpen dat men op deze manier met zijn personeel omgaat. Juist van een zorginstelling mag je verwachten dat ze de zorg voor zowel de bewoners als voor het personeel hoog in het vaandel hebben staan. Helaas is dit laatste voor mij ver te zoeken. Dit is ook één van de redenen dat ze heeft gezegd dat zij vanaf nu het stokje overneemt en dus mijn leidinggevende nr. 3 zal zijn. Ze vindt dat er zo niet met mensen omgegaan mag worden en hoopt dat ik begrijp dat zij dit nooit zo heeft gewild. De afgelopen ziekteperiode is al erg genoeg geweest.

We bespreken een “out placement” traject. Ik word dan aangemeld bij een extern bureau die mij gaat trainen en samen met mij op zoek gaat naar een andere baan. Detachering is hierbij ook een mogelijkheid. Ik maak meteen duidelijk dat ik absoluut geen ontslag zal nemen. Daarom komen we er samen uit dat dit toch geen goede optie is.

Volgens de fusiepartner is er in Alkmaar geen enkele vacature beschikbaar die ik zou kunnen invullen. Volgens mijn leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur is er wel degelijk een vacature bij het kwaliteitsbureau. Dit is ook administratief werk maar heel anders dan ik gewend ben. Ik zal dan omgeschoold moeten worden. Tijdens de Masterplan cursus vond ik het stukje kwaliteit en de audits erg leuk dus dat zie ik wel zitten. Ik werk natuurlijk 34 uur per week wat wel erg veel is.

Samen bedenken we dat ik eventueel ook een administratieve steun kan zijn voor de divisiemanager civiele dienst. De leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur gaat zich hier hard voor maken. Ze benadrukt wel dat zij er ook geen zeggenschap meer over heeft maar dat ze haar uiterste best gaat doen om hier een akkoord voor te krijgen. Nogmaals er moet dan wel een omscholingscursus gedaan worden. De uiteindelijke toestemming moet van de fusiepartner afkomen. Verder krijg ik de complimenten dat ik ondanks alles aan het werk ben en daar ook de nodige moeite voor doe. Morgen zal ze mijn situatie ook met de bedrijfsarts bespreken.

En zo krijg ik ineens hulp uit een onverwachte hoek. Eindelijk iemand die zijn nek voor mij wil uitsteken. Tot nu toe stond ik er alleen voor. De leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur laat er geen gras over groeien en even later zit ik tegenover een dolenthousiaste manager facilitaire dienst. Ik werk op dit moment 24 uur voor het planbureau. Voorlopig mag ik tijdens mijn re-integratie ongeveer 4 uur per week de zorgmanager gaan assisteren met de geldstroom op locatie Alkmaar.

Woensdag 23-07-2008
Op mijn bureau ligt al een envelop met daarin het verslag van mijn gesprek met de leidinggevende nr. 3, tevens regiodirecteur. Na de koffie ga ik meteen met de financiën in de weer en voel me als een vis in het water met al die eurootjes. Ik zie de zon weer schijnen en voel me voor het eerst in maanden weer wat beter.

Als ik thuis kom zit ook het concept van de brief van mijn advocaat in mijn mailbox. Het is een duidelijke en vriendelijke brief met daarin alle feiten. Zoals afgesproken staat in de brief dat ik de voorkeur geef aan een minnelijke oplossing. Volgende week wordt de brief aangetekend verstuurd naar de ad interim manager HRM.

Tot op heden heeft de fusiepartner mij nog geen enkele reden tot tevredenheid, belangstelling of vertrouwen gegeven Ook voel ik me tegengewerkt en heb ik niet het idee dat ze met mij tot een oplossing willen komen. Alles wijst erop dat de fusiepartner liever ziet dat ik ontslag neem of ziek blijf zodat er in oktober (2 jaar na de 1e ziekmelding) ontslag voor mij aangevraagd kan worden. Daarom heb ik ook geen andere keus dan mij te laten bijstaan door een advocaat. Door de brief naar de ad interim manager HRM te laten sturen geef ik hem het voordeel van de twijfel. Zo kan hij zichzelf aan mij bewijzen en weet ik meteen wat voor vlees ik in de kuip heb.

Dinsdag 29-07-2008
Ik doe er weer 4 uur bij en meld me hersteld voor 28 uur per week. Ik werk nu 4 dagen van 7 uur. Ik loop even langs bureau kwaliteit om mezelf te presenteren bij de manager. Het is een prettig gesprek en in het kort wordt er uitgelegd wat er van mij verwacht wordt en wat de toekomstplannen van het bureau kwaliteit zijn. Het staat me wel aan wat ik allemaal hoor en het lijkt me ook een uitdaging. Er is nog een andere kandidaat voor deze functie. Ik hoor zo snel mogelijk wie er in de nieuwe functie geplaatst gaat worden.

Het tellen en bijhouden van de diverse kassen voelt weer vertrouwd. Wat zal het toch mooi zijn als het lukt om dit te mogen blijven doen voor enkele uurtjes per week. Hoewel er op dit moment geen formatie voor is heb ik toch goede hoop.

Woensdag 30-07-2008
Nergens gaat de roddel sneller dan in de zorg volgens mij. Ik heb nog maar net de “voorlopige” verantwoordelijkheid voor de geldstroom gekregen of de tamtam heeft dit al doorgeseind naar mijn oud collega’s in Purmerend. Jammer, want zolang er nog onzekerheid is of dit officieel kan worden gemaakt voor mijn persoontje houd ik liever nog even mijn mond. Mijn vroegere leidinggevende nr.1 komt langs om wat geldzaken te bespreken. Nou, daar zijn we gauw mee klaar. We kletsen wat en ik word voorzichtig gepolst over mijn toekomstplannen. Ze had iets gehoord over een opleiding. Zolang er nog niets zeker is heb vooralsnog geen reden om erop in te gaan.

Er wordt vandaag weer pittig gevist in de vijver. Na de middag komt de volgende voor mijn bureau staan. De ad interim manager HRM wil graag weten wat mijn plannen zijn als ik 100% hersteld ben en hoe mijn zaken ervoor staan. Ik vertel dat ze me bij het planbureau op dit moment nog hard nodig hebben en dat er genoeg werk is. Volgende week zit ik dus nog steeds op deze stoel.
Raar hoor, als ad interim manager HRM hoor je toch te weten wat je personeel doet? Mijn advocaat heeft hem vandaag de aangetekende brief verstuurd. Misschien dat er dan wat meer duidelijkheid komt. De fusiepartner is nu aan zet en zal met een aanvaardbaar voorstel moeten komen.

EINDE HOOFDSTUK 1
Klik hier om door te gaan naar hoofdstuk 2: re integreren

List en bedrog

jun1

Er zijn alweer 2 weken voorbij. Ik begin me wat meer thuis te voelen op het planbureau. Bovendien ben ik heel blij dat ik vanaf de 1e dag nuttig werk te doen heb gekregen en me kan verdiepen in de cijfertjes. Hierdoor voeg ik daadwerkelijk iets toe op deze afdeling en ik heb er plezier in.

Het is heel gek maar ik zeg altijd dat bij bepaalde beroepen, bepaalde personen horen. Niet om mensen in een hokje te stoppen maar gewoon omdat ze bij het beeld in mijn hoofd passen. Zo is er ook een groot verschil tussen “HRM” mensen en salarisadministrateurs. Waar ik vraag naar een personeelsnummer zeggen mijn HRM collega’s: “Wij werken niet met nummers maar alleen maar met namen”. Waar ik val over de exact gewerkte- en dus ook uit te betalen uren zijn zij veel meer flexibel. Ook werken zij heel erg klantvriendelijk maar dat is typerend voor locatie Alkmaar. De telefoon staat regelmatig roodgloeiend maar voor iedereen wordt tijd vrij gemaakt voor een vriendelijk of opbeurend woordje terwijl het contact met de salarisadministrateur meestal vriendelijk maar toch meer zakelijk is. Grappig hè?

Hoewel het best goed gaat zie ik het nog niet zitten om de uren op dit moment verder uit te breiden. Het werken vergt veel energie en het kan toch niet de bedoeling zijn dat ik met regelmaat uitgeput op bed lig. Bovendien heb ik in de komende weken een tweetal afspraken in het AVL staan wat ook weer veel energie kost.

Door de fusiepartner word ik doodgezwegen. Als ik vragen stel over wat er nu verder gaat gebeuren krijg ik geen antwoord. Het enige wat ik van de teamleider HRM te horen krijg is dat de re-integratie stap voor stap gaat en dat ik eerst maar eens beter moet worden. Een vaste werkplek heb ik op dit moment niet en daarom moet ik regelmatig van bureau wisselen. Het is wel gebeurd dat ik op 1 dag aan 5 verschillende bureaus heb gezeten omdat ik plaats moest maken voor andere werknemers. De fusiepartner laat mij zwemmen in onzekerheid en dat is heel frustrerend. Hoe lang ik op het planbureau kan blijven wordt niet verteld. Of ik nog in mijn eigen functie terug kom en wat de verdere plannen met mij zijn zegt niemand te weten. Kortom, ik word aan het lijntje gehouden en kan daar niets tegen doen. Blijkbaar is iedereen bang om zijn verantwoording te nemen.

In het roddelcircuit schijnt men meer te weten. Via via hoor ik dat mijn functie inmiddels is vergeven aan mijn collega salarisadministrateur en dat de contracten al zijn getekend. Dit terwijl ik volgens het sociaal plan die baan kan opeisen. Even komt het in me op om me weer ziek te melden maar omdat dat misschien ook wel de bedoeling is van mijn werkgever besluit ik toch maar om te doen alsof ik gek ben en gewoon aan het werk te blijven. Ik doe alles in overleg met de adviseur van de rechtsbijstand en vraag daar hoe ik me in deze zaak moet opstellen.

Woensdag 18 juni 2008
Met de bedrijfsarts bespreek ik de uitslag van de echo en de controle in het AVL. We zijn het er beiden over eens dat het naar omstandigheden erg goed me gaat. Nu is het nog een kwestie van verantwoord opbouwen tot volledig herstel. Helaas doet de fusiepartner door het stilzwijgen en creëren van onzekerheid geen goed aan de situatie.

Op dit moment werk ik 3x 3 uur per week. Gezien de huidige situatie lijkt het mij niet verstandig om de te werken uren uit te breiden. Er is nog steeds geen duidelijkheid over mijn plaats in de organisatie en ook niet over het te volgen re-integratieproject.

Dinsdag 24 juni 2008
Vandaag staat er op mijn verzoek eindelijk een gesprek op de agenda. Ik wil weten waar ik aan toe ben. De teamleider HRM heeft een andere baan gevonden en gaat ons binnenkort verlaten. De insteek van het gesprek van vandaag is: “hoe nu verder met Marga en wie is haar aanspreekpunt na het vertrek van de teamleider HRM”. De teamleider HRM uit Alkmaar en mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager FEZ uit Purmerend zullen hier beiden bij aanwezig zijn. Ik ben heel benieuwd of er voor mij al iets op papier is gezet.

Bij binnenkomst wordt door mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager gevraagd hoe het met me gaat. Mijn antwoord is dat het erg goed gaat en dat het mijn streven is om uiterlijk binnen een termijn van 1 á 1,5 maand volledig hersteld te zijn. Vrijwel direct wordt gezegd dat terugkeer naar de salarisadministratie niet meer mogelijk is voor mij. De enige functie (waarnemend hoofd Personeel en Salarisadministratie) die vrij is, is toegezegd aan mijn collega salarisadministratie.

De leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager zegt dat de contracten al zijn getekend. Dit terwijl ik in het belangstellingen-registratiegesprek op 17 december 2007 heel duidelijk heb aangegeven dat ik voor deze functie wil gaan en deze ook volgens sociaal plan zal opeisen.

Ik ben toch wel zenuwachtig voor dit gesprek en mijn handen trillen. Ik wil een slokje koffie nemen maar tril te erg en zet het bekertje maar weer snel neer.

Gelukkig herpak ik me snel en wijs mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager op het feit dat mijn functie nog steeds salarisadministrateur is en dat ik formeel gezien dus nog steeds onder zijn visie val. Ik zeg hem dat ik wil dat hij als mijn leidinggevende zijn verantwoordelijkheid neemt. Het feit dat ik overal buiten gehouden word zit mij erg hoog. Ik dring aan op eerlijkheid en duidelijkheid en vertel hem dat ik niet tegen onrecht kan.

Ik zeg ook dat de manier waarop ik na 15 dienstjaren behandeld word mij veel pijn doet en dat het voelt alsof ik de vuilnisbak ben die vol afval aan de weg wordt gezet. Ik ben aan het re-integreren en deze situatie van onzekerheid heeft een grote negatieve invloed op mijn herstel. Daar houd ik hem verantwoordelijk voor.

Volgens mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager is alles wel eerlijk en open verlopen. Maar als alles dan zo open en eerlijk is gegaan waarom heeft dan niemand mij iets verteld over het kennismakingen etentje dat geweest is? Mochten mijn collega’s hier soms niets over zeggen? Volgens zeggen was de hele afdeling PSA uit Purmerend en de afdeling HRM en EAD uit Alkmaar uitgenodigd. Waarom heb ik geen uitnodiging ontvangen? Zelfs een zieke werknemer moet eten. Mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager geeft toe dat dit niet zo netjes was en dat het met de uitnodigingen niet helemaal goed gegaan is. Ik zeg dat ik het een slechte zaak vind dat voor zoiets belangrijks een zieke werknemer “vergeten” wordt. En dat dit achteraf wel een heel erg slap excuus is.

En dan wil ik het ook meteen over het naderende teambuildings uitje hebben, daar ben ik ook niet voor uitgenodigd. Is dit ook per ongeluk vergeten? En hoe kan het dat al mijn oude collega’s al nieuwe contracten hebben getekend terwijl ik niets heb ontvangen? Ben ik daarbij ook per ongeluk vergeten? De leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager voelt zich hier zichtbaar wat ongemakkelijk onder. De rollen zijn nu omgekeerd en ik geniet rustig van mijn koffie.

De leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager herhaalt nog maar eens dat hij geen formatie meer over heeft om mij op de afdeling PSA te plaatsen. “Dan moet er maar iemand anders plaats maken” zeg ik. Hebben alle medewerkers van de afdeling PSA een dienstverband van langer dan 15 jaar? Voor zover ik weet ben ik de enige uit Alkmaar maar ook uit Purmerend met zoveel functie- en dienstjaren. Waarom moet ik dan plaatsmaken en waarom hoeft niemand anders weg? Waarom wordt het sociaal plan niet gevolgd, dat is er toch niet voor niets?
Ik stel voor dat we gewoon het sociaal plan volgen en dat jullie maar iemand anders naar de crediteurenadministratie sturen. Hier wil de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager niets van horen. De keuze is gemaakt en de deur is dicht voor mij. Als ik het daar niet mee eens ben moet er maar een gerechtelijke procedure komen. Ik leg nogmaals rustig uit dat als ik naar Purmerend moet ik dat graag wil doen in een functie die mijn passie heeft en waar ik goed in ben.

Er is maar één optie mogelijk waarin ik afzie van mijn functie als salarisadministrateur en dat is alleen als ik geplaatst kan worden in een gelijkwaardige administratieve functie op de locatie in Alkmaar. Het werken in Alkmaar heeft zoveel voordelen voor mij dat ik daar wel wat voor wil opgeven. Dit echter alleen als er duidelijk op papier komt te staan dat deze functie blijft bestaan en dat ik al mijn verworven rechten en ook mijn salarisgarantie zal behouden.

En weer wordt door de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager benadrukt dat ik geen keus heb en dat de deur naar de afdeling PSA echt dicht is. Het sociaal plan wordt in mijn geval niet gevolgd. Mijn collega heeft de functie gekregen omdat hij inmiddels van alle “ins en outs” op de hoogte is en omdat hij op het cruciale moment van de overstap naar Purmerend aanwezig was en ik ziek thuis was. Ik zeg nog: Ik neem aan dat zijn contract toch minimaal de clausule ”tijdelijk voor de ziekte van …” bevat? Dit is niet het geval. Voor jou is er enkel een functie op de crediteurenadministratie, iets anders kunnen we je niet bieden. En alweer zeg ik hem dat ik daar niet mee instem.

Dan wordt mij een spoor 2 re-integratie geboden. In dat geval word ik aangemeld bij een re-integratie bureau die mij zal helpen om een baan elders te vinden. Mijn leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager vertelt dat goede salarisadministrateurs veel gevraagd worden. Ik beaam dat ik inderdaad goed in mijn vak ben en zeg tegen de teamleider HRM dat hij dat ook weet. Bovendien heb ik al een baan. De teamleider HRM kan dit dan ook alleen maar beamen. Via een spoor 2 re-integratie is het de bedoeling dat ik ontslag neem bij mijn huidige werkgever en in dienst kom bij een nieuwe werkgever. Vaak wordt dan een jaarcontract geboden met bij gebleken geschiktheid de mogelijkheid tot een contract voor onbepaalde tijd. Nou, dat lijkt me nou niet zo’n goed idee, zeg ik. Ik ga niet mijn vaste contract opgeven.
De teamleider HRM zegt mij dat ik bij een nieuwe werkgever niet meer risico loop dan dat ik nu doe bij mijn huidige werkgever. Stel dat je wel weer opnieuw ziek wordt dan ontvang je gewoon een WIA uitkering. En als het contract niet verlengd wordt krijg je gewoon WW.

Wat een geluk dat ik me heb voorbereid zeg. Ik leg de heren uit wat de werkwijze is bij bovengenoemd voorbeeld. Stel dat ik wel weer opnieuw ziek word dan zal ik in dat geval ook weer genezen. Ik ontvang dan na herstel geen WIA uitkering maar “gewoon” een WW uitkering. De voorwaarden om deze uitkering te krijgen zijn behoorlijk aangescherpt. In mijn geval duurt een WW uitkering maximaal 1 jaar en 3 maanden. (bij 15 volledige dienstjaren in 2008) Daarna kun je terugvallen op een uitkering die aangevuld wordt tot bijstandsniveau. Er wordt dan gekeken naar het gezamenlijke inkomen. Het inkomen van Leo alleen komt al boven het bijstandsniveau uit wat betekent dat ik geen recht meer heb op een uitkering. Mijn volledige inkomen zal dan wegvallen wat inhoudt dat na 15 maanden mijn inkomen 0,00 euro zal zijn. Ik krijg geen reactie van de heren dus ga ik nog even door.
Net als de fusiepartner zal ook een nieuwe werkgever niet op mij zitten te wachten. Ik word straks 50 en ben ook nog eens een “ex kankerpatiënt” die regelmatig naar Amsterdam moet voor controle.

Nu wordt het pas echt leuk. De teamleider HRM zegt mij dat ik niet verplicht ben om mijn nieuwe werkgever over mijn ziekte te vertellen en adviseert mij dat ik daar maar het beste mijn mond over kan houden. Ook hier ben ik het niet mee eens want zo zit ik niet in elkaar.
Het ligt niet in mijn aard om bewust dingen te verzwijgen. Tevens leg ik de heren uit dat er in dit geval wel degelijk gedragsregels van toepassing zijn waar ik me aan wil houden. Het verzwijgen van een ernstige ziekte (en dus ook de daarbij behorende controles) kan ernstige gevolgen hebben. Er is zelfs een uitspraak van de Hoge Raad met daarin ontslag op staande voet en het niet betalen van loon. De heren zeggen deze gedragsregels en sancties niet te kennen. Een slechte zaak dat zowel de manager Financiële Economische Zaken als de teamleider HRM deze regels niet kennen. Doen ze alsof of zijn ze echt zo dom? Ze krijgen van mij het voordeel van de twijfel. Ik beloof ze lachend de link van de rechtspraak te sturen.

In het verdere gesprek wordt steeds weer gezegd dat ik niet op de afdeling PSA kan werken en opeens wordt erbij gezegd dat dit niets met mijn ziekte te maken heeft. Vreemd want tijdens ons gesprek van 17 december 2007 is mij duidelijk gezegd dat ik niet op de afdeling PSA mag werken omdat ik door mijn ziekte geen continuïteit kan waarborgen en dat dit ook de reden is om mij niet meer in mijn eigen functie te zetten. Sterker nog, jullie wilden me zelfs niet in een ondersteunende functie op de salarisadministratie. Zo’n opmerking vergeet je echt niet zomaar!!!

Ik vertel dat de kanker weg is en dat iedere andere collega net zoveel kans maakt om arbeidsongeschikt te worden. Ik ben nog steeds dezelfde persoon als die ik was voordat ik ziek werd. En alweer is de enige reactie die de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager kan geven: “Nogmaals, de deur is voor jou dicht”. Dus zeg ik: Nogmaals dan hebben jullie bij deze een probleem. Als dit probleem niet opgelost wordt en jullie stellen dat het tot een gerechtelijke procedure komt dan moet dat maar. Ik ben niet van plan mijn beroep als salarisadministrateur op te geven voor een functie op de crediteurenadministratie.

Over één ding zijn we het alle drie eens. We gaan vanmiddag niet tot een oplossing komen. De teamleider HRM stelt dat het belangrijkste is dat ik weer gezond moet worden en verder ga met re-integreren op locatie Alkmaar. Hij stelt voor om bijvoorbeeld over een half jaar te kijken hoe het met de re-integratie is gegaan en dan pas de volgende stap nemen. Ook hiermee ben ik het weer niet eens. We voeren vandaag bijna exact hetzelfde gesprek als in december 2007 en ik verwacht dat we, als we nu geen afspraken maken, we de volgende keer hetzelfde gesprek rustig nogmaals voeren en daar heb ik geen zin in. Ik stel voor dat mij binnen 14 dagen een schriftelijk voorstel wordt gedaan.
In verband met de naderende vakantieperiode en het vertrek van de teamleider HRM naar een nieuwe werkgever vindt de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager dit geen redelijk termijn en stelt voor om op 25 augustus 2008 de nieuwe afspraak te plannen. Dat is pas over 2 maanden. Ik wil het graag eerder maar de leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager houdt voet bij stuk. Tijdens het hele gesprek wordt er telkens weer aangedrongen op een functie op de crediteurenadministratie. Heel storend en ik moet tot vervelends aan toe uitleggen dat ik hier echt geen interesse in heb. Mijn passie ligt op het gebied van loon- administratie, daar ben ik goed in. Ook wordt er meermalen gezegd dat er dan een gerechtelijke procedure volgt. Het geheel komt op mij behoorlijk intimiderend over.

De teamleider HRM zal een verslag schrijven van deze bijeenkomst en herhaalt nog even de keuzemogelijkheden die op papier moeten komen.
1. Plaatsing op de crediteurenadministratie
2. Een passende functie binnen de locatie Alkmaar. Er wordt nog even gepraat over een beroepskeuze test maar hier ga ik niet op in.
3. Detachering waarbij ik opmerk dat ik in dienst van de fusiepartner wil blijven met alle zekerheden die daarbij horen. De leidinggevende nr. 2, tevens financieel manager vraagt naar de contractueel te werken uren van mijn dienstverband en dat is 34 uur per week. Hoezo weet hij dit niet?
4. Spoor 2 re-integratie. Dit lijkt mij niet interessant. Ik geef aan dat ik mijn dienstverband bij de fusiepartner onder geen beding ga verbreken.
Als ik thuis ben maak ik ook zelf een verslag van deze bijeenkomst omdat alles nu nog vers in het geheugen zit.

Vrijdag 27-06-2008
De lang verwachte envelop van het UWV ligt in de bus. Ik ben in oktober pas 2 jaar (gedeeltelijk) ziek, dat duurt nog 4 maanden. Toch moet volgens de bedrijfsarts de aanvraag voor een WIA uitkering nu de deur uit ondanks dat ik zo snel mogelijk mijn werk weer wil oppakken.

De laatste 1,5 jaar ging ik naar bed en stond ik op met de gedachte aan “kanker” in mijn hoofd. Gelukkig gaat het nu een stuk beter en probeer ik me weer op de toekomst te richten. Helaas ga ik nu naar bed en sta ik op met de gedachte aan mijn werk en mijn toekomst hierin. Ik ben er kapot van. Toch neem ik me voor om me niet zomaar klein te laten krijgen. Ik ben half mei aan mijn re-integratie begonnen en heb mijzelf beloofd dat ik eind juli 100% hersteld zal zijn. Of de fusiepartner dit nu leuk vindt of niet. Het is heel jammer en pijnlijk dat de fusiepartner zo’n negatieve invloed op mijn genezing heeft. Dit neem ik ze erg kwalijk.

Zaterdag 28-06-2008
Het gesprek van de 24ste zit me behoorlijk hoog en ik krijg het maar niet uit mijn hoofd. Alle scenario’s zijn meerdere keren de revue gepasseerd. Ik moet iets doen om het vervelende gevoel kwijt te raken. Ik mail mijn advocaat om advies en vraag meteen maar of het verstandig is om op dit moment de OR en de Bond te informeren over de werkwijze van de fusiepartner.

Zondag 29-06-2008
In de zondagskrant ontdek ik een leuke vacature. Precies wat ik zoek en nog in de buurt ook. Als ik wil kan ik er op de fiets naartoe. Het is een combinatie van 2 parttime functies die ook in één dienstverband vervuld mogen worden. Als ik zelf solliciteer maak ik natuurlijk geen schijn van kans. Mijn werkgever wil mij kwijt en voorziet geen problemen dus laat zij het maar regelen dan. Zij zeggen tenslotte dat ik in mijn positie makkelijk ander werk kan vinden. Als ik hierom vraag zijn ze ineens niet thuis. Wat een verrassende reactie.

Weer aan het werk

mei1

Ik voel me weer wat beter na de chirurgische ingreep van 3 april en besluit dat het tijd is om weer aan het werk te gaan. Ik weet zelf niet of ik er al aan toe ben maar als het opbouwen langzaamaan kan gaan wil ik het toch proberen. Ik tik een mailtje naar HRM (vroeger heette dit gewoon personeelszaken) met het verzoek een afspraak voor mij bij de bedrijfsarts te regelen.

Woensdag 07-05-2008
De afspraak is snel geregeld. Vandaag kan ik al bij de bedrijfsarts terecht en aansluitend meteen een gesprek met het hoofd HRM, locatie Alkmaar.

Re-integratie in Purmerend is voor mij geen optie. Dit omdat zowel heen als terug 1,5 uur met het openbaar vervoer gereisd moet worden. We spreken af om de re-integratie heel rustig op te starten met 2 ochtenden per week waarin ik dan 2 á 3 uur werk. Volgende week ga ik beginnen. Er ligt een leuke administratieve klus te wachten op het planbureau en ik heb er zin in.

Dinsdag 14-05-2008
Zoals afgesproken is vandaag mijn 1e werkdag. Ik meld me voor 6 uur beter. Ik ga per week 2 dagen van 3 uur werken. Ik wil sowieso minimaal 3 uur werken want anders is het de moeite niet. Eindelijk wordt de wekker weer eens gezet. Ik kan gelukkig rustig aan doen want ik heb afgesproken om half 10 te beginnen. Leo brengt me weg en haalt me weer op dus over het vervoer hoef ik me niet druk te maken.

Het is vreemd om weer op de mij zo vertrouwde gang te lopen. De deur van ons oude kantoor is dicht, mijn collega’s werken nu in Purmerend en de kantoorruimte is inmiddels verhuurd aan voor mij onbekende mensen.
Ik ga naar het kantoor van de afdeling HRM waar alle vertrouwde gezichten gelukkig nog wel aanwezig zijn. We praten elkaar weer even bij en daarna hebben we het over mijn inbreng op het planbureau. Dat is namelijk de plek waar ik ga re-integreren. Er is vanochtend ook nog een vergadering c.q. werkoverleg waarbij ik ook uitgenodigd ben. Op deze manier ben ik meteen op de hoogte van de actuele zaken.

Om half 1 ga ik naar huis. Als ik eenmaal weer thuis ben merk ik wat een energie deze ochtend heeft gekost. Het weer aanwezig zijn tussen meerdere mensen, de telefoon die telkens gaat en de praatjes met allerlei bekenden die even gedag komen zeggen eist zijn tol. Met hoofdpijn duik ik voor de rest van de middag mijn bed in.

Woensdag 15-05-2008
Mijn 1e week en ik heb al direct een klein conflict met de teamleider HRM. Hij weigert namelijk om mij hersteld te melden want hij vindt dat ik het eerst maar een paar weekjes zo (arbeid therapeutisch) moet gaan proberen. De bedrijfsarts heeft mij verteld dat arbeid therapeutisch werken niet meer bestaat dus sta ik erop dat ik hersteld word gemeld en dat ik de uren die ik werk ook tegen 100% salaris uitbetaald krijg. Niks arbeid therapeutisch! (Zie Burgerlijk Wetboek artikel 7:658 A. of het CAO. Productieve arbeid en re-integratie activiteiten tijdens ziekte. CAO V&V, artikel 9.1.3-A, bladzijde 38 of CAO VVT van 2008-2010, artikel 8.1.2-A, bladzijde 44).

Dinsdag 27-05-2008
Na 2 weken pak ik er een ochtend bij. Oef, dat is niet helemaal de bedoeling geloof ik. Nu word ik wel hersteld gemeld maar dan met de toevoeging “voor aangepast werk”. Wat nu aangepast werk? Ik ben 100% hersteld voor de uren die ik werk. Dat mij geen werk in mijn eigen functie geboden wordt is niet mijn probleem. Ik ben het dus alweer niet eens met het beleid maar bespreek dat later wel met de bedrijfsarts.

Ik heb van verschillende mensen de vraag gehad hoe het gaat op mijn werk. Ach, dat gaat best goed. Ik werk voorlopig voor het planbureau. Het werk is mij niet vreemd alleen is mijn werkwijze wat anders dan die van mijn nieuwe collega’s. Iedereen is erg aardig. Omdat er niet altijd een bureau vrij is doe ik mijn werk veel op de afdeling HRM. Ook op deze afdeling heerst in verband met de fusie veel onzekerheid. De afdeling HRM moet aan het eind van dit jaar ingepast worden bij de fusiepartner en het is nog niet duidelijk hoe dat eruit gaat zien.

Het is een heel gepuzzel om de juiste mensen op de juiste plek te krijgen. Als er op een bepaalde afdeling in het huis personeel tekort is dan wordt op het planbureau personeel geregeld om dit tekort op te heffen. Er worden dan mensen uit de flexpool gebeld om te vragen of ze willen werken. Als het niet lukt dan worden uitzendkrachten ingehuurd.

Alle uren die deze mensen en het overige personeel gewerkt hebben moeten worden geregistreerd en in de computer gezet. Het is een nauwkeurig werkje. Als de mensen op bepaalde uren en tijden werken, ontvangen zij een toeslag (ORT). De uren en dagen waarop wordt gewerkt is bepalend voor de hoogte van de toeslag. Het leuke van dit alles is dat de urenregistratie vóór de fusie door de salarisadministratie werd gedaan. Het werken met ORT is dus niet vreemd voor mij en het sluit mooi aan op mijn werk als salarisadministrateur.

Collegialiteit

jan1

Dinsdag 01-01-2008
Ik meld mij 12 uur per week hersteld. Ik ga per week 4 dagen van 3 uur werken. Er is besloten dat ik op het directiesecretariaat ga beginnen met re-integreren. Men vindt dit beter voor mij omdat op mijn eigen afdeling alleen nog afrondend werk te doen is. Er is nog werk genoeg te doen op mijn afdeling weet ik maar ik meld me toch maar op het secretariaat.

Dinsdag 08-01-2008
Ik werk op mijn verzoek weer op mijn eigen afdeling en kan daar nog wel wat nuttig werk doen. Men zegt dat er nog niets bekend is over de definitieve plaatsing van mij of mijn collega salarisadministrateur. Toch is de sfeer anders dan voorheen, meer gespannen lijkt het wel. In mijn bijzijn wordt er krampachtig over de fusie gezwegen.

Door mijn collega salarisadministrateur word ik, alleen als ik ergens naar vraag en hij er echt niet onderuit kan nog maar mondjesmaat bijgepraat. Beroepsinformatie over de wijzigingen die per 1 januari zijn ingegaan zoek ik dan ook zelf maar op en ik heb het gevoel dat er steeds op mij wordt gelet. Er wordt gezocht naar foutjes waarop ik dan vervolgens duidelijk en in het bijzijn van alle  collega’s terecht gewezen word.
Het komt mijn zelfvertrouwen niet ten goede en het is niet leuk om zo te moeten werken maar ‘t is niet anders. Ik werk nog steeds 3 ochtenden per week en verder doe ik wat klusjes in huis of ga met Leo mee boodschappen doen.

Er is besloten dat ik een 2e PDT behandeling moet ondergaan. Op zaterdag 2 februari word ik verwacht voor de inspuiting. Hoewel mijn collega het erg voor mij vindt zal hij diep in zijn hart wel blij zijn dat ik voor een 2e behandeling moet. Ook zal het de fusiepartner wel goed uitkomen. Met een beetje geluk kunnen ze nu van mij af komen zonder gezichtsverlies. Zo komt een oud spreekwoord weer uit.

Woensdag 30-01-2008
Vandaag heb ik alweer een afspraak bij de bedrijfsarts. Na mijn verhaal over de afgelopen periode worden de nodige formaliteiten in de computer opgeslagen en plannen we de volgende afspraak in april. Nog 2 dagen werken voor de dag van inspuiting. Hij gaat ermee akkoord om vanaf morgen alvast de ziektewet in te gaan.

Vrijdag 01-02-2008
In het AVL krijg ik te horen dat de PDT behandeling morgen niet doorgaat. In plaats daarvan wordt een nieuw biopt genomen.

Dinsdag 18-03-2008
Na een spannende maand moet ik weer op controle in het AVL ziekenhuis. Er is besloten een chirurgische ingreep te doen. Als alles doorgaat moet ik 3 april onder het mes.

Via via hoor ik dat mijn collega’s naar Purmerend zijn verhuisd en dat de werkplekken verdeeld zijn. Ik weet niet of er al aanvullende contracten zijn aangeboden. Men is nu druk in de weer om een etentje te plannen. De collega’s van de EAD en HRM uit Alkmaar en de collega’s van de afdeling PSA uit Purmerend kunnen zo in een ongedwongen sfeer nader met elkaar kennismaken. Ik heb geen uitnodiging gekregen en blijkbaar durft niemand hier iets over aan mij te vertellen.

Maandag 03-04-2008
Vandaag is de operatie in het AVL.

Woensdag 09-04-2008
Het is de zesde dag na de chirurgische ingreep. Mijn collega’s uit Alkmaar komen tijdens diensttijd op de koffie. Het voelt als een verplicht bezoekje. Eén collega verontschuldigt zich omdat ze zo’n lange tijd niets van zich hebben laten horen. Over het werk, de contracten of het naderende etentje wordt angstvallig gezwegen. Ik heb ook geen zin om de confrontatie aan te gaan op dit moment. Na een uurtje stappen ze weer op.

Fusie perikelen

nov2

Ik ben herstellende van de PDT behandeling. De 1e vier weken zitten erop. Telefoon. Mijn leidinggevende nr.1 belt om te informeren hoe het met me gaat. Om het ziekteverzuim terug te dringen is bij ons de leidinggevende verplicht om 1 x per week contact op te nemen met de zieke. Dit hoort bij het takenpakket en is dus werk.

We kletsen wat en ze vertelt dat iedereen van de afdeling binnen 2 weken opgeroepen wordt voor een persoonlijk gesprek. Dit in verband met de fusie. Ik zeg meteen dat ze mij ook op de agenda moeten zetten. In dit gesprek zal medegedeeld worden hoe we in de nieuwe structuur ingedeeld worden en of we onze eigen functie wel of niet kunnen behouden. Zelf heb ik er een heel slecht gevoel over.

Mijn ziekte spreekt niet in mijn voordeel. Ik heb zelfs sterk het gevoel dat dit nog wel eens tegen me gebruikt kan worden. Helaas, maar waar, meestal heeft mijn gevoel gelijk. Ook is het nu duidelijk dat wij niet in Alkmaar kunnen blijven werken maar vanaf 1 januari naar Purmerend moeten. Dit heeft een behoorlijk langere reistijd als gevolg. Vanaf Heerhugowaard naar Purmerend doe ik er met het openbaar vervoer ruim 1,5 uur over en terug is hetzelfde verhaal.

Maandag 12-11-2007
Het werk zit me niet lekker en ik tik een mailtje naar de rechtsbijstand. Ik vraag naar mijn rechten en plichten inzake de fusie. Tevens mail ik het sociaal plan om wat aanvullende informatie. Ik ontvang meteen al mail terug. Voor een exact advies is nog wat extra informatie nodig zoals contracten e.d. Per omgaande mail ik deze terug.

Dinsdag 20-11-2007
Auto rijden doe ik nog niet dus Leo mag weer vrijwillig verplicht mee. We gaan even naar kantoor om mijn collega’s gedag te zeggen. We drinken gezellig een bakkie koffie mee en ik word weer aardig bij gekletst. Voor wat de gevolgen van de fusie betreft heerst er nog steeds grote onduidelijkheid. Er zijn nog geen gesprekken geweest dus officieel weet niemand waar hij aan toe is. Dat wordt nu toch wel eens tijd dacht ik, het is zo januari en dan moeten we naar Purmerend. Voor zover bekend zijn de gesprekken nu half december gepland. Zoals verwacht blijf ik weer veel te lang op kantoor hangen.

Als we weer thuis zijn moet ik meteen iets uitzoeken. Ik heb met mijn collega salarisadministrateur overlegd dat ik wat werk overneem door dit thuis te doen.

Maandag 26-11-2007
Ik ontvang informatie dat de OR nog geen instemmingsaanvraag ontvangen heeft voor het reorganisatie- en formatieplaatsenplan. Dit zal op korte termijn ontvangen worden. Ondertussen zullen er individuele gesprekken plaatsvinden door het hoofd FEZ uit Purmerend met de medewerkers van de EAD uit Alkmaar. Een datum is nog steeds niet bekend.

Woensdag 28-11-2007
Vandaag moet ik naar de bedrijfsarts toe. Dit is mooi te combineren met een bezoekje op de EAD en bij mijn ouders.

We beginnen op de EAD waar we even zitten te kletsen. De individuele gesprekken zullen half december gaan plaatsvinden. Op maandag 17 december is er een gezamenlijk gesprek met het hoofd HRM om te praten over reistijd e.d. Ik geef direct aan dat ik daar ook bij zal zijn.

De bedrijfsarts zit 1 deur verder en we zijn mooi op tijd aan de beurt. Omdat ik nog niet weet hoe het een en ander gaat lopen spreken we een nieuw consult af op 19 december. Dan kunnen we kijken hoe ik ervoor sta en of ik in januari weer kan beginnen.

Vrijdag 30-11-2007
Ik word gebeld door de rechtsbijstand. Ik krijg uitgebreid advies wat later schriftelijk bevestigd wordt.

Op dit moment werkt u samen met slechts één collega op de salarisadministratie. Uw collega is echter minder lang werkzaam in deze functie dan u. Hierdoor dient u (ten opzichte van uw directe collega) op basis van het Sociaal Plan in aanmerking te komen voor behoud van uw functie. Het is in ieder geval niet zo dat uw werkgever u kan verplichten een andere functie te aanvaarden, omdat u op dit moment helaas nog arbeidsongeschikt bent. U kunt namelijk te allen tijde aanspraak maken op uw eigen functie. Duidelijk verhaal toch?

Een collega is vandaag 12,5 jaar in dienst dus ga ik even koffie drinken op mijn werk. Nu ik er toch ben informeer ik meteen naar de cursus over het werken met het nieuwe salarisprogramma. In januari zou dat moeten gebeuren. Er is nog niets bekend wordt mij gezegd. Denk eraan dat ik ook graag mee wil hoor, zeg ik nogmaals. Het voelt niet goed, net alsof men iets verzwijgt.

Gelukkig loopt het roddelcircuit nog wel soepel. Ik heb gehoord dat er volgende week bij de fusiepartner een uitleg is over het roosterprogramma? Ik ga mee hoor, zet me er maar bij op de lijst. En zo ga ik dus aanstaande maandag met mijn collega mee naar Purmerend. Weer vraag ik wanneer de cursus over het nieuwe salarisprogramma is gepland. Als de cursus inderdaad in januari is dan moet er nu toch wel een datum gepland zijn? Nee dus, er schijnt nog steeds niets over bekend te zijn. Mijn gevoel zegt me dat hier iets niet klopt.

Maandag 17 december
Vandaag is het eindelijk zover. Om 13.15 uur heb ik een afspraak met de teamleider HRM uit Alkmaar en mijn toekomstige leidinggevende nr. 2, financieel manager (FEZ) uit Purmerend voor een belangstellingen-registratiegesprek. Eindelijk komt er wat duidelijkheid in het verhaal. De roddels kloppen. Er is inderdaad maar plaats voor één salarisadministrateur. Of mijn collega of ik moet naar een andere functie. Ik vermoed dat de keuze allang al gemaakt is.

Tijdens het gesprek geef ik meermalen duidelijk aan dat ik aanspraak wil maken op mijn functie op de salarisadministratie. De heren zijn hier niet blij mee en proberen mij op allerlei manieren in de richting te duwen van de crediteurenadministratie. Dit trekt mij absoluut niet dus zeg ik meermalen dat ik een functie op die afdeling niet zie zitten. Ze zeggen dit jammer te vinden. Uiteindelijk geven ze toe dat ze liever mijn collega op de salarisadministratie willen hebben. De reden hiervoor is omdat daar minder risico’s aan zitten.

Jij kunt in verband met je gezondheid geen continuïteit waarborgen en daarom willen wij jou niet op de salarisadministratie hebben wordt er letterlijk gezegd. Baf dat komt aan zeg en even ben ik met stomheid geslagen. Na een jaar vechten voor mijn gezondheid denk ik nu toch echt dat de toekomst er goed uitziet voor mij. Ik kan tot ik volledig hersteld ben toch ondersteunende werkzaamheden op de salarisadministratie doen? Nee, we hebben liever geen mensen met kanker op de afdeling.

Hoewel ik er rekening mee gehouden had dat er een discussie zou komen over de terugkeer in mijn eigen functie had ik toch niet verwacht dat ik zo openlijk gediscrimineerd zou worden vanwege mijn gezondheid. Gelukkig heb ik me goed voorbereid op dit gesprek. Ik zeg dat er dan vanaf nu een probleem ligt en dat ik mijn functie ”hoe vervelend dan ook” zal opeisen.
Er is één mogelijkheid waarin ik mijn functie niet zal opeisen en dat is als ze mij een vaste baan kunnen bieden als salarisadministrateur (uiteraard met alle zekerheden) bij een andere zorginstelling hier in de buurt of dat ze mij een andere gelijkwaardige administratieve baan op locatie Alkmaar aanbieden.

De heren gaan veel in op de reistijd en zeggen aan re-integratie bij een andere werkgever te denken. Dit alles omdat dat zoveel prettiger voor mij zal zijn. Ook willen ze mij een keuring laten ondergaan waar dan uit moet komen of ik nog wel geschikt ben als salarisadministrateur. Pure bluf natuurlijk. Ik ga hier natuurlijk niet in mee omdat een keuring helemaal niet aan de orde is. Bovendien is het niet toegestaan om dit van mij verlangen. Ik stel voor dat ze met een goed voorstel komen en dat op papier zetten zodat ik het thuis rustig kan bekijken. Hier zijn de heren geen voorstander van, ze hebben liever een 2e gesprek.

Woensdag moet ik weer naar de bedrijfsarts en de heren willen graag weten hoe de bedrijfsarts over terugkeer in mijn huidige functie denkt. De bedrijfsarts is in loondienst. De goede man kan dus beïnvloedbaar zijn. Er is geen externe bedrijfsarts. Ik weet dat ik het recht heb om een second opinion bij het UWV aan te vragen. In geval van nood zal ik dit zeker doen.

Donderdag 20-12-2007
Ik word gebeld door mijn leidinggevende nr.1. Morgen worden voor de laatste keer de salarissen betaald vanaf de oude locatie dus hebben we wat te vieren. Daarom wordt mijn collega salarisadministrateur in het zonnetje gezet. Maar ik werk toch sinds jaar en dag samen met hem als salarisadministrateur en we hebben dezelfde functie. Ja maar het gaat speciaal om zijn inzet tijdens jouw afwezigheid. Er zijn wat hapjes en er is een aardigheidje voor hem gekocht. Of ik ook kom.
PARDON??? Nee, ik heb echt geen zin om daar bij te zijn.

Fusie en ziek: De keiharde werkelijkheid

nov1

p2007-1[1]

HOOFDSTUK 1
2007 – 2008

In oktober 2006 heeft de KNO arts een voorstadium van tongkanker vastgesteld. Een periode van ziekte en herstel breekt aan. In oktober 2007 moet ik me voor een langere tijd ziek melden omdat ik een behandeling in het Nederlands Kanker Instituut, Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis moet ondergaan.

Per 1 juli 2007 is mijn werkgever in Alkmaar een fusie aangegaan met mijn nieuwe werkgever in Purmerend. Vanaf dit moment worden steeds meer veranderingen doorgevoerd. Eén ding is zeker, fusie en ziek zijn gaan niet samen.

In dit hoofdstuk beschrijf ik uitvoerig hoe ik ten gevolge van mijn ziekte mijn beroep als salarisadministrateur ben kwijtgeraakt en hoe de fusiepartner op mijn ziekte heeft gereageerd.

Behandelingen in deze periode:
02-12-2006 CO2 laserverdamping 1
29-12-2006 CO2 laserverdamping 2
01-02-2007 CO2 laserverdamping 3
14-04-2007 CO2 laserverdamping 4
03-08-2007 CO2 laserverdamping 5
06-10-2007 PDT foto dynamische therapie 1
02-04-2008 Chirurgie

Een stukje historie

dec2

Ik ben vanaf 01-02-1993 in dienst bij een woonzorgcentrum in Alkmaar. Ik ben begonnen als boekhoudkundig medewerker en daarna opgeklommen tot salarisadministrateur. Een leuke afwisselende job. Als er besloten wordt om de salarissen in eigen beheer te verwerken breekt een drukke tijd aan.

Regelmatig gaan we naar Amsterdam om ons het nieuwe salarisprogramma eigen te maken. Het is moeilijk maar ook leuk. In januari 2000 is het zover en startten we. Ik houd me nu alleen nog maar bezig met de salarissen en werk 34 uur per week.

In december 1999 wordt een nieuwe collega aangenomen. Om de puntjes op de i te zetten volgen we samen de cursus voor het praktijkdiploma loonadministratie. We vormen een goed team waarbij ieders kwaliteiten volledig tot zijn recht komen. Beiden staan we voor ons werk dat we naar eer en geweten zo goed mogelijk uitvoeren.

In oktober 2006 word ik ziek. Met grote regelmaat kan ik niet werken of maar gedeeltelijk werken. Dit schommelt het hele jaar door totdat ik mij in oktober 2007 volledig ziek moet melden in verband met behandeling in het Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis. Gelukkig heb ik thuis een goede computer. Bepaalde werkzaamheden die tot mijn taken- pakket horen doe ik thuis op de momenten dat ik niet naar het werk kan. Zo hoeft mijn collega zich deze taak niet eigen te maken.

De fusie komt er aan. In september 2007 hoor ik bij toeval fluisteren dat er voor mijn collega een cursus gepland staat om straks met het salarisprogramma van de fusiepartner te kunnen werken. Ik zeg direct tegen mijn leidinggevende nr.1 dat ik meega naar deze cursus en dat ik ook ingeschreven wil worden. Zij zegt dit een goed plan te vinden. Ik wil wel graag weten hoe de fusiepartner hierover denkt. De roddels dat ik daar niet heen mag ontstaan tenslotte niet zomaar. Ik vraag of zij me zo spoedig mogelijk laat weten wanneer de cursus is, dit in verband met de planning van de PDT behandeling in het AVL. (PDT staat voor foto dynamische therapie)

Ik was niet erg verrast om enige dagen later te horen dat de geplande cursus niet doorgaat. Begin december vraag ik nogmaals naar deze cursus en wil graag weten wanneer deze gepland is. Er wordt mij verteld dat hier nog niets over bekend is.

Dan is het oktober 2007 en ben ik enige tijd uit de roulatie door de PDT behandeling. Ik heb nu even belangrijker zaken aan mijn hoofd dan al de onzekerheid en het gehakketak op mijn werk. Toch zit het me niet lekker.

Doordat ik in de ziektewet beland ben heb ik veel tijd gehad om over een aantal zaken na te denken. Het heeft mij veel duidelijk gemaakt. Bijvoorbeeld over mijn plaats in de instelling, over mijn collega’s en over het werk op zich. Het is verbazend wat één woordje van 6 letters, “kanker” genaamd, allemaal teweeg kan brengen. Het lijkt wel alsof ik al volledig afgeschreven ben en met één been in de doodskist sta.

Als ik medio november 2007 weer wat begin op te knappen komt heel langzaam mijn vechtlust weer terug. Ik laat me toch niet zomaar zonder verweer mijn baan afpakken. Ik ben inmiddels 15 jaar in dienst. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat ik nu gestraft word omdat ik ziek ben?

Stefan moet erom lachen. Zo ken ik je weer mam. Je zal ze toch wel even laten weten met wie ze te maken hebben hè? Hartstikke goed hoor, weer een kruisje achter je naam. (LOL)

Vanaf 1 januari 2008 zal de afdeling EAD in Alkmaar sluiten en is het de bedoeling dat onze functies verplaatst worden naar Purmerend.

In de tussentijd heb ik van lotgenoten gehoord dat er hele rare praktijken toegepast worden bij langdurig zieke werknemers. Helaas heb ik moeten constateren dat dit juist bij de middelgrote tot grote bedrijven eerder regel is dan uitzondering. Ik vraag me af in wat voor maatschappij we leven.

Klik hier om door te gaan naar hoofdstuk 1: De werkelijkheid

Hoe het allemaal begon

dec1

p2006-2[1]
2006

Tja, je zult je misschien afvragen wat mijn verhaal over tongkanker te maken heeft met mijn verhaal over werk en re integratie. In mijn geval heel erg veel. Het ziek zijn op zich is van grote invloed op het werk. Het zorgt ervoor dat je tijdelijk of permanent arbeidsongeschikt bent.
Zeker als het ziek zijn een langere periode duurt zijn de gevolgen duidelijk merkbaar. Men spreekt over langdurig ziek als deze periode langer dan 4 weken achter elkaar duurt.

Alle uitspraken die ik in mijn verhaal doe zijn gebaseerd op de voor op dat moment geldende wetten, regels en voorschriften.

In mijn geval is er tijdens mijn ziekte ook nog sprake van een fusie. Ook al is er een sociaal plan opgesteld, er zullen bij een fusie vroeg of laat altijd koppen rollen. Geloof mij maar, als langdurig zieke sta je bovenaan op het lijstje! Mijn werkgever in Alkmaar is per 1 juli 2007 een fusie aangegaan met mijn nieuwe werkgever in Purmerend. Verwacht als werknemer geen loyaliteit voor je jarenlange inzet als je voor langere tijd uit de roulatie bent want dan kom je van een koude kermis thuis.

Eén ding in het bijzonder moet je goed onthouden. Als de werkgever vervelend gaat doen of probeert om jou als zieke werknemer er op wat voor manier dan ook uit te werken, bedenk dan dat dit niet persoonlijk bedoeld is. Het ligt het aan het beleid dat gevoerd wordt. Als je dit goed onthoudt zal je alle onrechtvaardigheden beter kunnen verdragen en helpt het je in de strijd om je baan te behouden.

Ik heb lang nagedacht over de vraag of het verstandig is om mijn ervaringen over mijn re-integratie op mijn site te zetten. Uiteindelijk heb ik een weloverwogen keuze gemaakt in de hoop dat mijn persoonlijke ervaring iets toevoegt aan mijn website. Een aantal zaken hebben mij geholpen om dit besluit te nemen:

  1. Ik wil graag een volledig, uitgebreid en eerlijk verslag neerzetten over mijn ziekte met alles wat daarbij hoort.
  2. Ik hoop oprecht aan lotgenoten met soortgelijke ervaringen een stukje herkenning en steun te geven en dat zij troost kunnen halen uit mijn verslag.
  3. Ook wil ik op deze wijze aan lotgenoten kenbaar maken dat het heel belangrijk is om voor jezelf op te komen. Ik denk dat ik door alle informatie in mijn verhaal een aantal bruikbare handvatten kan geven.
  4. Ik hoop dat werkgevers, mensen met een leidinggevende functie of interim managers mijn belevingen lezen zodat zij zich naast het bedrijfsbelang ook bewust worden van het feit dat het hier om mensen gaat.
  5. Mijn verhaal is tijdloos en zal zich telkens opnieuw herhalen. Bedenk goed; Ik vertel hier over mijn gevoel, mijn belevenissen en mijn ervaringen.
  6. Ik heb deze website niet gemaakt om wie dan ook in een kwaad daglicht te plaatsen. Tijdens mijn re-integratie heb ik net als tijdens mijn ziekte heel veel van me afgeschreven. Dit is mijn gezondheid zeker ten goede gekomen.

Nu ik het boek “mijn werkgever en ik” uit heb, vind ik mijn verhaal hierover een mooie afsluiting van een indrukwekkende periode in mijn leven.

Eén ding geldt voor iedereen: We Leven, Lachen en Lijden!